Kinderen
alle pijlers
Wel of geen kinderen
vrijdag 5 april 2024 om 13:46
Hallo allemaal
Ik ben nieuw hier op het forum en stel mij graag even voor. Ik ben een vrouw van 25 en ondertussen al een aantal jaar samen met mijn partner. Anderhalf jaar geleden hebben we samen een huis gekocht. Onze relatie loopt goed en ik ben oprecht gelukkig met mijn partner.
De laatste twee jaar hebben verschillende vrienden van ons een kindje gekregen. Dit zorgt ervoor dat wij ook eens beginnen nadenken over kinderen.
Het probleem is dat we allebei twijfelen. Het lijkt ons hartverwarmend en fantastisch om een klein mensje van ons 2 op de wereld te zetten en op te voeden. Maar we beseffen dat het niet allemaal rozegeur en maneschijn is. We zullen (zeker in de eerste jaren) onze vrijheid verliezen, weinig tijd hebben voor elkaar, slapeloze nachten, verlof nemen als het kindje ziek is en kinderen kosten nu eenmaal veel geld.
Onlangs had ik er een gesprek over met mijn moeder. Dit gesprek heeft mijn twijfels enkel maar versterkt. Volgens haar moeten we maar eens denken aan de klimaatopwarming en alle oorlogen en de gevolgen daarvan voor onze kinderen. Bovendien zouden we volgens haar niet geschikt zijn voor het gezinsleven omdat wij allebei wel stressgevoeliger zijn. Vooral dat laatste is bij mij binnengekomen en ik besef dat mijn moeder daar zeker een punt heeft.
Ik heb het hier over gepraat met partner. Hij vindt dat mijn moeder wel wat overdrijft. Hij zei dat deze problemen er altijd al geweest zijn en dat elke generatie zich uiteindelijk weet te redden. Mijn partner en ik zijn inderdaad allebei stressgevoeliger en een kindje brengt uiteraard veel druk met zich mee. Wij zullen nog veel gesprekken moeten voeren voor we een beslissing kunnen nemen.
Het doet mij vooral deugd om dit even van me af te kunnen schrijven.
Ik zou graag eens weten van andere forumleden welke argumenten meespeelden in hun beslissing om al dan niet voor kinderen te gaan.
Groetjes Elien
Ik ben nieuw hier op het forum en stel mij graag even voor. Ik ben een vrouw van 25 en ondertussen al een aantal jaar samen met mijn partner. Anderhalf jaar geleden hebben we samen een huis gekocht. Onze relatie loopt goed en ik ben oprecht gelukkig met mijn partner.
De laatste twee jaar hebben verschillende vrienden van ons een kindje gekregen. Dit zorgt ervoor dat wij ook eens beginnen nadenken over kinderen.
Het probleem is dat we allebei twijfelen. Het lijkt ons hartverwarmend en fantastisch om een klein mensje van ons 2 op de wereld te zetten en op te voeden. Maar we beseffen dat het niet allemaal rozegeur en maneschijn is. We zullen (zeker in de eerste jaren) onze vrijheid verliezen, weinig tijd hebben voor elkaar, slapeloze nachten, verlof nemen als het kindje ziek is en kinderen kosten nu eenmaal veel geld.
Onlangs had ik er een gesprek over met mijn moeder. Dit gesprek heeft mijn twijfels enkel maar versterkt. Volgens haar moeten we maar eens denken aan de klimaatopwarming en alle oorlogen en de gevolgen daarvan voor onze kinderen. Bovendien zouden we volgens haar niet geschikt zijn voor het gezinsleven omdat wij allebei wel stressgevoeliger zijn. Vooral dat laatste is bij mij binnengekomen en ik besef dat mijn moeder daar zeker een punt heeft.
Ik heb het hier over gepraat met partner. Hij vindt dat mijn moeder wel wat overdrijft. Hij zei dat deze problemen er altijd al geweest zijn en dat elke generatie zich uiteindelijk weet te redden. Mijn partner en ik zijn inderdaad allebei stressgevoeliger en een kindje brengt uiteraard veel druk met zich mee. Wij zullen nog veel gesprekken moeten voeren voor we een beslissing kunnen nemen.
Het doet mij vooral deugd om dit even van me af te kunnen schrijven.
Ik zou graag eens weten van andere forumleden welke argumenten meespeelden in hun beslissing om al dan niet voor kinderen te gaan.
Groetjes Elien
zaterdag 6 april 2024 om 07:56
Ik heb hier laatst ook over nagedacht, ik heb 2 kinderen overigens. Ik heb nooit echt de wens sterk gehad en ervaar het ook wel als zwaar.
Ik dacht niet zozeer aan nu, maar over een jaar of 15, ik denk dat ik dan blij ben dat ik kinderen heb. De toegevoegde waarde van hen zien ontwikkelen en de keuzes die zij maken. Opnieuw het “leven” doormaken via hen (studies, reizen, verliefdheden, trots hun eerste huis kunnen laten zien), uiteraard belicht ik hier vooral de positieve zaken maar daar kijk ik oprecht naar uit.
En als ik dan denk pak ‘m beet 15 jaar van mijn leven versus mijn 80-jarige leven… dan vind ik het ook weer meevallen.
Ouderschap is zwaar, maar heel mooi. Als ik jou was zou ik er helemaal geen beslissing over nemen nu, je hebt gewoon de tijd om af te wachten hoe je gevoel zich ontwikkelt de komende 5 jaar.
Ik dacht niet zozeer aan nu, maar over een jaar of 15, ik denk dat ik dan blij ben dat ik kinderen heb. De toegevoegde waarde van hen zien ontwikkelen en de keuzes die zij maken. Opnieuw het “leven” doormaken via hen (studies, reizen, verliefdheden, trots hun eerste huis kunnen laten zien), uiteraard belicht ik hier vooral de positieve zaken maar daar kijk ik oprecht naar uit.
En als ik dan denk pak ‘m beet 15 jaar van mijn leven versus mijn 80-jarige leven… dan vind ik het ook weer meevallen.
Ouderschap is zwaar, maar heel mooi. Als ik jou was zou ik er helemaal geen beslissing over nemen nu, je hebt gewoon de tijd om af te wachten hoe je gevoel zich ontwikkelt de komende 5 jaar.
zaterdag 6 april 2024 om 08:03
Ja dit dus. Ik hoefde nooit kinderen, toch raakte ik zwanger toen ik ergens in de 20 was, door de pil heen. Ik schrok me rot natuurlijk, maar na het zien van de echo wilde ik het toch wel houden ( hormonen he ). Het werd uiteindelijk een miskraam en ik vond dat hele proces van pillen nemen en dan een mini bevalling krijgen best wel heftig. Het heeft voor mij nogmaals bevestigd dat ik gewoon geen kinderen wil.Lady_Day schreef: ↑06-04-2024 00:10Ik heb nooit kinderen gewild en goddank is het gezemel over 'je verandert nog wel van gedachten' voorbij (ben nu in de 50). Ik heb nooit dat 'oergevoel' gehad en als ik het rationeel bekijk zie ik geen enkele reden waarom je een kind op de wereld zou willen zetten.
Wel kan ik me voorstellen dat als je wel een soort van wens hebt maar niet supersterk dat het een lastige keuze is. Het heeft nl. nogal wat impact.
Toch heb ik heel soms nog lichte twijfel gehad, rond mijn dertigste, waarom weet ik niet. Maar toen kwam mijn neefje en besefte ik echt dat het gewoon niks voor mij is, zo'n kleintje. Ik raak er compleet overprikkeld van, zo'n smurfje dat huilt, constant zorg nodig heeft, aandacht, eten, spelen. Ik vind het veel te druk en ik trek het echt niet. Een paar uur oppassen vind ik al zwaar zat. Super leuk hoor, zeker, we zijn gek op elkaar en het is een heerlijk lief, makkelijk kind. Maar ik vind 500 keer kiekeboe doen gewoon saai.
Ik ben veel te gehecht aan mijn vrijheid en de stilte in huis om een kind te nemen/willen. Maar zonder mijn neefje had ik dat denk ik niet beseft, hoe zwaar het zou zijn voor mij, met mijn depressies, ASS en andere klachten. Ik moet er gewoon niet aan beginnen want ik ben er echt niet voor geschikt.
En natuurlijk smelt ik als hij zegt dat hij van me houdt hoor en dat zachte warme handje in die van mij, natuurlijk. Maar voor geen goud dat ik er zelf een wil.
Ik vind het alleen maar goed om er goed over na te denken zoals TO nu doet. Maar ze is nog erg jong en ik zou het gewoon wat tijd geven.
zaterdag 6 april 2024 om 08:07
TO is niet erg jong ze is niet 16 ofzo. 25 zou an sich een doodnormaal leeftijd kunnen zijn voor een kind.Miss_Edwards schreef: ↑06-04-2024 08:03Ja dit dus. Ik hoefde nooit kinderen, toch raakte ik zwanger toen ik ergens in de 20 was, door de pil heen. Ik schrok me rot natuurlijk, maar na het zien van de echo wilde ik het toch wel houden ( hormonen he ). Het werd uiteindelijk een miskraam en ik vond dat hele proces van pillen nemen en dan een mini bevalling krijgen best wel heftig. Het heeft voor mij nogmaals bevestigd dat ik gewoon geen kinderen wil.
Toch heb ik heel soms nog lichte twijfel gehad, rond mijn dertigste, waarom weet ik niet. Maar toen kwam mijn neefje en besefte ik echt dat het gewoon niks voor mij is, zo'n kleintje. Ik raak er compleet overprikkeld van, zo'n smurfje dat huilt, constant zorg nodig heeft, aandacht, eten, spelen. Ik vind het veel te druk en ik trek het echt niet. Een paar uur oppassen vind ik al zwaar zat. Super leuk hoor, zeker, we zijn gek op elkaar en het is een heerlijk lief, makkelijk kind. Maar ik vind 500 keer kiekeboe doen gewoon saai.
Ik ben veel te gehecht aan mijn vrijheid en de stilte in huis om een kind te nemen/willen. Maar zonder mijn neefje had ik dat denk ik niet beseft, hoe zwaar het zou zijn voor mij, met mijn depressies, ASS en andere klachten. Ik moet er gewoon niet aan beginnen want ik ben er echt niet voor geschikt.
En natuurlijk smelt ik als hij zegt dat hij van me houdt hoor en dat zachte warme handje in die van mij, natuurlijk. Maar voor geen goud dat ik er zelf een wil.
Ik vind het alleen maar goed om er goed over na te denken zoals TO nu doet. Maar ze is nog erg jong en ik zou het gewoon wat tijd geven.
zaterdag 6 april 2024 om 08:20
Ik heb dat oergevoel nooit gehad, ik bedoelde eigenlijk als je kind eenmaal geboren is. Ik heb 2 keer ook echt op een roze wolk gezeten, bij de 3e niet, maar wel bij alledrie echt een soort van verliefdheid, dat je niks liever wil dan samen zijn, uren naar je baby kunt kijken die in je armen slaapt en alles wat die baby doet helemaal geweldig vindt (en die baby doet natuurlijk geen fuck).Yasminmax schreef: ↑05-04-2024 21:48Ik stel me dat 'oergevoel' waar sommige vrouwen het over hebben ook voor als een soort 'blind van verliefdheid', waarbij je al het rationele overhoop gooit.
Toch zijn er ook genoeg vrouwen die menen dat oergevoel nooit gehad te hebben, maar er toch voor zijn gegaan en geen spijt hebben gehad.
zaterdag 6 april 2024 om 08:24
Ik vind het kind van een ander altijd 10x zwaarder dan mijn eigen kinderen.Miss_Edwards schreef: ↑06-04-2024 08:03Maar toen kwam mijn neefje en besefte ik echt dat het gewoon niks voor mij is, zo'n kleintje. Ik raak er compleet overprikkeld van, zo'n smurfje dat huilt, constant zorg nodig heeft, aandacht, eten, spelen. Ik vind het veel te druk en ik trek het echt niet. Een paar uur oppassen vind ik al zwaar zat. Super leuk hoor, zeker, we zijn gek op elkaar en het is een heerlijk lief, makkelijk kind. Maar ik vind 500 keer kiekeboe doen gewoon saai.
Met je eigen kinderen kom je in een ritme. Je weet wat ze bedoelen, nodig hebben, leuk vinden.
Ik kan met mijn eigen kinderen makkelijker ontspannen, omdat ik weet wat ik kan verwachten.
Ik ken wel meer mensen die hun eigen kinderen fantastisch vinden, maar andere kinderen maar mwah.
Het is niet als bij een huisdier ofzo.
zaterdag 6 april 2024 om 08:25
Rationeel zou geen mens ooit voor kinderen gaan. Maar ben jij sterk genoeg om de keus te maken niet hetzelfde te doen als bijna iedereen, en buiten de groep te vallen?
En verder: welke keuze je ook maakt in je leven, zodra je gekozen hebt ga je je daarmee vereenzelvigen. Na het maken van een keuze gaan we de positieve effecten vergroten in ons hoofd en de negatieve vergeten we.
Dat heet de post purchase bias of de choise supportive bias.
https://en.wikipedia.org/wiki/Choice-supportive_bias
Daarom hoor je zo weinig mensen zeggen dat ze nooit aan kinderen hadden moeten beginnen. En ook bewust kinderlozen bijna nooit zeggen dat ze spijt hebben van hun beslissing.
En verder: welke keuze je ook maakt in je leven, zodra je gekozen hebt ga je je daarmee vereenzelvigen. Na het maken van een keuze gaan we de positieve effecten vergroten in ons hoofd en de negatieve vergeten we.
Dat heet de post purchase bias of de choise supportive bias.
https://en.wikipedia.org/wiki/Choice-supportive_bias
Daarom hoor je zo weinig mensen zeggen dat ze nooit aan kinderen hadden moeten beginnen. En ook bewust kinderlozen bijna nooit zeggen dat ze spijt hebben van hun beslissing.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zaterdag 6 april 2024 om 08:36
Oh ja, dat geloof ik ook wel hoor, dat het makkelijker en leuker is met je eigen kind. Maar ik ben gewoon geen kinder type en vind mezelf niet stabiel genoeg voor een kind. Bovendien ben ik langdurig single en ik heb vergevorderde endometriose dus de kans dat ik zwanger zou kunnen worden is al heel klein. Maar voor mij is de voornaamste reden dat ik gewoon mijn vrijheid niet wil opgeven voor het leven met een kind. Mijn rust is me teveel waard. Die heb ik nodig.Dropdrop schreef: ↑06-04-2024 08:24Ik vind het kind van een ander altijd 10x zwaarder dan mijn eigen kinderen.
Met je eigen kinderen kom je in een ritme. Je weet wat ze bedoelen, nodig hebben, leuk vinden.
Ik kan met mijn eigen kinderen makkelijker ontspannen, omdat ik weet wat ik kan verwachten.
Ik ken wel meer mensen die hun eigen kinderen fantastisch vinden, maar andere kinderen maar mwah.
Het is niet als bij een huisdier ofzo.
zaterdag 6 april 2024 om 08:41
Hier ook! En heb ook ouders die van alles dachten te weten en dachten dat wij niet zo geschikt zouden zijn. En nu zijn ze hoogstverbaasd dat we zo relaxed zijn. Moet eerlijk zeggen dat ik ook mezelf heb verbaasd, maar het ging helemaal vanzelf, ik hoef het niet te forceren.Marcella22 schreef: ↑05-04-2024 17:21Ik was ook altijd heel erg stressgevoelig.
Totdat ik kinderen kreeg. Dan leer je pas relativeren! Je gaat beter inzien wat echt belangrijk is en beter prioriteiten stellen
Forget about what I said; the lights are gone and the party's over
zaterdag 6 april 2024 om 08:54
Of we hebben het ze nooit gevraagd en het is taboe om er zelf over te beginnen?merano schreef: ↑06-04-2024 08:25Na het maken van een keuze gaan we de positieve effecten vergroten in ons hoofd en de negatieve vergeten we.
Dat heet de post purchase bias of de choise supportive bias.
https://en.wikipedia.org/wiki/Choice-supportive_bias
Daarom hoor je zo weinig mensen zeggen dat ze nooit aan kinderen hadden moeten beginnen. En ook bewust kinderlozen bijna nooit zeggen dat ze spijt hebben van hun beslissing.
https://scientias.nl/maar-liefst-een-op ... -kinderen/
zaterdag 6 april 2024 om 09:03
Ik ken een aantal mensen die wel spijt hebben van hun kinderen, maar die durven dat inderdaad niet hardop te zeggen tegen de meeste mensen.
Wel tegen mij, omdat ik dus bewust kindloos ben en me heel goed voor kan stellen dat mensen het enorm zwaar vinden en het niet hadden gedaan als ze dat geweten hadden van tevoren.
Maar tegen een echte oer moeder zullen ze dat natuurlijk niet zeggen.
Wel tegen mij, omdat ik dus bewust kindloos ben en me heel goed voor kan stellen dat mensen het enorm zwaar vinden en het niet hadden gedaan als ze dat geweten hadden van tevoren.
Maar tegen een echte oer moeder zullen ze dat natuurlijk niet zeggen.
zaterdag 6 april 2024 om 09:39
Voor mij was dat het constante alert zijn. En ik kan het niet eens 'zwaar' noemen. Het was een basis status om altijd een antenne uit te hebben staan richting de kinderen.Bamboetafeltje schreef: ↑06-04-2024 09:13Ik ben soms zo benieuwd wat mensen er zo zwaar aan vinden. Gewoon interesse.
Maar goed: mijn mening is dat je kinderen krijgt voor jezelf. Niet omdat het nodig is voor de wereld, of omdat anderen zeggen dat je er gelukkig van moet worden. Het is iets wat je echt voor jezelf wil en doet. En als je het niet echt voor jezelf wil, hoef je het niet te doen. Want je gaat zelf ook alle verantwoordelijkheid aan. Niet alle gelukkige moeders op een forum. Of kinderlozen op een forum.
Ik ben het eens met: bij twijfel niet doen. En als je het echt wel wil, wel doen.
zaterdag 6 april 2024 om 09:41
Mijn dochter sliep de eerste 2 jaar snachts vrijwel niet. Lees: elke 30/60 minuten wakker en gillen. Elke nacht. Als je dat een paar weken hebt ben je waarschijnlijk al verrot, laat staan twee jaar. En dan mag je ook nog gewoon naar je 9 urige werkdag, als je de hele nacht op bent geweest.Bamboetafeltje schreef: ↑06-04-2024 09:13Ik ben soms zo benieuwd wat mensen er zo zwaar aan vinden. Gewoon interesse.
Daarnaast is ze heel erg aanhankelijk. Ze is 3.5 maar zelfstandig spelen is nog steeds niet aan de orde. Ze hangt de hele dag aan mij, ik kan niet in rust naar het toilet want dan moet ze ook mee. Net als douchen.
En niet te beginnen over kinderziektes.. elke paar weken is ze weer ziek. Dat breekt ook nogal op.
zaterdag 6 april 2024 om 09:46
zaterdag 6 april 2024 om 10:19
Dat denk ik ook dat die wens er niet (sterk genoeg) is, maar ja wat als….
Ik kan me beide scenario’s wel voorstellen. En hier lees ik ook genoeg terug dat er geen rammelende eierstokken waren, maar toch keuze voor kinderen gemaakt hebben én daar blij mee zijn.
Ik ben daarnaast ook blij te lezen dat een blij kinderloos bestaan ook heel goed kan zonder gevoelens van spijt.
Met partner afgesproken dat we dit jaar er actief over gaan nadenken en een keuze maken omdat met de keuze voor wel kinderen óf onze relatie strand óf we gaan verhuizen paar 100km verderop zodat er netwerk is om op terug te vallen (wat vooral voor hem een geruststellende gedachte is).
Maar in ieder geval fijn alle ervaringen te lezen.
zaterdag 6 april 2024 om 10:29
O.a.:
- Bij twijfel niet doen. (Terwijl het juist volkomen gezond en normaal is om twijfels te hebben en ergens goed over na te denken. Sterker nog, twijfelgevoelens zijn ook nog volkomen normaal tijdens de zwangerschap.)
- In deze wereld moet je geen kinderen willen nemen vanwege klimaat/oorlog/etc. (Alsof er nooit eerder problemen waren en dat iets nieuws is. Angst is een slechte raadgever in dezen.)
- Je bent te stressgevoelig. (Eerlijk gezegd vind ik het bizar dat een moeder zoiets ondermijnends tegen haar eigen kind zegt. Maar los daarvan ook nog flauwekul. Je weet van tevoren niet hoe iemand de ouderrol gaat ervaren. Uit onderzoek weten we dat de hersenen een aantoonbare verandering ondergaan bij het moeder/vader worden. En zoals anderen opmerkten, het ouderschap leert je ook relativeren.)
zaterdag 6 april 2024 om 10:41
Het gaat bij de keuze meer om zijn of haar 80-jarige leven.Browniedoc schreef: ↑06-04-2024 07:56[...]
En als ik dan denk pak ‘m beet 15 jaar van mijn leven versus mijn 80-jarige leven… dan vind ik het ook weer meevallen.
[...]
En als ik om me heen kijk dan ben je er zelf na 15 jaar ook niet af.
Ouders zijn tegenwoordig veel langer druk met hun kinderen omdat die de deur niet uit kunnen, want er zijn geen woningen.
En daarna zijn ze als opa en oma weer hartstikke druk, met oppassen e.d. want de ouders moeten beide werken.
Bijna iedereen die ik ken van middelbare leeftijd en ouder loopt op zijn tandvlees. Baan, kinderen, soms al kleinkinderen, en vaak ook nog mantelzorgen voor de ouders.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zaterdag 6 april 2024 om 10:44
Dit zijn echt aannames. Echt niet alle opa's en oma's passen op. Niet overal is woningnood. Kijk maar eens in Hongarije of Duitsland om maar wat te noemen.merano schreef: ↑06-04-2024 10:41Het gaat bij de keuze meer om zijn of haar 80-jarige leven.
En als ik om me heen kijk dan ben je er zelf na 15 jaar ook niet af.
Ouders zijn tegenwoordig veel langer druk met hun kinderen omdat die de deur niet uit kunnen, want er zijn geen woningen.
En daarna zijn ze als opa en oma weer hartstikke druk, met oppassen e.d. want de ouders moeten beide werken.
Bijna iedereen die ik ken van middelbare leeftijd en ouder loopt op zijn tandvlees. Baan, kinderen, soms al kleinkinderen, en vaak ook nog mantelzorgen voor de ouders.
zaterdag 6 april 2024 om 10:52
Ik vermoed dat een verhuizing naar Hongarije of Duitsland niet in de overweging van topicstarter is meegenomen.Bamboetafeltje schreef: ↑06-04-2024 10:44Dit zijn echt aannames. Echt niet alle opa's en oma's passen op. Niet overal is woningnood. Kijk maar eens in Hongarije of Duitsland om maar wat te noemen.
.
zaterdag 6 april 2024 om 10:58
Kindersterfte was nog maar kort geleden een stuk groter. Sociale zekerheid bestond niet. Kinderen waren je oudedagsvoorziening. Bovendien was er weinig keus. Anticonceptie is pas vrij recent op grote schaal beschikbaar gekomen. Ook de afname van de invloed van de kerken is betrekkelijk recent. En de afgelopen 75 jaar was er hier in Nederland sprake van een grote economische groei en een politiek stabiele situatie.
Dat kun je niet vergelijken met eerdere generaties.
Overigens kun je ook de huidige welvaart en stabiliteit niet extrapoleren naar de toekomst.
If none of us is prepared to die for freedom, then all of us will die under tyranny.
zaterdag 6 april 2024 om 11:00
Ik vind het véél leuker dan ik had verwacht om moeder te zijn, maar ik ga nou niet net doen alsof ik het nooit zwaar vind. Maar wat ik wel zwaar eraan vind, en wat in tegenstelling tot alle andere aspecten die ik er wel eens zwaar aan vind/vond géén fase is, zijn de zorgen. Er is altijd bij ieder kind wel iets waar ik me zorgen om maak en ik heb echt nooit gewaardeerd hoe zorgeloos ik eigenlijk was voor ik kinderen had. Niet dat ik nooit iets naars meemaakte, verre van eigenlijk, maar daar werd ik nooit zo door in beslag genomen dat ik er bv niet van kon slapen.Bamboetafeltje schreef: ↑06-04-2024 09:13Ik ben soms zo benieuwd wat mensen er zo zwaar aan vinden. Gewoon interesse.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
