Waarom zo´n ophef over borstvoeding?

Theezakjes?? Mmmm nog een reden om het niet te doen... Zou het na de derde keer borstvoeding nog erger worden? Of is de schade na twee al aangericht?  :o

Borodini gaat door voor de koelkast. Kan je mooi je afgekolfde melk in bewaren. :P

Hahahaha, Marretje, ik zou bijna 3 jaar nou niet echt "niet kunnen" willen noemen.



En ja, ondanks dat ik het ook geen keuze vond ( zie mijn eerdere post, ik ga mijn kind toch ook geen dure vieze olvaritpotjes geven als ik gratis heerlijke groenten en fruit in de tuin heb hangen? ), ben ik er wél trots op inmiddels. Net zoals ik trots ben op het feit dat ik bevallen ben en op het feit dat ik zo'n geweldig kind geproduceerd en afgebakken heb. Of net zoals ik trots ben op mijn slanke lijn.



Dat zijn allemaal dingen die inderdaad vrij natuurlijk zijn en waar je in principe niet zo heel veel voor hoeft te doen, maar aangezien er ontzettend veel mensen zijn die het niet kunnen is enkel het feit dat het jou geen moeite kost in mijn ogen toch wel iets om trots op te zijn. Of in ieder geval blij mee te zijn.

Dat ik niet naar mijn omgeving heb geluisterd als het ging om "krijgt ze nu nog steeds borstvoeding?" of "moet ze nu alweer drinken"? Ik ben gelukkig lekker eigenwijs en trek mijn eigen plan,....dat is in relatie tot borstvoeding wel mooi meegenomen, in mijn geval,..

Zelf heb ik geen BV gehad (was toen heel normaal zei mijn moeder) maar zelf ga ik het wel geven al het lukt. Ik denk namelijk dat moedermelk toch een stuk completer is kwa voedzaamheid.

Ik heb me wel geërgerd aan Aukje van Ginneken, die als antwoord gaf op de vraag hoe ze zo snel haar figuur weer zo snel terug had 'gewoon geen borstvoeding geven'. Nu vind ik het al een beetje een bimbo, maar toch stuit zoiets me tegen de borst(en).

Het argument dat je je borsten mooi wil houden om geen BV te geven, vind ik een beetje egoïstisch en triest. Alsof je leven afhangt van je boobies.

quote: Vana77 reageerde



Zelf heb ik geen BV gehad (was toen heel normaal zei mijn moeder) maar zelf ga ik het wel geven al het lukt. Ik denk namelijk dat moedermelk toch een stuk completer is kwa voedzaamheid.

Ik heb me wel geërgerd aan Aukje van Ginneken, die als antwoord gaf op de vraag hoe ze zo snel haar figuur weer zo snel terug had 'gewoon geen borstvoeding geven'. Nu vind ik het al een beetje een bimbo, maar toch stuit zoiets me tegen de borst(en).

Het argument dat je je borsten mooi wil houden om geen BV te geven, vind ik een beetje egoïstisch en triest. Alsof je leven afhangt van je boobies. Mee eens! Nu heb ik met 2 keer voeden na 17 maanden ongeveer wat ik had voor ik zwanger raakte en geen idee of dat zo blijft als ik stop met Bv geven. Maar goed, ik ben 33, gelukkig getrouwd (niet dat ik de insteek heb van de buit is binnen ofzo :P) maar zie er verder goed uit, BH's doen ook wonderen en als de borsten niet meer helemaal zijn wat het was, tja jammer...! Heb mijn ventje er wel mooi groot mee gekregen. En mijn moeder heeft 3 keer Fv gegeven en die hangen ook dus als je ouder wordt gaat toch alles naar het zuiden :D.

Even een vraag van een aanstaande beginner, hoe lang geeft men gemiddeld BV?

quote: La India reageerde





quote: qwertu reageerde



Verder denk ik dat de topics over kunstvoeding vs. borstvoeding makkelijk uit de hand lopen door de veroordeling van de keuzes van een ander. Je kunt niet bepalen of de keuze van een ander terecht of onterecht is. Het is namelijk de keuze van een ander. Een ander die volwassen is en die het volste recht heeft om in die volwassenheid eigen keuzes te maken. Wat willekeurig welke andere moeder van die keuzes denkt, doet totaal niet ter zake.



Ik heb nooit gekozen om borstvoeding te geven. Dat vind ik het vreemde aan de discussie,...voor mij was er helemaal geen keuze, en het is die zogenaamde keuze die ik ook niet snap.  Er is een levensredmiddel bedacht voor moeders die geen bv kunnen geven. Zo is er een bril voor iemand die niet kan zien, een rolstoel voor iemand die niet kan lopen, er is een couveuze voor de baarmoeder,....etc,..etc  Kortom er is een alternatief voor borstvoeding maar waarom is dat ook meteen een keuze geworden?





Dat jij het niet als keuze ervaren hebt, wil niet zeggen dat het geen keuze ís. Het is namelijk wél een keuze, net zoals je de keuze hebt om wel of geen groente te geven, om die groenten bij de Aldi, de AH of de natuurvoedingswinkel te kopen, om die groenten in de juiste mate te eten, enz.



Nog helemaal los van de mensen voor wie het helemaal géén keuze is (maar medische noodzaak of onvermogen) of, zoals in mijn geval, voor wie het een keuze is tussen twee dingen met allebei hun voor- en nadelen, waar ik helemaal geen keuze in had wíllen maken, maar waartoe ik me wel gedwongen voel. Gedwongen door mijn eigen schuldgevoelens wel te verstaan. Schuldgevoelens die deels gebaseerd zijn op de onjuiste informatie en op de opgeklopte feiten die je over kunstvoeding voorgeschoteld worden.

Ik prijs me gelukkig met mijn wetenschappelijke opleiding en met het onderwijs dat ik in methoden en technieken gekregen heb. Zodat ik in ieder geval rationeel de zaak in de juiste proporties kan blijven zien. Want als we het over gevoelens gaan hebben... die zijn natuurlijk als het gaat om de verzorging van je bloedeigen kind sowieso niet terug te brengen tot enige proportie.

Je kan ook gewoon nieuwe voor je verjaardag vragen Mal ;).

quote: fashionvictim reageerde



Hahahaha, Marretje, ik zou bijna 3 jaar nou niet echt "niet kunnen" willen noemen.



En ja, ondanks dat ik het ook geen keuze vond ( zie mijn eerdere post, ik ga mijn kind toch ook geen dure vieze olvaritpotjes geven als ik gratis heerlijke groenten en fruit in de tuin heb hangen? ), ben ik er wél trots op inmiddels. Net zoals ik trots ben op het feit dat ik bevallen ben en op het feit dat ik zo'n geweldig kind geproduceerd en afgebakken heb. Of net zoals ik trots ben op mijn slanke lijn.



Dat zijn allemaal dingen die inderdaad vrij natuurlijk zijn en waar je in principe niet zo heel veel voor hoeft te doen, maar aangezien er ontzettend veel mensen zijn die het niet kunnen is enkel het feit dat het jou geen moeite kost in mijn ogen toch wel iets om trots op te zijn. Of in ieder geval blij mee te zijn. Ademhalen kost me ook geen moeite ( en is voor sommige mensen ook wel anders,..) maar daar ben ik toch echt niets trots op. Het enige waar ik in de relatie met borstvoeding trots op ben is dat ik me niet van de wijs heb laten brengen door de zogenaamde zorgverleners in het ziekenhuis die vonden dat bijvoeding noodzakelijk was ( en een pluim aan de kraamhulp die het hele zooitje in de prulebak heeft gekiepert,..) Dat ik niet naar mijn omgeving heb geluisterd als het ging om "krijgt ze nu nog steeds borstvoeding?" of "moet ze nu alweer drinken"? Ik ben gelukkig lekker eigenwijs en trek mijn eigen plan,....dat is in relatie tot borstvoeding wel mooi meegenomen, in mijn geval,..

Ja, mijn borsten zijn ook nog steeds erg mooi, stevig, en volgens vriend lekker groot :D ( en volgens baby lekker zacht, ligt hij te drinken aan de ene borst en ligt dan heel zachtjes met zn handje mn andere borst te strelen O+:R)

Ik blijf het ook een hele rare tendens vinden dat je in eerste instantie aangemoedigd wordt om 6 maanden te voeden, maar dat je daarna maar beter weer kan stoppen omdat:



a. Je hem alleen maar verwend

b. het toch niet meer nodig is nu

c. het geen gezicht is zo'n groot kind aan de borst

d. het zielig is voor je man

e. dat je écht niet meer kan voeden als je kind tandjes heeft want dan zal hij wel steeds flink bijten



(echt gehoord de laatste tijd!) Maar we gaan nog gewoon fijn door tot hij en/of ik het écht zat zijn tot hij 24 maanden is ofzo.

Hij begint aan mn rechterborst te drinken (ik lig op die zij) En ik sukkel weer in slaap. Na een uur of twee schrik ik wakker, en wat zie ik. Zoon die op zn knie'tjes over mn rechterborst heen hangt om uit mn linker te drinken (blijkbaar was de rechter "op") dat zag er echt zooo schattig uit. Tis dat het nacht was en het foto toestel beneden lag, anders had ik vriend er een foto van laten maken :D

haha, ja dat ken ik ook. En ook, tegenwoordig pakt hij vaak mn tepel tussen zijn duimpje en wijsvinger en zit er aandachtig naar te kijken, knijpt er voorzichtig een beetje in, ziet er een druppeltje melk uitkomen en begint dan breeduit te lachen, om de tepel weer in zijn mondje te stoppen en verder te drinken.