Kinderen
alle pijlers
Weer geen meisje, hoe accepteren?
maandag 1 juni 2020 om 20:05
Hoi allemaal,
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
donderdag 4 juni 2020 om 12:15
makreel schreef: ↑04-06-2020 11:16Ik begrijp het denken in die stereotypen niet zo goed, waar komt de behoefte aan die houvast vandaan? Alsof meisjesmoeders alleen maar houden van balletles, nagellak en cupcakes, en de stoere jongensmoeders houden van voetbal, ruiken aan scheten en dinosaurussen.
Emancipatie lijkt wel verder weg dan ooit met zulke normen van beton.
Ik denk dat mensen zich er weinig van bewust zijn. En misschien is het ook wat je mee krijgt. Ik was echt meisje-meisje en ga nog steeds graag winkelen met mijn moeder. Ik denk dat ik dat ideaalbeeld ook wel had/heb. En onze zoons zijn ook echt van het blauw/auto's/dino's ondanks dat ik ze nooit die kant op heb gestuurd, naar mijn weten.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
donderdag 4 juni 2020 om 12:37
Jammer dat je niet hebt ondervonden hoe leuk jongens zijn. Ik ben het helemaal eens met de beschrijvingen van vrouwen met zoons.blauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 09:42Ik denk dat jij mij niet snapt.
En iedereen mag zichzelf zijn bij mij. Dat neemt niet weg dat ik van (bijna) alle vrouwen hou en me graag omring met vrouwen. Stoere vrouwen, vrouwelijke vrouwen, mannelijke vrouwen, kleine vrouwen, dikke vrouwen, pragmatische vrouwen, gevoelige vrouwen, lesbische vrouwen, trans vrouwen, allemaal prima.
Mijn dochters zijn stereo type meiden. Dat zijn ze gewoon en ja die bestaan ook nog tegenwoordig. Zo zijn ze uit het ei gekomen en inmiddels volwassen dus ja ik denk dat ze aardig als zichzelf zijn opgedroogd.
donderdag 4 juni 2020 om 12:39
Oef. ik lees nu pas deze post. Je hebt dus wel zoons, maar daar heb je niet zoveel meeblauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 10:09Ja ik snap wat je zegt en het zal voor iedereen en in elk gezin anders zijn.
Ik heb zelf ook zonen en ik kan uit eigen ervaring zeggen dat ik makkelijker level met mijn meiden. Zoals ik al eerder zei: die snap ik beter.
Ik heb niet zo veel met jongetjes. Die van mij zijn uiteraard heel lief en leuk maar ook druk en fysiek en dat gedeelte daar heb ik niet zo veel mee. Nu is elk jongetje anders maar mijn ervaring is dat ze drukker zijn, fysieker, beweeglijker, een kortere spanningsboog hebben en niet uren kunnen keutelen maar echt uitgelaten moeten worden en vaak de tent slopen waar meiden veel gemoedelijker lang kunnen tutten.
Ja ik chargeer, dat doe ik even expres om een punt te maken. En als ik alleen maar zoons had was het ook prima geweest. En was ik net zo blij en gelukkig want ja het zijn wel mijn zoons. Maar ik heb ook dochters en merk echt dat het contact daar mee anders is.
Mensen hebben niet met alle kinderen in het gezin evenveel. Met de een gaat het makkelijker dan met de ander. Of dat perse aan sekse ligt weet ik natuurlijk niet. Ik refereer ook alleen maar vanuit mijn eigen kader natuurlijk.
Er mee kunnen identificeren OMDAT ze eigen zijn zegt me weinig. Mijn ouders bijvoorbeeld hebben zich nog geen seconde in mijn kunnen identificeren en toch ben ik eigen. Ik zie geen causaal verband eerlijk gezegd.
Het doet mij toch wel wat dit te lezen.
donderdag 4 juni 2020 om 12:41
Ik vind het ook schokkend, vooral dit:TanteOlivia schreef: ↑04-06-2020 12:39Oef. ik lees nu pas deze post. Je hebt dus wel zoons, maar daar heb je niet zoveel mee
Mensen hebben niet met alle kinderen in het gezin evenveel. Met de een gaat het makkelijker dan met de ander. Of dat perse aan sekse ligt weet ik natuurlijk niet.
Als ouder doe je daar je best maar voor.
donderdag 4 juni 2020 om 12:46
O ja, dat negeren ook echt he? Mensen willen gewoon dat je meisjesachtig bent en alles wat daarvan afwijkt zien ze liever niet. Ik had ook wel leraren die zo in elkaar staken. Een gymleraar bijvoorbeeld die doodleuk de groep indeelt naar geslacht, dan mochten de meiden aan de rekstokken slingeren en op de evenwichtsbalk en de jongens mochten voetballen. Hoe vaak ik wel niet jaloers ben geweest op de jongensactiviteit. Ik word serieus verdrietig als ik eraan terugdenk.*TanteSjaan* schreef: ↑04-06-2020 11:24Mee eens hoor. Er wordt volop gepraat over genderneutrale kleding, speelgoed en dergelijke, maar als het op het ouderschap aankomt zijn ‘we’ ineens jongens- of meisjesmoeder.
Na de geboorte van mijn zoon zei een vriendin dat ze het zo gek was dat ik een jongen had, want ik was volgens haar een echte meisjesmoeder. Het zullen de hormonen wel zijn geweest, maar ik kon wel janken. Ik was zo blij met mijn zoon en voelde me vooral moeder. Diezelfde vriendin zei na de komst van mijn dochter dat ze blij voor me was, want nu had ik tenminste iemand om mee te shoppen en leuke dingen voor te kopen. Nog steeds roept ze van de daken dat ze blij is dat ze geen zoon heeft en kan ze stomme opmerkingen maken als mijn zoon zit te gamen. ‘Echt jongensgedrag he?’ Dat mijn dochter ook graag achter de PS4 zit negeert ze.
Vreselijk.
(Het is verder een ontzettend leuk mens. Ze heeft alleen vreemde ideeen over jongens)
donderdag 4 juni 2020 om 13:15
Mensen die mijn stukje lezen als dat ik niet heb ervaren hoe leuk zoons zijn hebben denk ik niet goed gelezen.
Mensen die medelijden hebben met mijn zoons, ach dat laat ik zo van mij afglijden.
Ik voel de minste behoefte mij te verdedigen. Wel altijd grappig dat als het over voorkeur gaat vooral moeders met zonen vooral heel erg hun best moeten doen om te onderstrepen hoe leuk hun mannen huishouden is. Maar zeggen dat je meer een meisjesmoeder bent dat kan dan weer niet ofzo.
Mensen die medelijden hebben met mijn zoons, ach dat laat ik zo van mij afglijden.
Ik voel de minste behoefte mij te verdedigen. Wel altijd grappig dat als het over voorkeur gaat vooral moeders met zonen vooral heel erg hun best moeten doen om te onderstrepen hoe leuk hun mannen huishouden is. Maar zeggen dat je meer een meisjesmoeder bent dat kan dan weer niet ofzo.
donderdag 4 juni 2020 om 13:17
Dat je het zo labelt, vind ik gek. Ik denk dat je gewoon een mens bent die van winkelen met haar moeder houdt. Man, vrouw of alpaca, dat maakt niet uit toch? En behalve winkelen heb je vast nog meer interesses. Door jezelf te beschrijven in die termen, en gedrag en voorkeuren te verdelen over jongens en meisjes en er een sticker op te plakken: spelen met de auto's is typisch jongensgedrag, geef je een richting of een verwachting aan.Maechtje schreef: ↑04-06-2020 12:15Ik denk dat mensen zich er weinig van bewust zijn. En misschien is het ook wat je mee krijgt. Ik was echt meisje-meisje en ga nog steeds graag winkelen met mijn moeder. Ik denk dat ik dat ideaalbeeld ook wel had/heb. En onze zoons zijn ook echt van het blauw/auto's/dino's ondanks dat ik ze nooit die kant op heb gestuurd, naar mijn weten.
En die verwachtingen zitten TO nu dwars denk ik - het gaat er toch om dat ze een kindje krijgt en het is heel fijn als dat een gezond en blij en vrolijk kind is.
makreel wijzigde dit bericht op 04-06-2020 13:21
8.73% gewijzigd
Wat eten we vanavond?
donderdag 4 juni 2020 om 13:17
Het blijft een beetje een no-go onderwerp. Je moet vooral altijd maar dankbaar zijn dat je überhaupt kinderen kan krijgen.
Voorkeuren zijn iets voor de maakbare samenleving. Dat mag niet en dat hoort niet. Terwijl het een het ander niet uitsluit en ik zeker weet dat er heel veel moeders (en vaders) een voorkeur hebben of hadden en alsnog heel veel van al hun kinderen houden.
Voorkeuren zijn iets voor de maakbare samenleving. Dat mag niet en dat hoort niet. Terwijl het een het ander niet uitsluit en ik zeker weet dat er heel veel moeders (en vaders) een voorkeur hebben of hadden en alsnog heel veel van al hun kinderen houden.
donderdag 4 juni 2020 om 13:20
Ik zeg dat ik niet zo veel met jongetjes heb. Net zoals ik hier ook wel vaker gelezen heb op het forum dat mensen niks met meisjes hebben.TanteOlivia schreef: ↑04-06-2020 12:39Oef. ik lees nu pas deze post. Je hebt dus wel zoons, maar daar heb je niet zoveel mee
Tot dat je ze zelf hebt.
Ik vind mijn eigen zoons fantastisch maar om heel veel redenen ben ik ook blij dat ze een vader hebben
(En dat zelfde gevoel heeft mijn partner dan weer bij de meiden - prima geregeld dus en we houden allemaal van alle kinderen evenveel)
donderdag 4 juni 2020 om 13:21
TO mag gerust een voorkeur hebben, alleen teleurgesteld zijn, als het anders is, dat moet je zsm herpakkenblauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 13:17Het blijft een beetje een no-go onderwerp. Je moet vooral altijd maar dankbaar zijn dat je überhaupt kinderen kan krijgen.
Voorkeuren zijn iets voor de maakbare samenleving. Dat mag niet en dat hoort niet. Terwijl het een het ander niet uitsluit en ik zeker weet dat er heel veel moeders (en vaders) een voorkeur hebben of hadden en alsnog heel veel van al hun kinderen houden.
Daar heb je alleen maar last van
donderdag 4 juni 2020 om 13:22
Vanzelfsprekend. Maar dat betekent niet dat het bij alle kinderen ook echt vanzelf gaat. Erkennen dat elk kind anders wordt afgevallen en je dus gewoon te maken hebt met individuen kan het dus zo zijn dat het contact met de ene gemakkelijker verloopt dan met de ander. Maar je weet best wat ik bedoel natuurlijk. Hier is echt geen woord Chinees aan maar blijkbaar is het toch nog een no-go om dit te erkennen. Gek eigenlijk. Want het zal voor zoveel mensen herkenbaar zijn.
donderdag 4 juni 2020 om 13:24
mijn kinderen zijn behoorlijk verschillend, maar ik heb niet dat ik met de 1 beter op kan schieten dan met de anderblauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 13:22Vanzelfsprekend. Maar dat betekent niet dat het bij alle kinderen ook echt vanzelf gaat. Erkennen dat elk kind anders wordt afgevallen en je dus gewoon te maken hebt met individuen kan het dus zo zijn dat het contact met de ene gemakkelijker verloopt dan met de ander. Maar je weet best wat ik bedoel natuurlijk. Hier is echt geen woord Chinees aan maar blijkbaar is het toch nog een no-go om dit te erkennen. Gek eigenlijk. Want het zal voor zoveel mensen herkenbaar zijn.
donderdag 4 juni 2020 om 13:25
Maar kun je begrijpen dat al die stereotypen die kennelijk helemaal volgens het boekje kloppen in jouw gezin (wat prima is!) in andere gezinnen helemaal niet hoeven te gelden? En dat je dus niet allerlei eigenschappen op een nog ongeboren baby kunt plakken, alleen maar omdat het een piemel of een vagina heeft?blauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 13:20Ik zeg dat ik niet zo veel met jongetjes heb. Net zoals ik hier ook wel vaker gelezen heb op het forum dat mensen niks met meisjes hebben.
Tot dat je ze zelf hebt.
Ik vind mijn eigen zoons fantastisch maar om heel veel redenen ben ik ook blij dat ze een vader hebben
(En dat zelfde gevoel heeft mijn partner dan weer bij de meiden - prima geregeld dus en we houden allemaal van alle kinderen evenveel)
donderdag 4 juni 2020 om 13:30
En je man dan?blauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 09:42Ik denk dat jij mij niet snapt.
En iedereen mag zichzelf zijn bij mij. Dat neemt niet weg dat ik van (bijna) alle vrouwen hou en me graag omring met vrouwen. Stoere vrouwen, vrouwelijke vrouwen, mannelijke vrouwen, kleine vrouwen, dikke vrouwen, pragmatische vrouwen, gevoelige vrouwen, lesbische vrouwen, trans vrouwen, allemaal prima.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 4 juni 2020 om 13:34
donderdag 4 juni 2020 om 13:35
Natuurlijk.TanteOlivia schreef: ↑04-06-2020 13:25Maar kun je begrijpen dat al die stereotypen die kennelijk helemaal volgens het boekje kloppen in jouw gezin (wat prima is!) in andere gezinnen helemaal niet hoeven te gelden? En dat je dus niet allerlei eigenschappen op een nog ongeboren baby kunt plakken, alleen maar omdat het een piemel of een vagina heeft?
donderdag 4 juni 2020 om 13:37
Dat laatste ben ik wel met je eens, maar dat komt ook een beetje doordat moeders van zonen zich soort moeten verdedigen soms. Ik heb een zoon en heb ook al een paar keer de opmerking gehsd ‘zo en nu nog een meisje...’’ . Ja dan kan ik me voorstellen dat je het gevoel krijgt jezelf te moeten verdedigenblauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 13:15Mensen die mijn stukje lezen als dat ik niet heb ervaren hoe leuk zoons zijn hebben denk ik niet goed gelezen.
Mensen die medelijden hebben met mijn zoons, ach dat laat ik zo van mij afglijden.
Ik voel de minste behoefte mij te verdedigen. Wel altijd grappig dat als het over voorkeur gaat vooral moeders met zonen vooral heel erg hun best moeten doen om te onderstrepen hoe leuk hun mannen huishouden is. Maar zeggen dat je meer een meisjesmoeder bent dat kan dan weer niet ofzo.
donderdag 4 juni 2020 om 13:38
blauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 13:15Mensen die mijn stukje lezen als dat ik niet heb ervaren hoe leuk zoons zijn hebben denk ik niet goed gelezen.
Mensen die medelijden hebben met mijn zoons, ach dat laat ik zo van mij afglijden.
Ik voel de minste behoefte mij te verdedigen. Wel altijd grappig dat als het over voorkeur gaat vooral moeders met zonen vooral heel erg hun best moeten doen om te onderstrepen hoe leuk hun mannen huishouden is. Maar zeggen dat je meer een meisjesmoeder bent dat kan dan weer niet ofzo.
Ik heb je post wel goed gelezen en wat ik er voornamelijk uit kon halen is dat jij als moeder niet evenveel met al je kinderen hebt. Ik vind dit ontzettend zielig voor je kinderen, aangezien ze dit vast wel voelen en weten. Je doet niet alleen de kinderen met wie jij minder hebt tekort, maar ook de kinderen met wie je kunt levelen.
Zoals ik eerder schreef: mijn zoon lijkt wat betreft karakter en sommige interesses (geschiedenis, de natuur) op mij en ik kan heerlijk met hem levelen. Fantastisch joch met lekker veel spunk en een tof karakter.
Mijn dochter lijkt wat betreft uiterlijk erg op mij, maar wat betreft karakter is ze net mijn man. Heerlijk! Ik vind mijn man erg leuk en kan er echt van genieten als ik ze samen hoor kletsen. Wel delen mijn dochter en ik wat interesses (kleding, dans en geschiedenis) en kan ik echt lol met haar hebben met onze interesses. Fantastische meid die lekker de kat uit de boom kijkt en ze heeft net zo’n tof karakter als mijn zoon.
Kortom: twee compleet verschillende kinderen met wie ik evenveel heb. Ze zijn de leukste versie van zichzelf en een geinige combinatie van mij en mijn man.
donderdag 4 juni 2020 om 13:39
dat vraag ik me afblauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 13:37Jij niet. Dat is mooi. Heel veel andere mensen wel. Dat is ook gewoon menselijk.
Juist omdat het je kind is, je er intens van houdt, zoek je als ouder iets wat je bindt
iets wat je deelt
Man gaat met jongste naar sport, ik ga winkelen
Man gaat met oudste naar musea, ik deel met haar voorliefde voor bepaalde boeken bijvoorbeeld
twee totaal verschillende kinderen, 2 verschillende ouders, vier verschillende uitkomsten
donderdag 4 juni 2020 om 13:42
Dus je deelt echt élk gedrag in naar roze of blauw?
Wat eten we vanavond?
donderdag 4 juni 2020 om 13:45
blauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 13:17Het blijft een beetje een no-go onderwerp. Je moet vooral altijd maar dankbaar zijn dat je überhaupt kinderen kan krijgen.
Voorkeuren zijn iets voor de maakbare samenleving. Dat mag niet en dat hoort niet. Terwijl het een het ander niet uitsluit en ik zeker weet dat er heel veel moeders (en vaders) een voorkeur hebben of hadden en alsnog heel veel van al hun kinderen houden.
Het hebben van een voorkeur is niet erg en vooral erg menselijk. Niets mis mee! Als die voorkeur inhoudt dat je baalt dat je kind niet het voorkeursgeslacht heeft en rouwt omdat je nooit een dochter/zoon zal krijgen, dan mag je je toch eens achter de oren gaan krabben. Je bent dan vooral bezig met verwachtingen ophangen aan een sekse en daarmee doe je je kind tekort.
donderdag 4 juni 2020 om 13:53
Ik vind het ook shocking. Ik ben nu al net zo gek op het kindje in mijn buik als van mijn zoon en ik heb hem zelfs nog nooit gezien. Kan me hier 0.0 bij voorstellen.
Ik als meisje was een enorm papaskindje trouwens en hoewel ik nu met regelmaat leuke dingen onderneem met mijn moeder (mijn vader is helaas dood), gaan we nooit shoppen, nagels lakken of tutten. We wandelen, gaan een hapje eten of naar de sauna. Varen met een boot, naar de speeltuin met mijn zoon, picknicken, zwemmen, stuk fietsen.
Wat maakt ons dat dan? Doen niet 1 stereotyp ding voor welke sekse dan ook
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 4 juni 2020 om 13:56
lilalinda schreef: ↑04-06-2020 13:39dat vraag ik me af
Juist omdat het je kind is, je er intens van houdt, zoek je als ouder iets wat je bindt
iets wat je deelt
Man gaat met jongste naar sport, ik ga winkelen
Man gaat met oudste naar musea, ik deel met haar voorliefde voor bepaalde boeken bijvoorbeeld
twee totaal verschillende kinderen, 2 verschillende ouders, vier verschillende uitkomsten
Het zal dat ik ongesteld moet worden, maar ik schoot even vol van het dikgedrukte. Het is zo waar dat je als ouder verbinding zoekt met je kind, omdat het je kind is en je er veel van houdt!
donderdag 4 juni 2020 om 14:04
Je bent een meisjesmoeder als je alleen maar meiden hebt en een jongensmoeder als je alleen maar jongens hebt, lijkt me.blauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 13:15Mensen die mijn stukje lezen als dat ik niet heb ervaren hoe leuk zoons zijn hebben denk ik niet goed gelezen.
Mensen die medelijden hebben met mijn zoons, ach dat laat ik zo van mij afglijden.
Ik voel de minste behoefte mij te verdedigen. Wel altijd grappig dat als het over voorkeur gaat vooral moeders met zonen vooral heel erg hun best moeten doen om te onderstrepen hoe leuk hun mannen huishouden is. Maar zeggen dat je meer een meisjesmoeder bent dat kan dan weer niet ofzo.
Ik ben dus een jongensmoeder (in wording) met een tweede zoon op komst. Ik voel 0 behoefte om te onderstrepen hoe leuk mijn mannenhuishouden is maar ik krijg wel altijd medelijden van vrouwen als ik zeg dat mijn tweede ook een jongetje is. Mannen zeggen: ‘tof, 2 zoontjes, super!’
Vrouwen zeggen: ‘ach, ga je voor een derde.’ Of ‘jammer hè.’
En dat irriteert me wel ja. Zeker na een keer of 20. Want ik vind het dus helemaal niet jammer eigenlijk.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
