Kinderen
alle pijlers
Wel of geen kinderen
vrijdag 5 april 2024 om 13:46
Hallo allemaal
Ik ben nieuw hier op het forum en stel mij graag even voor. Ik ben een vrouw van 25 en ondertussen al een aantal jaar samen met mijn partner. Anderhalf jaar geleden hebben we samen een huis gekocht. Onze relatie loopt goed en ik ben oprecht gelukkig met mijn partner.
De laatste twee jaar hebben verschillende vrienden van ons een kindje gekregen. Dit zorgt ervoor dat wij ook eens beginnen nadenken over kinderen.
Het probleem is dat we allebei twijfelen. Het lijkt ons hartverwarmend en fantastisch om een klein mensje van ons 2 op de wereld te zetten en op te voeden. Maar we beseffen dat het niet allemaal rozegeur en maneschijn is. We zullen (zeker in de eerste jaren) onze vrijheid verliezen, weinig tijd hebben voor elkaar, slapeloze nachten, verlof nemen als het kindje ziek is en kinderen kosten nu eenmaal veel geld.
Onlangs had ik er een gesprek over met mijn moeder. Dit gesprek heeft mijn twijfels enkel maar versterkt. Volgens haar moeten we maar eens denken aan de klimaatopwarming en alle oorlogen en de gevolgen daarvan voor onze kinderen. Bovendien zouden we volgens haar niet geschikt zijn voor het gezinsleven omdat wij allebei wel stressgevoeliger zijn. Vooral dat laatste is bij mij binnengekomen en ik besef dat mijn moeder daar zeker een punt heeft.
Ik heb het hier over gepraat met partner. Hij vindt dat mijn moeder wel wat overdrijft. Hij zei dat deze problemen er altijd al geweest zijn en dat elke generatie zich uiteindelijk weet te redden. Mijn partner en ik zijn inderdaad allebei stressgevoeliger en een kindje brengt uiteraard veel druk met zich mee. Wij zullen nog veel gesprekken moeten voeren voor we een beslissing kunnen nemen.
Het doet mij vooral deugd om dit even van me af te kunnen schrijven.
Ik zou graag eens weten van andere forumleden welke argumenten meespeelden in hun beslissing om al dan niet voor kinderen te gaan.
Groetjes Elien
Ik ben nieuw hier op het forum en stel mij graag even voor. Ik ben een vrouw van 25 en ondertussen al een aantal jaar samen met mijn partner. Anderhalf jaar geleden hebben we samen een huis gekocht. Onze relatie loopt goed en ik ben oprecht gelukkig met mijn partner.
De laatste twee jaar hebben verschillende vrienden van ons een kindje gekregen. Dit zorgt ervoor dat wij ook eens beginnen nadenken over kinderen.
Het probleem is dat we allebei twijfelen. Het lijkt ons hartverwarmend en fantastisch om een klein mensje van ons 2 op de wereld te zetten en op te voeden. Maar we beseffen dat het niet allemaal rozegeur en maneschijn is. We zullen (zeker in de eerste jaren) onze vrijheid verliezen, weinig tijd hebben voor elkaar, slapeloze nachten, verlof nemen als het kindje ziek is en kinderen kosten nu eenmaal veel geld.
Onlangs had ik er een gesprek over met mijn moeder. Dit gesprek heeft mijn twijfels enkel maar versterkt. Volgens haar moeten we maar eens denken aan de klimaatopwarming en alle oorlogen en de gevolgen daarvan voor onze kinderen. Bovendien zouden we volgens haar niet geschikt zijn voor het gezinsleven omdat wij allebei wel stressgevoeliger zijn. Vooral dat laatste is bij mij binnengekomen en ik besef dat mijn moeder daar zeker een punt heeft.
Ik heb het hier over gepraat met partner. Hij vindt dat mijn moeder wel wat overdrijft. Hij zei dat deze problemen er altijd al geweest zijn en dat elke generatie zich uiteindelijk weet te redden. Mijn partner en ik zijn inderdaad allebei stressgevoeliger en een kindje brengt uiteraard veel druk met zich mee. Wij zullen nog veel gesprekken moeten voeren voor we een beslissing kunnen nemen.
Het doet mij vooral deugd om dit even van me af te kunnen schrijven.
Ik zou graag eens weten van andere forumleden welke argumenten meespeelden in hun beslissing om al dan niet voor kinderen te gaan.
Groetjes Elien
dinsdag 9 april 2024 om 12:40
Ik weet van mezelf dat ik het hebben van kinderen niet ga trekken. Ik kan me een voorstelling maken van welke impact het kan hebben en dat het ouderschap niet aan mij besteed is.
dinsdag 9 april 2024 om 13:17
Ik had juist vantevoren gedacht dat het zo zou zijn zoals jij schrijft. Ik was toch al veel avonden thuis. En ik ben ook een huismus. Maar het bleek bij mij ook een gevoelsding te zijn. Normaal koos ik ervoor thuis te zijn. En ik kón weg als ik dat zou willen. Nu móest ik thuisblijven. En dat voelde toch andersTulpje22 schreef: ↑09-04-2024 12:37Ok klopt, in jouw geval zou dat ritme niet passen met kinderen. Voor mij dan weer helemaal niet herkenbaar. Man en ik werken gewoon van 8 tot 17. Dus we hebben hetzelfde ritme als dat we zonder kinderen zouden hebben. We zullen toch rond 23 uur gewoon naar bed moeten willen we s morgens fit zijn. En denk eerlijk gezegd ook dat de meeste mensen zo'n ritme hebben (tuurlijk, mensen die in ploegendienst werken uitgezonderd).
Dus daarom vraag ik me af of mijn avonden er zonder kinderen heel anders uit zouden zien dan met. Of ik dan meer vrijheid zou ervaren. Misschien wel toen ze echt jong waren. Maar nu niet meer.
dinsdag 9 april 2024 om 14:32
eens hoor. maar toch denk ik wel dat mensen iets meer moeten kunnen dan willen. er kan vanalles misgaan in je leven. maar als je al begint vanuit een zeer instabiele, financieel afhankelijke basis dan vind ik daar wel wat van. maar dat is offtopic want volgens mij is dat hier niet aan de orde (op het ongedefinieerde "stressgevoelig" na.
En doooooor!
dinsdag 9 april 2024 om 22:01
Wat losse flodders die voor elk persoon anders zullen zijn:
- ik deel de mening van je partner over de uitspraken van je moeder
- ik zou er absoluut niet aan beginnen op m’n 25e. Ik zou eerst nog een paar jaar genieten van mn vrijheid.
Mijn eerste kind kwam op mn 34e. Nu achteraf had t wel wat eerder gekund maar toch zeker niet voor m’n 30e. Ik heb toen echt gouden jaren gehad waarin ik mezelf op 1 kon zetten en alle vrijheid had die ik wilde.
Ik zou de keuze dus uitstellen
Waarom moet je op je 25e je hoofd breken of je ooit een kind wil of niet?
- ik deel de mening van je partner over de uitspraken van je moeder
- ik zou er absoluut niet aan beginnen op m’n 25e. Ik zou eerst nog een paar jaar genieten van mn vrijheid.
Mijn eerste kind kwam op mn 34e. Nu achteraf had t wel wat eerder gekund maar toch zeker niet voor m’n 30e. Ik heb toen echt gouden jaren gehad waarin ik mezelf op 1 kon zetten en alle vrijheid had die ik wilde.
Ik zou de keuze dus uitstellen
Waarom moet je op je 25e je hoofd breken of je ooit een kind wil of niet?
vrijdag 12 april 2024 om 12:21
Jammer aan dit soort topics is dat ze vaak uitmonden in absolute keuzes waarin mensen die absolute keuzes hard gaan verdedigen. Ik ervaarde de beslissing om voor kinderen te gaan of niet als heel dubbel en uit eindelijk was ons antwoord ook dubbel. Wij waren ervan overtuigd dat wij een goed leven zouden hebben met of zonder kinderen. En wij wisten zeker dat welke keuze we ook maakten, we ook voor een deel, op bepaalde momenten, een beetje zouden moeten rouwen om het verlies dat ook met die keuze kwam.
Tsja, zo is het nu eenmaal. Wij hebben een keuze gemaakt en dat is goed. En ook soms dubbel. Wij hebben de voordelen van die ene keuze en wij missen de voordelen van de andere keuze. Ik denk dat het bij ons echt 50/50 was of iets in die richting.
Er is lang niet altijd een 'juiste keuze', er zijn gewoon 2 keuzes en je leeft die keuze die het wordt en natuurlijk maak je daar het beste van en geniet je van alle voordelen die daarbij komen kijken. En soms baal je misschien ook, in meer of mindere mate, van de nadelen van die keuze.
Tsja, zo is het nu eenmaal. Wij hebben een keuze gemaakt en dat is goed. En ook soms dubbel. Wij hebben de voordelen van die ene keuze en wij missen de voordelen van de andere keuze. Ik denk dat het bij ons echt 50/50 was of iets in die richting.
Er is lang niet altijd een 'juiste keuze', er zijn gewoon 2 keuzes en je leeft die keuze die het wordt en natuurlijk maak je daar het beste van en geniet je van alle voordelen die daarbij komen kijken. En soms baal je misschien ook, in meer of mindere mate, van de nadelen van die keuze.
dinsdag 16 april 2024 om 09:49
Ok, maar over hoeveel jaren gaat dit? Mijn kinderen zijn nu 9 en 13 en ik heb totaal niet het gevoel dat ik niet weg kán. Ik ga sowieso 2 avonden per week sporten. Mijn man moet dan soms ook weg die avond maar de kinderen zijn oud genoeg om even alleen te zijn. Man en ik zijn onlangs ook samen een avondje uit gegaan. Kinderen waren thuis. Oudste heeft telefoon. Opa en oma zijn altijd in de buurt, wonen dichtbij. Dus dat gaat prima. Is gewoon anders als je kinderen echt klein zijn. Maar ik voel me/ben nog steeds jong/actief nu de kinderen iets ouder zijn. Dat wordt echt steeds makkelijker.Yinna schreef: ↑09-04-2024 13:17Ik had juist vantevoren gedacht dat het zo zou zijn zoals jij schrijft. Ik was toch al veel avonden thuis. En ik ben ook een huismus. Maar het bleek bij mij ook een gevoelsding te zijn. Normaal koos ik ervoor thuis te zijn. En ik kón weg als ik dat zou willen. Nu móest ik thuisblijven. En dat voelde toch anders
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
