Kinderen
alle pijlers
Weer geen meisje, hoe accepteren?
maandag 1 juni 2020 om 20:05
Hoi allemaal,
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
woensdag 3 juni 2020 om 18:33
Waarom niet? Wat maakt het uit? Dan heb je een voorkeur, nou en? Juist fijn als je dit uit kan laten komen. Ware het niet dat dit tienduizenden euro’s kost en intensieve IVF behandelingen betreft.
Ik heb 2 dochters en eerlijk gezegd hoop ik dat mijn 3e kind (als die ons gegeven is), ook een meid wordt. Puur omdat ik meiden leuk vind, ik een meidenmoeder ben. Als ik kan kiezen, zou ik een meisje kiezen. Maar ik kan niet kiezen.
Ik zou echt even moeten wennen aan een jongen, ik ga ervan uit dat dat dan ook weer goed komt.
Zo had ik een collega die 2 zoons had en de derde op komt, zij zag zichzelf juist als echte zonenmoeder en hoopte op nog een zoon, een heerlijk mannen huishouden. Maar het werd een meid... en ze was er zo gelukkig mee. Dat gaat vanzelf, denk ik. Maar even die teleurstelling of het gevoel van help! Dat mag best.
Geloof niet alles wat je denkt.
woensdag 3 juni 2020 om 18:36
Gelukkig ben jij niet de norm en hoef je het niet te begrijpen.19juni schreef: ↑03-06-2020 17:26
En zoals sommigen zeggen ‘teleurstelling’ slaat ook nergens op. Als je een broek bestelt die tegenvalt is dat een teleurstelling. Of als een boek anders afloopt dan je hoopte kun je dat ook een teleurstelling noemen.
Maar in verwachting zijn van een gezond kind en dan teleurgesteld zijn om het geslacht? Nee, gaat er bij mij niet in.
Geloof niet alles wat je denkt.
woensdag 3 juni 2020 om 18:48
Ach, het zijn gelukkig mensen die niet tot mijn vriendengroep of directe familie behoren. Het zegt wat over de dommigheid van hen en het alles maar moeten filteren wat in je op komt. En een stamhouder, alsof je als meisje je naam/bloed whatever niet door geeft/door kunt geven.TanteOlivia schreef: ↑03-06-2020 18:28De man bepaalt met zijn zaad (XY) of het een jongetje (Y) wordt, of een meisje (X), dus als er al iemand is die er iets aan kon doen, dan was het de man, maar ook die heeft er geen invloed op.
Wat een domme reacties kunnen mensen toch geven. Echt zo laag bij de grond hoor je ze niet vaak
Ik moest wel even heel gemeen lachen toen ik hoorde dat desbetreffend persoon zelf 2 dochters kreeg, na zijn uitspraak ‘mietjes krijgen grietjes’. Gezien de foto’s en wat ik zo hoor is het een leuk gezin, met liefde volop voor beide meisjes en is hij echt wel een leuke, liefdevolle vader.
Maar ik had wel even iets van ‘ja, zie je wel!’.
woensdag 3 juni 2020 om 19:03
Maar wat betekent dat een zonenmoeder en een meidenmoeder?La-Gamine schreef: ↑03-06-2020 18:33Waarom niet? Wat maakt het uit? Dan heb je een voorkeur, nou en? Juist fijn als je dit uit kan laten komen. Ware het niet dat dit tienduizenden euro’s kost en intensieve IVF behandelingen betreft.
Ik heb 2 dochters en eerlijk gezegd hoop ik dat mijn 3e kind (als die ons gegeven is), ook een meid wordt. Puur omdat ik meiden leuk vind, ik een meidenmoeder ben. Als ik kan kiezen, zou ik een meisje kiezen. Maar ik kan niet kiezen.
Ik zou echt even moeten wennen aan een jongen, ik ga ervan uit dat dat dan ook weer goed komt.
Zo had ik een collega die 2 zoons had en de derde op komt, zij zag zichzelf juist als echte zonenmoeder en hoopte op nog een zoon, een heerlijk mannen huishouden. Maar het werd een meid... en ze was er zo gelukkig mee. Dat gaat vanzelf, denk ik. Maar even die teleurstelling of het gevoel van help! Dat mag best.
woensdag 3 juni 2020 om 20:31
Oh dat vond mijn man’s oma ook zo’n opluchting toen onze zoon werd geboren. ‘Ah de nieuwe stamhouder.’ Ik wist helemaal niet dat dat iets was überhaupt, was maar ‘t is een heel ding geweest ‘de familienaam weer een generatie veilig’Chantilly21_2 schreef: ↑03-06-2020 18:48Ach, het zijn gelukkig mensen die niet tot mijn vriendengroep of directe familie behoren. Het zegt wat over de dommigheid van hen en het alles maar moeten filteren wat in je op komt. En een stamhouder, alsof je als meisje je naam/bloed whatever niet door geeft/door kunt geven.
Ik moest wel even heel gemeen lachen toen ik hoorde dat desbetreffend persoon zelf 2 dochters kreeg, na zijn uitspraak ‘mietjes krijgen grietjes’. Gezien de foto’s en wat ik zo hoor is het een leuk gezin, met liefde volop voor beide meisjes en is hij echt wel een leuke, liefdevolle vader.
Maar ik had wel even iets van ‘ja, zie je wel!’.
Maar had het misschien moeten weten toen oma opgelucht was dat ik man’s naam ging gebruiken omdat ze dat moderne gedoe maar niks vond. ‘Dan neem je alles van je man maar niet de naam, daar snap ik niks van.’
Denk zomaar dat oma ook wel wat vindt van huwelijksvoorwaarden, maar ach. Wat niet weet wat niet deert
En van haar kan ik het wel hebben, want dat haar ideeën een beetje jaren 20 zijn klopt wel, aangezien ze dit jaar 100 is geworden
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
woensdag 3 juni 2020 om 21:35
Ja hoor, in haar tijd was dat nog belangrijk
ene oor in andere oor uit. Maar had het daarvoor gewoon nog nóóít gehoord haha. Heb het er eens over gehad met een studiegenoot en die zei dat bij hen het zelfs de erfenis bepaalde. ‘t Kan best ver gaan schijnbaar
Zal je maar net de jongste zijn, of een meisje.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 4 juni 2020 om 07:35
Het belangrijkste argument is denk ik dat je een samenleving zou kunnen krijgen met 40% man en 60% vrouw en of omgekeerd. Of nog grotere verschillen.
En de vraag is wat dat doet met een samenleving, of die daar nou zoveel beter van wordt. Als vrouwen ‘schaars’ worden, gaan mannen ze zich dan ‘toe-eigenen’? Als mannen schaars worden, kunnen vrouwen dan nog wel genoeg kinderen baren? Enz.
Misschien valt het allemaal heel erg mee hoor, maar het is - lijkt mij - niet in het maatschappelijk belang om het te gaan uitproberen vanwege de geslachtswensen van het individu.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 4 juni 2020 om 07:52
Eens met Lux. De natuur heeft het mooi geregeld door de verhouding man-vrouw fiftyfifty te laten zijn. Mij lijkt een maatschappij met een overschot aan mannen of vrouwen verstrekkende gevolgen hebben die ontwrichtend kunnen zijn.
Ik lees hier dingen over jongensmoeder of meisjesmoeder. Wat maakt iemand een jongens- of een meisjesmoeder? Ik ben gewoon moeder van een paar kinderen en niet meer dan dat.
Ik lees hier dingen over jongensmoeder of meisjesmoeder. Wat maakt iemand een jongens- of een meisjesmoeder? Ik ben gewoon moeder van een paar kinderen en niet meer dan dat.
donderdag 4 juni 2020 om 07:54
dat is ook mijn angst, dat je een onnatuurlijk evenwicht krijgtlux- schreef: ↑04-06-2020 07:35Het belangrijkste argument is denk ik dat je een samenleving zou kunnen krijgen met 40% man en 60% vrouw en of omgekeerd. Of nog grotere verschillen.
En de vraag is wat dat doet met een samenleving, of die daar nou zoveel beter van wordt. Als vrouwen ‘schaars’ worden, gaan mannen ze zich dan ‘toe-eigenen’? Als mannen schaars worden, kunnen vrouwen dan nog wel genoeg kinderen baren? Enz.
Misschien valt het allemaal heel erg mee hoor, maar het is - lijkt mij - niet in het maatschappelijk belang om het te gaan uitproberen vanwege de geslachtswensen van het individu.
donderdag 4 juni 2020 om 08:22
Waarom niet? Heel eenvoudig; embryoselectie (PGD) is alleen toegestaan onder hele strikte voorwaarden zoals bijvoorbeeld bepaalde erfelijkheidsproblematiek.
Daarnaast vind ik dat je niet goed bij je hoofd bent als je een IVF zou willen ondergaan puur en alleen om een voorkeur voor geslacht als je ook prima op natuurlijke wijze zwanger kan worden.
Maar goed, da’s mijn mening en die is misschien wel wat gekleurd door mijn ervaring met vruchtbaarheidsbehandelingen.
donderdag 4 juni 2020 om 08:59
Jongensmoeder, meisjesmoeder. Allemaal stereotype onzintermen.La-Gamine schreef: ↑03-06-2020 18:33Waarom niet? Wat maakt het uit? Dan heb je een voorkeur, nou en? Juist fijn als je dit uit kan laten komen. Ware het niet dat dit tienduizenden euro’s kost en intensieve IVF behandelingen betreft.
Ik heb 2 dochters en eerlijk gezegd hoop ik dat mijn 3e kind (als die ons gegeven is), ook een meid wordt. Puur omdat ik meiden leuk vind, ik een meidenmoeder ben. Als ik kan kiezen, zou ik een meisje kiezen. Maar ik kan niet kiezen.
Ik zou echt even moeten wennen aan een jongen, ik ga ervan uit dat dat dan ook weer goed komt.
Zo had ik een collega die 2 zoons had en de derde op komt, zij zag zichzelf juist als echte zonenmoeder en hoopte op nog een zoon, een heerlijk mannen huishouden. Maar het werd een meid... en ze was er zo gelukkig mee. Dat gaat vanzelf, denk ik. Maar even die teleurstelling of het gevoel van help! Dat mag best.
donderdag 4 juni 2020 om 09:21
Dit ook. Want als je werkelijk zo ver gaat om je wens voor een bepaald geslacht uit te laten komen heb je daar een ideaalbeeld bij. Wat als het kind daar dan toch niet aan voldoet en een meisje houdt bijv helemaal niet van roze en barbies. Is ze dan niet goed genoeg?
Bovendien, als je gaat selecteren op geslacht zonder medische redenen, waar ligt dan de grens? Haarkleur, oogkleur, intelligentie misschien? Een baby is geen auto die je in de fabriek laat samenstellen op basis van je voorkeuren.
donderdag 4 juni 2020 om 09:31
Ik noem mijzelf een meisjes-moeder omdat ik typische meiden dingen (als die al zouden bestaan) beter bij mij vind passen. Ik hou ook meer van vrouwen dan van mannen en heb een hele bult vriendinnen om mij heen. Ik werk, leef en ben het liefste met vrouwen. En ja daar heb je duizend gradaties, vormen en uitingen van en toch ben ik het liefste met vrouwen, en wilde ik dochters. Omdat ik die snap. Omdat het eigen is. Omdat ik mij er mee kan identificeren. En omdat de dynamiek met vrouwen onder elkaar heel anders is dan als je in een vrouwengroep ook maar 1 man zet. Zonengezinnen zijn anders dan meidengezinnen. Jongens zijn geen meisjes. Iedereen mag daar anders over denken en heel veel zal vast aangeleerd gedrag zijn. Neemt nog steeds niet weg dat ik mezelf een meisjes moeder vind. Ik ben blij met mijn meiden.
donderdag 4 juni 2020 om 09:34
Jij snapt mij helemaal niet. Ik ben heel blij dat ik niet in jouw gezin ben geboren, want dan had ik niet mezelf mogen zijn.blauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 09:31Ik noem mijzelf een meisjes-moeder omdat ik typische meiden dingen (als die al zouden bestaan) beter bij mij vind passen. Ik hou ook meer van vrouwen dan van mannen en heb een hele bult vriendinnen om mij heen. Ik werk, leef en ben het liefste met vrouwen. En ja daar heb je duizend gradaties, vormen en uitingen van en toch ben ik het liefste met vrouwen, en wilde ik dochters. Omdat ik die snap. Omdat het eigen is. Omdat ik mij er mee kan identificeren. En omdat de dynamiek met vrouwen onder elkaar heel anders is dan als je in een vrouwengroep ook maar 1 man zet. Zonengezinnen zijn anders dan meidengezinnen. Jongens zijn geen meisjes. Iedereen mag daar anders over denken en heel veel zal vast aangeleerd gedrag zijn. Neemt nog steeds niet weg dat ik mezelf een meisjes moeder vind. Ik ben blij met mijn meiden.
donderdag 4 juni 2020 om 09:35
Er zijn zo ontzettend veel redenen waarom het ethisch gewoon niet te verdedigen is dat het teveel om op te noemen is. Aan La-Gamine: daar ga ik niet eens aan beginnen als je daar zo ongelofelijk onwetend/onnadenkend in staat, zoek er zelf eens iets over op zou ik zeggen.
donderdag 4 juni 2020 om 09:42
Ik denk dat jij mij niet snapt.TanteOlivia schreef: ↑04-06-2020 09:34Jij snapt mij helemaal niet. Ik ben heel blij dat ik niet in jouw gezin ben geboren, want dan had ik niet mezelf mogen zijn.
En iedereen mag zichzelf zijn bij mij. Dat neemt niet weg dat ik van (bijna) alle vrouwen hou en me graag omring met vrouwen. Stoere vrouwen, vrouwelijke vrouwen, mannelijke vrouwen, kleine vrouwen, dikke vrouwen, pragmatische vrouwen, gevoelige vrouwen, lesbische vrouwen, trans vrouwen, allemaal prima.
Mijn dochters zijn stereo type meiden. Dat zijn ze gewoon en ja die bestaan ook nog tegenwoordig. Zo zijn ze uit het ei gekomen en inmiddels volwassen dus ja ik denk dat ze aardig als zichzelf zijn opgedroogd.
donderdag 4 juni 2020 om 09:44
Ja dat dacht ik ook altijd van mezelf. Ik kom uit een meidengezin, mijn zus heeft alleen meiden, waar ik veel mee deed, mijn andere zus had een zoontje, vond ik toch lastiger (dacht ik) en toen kreeg ik 2 zonen en nu pas zie ik dat ik onzin was wat ik dacht van mezelf.blauwebessensap schreef: ↑04-06-2020 09:31Ik noem mijzelf een meisjes-moeder omdat ik typische meiden dingen (als die al zouden bestaan) beter bij mij vind passen. Ik hou ook meer van vrouwen dan van mannen en heb een hele bult vriendinnen om mij heen. Ik werk, leef en ben het liefste met vrouwen. En ja daar heb je duizend gradaties, vormen en uitingen van en toch ben ik het liefste met vrouwen, en wilde ik dochters. Omdat ik die snap. Omdat het eigen is. Omdat ik mij er mee kan identificeren. En omdat de dynamiek met vrouwen onder elkaar heel anders is dan als je in een vrouwengroep ook maar 1 man zet. Zonengezinnen zijn anders dan meidengezinnen. Jongens zijn geen meisjes. Iedereen mag daar anders over denken en heel veel zal vast aangeleerd gedrag zijn. Neemt nog steeds niet weg dat ik mezelf een meisjes moeder vind. Ik ben blij met mijn meiden.
Ik snap mijn zonen ook WANT ze zijn eigen en ik kan me met ze identificeren WANT ze zijn eigen. Ze zijn mijn bloed en ik snap ze omdat ze van mij zijn en niet omdat ze van hetzelfde geslacht zijn.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 4 juni 2020 om 09:55
Maleficent schreef: ↑04-06-2020 09:44Ja dat dacht ik ook altijd van mezelf. Ik kom uit een meidengezin, mijn zus heeft alleen meiden, waar ik veel mee deed, mijn andere zus had een zoontje, vond ik toch lastiger (dacht ik) en toen kreeg ik 2 zonen en nu pas zie ik dat ik onzin was wat ik dacht van mezelf.
Ik snap mijn zonen ook WANT ze zijn eigen en ik kan me met ze identificeren WANT ze zijn eigen. Ze zijn mijn bloed en ik snap ze omdat ze van mij zijn en niet omdat ze van hetzelfde geslacht zijn.
Male, ik had het zelf niet beter kunnen zeggen.
Ik snap mijn zoon omdat hij mijn kind is en op me lijkt. Weliswaar is hij niet erg dol op mode, maar gelukkig blijven er genoeg andere zaken over die we met elkaar gemeen hebben. Ik vind hem grappig en hij mij. We lachen wat af samen. Ik ben vrij emotioneel, net als mijn zoon. We kunnen elkaar daarin heerlijk met rust laten. Ik hou van zijn manier van nadenken, van zijn humor, zijn gevoeligheid, hoe hij anderen behandelt, zijn rechtvaardigheidsgevoel en pragmatisme. Hij is een heerlijke knul en ik hou van hem.
Mijn dochter lijkt ook op mij en ik hou net zoveel van haar als van mijn zoon. Beide kinderen zijn een fantastische combinatie van mij en mijn man en ze hebben echt mijn leven verrijkt. Wat er tussen de benen zit is ondergeschikt aan wie ze als mens zijn.
donderdag 4 juni 2020 om 10:04
donderdag 4 juni 2020 om 10:05
lees even wat ik zegS-Groot schreef: ↑04-06-2020 09:35Er zijn zo ontzettend veel redenen waarom het ethisch gewoon niet te verdedigen is dat het teveel om op te noemen is. Aan La-Gamine: daar ga ik niet eens aan beginnen als je daar zo ongelofelijk onwetend/onnadenkend in staat, zoek er zelf eens iets over op zou ik zeggen.
