Kinderen
alle pijlers
Weer geen meisje, hoe accepteren?
maandag 1 juni 2020 om 20:05
Hoi allemaal,
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
dinsdag 2 juni 2020 om 18:53
Dit.
Mijn jongste dochter heeft nooit met barbie of andere poppen willen spelen.
Ze droeg ook geen jurkjes en hield al helemaal niet van roze.
Ik heb dat altijd gerespecteerd.
Ze is nu ruim volwassen maar draagt nog steeds geen jurken, nooit.
dinsdag 2 juni 2020 om 19:08
Breedinghen? Respect gooien we ook over boord zo te zien.Puz_n_Boots schreef: ↑02-06-2020 09:04Had iemand al gezegd dat je je diep diep moet gaan schamen en de verwekker idem? Holy f*ck, 3 kinderen nemen alsof het gebruiksvoorwerpen zijn puur vanwege een egoïstische meisjeswens?? Leven wij wel op dezelfde planeet? #zeroverstand, #breedinghen, #ikfokmaardoorwantikwileenmeisje
Komaan, drie kinderen zijn er echt geen vijftien, in dat geval zou ik ook nog wel durven denken: TO, stop. Maar nu?
leeg
dinsdag 2 juni 2020 om 20:16
Oh. Vertel eens*TanteSjaan* schreef: ↑02-06-2020 18:16Niet echt nee. Genoeg culturen waarin mensen balen als het een meisje
dinsdag 2 juni 2020 om 20:20
Mijn ouders wilden ook heel graag een dochter. Daarom na drie jongens nog een keer geprobeerd. En toen kwam ik, de lang verwachte dochter. Hartstikke gay. Geen jurkjes, geen rokjes, geen roze, geen make-up, geen lang haar. Ik ben wél dol op shoppen en mijn moeder is mijn beste vriendin. Maar ik trouwde in een pak, ging mijn ex bij haar ouderlijk huis ophalen en zij droeg ons kind. Daar had (en heeft) mijn moeder het ook moeilijk mee. Maar ik breng dus wel een vierde schoondochter mee naar huis, dat vinden mijn ouders dan juist weer erg leuk. Alles heeft voor- en nadelen 
Maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Ik zag mezelf nooit als moeder van een meisje en wilde dolgraag een zoon. Die kreeg ik ook en ik vind het fantastisch. Hij is ook precies wat ik had gehoopt
Maar ik begrijp wel wat je bedoelt. Ik zag mezelf nooit als moeder van een meisje en wilde dolgraag een zoon. Die kreeg ik ook en ik vind het fantastisch. Hij is ook precies wat ik had gehoopt
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
dinsdag 2 juni 2020 om 20:26
Ik begrijp je wel. Ik heb een zoon en een dochter en ik hou van beide evenveel maar ik geloof wel dat dochters dingen met hun moeder delen die zonen minder doen. Dus je gevoel mag er zijn. Het is afscheid nemen van een toekomstbeeld wat niet uit gaat komen en daar mag je best verdriet om hebben. Dit zegt niks over de liefde voor je zoons en na de geboorte ben je ook gek op dit zoontje, dat weet ik zeker!
dinsdag 2 juni 2020 om 20:29
Doe niet zo onnozel. Je weet best dat de Chinezen ten tijde van de eenkindspolitiek liever een jongen kregen dan een meisje. Net als in India, maar zij hebben geen eenkindspolitiek gehad. Voor meisjes moest/moet een bruidsschat aangeschaft worden en dat kon/kan in de papieren lopen.
dinsdag 2 juni 2020 om 23:16
dinsdag 2 juni 2020 om 23:20
Verder denk ik dat je voor dat je zwanger werd of de keus nam om voor een kindje te gaan jezelf had moeten afvragen, wil ik graag een kindje erbij of gaat het puur omdat ik graag een meisje wil. Dat laatste is naïef natuurlijk want toch grote kans op weer een jongen. Dus dealen met "teleurstelling" had je mijns inziens voor het zwanger worden moeten doen.
Dan had je de zwangerschap ingegaan met get idee, een meisje zou fantastisch zijn maar ik wil hoe dan ook heeel graag een kindje erbij.
Allemaal mosterd, ik weet het , maar wilde het toch even gezegd hebben.
Dan had je de zwangerschap ingegaan met get idee, een meisje zou fantastisch zijn maar ik wil hoe dan ook heeel graag een kindje erbij.
Allemaal mosterd, ik weet het , maar wilde het toch even gezegd hebben.
dinsdag 2 juni 2020 om 23:58
Ik kan me best voorstellen dat als je erg op een bepaald geslacht had gehoopt en dat niet krijgt je daaraan moet wennen. Maar een dochter geeft geen garantie op die dingen die je zelf leuk vindt. Ik ben een vrouw en had tot mijn 21e een hekel aan shoppen. Mijn ouders vonden dat erg ondankbaar en we hadden er regelmatig ruzie om. Nu vind ik shoppen leuk, omdat het nu is omdat IK iets nieuws erbij wil. En niet omdat het moet van een ander. En we gaan ook niet meer zo gek lang, dat scheelt ook. Barbies had ik wel, maar speelde er relatief weinig mee. Van tutten heb ik nooit gehouden, draag ook geen make-up. Ik was meer een buitenkind.
woensdag 3 juni 2020 om 00:47
De OP vermeldt inderdaad niet dat TO en vriend (die wel lang twijfelde) voor een derde gaan omdat TO zo graag een meisje wilde. Maar getuigt van zo weinig respect t.o.v. dat je niets te kiezen hebt , dat ik mij de reactie van PnB levendig kan voorstellen. Het was ook mijn eerste gedachte.
M.i. ben je niet goed bij je hoofd als je zo praat over de 'teleurstelling' dat het weer een jongen is en dat baseert op de leuke band die je zelf met je moeder hebt. Leuk voor je, maar elk kind is een individu. Geen zelf samen te stellen keuken van Ikea. Als je na twee kinderen nog niet vanuit dat perspectief kunt denken, vind ik dat eng. Kinderen zijn geen uiting van denkbeelden/wensen van de moeder, maar kleine mensjes waarvan je het voorrecht krijgt voor te zorgen.
Hardop mijmeren dat een meisje er nooit meer inzit tenzij je gaat scheiden en het nog een keer 'probeert' met een ander, is ook redelijk bijzonder als je zwanger bent van je, hopelijk toch gewenste derde, met de partner waar je als twee kids mee hebt. Ook hier geeft TO zelf aanleiding voor de reactie van PnB.
Mocht TO het niet zo bedoeld hebben, moet ze zich beter leren uitdrukken. Zoniet, kun je dit soort reacties verwachten.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
woensdag 3 juni 2020 om 00:51
hondenmens schreef: ↑02-06-2020 23:58Ik kan me best voorstellen dat als je erg op een bepaald geslacht had gehoopt en dat niet krijgt je daaraan moet wennen. Maar een dochter geeft geen garantie op die dingen die je zelf leuk vindt. Ik ben een vrouw en had tot mijn 21e een hekel aan shoppen. Mijn ouders vonden dat erg ondankbaar en we hadden er regelmatig ruzie om. Nu vind ik shoppen leuk, omdat het nu is omdat IK iets nieuws erbij wil. En niet omdat het moet van een ander. En we gaan ook niet meer zo gek lang, dat scheelt ook. Barbies had ik wel, maar speelde er relatief weinig mee. Van tutten heb ik nooit gehouden, draag ook geen make-up. Ik was meer een buitenkind.
Ook dat dus.
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
woensdag 3 juni 2020 om 01:34
Ik hou niet van stereo typeringen maar doen alsof een jongen en een meisje hetzelfde zijn is weer het andere uiterste hoor.
Er zijn nu eenmaal verschillen.
Ik heb mezelf wel eens de gewetensvraag gesteld: als ik 100% zeker wist dat het een x ( jongen/meisje) wordt, zou ik dan nog een kindje hebben gewild.
Idiote vraag natuurlijk en ik ben dolgelukkig met mijn gezin. We zijn compleet.Maar ik zou niet weten of ik niet overstag zou gaan. Dus maar goed dat geslacht bepaling niet kan en hopelijk blijft dat zo:) lijkt me ongezond.
Kijk naar wat je wel hebt, superveel om van te genieten en van te houden.
Er zijn nu eenmaal verschillen.
Ik heb mezelf wel eens de gewetensvraag gesteld: als ik 100% zeker wist dat het een x ( jongen/meisje) wordt, zou ik dan nog een kindje hebben gewild.
Idiote vraag natuurlijk en ik ben dolgelukkig met mijn gezin. We zijn compleet.Maar ik zou niet weten of ik niet overstag zou gaan. Dus maar goed dat geslacht bepaling niet kan en hopelijk blijft dat zo:) lijkt me ongezond.
Kijk naar wat je wel hebt, superveel om van te genieten en van te houden.
woensdag 3 juni 2020 om 07:30
*TanteSjaan* schreef: ↑02-06-2020 18:16Niet echt nee. Genoeg culturen waarin mensen balen als het een meisje is.
TO, een voorkeur hebben is niet erg. Het wordt pas problematisch als je na de geboorte van je zoon baalt dat hij een jongen is.
En als je met je verwachtingen je kinderen en moeder-kindrelatie schaadt.
TO, alsjeblieft ga heel eerlijk kijken naar je gevoelens, ideeën en verwachtingen. Als het je niet lukt om er echt open in te gaan staan schroom dan niet om hulp te vragen, het kan namelijk echt schade aanrichten als je met deze overtuigingen blijft zitten.
Ik ben een 'meisje' met een moeder die net zulke verwachtingen had als jij en hoe vaak die verwachtingen niet als verwijt voor mijn voeten geworpen zijn zijn niet te tellen. Ik wil(de) niet met mijn moeder shoppen, haar niet alles vertellen dus dan hoorde ik weer hoe zij zo'n fijne band met haar moeder had gehad, hoe blij ze was bij de geboorte dat ik een meisje was en hoe erg ze het vond dat ik al die dingen niet met haar wilde doen. En dat de dochter van tante Marie dat wel allemaal doet. Ik kan je vertellen: zeer schadelijk voor de moeder-kindrelatie.
(Eigenlijk is nog het ergste dat ik het juist wél wilde maar mijn moeder het zelf onmogelijk maakte. Ik wilde niets liever dan dat mijn moeder lekker met de thee klaar zat als ik uit school kwam, mijn verhalen aan zou horen en mij mee zou nemen om te winkelen en lekker naar het park te gaan met mooi weer. Ze is echter mijn gehele jeugd vrij onbereikbaar geweest omdat ze het altijd drukker had met ofwel voor anderen zorgen ofwel helemaal op ging in problemen en daar ziek van worden (en toen mocht ik haar mantelzorger zijn). Tel daarbij op dat ze totaal niet begrijpt wat een invloed dat heeft gehad op mij en onze relatie en dan kun je wel raden dat wij niet de moeder-dochterband hebben die zij (nog steeds) zo graag gewild had.)
Nu krijg en heb je zoons, maar ook de overtuigingen die je over hen hebt zijn potentieel schadelijk. Kijk daar alsjeblieft eerlijk naar en laat het je band met hen niet schaden
.
woensdag 3 juni 2020 om 07:36
S-Groot, 
Je hebt overigens groot gelijk hoor. Door verwachtingen aan de sekse te koppelen kan er schade worden toebracht aan de ouder-kind relatie.
Meisjes zijn lief, houden van shoppen en make-up. Jongens zijn stoer, houden van dino’s en vechten graag. In het algemeen zal het best zo zijn, maar ik ken bar weinig kinderen die aan de stereotype voldoen.
Een kind is wie het is. Geslacht staat daar los van.
Je hebt overigens groot gelijk hoor. Door verwachtingen aan de sekse te koppelen kan er schade worden toebracht aan de ouder-kind relatie.
Meisjes zijn lief, houden van shoppen en make-up. Jongens zijn stoer, houden van dino’s en vechten graag. In het algemeen zal het best zo zijn, maar ik ken bar weinig kinderen die aan de stereotype voldoen.
Een kind is wie het is. Geslacht staat daar los van.
woensdag 3 juni 2020 om 09:16
jij zegt, dat er culturen zijn, die liever meisjes hebben, kom maar door!*TanteSjaan* schreef: ↑02-06-2020 20:29Doe niet zo onnozel. Je weet best dat de Chinezen ten tijde van de eenkindspolitiek liever een jongen kregen dan een meisje. Net als in India, maar zij hebben geen eenkindspolitiek gehad. Voor meisjes moest/moet een bruidsschat aangeschaft worden en dat kon/kan in de papieren lopen.
woensdag 3 juni 2020 om 09:45
Je vraag is 'hoe accepteren' .
Wat doe je normaal als je een teleurstelling wil verwerken, voor jezelf of je gezin?
Iets leuks plannen ter afleiding, een uitje of vakantie bijvoorbeeld. Beetje lastig nu maar des te meer tijd voor de voorbereiding.
Koop voor jezelf een supermooie roze jurk, en een roze nagellak. Ga zelf tutten. Je hebt ook je moeder nog, dat is een zege he.... Er is trouwens best een kans dat één van je knullen ook zijn nagels wil kleuren
stop die winkelplannen even in een mooi doosje in je hoofd, je gaat straks vast genoeg te winkelen hebben met 3 schoondochters en wie weet hoeveel kleinkinderen.
Ik shop vaker met mijn schoonmoeder dan met mijn vriendinnen bijvoorbeeld.
Wat doe je normaal als je een teleurstelling wil verwerken, voor jezelf of je gezin?
Iets leuks plannen ter afleiding, een uitje of vakantie bijvoorbeeld. Beetje lastig nu maar des te meer tijd voor de voorbereiding.
Koop voor jezelf een supermooie roze jurk, en een roze nagellak. Ga zelf tutten. Je hebt ook je moeder nog, dat is een zege he.... Er is trouwens best een kans dat één van je knullen ook zijn nagels wil kleuren
stop die winkelplannen even in een mooi doosje in je hoofd, je gaat straks vast genoeg te winkelen hebben met 3 schoondochters en wie weet hoeveel kleinkinderen. Ik shop vaker met mijn schoonmoeder dan met mijn vriendinnen bijvoorbeeld.
Lorem Ipsum
woensdag 3 juni 2020 om 09:50
Ik ben trouwens geadopteerd en mijn ouders hadden de voorkeur voor een meisje opgegeven. Omdat die in mijn geboorteland vaak een slechte toekomst hebben. Maar als ze een jongen hadden gekregen was het ook goed geweest.
Ik heb wel een goede band met mijn moeder. Wat zij zelf niet met haar eigen moeder had. Haar jongere broer was het lievelingetje. Met mijn vader had ik in mijn jeugd ook een goede band. Maar toen liep ik steeds meer vast in werk en stages. Het bleek Autisme te zijn. Toen was ik niet meer goed genoeg voor hem. Na de scheiding van mijn ouders liet hij me vallen. Hij steunde ons financieel niet, hield zelfs geld van mij achter. Dat heeft mijn vertrouwen in hem weggenomen. We chatten heel af en toe. Maar van die vroegere band is niks meer over.
Ik heb wel een goede band met mijn moeder. Wat zij zelf niet met haar eigen moeder had. Haar jongere broer was het lievelingetje. Met mijn vader had ik in mijn jeugd ook een goede band. Maar toen liep ik steeds meer vast in werk en stages. Het bleek Autisme te zijn. Toen was ik niet meer goed genoeg voor hem. Na de scheiding van mijn ouders liet hij me vallen. Hij steunde ons financieel niet, hield zelfs geld van mij achter. Dat heeft mijn vertrouwen in hem weggenomen. We chatten heel af en toe. Maar van die vroegere band is niks meer over.
woensdag 3 juni 2020 om 09:53
Het valt mij vooral op hoe bitchy vrouwen met dochters over zoons spreken. Echt bizar. Mijn stiefloeder zei dat ze blij is met 3 dochters omdat al haar vriendinnen met zoons alleen maar problemen hebben met ze. Ze was ook niet blij met de komst van haar kleinzoon na een kleindochter. Of ja ik snap wel dat je teleurgesteld ben met zoons, zou ik ook hebben.
woensdag 3 juni 2020 om 10:03
Eens met de laatste reacties. Het is trouwens geen uitzondering dat een meisje van andere dingen houdt dan shoppen, nagellak en tutten. Ik zie echt veel kinderen nu, door mijn eigen kinderen en het is heel divers waar zij van houden, hoe zij spelen, hoe actief ze zijn en wat voor een karakter ze hebben.
Het is toch doodzonde om daar geen oog voor te hebben en je eigen denkbeelden op je kind te plakken? Ga uit van de voorkeuren en behoeften van je kind, of dat nu een jongen of meisje is, dan ontwikkel je een veel betere band. Het is zo belangrijk dat een kind zich gezien voelt. Jij als moeder kan dat geven, je beschadigt een kind echt door het te reduceren tot een prototype van jouw ideaal.
Het is toch doodzonde om daar geen oog voor te hebben en je eigen denkbeelden op je kind te plakken? Ga uit van de voorkeuren en behoeften van je kind, of dat nu een jongen of meisje is, dan ontwikkel je een veel betere band. Het is zo belangrijk dat een kind zich gezien voelt. Jij als moeder kan dat geven, je beschadigt een kind echt door het te reduceren tot een prototype van jouw ideaal.
