Kinderen
alle pijlers
Weer geen meisje, hoe accepteren?
maandag 1 juni 2020 om 20:05
Hoi allemaal,
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
woensdag 3 juni 2020 om 10:08
Weet je TO, mensen hebben altijd wel iets aan te merken op gezinssamenstellingen.
Heb je alleen dochters? Dan mis je een stamhouder en zoals ik hierboven mag lezen, heb je ze maar voor even.
Heb je alleen zoons? Dan trekken ze allemaal naar hun schoonfamilie.
Heb je een jongen en meisje? Dan heb je een koningspaar en is het maar hopen of ze goed met elkaar kunnen
Heb je weinig tijd tussen de kinderen zitten? Pas maar op, ze zitten bij elkaar in het vaarwater, heb je niks aan
Heb je juist meer tijd tussen de kinderen zitten? Pas maar op, ze hebben niets aan elkaar, want zitten in andere leeftijdsfases.
Grappig vind ik dat je in dit soort topics wel altijd leest dat meisjes juist allemaal zgn jongensgedrag vertonen en helemaal niets hebben met zgn 'meisjesdingen' en jongens juist andersom.
Er zal vast een middenweg zijn, ik was een buitenkind, hield van een balletje trappen op het trapveld, maar was ook helemaal into prinsessen, Disney, Baby Born, kleding en make-up.
Heb je alleen dochters? Dan mis je een stamhouder en zoals ik hierboven mag lezen, heb je ze maar voor even.
Heb je alleen zoons? Dan trekken ze allemaal naar hun schoonfamilie.
Heb je een jongen en meisje? Dan heb je een koningspaar en is het maar hopen of ze goed met elkaar kunnen
Heb je weinig tijd tussen de kinderen zitten? Pas maar op, ze zitten bij elkaar in het vaarwater, heb je niks aan
Heb je juist meer tijd tussen de kinderen zitten? Pas maar op, ze hebben niets aan elkaar, want zitten in andere leeftijdsfases.
Grappig vind ik dat je in dit soort topics wel altijd leest dat meisjes juist allemaal zgn jongensgedrag vertonen en helemaal niets hebben met zgn 'meisjesdingen' en jongens juist andersom.
Er zal vast een middenweg zijn, ik was een buitenkind, hield van een balletje trappen op het trapveld, maar was ook helemaal into prinsessen, Disney, Baby Born, kleding en make-up.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 03-06-2020 10:13
8.90% gewijzigd
woensdag 3 juni 2020 om 10:22
Een soort rouwproces, toe maar. Wat een aanmatigende onzin. Je hoeft echt niet elk gevoel dat je hebt te valideren en de ruimte te geven, soms is het veel gezonder je te beseffen dat je emotie idioot en verwend is. Mensen die een zwaar gehandicapt kind krijgen moeten hun toekomstbeeld aanpassen. Mensen met een doodgeboren kindje ook. Mensen die voor de derde keer een jongetje krijgen, moeten beseffen wat ze allemaal wel niet hebben. En ook niet alleen voor een derde kind gaan in de hoop op een meisje, want zo is de "teleurstelling" helemaal zelf veroorzaakt.Sjiraf schreef: ↑02-06-2020 11:03Het is een soort rouwproces en daar moet je even doorheen. Je moet afscheid nemen van iets wat je niet hebt en krijgt en dat heeft tijd nodig. Je zal echt niet meer of minder van je derde zoon gaan houden of hem willen inruilen. Het is meer het gevoel van je erbij neer moeten leggen en je toekomstbeeld aanpassen.
woensdag 3 juni 2020 om 10:24
Precies, het kan toch ook allebei? En in allerlei variaties? Als kind dacht ik echt niet na over of iets voor meisjes was, of meer voor jongens (bizarre indeling om mee te beginnen).Chantilly21_2 schreef: ↑03-06-2020 10:08Weet je TO, mensen hebben altijd wel iets aan te merken op gezinssamenstellingen.
Heb je alleen dochters? Dan mis je een stamhouder en zoals ik hierboven mag lezen, heb je ze maar voor even.
Heb je alleen zoons? Dan trekken ze allemaal naar hun schoonfamilie.
Heb je een jongen en meisje? Dan heb je een koningspaar en is het maar hopen of ze goed met elkaar kunnen
Heb je weinig tijd tussen de kinderen zitten? Pas maar op, ze zitten bij elkaar in het vaarwater, heb je niks aan
Heb je juist meer tijd tussen de kinderen zitten? Pas maar op, ze hebben niets aan elkaar, want zitten in andere leeftijdsfases.
Grappig vind ik dat je in dit soort topics wel altijd leest dat meisjes juist allemaal zgn jongensgedrag vertonen en helemaal niets hebben met zgn 'meisjesdingen' en jongens juist andersom.
Er zal vast een middenweg zijn, ik was een buitenkind, hield van een balletje trappen op het trapveld, maar was ook helemaal into prinsessen, Disney, Baby Born, kleding en make-up.
Ik deed gewoon wat ik leuk vond en soms zouden anderen dit bestempelen als meer iets voor jongens/meisjes, maar gelukkig boeide mij dat niet en mijn ouders ook niet.
woensdag 3 juni 2020 om 11:02
Jeetje. Het is een forum en dan schrijf je soms een gedachte op. TO zet er direct al achter dat dat niet iets is wat ze serieus overweegt ofzo.
Als we allemaal onze gedachtes neer zouden zetten, kregen de psychiaters het druk.
Desalniettemin wel eens met een eerdere reactie. Mocht het echt belemmeren en je dwars blijven zitten, misschien wel goed om er eens over te praten met een professional. Dat je het gevoel niet overdraagt op je kindje.
woensdag 3 juni 2020 om 11:17
Helemaal mee eens. En dan zijn er ook nog mensen die helemaal geen kinderen kunnen krijgen en maar wat graag een gezond jongetje zouden krijgen i.p.v. te denken ‘hè bah, alweer een jongetje’. Het ene rouwproces is het andere niet zullen we maar zeggen.spuit_111 schreef: ↑03-06-2020 10:22Een soort rouwproces, toe maar. Wat een aanmatigende onzin. Je hoeft echt niet elk gevoel dat je hebt te valideren en de ruimte te geven, soms is het veel gezonder je te beseffen dat je emotie idioot en verwend is. Mensen die een zwaar gehandicapt kind krijgen moeten hun toekomstbeeld aanpassen. Mensen met een doodgeboren kindje ook. Mensen die voor de derde keer een jongetje krijgen, moeten beseffen wat ze allemaal wel niet hebben. En ook niet alleen voor een derde kind gaan in de hoop op een meisje, want zo is de "teleurstelling" helemaal zelf veroorzaakt.
woensdag 3 juni 2020 om 11:21
TiumPerfectum schreef: ↑03-06-2020 09:53Het valt mij vooral op hoe bitchy vrouwen met dochters over zoons spreken. Echt bizar. Mijn stiefloeder zei dat ze blij is met 3 dochters omdat al haar vriendinnen met zoons alleen maar problemen hebben met ze. Ze was ook niet blij met de komst van haar kleinzoon na een kleindochter. Of ja ik snap wel dat je teleurgesteld ben met zoons, zou ik ook hebben.
Ik heb alleen zoons en krijg soms wel het idee dat ik dat jammer moet vinden. En ergens vind ik dat ook wel, maar niet genoeg, blijkbaar. Of zo.
Overigens: ik werk in het onderwijs en vind zelf typische meidenproblematiek minstens net zo heftig als typische jongensproblematiek.
Kijk uit malloot, een kokosnoot.
woensdag 3 juni 2020 om 11:21
Als moeder van 2 jongens waarvan ik er eentje heb moeten begraven vind ik een ‘rouwproces’ wel wat overdreven eigenlijk. Ook het ‘hoe te accepteren’ vind ik overdreven.Sjiraf schreef: ↑02-06-2020 11:03Het is een soort rouwproces en daar moet je even doorheen. Je moet afscheid nemen van iets wat je niet hebt en krijgt en dat heeft tijd nodig. Je zal echt niet meer of minder van je derde zoon gaan houden of hem willen inruilen. Het is meer het gevoel van je erbij neer moeten leggen en je toekomstbeeld aanpassen.
Ok, dat je een lichte voorkeur hebt op basis van het gezin waar je zelf uit kwam en dat ook of juist niet wenst voor je eigen kinderen kan ik me ergens voorstellen, maar TO wil gewoon een meisje omdat ze er zelf mee wil tutten en winkelen en zichzelf al zowat had uitgenodigd aanwezig te zijn bij een eventuele bevalling.
Hoe te accepteren? Gewoon, count your blessings. Zoals je hier ook kunt lezen zijn er ook genoeg mensen die graag een kindje hadden gekregen maar dit ze niet gegund was. Ik had zelf ook dolgraag nog een kindje gewild, maar heb me na 3 icsipogingen en weet ik hoeveel mislukte terugplaatsingen erbij neer moeten leggen dat het niet meer ging lukken.
Oh en mijn zoon van 9 is gek op winkelen en heeft van de week zijn en mijn nagels gelakt. Knalroze.
woensdag 3 juni 2020 om 11:25
Zo eens! Ik stoor me al langer aan dat nieuwerwetse idee dat ieder zijn eigen leed heeft en dat het allemaal even erg is. Dat is gewoon NIET zo! Absoluut niet. Daarmee ga je volledig voorbij aan mensen die echt iets te verduren krijgen. Hou toch op zegVesperLynd schreef: ↑03-06-2020 11:17Helemaal mee eens. En dan zijn er ook nog mensen die helemaal geen kinderen kunnen krijgen en maar wat graag een gezond jongetje zouden krijgen i.p.v. te denken ‘hè bah, alweer een jongetje’. Het ene rouwproces is het andere niet zullen we maar zeggen.
woensdag 3 juni 2020 om 11:27
19juni schreef: ↑03-06-2020 11:21Als moeder van 2 jongens waarvan ik er eentje heb moeten begraven vind ik een ‘rouwproces’ wel wat overdreven eigenlijk. Ook het ‘hoe te accepteren’ vind ik overdreven.
Ok, dat je een lichte voorkeur hebt op basis van het gezin waar je zelf uit kwam en dat ook of juist niet wenst voor je eigen kinderen kan ik me ergens voorstellen, maar TO wil gewoon een meisje omdat ze er zelf mee wil tutten en winkelen en zichzelf al zowat had uitgenodigd aanwezig te zijn bij een eventuele bevalling.
Hoe te accepteren? Gewoon, count your blessings. Zoals je hier ook kunt lezen zijn er ook genoeg mensen die graag een kindje hadden gekregen maar dit ze niet gegund was. Ik had zelf ook dolgraag nog een kindje gewild, maar heb me na 3 icsipogingen en weet ik hoeveel mislukte terugplaatsingen erbij neer moeten leggen dat het niet meer ging lukken.
Oh en mijn zoon van 9 is gek op winkelen en heeft van de week zijn en mijn nagels gelakt. Knalroze.
woensdag 3 juni 2020 om 12:40
Andersom gebeurt ook. Lees de reactie direct onder jouw post maar eens.TiumPerfectum schreef: ↑03-06-2020 09:53Het valt mij vooral op hoe bitchy vrouwen met dochters over zoons spreken. Echt bizar. Mijn stiefloeder zei dat ze blij is met 3 dochters omdat al haar vriendinnen met zoons alleen maar problemen hebben met ze. Ze was ook niet blij met de komst van haar kleinzoon na een kleindochter. Of ja ik snap wel dat je teleurgesteld ben met zoons, zou ik ook hebben.
Dat noemen ze cognitieve dissonantie.
woensdag 3 juni 2020 om 13:35
Niet alles gelezen maar ik werd al verdrietig bij de eerste paar postings.
TO: ik snap je!
Het is des-viva om niet te mogen balen of klagen maar altijd dankbaar te moeten zijn voor dat geen je hebt. Hier worden vaak zoveel cliche's van stapel gehaald dat je bij elke oplossing wel een probleem kunt bedenken en gewoon ergens mee zitten betekent dat je in therapie moet, egoistisch bent want andere mensen kunnen helemaal geen kinderen krijgen, en als je een voorkeur hebt had je geen kinderen mogen krijgen,
dat je moet scheiden of dat je man moet zorgen dat ie wegkomt, dat het amk moet worden gebeld, want trauma's liggen op de loer en projectie blablabla.
En dan krijgen we in dit geval nog de genderpolitie op je dak.
Shoot me, ik wilde ook meisjes. Ik heb er gelukkig een paar want ik ben een echte meisjes-moeder. Maar dat mag je vooral niet zeggen hier. Maar ik heb echte meisje-meisjes dochters die van staartjes en glitters hielden en houden en die dansen, balletten, tekenen, knutselen en meiden beroepen doen. We zijn de typische shop moeder en dochters en kunnen eindeloos beppen en samen naar de sauna. Heerlijk tuttebellen en we houden van dezelfde dingen. We zijn met elkaar een echte vrouwenkliek.
Dus ja TO ik snap je. Ik wilde ook dochters en nu heb ik ze en het is net zo leuk als ik dacht en ze zijn 'echte meiden' wat dat ook moge zijn. En het past heel goed bij mij als mens.
Al die antwoorden als: je kan ook een tomboy krijgen die niet van roze houdt of een jongetjes met jurkjes aan. Ja duh, dat kan allemaal maar het basis gevoel van TO wordt daar niet mee weggenomen. Heel veel moeders willen tenminste 1 dochter net als heel veel vaders 1 zoon willen. Prima toch?
En je mag ook gewoon teleurgesteld zijn.
Dat zegt niks over hoe veel je van je kinderen houdt of zal gaan houden op een gegeven moment. Blijf niet in je gevoel hangen. Elk voordeel heeft zijn nadeel. De dynamiek in een mannengezin is heel anders maar ook daar vind je je weg in.
Ik heb bijvoorbeeld geen contact met mijn moeder, onze relatie is totaal getroebleerd. Dus ook dat kan gebeuren. Garanties heb je nooit. Men neme vaak hun eigen voorbeeld als referentie kader in die zin snap ik de reacties wel weer. Maar ik denk dat je best teleurgesteld mag zijn. Je sluit toch een wens en een hoop af.
Wist je trouwens dat als je 2 of meerdere kinderen van hetzelfde geslacht hebt gekregen de kans op nogmaals hetzelfde geslacht alleen maar groter wordt. Google maar eens, is echt zo.
TO: ik snap je!
Het is des-viva om niet te mogen balen of klagen maar altijd dankbaar te moeten zijn voor dat geen je hebt. Hier worden vaak zoveel cliche's van stapel gehaald dat je bij elke oplossing wel een probleem kunt bedenken en gewoon ergens mee zitten betekent dat je in therapie moet, egoistisch bent want andere mensen kunnen helemaal geen kinderen krijgen, en als je een voorkeur hebt had je geen kinderen mogen krijgen,
dat je moet scheiden of dat je man moet zorgen dat ie wegkomt, dat het amk moet worden gebeld, want trauma's liggen op de loer en projectie blablabla.
En dan krijgen we in dit geval nog de genderpolitie op je dak.
Shoot me, ik wilde ook meisjes. Ik heb er gelukkig een paar want ik ben een echte meisjes-moeder. Maar dat mag je vooral niet zeggen hier. Maar ik heb echte meisje-meisjes dochters die van staartjes en glitters hielden en houden en die dansen, balletten, tekenen, knutselen en meiden beroepen doen. We zijn de typische shop moeder en dochters en kunnen eindeloos beppen en samen naar de sauna. Heerlijk tuttebellen en we houden van dezelfde dingen. We zijn met elkaar een echte vrouwenkliek.
Dus ja TO ik snap je. Ik wilde ook dochters en nu heb ik ze en het is net zo leuk als ik dacht en ze zijn 'echte meiden' wat dat ook moge zijn. En het past heel goed bij mij als mens.
Al die antwoorden als: je kan ook een tomboy krijgen die niet van roze houdt of een jongetjes met jurkjes aan. Ja duh, dat kan allemaal maar het basis gevoel van TO wordt daar niet mee weggenomen. Heel veel moeders willen tenminste 1 dochter net als heel veel vaders 1 zoon willen. Prima toch?
En je mag ook gewoon teleurgesteld zijn.
Dat zegt niks over hoe veel je van je kinderen houdt of zal gaan houden op een gegeven moment. Blijf niet in je gevoel hangen. Elk voordeel heeft zijn nadeel. De dynamiek in een mannengezin is heel anders maar ook daar vind je je weg in.
Ik heb bijvoorbeeld geen contact met mijn moeder, onze relatie is totaal getroebleerd. Dus ook dat kan gebeuren. Garanties heb je nooit. Men neme vaak hun eigen voorbeeld als referentie kader in die zin snap ik de reacties wel weer. Maar ik denk dat je best teleurgesteld mag zijn. Je sluit toch een wens en een hoop af.
Wist je trouwens dat als je 2 of meerdere kinderen van hetzelfde geslacht hebt gekregen de kans op nogmaals hetzelfde geslacht alleen maar groter wordt. Google maar eens, is echt zo.
anoniem_398104 wijzigde dit bericht op 03-06-2020 13:39
4.45% gewijzigd
woensdag 3 juni 2020 om 13:37
woensdag 3 juni 2020 om 14:30
Begrijp je reactie op mij niet?blauwebessensap schreef: ↑03-06-2020 13:37Viva is verre van het juiste medium om je hart te luchten. Hier word je vooral geroosterd.
Ik zou een ander forum opzoeken. Run forest run.
woensdag 3 juni 2020 om 14:44
Kan het zijn dat jouw dochters dat typische gedrag vertonen, omdat ze graag een goede band met jou willen en aanvoelen dat dit de dingen zijn waarmee ze kunnen scoren (winkelen, tutten)?blauwebessensap schreef: ↑03-06-2020 13:35Niet alles gelezen maar ik werd al verdrietig bij de eerste paar postings.
TO: ik snap je!
Het is des-viva om niet te mogen balen of klagen maar altijd dankbaar te moeten zijn voor dat geen je hebt. Hier worden vaak zoveel cliche's van stapel gehaald dat je bij elke oplossing wel een probleem kunt bedenken en gewoon ergens mee zitten betekent dat je in therapie moet, egoistisch bent want andere mensen kunnen helemaal geen kinderen krijgen, en als je een voorkeur hebt had je geen kinderen mogen krijgen,
dat je moet scheiden of dat je man moet zorgen dat ie wegkomt, dat het amk moet worden gebeld, want trauma's liggen op de loer en projectie blablabla.
En dan krijgen we in dit geval nog de genderpolitie op je dak.
Shoot me, ik wilde ook meisjes. Ik heb er gelukkig een paar want ik ben een echte meisjes-moeder. Maar dat mag je vooral niet zeggen hier. Maar ik heb echte meisje-meisjes dochters die van staartjes en glitters hielden en houden en die dansen, balletten, tekenen, knutselen en meiden beroepen doen. We zijn de typische shop moeder en dochters en kunnen eindeloos beppen en samen naar de sauna. Heerlijk tuttebellen en we houden van dezelfde dingen. We zijn met elkaar een echte vrouwenkliek.
Dus ja TO ik snap je. Ik wilde ook dochters en nu heb ik ze en het is net zo leuk als ik dacht en ze zijn 'echte meiden' wat dat ook moge zijn. En het past heel goed bij mij als mens.
Al die antwoorden als: je kan ook een tomboy krijgen die niet van roze houdt of een jongetjes met jurkjes aan. Ja duh, dat kan allemaal maar het basis gevoel van TO wordt daar niet mee weggenomen. Heel veel moeders willen tenminste 1 dochter net als heel veel vaders 1 zoon willen. Prima toch?
En je mag ook gewoon teleurgesteld zijn.
Dat zegt niks over hoe veel je van je kinderen houdt of zal gaan houden op een gegeven moment. Blijf niet in je gevoel hangen. Elk voordeel heeft zijn nadeel. De dynamiek in een mannengezin is heel anders maar ook daar vind je je weg in.
Ik heb bijvoorbeeld geen contact met mijn moeder, onze relatie is totaal getroebleerd. Dus ook dat kan gebeuren. Garanties heb je nooit. Men neme vaak hun eigen voorbeeld als referentie kader in die zin snap ik de reacties wel weer. Maar ik denk dat je best teleurgesteld mag zijn. Je sluit toch een wens en een hoop af.
Wist je trouwens dat als je 2 of meerdere kinderen van hetzelfde geslacht hebt gekregen de kans op nogmaals hetzelfde geslacht alleen maar groter wordt. Google maar eens, is echt zo.
Voor de rest hoef je echt geen tomboy te zijn om als meisje/ vrouw breder geïnteresseerd te zijn dan alleen in shoppen en tutten.
woensdag 3 juni 2020 om 14:58
Nee.TanteOlivia schreef: ↑03-06-2020 14:44Kan het zijn dat jouw dochters dat typische gedrag vertonen, omdat ze graag een goede band met jou willen en aanvoelen dat dit de dingen zijn waarmee ze kunnen scoren (winkelen, tutten)?
woensdag 3 juni 2020 om 15:35
Als je afscheid moet nemen wat iets dan noem je dat toch gewoon een rouwproces? Of hoe moet ik het anders formuleren? Er zijn ook mensen zijn die net zo veel verdriet hebben van het verliezen van een baan als iemand die een ouder verliest. Ik ken dus iemand die dit beide heeft meegemaakt en het voelde bij hem hetzelfde qua verdriet de eerste weken. Ik kan me dus best voorstellen dat als je echt zo’n diepe wens had en er dus echt verdriet van hebt je door een proces heen moet om het af te sluiten. Kan toch? We kunnen niet in elkaar hart kijken.
