Kinderen
alle pijlers
Wel of geen kinderen
vrijdag 5 april 2024 om 13:46
Hallo allemaal
Ik ben nieuw hier op het forum en stel mij graag even voor. Ik ben een vrouw van 25 en ondertussen al een aantal jaar samen met mijn partner. Anderhalf jaar geleden hebben we samen een huis gekocht. Onze relatie loopt goed en ik ben oprecht gelukkig met mijn partner.
De laatste twee jaar hebben verschillende vrienden van ons een kindje gekregen. Dit zorgt ervoor dat wij ook eens beginnen nadenken over kinderen.
Het probleem is dat we allebei twijfelen. Het lijkt ons hartverwarmend en fantastisch om een klein mensje van ons 2 op de wereld te zetten en op te voeden. Maar we beseffen dat het niet allemaal rozegeur en maneschijn is. We zullen (zeker in de eerste jaren) onze vrijheid verliezen, weinig tijd hebben voor elkaar, slapeloze nachten, verlof nemen als het kindje ziek is en kinderen kosten nu eenmaal veel geld.
Onlangs had ik er een gesprek over met mijn moeder. Dit gesprek heeft mijn twijfels enkel maar versterkt. Volgens haar moeten we maar eens denken aan de klimaatopwarming en alle oorlogen en de gevolgen daarvan voor onze kinderen. Bovendien zouden we volgens haar niet geschikt zijn voor het gezinsleven omdat wij allebei wel stressgevoeliger zijn. Vooral dat laatste is bij mij binnengekomen en ik besef dat mijn moeder daar zeker een punt heeft.
Ik heb het hier over gepraat met partner. Hij vindt dat mijn moeder wel wat overdrijft. Hij zei dat deze problemen er altijd al geweest zijn en dat elke generatie zich uiteindelijk weet te redden. Mijn partner en ik zijn inderdaad allebei stressgevoeliger en een kindje brengt uiteraard veel druk met zich mee. Wij zullen nog veel gesprekken moeten voeren voor we een beslissing kunnen nemen.
Het doet mij vooral deugd om dit even van me af te kunnen schrijven.
Ik zou graag eens weten van andere forumleden welke argumenten meespeelden in hun beslissing om al dan niet voor kinderen te gaan.
Groetjes Elien
Ik ben nieuw hier op het forum en stel mij graag even voor. Ik ben een vrouw van 25 en ondertussen al een aantal jaar samen met mijn partner. Anderhalf jaar geleden hebben we samen een huis gekocht. Onze relatie loopt goed en ik ben oprecht gelukkig met mijn partner.
De laatste twee jaar hebben verschillende vrienden van ons een kindje gekregen. Dit zorgt ervoor dat wij ook eens beginnen nadenken over kinderen.
Het probleem is dat we allebei twijfelen. Het lijkt ons hartverwarmend en fantastisch om een klein mensje van ons 2 op de wereld te zetten en op te voeden. Maar we beseffen dat het niet allemaal rozegeur en maneschijn is. We zullen (zeker in de eerste jaren) onze vrijheid verliezen, weinig tijd hebben voor elkaar, slapeloze nachten, verlof nemen als het kindje ziek is en kinderen kosten nu eenmaal veel geld.
Onlangs had ik er een gesprek over met mijn moeder. Dit gesprek heeft mijn twijfels enkel maar versterkt. Volgens haar moeten we maar eens denken aan de klimaatopwarming en alle oorlogen en de gevolgen daarvan voor onze kinderen. Bovendien zouden we volgens haar niet geschikt zijn voor het gezinsleven omdat wij allebei wel stressgevoeliger zijn. Vooral dat laatste is bij mij binnengekomen en ik besef dat mijn moeder daar zeker een punt heeft.
Ik heb het hier over gepraat met partner. Hij vindt dat mijn moeder wel wat overdrijft. Hij zei dat deze problemen er altijd al geweest zijn en dat elke generatie zich uiteindelijk weet te redden. Mijn partner en ik zijn inderdaad allebei stressgevoeliger en een kindje brengt uiteraard veel druk met zich mee. Wij zullen nog veel gesprekken moeten voeren voor we een beslissing kunnen nemen.
Het doet mij vooral deugd om dit even van me af te kunnen schrijven.
Ik zou graag eens weten van andere forumleden welke argumenten meespeelden in hun beslissing om al dan niet voor kinderen te gaan.
Groetjes Elien
zondag 7 april 2024 om 14:45
Voor mij is het belang van 1. het kind, 2. mij. 3. partner. De rest doet er niet toe voor me. Klimaatverandering ook niet. Als ik 10 kinderen had gewild (en kunnen krijgen) zou ik er 10 nemen. Mensen om me heen lijkt het leuk als ik een kind neem maar dat speelt niet mee in mijn overweging. Ik vind kinderen wel leuk voor even en een nadeel van geen kinderen nemen lijkt me dat ik het opgroeien van een kind niet zo intensief meemaak, en geen grootouder wordt. Maar sommige mensen om me heen hebben kinderen en die zie ik wel opgroeien alleen wat minder intensief.
Maar er zijn meer 'soorten' ouderschap. Ik zou nu ook niet pleegouder worden. Misschien ooit wel. Stiefouder zie ik niet zo snel gebeuren. Ik zou me geen ouder noemen van een kind van iemand uit een andere relatie en me ook niet zo opstellen. Adoptieouder doe ik niet.
zondag 7 april 2024 om 15:09
Ik las net even weer bij en dus ook mn eigen tekst. Idd mee eens dat het er stelling staat en niet als mijn eigen ervarjng/gevoel. Dat laaste was wel de bedoeling. Totaal met jou eens vwb stelligheid. Kort door de bocht kan je mijn ervaring niet noemen. Ik ben zelf ook niet echt een belastbaar persoon, ben prikkelgevoelig, snel gestresst, veel apen en beren en behoorlijk introvert en dus gesteld op me time. Echter die neem in ook met kind en ik zeg nee tegen veel dingen sociaal gezien. Ik heb maar ook 1 kind om deze redenen en vanwege dat dat beter is voor mn relatie. Maw snap ik juist goed dat je als mens kiest voor geen kind. Maar ik zeg ook dat wat je voelt voor je kind, iets is dat heel lastig te begrijpen is voor iemand die geen ouder is en ik denk dat veel ouders dat kunnen beamen.Sierlijk schreef: ↑07-04-2024 09:51Je schrijft het ontzettend stellig op, en zo is het voor jou en dat is heel mooi. Je lijkt eraan voorbij te gaan dat dit niet voor iedereen geldt. Kijk maar naar al die mensen die minder stabiel zijn. Dit kan je overal horen en lezen als je er voor open staat.
Voor veel mensen is een kind helemaal niet de juiste keuze. Alle persoonlijke issues zijn niet ineens opgelost als het je eigen kind is. Denk aan prikkelgevoeligheid, een lage belastbaarheid en nog zoveel andere zaken. Als mensen dat van zichzelf weten kan het een goede keuze zijn om er niet aan te beginnen. Als deze mensen jouw verhaal lezen kunnen ze denken dat alles issues ineens opgelost zijn. Dat is niet zo. Het zal best zo zijn dat je van je eigen kind meer kunt verdragen. Maar als het zo was dat het voor iedereen gold, dan zou kindermishandeling en een onveilige opvoeding niet bestaan.
Er zijn mensen, waaronder ik mij schaar, die zichzelf goed genoeg kennen om te weten dat een kind niet de juiste keuze is.
Kortom, ik vind je verhaal te kort door de bocht en te stellig gebracht.
maandag 8 april 2024 om 11:58
Je somt het belang op, met kind op 1. Vervolgens noem je als nadelen van geen kinderen dat jij het opgroeien niet intensief meemaakt, en dat je geen grootouder wordt.madamzonderm schreef: ↑07-04-2024 14:45Voor mij is het belang van 1. het kind, 2. mij. 3. partner.
... een nadeel van geen kinderen nemen lijkt me dat ik het opgroeien van een kind niet zo intensief meemaak, en geen grootouder wordt...
Dat zijn dan toch eigen belangen op 1?
.
maandag 8 april 2024 om 12:31
Bij de nadelen is dat toch logisch?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 8 april 2024 om 13:28
Weet niet, in zekere zin is het krijgen van kinderen in eerste instantie vanuit eigen belang. Aangezien het kind er eerst nog niet is, heeft het namelijk nog geen belang op dat moment. Je kiest ervoor omdat het jezelf fijn, leuk of wat dan ook lijkt.
.
maandag 8 april 2024 om 14:49
Waar het over ging was of je kind op 1 staat als er eenmaal een kind is.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 8 april 2024 om 16:40
Nee?
In het belang van niet-bestaande kinderen laat ik ze niet komen. Maar dat heeft wel wat nadelen voor mij (en meer voordelen).
Als ik bijvoorbeeld om de nadelen weg te nemen kinderen zou nemen zou ik mezelf op 1 zetten en kinderen erna.
En sommige mensen zeggen dat kinderen nemen juist wel goed is want kinderen zijn nodig voor de maatschappij van de toekomst. Dus dan niet voor iedereen puur in het eigen belang. Of omdat het misgaat met anticonceptie of zo.
Zo werkt dat niet voor mij. Ik kies voor het kind om niet te staan in het belang van het kind. Maar okay als dat voor andere mensen wel zo werkt. Heeft een niet-bestaand kind op dat moment echt geen belang volgens jou?
maandag 8 april 2024 om 16:52
Toevallig dit gesprek pas gehad met mijn, nu nog, pubers.
Ik heb toen gezegd dat als ik nu de leeftijd zou hebben die zij hebben, ik niet meer aan kinderen zou beginnen.
De zorgen, de kosten, een scheiding, de volledige zorg...
Ik had huisje-boompje-beestje, alles was in orde toen we aan kinderen begonnen. Daarom ook gedaan. En ik heb geen spijt he? Echt niet. Maar als ik nu jong zou zijn, met de wetenschap van nu, hoe ik weet hoe het leven kan lopen en wat dat dan van je vraagt...
Nee, dan zou ik er nu niet aan beginnen maar een mooi leven opbouwen met z'n tweetjes.
Ik heb toen gezegd dat als ik nu de leeftijd zou hebben die zij hebben, ik niet meer aan kinderen zou beginnen.
De zorgen, de kosten, een scheiding, de volledige zorg...
Ik had huisje-boompje-beestje, alles was in orde toen we aan kinderen begonnen. Daarom ook gedaan. En ik heb geen spijt he? Echt niet. Maar als ik nu jong zou zijn, met de wetenschap van nu, hoe ik weet hoe het leven kan lopen en wat dat dan van je vraagt...
Nee, dan zou ik er nu niet aan beginnen maar een mooi leven opbouwen met z'n tweetjes.
maandag 8 april 2024 om 16:56
Ah okee, ik snap nu beter wat je bedoelt. Ik denk er zelf ook zo over.madamzonderm schreef: ↑08-04-2024 16:40Nee?
In het belang van niet-bestaande kinderen laat ik ze niet komen. Maar dat heeft wel wat nadelen voor mij (en meer voordelen).
Als ik bijvoorbeeld om de nadelen weg te nemen kinderen zou nemen zou ik mezelf op 1 zetten en kinderen erna.
Ik ben persoonlijk niet zo bezig met het bestaan van maatschappij van de toekomst. Wij hebben zelf ook geen kinderwens dus ook geen kinderen (makkelijk praten wellicht). Soms hoor ik dan van collega's inderdaad dat kinderen ook weer nodig zijn voor de toekomst, pensioenen enzo, moet in stand blijven, kinderen van nu moeten later voor ons zorgen. Hmm, kan ik niet zoveel mee. De aarde bestaat zo'n 5 miljard jaar of zoiets, de moderne mens loopt zo'n 100.000 jaar pas rond ofzo? En nu al overbevolking, schaarste, oorlog, honger etc. Vind het wat arrogant om te denken dat de aarde ons mensen nodig heeft om het te redden. Vooralsnog helpen we onze leefomgeving en onszelf juist eerder om zeep denk ik.madamzonderm schreef: ↑08-04-2024 16:40En sommige mensen zeggen dat kinderen nemen juist wel goed is want kinderen zijn nodig voor de maatschappij van de toekomst. Dus dan niet voor iedereen puur in het eigen belang. Of omdat het misgaat met anticonceptie of zo.
Zo werkt dat niet voor mij. Ik kies voor het kind om niet te staan in het belang van het kind. Maar okay als dat voor andere mensen wel zo werkt. Heeft een niet-bestaand kind op dat moment echt geen belang volgens jou?
.
maandag 8 april 2024 om 17:18
Ik moet er niet aan denken om kinderen te hebben. Dat gaat zeker fout, voor zowel het kind als voor mezelf. Ik heb rust en ruimte nodig, mijn eigen ding kunnen doen, afschakelen van de dag, op mezelf kunnen zijn, zo min mogelijk stress hebben. Met een kind sta je zowat continu 'aan'. Ik heb kort een kinderwens gehad en als het geen miskraam was geworden had ik nu een kind gehad. Achteraf een geluk bij een ongeluk.
dinsdag 9 april 2024 om 09:48
Ga je er dan vanuit dat als er geen kinderen waren gekomen dat het leven met jullie tweetjes wel gelukt was? Waar jullie nu gescheiden zijn? Want je weet natuurlijk niet hoe je leven dan gelopen was. Dan was je misschien ook gescheiden. Had je ex bij een ander kinderen gekregen en had je een leven lang spijt gehad. 'Hadden we maar een gezin gesticht, dan was het vast allemaal anders gelopen".MeeKlets23 schreef: ↑08-04-2024 16:52Toevallig dit gesprek pas gehad met mijn, nu nog, pubers.
Ik heb toen gezegd dat als ik nu de leeftijd zou hebben die zij hebben, ik niet meer aan kinderen zou beginnen.
De zorgen, de kosten, een scheiding, de volledige zorg...
Ik had huisje-boompje-beestje, alles was in orde toen we aan kinderen begonnen. Daarom ook gedaan. En ik heb geen spijt he? Echt niet. Maar als ik nu jong zou zijn, met de wetenschap van nu, hoe ik weet hoe het leven kan lopen en wat dat dan van je vraagt...
Nee, dan zou ik er nu niet aan beginnen maar een mooi leven opbouwen met z'n tweetjes.
dinsdag 9 april 2024 om 09:54
dit en dat ik gewoon geen zin heb om me zo vast te leggen en die verantwoordelijkheid te hebben. ik ben erg op mijn rust gesteldCleopatraVII schreef: ↑05-04-2024 16:44Overbevolking, de milieuvervuiling en de klimaatopwarming zijn voor mij redenen om geen kinderen te willen.
En doooooor!
dinsdag 9 april 2024 om 09:57
precies. je bepaalt het helemaal voor jezelf, maar redeneer het niet kapot als je wél wil. want van logisch denken over kinderen ja/nee krijg je nee. per definitieamby schreef: ↑05-04-2024 17:14Ik denk ook dat er praktisch gezien niet zoveel voordelen zitten aan kinderen, dus als je gaat beargumenteren dan kom je makkelijk uit op ‘nee’. Zou niet weten waarom je eraan zou beginnen tenzij je het heel graag wilt, en daarom ben ik er ook nooit aan begonnen. Je bent nog jong, neem de tijd.
En doooooor!
dinsdag 9 april 2024 om 09:57
jij ja. ik zie mensen volledig overboord vallen of de zorg overlaten aan de andere ouder omdat ze het zelf niet trekkenMarcella22 schreef: ↑05-04-2024 17:21Ik was ook altijd heel erg stressgevoelig.
Totdat ik kinderen kreeg. Dan leer je pas relativeren! Je gaat beter inzien wat echt belangrijk is en beter prioriteiten stellen
En doooooor!
dinsdag 9 april 2024 om 11:37
Als je ze niet heel graag wil én je denkt dat je het wellicht niet aankunt. Dan zou ik geen kinderen 'nemen'.
Als je rationeel gaat nadenken dan slaat de balans altijd naar nee, denk ik.
Ik heb zelf heel goed nagedacht voordat ik startte en steeds weer kwam ik uit op 'nee'. Want: minder vrijheid, duur, druk, zwanger zijn enz enz. Dus concludeerde ik: nee. En dan kwam al snel, soms na dagen, soms na weken het gevoel: maar ik wíl het zo graag. Toen heb ik alsnog onder elkaar gezet of ik het kon betalen, ook als ik minder zou werken ed. En ben gestart. Maar ergens bleef de twijfel in mijn achterhoofd "wat doe ik mezelf aan" en "is dit wel slim". Dus het "bij twijfel niet doen" vind ik niet altijd passen. Ik ben blijven twijfelen totdat ze ca 8 maanden was. Haha. Niet over de wens, daarover heb ik nooit getwijfeld, maar wel over wat die wens zou kosten als ik hem zou laten uitkomen. Nu zou ik niet meer zonder haar kunnen. Maar ik denk dat mijn leven zonder ook mooi was geweest.
Als je rationeel gaat nadenken dan slaat de balans altijd naar nee, denk ik.
Ik heb zelf heel goed nagedacht voordat ik startte en steeds weer kwam ik uit op 'nee'. Want: minder vrijheid, duur, druk, zwanger zijn enz enz. Dus concludeerde ik: nee. En dan kwam al snel, soms na dagen, soms na weken het gevoel: maar ik wíl het zo graag. Toen heb ik alsnog onder elkaar gezet of ik het kon betalen, ook als ik minder zou werken ed. En ben gestart. Maar ergens bleef de twijfel in mijn achterhoofd "wat doe ik mezelf aan" en "is dit wel slim". Dus het "bij twijfel niet doen" vind ik niet altijd passen. Ik ben blijven twijfelen totdat ze ca 8 maanden was. Haha. Niet over de wens, daarover heb ik nooit getwijfeld, maar wel over wat die wens zou kosten als ik hem zou laten uitkomen. Nu zou ik niet meer zonder haar kunnen. Maar ik denk dat mijn leven zonder ook mooi was geweest.
dinsdag 9 april 2024 om 11:50
Ons "overkwam" het. Kwamen er met bijna 4 maanden achter. We kenden elkaar nog niet zolang en hadden niets van wat voor veel mensen de "basis" zou zijn om aan kinderen te beginnen.
Toch de keuze gemaakt ervoor te gaan. En wat bleek? Dat grote huis, een gezinsauto, een gestylde babykamer, tuin, al die spullen....het was eigenlijk helemaal niet nodig. We redden ons prima in het piepkleine huisje midden in de stad.
Samen met onze oudste zijn wij rustig doorgegroeid. Inmiddels is ze 14 en een fantastische meid die het geweldig doet. Haar broertje die 2,5 jaar na haar kwam idem. Onze (prille) relatie heeft het helaas niet overleefd maar dat had andere oorzaken.
Wat ik wil zeggen...als we destijds moesten nadenken of we kinderen wilden hadden we daar zeker toen niet bewust voor gekozen. Maar, achteraf terugkijkend heb ik de meest warme en bijzondere herinneringen aan die eerste jaren met "niets", maar wel met onze dochter waarmee we al het ware samen groot mee zijn geworden.
Niet teveel nadenken en niet teveel focussen op het materiele en al helemaal niet luisteren naar de mening van anderen.
Toch de keuze gemaakt ervoor te gaan. En wat bleek? Dat grote huis, een gezinsauto, een gestylde babykamer, tuin, al die spullen....het was eigenlijk helemaal niet nodig. We redden ons prima in het piepkleine huisje midden in de stad.
Samen met onze oudste zijn wij rustig doorgegroeid. Inmiddels is ze 14 en een fantastische meid die het geweldig doet. Haar broertje die 2,5 jaar na haar kwam idem. Onze (prille) relatie heeft het helaas niet overleefd maar dat had andere oorzaken.
Wat ik wil zeggen...als we destijds moesten nadenken of we kinderen wilden hadden we daar zeker toen niet bewust voor gekozen. Maar, achteraf terugkijkend heb ik de meest warme en bijzondere herinneringen aan die eerste jaren met "niets", maar wel met onze dochter waarmee we al het ware samen groot mee zijn geworden.
Niet teveel nadenken en niet teveel focussen op het materiele en al helemaal niet luisteren naar de mening van anderen.
dinsdag 9 april 2024 om 12:26
Volgens mij is kinderen willen zo vreselijk irrationeel, nadenken gaat daar weinig aan bijdragen vermoed ik.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 9 april 2024 om 12:29
Relativeren heeft m.i. weinig te maken met stressgevoeligheid.Marcella22 schreef: ↑05-04-2024 17:21Ik was ook altijd heel erg stressgevoelig.
Totdat ik kinderen kreeg. Dan leer je pas relativeren! Je gaat beter inzien wat echt belangrijk is en beter prioriteiten stellen
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 9 april 2024 om 12:32
Ik denk dat men er beter bij stil moet staan wat voor impact kinderen gaan hebben op je leven. Maar ik denk dat dat haast niet te doen valt. Maar als men er beter overna zou denken of met hulp daarbij dat er dan minder ongelukkige gezinnen zouden zijn.
dinsdag 9 april 2024 om 12:37
Als ik beter had nagedacht had ik wrsch geen kinderen gekregen.
Ben blij dat ik dus niet zoveel heb nagedacht.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 9 april 2024 om 12:37
Ok klopt, in jouw geval zou dat ritme niet passen met kinderen. Voor mij dan weer helemaal niet herkenbaar. Man en ik werken gewoon van 8 tot 17. Dus we hebben hetzelfde ritme als dat we zonder kinderen zouden hebben. We zullen toch rond 23 uur gewoon naar bed moeten willen we s morgens fit zijn. En denk eerlijk gezegd ook dat de meeste mensen zo'n ritme hebben (tuurlijk, mensen die in ploegendienst werken uitgezonderd).Wissewis schreef: ↑06-04-2024 20:59Ik leef bijvoorbeeld de helft van de week 's nachts.
Lig zelden voor 3 à 4u 's nachts in bed. Sta ook nooit voor de middag op.
Zou ik toch écht niet meer kunnen als er elke dag een kind om 8u 's ochtends op school moet staan.
Of tijdens de weekends om 6u30 's ochtends naast mijn bed staat met "mam, ik ben wakker".
Er staat hier ook nooit - ook op werkdagen - voor 21u avondeten op tafel.
Ik ken weinig kinderen - zeker de eerste 12 jaar - die dat zouden trekken .
Ik zou dus mijn hele leven, levensstijl en alles moeten omgooien voor minstens een jaar of 16.
En continu compleet tegen mijn gevoel in moeten leven, mij elke dag moeten aanpassen.
Gaat gewoon niet werken.
Dus daarom vraag ik me af of mijn avonden er zonder kinderen heel anders uit zouden zien dan met. Of ik dan meer vrijheid zou ervaren. Misschien wel toen ze echt jong waren. Maar nu niet meer.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in