Kinderen
alle pijlers
Weer geen meisje, hoe accepteren?
maandag 1 juni 2020 om 20:05
Hoi allemaal,
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
donderdag 4 juni 2020 om 10:08
Mensen die zichzelf een meisjemoeder of jongensmoeder noemen, zijn gewoon niet eerlijk genoeg om te zeggen, ja had best een meisje/jongen ertussen gewild. In plaats daarvan gaan ze heel hard voor zichzelf en de buitenwereld "bewijzen" dat ze echte jongens/meisjes moeder zijn en dat het daarom maar goed is dat ze geen meisjes/jongens hebben.
Uhu
Uhu
donderdag 4 juni 2020 om 10:09
Ja ik snap wat je zegt en het zal voor iedereen en in elk gezin anders zijn.Maleficent schreef: ↑04-06-2020 09:44Ja dat dacht ik ook altijd van mezelf. Ik kom uit een meidengezin, mijn zus heeft alleen meiden, waar ik veel mee deed, mijn andere zus had een zoontje, vond ik toch lastiger (dacht ik) en toen kreeg ik 2 zonen en nu pas zie ik dat ik onzin was wat ik dacht van mezelf.
Ik snap mijn zonen ook WANT ze zijn eigen en ik kan me met ze identificeren WANT ze zijn eigen. Ze zijn mijn bloed en ik snap ze omdat ze van mij zijn en niet omdat ze van hetzelfde geslacht zijn.
Ik heb zelf ook zonen en ik kan uit eigen ervaring zeggen dat ik makkelijker level met mijn meiden. Zoals ik al eerder zei: die snap ik beter.
Ik heb niet zo veel met jongetjes. Die van mij zijn uiteraard heel lief en leuk maar ook druk en fysiek en dat gedeelte daar heb ik niet zo veel mee. Nu is elk jongetje anders maar mijn ervaring is dat ze drukker zijn, fysieker, beweeglijker, een kortere spanningsboog hebben en niet uren kunnen keutelen maar echt uitgelaten moeten worden en vaak de tent slopen waar meiden veel gemoedelijker lang kunnen tutten.
Ja ik chargeer, dat doe ik even expres om een punt te maken. En als ik alleen maar zoons had was het ook prima geweest. En was ik net zo blij en gelukkig want ja het zijn wel mijn zoons. Maar ik heb ook dochters en merk echt dat het contact daar mee anders is.
Mensen hebben niet met alle kinderen in het gezin evenveel. Met de een gaat het makkelijker dan met de ander. Of dat perse aan sekse ligt weet ik natuurlijk niet. Ik refereer ook alleen maar vanuit mijn eigen kader natuurlijk.
Er mee kunnen identificeren OMDAT ze eigen zijn zegt me weinig. Mijn ouders bijvoorbeeld hebben zich nog geen seconde in mijn kunnen identificeren en toch ben ik eigen. Ik zie geen causaal verband eerlijk gezegd.
donderdag 4 juni 2020 om 10:11
Wat zeg je?SiMaNo schreef: ↑04-06-2020 10:08Mensen die zichzelf een meisjemoeder of jongensmoeder noemen, zijn gewoon niet eerlijk genoeg om te zeggen, ja had best een meisje/jongen ertussen gewild. In plaats daarvan gaan ze heel hard voor zichzelf en de buitenwereld "bewijzen" dat ze echte jongens/meisjes moeder zijn en dat het daarom maar goed is dat ze geen meisjes/jongens hebben.
Uhu
Ik heb beide. En nu?
donderdag 4 juni 2020 om 10:13
Dat heb ik dus ook met de jongste vooral, die lijkt enorm op mij, dus ja, ik snap hem door en door, dat was niet anders geweest als hij een meisje was geworden. De oudste is verstandelijk beperkt maar heeft ook heel veel karakter van zijn vader, waardoor ik hem eigenlijk ook wel weer heel goed snap omdat ik zijn vader goed ken. Zo moeilijk is het allemaal niet hoor. Het andere geslacht is niet een soort buitenaards wezen ofzo*TanteSjaan* schreef: ↑04-06-2020 09:55Male, ik had het zelf niet beter kunnen zeggen.
Ik snap mijn zoon omdat hij mijn kind is en op me lijkt.
Vind het ook raar als iemand zo benoemd dat vrouwen/meisjes het helemaal zijn, en de dynamiek meteen zo anders is met 1 man erbij, uhm.... en je man dan? (even los van de lesbische koppels natuurlijk).
maleficent wijzigde dit bericht op 04-06-2020 10:13
0.12% gewijzigd
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 4 juni 2020 om 10:13
Daar staat nog iets voor hè, om duidelijk te maken dat het gedeelte na de dubbele punt dus níet aan jou gericht is
. Namelijk ''Aan La-Gamine:'', dus niet aan jou.
donderdag 4 juni 2020 om 10:14
En nu vind ik het best sneu voor je zonen eigenlijk.
donderdag 4 juni 2020 om 10:18
Ja dat heb ik dan weer niet, ik heb 2 vrij rustige knullen, die ook erg van knuffelen en keutelen houden. Ik ga zo met de jongste een high-tea doen, die vindt dat heerlijk en dan zitten we zo lekker anderhalf uur te kletsen hoor. Niet alle jongens zijn fysiek en hebben een korte spanningsboog.blauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 10:09Ja ik snap wat je zegt en het zal voor iedereen en in elk gezin anders zijn.
Ik heb zelf ook zonen en ik kan uit eigen ervaring zeggen dat ik makkelijker level met mijn meiden. Zoals ik al eerder zei: die snap ik beter.
Ik heb niet zo veel met jongetjes. Die van mij zijn uiteraard heel lief en leuk maar ook druk en fysiek en dat gedeelte daar heb ik niet zo veel mee. Nu is elk jongetje anders maar mijn ervaring is dat ze drukker zijn, fysieker, beweeglijker, een kortere spanningsboog hebben en niet uren kunnen keutelen maar echt uitgelaten moeten worden en vaak de tent slopen waar meiden veel gemoedelijker lang kunnen tutten.
Ja ik chargeer, dat doe ik even expres om een punt te maken. En als ik alleen maar zoons had was het ook prima geweest. En was ik net zo blij en gelukkig want ja het zijn wel mijn zoons. Maar ik heb ook dochters en merk echt dat het contact daar mee anders is.
Mensen hebben niet met alle kinderen in het gezin evenveel. Met de een gaat het makkelijker dan met de ander. Of dat perse aan sekse ligt weet ik natuurlijk niet. Ik refereer ook alleen maar vanuit mijn eigen kader natuurlijk.
Er mee kunnen identificeren OMDAT ze eigen zijn zegt me weinig. Mijn ouders bijvoorbeeld hebben zich nog geen seconde in mijn kunnen identificeren en toch ben ik eigen. Ik zie geen causaal verband eerlijk gezegd.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 4 juni 2020 om 10:20
Je voelt je aangesproken?
donderdag 4 juni 2020 om 10:20
Mooi gezegd inderdaad.*TanteSjaan* schreef: ↑04-06-2020 09:55Male, ik had het zelf niet beter kunnen zeggen.
Ik snap mijn zoon omdat hij mijn kind is en op me lijkt. Weliswaar is hij niet erg dol op mode, maar gelukkig blijven er genoeg andere zaken over die we met elkaar gemeen hebben. Ik vind hem grappig en hij mij. We lachen wat af samen. Ik ben vrij emotioneel, net als mijn zoon. We kunnen elkaar daarin heerlijk met rust laten. Ik hou van zijn manier van nadenken, van zijn humor, zijn gevoeligheid, hoe hij anderen behandelt, zijn rechtvaardigheidsgevoel en pragmatisme. Hij is een heerlijke knul en ik hou van hem.
Mijn dochter lijkt ook op mij en ik hou net zoveel van haar als van mijn zoon. Beide kinderen zijn een fantastische combinatie van mij en mijn man en ze hebben echt mijn leven verrijkt. Wat er tussen de benen zit is ondergeschikt aan wie ze als mens zijn.
Zo te lezen lijkt je zoon wel wat op de mijne
donderdag 4 juni 2020 om 10:22
Lees ook even mijn vorige post.
Je kan je alleen jezlef een jongens of meisjemoeder noemen achteraf. Dus ook voor jou geldt, had je alleen zoons, was je dan alsnog een meisjes moeder? Dat weet je vooraf toch helemaal niet. H
donderdag 4 juni 2020 om 10:30
Ik vind je zoon nu al leuk!
Hierboven las ik iets over drukke jongens met kabaal, lawaai, korte spanningsboog en dergelijke in tegenstelling tot meisjes.
Waarom worden jongens en meisjes met elkaar vergeleken? Waarom komen de typische meidendingen als positiever naar voren dan de typische jongensdingen? Omdat je het niet snapt? Omdat het onderwijs ingericht is op meisjes en dat dus goed is?
Waarom, echt waarom, worden jongens zo tekort gedaan? Jongens zijn geweldig. Meisjes zijn geweldig. Zonder jongens geen meisjes en zonder meisjes geen jongens. Zijn al die typische meisjesdingen wel zo positief? Of zijn de typische jongensdingen te confronterend?
Ik kan uit eigen hand vertellen dat die typische meisjesdingen echt niet altijd positief zijn. Aardig gevonden willen worden, erg op elkaars uiterlijk gericht en met stip op 1:
Meidenvenijn.
Ik heb honderd leer liever twee jongens die elkaar niet moeten en elkaar de hersens inslaan dan twee meisjes die poezelig aan tafel zitten en intussen de ander keihard naar beneden trekken. Met jongens weet je wat dat betreft waar je aan toe bent en is ingrijpen vele maken makkelijker.
Hoe meer meisjes je bij elkaar zet, hoe groter de kans op pesten.
Althans, dit is mijn ervaring.
donderdag 4 juni 2020 om 10:33
Zulke eigenschappen zijn echt niet aan sekse gebonden hoor. Ik ken ook echt hele drukke meiden, gillende ook, evenals drukke jongens.blauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 10:09Ja ik snap wat je zegt en het zal voor iedereen en in elk gezin anders zijn.
Ik heb zelf ook zonen en ik kan uit eigen ervaring zeggen dat ik makkelijker level met mijn meiden. Zoals ik al eerder zei: die snap ik beter.
Ik heb niet zo veel met jongetjes. Die van mij zijn uiteraard heel lief en leuk maar ook druk en fysiek en dat gedeelte daar heb ik niet zo veel mee. Nu is elk jongetje anders maar mijn ervaring is dat ze drukker zijn, fysieker, beweeglijker, een kortere spanningsboog hebben en niet uren kunnen keutelen maar echt uitgelaten moeten worden en vaak de tent slopen waar meiden veel gemoedelijker lang kunnen tutten.
Ja ik chargeer, dat doe ik even expres om een punt te maken.
Mensen hebben niet met alle kinderen in het gezin evenveel. Met de een gaat het makkelijker dan met de ander. Of dat perse aan sekse ligt weet ik natuurlijk niet. Ik refereer ook alleen maar vanuit mijn eigen kader natuurlijk.
Mijn zus en ik vroeger ook een wereld van verschil, terwijl we toch beide meiden waren. Zij zat inderdaad uren te keuvelen met haar poppen en ik was na 10 minuten wel weer klaar en ging wat anders doen.
Mijn zoon heeft ook nog nooit de tent gesloopt, en als het om gamen gaat heeft hij een heeeele lange spanningsboog. Maar hij kan ook genieten van tegen mij aan liggen op de bank en een filmpje kijken. En samen nagels lakken dus
donderdag 4 juni 2020 om 10:35
Dat dus ja. Dat meidenvenijn mis ik totaal niet. Ik had dat met mijn zussen en ik werd er soms knettergek van.
Mijn zoon heeft ook wel eens mot met een vriendje maar dat is dan de volgende dag weer bijgelegd.
Hij heeft wel eens dat hij met meisjes speelt (uit de buurt) de ene dag is alles leuk en gezellig, de volgende dag is het kattig gedoe en uitsluiten. Hij snapt daar helemaal niks van.
Mijn zoon heeft ook wel eens mot met een vriendje maar dat is dan de volgende dag weer bijgelegd.
Hij heeft wel eens dat hij met meisjes speelt (uit de buurt) de ene dag is alles leuk en gezellig, de volgende dag is het kattig gedoe en uitsluiten. Hij snapt daar helemaal niks van.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 4 juni 2020 om 10:39
Ik kan helemaal geen kinderen krijgen... na 11 jaar heb ik het opgegeven. Dus in dat opzicht zou ik met alles blij zijn gewezen.
Maar evengoed kan ik begrijpen dat je als je twee jongens hebt, dan ook heel graag een meisje zou willen hebben.
Maar that’s life, je krijgt niet alles wat je wil en concentreer je op de mooie dingen die je wel voor elkaar hebt gekregen. Dat doe ik ook. “Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get”. And make the best of it!
Maar evengoed kan ik begrijpen dat je als je twee jongens hebt, dan ook heel graag een meisje zou willen hebben.
Maar that’s life, je krijgt niet alles wat je wil en concentreer je op de mooie dingen die je wel voor elkaar hebt gekregen. Dat doe ik ook. “Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get”. And make the best of it!
Here I am - now what are your other two wishes...
donderdag 4 juni 2020 om 10:43
Mijn zoon kwam eens met een buurjongetje in z’n kielzog de tuin in terwijl hij riep ‘ik wil je vriend niet meer zijn!’ Waarop buurjongetje zei ‘ok, maar zullen we wel op de trampoline?’Maleficent schreef: ↑04-06-2020 10:35
Mijn zoon heeft ook wel eens mot met een vriendje maar dat is dan de volgende dag weer bijgelegd.
Waarop mijn zoon weer antwoordde ‘o ja ok, is goed’
donderdag 4 juni 2020 om 10:49
ShamRock schreef: ↑04-06-2020 10:39Ik kan helemaal geen kinderen krijgen... na 11 jaar heb ik het opgegeven. Dus in dat opzicht zou ik met alles blij zijn gewezen.
Maar evengoed kan ik begrijpen dat je als je twee jongens hebt, dan ook heel graag een meisje zou willen hebben.
Maar that’s life, je krijgt niet alles wat je wil en concentreer je op de mooie dingen die je wel voor elkaar hebt gekregen. Dat doe ik ook. “Life is like a box of chocolates, you never know what you gonna get”. And make the best of it!
Weet je, het begrijpen is het punt niet. Hoewel ik de redenatie van TO voor haar wens maar moeilijk kan begrijpen, dat even terzijde.
Maar dat er met termen als rouwprocessen en teleurstellingen en acceptatie wordt gesproken, dat is in elk geval wat mij stoort.
donderdag 4 juni 2020 om 10:53
Nou dat dus. Ik snap een lichte voorkeur ook echt wel, natuurlijk.19juni schreef: ↑04-06-2020 10:49
Weet je, het begrijpen is het punt niet. Hoewel ik het ook maar moeilijk kan begrijpen, hoewel ik het ook niet echt kan begrijpen, dat even terzijde.
Maar dat er met termen als rouwprocessen en teleurstellingen en acceptatie wordt gesproken, dat is in elk geval wat mij stoort.
Maar tel je zegeningen dat je überhaupt gezonde kinderen kunt krijgen.
Overigens zie ik ook zo vaak de zogenaamde koningskoppels elkaar de hersenen in slaan, dat ik dan denk ik liever van 2 zonen of 2 dochters zou hebben, maar dat heb je nu eenmaal niet voor het zeggen.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 4 juni 2020 om 11:07
Tja TO, mijn ma dacht met mij ook lekker te kunnen tutten, shoppen, schattige zooi, keutelen, naar de bios zwijmel films kijken etc.
Helaas, ze had mooi pech, ik blijk die dingen allemaal vreselijk te vinden.
We lunchen wel regelmatig samen en we houden allebei van lezen. En tegenwoordig zitten we in hetzelfde werkveld, maar verder houden de gezamenlijke interesses wel een beetje op. Toch hebben ma en ik een hele goede band, dat kan dus gewoon ook.
Helaas, ze had mooi pech, ik blijk die dingen allemaal vreselijk te vinden.
We lunchen wel regelmatig samen en we houden allebei van lezen. En tegenwoordig zitten we in hetzelfde werkveld, maar verder houden de gezamenlijke interesses wel een beetje op. Toch hebben ma en ik een hele goede band, dat kan dus gewoon ook.
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
donderdag 4 juni 2020 om 11:09
JupMaleficent schreef: ↑04-06-2020 10:53Nou dat dus. Ik snap een lichte voorkeur ook echt wel, natuurlijk.
Maar tel je zegeningen dat je überhaupt gezonde kinderen kunt krijgen.
Overigens zie ik ook zo vaak de zogenaamde koningskoppels elkaar de hersenen in slaan, dat ik dan denk ik liever van 2 zonen of 2 dochters zou hebben, maar dat heb je nu eenmaal niet voor het zeggen.
Sinds ik het huis uit ben is de band stukken beter, maar vroeger
Those who can make you believe absurdities can make you commit atrocities.
donderdag 4 juni 2020 om 11:12
Ik vind mezelf een echte meisjesmoeder, helaas heb ik alleen jongens.
(grapje)
Maar serieus, ik was vroegah echt meisje-meisje: balletles en paardrijles, lang blond haar, en roze kon me niet fel genoeg zijn. Ik wilde juf worden, of modeontwerpster, of verpleegster. En ik was ervan overtuigd dat ik dochters zou krijgen.
En nu heb ik alleen jongens en dat is ook prima. Ik hoopte bij de eerste erg op een meisje, maar toen ik hoorde dat het een jongen werd voelde dat eigenlijk meteen goed. Bij de tweede leek het me leuk maar een broertje voor de oudste leek me ook juist heel leuk (en handig). Het werden twee jongens. So be it. Heb lang getwijfeld over een derde maar dat zakte ook langzaam weg, dus het idee dat ik ooit een dochter zou krijgen ebde langzaam weg. Af en toe als ik bij de H&M een leuk jurkje zie kriebelt het nog wel eens, maar verder is het wel goed zo.
(grapje)
Maar serieus, ik was vroegah echt meisje-meisje: balletles en paardrijles, lang blond haar, en roze kon me niet fel genoeg zijn. Ik wilde juf worden, of modeontwerpster, of verpleegster. En ik was ervan overtuigd dat ik dochters zou krijgen.
En nu heb ik alleen jongens en dat is ook prima. Ik hoopte bij de eerste erg op een meisje, maar toen ik hoorde dat het een jongen werd voelde dat eigenlijk meteen goed. Bij de tweede leek het me leuk maar een broertje voor de oudste leek me ook juist heel leuk (en handig). Het werden twee jongens. So be it. Heb lang getwijfeld over een derde maar dat zakte ook langzaam weg, dus het idee dat ik ooit een dochter zou krijgen ebde langzaam weg. Af en toe als ik bij de H&M een leuk jurkje zie kriebelt het nog wel eens, maar verder is het wel goed zo.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
donderdag 4 juni 2020 om 11:16
Ik begrijp het denken in die stereotypen niet zo goed, waar komt de behoefte aan die houvast vandaan? Alsof meisjesmoeders alleen maar houden van balletles, nagellak en cupcakes, en de stoere jongensmoeders houden van voetbal, ruiken aan scheten en dinosaurussen.
Emancipatie lijkt wel verder weg dan ooit met zulke normen van beton.
Emancipatie lijkt wel verder weg dan ooit met zulke normen van beton.
Wat eten we vanavond?
donderdag 4 juni 2020 om 11:24
makreel schreef: ↑04-06-2020 11:16Ik begrijp het denken in die stereotypen niet zo goed, waar komt de behoefte aan die houvast vandaan? Alsof meisjesmoeders alleen maar houden van balletles, nagellak en cupcakes, en de stoere jongensmoeders houden van voetbal, ruiken aan scheten en dinosaurussen.
Emancipatie lijkt wel verder weg dan ooit met zulke normen van beton.
Mee eens hoor. Er wordt volop gepraat over genderneutrale kleding, speelgoed en dergelijke, maar als het op het ouderschap aankomt zijn ‘we’ ineens jongens- of meisjesmoeder.
Na de geboorte van mijn zoon zei een vriendin dat ze het zo gek was dat ik een jongen had, want ik was volgens haar een echte meisjesmoeder. Het zullen de hormonen wel zijn geweest, maar ik kon wel janken. Ik was zo blij met mijn zoon en voelde me vooral moeder. Diezelfde vriendin zei na de komst van mijn dochter dat ze blij voor me was, want nu had ik tenminste iemand om mee te shoppen en leuke dingen voor te kopen. Nog steeds roept ze van de daken dat ze blij is dat ze geen zoon heeft en kan ze stomme opmerkingen maken als mijn zoon zit te gamen. ‘Echt jongensgedrag he?’ Dat mijn dochter ook graag achter de PS4 zit negeert ze.
Vreselijk.
(Het is verder een ontzettend leuk mens. Ze heeft alleen vreemde ideeen over jongens)
