Kinderen
alle pijlers
Verschil 1 of 2 kinderen in de praktijk
vrijdag 18 december 2020 om 09:21
Wij zijn sinds kort bezig voor een 2e. Man wil heel graag een 2e, mij lijkt het ook leuk. Maar hoeft niet perse. Soms twijfel ik nog.
Zoontje is nu 10 maanden en is echt een supermakkeljk en lief kind. Slaapt sinds 4 maanden door, slaapt overal, is (nog) niet eenkennig, eet alles, bijna nooit ziek etc.
Kortom wij hebben nu (relatief) veel vrijheid om ons leven voor kinderen zo'n beetje voortzetten. Werken beiden nog fulltime, hebben tijd voor onze hobby's en ik ervaar nu een goede balans tussen werk/kind en tijd voor mezelf.
Ergens ben ik bang dat met een 2e die balans niet meer zo makkelijk te vinden is. 2 kinderen lijkt mij veel moeilijker om te combineren met alles dan 1 kind. Maar is dat in de praktijk ook zo?
Zoontje is nu 10 maanden en is echt een supermakkeljk en lief kind. Slaapt sinds 4 maanden door, slaapt overal, is (nog) niet eenkennig, eet alles, bijna nooit ziek etc.
Kortom wij hebben nu (relatief) veel vrijheid om ons leven voor kinderen zo'n beetje voortzetten. Werken beiden nog fulltime, hebben tijd voor onze hobby's en ik ervaar nu een goede balans tussen werk/kind en tijd voor mezelf.
Ergens ben ik bang dat met een 2e die balans niet meer zo makkelijk te vinden is. 2 kinderen lijkt mij veel moeilijker om te combineren met alles dan 1 kind. Maar is dat in de praktijk ook zo?
leeuw32 wijzigde dit bericht op 18-12-2020 09:26
0.07% gewijzigd
vrijdag 18 december 2020 om 13:01
Dit. Al hoor ik ook vaak genoeg dat broertjes en zusjes continu ruzie maken, dus dat kan natuurlijk ook nog.Hecamel schreef: ↑18-12-2020 10:12Wij hebben maar een kind. En als ik sommige ouders zie strugglen denk ik wel oeh gelukkig maar 1.
Maarrrrr. Een broertje of zusje was soms ook wel makkelijk geweest. (Er vanuitgaande dat ze met elkaar gaan spelen) want nu zit ik vaak met dochter te spelen terwijl ik liever wat anders zou doen zeg maar. Ze kan goed alleen spelen, maar iemand om mee te spelen had mij ook wel fijn voor haar geleken.
Wij hebben bewust 1 kind, omdat dit beter bij partner en mij past. Ik ben een leuke moeder voor 1 kind, omdat ik ook genoeg tijd overhou voor mezelf. Dat heb ik echt nodig (shoot me). Ik wilde niet nog een kind voor mijn kind, want dat was de enige reden die ik kon bedenken om het wel te proberen.
Weinig leeftijdsverschil lijkt me wel een voordeel trouwens.
vrijdag 18 december 2020 om 13:12
Ik vond de overgang van 1 naar 2 kinderen heel pittig. Maar ook hier kwam dat doordat kind 1 heel makkelijk was, sliep door met 3 maanden, huilde weinig, sliep en at sowieso goed.
Kind 2 kwam toen oudste bijna 2 was.
Kind 2 was echt heel slecht slapende baby, veel huilen, vaker kleinere voeding nodig. Vaker ziek en ook nog eens lastig met ontlasting wat ook weer gedoe gaf met flesvoeding.
Toen kind 2 eindelijk beter sliep (echt doorslapen kwam vanaf 3 jaar) en in rustiger vaarwater kwam, kregen we weer darm issues bij kind 1
.
Maar inmiddels zijn ze 6 en 8, zijn vaak genoeg elkaars beste vrienden, maar soms ook niet
. Wel echt makkelijke kinderen (zolang ze structuur en duidelijkheid hebben) en is vooral het regelwerk eromheen, zwemles, voetbal, vriendjes en school die drukte/organisatie geven.
Wel vind ik juist het kleine leeftijdsverschil fijn, vanwege de slaapjes, luiers, nog geen school. En een derde die komt er zeker niet meer, dat was al vrij snel besloten na kind 2.
Kind 2 kwam toen oudste bijna 2 was.
Kind 2 was echt heel slecht slapende baby, veel huilen, vaker kleinere voeding nodig. Vaker ziek en ook nog eens lastig met ontlasting wat ook weer gedoe gaf met flesvoeding.
Toen kind 2 eindelijk beter sliep (echt doorslapen kwam vanaf 3 jaar) en in rustiger vaarwater kwam, kregen we weer darm issues bij kind 1
. Maar inmiddels zijn ze 6 en 8, zijn vaak genoeg elkaars beste vrienden, maar soms ook niet
. Wel echt makkelijke kinderen (zolang ze structuur en duidelijkheid hebben) en is vooral het regelwerk eromheen, zwemles, voetbal, vriendjes en school die drukte/organisatie geven. Wel vind ik juist het kleine leeftijdsverschil fijn, vanwege de slaapjes, luiers, nog geen school. En een derde die komt er zeker niet meer, dat was al vrij snel besloten na kind 2.
vrijdag 18 december 2020 om 13:22
Hahaha wij hebben ook expres 1 kind (vind ik logischer klinken dan 'bewust' want ik ben me er bewust van dat ik 1 kind heb, ik kan tot 1 tellenOdille schreef: ↑18-12-2020 13:01Dit. Al hoor ik ook vaak genoeg dat broertjes en zusjes continu ruzie maken, dus dat kan natuurlijk ook nog.
Wij hebben bewust 1 kind, omdat dit beter bij partner en mij past. Ik ben een leuke moeder voor 1 kind, omdat ik ook genoeg tijd overhou voor mezelf. Dat heb ik echt nodig (shoot me). Ik wilde niet nog een kind voor mijn kind, want dat was de enige reden die ik kon bedenken om het wel te proberen.
Weinig leeftijdsverschil lijkt me wel een voordeel trouwens.
)Maar goed, alle gekheid op een stokje, wij wilden ook geen tweede kind voor ons eerste kind. En dat was de enige reden die we konden bedenken om het wel te doen. Mijn moeder, zelf in haar leven vijf (!!!) kinderen gekregen en zelf oudste van 8 (!!!) zegt ook: Je moet nooit een kind krijgen om een ander te pleasen. Niet voor een man, niet voor een eerder geboren kind, niet voor de buurvrouw. Je moet kind(eren) krijgen omdat je het zelf wil.
Dit is ook een keuze waarover de vrouw meer te zeggen heeft, puur door de biologie is de keuze aan haar. (of dat terecht is en of een vrouw gebruik wil maken van deze keuzevrijheid is natuurlijk een ander verhaal)
vrijdag 18 december 2020 om 13:28
Nee hoor, als ik nu stop dan komt er geen 2e. Daarom is het een lastige keuze. Ik verlang oprecht weer naar mijn oude zelf en energieniveau met anticonceptie en geen gedoe met medicatie. Stoppen met de pil is hel dat doe ik niet nog een keer.
vrijdag 18 december 2020 om 13:28
Ik vond het met twee kinderen echt heel makkelijk. Moet er wel bij zeggen dat er vier jaar tussen mijn kinderen zit, en dat mijn tweede een supermakkelijk kind was (en nu op haar zevende nog steeds is).
Ik vond met mijn eerste veel moeilijk en eng, las veel te veel boeken en internet en was enorm onzeker. Bij de tweede was dat helemaal weg, ik heb dan ook veel meer kunnen genieten van haar babytijd. Van de eerste ook hoor, maar minder dan had gekund.
Eerste was overigens ook makkelijk, met beide nooit slaap- of eetproblemen gehad. Maar wel een veel pittiger kind dan nummertje 2.
Ik vond met mijn eerste veel moeilijk en eng, las veel te veel boeken en internet en was enorm onzeker. Bij de tweede was dat helemaal weg, ik heb dan ook veel meer kunnen genieten van haar babytijd. Van de eerste ook hoor, maar minder dan had gekund.
Eerste was overigens ook makkelijk, met beide nooit slaap- of eetproblemen gehad. Maar wel een veel pittiger kind dan nummertje 2.
vrijdag 18 december 2020 om 13:55
Dit.
Ik vond de overgang van 1 naar 2 net zo heftig als die van 0 naar 1. Ik moet toegeven dat dat vooral kwam doordat de tweede een huilbaby was en erg vaak ziek is geweest de eerste anderhalf jaar. Ik heb me toen regelmatig afgevraagd waarom we in godsnaam een tweede wilden, omdat het achteraf zo lekker rustig en stabiel was met 1 kind. Dus als je twijfels hebt, zou ik het nog niet doen.
vrijdag 18 december 2020 om 14:14
Jij bedoelt het niet zo, maar dit is wel een dingetje vind ik. Ik word vaak aangesproken dat 'maar' 1 kind zielig is. Of dat mijn kind eenzaam op zal groeien (huh?). Maar dat is OT.
vrijdag 18 december 2020 om 14:21
Dan is het zeker ook anders, als het niet makkelijk lukt, ik begrijp het ookLeeuw32 schreef: ↑18-12-2020 11:57Dat zal het verschil wel worden denk ik. Ik blijf niet makkelijk zwanger. Maar om nog langer mijn leven on hold te zetten of in die tussenperiode. Ik trek het mentaal slecht iedere maand: die ovulatietesten, de verplichte sex, nadenken welke medicatie ik mag, 2 weken 3x per dag op gezette tijden medicatie innemen, bepaalde dagen vrijhouden en zorgen dat er achtervang is en dan nog de vraag wel of niet zwanger.
Wat ik bedoel is dat iedere situatie uniek is, iedereen ervaart alles anders.
Zo hoor ik in mijn omgeving ook niks anders dan "oh die 2e doen we er makkelijk bij"
Dat is namelijk echt niet hoe ik het ervaar en mijn peuter is toch ook al best zelfstandig en kan ik taakjes geven.
En mijn baby is (op een slechte start na) echt een veeeeeeel makkelijkere baby dan de oudste.
Succes met alles, ik lees in iedere geval genoeg liefde voor een 2e mensje in jullie leven.
Tralalalala
vrijdag 18 december 2020 om 14:24
Hier ook, oudste is een lief meegaand kind, en jongste sliep en at een stuk beter dan oudste maar toch vond ik het echt super heftig. Heb er ook forse overspanningsklachten aan overgehouden.krullen-bol schreef: ↑18-12-2020 14:21Dan is het zeker ook anders, als het niet makkelijk lukt, ik begrijp het ook
Wat ik bedoel is dat iedere situatie uniek is, iedereen ervaart alles anders.
Zo hoor ik in mijn omgeving ook niks anders dan "oh die 2e doen we er makkelijk bij"
Dat is namelijk echt niet hoe ik het ervaar en mijn peuter is toch ook al best zelfstandig en kan ik taakjes geven.
En mijn baby is (op een slechte start na) echt een veeeeeeel makkelijkere baby dan de oudste.
vrijdag 18 december 2020 om 14:36
Ik zie dat inderdaad zelf helemaal niet zo, al suggereerde dat woordje "maar" wellicht anders. Wat ik meer bedoelde is, als je er zelf volledig achter staat dan kun je daar neem ik aan prima je eigen vorm aangeven. En soms is het gewoon zo, dan heb je er niet bewust voor gekozen maar is het de praktijk.
Wat ik vooral bedoelde is dat ik het vreemd vind wanneer de ouder(s) zelf degene is/zijn die deze gezinsvorm steeds afdoen als "het is zo zielig, sneu en eenzaam voor hem/haar, zo zonder ander kinderen sinterklaas/pasen/een etentje/het weekend 's ochtends/de grote vakanties doorbrengen" en dat onze kinderen (maar goed, dat is mijn interpretatie natuurlijk ook...) dan op die gelegenheden een rol moeten vervullen "omdat het voor hem anders allemaal zo ongezellig is..." Als je je eigen sinterklaasavond of vakantie met 1 kind dus zelf de hele tijd als "saai en ongezellig" aan het benoemen bent, dat bedoelde ik vooral.
vrijdag 18 december 2020 om 14:50
Ik vind dat ook niet zo gek hoor. Mijn zus heeft ook één kind. En ze wilt er niet nog één, want is ten eerste gescheiden en ten tweede heeft ze daar gewoon helemaal geen zin in. Maar daarom mag ze zich toch wel af en toe schuldig voelen, en er extra hard haar best voor doen om alle feestdagen ook met anderen door te brengen. Ze hebben echt een heel leuk leventje samen, en mijn neefje komt echt niks te kort. Maar met zijn tweeen kerst en sinterklaas vieren is toch wel anders dan met 3 kinderen die samen door het huis rennen. En zelfs met twee kinderen die rond rennen is de dynamiek al heel anders dan met 1 kind en 1 of 2 volwassenen. Dus wij doen heel veel samen met mijn zus en haar zoon. En onze kinderen groeien zo leuk samen op, ik vind dat echt ontzettend waardevol.NYC schreef: ↑18-12-2020 14:36Ik zie dat inderdaad zelf helemaal niet zo, al suggereerde dat woordje "maar" wellicht anders. Wat ik meer bedoelde is, als je er zelf volledig achter staat dan kun je daar neem ik aan prima je eigen vorm aangeven. En soms is het gewoon zo, dan heb je er niet bewust voor gekozen maar is het de praktijk.
Wat ik vooral bedoelde is dat ik het vreemd vind wanneer de ouder(s) zelf degene is/zijn die deze gezinsvorm steeds afdoen als "het is zo zielig, sneu en eenzaam voor hem/haar, zo zonder ander kinderen sinterklaas/pasen/een etentje/het weekend 's ochtends/de grote vakanties doorbrengen" en dat onze kinderen (maar goed, dat is mijn interpretatie natuurlijk ook...) dan op die gelegenheden een rol moeten vervullen "omdat het voor hem anders allemaal zo ongezellig is..." Als je je eigen sinterklaasavond of vakantie met 1 kind dus zelf de hele tijd als "saai en ongezellig" aan het benoemen bent, dat bedoelde ik vooral.
vrijdag 18 december 2020 om 14:56
Onze jongens schelen twee jaar. Waar oudste een stuk vaker ontevreden was als baby, was dreumes een eitje de eerste maanden.
En toen begon hij te kruipen. En weg was de rust haha. Hij wil alles wat zijn broer doet, en gaat stapje verder. Ze zijn nu bijna 4 en bijna twee.
Maar ow die band tussen de twee
. Dreumes kijkt zo op tegen peuter broer, ze kunnen soms al heerlijk samen spelen.
En toen begon hij te kruipen. En weg was de rust haha. Hij wil alles wat zijn broer doet, en gaat stapje verder. Ze zijn nu bijna 4 en bijna twee.
Maar ow die band tussen de twee
. Dreumes kijkt zo op tegen peuter broer, ze kunnen soms al heerlijk samen spelen.
vrijdag 18 december 2020 om 15:01
En ik vind dat dus niet altijd prettig. Maar daarvoor ben ik teveel gericht op/gehecht aan ons eigen gezin, zonder dat dat per se met de schoonfamilie moet. Nu is het compromis dat we het vaak dubbelop doen, een pakjesavond/kerstdiner/vakantie met het eigen gezin vieren en nog een keer "met de familie". Maar sorry, het idee van "ze groeien zo leuk samen op", dat deel ik dus niet. Ik zou het vervelend vinden als een neefje een soort positie van "bijna een broertje" inneemt. Al is dat wellicht ook mijn eigen afstandelijkheid daarin of een andere psychologische pijn die ik moet verwerken.JenBarber schreef: ↑18-12-2020 14:50Ik vind dat ook niet zo gek hoor. Mijn zus heeft ook één kind. En ze wilt er niet nog één, want is ten eerste gescheiden en ten tweede heeft ze daar gewoon helemaal geen zin in. Maar daarom mag ze zich toch wel af en toe schuldig voelen, en er extra hard haar best voor doen om alle feestdagen ook met anderen door te brengen. Ze hebben echt een heel leuk leventje samen, en mijn neefje komt echt niks te kort. Maar met zijn tweeen kerst en sinterklaas vieren is toch wel anders dan met 3 kinderen die samen door het huis rennen. En zelfs met twee kinderen die rond rennen is de dynamiek al heel anders dan met 1 kind en 1 of 2 volwassenen. Dus wij doen heel veel samen met mijn zus en haar zoon. En onze kinderen groeien zo leuk samen op, ik vind dat echt ontzettend waardevol.
vrijdag 18 december 2020 om 15:03
Ik denk dat jouw gevoel daarin er ook zeker mag zijn, maar ik kan jouw schoonfamilie daarin ook goed begrijpen dus.NYC schreef: ↑18-12-2020 15:01En ik vind dat dus niet altijd prettig. Maar daarvoor ben ik teveel gericht op/gehecht aan ons eigen gezin, zonder dat dat per se met de schoonfamilie moet. Nu is het compromis dat we het vaak dubbelop doen, een pakjesavond/kerstdiner/vakantie met het eigen gezin vieren en nog een keer "met de familie". Maar sorry, het idee van "ze groeien zo leuk samen op", dat deel ik dus niet. Ik zou het vervelend vinden als een neefje een soort positie van " bijna een broertje" inneemt. Al is dat wellicht ook mijn eigen afstandelijkheid daarin of een andere psychologische pijn die ik moet verwerken.
vrijdag 18 december 2020 om 15:07
Ik heb nu een zoontje van 13 mnd. Over zo’n kleine 2 maanden verwachten we ons tweede kindje. Ben ook erg benieuwd hoe het zal zijn. Vooral omdat nummer 1 ook een lastige slaper is, zowel overdag als nacht. Maargoed het zullen lastige jaren worden. Ik vond de eerste maanden van de babytijd geen ruk aan, maar als ik zo terug kijk is het jaar voorbij gevlogen.
Zal zometeen ook het geval zijn
Zal zometeen ook het geval zijn
vrijdag 18 december 2020 om 15:10
Maar het kan toch anders aanvoelen als je kind(eren) alleen maar worden gevraagd omdat er anders iemand alleen is. Ik zag dat ook bij mij in de familie. Dan mocht mijn oudste alleen maar komen logeren omdat anders het nichtje alleen was. Maar zelf had mijn oudste er helemaal niks aan (want ouder). Hebben we 1 keer gedaan geloof ik, daarna hebben we de vragen afgeslagen. Hij gaat niet voor een jonger nichtje als gezelschap dienen als hij ook een jonger broertje heeft natuurlijk. (Ik zou dus sowieso altijd 2 kinderen makkelijker vinden dan 1, maar het is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd in de praktijk.)JenBarber schreef: ↑18-12-2020 14:50Ik vind dat ook niet zo gek hoor. Mijn zus heeft ook één kind. En ze wilt er niet nog één, want is ten eerste gescheiden en ten tweede heeft ze daar gewoon helemaal geen zin in. Maar daarom mag ze zich toch wel af en toe schuldig voelen, en er extra hard haar best voor doen om alle feestdagen ook met anderen door te brengen. Ze hebben echt een heel leuk leventje samen, en mijn neefje komt echt niks te kort. Maar met zijn tweeen kerst en sinterklaas vieren is toch wel anders dan met 3 kinderen die samen door het huis rennen. En zelfs met twee kinderen die rond rennen is de dynamiek al heel anders dan met 1 kind en 1 of 2 volwassenen. Dus wij doen heel veel samen met mijn zus en haar zoon. En onze kinderen groeien zo leuk samen op, ik vind dat echt ontzettend waardevol.
vrijdag 18 december 2020 om 15:33
Mijn kinderen hebben overigens nooit heel veel samen gedaan, ondanks dat ze in leeftijd niet veel schelen: verschillende karakters, andere interesses. In ruzie maken zijn ze wel heel goed: die vaardigheid is hier gedurende de jaren veelvuldig geoefend. De twee, die 5 jaar schelen hebben altijd nog het meest met elkaar gespeeld (zelfde interesses).
Wij wilden graag meerdere kinderen, maar ik heb ook altijd wel de voordelen van 1 kind gezien. Komt ook bij dat ik diverse kinderen in mijn naaste omgeving heb, die enig kind zijn en dat zijn allemaal bijzonder sociale en leuke kinderen.
Wij wilden graag meerdere kinderen, maar ik heb ook altijd wel de voordelen van 1 kind gezien. Komt ook bij dat ik diverse kinderen in mijn naaste omgeving heb, die enig kind zijn en dat zijn allemaal bijzonder sociale en leuke kinderen.
vrijdag 18 december 2020 om 15:34
Maar dat is ook een ander uitgangspunt dan dat het wederzijds leuk is.Quincy2 schreef: ↑18-12-2020 15:10Maar het kan toch anders aanvoelen als je kind(eren) alleen maar worden gevraagd omdat er anders iemand alleen is. Ik zag dat ook bij mij in de familie. Dan mocht mijn oudste alleen maar komen logeren omdat anders het nichtje alleen was. Maar zelf had mijn oudste er helemaal niks aan (want ouder). Hebben we 1 keer gedaan geloof ik, daarna hebben we de vragen afgeslagen. Hij gaat niet voor een jonger nichtje als gezelschap dienen als hij ook een jonger broertje heeft natuurlijk. (Ik zou dus sowieso altijd 2 kinderen makkelijker vinden dan 1, maar het is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd in de praktijk.)
Mijn zoontje heeft ook nu al een leuke band met zijn nichtjes en neefje. Dat vinden zus en ik voor alle kinderen heel waardevol, dus net zo goed voor haar kids die met z’n drieën zijn als voor de mijne die nu alleen is.
Als mijn zoontje ooit nog 1 (of meerdere) siblings krijgt is het dat nog steeds.
vrijdag 18 december 2020 om 16:08
Vandaar dat ik al schreef dat ons compromis nu is dat we dit soort leuke, gezellige momenten vaak dubbelop doen. Dus we vieren sinterklaas, kerst, pasen, vakanties, uitstapjes, uit etentjes etc. zowel met ons gezin (vieren) als op sommige momenten met de schoonfamilie/schoonzus met haar kind. Want ik vind het namelijk wel belangrijk en waardevol dat we ook echt specifiek gezinsmomenten hebben, met ons vieren herinneringen maken of specifiek de band tussen de broertjes zelf.
Het had ook best gekund dat mijn vrouw en haar zus al die "gedeelde momenten met beide gezinnen" ook vorm hadden willen geven als schoonzus twee of meer kinderen had gehad of had schoonzus ook dan niet zo de behoefte gehad om dat binnen het "eigen gezin" voor zichzelf te willen vieren, dat kan best, maar nu wordt dus heel snel het argument gebruikt "dat het allemaal zo saai is voor een enigkind" om dergelijke momenten te vieren met alleen hun drietjes. Terwijl mensen zelf vaak aangeven het vervelend te vinden als anderen die opmerking maken.
vrijdag 18 december 2020 om 16:23
NYC, Kan het zijn dat het toch niet echt een bewuste keus van je schoonzus was? Ik vind het wel heel raar in ieder geval.
Wij hebben het echt heel fijn met ons drietjes, al staat onze deur altijd open voor vriendjes. Dit hebben we vooraf ook duidelijk besproken, ik denk dat we daar makkelijker in zijn omdat ik kind wel het spelen met andere kinderen 'gun' (en het ook goed is om met leeftijdsgenootjes om te gaan).
Een van de redenen om het bij 1 kind te houden was dat we veel van reizen houden. We hebben nu de financiële ruimte om dit te doen met ons drietjes en dat dus ook veelvuldig gedaan. Tijdens het reizen komen we genoeg interessante mensen en kinderen tegen. Vaak zijn enig kinderen juist heel sociaal en maken ze makkelijk contact met anderen.
TO, wat een lastige situatie. Het is dus een soort 'nu of nooit' situatie. Denk je dat je er spijt van gaat krijgen als er geen kind bijkomt? Gaat jouw partner het jou kwalijk nemen als jij toch niet wilt (hoort natuurlijk niet, maar zou in de praktijk kunnen gebeuren natuurlijk en zou je keuze kunnen beïnvloeden)?
Wij hebben het echt heel fijn met ons drietjes, al staat onze deur altijd open voor vriendjes. Dit hebben we vooraf ook duidelijk besproken, ik denk dat we daar makkelijker in zijn omdat ik kind wel het spelen met andere kinderen 'gun' (en het ook goed is om met leeftijdsgenootjes om te gaan).
Een van de redenen om het bij 1 kind te houden was dat we veel van reizen houden. We hebben nu de financiële ruimte om dit te doen met ons drietjes en dat dus ook veelvuldig gedaan. Tijdens het reizen komen we genoeg interessante mensen en kinderen tegen. Vaak zijn enig kinderen juist heel sociaal en maken ze makkelijk contact met anderen.
TO, wat een lastige situatie. Het is dus een soort 'nu of nooit' situatie. Denk je dat je er spijt van gaat krijgen als er geen kind bijkomt? Gaat jouw partner het jou kwalijk nemen als jij toch niet wilt (hoort natuurlijk niet, maar zou in de praktijk kunnen gebeuren natuurlijk en zou je keuze kunnen beïnvloeden)?
