Kinderen
alle pijlers
Weer geen meisje, hoe accepteren?
maandag 1 juni 2020 om 20:05
Hoi allemaal,
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
woensdag 3 juni 2020 om 15:45
Wat een harde reacties zitten er tussen zeg. Ik snap TO wel. Je mag toch dromen van een dochter en hoe dat zou zijn?! Om even te zwelgen en jezelf weer toe te spreken dat een droom geen waarheid hoeft te worden al zou het een meisje worden.
PS, mijn nicht heeft 4 jongens, de laatste 3 vurig hopend dat het een meisje zou zijn... na de 4e zijn ze toch maar gestopt met proberen. Het zij zo, de dochters komen ooit later wel!
PS, mijn nicht heeft 4 jongens, de laatste 3 vurig hopend dat het een meisje zou zijn... na de 4e zijn ze toch maar gestopt met proberen. Het zij zo, de dochters komen ooit later wel!
Geloof niet alles wat je denkt.
woensdag 3 juni 2020 om 16:03
Dit herken ik helaas erg. Alsof mijn zoons minder zijn ofzo, of drukke, onnozele wezens. Word ik altijd een beetje verdrietig van. Het zijn zulke lieverds.TiumPerfectum schreef: ↑03-06-2020 09:53Het valt mij vooral op hoe bitchy vrouwen met dochters over zoons spreken. Echt bizar. Mijn stiefloeder zei dat ze blij is met 3 dochters omdat al haar vriendinnen met zoons alleen maar problemen hebben met ze. Ze was ook niet blij met de komst van haar kleinzoon na een kleindochter. Of ja ik snap wel dat je teleurgesteld ben met zoons, zou ik ook hebben.
woensdag 3 juni 2020 om 16:08
TO, er is niets mis met een meisje willen of een meisje gewild hebben.
Zolang je derde zoontje zich straks hartstikke geliefd voelt, niets aan de hand.
Een mens mag dromen, ook hierover!
Voor mezelf zou mijn voorkeur uitgaan uit naar een twee-eiige tweeling. Een jongen en een meisje zodat ik gelijk in 1 keer klaar ben. Mijn kansen zijn dus nog kleiner dan de jouwe waren. Pakt het anders uit, dan is dat zo.
Zolang je derde zoontje zich straks hartstikke geliefd voelt, niets aan de hand.
Een mens mag dromen, ook hierover!
Voor mezelf zou mijn voorkeur uitgaan uit naar een twee-eiige tweeling. Een jongen en een meisje zodat ik gelijk in 1 keer klaar ben. Mijn kansen zijn dus nog kleiner dan de jouwe waren. Pakt het anders uit, dan is dat zo.
woensdag 3 juni 2020 om 16:47
Echt heel vreemd.
To: Ik heb ook 3 kinderen. Mijn eerste 2 zijn ook jongens en de laatste een meisje. Mijn wens wat echt voor nog een kind erbij, een persoonlijkheid. Ik hoop dat die wens er bij jou ook was/is. Ik was hartstikke verbaasd om die meid en mensen vragen me vaak of een meisje anders is, nou nee. Het zijn mijn kinderen, hartstikke leuk om ook een meid te hebben maar mijn wens was gewoon 3 gezonde en gelukkige kids.
woensdag 3 juni 2020 om 17:06
ik dacht ooit, dat een tweeling me leuk leek, en toen kreeg ik mijn eerste kind (een hele gemakkelijke baby) en toch was ik zo blij, dat het er maar eentje was!
woensdag 3 juni 2020 om 17:10
Dit topic heet: 'weer geen meisje, hoe accepteren?'La-Gamine schreef: ↑03-06-2020 15:45Wat een harde reacties zitten er tussen zeg. Ik snap TO wel. Je mag toch dromen van een dochter en hoe dat zou zijn?! Om even te zwelgen en jezelf weer toe te spreken dat een droom geen waarheid hoeft te worden al zou het een meisje worden.
PS, mijn nicht heeft 4 jongens, de laatste 3 vurig hopend dat het een meisje zou zijn... na de 4e zijn ze toch maar gestopt met proberen. Het zij zo, de dochters komen ooit later wel!
In haar OP schrijft TO: 'Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter'
Dat gaat een stuk verder dan dromen en even zwelgen en weer doorgaan. TO kan kennelijk niet door met dit afschuwelijke leed in haar leven.
Ik vind het dan weer nogal hard tegenover iedereen met daadwerkelijk leed in z'n leven om zo idioot te doen. Geldt trouwens ook voor je nicht. 3 kinderen nemen ondewijl vurig hopend op een meisje, hoe krankzinnig ben je dan.
woensdag 3 juni 2020 om 17:15
Hier die ervaring ook. En op de een of andere manier altijd juist van moeders van dochters die stukken drukker zijn dan mijn zoon
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 3 juni 2020 om 17:19
Ik heb dochters, mijn beste vriendin zonen. Toen de kinderen klein waren, waren er geen verschillen. Nu ze allemaal zo tussen de 15 en de 20 zijn, merk je pas de verschillen in bijvoorbeeld zorgen: Je kind zal ongewenst zwanger raken/ iemand zwanger maken
Angsten die je hebt om dochter die uitgaat, is anders dan met zoon etc.
Praten over sexualiteit is anders (maar dat is tussen mijn 2 dochters al verschillend)
etc
Angsten die je hebt om dochter die uitgaat, is anders dan met zoon etc.
Praten over sexualiteit is anders (maar dat is tussen mijn 2 dochters al verschillend)
etc
woensdag 3 juni 2020 om 17:20
Maar, jij doet hetzelfde, jij bent ook niet "gewoon blij met de twee kinderen die je al hebt".
woensdag 3 juni 2020 om 17:23
Ik snap het best dat je nu even een teleurstelling te verwerken hebt. De kunst zit hem erin om in het vervolg te proberen om niet teveel verwachtingen te hebben. Als je wel een meisje had gekregen, had ze misschien wel helemaal niet van roze of shoppen gehouden. Of trok ze misschien wel meer naar haar vader dan naar haar moeder.
Verwachtingen leiden bijna altijd tot teleurstellingen. Of die kleinkinderen er ooit komen, moet je bijvoorbeeld ook maar afwachten. Probeer de dingen waarop je geen invloed hebt te laten komen zoals ze komen.
Verwachtingen leiden bijna altijd tot teleurstellingen. Of die kleinkinderen er ooit komen, moet je bijvoorbeeld ook maar afwachten. Probeer de dingen waarop je geen invloed hebt te laten komen zoals ze komen.
The impossible just takes a little longer.
woensdag 3 juni 2020 om 17:26
Serieus? Nou ik ben in mijn leven meerdere dingen kwijt geraakt, waaronder ook banen en zelfs mijn zaak. Dat is ff klote, maar om nu te zeggen dat dat hetzelfde voelde als toen ik mijn jongste zoon verloor, nog niet in de verste verte.Sjiraf schreef: ↑03-06-2020 15:35Als je afscheid moet nemen wat iets dan noem je dat toch gewoon een rouwproces? Of hoe moet ik het anders formuleren? Er zijn ook mensen zijn die net zo veel verdriet hebben van het verliezen van een baan als iemand die een ouder verliest. Ik ken dus iemand die dit beide heeft meegemaakt en het voelde bij hem hetzelfde qua verdriet de eerste weken. Ik kan me dus best voorstellen dat als je echt zo’n diepe wens had en er dus echt verdriet van hebt je door een proces heen moet om het af te sluiten. Kan toch? We kunnen niet in elkaar hart kijken.
Je baan verliezen of horen dat je (nb je 3e!) kind een jongen is terwijl je op een meisje hoopte is misschien ff kut, maar om hier nu de term rouwproces aan te koppelen vind ik echt overdreven.
En zoals sommigen zeggen ‘teleurstelling’ slaat ook nergens op. Als je een broek bestelt die tegenvalt is dat een teleurstelling. Of als een boek anders afloopt dan je hoopte kun je dat ook een teleurstelling noemen.
Maar in verwachting zijn van een gezond kind en dan teleurgesteld zijn om het geslacht? Nee, gaat er bij mij niet in.
anoniem_84645 wijzigde dit bericht op 03-06-2020 17:47
0.61% gewijzigd
woensdag 3 juni 2020 om 17:36
Dit is inderdaad mogelijk, maar alleen onder hele strenge voorwaarden, wanneer het om gender gerelateerde erfelijke aandoeningen gaat bijvoorbeeld. Niet omdat het dan zo leuk bij je eigen glittertasje staat en je graag haren wil vlechten.
woensdag 3 juni 2020 om 17:40
Hier andersom krijgt man het behoorlijk te voortduren met 2 dochters. Mietjes krijgen grietjes heb ik al voorbij horen komen en och en wee, wat sneu toch die man met 3 vrouwen in huis. Wordt alleen maar ruzie, hormonen die maandelijks de pan uit rijzen ed. Nee, die zoon had er moeten komen om dat in balans te brengen en hoe moet dat nu met de voetbal?
Tja, vreselijk, hoe heb ik ook maar kunnen bedenken geen zoon voor man te produceren voor die voetbalclub
Dat mijn 2 prachtige dochters ook op voetbal kunnen is nog niet helemaal doorgedrongen bij die mensen volgens mij.
Het is maar net wie je spreekt, maar andersom gebeurd dus ook. En ik heb zelf de opmerking gekregen over het feit dat het toch wel jammer was voor mijn man en schoonouders, dat ik niet voor een stamhouder heb kunnen zorgen. Euh whut?
Man ligt trouwens in een deuk, hij vindt het prachtig, hoe ons gezin er ook uit had gezien. Hij heeft nooit een voorkeur uitgesproken, terwijl ik bij de tweede dacht dat hij toch wel een jongetje zou willen. Allemaal invulling vanuit mijzelf, hij keek echt behoorlijk verbaasd toen ik vroeg of er niet een kleine vlaag van teleurstelling voorbij was gekomen tijdens de geslachtsbepaling. Nee dus.
woensdag 3 juni 2020 om 17:45
TO, misschien moet je wat meer relativeren. Denk eens aan al die mensen die zo graag 1 kind hadden gewild maar waar dat niet gelukt is. En mensen die graag een gezond kind hadden gewild. En mensen die graag hun kind(eren) hadden zien opgroeien maar waar dat om wat voor reden niet gelukt is. Misschien helpt dat?
boannan wijzigde dit bericht op 03-06-2020 17:50
26.92% gewijzigd
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
woensdag 3 juni 2020 om 17:48
Ja. Mja; zegt meer over hen dan over mij of mijn zoons (to be, een zit nog in mijn buik). Ik denk dan maar bij mezelf als iemand weer eens zegt dat ze gelukkig al/alleen maar dochters heeft: ach ik ben GELUKKIG niet zo kortzichtig aangelegd.
Ik wilde lang voor ik probeerde zwanger te worden twee dochters, had nu een kleine voorkeur voor 2 zoons, maar teleurstelling toen mijn oudste een jochie bleek? Never. En was ik teleurgesteld als deze baby een meisje was geweest? Ook nooit. Nu droomde ik van direct na de echo van 2 ‘bro’s for life’ en dan had ik waarschijnlijk gedroomd van een grote broer en een klein zusje die het super leuk hadden gehad met elkaar. En of dat überhaupt gaat gebeuren is nog maar afwachten
Ik denk dat welke samenstelling ik ook had gekregen/ga krijgen (2 van 1 geslacht, koningskoppel, 2 jongens en een meisje, 2 meisjes en een jongen, 3 van 1 geslacht, enz.), ik altijd had gevonden dat dat de voor mij perfecte en leukste samenstelling is. Dat is namelijk mijn gezin, met mijn kinderen. En die zijn nu eenmaal het leukst
Maar ik begrijp dus ook wel dat voor andere mensen hun eigen gezin op 1 staat en ik dus geen medelijden hoef te hebben met wat voor samenstelling van geslachten dan ook
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 3 juni 2020 om 18:27
Gewoon menselijk denk ik.spuit_111 schreef: ↑03-06-2020 17:10Dit topic heet: 'weer geen meisje, hoe accepteren?'
In haar OP schrijft TO: 'Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter'
Dat gaat een stuk verder dan dromen en even zwelgen en weer doorgaan. TO kan kennelijk niet door met dit afschuwelijke leed in haar leven.
Ik vind het dan weer nogal hard tegenover iedereen met daadwerkelijk leed in z'n leven om zo idioot te doen. Geldt trouwens ook voor je nicht. 3 kinderen nemen ondewijl vurig hopend op een meisje, hoe krankzinnig ben je dan.
Geloof niet alles wat je denkt.
woensdag 3 juni 2020 om 18:28
De man bepaalt met zijn zaad (XY) of het een jongetje (Y) wordt, of een meisje (X), dus als er al iemand is die er iets aan kon doen, dan was het de man, maar ook die heeft er geen invloed op.Chantilly21_2 schreef: ↑03-06-2020 17:40Tja, vreselijk, hoe heb ik ook maar kunnen bedenken geen zoon voor man te produceren voor die voetbalclub
Dat mijn 2 prachtige dochters ook op voetbal kunnen is nog niet helemaal doorgedrongen bij die mensen volgens mij.
Het is maar net wie je spreekt, maar andersom gebeurd dus ook. En ik heb zelf de opmerking gekregen over het feit dat het toch wel jammer was voor mijn man en schoonouders, dat ik niet voor een stamhouder heb kunnen zorgen. Euh whut?
Man ligt trouwens in een deuk, hij vindt het prachtig, hoe ons gezin er ook uit had gezien. Hij heeft nooit een voorkeur uitgesproken, terwijl ik bij de tweede dacht dat hij toch wel een jongetje zou willen. Allemaal invulling vanuit mijzelf, hij keek echt behoorlijk verbaasd toen ik vroeg of er niet een kleine vlaag van teleurstelling voorbij was gekomen tijdens de geslachtsbepaling. Nee dus.
Wat een domme reacties kunnen mensen toch geven. Echt zo laag bij de grond hoor je ze niet vaak
