Kinderen
alle pijlers
Wel of geen kinderen
vrijdag 5 april 2024 om 13:46
Hallo allemaal
Ik ben nieuw hier op het forum en stel mij graag even voor. Ik ben een vrouw van 25 en ondertussen al een aantal jaar samen met mijn partner. Anderhalf jaar geleden hebben we samen een huis gekocht. Onze relatie loopt goed en ik ben oprecht gelukkig met mijn partner.
De laatste twee jaar hebben verschillende vrienden van ons een kindje gekregen. Dit zorgt ervoor dat wij ook eens beginnen nadenken over kinderen.
Het probleem is dat we allebei twijfelen. Het lijkt ons hartverwarmend en fantastisch om een klein mensje van ons 2 op de wereld te zetten en op te voeden. Maar we beseffen dat het niet allemaal rozegeur en maneschijn is. We zullen (zeker in de eerste jaren) onze vrijheid verliezen, weinig tijd hebben voor elkaar, slapeloze nachten, verlof nemen als het kindje ziek is en kinderen kosten nu eenmaal veel geld.
Onlangs had ik er een gesprek over met mijn moeder. Dit gesprek heeft mijn twijfels enkel maar versterkt. Volgens haar moeten we maar eens denken aan de klimaatopwarming en alle oorlogen en de gevolgen daarvan voor onze kinderen. Bovendien zouden we volgens haar niet geschikt zijn voor het gezinsleven omdat wij allebei wel stressgevoeliger zijn. Vooral dat laatste is bij mij binnengekomen en ik besef dat mijn moeder daar zeker een punt heeft.
Ik heb het hier over gepraat met partner. Hij vindt dat mijn moeder wel wat overdrijft. Hij zei dat deze problemen er altijd al geweest zijn en dat elke generatie zich uiteindelijk weet te redden. Mijn partner en ik zijn inderdaad allebei stressgevoeliger en een kindje brengt uiteraard veel druk met zich mee. Wij zullen nog veel gesprekken moeten voeren voor we een beslissing kunnen nemen.
Het doet mij vooral deugd om dit even van me af te kunnen schrijven.
Ik zou graag eens weten van andere forumleden welke argumenten meespeelden in hun beslissing om al dan niet voor kinderen te gaan.
Groetjes Elien
Ik ben nieuw hier op het forum en stel mij graag even voor. Ik ben een vrouw van 25 en ondertussen al een aantal jaar samen met mijn partner. Anderhalf jaar geleden hebben we samen een huis gekocht. Onze relatie loopt goed en ik ben oprecht gelukkig met mijn partner.
De laatste twee jaar hebben verschillende vrienden van ons een kindje gekregen. Dit zorgt ervoor dat wij ook eens beginnen nadenken over kinderen.
Het probleem is dat we allebei twijfelen. Het lijkt ons hartverwarmend en fantastisch om een klein mensje van ons 2 op de wereld te zetten en op te voeden. Maar we beseffen dat het niet allemaal rozegeur en maneschijn is. We zullen (zeker in de eerste jaren) onze vrijheid verliezen, weinig tijd hebben voor elkaar, slapeloze nachten, verlof nemen als het kindje ziek is en kinderen kosten nu eenmaal veel geld.
Onlangs had ik er een gesprek over met mijn moeder. Dit gesprek heeft mijn twijfels enkel maar versterkt. Volgens haar moeten we maar eens denken aan de klimaatopwarming en alle oorlogen en de gevolgen daarvan voor onze kinderen. Bovendien zouden we volgens haar niet geschikt zijn voor het gezinsleven omdat wij allebei wel stressgevoeliger zijn. Vooral dat laatste is bij mij binnengekomen en ik besef dat mijn moeder daar zeker een punt heeft.
Ik heb het hier over gepraat met partner. Hij vindt dat mijn moeder wel wat overdrijft. Hij zei dat deze problemen er altijd al geweest zijn en dat elke generatie zich uiteindelijk weet te redden. Mijn partner en ik zijn inderdaad allebei stressgevoeliger en een kindje brengt uiteraard veel druk met zich mee. Wij zullen nog veel gesprekken moeten voeren voor we een beslissing kunnen nemen.
Het doet mij vooral deugd om dit even van me af te kunnen schrijven.
Ik zou graag eens weten van andere forumleden welke argumenten meespeelden in hun beslissing om al dan niet voor kinderen te gaan.
Groetjes Elien
vrijdag 5 april 2024 om 21:41
Ik heb nooit echt een echt sterke kinderwens gehad. Toen ik begin 30 was, voelde ik de tijd dringen en dacht 'ach, waarom ook niet? Niemand krijgt er spijt van, iedereen wil kinderen, dus ik zal het dan ook wel willen!'. Binnen twee maanden zwanger en in week 10 een missed abortion opgemerkt. Daarna wist ik toch zeker dat ik geen kinderen wilde, en nu, 10 jaar lager, nog steeds geen spijt en ook nooit gehad..
anoniem_6640a89315f0f wijzigde dit bericht op 06-04-2024 09:34
51.98% gewijzigd
vrijdag 5 april 2024 om 21:43
Sporten, gezond eten en sparen voor de toekomst is 'veel bezig zijn met een kind'?Bbubbels schreef: ↑05-04-2024 21:05Jeetje… jij bent wel heel veel bezig met een kind voor iemand die het nog niet weet…. Ik heb me nooit echt proberen voor te bereiden aangezien het ongeveer het grootste onzekere project op de wereld is om “een kind te krijgen”. Tuurlijk kan je je op praktisch vlak goed voorbereiden, maar uiteindelijk is het vanaf het moment dat je er voor gaat een groot proces van loslaten.
Vind ik wel meevallen hoor.
vrijdag 5 april 2024 om 21:48
Ik stel me dat 'oergevoel' waar sommige vrouwen het over hebben ook voor als een soort 'blind van verliefdheid', waarbij je al het rationele overhoop gooit.
Toch zijn er ook genoeg vrouwen die menen dat oergevoel nooit gehad te hebben, maar er toch voor zijn gegaan en geen spijt hebben gehad.
vrijdag 5 april 2024 om 21:50
Als je het zo bekijkt kan er op dit topic ook wel slotje. TO moet inmiddels toch zelf de keuze maken uiteindelijk.
vrijdag 5 april 2024 om 21:52
Bedoelde het ook niet stom ofzo hoor, maar dat je feitelijk spaart voor een toekomstig kind (met een specifiek bedrag per maand) vind ik wel klinken alsof je echt een concreet plan hebt. That’s all. Sporten en gezond eten zijn uiteraard in alle gevallen goed.
vrijdag 5 april 2024 om 21:53
Voor een kind dat er nog niet is en mss zelfs nooit komt? Plus honderden boeken en podcasts erover gelezen/geluisterd?
Ja, vind ik wel 'veel bezig zijn met'.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 5 april 2024 om 22:04
Kan je iets doen nu om wat minder stressgevoelig te worden?
Want ja kinderen geven geel veel stress. Als baby al, je maalt je altijd zorgen en er is altijd wat, maar ze worden ook groter en pubers en je moeder heeft wel een beetje gelijk.
Daarentegen is het hebben van kinderen ook iets moois natuurlijk. Het is alleen wel best wel zwaar soms. En als je nu al stressgevoelig bent is het misschien goed om even te bekijken hoe je je stressgevoeligheid kan vergroten.
Want ja kinderen geven geel veel stress. Als baby al, je maalt je altijd zorgen en er is altijd wat, maar ze worden ook groter en pubers en je moeder heeft wel een beetje gelijk.
Daarentegen is het hebben van kinderen ook iets moois natuurlijk. Het is alleen wel best wel zwaar soms. En als je nu al stressgevoelig bent is het misschien goed om even te bekijken hoe je je stressgevoeligheid kan vergroten.
vrijdag 5 april 2024 om 22:06
Verkleinen lijkt me handiger.coderood schreef: ↑05-04-2024 22:04Kan je iets doen nu om wat minder stressgevoelig te worden?
Want ja kinderen geven geel veel stress. Als baby al, je maalt je altijd zorgen en er is altijd wat, maar ze worden ook groter en pubers en je moeder heeft wel een beetje gelijk.
Daarentegen is het hebben van kinderen ook iets moois natuurlijk. Het is alleen wel best wel zwaar soms. En als je nu al stressgevoelig bent is het misschien goed om even te bekijken hoe je je stressgevoeligheid kan vergroten.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
vrijdag 5 april 2024 om 22:11
vrijdag 5 april 2024 om 22:14
Haha ja kan! Ik vind het gewoon wel een heel interessant onderwerp. In een tijdsbestek van 10+ jaar vind ik het allemaal wel meevallen. Ik heb heel veel onderwerpen waarin ik geïnteresseerd ben en ik lees heel veel.
En voor mij werkt het heel goed om (filosofie van YNAB) elke euro die ik heb een bepaald doel te geven. Ik heb dus ook een potje voor een reis naar New York en een potje voor dineren bij een michelinrestaurant. Het geeft mij een goed gevoel dat -mocht ik het ooit willen gaan doen- dat ik me niet druk hoef te maken over de financiën. Dus mocht ik ooit besluiten een late moeder te worden dan wil ik niet geld een reden gaat zijn om het uit te stellen.
vrijdag 5 april 2024 om 22:16
Er stond ook nog een heel stuk onder met tips voor TO, maar die heb je blijkbaar niet gelezen.Lucifee2024 schreef: ↑05-04-2024 22:11Nee hoor.
Ik lees gewoon 2 zinnen die ook nog achter elkaar staan, hoe kan je zo'n boek gaan adviseren en dat dan er achter aan tikken?
De strekking van het boek was gelukkig ook genuanceerder dan: neem een kind / neem geen kind.
vrijdag 5 april 2024 om 22:33
Geen kinderen hier en nooit een tel spijt van gehad. Ik heb redelijk veel vrije tijd, werk niet fulltime en kan lekker veel tijd besteden aan kunst maken. Een ander leven had niet bij mij gepast.
Veel mensen die het niet zo voelen krijgen het idee dat er iets mis met hen is, of krijgen het Fomo gevoel, of beginnen er maar aan omdat ze denken dat het zo hoort. Je hóeft geen kinderen als je dat niet wil, kijk niet naar anderen maar kijk naar je gevoel. Heb je dat niet dan zou ik er zeker niet aan beginnen.
Veel mensen die het niet zo voelen krijgen het idee dat er iets mis met hen is, of krijgen het Fomo gevoel, of beginnen er maar aan omdat ze denken dat het zo hoort. Je hóeft geen kinderen als je dat niet wil, kijk niet naar anderen maar kijk naar je gevoel. Heb je dat niet dan zou ik er zeker niet aan beginnen.
vrijdag 5 april 2024 om 23:03
Je hebt anderhalf jaar geleden met je partner een huis gekocht. Dat is al een hele grote stap. Alleen jullie weten hoe jullie periode hebben ervaren en eigenlijk is dat best een goede graadmeter over hoe jullie met ingrijpende gebeurtenissen omgaan.
In je omgeving worden kinderen geboren, ontzettend leuk maar dat betekent niet dat jullie zelf er aan toe zijn. Je geeft immers zelf aan dat jullie twijfelen. Er wordt gezegd, bij twijfel niet doen.
Er komt vanzelf een moment waarop je zeker weet dat je wel of ouders wilt worden. Geef het tijd.
Persoonlijk zou ik adviseren om privé zaken (o.a. kinderen willen) echt bij jezelf te houden, daar heeft een ander niets mee te maken en jullie keuze zou niet beinvloed mogen worden door de mening van anderen. De opmerkingen van je moeder vindt absoluut not done en zijn echt kwetsend. Je partner heeft gelijk, ook in oorlogstijd of grote economische crississen worden kinderen geboren, elke generatie heeft zo zijn problemen en weet zich te redden.
Jullie vinden je weg hierin wel.
In je omgeving worden kinderen geboren, ontzettend leuk maar dat betekent niet dat jullie zelf er aan toe zijn. Je geeft immers zelf aan dat jullie twijfelen. Er wordt gezegd, bij twijfel niet doen.
Er komt vanzelf een moment waarop je zeker weet dat je wel of ouders wilt worden. Geef het tijd.
Persoonlijk zou ik adviseren om privé zaken (o.a. kinderen willen) echt bij jezelf te houden, daar heeft een ander niets mee te maken en jullie keuze zou niet beinvloed mogen worden door de mening van anderen. De opmerkingen van je moeder vindt absoluut not done en zijn echt kwetsend. Je partner heeft gelijk, ook in oorlogstijd of grote economische crississen worden kinderen geboren, elke generatie heeft zo zijn problemen en weet zich te redden.
Jullie vinden je weg hierin wel.
vrijdag 5 april 2024 om 23:27
Geef het tijd, die heb je echt nog zat.
Ik daarentegen heb biologisch gezien nog maar weinig tijd (vind dat ik hier nog af 2jr voor heb) en ik weet het oprecht nog steeds niet, wat ook wel druk legt op de relatie aangezien partner geen actieve wens heeft en ik het gewoon echt niet weet.
Bang voor spijt van wel/niet en gebrek aan rammelende eierstokken. Mocht het fysiek niet kunnen, dan zou ik me er goed bij neer kunnen leggen. Maar mocht ik per ongeluk zwanger raken, zou ik het niet weghalen. Lekker tegenstrijdig. Boek ‘soms wil ik een kind’ besteld, kijken of dat tot inzichten brengt.
Ik daarentegen heb biologisch gezien nog maar weinig tijd (vind dat ik hier nog af 2jr voor heb) en ik weet het oprecht nog steeds niet, wat ook wel druk legt op de relatie aangezien partner geen actieve wens heeft en ik het gewoon echt niet weet.
Bang voor spijt van wel/niet en gebrek aan rammelende eierstokken. Mocht het fysiek niet kunnen, dan zou ik me er goed bij neer kunnen leggen. Maar mocht ik per ongeluk zwanger raken, zou ik het niet weghalen. Lekker tegenstrijdig. Boek ‘soms wil ik een kind’ besteld, kijken of dat tot inzichten brengt.
zaterdag 6 april 2024 om 00:10
Ik heb nooit kinderen gewild en goddank is het gezemel over 'je verandert nog wel van gedachten' voorbij (ben nu in de 50). Ik heb nooit dat 'oergevoel' gehad en als ik het rationeel bekijk zie ik geen enkele reden waarom je een kind op de wereld zou willen zetten.
Wel kan ik me voorstellen dat als je wel een soort van wens hebt maar niet supersterk dat het een lastige keuze is. Het heeft nl. nogal wat impact.
Wel kan ik me voorstellen dat als je wel een soort van wens hebt maar niet supersterk dat het een lastige keuze is. Het heeft nl. nogal wat impact.
zaterdag 6 april 2024 om 00:29
Ik zal dit soort gesprekken waarschijnlijk nooit houden met mijn kinderen, omdat ik het erg ver vind gaan om als moeder je eigen kind te adviseren over zoiets persoonlijks en intiems. Maar als ik écht eerlijk zou zijn, zou ik ten minste 1 van mijn kinderen adviseren om het niet te doen. Ik vraag me af of een kind van mij wel echt uit het juiste hout gesneden is om voor kinderen te gaan._horizon_ schreef: ↑05-04-2024 16:30Wat bijzonder dat je moeder het afraadt. Dat levert vooral een hoop vragen bij me op.
Maar los daarvan; je bent 25! Je hebt nog alle tijd, dus je hoeft nu nog helemaal geen beslissing te nemen.
Verder hier 1 kind. Het is de grootste levensveranderende beslissing in ons leven geweest en ik ervaar sindsdien veel meer stress (/zorgen). Maar ik zou het niet willen missen; het heeft op zoveel vlakken mij(n leven) verrijkt.
En in het algemeen vind ik het voor mezelf erg tegenvallen hoeveel zorg ik heb van deze wereld. Het is geen zorg die altijd speelt en waar ik verdriet van heb. Maar ik zou mijn kinderen het liefst zien leven in een wereld die niet zo eng geworden is. Want dat vind ik van deze wereld. En voor mezelf vind ik het niet erg dat ik die zorgen heb. Maar ik gun mijn kinderen niet diezelfde zorgen voor hun eigen kinderen. En aangezien ik zelf denk dat het voorlopig niet beter wordt, zie ik ook geen reden dat hun zorgen om eigen kinderen minder zullen zijn.
zaterdag 6 april 2024 om 00:37
zaterdag 6 april 2024 om 07:20
Ergens begrijp ik je moeder wel.
Alleen, zorgen zijn van alle tijden, onze opa's en oma's zullen ook hun zorgen gehad hebben.
Toen ik kinderen kreeg, was er geen sprake van de zorgen die er nu zijn. En de zorgen zijn zich alleen maar aan het opstapelen, in sneltreinvaart.
Maar in feite hadden de zorgen van nu, al de zorgen voor en van onze ouders moeten zijn. Voor de beeldvorming ik ben 49. Onze ouders hebben goed geleefd, wij krijgen de rekening, en mijn/onze kinderen jouw generatie zit er middenin.
Ik word oma binnenkort, vind het geweldig, mijn dochter is jouw leeftijd, alles goed voor elkaar. Ik ben niet bezig of het voor mijn kleinkind nog een goede wereld zal zijn.
Dat zullen we tzt wel bekijken.
Ik ben blij dat ik jong moeder geworden ben, ik had er nu niet aan moeten denken nog met basisschoolkinderen te moeten zitten.
Ik heb nooit een heel grote belastbaarheid gehad, wel veerkracht, maar die neemt nu echt wel af.
Precies op tijd, want mijn kinderen zijn ouder en ik heb weer veel meer ruimte maar vooral rust voor mezelf.
Ook ik heb als (alleenstaande) moeder veel stress ervaren, stress die ik zonder kinderen niet zou hebben gehad.
In die periode zou ik het willen van kinderen ook afgeraden hebben aan mijn kinderen.
Nu weer fases verder sta ik er weer anders in.
In de periode dat mijn kinderen klein waren vond ik het een heel geregel, werken, huishouden, meerder vormen van opvang. Alle ballen hooghouden, roeien met de riemen die ik had.
Veel stress en onrust, ik was alleen dat zal er wellicht ook mee te maken hebben gehad.
Hoewel? mijn ex en ik zijn niet voor niets uit elkaar gegaan. Zwaar ja, maar bij elkaar blijven zou nog zwaarder zijn geweest.
Het is dat ik heel veel structuur in het leven van de kinderen en mij bracht, juist om alles goed te laten lopen.
Dat heeft geholpen, maar was ook nu achteraf gezien naast nodig, ook een leven onder een soort van spanning.
Mijn moeder is jong gestorven, en zij zou mij mogelijk vanwege het stresslevel het krijgen van kinderen mogelijk ook afgeraden hebben.
Zijzelf was geen gelukkige moeder overigens, geen gelukkige vrouw, maar dat terzijde.
Mocht je het wel weten, dan zou ik als ik jou was juist jong moeder worden.
Precies om de reden die de dames geven die ook jong moeder waren.
Ik ben blij dat ik nu weer veel tijd voor mezelf heb, en nog relatief jong ben.
Alleen, zorgen zijn van alle tijden, onze opa's en oma's zullen ook hun zorgen gehad hebben.
Toen ik kinderen kreeg, was er geen sprake van de zorgen die er nu zijn. En de zorgen zijn zich alleen maar aan het opstapelen, in sneltreinvaart.
Maar in feite hadden de zorgen van nu, al de zorgen voor en van onze ouders moeten zijn. Voor de beeldvorming ik ben 49. Onze ouders hebben goed geleefd, wij krijgen de rekening, en mijn/onze kinderen jouw generatie zit er middenin.
Ik word oma binnenkort, vind het geweldig, mijn dochter is jouw leeftijd, alles goed voor elkaar. Ik ben niet bezig of het voor mijn kleinkind nog een goede wereld zal zijn.
Dat zullen we tzt wel bekijken.
Ik ben blij dat ik jong moeder geworden ben, ik had er nu niet aan moeten denken nog met basisschoolkinderen te moeten zitten.
Ik heb nooit een heel grote belastbaarheid gehad, wel veerkracht, maar die neemt nu echt wel af.
Precies op tijd, want mijn kinderen zijn ouder en ik heb weer veel meer ruimte maar vooral rust voor mezelf.
Ook ik heb als (alleenstaande) moeder veel stress ervaren, stress die ik zonder kinderen niet zou hebben gehad.
In die periode zou ik het willen van kinderen ook afgeraden hebben aan mijn kinderen.
Nu weer fases verder sta ik er weer anders in.
In de periode dat mijn kinderen klein waren vond ik het een heel geregel, werken, huishouden, meerder vormen van opvang. Alle ballen hooghouden, roeien met de riemen die ik had.
Veel stress en onrust, ik was alleen dat zal er wellicht ook mee te maken hebben gehad.
Hoewel? mijn ex en ik zijn niet voor niets uit elkaar gegaan. Zwaar ja, maar bij elkaar blijven zou nog zwaarder zijn geweest.
Het is dat ik heel veel structuur in het leven van de kinderen en mij bracht, juist om alles goed te laten lopen.
Dat heeft geholpen, maar was ook nu achteraf gezien naast nodig, ook een leven onder een soort van spanning.
Mijn moeder is jong gestorven, en zij zou mij mogelijk vanwege het stresslevel het krijgen van kinderen mogelijk ook afgeraden hebben.
Zijzelf was geen gelukkige moeder overigens, geen gelukkige vrouw, maar dat terzijde.
Mocht je het wel weten, dan zou ik als ik jou was juist jong moeder worden.
Precies om de reden die de dames geven die ook jong moeder waren.
Ik ben blij dat ik nu weer veel tijd voor mezelf heb, en nog relatief jong ben.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
zaterdag 6 april 2024 om 07:48
Hoelahoep schreef: ↑05-04-2024 23:27Geef het tijd, die heb je echt nog zat.
Ik daarentegen heb biologisch gezien nog maar weinig tijd (vind dat ik hier nog af 2jr voor heb) en ik weet het oprecht nog steeds niet, wat ook wel druk legt op de relatie aangezien partner geen actieve wens heeft en ik het gewoon echt niet weet.
Bang voor spijt van wel/niet en gebrek aan rammelende eierstokken. Mocht het fysiek niet kunnen, dan zou ik me er goed bij neer kunnen leggen. Maar mocht ik per ongeluk zwanger raken, zou ik het niet weghalen. Lekker tegenstrijdig. Boek ‘soms wil ik een kind’ besteld, kijken of dat tot inzichten brengt.
Als ik je zo lees heb je geen wens, want dan zou je het voelen en weten, maar je bent bang dat je een verkeerde keuze maakt en spijt krijgt. Je houdt de opties open maar het hoeft niet echt van jou.
zaterdag 6 april 2024 om 07:53
Heel eerlijk: ik heb 1 dochter maar als ik terug in de tijd kon gaan had ik het niet gedaan.
Ze is nu 3.5 en de afgelopen jaren waren heel zwaar. Ze is een erg temperamentvol meisje (al vanaf de geboorte) , qua medisch gebied hebben we veel ellende en ziekenhuisbezoeken meegemaakt. 2 jaar lang slapeloze nachten gehad.
Dus nu zou mijn antwoord zijn, bij twijfel niet doen. Maarrr, misschien denk ik er over 5 jaar anders over als ze niet meer de hele dag aan mijn benen hangt?
Of niet.
Je levert de eerste jaren echt enorm veel in, is mijn ervaring. En je kunt niet meer terug, als het eenmaal zover is.
Ze is nu 3.5 en de afgelopen jaren waren heel zwaar. Ze is een erg temperamentvol meisje (al vanaf de geboorte) , qua medisch gebied hebben we veel ellende en ziekenhuisbezoeken meegemaakt. 2 jaar lang slapeloze nachten gehad.
Dus nu zou mijn antwoord zijn, bij twijfel niet doen. Maarrr, misschien denk ik er over 5 jaar anders over als ze niet meer de hele dag aan mijn benen hangt?
Of niet.Je levert de eerste jaren echt enorm veel in, is mijn ervaring. En je kunt niet meer terug, als het eenmaal zover is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
