Kinderen
alle pijlers
U zeggen.
vrijdag 18 april 2008 om 13:00
Ik val maar meteen met de deur in huis.
Ik ben opgevoed in een klein gezellig dorpje waar iedereen elkaar kent. Mijn man komt uit de stad en uit een "kale kak"familie (zoals wij dit zeggen). Tot nu toe hebben we hier redelijk mee om kunnen gaan omdat we heel veel met humor langs ons heen hebben laten komen. Nu heeft de zus van mijn man 2 kleine kindjes waarvan zij wil dat ze tegen ons u zeggen, en wij zoiets hebben van joh wij zijn jullie oom en tante we zien elkaar vaak zeg maar gewoon je. Maar het ergste is nog ze verlangen van onze zoon van 11 dat die ook ineens tegen hun u moet zeggen.
Terwijl hij dit nooit gedaan heeft en wij dit niet nodig vonden/vinden.
Dit liep uit tot een zeer zware discussie over opvoeden, respect, noemen en waarde etc. etc.
Onze zoon zou het verschil niet weten tussen vrienden en mensen die ouder zijn en voor wie hij volgens hun respect moet hebben.Wij vinden dat je voor iedereen respect moet hebben en dat heeft niks met je of u te maken. Op zijn school noemen ze zelfs de leerkrachten bij hun voornaam en zeggen gewoon je en jij tegen ze.
Onze zoon weet echt wel dat hij tegen oudere en vreemde mensen (die hij niet kent) u moet zeggen, maar wij vinden u zeggen een stukje afstandelijkheid die wij zelf niet willen.
Mijn man denkt hier precies hetzelfde over. Hij zegt wel u tegen zijn ouders, omdat hij niet anders weet, maar vind dit echt uit de tijd.
Hoe denken jullie hierover, hoe spreken jullie kinderen goede bekenden en familie aan.?
Ik ben opgevoed in een klein gezellig dorpje waar iedereen elkaar kent. Mijn man komt uit de stad en uit een "kale kak"familie (zoals wij dit zeggen). Tot nu toe hebben we hier redelijk mee om kunnen gaan omdat we heel veel met humor langs ons heen hebben laten komen. Nu heeft de zus van mijn man 2 kleine kindjes waarvan zij wil dat ze tegen ons u zeggen, en wij zoiets hebben van joh wij zijn jullie oom en tante we zien elkaar vaak zeg maar gewoon je. Maar het ergste is nog ze verlangen van onze zoon van 11 dat die ook ineens tegen hun u moet zeggen.
Terwijl hij dit nooit gedaan heeft en wij dit niet nodig vonden/vinden.
Dit liep uit tot een zeer zware discussie over opvoeden, respect, noemen en waarde etc. etc.
Onze zoon zou het verschil niet weten tussen vrienden en mensen die ouder zijn en voor wie hij volgens hun respect moet hebben.Wij vinden dat je voor iedereen respect moet hebben en dat heeft niks met je of u te maken. Op zijn school noemen ze zelfs de leerkrachten bij hun voornaam en zeggen gewoon je en jij tegen ze.
Onze zoon weet echt wel dat hij tegen oudere en vreemde mensen (die hij niet kent) u moet zeggen, maar wij vinden u zeggen een stukje afstandelijkheid die wij zelf niet willen.
Mijn man denkt hier precies hetzelfde over. Hij zegt wel u tegen zijn ouders, omdat hij niet anders weet, maar vind dit echt uit de tijd.
Hoe denken jullie hierover, hoe spreken jullie kinderen goede bekenden en familie aan.?
vrijdag 18 april 2008 om 20:15
Ik vind de aanspreekvorm 'u' heel beleefd.
Als iemand met 'u' aangesproken wenst te worden, dan is dat iemands goed recht. Ik vind dat helemaal geen discussie waard. De aangesprokene bepaalt.
Tegen mijn eigen ouders zeg ik 'jij'.
Mijn vriend spreekt ze aan met 'u'.
Mijn schoonouders spreek ik aan met 'u'.
Mijn vriend spreekt zijn ouders (bejaard) eveneens aan met 'u'.
Niks mis mee. Gewoon heel respectvol.
Ik zal mijn kinderen leren om 'u' te zeggen tegen onbekenden en ouderen. Gewoon, uit respect.
TO: ik zou er geen bid deal van maken. Als familie met 'u' aangeproken wil worden, doe je dat. Klaar.
Ik vind het persoonlijk wel respectloos wanneer je je schoonfamilie bestempeld als 'kale kak. Dáár heb ik nou weer moeite mee....
Als iemand met 'u' aangesproken wenst te worden, dan is dat iemands goed recht. Ik vind dat helemaal geen discussie waard. De aangesprokene bepaalt.
Tegen mijn eigen ouders zeg ik 'jij'.
Mijn vriend spreekt ze aan met 'u'.
Mijn schoonouders spreek ik aan met 'u'.
Mijn vriend spreekt zijn ouders (bejaard) eveneens aan met 'u'.
Niks mis mee. Gewoon heel respectvol.
Ik zal mijn kinderen leren om 'u' te zeggen tegen onbekenden en ouderen. Gewoon, uit respect.
TO: ik zou er geen bid deal van maken. Als familie met 'u' aangeproken wil worden, doe je dat. Klaar.
Ik vind het persoonlijk wel respectloos wanneer je je schoonfamilie bestempeld als 'kale kak. Dáár heb ik nou weer moeite mee....
What matters most is how you see yourself
vrijdag 18 april 2008 om 20:24
Goh, daar komt opeens dat magere chagerijnige wijf weer om de hoek kijken:
Grappig Eowynn, nu ik je leeftijd lees denk ik weer dat ik een heel ander beeld van je had. In mijn hoofd was je half in de dertig, zo'n uitgezakte moeder met twaalf kinderen, en dan ook nog gefrustreerd
Maar dat even geheel offtopic.
zaterdag 19 april 2008 om 12:00
Jane,
Ik vind u als aanspreektitel ook beleefd, zal dit zelf ook doen naar iemand die ik niet ken. Maar het ging er mij meer om dat mijn zoon ineens na 11 jaar u moet zeggen. Ook ik wil niet door mijn neefjes en nichtjes met u aangesproken worden. Ik vind dit niks familiair`s hebben en afstandelijk en ik vind dat ik ook mijn mening daarin mag hebben. Tja en dat ik mijn schoonfamilie "kale kak" noem mag niet. Maar ja zo denk ik er nu eenmaal over.
Ik vind u als aanspreektitel ook beleefd, zal dit zelf ook doen naar iemand die ik niet ken. Maar het ging er mij meer om dat mijn zoon ineens na 11 jaar u moet zeggen. Ook ik wil niet door mijn neefjes en nichtjes met u aangesproken worden. Ik vind dit niks familiair`s hebben en afstandelijk en ik vind dat ik ook mijn mening daarin mag hebben. Tja en dat ik mijn schoonfamilie "kale kak" noem mag niet. Maar ja zo denk ik er nu eenmaal over.
zaterdag 19 april 2008 om 12:21
ik heb vroeger van mijn ouders altijd geleerd u te zeggen tegen onbekenden en 'oudere' mensen. Als mensen daarna zelf aangeven dat ik jij mocht zeggen, dan deed ik dat.
Ooms en tantes sprak ik niet met u aan, net zo min als mijn opa en oma van vaders kant. Dat hoefde niet, waren ook nog wat jonger dan opa en oma van moeders kant. Tegen hen zei ik wel u.
Merk nu overigens dat mijn ooms en tantes er stuk voor stuk niet meer op zitten te wachten. Gewoon bij de voornaam, geen oom/tante er meer voor.
Ik ben nu zelf inmiddels tante. Toen ik 24 was kreeg ik voor het eerst een nichtje. Zij heeft nooit u tegen mij gezegd en haar broertje nu ook niet. Ik ben ook gewoon Marianne en geen tante Marianne. Ik vind overigens dat de keuze bij mijn zus en haar man ligt.
De zus van mijn man heeft inmiddels ook een zoontje. Zij vindt dat hij tante tegen mij moet zeggen. Ik vind het tenenkrommend. Het klinkt niet. Marianne is al moeilijk genoeg om te leren voor zo'n kleine. Maar goed, het is hun keuze, dus zo gebeurt het. Maar ik voel me altijd zo oud als het gezegd wordt (ben 'pas' 33, maar voor die kleine ben ik natuurlijk wel echt oud)
.
Mijn kinderen zal ik met u zeggen net zo opvoeden als mijn ouders bij mij hebben gedaan. Van mij hoeft het oom en tante alleen niet.
Aan TO: ik vind dat jij de keuze moet hebben of je zoon oom/tante zegt. Daarbij vind ik niet dat ze kunnen maken dat je zoon, die altijd jij heeft gezegd nu in ene u tegen ze moet zeggen.
Ooms en tantes sprak ik niet met u aan, net zo min als mijn opa en oma van vaders kant. Dat hoefde niet, waren ook nog wat jonger dan opa en oma van moeders kant. Tegen hen zei ik wel u.
Merk nu overigens dat mijn ooms en tantes er stuk voor stuk niet meer op zitten te wachten. Gewoon bij de voornaam, geen oom/tante er meer voor.
Ik ben nu zelf inmiddels tante. Toen ik 24 was kreeg ik voor het eerst een nichtje. Zij heeft nooit u tegen mij gezegd en haar broertje nu ook niet. Ik ben ook gewoon Marianne en geen tante Marianne. Ik vind overigens dat de keuze bij mijn zus en haar man ligt.
De zus van mijn man heeft inmiddels ook een zoontje. Zij vindt dat hij tante tegen mij moet zeggen. Ik vind het tenenkrommend. Het klinkt niet. Marianne is al moeilijk genoeg om te leren voor zo'n kleine. Maar goed, het is hun keuze, dus zo gebeurt het. Maar ik voel me altijd zo oud als het gezegd wordt (ben 'pas' 33, maar voor die kleine ben ik natuurlijk wel echt oud)
.Mijn kinderen zal ik met u zeggen net zo opvoeden als mijn ouders bij mij hebben gedaan. Van mij hoeft het oom en tante alleen niet.
Aan TO: ik vind dat jij de keuze moet hebben of je zoon oom/tante zegt. Daarbij vind ik niet dat ze kunnen maken dat je zoon, die altijd jij heeft gezegd nu in ene u tegen ze moet zeggen.
zaterdag 19 april 2008 om 19:37
Ik ben er sowieso niet zo van om andere te laten bepalen hoe ik mij gedraag (tot op zekere hoogte uiteraard). Ik bepaal zelf hoe ik iemand aanspreek en doe dat zoals ik dat beleefd en goed acht.
Eowynn. het opzadelen is ook maar net hoe je het bekijkt. Mijn zoon heeft nergens last van hoor en volgens mij komt dat omdat hij leert om , naar mijn normen, beleefd en netjes te zijn. Hij heeft wel meer 'oudere' met je of dankjewel aangesproken. Daar is nog nooit aanstoot aangenomen. Ik zie of hoor het aanstootgevende er ook niet aan. Ik zadel mijn zoon dus nergens mee op. Dat hij zich juist onbeleefd zou gedragen, is alleen volgens jouw perspectief.
Java, ik vind het overigens nogal aanmatigend om het zielig te vinden voor mijn zoon en vervelend veroordelend wanneer jij denkt te kunnen stellen uit welk milieu mijn zoon komt wanneer hij je zou zeggen. Maar goed, het is je vergeven, zo beleefd ben ik dan wel weer!
Het lijkt ook wel dat Traincha de enige is die begrijpt wat ik bedoel. Zij is namelijk de enige die het over actief leren heeft. Ik heb namelijk nergens gezegd dat ik mijn zoon niet leer u te zeggen, ik leer het hem niet actief. Daar zit een klein nuance verschil in. Het betekent namelijk dat ik hem niet verbeter wanneer hij je zegt en hem niet expliciet vertel dat hij u moet zeggen. Wanneer hij door ons voorbeeld wel u zal zeggen (ik doe het nog steeds automatisch al is het mij eigenlijk ook nooit actief geleerd) zal ik hem dus ook niet verbeteren.
Eowynn. het opzadelen is ook maar net hoe je het bekijkt. Mijn zoon heeft nergens last van hoor en volgens mij komt dat omdat hij leert om , naar mijn normen, beleefd en netjes te zijn. Hij heeft wel meer 'oudere' met je of dankjewel aangesproken. Daar is nog nooit aanstoot aangenomen. Ik zie of hoor het aanstootgevende er ook niet aan. Ik zadel mijn zoon dus nergens mee op. Dat hij zich juist onbeleefd zou gedragen, is alleen volgens jouw perspectief.
Java, ik vind het overigens nogal aanmatigend om het zielig te vinden voor mijn zoon en vervelend veroordelend wanneer jij denkt te kunnen stellen uit welk milieu mijn zoon komt wanneer hij je zou zeggen. Maar goed, het is je vergeven, zo beleefd ben ik dan wel weer!
Het lijkt ook wel dat Traincha de enige is die begrijpt wat ik bedoel. Zij is namelijk de enige die het over actief leren heeft. Ik heb namelijk nergens gezegd dat ik mijn zoon niet leer u te zeggen, ik leer het hem niet actief. Daar zit een klein nuance verschil in. Het betekent namelijk dat ik hem niet verbeter wanneer hij je zegt en hem niet expliciet vertel dat hij u moet zeggen. Wanneer hij door ons voorbeeld wel u zal zeggen (ik doe het nog steeds automatisch al is het mij eigenlijk ook nooit actief geleerd) zal ik hem dus ook niet verbeteren.
zaterdag 19 april 2008 om 19:55
Oeps niet eens op TO gereageerd...
Ik vind dus dat de ouder bepaald hoe de aanspreekvorm van de kinderen is. Dat zij jou met u en tante aansprekend, kan heel tenenkrommend zijn, maar goed het is hun mening. Ik vind het van de zotte dat jouw zoon na elf jaar ook opeens u moet zeggen. Zij 'mogen' naar mijn mening namelijk helemaal niets verlangen van jouw opvoeding.
Maar nogmaals dat is mijn 'bescheiden' mening... Succes met je dilemma.
Ik vind dus dat de ouder bepaald hoe de aanspreekvorm van de kinderen is. Dat zij jou met u en tante aansprekend, kan heel tenenkrommend zijn, maar goed het is hun mening. Ik vind het van de zotte dat jouw zoon na elf jaar ook opeens u moet zeggen. Zij 'mogen' naar mijn mening namelijk helemaal niets verlangen van jouw opvoeding.
Maar nogmaals dat is mijn 'bescheiden' mening...
Succes met je dilemma.
zaterdag 19 april 2008 om 21:55
zaterdag 19 april 2008 om 22:07
Ik weet inderdaad wat je bedoelt. Mijn zoon is 4 en die ga ik nu echt geen "u" leren zeggen tegen vreemde mensen of mensen op leeftijd. Het kind weet amper wat dat inhoudt. Laat hem eerst maar eens gewoon leren dat ie netjes moet bedanken als ie bijv een kadootje krijgt of iets fatsoenlijk vragen als hij iets wil. Als ie wat ouder is, dan zal ik me wel wat bewuster gaan bezighouden met omgangsvormen maar niet nu.
zondag 20 april 2008 om 09:41
Imac, mijn dochter is vorige week 2 geworden. Die gebruikt uberhaupt nog geen 'je' of 'jij', ze zegt 'mama zitten' of 'oma puzzelen?'. Gisteren zei ze voor het eerst 'mama, ik bij jou zitten?' Dat was de eerste keer dat ik haar zo'n zin hoorde maken. Dus ik kan haar moeilijk nu al leren wat het verschil tussen jou en u is, nietwaar? Maar zodra ze het snapt leer ik het haar?
zondag 20 april 2008 om 09:56
MIjn zoon is drie en ik leer hem nog niet dat hij u moet zeggen, ik denk dat het nog te verwarrend is tegen wie hij u moet zeggen en wie niet. Hij bedankt wel netjes als hij een cadeautje krijgt en zegt ook gewoon netjes gedag, hallo, handje geven etc. Ik weet eigenlijk niet of er een leeftijd is wanneer je het je kind leert, maar als ik het idee heb dat hij het snapt, ik het hem dan gewoon leer.
zondag 20 april 2008 om 09:57
Ik kom ook uit een dorp, waar ik dialect gesproken wordt. In dat dialect heb je geen u-vorm, ik heb dat dus ook nooit geleerd. Toen ik in de basisschool in groep vijf ineens u tegen de meester moest zeggen, was dat echt heel moeilijk voor me. Ik probeerde het u/je altijd maar een beetje te vermijden door de zin om te buigen.
Respect zit echt niet in het woord u vind ik, het zit in de manier hoe je met iemand omgaat.
Maar nu ik zelf juf ben vind ik het toch veel beleefder als kinderen u tegen me zeggen, gek eigenlijk? Ik verbeter ze niet, want ik weet dat ik het zelf ook moeilijk vond, maar toch heb ik liever dat ze u zeggen.
Prive is dat weer anders, als mijn neefje u zegt, dan zeg ik snel dat hij je tegen me moet zeggen.
Best ingewikkeld eigenlijk. Vreemd dat er zulke discussies kunnen ontstaan door 1 woord/ aanspreekvorm....
Respect zit echt niet in het woord u vind ik, het zit in de manier hoe je met iemand omgaat.
Maar nu ik zelf juf ben vind ik het toch veel beleefder als kinderen u tegen me zeggen, gek eigenlijk? Ik verbeter ze niet, want ik weet dat ik het zelf ook moeilijk vond, maar toch heb ik liever dat ze u zeggen.
Prive is dat weer anders, als mijn neefje u zegt, dan zeg ik snel dat hij je tegen me moet zeggen.
Best ingewikkeld eigenlijk. Vreemd dat er zulke discussies kunnen ontstaan door 1 woord/ aanspreekvorm....
maandag 21 april 2008 om 09:34
maandag 21 april 2008 om 09:37
Traincha, Eowynn, ik snap dat het lastig te leren is wanneer ze zo jong zijn.
Waar ik moeite mee heb, is wanneer ze wat ouder zijn en hun best doen om beleefd te zijn en dus het felbegeerde 'dank je wel' te zeggen, je ze dan gaat verbeteren met 'dankuwel'. Doen ze zo hun best en wordt je nog op je vingers getikt.
Daar til ik zwaar aan! Maar goed, ik begrijp heel goed dat jij daar anders over denkt en gelukkig maar, anders zouden we toch zomaar allemaal hetzelfde denken, ook saai
Waar ik moeite mee heb, is wanneer ze wat ouder zijn en hun best doen om beleefd te zijn en dus het felbegeerde 'dank je wel' te zeggen, je ze dan gaat verbeteren met 'dankuwel'. Doen ze zo hun best en wordt je nog op je vingers getikt.
Daar til ik zwaar aan! Maar goed, ik begrijp heel goed dat jij daar anders over denkt en gelukkig maar, anders zouden we toch zomaar allemaal hetzelfde denken, ook saai
maandag 21 april 2008 om 12:33
Ik ben niet heel de discussie gaan lezen, maar ik kan me er ook niet echt in terugvinden.
Ik woon in België en hier speelt dit eigenlijk helemaal niet zo. Ik heb tantes en ooms altijd aangesproken met je en hun voornaam. Ik zeg ook je tegen mijn grootouders.
En dankJEwel is hier het meest gebruikte woordje hoor.
Dat neemt absoluut niet weg dat ik geen respect heb voor ouderen. Dat heb ik absoluut wel.
Mijn zoontje is nu 11 maanden en praat dus nog niet, maar ik zal hem ook niet actief leren om U te zeggen. Hij zal wel zijn ooms en tantes aanspreken met Oom Jan en Tante Truus (om even die namen weer aan te halen). En ik zal hem ook héél zeker leren dat je respect moet hebben voor ouderen. Maar die mag hij van mij dus gerust met je aanspreken.
Kom ik dan nu, in jullie ogen, uit een minder milieu?
Ik woon in België en hier speelt dit eigenlijk helemaal niet zo. Ik heb tantes en ooms altijd aangesproken met je en hun voornaam. Ik zeg ook je tegen mijn grootouders.
En dankJEwel is hier het meest gebruikte woordje hoor.
Dat neemt absoluut niet weg dat ik geen respect heb voor ouderen. Dat heb ik absoluut wel.
Mijn zoontje is nu 11 maanden en praat dus nog niet, maar ik zal hem ook niet actief leren om U te zeggen. Hij zal wel zijn ooms en tantes aanspreken met Oom Jan en Tante Truus (om even die namen weer aan te halen). En ik zal hem ook héél zeker leren dat je respect moet hebben voor ouderen. Maar die mag hij van mij dus gerust met je aanspreken.
Kom ik dan nu, in jullie ogen, uit een minder milieu?
maandag 21 april 2008 om 12:46
Ik zou tegen mijn eigen kinderen zeggen: "Als volwassenen tegen jou zeggen dat je ze met 'u' moet aanspreken, dan moet je dat doen."
En ik zou ze ook leren dat je wat oudere mensen met 'u' aanspreekt, tenzij ze zeggen je 'jij' mag zeggen.
Maar: ik zeg tegen kinderen zeggen dat ze míj in elk geval met jij en jou mogen aanspreken, ongeacht wat hun ouders daarvan vinden. Ik ga van mezelf geen 'u' maken omdat andere opvoeders dat van groot belang vinden. Sorry. Je moet ergens de grens trekken in hoeverre je meegaat in de opvoedmethoden van andere mensen.
Een iets anders geval, maar een beetje hetzelfde dilemma...
Ik vloek wel eens. Niet veel, en ik ben normaliter niet grof in de mond, maar ik zeg wel eens zonder na te denken 'godverdomme' en er wil ook wel eens een zeer onschuldig gebruikt 'fuck' doorheen glippen. Een oom en tante van mij voeden hun kinderen tamelijk streng-christelijk op, met een veel strengere 'anti-vloek-policy' dan ik zelf zou hanteren. Maar goed: daar houd je natuurlijk rekening mee. Van mij zul je geen 'godverdomme' of 'fucking teringzooi' horen in de buurt van die kinderen. In de buurt van geen enkel jong kind, trouwens. Als ik met mijn vrienden voetbal kijk wel.
Maar toen vroegen mijn oom en tante of ik ook het woord 'shit' achterwege wilde laten in de buurt van hun kinderen - en of ik in plaats daarvan 'chips' wilde zeggen. Toen heb ik even nagedacht en 'nee' gezegd. Ik zeg heus niet in elke zin hartgrondig 'shit' (en ook niet om de tien of twintig zinnen), maar ik vind het niet grof en op geen enkele manier schadelijk voor kinderen. Als iemand zijn vakantieverhalen zit te vertellen en vertelt dat zijn portemonnee werd gestolen in de middle of nowhere, dan zou ik me voor kunnen stellen dat ik reageer met een opmerking als: "Shit zeg... Wat een toestand. Heb je aangifte gedaan?"
En sorry: daar ga ik geen 'chips' van maken. Doei. Ik vertik het. Ik ben een goed mens en een fatsoenlijke jongen, maar ik ga mezelf niet voor lul zetten en praten als een soort bedachtzame EO-Henk Binnendijk, omdat mijn oom en tante dat vragen. Als ze vinden dat ik daarmee hun kinderen beschadig, dan kunnen ze ze sowieso maar beter uit mijn buurt houden, want dan heb ik nog wel wat meer immorele en subversieve trekjes die ze waarschijnlijk niet pruimen. Ze moeten me wel een goeie vent vinden om wie ik bén - en ik ben iemand die misschien wel eens af en toe 'shit' zegt. Punt.
Of ben ik nou een aso?
maandag 21 april 2008 om 13:31
Ik leer mijn kind ook niet actief u zeggen. Zelf zeg ik het ook zelden.
Wel vind ik belangrijk dat hij mensen met respect behandelt. Oud of jong, vreemde of bekende. Ik vind het heel kwalijk dat sommige mensen zo klaarstaan met hun oordeel over kinderen die net zoals mijn kinderen zijn opgevoed met het idee dat je best "je"mag gebruiken. Dat vind ik respectloos.
Wel vind ik belangrijk dat hij mensen met respect behandelt. Oud of jong, vreemde of bekende. Ik vind het heel kwalijk dat sommige mensen zo klaarstaan met hun oordeel over kinderen die net zoals mijn kinderen zijn opgevoed met het idee dat je best "je"mag gebruiken. Dat vind ik respectloos.
woensdag 23 april 2008 om 19:25
Bedankt voor al jullie reactie`s.
Ik heb me voorgenomen, om gewoon mijn eigen standpunt aan te houden en ik liever niet met u aangesproken wil worden. Staat mijn schoonzusje er echt op dat haar kinderen ons wel met u moet aanspreken moet ze dat zelf maar weten maar ik zal ze niet verbeteren. Ook mijn zoon hoeft niet na 11 jaar ineens het roer om te gooien, dan hadden ze dat maar eerder moeten aangeven. En verder luitjes maak je niet te druk om wanneer je kind u moet gaan zeggen. Goed voorbeeld doet goed volgen. Ik zelf zeg tegen vreemden en oudere mensen die ik niet ken ook u en mijn zoon neemt dit gewoon over. En wat de meeste ook al zeggen respect zit niet in je of u.
Ik wens U allen nog een fijne avond
Ik heb me voorgenomen, om gewoon mijn eigen standpunt aan te houden en ik liever niet met u aangesproken wil worden. Staat mijn schoonzusje er echt op dat haar kinderen ons wel met u moet aanspreken moet ze dat zelf maar weten maar ik zal ze niet verbeteren. Ook mijn zoon hoeft niet na 11 jaar ineens het roer om te gooien, dan hadden ze dat maar eerder moeten aangeven. En verder luitjes maak je niet te druk om wanneer je kind u moet gaan zeggen. Goed voorbeeld doet goed volgen. Ik zelf zeg tegen vreemden en oudere mensen die ik niet ken ook u en mijn zoon neemt dit gewoon over. En wat de meeste ook al zeggen respect zit niet in je of u.
Ik wens U allen nog een fijne avond
