Kinderen
alle pijlers
Weer geen meisje, hoe accepteren?
maandag 1 juni 2020 om 20:05
Hoi allemaal,
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
Nieuw account aangemaakt hiervoor omdat ik me schaam voor mijn gevoelens hierover. Wil beginnen met te zeggen dat ik snap dat er ergere dingen zijn en dat ik baal van mijn gevoel hierover.
Ben moeder van 2 mooie zonen en zwanger van de derde. Vorige week te horen gekregen dat het een jongen is. Vriend wil echt geen kinderen meer hierna. Bij deze zwangerschap heeft hij 3 jaar getwijfeld en toen wou hij ook.
Ik heb altijd gedroomd van een meisje. Ik heb zelf een goede band met mijn moeder. Zijn echt close. Samen winkelen, vertel haar alles als eerste, dat soort dingen. Mijn broers zijn nu meer close met hun schoonouders. Dat zie ik vaker. Oma worden van je eigen dochter is anders dan oma worden van je zoon.
De schattige kleertjes, haren doen, barbies en roze. Dat dat er nooit zal zijn doet pijn en vooral de toekomst. En ik weet dat een dochter geen garantie is op dit alles maar geeft wel een kans op.
Maar dat gaat dus nooit gebeuren! Tenzij ik zou scheiden en met iemand anders nog een kind zou krijgen, wat dan ook weer een jongen kan zijn. Dit is dus niet wat ik wil of ooit zou overwegen voor de duidelijkheid.
Mijn vraag is herkenning en hoe om te gaan met het gevoel dat ik iets mis zonder een dochter. Hopelijk krijg ik begrip.
Alvast bedankt.
dinsdag 2 juni 2020 om 12:37
Mijn grootvaders zijn geboren in midden jaren 1920 en mijn grootmoeders begin jaren 1930. Ja, ze zijn redelijk gezond oud (geworden). Een zuster die een opa verzorgde noemde nog dat de generatie die de oorlog had meegemaakt zo sterk was. Voor mij waren ze geen 'oppasopa's - en oma's' maar mensen waar ik graag kom/kwam; er was geen praktische noodzaak. En ik denk dat ze daarvoor ook te ver weg woonden (meer dan 50 km). Bijvoorbeeld ik kwam er niet na een dagje school tot mijn ouders terugkwamen of zo. Dus in die zin zal de band nu vast ook anders zijn als opa's en oma's die rol hebben.
dinsdag 2 juni 2020 om 12:41
je kent de eenkindsproblematiek in China?
je weet dat meisjes in India als last worden gezien?
om maar even wat voorbeelden te noemen hoor, de wereld zit er vol mee
het NIET mogen benoemen van een voorkeur, dat is een First World probleem
dinsdag 2 juni 2020 om 12:52
Dit is niet waar. Mijn opa's en oma's pasten op de kleinkinderen, waren toen in de 60 en nog fit genoeg om voor ons te zorgen. Ze zijn uiteindelijk allemaal oud geworden (80/90+)
dinsdag 2 juni 2020 om 12:55
nou ja, het is natuurlijk wel waar, alleen bij jou niet (N=1)TanteOlivia schreef: ↑02-06-2020 12:52Dit is niet waar. Mijn opa's en oma's pasten op de kleinkinderen, waren toen in de 60 en nog fit genoeg om voor ons te zorgen. Ze zijn uiteindelijk allemaal oud geworden (80/90+)
de generatie die in 1920 geboren werd, ging beduidend eerder dood, dan de generatie uit 1950
dinsdag 2 juni 2020 om 13:02
Mijn oudste is pas 2,5 maar ik zie en voel abolsuut geen onderscheid tussen mijn eigen ouders en mijn schoonouders voor haar. Het zijn opa en oma en het ene stel ziet ze altijd op zondag ( en de oma van het stel ook een volledige dag door de week) en het andere stel ziet ze vaak op vrijdagochtend ( als mijn man op de koffie gaat bij hen) en op zaterdag als ik ook mee maglilalinda schreef: ↑02-06-2020 09:19Ik ben wel benieuwd (sorry TO, ik ga iets OF) of nu vaders meer zorgen, de rol van de "schoon-oma" verandert. Het effect van grootmoeder-van-mama'skant is duidelijk op kinderen. Je zou verwachten, dat nu ook de grootmoeder-van-papa'skant effect gaat hebben.
Maar omdat dat nog zo kort is, is daar nog amper onderzoek naar gedaan, net zoals dat er geen onderzoek is naar het effect van aanwezige opa's op kleinkinderen.
Mijn kinderen hebben met alle opa's en oma's een prima band (maar wel de minste band met mijn schoonvader, maar hij heeft ook nooit echt een opa-rol weten te vinden. Daar is het niet echt de man naar).
Ik zie geen verschil tussen hoe mijn kinderen mijn moeder en mijn schoonmoeder benaderen.
Maar ik heb zelf een hele fijne band met mijn schoonmoeder, denk wel, dat dat enorm scheelt.
. Oppassen buiten de standaard momenten om, gaan in afstemming en ik heb zeker geen voorkeursbehandeling richting mijn ouders. Schoonouders wonen ook om de hoek, dus zij zijn vaak het makkelijkste. Wat ik wel heel duidelijk merk, is dat de opa's toch een hele andere rol invullen dan dat mijn eigen opa dat deed. Veel actiever bezig met de kleinkinderen, veel een op een aandacht.
Voor mijzelf heb ik onderscheid tussen mijn moeder en schoonmoeder. Zij kent me door en door, haar vertel ik veel, zij vertelt mij veel. Mijn schoonmoeder is fantastisch, ik kan het echt goed met haar vinden, ben blij dat ze in mijn leven is, maar ze is niet mijn moeder. Eigenaardigheden die voor mijn moeder normaal zijn, vindt zij wel eens gek en er moet wel eens iets over gezegd worden.
net zoals mijn moeder wel eens wat zegt over man, terwijl mijn schoonmoeder dat weer doodnormale eigenaardigheden vindt.
Maar dat staat los van de kleinkinderen, zij is net zo veel oma als mijn eigen moeder, ze zijn net zo gek op de meiden als mijn eigen ouders.
Het zou fijn zijn als ik net zo'n band kan hebben met mijn dochters als dat ik met mijn eigen moeder heb, maar dat staat los van het feit dat het meisjes zijn. Met jongens zou ik ook zo'n band willen hebben.
chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 02-06-2020 13:12
15.28% gewijzigd
dinsdag 2 juni 2020 om 13:06
Eigenlijk kan ik het me ook wel een beetje voorstellen..
Ik snap dat je uiteindelijk wil dat je kindje gezond is en dat dat het belangrijkste is en dat het leven komt zoals het komt en bla bla.. rationeel begrijp ik het écht wel.
Maar stiekem heel diep van binnen hoop ik ook dat ik 1.
een gezond kindje mag krijgen.
2. Dat het er twee mogen worden.
En 3. Dan heb ik een lichte voorkeur voor een meisje en een jongetje (volgorde maakt niet uit).
Maar als het twee kindjes van hetzelfde geslacht worden dan is dat ook hartstikke leuk.
Maar ik snap je gevoel wel, TO.
Ik snap dat je uiteindelijk wil dat je kindje gezond is en dat dat het belangrijkste is en dat het leven komt zoals het komt en bla bla.. rationeel begrijp ik het écht wel.
Maar stiekem heel diep van binnen hoop ik ook dat ik 1.
een gezond kindje mag krijgen.
2. Dat het er twee mogen worden.
En 3. Dan heb ik een lichte voorkeur voor een meisje en een jongetje (volgorde maakt niet uit).
Maar als het twee kindjes van hetzelfde geslacht worden dan is dat ook hartstikke leuk.
Maar ik snap je gevoel wel, TO.
dinsdag 2 juni 2020 om 13:20
In mijn omgeving zie ik juist dat siblings van hetzelfde geslacht veel meer aan elkaar hebben. Ze hebben vaak dezelfde raakvlakken, vinden vaker (niet altijd)dezelfde dingen leuk en begrijpen elkaar beter. Ook op latere leeftijd trekken 2 zussen of 3 broers meer met elkaar op.
Hoeft niet altijd zo te zijn maar dat is wat ik zie.
Mijn oma had een groot gezin en die zag ook dat siblings van hetzelfde geslacht meer samen deden. Ze gaf aan dat kinderen van verschillend geslacht leuker is voor ouders (van beide wat), maar minder voor het kind.
Hoeft niet altijd zo te zijn maar dat is wat ik zie.
Mijn oma had een groot gezin en die zag ook dat siblings van hetzelfde geslacht meer samen deden. Ze gaf aan dat kinderen van verschillend geslacht leuker is voor ouders (van beide wat), maar minder voor het kind.
dinsdag 2 juni 2020 om 13:29
Had iemand al gezegd dat je je diep moet gaan schamen voor dit soort absurde opmerkingen...?Puz_n_Boots schreef: ↑02-06-2020 09:04Had iemand al gezegd dat je je diep diep moet gaan schamen en de verwekker idem? Holy f*ck, 3 kinderen nemen alsof het gebruiksvoorwerpen zijn puur vanwege een egoïstische meisjeswens?? Leven wij wel op dezelfde planeet? #zeroverstand, #breedinghen, #ikfokmaardoorwantikwileenmeisje
On topic, ik heb door omstandigheden helaas maar 1 kind, een zoon.vooropgesteld dat ik dol op hem ben en me niet voor kan stellen hoe ons gezin er uit zou zien als hij wel een meisje was geweest, kan ik me je teleurstelling absoluut voorstellen. Ik was initieel ook wel teleurgesteld dat het een jongen zou zijn en zou voor een 2e ook gehoopt hebben op een meisje. Maar ach, als je kind er straks is ben je dat denk ik snel genoeg weer vergeten. En hoewel ik het B.V. wel eens vervloek als ik weer in de winter in de kou langs een voetbalveld sta te kleumen terwijl ik het een stom spel vind heb je natuurlijk geen garantie dat een meisje niet net zo lief jongensdingen doet.
dinsdag 2 juni 2020 om 13:31
O ja, zie er hier (statline) iets van terug.
De opmerking van de zuster lijkt me onverwacht dan, maar misschien is dat voor de mensen die al de 80 haalden uit die periode. En misschien N=1, hoewel ik van een zuster zou verwachten dat ze veel mensen ziet.
dinsdag 2 juni 2020 om 13:47
Toen ik net zwanger was begon ik uit mezelf, heel stom, het kindje al een 'haar'
te noemen. In mijn hoofd was het een meisje. En raad eens? het is een jongen.
Ik was even heel stil, maar toen heb ik het direct geaccepteerd.
Een jongen!! Hoe leuk!
Mijn man heeft 2 jongens uit een eerder huwelijk en ik heb 1 overleden kindje. Ook een jongen.
Maar wat ben ik blij als dit kleine kereltje straks gezond ter wereld gaat komen! Het is gezond en alles zit erop en eraan! Dan ben je toch de koning zo rijk!!
Dit is straks ons jochie! Onze grote vent!
Ik weet dat dit voor jou moeilijk is maar probeer de weg naar acceptatie te volgen.
Ook een bijkomend voordeel is dat je straks geen nieuwe dingen hoeft te halen. Alles voor een jongen heb je al.
Zorg dat je dit gevoel een plekje gaat geven en blij word van je zoon(en).
Want straks pikt hij dit gevoel op en dat verdiend hij niet.
te noemen. In mijn hoofd was het een meisje. En raad eens? het is een jongen.
Ik was even heel stil, maar toen heb ik het direct geaccepteerd.
Een jongen!! Hoe leuk!
Mijn man heeft 2 jongens uit een eerder huwelijk en ik heb 1 overleden kindje. Ook een jongen.
Maar wat ben ik blij als dit kleine kereltje straks gezond ter wereld gaat komen! Het is gezond en alles zit erop en eraan! Dan ben je toch de koning zo rijk!!
Dit is straks ons jochie! Onze grote vent!
Ik weet dat dit voor jou moeilijk is maar probeer de weg naar acceptatie te volgen.
Ook een bijkomend voordeel is dat je straks geen nieuwe dingen hoeft te halen. Alles voor een jongen heb je al.
Zorg dat je dit gevoel een plekje gaat geven en blij word van je zoon(en).
Want straks pikt hij dit gevoel op en dat verdiend hij niet.
Op elk potje past dekseltje, maar als dat niet past dan heb je altijd nog afdekfolie.
dinsdag 2 juni 2020 om 13:50
Vind dat zelf ook wel jammer hoorZonneoog schreef: ↑02-06-2020 13:47Toen ik net zwanger was begon ik uit mezelf, heel stom, het kindje al een 'haar'
te noemen. In mijn hoofd was het een meisje. En raad eens? het is een jongen.
Ik was even heel stil, maar toen heb ik het direct geaccepteerd.
Een jongen!! Hoe leuk!
Mijn man heeft 2 jongens uit een eerder huwelijk en ik heb 1 overleden kindje. Ook een jongen.
Maar wat ben ik blij als dit kleine kereltje straks gezond ter wereld gaat komen! Het is gezond en alles zit erop en eraan! Dan ben je toch de koning zo rijk!!
Dit is straks ons jochie! Onze grote vent!
Ik weet dat dit voor jou moeilijk is maar probeer de weg naar acceptatie te volgen.
Ook een bijkomend voordeel is dat je straks geen nieuwe dingen hoeft te halen. Alles voor een jongen heb je al.
Zorg dat je dit gevoel een plekje gaat geven en blij word van je zoon(en).
Want straks pikt hij dit gevoel op en dat verdiend hij niet.
Als mijn derde weer een jongen is, dan heb ik geen enkele reden om veel bij te kopen, want we hebben alles al. Natuurlijk kan een meisje ook alles van haar broers aan, maar dan zou ik toch ook wat jurkjes gaan kopen
dinsdag 2 juni 2020 om 14:31
Dat dus.TanteOlivia schreef: ↑01-06-2020 20:56Het is ook ouderwets om te denken dat alleen de moeder van de moeder belangrijk is als er een (klein) kind wordt geboren. Tegenwoordig zijn veel vaders net zo betrokken bij de zorg van hun kinderen en die kunnen hun eigen ouders daar net zo bij betrekken als veel moeders bij hun eigen ouders doen.
dinsdag 2 juni 2020 om 14:36
Vermoeiend inderdaad.TanteOlivia schreef: ↑02-06-2020 11:28Het is geen feit dat jongens naar hun moeder trekken en meisjes naar hun vader. De karakters zijn daarin veel meer bepalend.
Voor de rest word ik echt kriegel van alle stereotypen die weer even langskomen. Als moeder kun je ook actief zijn en vaders kunnen meer houden van rustige activiteiten en die hoeven niet per se 'meisjesachtig' te zijn. Hele grote zucht.
dinsdag 2 juni 2020 om 15:35
Waarom is voetballen eigenlijk een jongensding? En is hockey dat ook of schaatsen (nog een stuk kouder als je daar gaat kijken), of atletiek? Is alles wat buiten is een jongensactiviteit en alles wat binnen is meer voor meisjes?Adelaar81 schreef: ↑02-06-2020 13:29Had iemand al gezegd dat je je diep moet gaan schamen voor dit soort absurde opmerkingen...?
On topic, ik heb door omstandigheden helaas maar 1 kind, een zoon.vooropgesteld dat ik dol op hem ben en me niet voor kan stellen hoe ons gezin er uit zou zien als hij wel een meisje was geweest, kan ik me je teleurstelling absoluut voorstellen. Ik was initieel ook wel teleurgesteld dat het een jongen zou zijn en zou voor een 2e ook gehoopt hebben op een meisje. Maar ach, als je kind er straks is ben je dat denk ik snel genoeg weer vergeten. En hoewel ik het B.V. wel eens vervloek als ik weer in de winter in de kou langs een voetbalveld sta te kleumen terwijl ik het een stom spel vind heb je natuurlijk geen garantie dat een meisje niet net zo lief jongensdingen doet.
Want in de praktijk is het echt niet meer zo dat meisjes alleen bij uitzondering op een sport zitten die buiten wordt beoefend, dus je hele idee over hoe het was geweest met een meisje loopt mank.
dinsdag 2 juni 2020 om 15:42
Soms is het gewoon makkelijk om dingen zo te benoemen, of niet dan? Net zoals ik de term 'mamadag' en 'papadag' gebruik, omdat dat minder tekst kost dan 'de dag dat ik geen betaald werk doe en thuis bij mijn kinderen ben'. Of dat ik best aan mijn man vraag om me te 'helpen', in plaats van 'wil jij jouw deel van deze taak doen'?TanteOlivia schreef: ↑02-06-2020 15:35Waarom is voetballen eigenlijk een jongensding? En is hockey dat ook of schaatsen (nog een stuk kouder als je daar gaat kijken), of atletiek? Is alles wat buiten is een jongensactiviteit en alles wat binnen is meer voor meisjes?
Want in de praktijk is het echt niet meer zo dat meisjes alleen bij uitzondering op een sport zitten die buiten wordt beoefend, dus je hele idee over hoe het was geweest met een meisje loopt mank.
Ik geloof best dat de omgeving van een kind stuurt waar een kind mee gaat spelen. Maar ik kan duizend poppen in huis halen, en mijn oudste zoontje gaat daar echt niet mee spelen. Die is gewoon dol op auto's en treinen, en dat zou ik dan een echt 'jongenskind' kunnen noemen. Maar dat 'mag' dan dus niet.
dinsdag 2 juni 2020 om 16:12
Ik begrijp het wel TO, vind de reacties hier behoorlijk hard. Het is zo’n onzinnig taboe dat je niet teleurgesteld mag zijn en dit even een plek moet geven. Als hij er straks is ben je superdol op hem en hou je net zoveel van hem als je andere kinderen. Maar je zal ook af en toe denken, ik wou dat ik een dochter had. Niets mis mee en ik denk dat heel veel vrouwen met alleen jongens dat af en toe jammer vinden (en andersom ook)
Vind iemand die je begrijpt en praat er af en toe over, het zal heus slijten en naar de achtergrond gaan. En geniet straks van je huis vol mannen
Vind iemand die je begrijpt en praat er af en toe over, het zal heus slijten en naar de achtergrond gaan. En geniet straks van je huis vol mannen
dinsdag 2 juni 2020 om 16:21
TO: Ik kom uit een gezin dat 'eindigde' met 5 meisjes. Mijn vader wilde heel graag een jongen maar vond het na 5 kinderen wel compleet. Mijn moeder had er nog wel 4 gewild maar die maakte het geslacht helemaal niets uit. En weet je, mijn vader was degene die vaak verzuchtte dat hij zo blij was dat de jongste geen jongen geworden was want 'dat was een probleem geworden' aldus hem. Dus uiteindelijk ontzettend blij met zijn 'veelwijverij' in huis.
Als het gras bij de buren altijd groener is dan is het kunstgras
dinsdag 2 juni 2020 om 17:06
Ik vind sommige reacties ook erg hard. Nergens voor nodig.
TO: ik snap best dat je telleurgesteld bent. Toen ik zwanger was van de 3de en het bleek een jongen (ik heb 3 zoons) was ik ook heel even telleurgesteld. Ik ben er niet echt verdrietig van geweest. Maar ik vond het jammer dat ik nooit zal weten hoe een meisje van ons eruit gezien had.
Ik ben nu heel blij met 3 jongens. Ik denk dat dit evenwichtiger is dan wanneer de 3de een meisje was.
Ik heb wel het idee dat jongens juist heel lief zijn voor hun moeder. Ik heb veel meer met mijn oma van vaders kant dan met mijn oma van mijn moeders kant. Dus het is echt niet zo dat eventuele kleinkinderen later meer naar de kant van schoondochter trekken. Dat heb je voor een groot gedeelte zelf in de hand.
TO: ik snap best dat je telleurgesteld bent. Toen ik zwanger was van de 3de en het bleek een jongen (ik heb 3 zoons) was ik ook heel even telleurgesteld. Ik ben er niet echt verdrietig van geweest. Maar ik vond het jammer dat ik nooit zal weten hoe een meisje van ons eruit gezien had.
Ik ben nu heel blij met 3 jongens. Ik denk dat dit evenwichtiger is dan wanneer de 3de een meisje was.
Ik heb wel het idee dat jongens juist heel lief zijn voor hun moeder. Ik heb veel meer met mijn oma van vaders kant dan met mijn oma van mijn moeders kant. Dus het is echt niet zo dat eventuele kleinkinderen later meer naar de kant van schoondochter trekken. Dat heb je voor een groot gedeelte zelf in de hand.
dinsdag 2 juni 2020 om 18:16
Niet echt nee. Genoeg culturen waarin mensen balen als het een meisje is.
TO, een voorkeur hebben is niet erg. Het wordt pas problematisch als je na de geboorte van je zoon baalt dat hij een jongen is.
dinsdag 2 juni 2020 om 18:16
Afgezien van de gender-stereotyperingen, snap ik je wel, TO. Ik moest ook wennen toen ik zwanger bleek van een zoon ipv een dochter (eerste & enige kans kindje voor ons). Ik had toch ergens verwacht dat het een meisje zou worden... En hoe zou ik mijn zoon kunnen behoeden voor al die stoerdoenerij en eisen die aan mannen gesteld worden? Bij een meisje leek het me veel duidelijker hoe ik haar in bescherming zou kunnen nemen tegen het hokje waar ze in geduwd zou worden, want ik ken dat hokje.
Maar nu is hij gewoon mijn liefste baby, en maakt de y-chromosoom weinig uit.
Trouwens, wij zijn thuis met vier - ik heb twee zussen en een broer - en het is mijn broer die het liefst winkelt en met onze moeder lekker in de tuin een maskertje doet. Vroeger keken ze samen ook altijd As the World Turns met een chocolade koekje en thee als hij uit school kwam. Volgens mij is hij de beste dochter van ons allevier.
Maar nu is hij gewoon mijn liefste baby, en maakt de y-chromosoom weinig uit.
Trouwens, wij zijn thuis met vier - ik heb twee zussen en een broer - en het is mijn broer die het liefst winkelt en met onze moeder lekker in de tuin een maskertje doet. Vroeger keken ze samen ook altijd As the World Turns met een chocolade koekje en thee als hij uit school kwam. Volgens mij is hij de beste dochter van ons allevier.
