Verschil 1 of 2 kinderen in de praktijk

18-12-2020 09:21 299 berichten
Alle reacties Link kopieren
Wij zijn sinds kort bezig voor een 2e. Man wil heel graag een 2e, mij lijkt het ook leuk. Maar hoeft niet perse. Soms twijfel ik nog.

Zoontje is nu 10 maanden en is echt een supermakkeljk en lief kind. Slaapt sinds 4 maanden door, slaapt overal, is (nog) niet eenkennig, eet alles, bijna nooit ziek etc.

Kortom wij hebben nu (relatief) veel vrijheid om ons leven voor kinderen zo'n beetje voortzetten. Werken beiden nog fulltime, hebben tijd voor onze hobby's en ik ervaar nu een goede balans tussen werk/kind en tijd voor mezelf.

Ergens ben ik bang dat met een 2e die balans niet meer zo makkelijk te vinden is. 2 kinderen lijkt mij veel moeilijker om te combineren met alles dan 1 kind. Maar is dat in de praktijk ook zo?
leeuw32 wijzigde dit bericht op 18-12-2020 09:26
0.07% gewijzigd
Ligt toch ook aan het leeftijdsverschil? Als jij nu zwanger wordt en je hebt een beetje een traag kind heb je er straks met een beetje pech twee die niet lopen, zindelijk zijn, doorslapen bijvoorbeeld. Lijkt me hel.
anoniem_397748 wijzigde dit bericht op 18-12-2020 09:49
6.97% gewijzigd
Leeuw32 schreef:
18-12-2020 09:43
Ik zou het liefst nu al zwanger zijn, maar vorige keer heeft langer geduurd (een jaar).

Vanwege KS moest ik langer wachten anders was ik meteen doorgegaan. Nu in de 3e ronde, we hebben afgesproken om het 12 rondes te proberen en dat ik geen operaties onderga om zwanger te worden. Eventueel wel nog 1 of 2 IVF-pogingen.

Ergens ben ik aan het aftellen naar ronde 12 en dan is het voor mij ook goed. Als het bij 1 blijft.

Ik vraag me af of jij wel wil.
Alecta schreef:
18-12-2020 09:45
Eerste deden we sowieso al nooit, mijn kinderen waren daar niet echt geschikt voor.

Twee kinderen in je eentje kan prima. Daar ontkom je toch ook niet aan? Mijn vriend zat regelmatig weken in het buitenland bijvoorbeeld.

Of als TO naar werk gaat en haar man/vrouw niet weken weg is en wel de zorg op zich neemt op bepaalde dagen.
Zou als TO niet alleen vanuit zichzelf denken maar hoe je dat samen oplost.

Tuurlijk lukt dat ook met 2. Is alleen wel harder aanpoten.
Alle reacties Link kopieren
Leeuw32 schreef:
18-12-2020 09:44
Ah, we doen het nu minder vaak dan vroeger (mede door Corona), maar we gaan vaak bij vrienden eten en blijven dan slapen. Kind in campingbedje en relaxte avond.
Dan zal het afhangen van de ruimte die je vrienden hebben voor 2 campingbedjes. En natuurlijk van het gedrag van je kinderen als ze groter worden. Of ze om half 6 al gaan roepen en willen spelen. Dat heb je met 1 kind natuurlijk ook, maar met 2 is de kans net wat groter dat er eenjte houdt van heel vroeg wakker worden ;)
nerdopviva schreef:
18-12-2020 09:49
Ik vraag me af of jij wel wil.
ja, zo kan je het ook lezen.

TO?
Alle reacties Link kopieren
Jullue zijn bezig voor een 2e maar je hebt nog twijfel. Zet het plan dan nog even in de ijskast en denk er nog eens goed overna. Jullie kindje is nog jong er is nog tijd zat. Daarnaast moet het opvoeden van jullie kindje nog beginnen. Ikzelf had er niet aan moeten denken om met een dreumes die aan het ontdekken is ook een baby te hebben maar dat is voor iedereen anders. Bij mij zitten tussen de kinderen 3 jaar.

Ik vind de overgang van 1 naar 2 heel pittig, er was er altijd 1 die aandacht wilde (en terecht). De overgang van 2 naar 3 vond ik dan weer heel makkelijk omdat ik al geleerd had mijn aandacht te verdelen.

1 kindje breng je nog wel eens weg, met 2 wordt dat al een stuk lastiger.

Maar.....ik had het voor geen goud willen missen, ik vind het ook heel mooi om de kinderen met elkaar bezig maar ze zijn inmiddels pubers, hebben geen zorg meer nodig maar het vraagt nog steeds veel om de aandacht goed te verdelen en ritme te behouden. De een werkt op die dag, de ander sport maar en andere tijd, de dag erna is een ander aan het werk enz.... elke dag is opnieuw passen en meten en dan heb je er een ritme in, veranderen de roosters en kun je weer opnieuw beginnen.

Maar het blijft nog steeds heel gezellig!
Leeuw32 schreef:
18-12-2020 09:48
Nee, klopt! Maar ik kan mij er zo weinig bij voorstellen :-D . Als we nu beiden iets willen doen in het weekend gaat zoontje vaak mee ergens heen, Die vind alles prima, zolang ie wat aandacht krijgt en kan kruipen en wat speelgoed.
Dit hangt gewoon volledig van je kind af. Mijn tweede was als baby/dreumes extreem eenkennig. Oppassen was voor niemand leuk. Kdv ging helemaal niet goed, dus oppas wou ik hem niet nog een keer daarbij aan doen.
Alle reacties Link kopieren
Een makkelijk eerste kind is een truc van moeder natuur zodat je in een tweede trapt :bonk:

Haha, nee, onzin natuurlijk. Maar ik ken wel veel verhalen waar dit toch wel zo is geweest.

Wij kiezen bewust niet voor een tweede (ook al is de eerste pas 5 maanden). Hadden we al besloten voordat we voor de eerste gingen hoor (en dus voordat we wisten dat nr één een behoorlijk traject zou zijn).
Eén kindje past gewoon het beste in ons leven.
(man heeft al drie (bijna volwassen) kinderen overigens. Die tellen uiteraard ook mee, maar zijn zga het huis al uit, dus tellen op een ander soort manier mee :) )
Alle reacties Link kopieren
Ik herken me wel, behalve het feit dat wij er nog alles behalve concreet mee bezig zijn.
Onze beeb is ook 10 maanden nu, we hadden vooraf nooit een vastomlijnd idee van aantal kinderen en door medisch traject sowieso heel blij met 1. Rationeel denk ik ergens ook dat wij misschien wel het beste 1 kind ouders zouden zijn. En toch, heel veel is me ook weer meegevallen aan het ouderschap, en ik vind het zoveel leuker dan ik ooit had kunnen bedenken. Ik denk wel van mezelf dat ik nog teveel in de babyfase (ik had wel echt een neonroze wolk) zit om een beslissing te kunnen maken. Misschien dat ik er als ze 1,5 of 2 is weer wat objectiever naar kan kijken en dat we dan misschien een duidelijker ja of nee voelen.
En ook hier, het is helemaal goed als het bij 1 blijft en ik vind het een tweede medisch traject ook een hele overweging. Het zou goed kunnen dat als we nog iets proberen we alleen de cryo's die er nu al zijn een poging geven en het daarbij laten.
Ik zou zelf alleen voor een kind gaan, als ik geen twijfel zou hebben. Wij wilden gewoon erg graag, dan zijn de nadelen wat minder van belang.
Het verschilt zo per kind, dat is ook wat ik in mijn omgeving zie.

Ik vond de overgang van geen kinderen naar 1 kind veel zwaarder dan van 1 naar 2 kinderen.

Onze kinderen hebben een leeftijdsverschil van 17 maanden. En voor mijn gevoel doen we de tweede er zo even bij. De jongste gaat mee in het ritme van de oudste. En tussen de middag slapen ze tegelijk nog 2 uren. Dus dan hebben wij even tijd voor onszelf. Moet er wel bij zeggen dat onze kinderen beide heel goed slapen. Dus we nemen ze gerust mee als we een avondje naar vrienden gaan. Ze slapen in de auto en thuis zo weer verder. We hebben ook weinig gebroken nachten gehad omdat ze beide snel doorsliepen.

Ik vind het heerlijk met 2 kindjes! Soms zelfs de twijfel voor een 3e. Maar het loopt nu zo goed met de kids, ik durf het niet aan. Als de oudste wakker wordt in de ochtend gaat hij eerst z’n zusje een knuffel en kus brengen. Als ze huilt gaat hij haar troosten. En ze moet gelijk lachen als ze haar grote broer ziet. Ze hebben het echt al fijn samen.

Tijdens de eerste “lockdown” zat ik nog in mijn zwangerschapsverlof, nu ben ik weer aan het werk. En merk wel dat de combinatie thuiswerken/kids/huishouden lastig combineren is nu de opvang dicht is.

Maar als ik het ze lees hoeft het van jou niet! Mijn inziens moet je er dan niet aan beginnen. Het kan natuurlijk ook tegen vallen, bijvoorbeeld een huilbaby of minder gezond kindje zijn
Logischerwijs hangt een hoop af van het karakter van een kind, maar als ik vergelijk met ouders met meer kinderen, is 1 kind hebben soms rustiger. Minder vaak een ziek kind thuis, straks op de basisschool de helft minder vaak schoolse verplichtingen zoals ouderborrels, ouderavonden, helpen met sportdagen etc. De helft minder vaak mee naar sportwedstrijden en clubjes. De helft minder vaak kind brengen en ophalen naar vriendjes etc.
Daarnaast ga je wat gemakkelijker de deur uit.
Alle reacties Link kopieren
Maar als je echt twijfel dan ga je dat toch niet doen omdat je man dit graag wilt, jij moet weer een zwangerschap uitdragen, bevallen en de eerste tijd met gebroken nachten.

Je hebt een kind van 10 maanden zou daar eerst echt van genieten.
Alle reacties Link kopieren
nerdopviva schreef:
18-12-2020 09:49
Ik vraag me af of jij wel wil.
Zo klinkt het inderdaad niet. Je hòeft geen tweede kind hè. Als jij het zo goed vindt, laat je het lekker zo. Het is ook echt niet zielig voor je kind of zo als hij/zij enig kind blijft. Sowieso zou ik als het op kinderen aankomt altijd zeggen, bij twijfel niet doen. Je kan niet meer terug als je er als het kind er is achter komt dat je het liever bij een had gehouden.
Alle reacties Link kopieren
Leeuw32 schreef:
18-12-2020 09:48
Nee, klopt! Maar ik kan mij er zo weinig bij voorstellen :-D . Als we nu beiden iets willen doen in het weekend gaat zoontje vaak mee ergens heen, Die vind alles prima, zolang ie wat aandacht krijgt en kan kruipen en wat speelgoed.
Ik heb tot de dag dat de jongste geboren werd moeite gehad om me voor te stellen hoe dat moest gaan. Maar hij kwam en we deden het. Wel met meer stress dan toen er 1 was, want er huilde er vaker 1 (of 2 tegelijkertijd) en je staat nog meer dan met 1 kind altijd aan. Maar wat jij beschrijft over zoontje meenemen en die lekker ergens kunnen neerzetten met wat speelgoed, is iets wat sowieso over een half jaar heel anders kan zijn als hij gaat lopen/klimmen/de wereld ontdekken. Dan is in mijn ervaring rustig ergens zitten spelen toch wel verleden tijd :)

Toch is het ook echt heel leuk en gezellig hoor. Ik wil er graag nog een bij op termijn, maar eerst bijslapen na 3 jaar onafgebroken slaapellende met de kinderen en tijdens mijn zwangerschappen :lol:
Alle reacties Link kopieren
Nanouk schreef:
18-12-2020 09:50
Jullue zijn bezig voor een 2e maar je hebt nog twijfel. Zet het plan dan nog even in de ijskast en denk er nog eens goed overna. Jullie kindje is nog jong er is nog tijd zat. Daarnaast moet het opvoeden van jullie kindje nog beginnen. Ikzelf had er niet aan moeten denken om met een dreumes die aan het ontdekken is ook een baby te hebben maar dat is voor iedereen anders. Bij mij zitten tussen de kinderen 3 jaar.

Ik vind de overgang van 1 naar 2 heel pittig, er was er altijd 1 die aandacht wilde (en terecht). De overgang van 2 naar 3 vond ik dan weer heel makkelijk omdat ik al geleerd had mijn aandacht te verdelen.

1 kindje breng je nog wel eens weg, met 2 wordt dat al een stuk lastiger.

Maar.....ik had het voor geen goud willen missen, ik vind het ook heel mooi om de kinderen met elkaar bezig maar ze zijn inmiddels pubers, hebben geen zorg meer nodig maar het vraagt nog steeds veel om de aandacht goed te verdelen en ritme te behouden. De een werkt op die dag, de ander sport maar en andere tijd, de dag erna is een ander aan het werk enz.... elke dag is opnieuw passen en meten en dan heb je er een ritme in, veranderen de roosters en kun je weer opnieuw beginnen.

Maar het blijft nog steeds heel gezellig!
Om meerdere reden is dat helaas geen optie. Als we nu geen 2e krijgen, begin ik echt nooit meer. Ik ga niet als kind 2 of 3 is nog een keer aan de ellende beginnen die zwanger worden/zwanger zijn heet. Alleen al bij het vooruitzicht dat ik er weer tegenaan moet hikken krijg ik lichtelijke paniekaanvallen.
Het ligt niet alleen aan het aantal kinderen maar vooral aan hoe makkelijk of moeilijk het kind is.
In jouw geval kan het best een grote verandering worden aangezien je zegt een heel makkelijk kind te hebben. Met een tweede erbij moet je meer aandacht geven, die aandacht verdelen en je neemt minder makkelijk twee kinderen mee dan een. Dat betekent hoe dan ook dat je minder tijd voor jezelf hebt. Is je tweede kind daarbij ook nog eens een slechte slaper, of een huilbaby, dan kan het flink pittig worden.
Je zegt dat wat jou betreft de 12 pogingen achter de rug mogen zijn. Ik zou nog maar eens goed nadenken of je dit echt wil, en vooral of het persé nu moet. Als je eerste wat ouder en zelfstandiger is, is het verzorgen van een tweede baby vaak toch wat makkelijker.
Dat je met twee kleine kinderen in één ritme zit geloof ik niet zo. Want je zult net zien dat je baby op precies andere tijden slaapt als je dreumes en je komt helemaal de deur niet meer uit. Wat helemaal prima is als je dolgraag meerdere kinderen wil. Maar als je nu al een beetje twijfelt...
Leeuw32 schreef:
18-12-2020 10:03
Om meerdere reden is dat helaas geen optie. Als we nu geen 2e krijgen, begin ik echt nooit meer. Ik ga niet als kind 2 of 3 is nog een keer aan de ellende beginnen die zwanger worden/zwanger zijn heet. Alleen al bij het vooruitzicht dat ik er weer tegenaan moet hikken krijg ik lichtelijke paniekaanvallen.
TO, één kind is ook prima he? Meer tijd voor jezelf, werk en elkaar. En je hoeft niet nogmaals de ellende van zwanger worden door.
Nee, ik wil eigenlijk niet is ook prima inderdaad.
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het vooral zwaarder, maar het heeft ook handige momenten (samen spelen).

Wat je ook gaat beslissen, stop met proberen totdat je zeker weet dat een tweede kindje bij jullie allebei 100% welkom is.
Had ik maar een motto.
Alle reacties Link kopieren
Quincy2 schreef:
18-12-2020 09:49
Dan zal het afhangen van de ruimte die je vrienden hebben voor 2 campingbedjes. En natuurlijk van het gedrag van je kinderen als ze groter worden. Of ze om half 6 al gaan roepen en willen spelen. Dat heb je met 1 kind natuurlijk ook, maar met 2 is de kans net wat groter dat er eenjte houdt van heel vroeg wakker worden ;)
Dit vooral. Toen mijn kinderen klein waren, nam ik ze ook overal mee naar toe. Ze sliepen ook overal. Maar als ze wat ouder worden, gaat dat soms toch wat moeilijker. Dat gaat ook gebeuren als je zoontje de babyfase voorbij is.
Alle reacties Link kopieren
Leeuw32 schreef:
18-12-2020 10:03
Om meerdere reden is dat helaas geen optie. Als we nu geen 2e krijgen, begin ik echt nooit meer. Ik ga niet als kind 2 of 3 is nog een keer aan de ellende beginnen die zwanger worden/zwanger zijn heet. Alleen al bij het vooruitzicht dat ik er weer tegenaan moet hikken krijg ik lichtelijke paniekaanvallen.
Wat maakt dat je het nu wel wil proberen dan? Je klinkt hartstikke gelukkig met de huidige situatie en hebt diverse redenen om op te zien tegen zwanger worden en zwanger zijn. Je hebt een leuk, makkelijk, fantastisch mannetje waar je van geniet en de vrijheid waar je zelf behoefte aan hebt. Waarom dan toch voor een tweede gaan? Doe je dit voor je man? Is het een ‘niet geschoten, altijd mis’ gevoel? Hoort het er gewoon bij om meer kinderen te krijgen? Pure nieuwsgierigheid hoor, deze vragen :)
Alle reacties Link kopieren
Wel apart dat je soort van twijfelt, maar dan toch al na 10 maanden aan de slag gaat voor nummer 2. Ik was daar toen nog echt niet mee bezig. De komst van de eerste was ingeslagen als een bom en ik was daar erg mee bezig. Na een jaar of 3 leek het me wel leuk om een tweede te krijgen, dat heeft uiteindelijk nog even op zich laten wachten.
Van een naar twee ging qua tijdsindeling en ritme vlekkeloos, maar de dynamiek tussen de kinderen en al het werk er omheen zorgde soms wel voor een 1 + 1 = 6 gevoel. Ik kan me voorstellen dat dat nog erger is als de kinderen maar zo weinig schelen in leeftijd. Ik moet er niet aan denken om twee kleuters op hetzelfde moment te hebben. Dan was ik afgehaakt, vrees ik.
kamillet wijzigde dit bericht op 18-12-2020 10:13
16.64% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Wij hebben maar een kind. En als ik sommige ouders zie strugglen denk ik wel oeh gelukkig maar 1.

Maarrrrr. Een broertje of zusje was soms ook wel makkelijk geweest. (Er vanuitgaande dat ze met elkaar gaan spelen) want nu zit ik vaak met dochter te spelen terwijl ik liever wat anders zou doen zeg maar. Ze kan goed alleen spelen, maar iemand om mee te spelen had mij ook wel fijn voor haar geleken.
Ik heb het idee dat jij liever niet een tweede wilt, door wat je schrijft. De kans dat je tweede niet na een paar maanden al doorslaapt etc is vrij groot. Dat je tweede een ander karakter heeft, dat de eerste een tweede lastig vindt en zich anders gedraagt etc. Natuurlijk kan het ook heel makkelijk gaan, maar ik zou daar niet vanuit gaan. Als het tegenvalt oid en je bent van tevoren niet zeker dat je een tweede wilt ben ik bang dat het een negatieve invloed heeft op jezelf en hoe je je voelt, op je relatie en op de zorg voor je kinderen. Ik lees dat als je zou wachten je er sowieso niet aan begint. Maar een kind neem/ krijg je niet voor je partner.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven