Kinderen
alle pijlers
Wel of geen tweede kind
zondag 30 mei 2021 om 21:58
Mijn partner en ik twijfelen al een half jaar over een tweede kind. We hebben een zoon van anderhalf, en we zijn gek op hem! Maar vinden het ook pittig. Al anderhalf jaar houdt hij ons wakker snachts en daarnaast meerdere gezondheidsklachten. 90% van de tijd zijn we er over uit dat dit het is voor ons, en dat we geen tweede in ons leven zien. Maar elke keer als andere aankondigen dat ze een kleine krijgen, ontstaat er een paar dagen een kleine kriebel.
Hoe wist jij dat je klaar was met kinderen krijgen? Wanneer voelde jouw gezin “compleet”? Hoe weet ik wat het beste is voor mijn mijn kind, wordt hij gelukkig als enigs kind?
Hoe wist jij dat je klaar was met kinderen krijgen? Wanneer voelde jouw gezin “compleet”? Hoe weet ik wat het beste is voor mijn mijn kind, wordt hij gelukkig als enigs kind?
zondag 30 mei 2021 om 22:07
zondag 30 mei 2021 om 22:08
Dat een enigs kind niet gelukkig wordt is natuurlijk complete bullshit.
Verder zou ik zeggen: bij twijfel niet doen. Een tweede wordt sowieso veel zwaarder, en als je 90% van de tijd vindt dat een genoeg is, zou ik daarnaar luisteren. Natuurlijk voel je af en toe die kriebels als iemand een zwangerschap aankondigt, het zit in ons instinct om ons voort te planten.
Ik zou rationeel blijven nadenken en dingen goed op een rijtje zetten. Wat als de tweede een enorme huilbaby is, of gezondheidsproblemen heeft? Zou je dat aankunnen? Een gezond kind is ook geen garantie he...
Verder zou ik zeggen: bij twijfel niet doen. Een tweede wordt sowieso veel zwaarder, en als je 90% van de tijd vindt dat een genoeg is, zou ik daarnaar luisteren. Natuurlijk voel je af en toe die kriebels als iemand een zwangerschap aankondigt, het zit in ons instinct om ons voort te planten.
Ik zou rationeel blijven nadenken en dingen goed op een rijtje zetten. Wat als de tweede een enorme huilbaby is, of gezondheidsproblemen heeft? Zou je dat aankunnen? Een gezond kind is ook geen garantie he...
zondag 30 mei 2021 om 22:09
Ik heb ook een tijd getwijfeld. En toen ik er net helemaal uit was dat ik toch echt heel graag een tweede kindje zou willen kwam oa corona en nog wat ingewikkelde bijkomende zaken erdoorheen. Nu loopt het toch anders en blijft onze zoon alsnog enigst kind.
Daar ben ik met tijd en wijle nog steeds erg verdrietig om maar ik heb me er ook best wel in verdiept. Uit letterlijk alle onderzoeken blijkt overtuigend dat enigst kinderen even gelukkig en even sociaal zijn als kinderen met een broertje of zusje. Er is ook een podcast hierover, genaamd ‘de Tweede’, misschien vind je dat leuk om te luisteren
Daar ben ik met tijd en wijle nog steeds erg verdrietig om maar ik heb me er ook best wel in verdiept. Uit letterlijk alle onderzoeken blijkt overtuigend dat enigst kinderen even gelukkig en even sociaal zijn als kinderen met een broertje of zusje. Er is ook een podcast hierover, genaamd ‘de Tweede’, misschien vind je dat leuk om te luisteren
zondag 30 mei 2021 om 22:12
Ik vond 1 gezond kind al heel prima.
Man leek 2 kinderen een hele mooie gedachte, als dit zou lukken uiteraard.
Toen werd onze zoon ouder en ging het kriebelen bij mij.
Ervoor gegaan en bijna uitgerekend.
Jullie kind is 1,5.
Weer zwanger worden kan even duren, en dan nog eens 9 maanden erbij optellen.... dan zullen de nachten bij jullie oudste op den duur ook wel beter gaan, neem ik aan.
Over die gezondheidsklachten kan ik niks zeggen want ik weet niet wat dit inhoudt en of dit te verhelpen is.
Uiteindelijk maak je deze keuze samen en uit liefde... en: niks is zeker, wat WP zegt.
Volg je gevoel en voel geen druk.
Man leek 2 kinderen een hele mooie gedachte, als dit zou lukken uiteraard.
Toen werd onze zoon ouder en ging het kriebelen bij mij.
Ervoor gegaan en bijna uitgerekend.
Jullie kind is 1,5.
Weer zwanger worden kan even duren, en dan nog eens 9 maanden erbij optellen.... dan zullen de nachten bij jullie oudste op den duur ook wel beter gaan, neem ik aan.
Over die gezondheidsklachten kan ik niks zeggen want ik weet niet wat dit inhoudt en of dit te verhelpen is.
Uiteindelijk maak je deze keuze samen en uit liefde... en: niks is zeker, wat WP zegt.
Volg je gevoel en voel geen druk.
zondag 30 mei 2021 om 22:20
Ik was er met eerste 1.5 ook nog niet aan toe. Maar nu wel (net zwanger en oudste is 3). Je hoeft nu toch niet voor altijd te beslissen? (Behalve als jullie leeftijd of gezondheid oid een rol speelt). Er is best wat onderzoek gedaan naar enig kind versus niet enig kind en volgens mij zijn er zelfs aanwijzingen dat enig kinderen gelukkiger zijn 
Maar dat zegt natuurlijk weinig over individuele gevallen.
Maar dat zegt natuurlijk weinig over individuele gevallen.
zondag 30 mei 2021 om 22:23
In Scandinavische landen houden ze drie tot zes jaar aan als standaard verschil tussen de kinderen. Hier lijkt het twee jaar te zijn. Maar dat bepaal je natuurlijk zelf.
Elk kind is anders, maar dan zul je net zien dat dat bij jullie niet zo is. Als je nu niet wil, moet je het nu niet doen.
Praat erover, wees duidelijk naar elkaar en jullie toekomstige zelf: met alles wat je nu weet, kies je. Als je later spijt hebt: je hebt toen gekozen en dat was toen de beste keus.
En door.
Als het een paar dagen kriebelt lijkt het me wel mee te vallen.
Ik heb tijden gehad dat ik de baby wel mee naar huis wilde nemen na kraambezoek, en tijden dat ik blij was dat ik geen nachtbraker in huis had. Dat had niks met de baby's te maken, en alles met mijn blik.
Elk kind is anders, maar dan zul je net zien dat dat bij jullie niet zo is. Als je nu niet wil, moet je het nu niet doen.
Praat erover, wees duidelijk naar elkaar en jullie toekomstige zelf: met alles wat je nu weet, kies je. Als je later spijt hebt: je hebt toen gekozen en dat was toen de beste keus.
En door.
Als het een paar dagen kriebelt lijkt het me wel mee te vallen.
Ik heb tijden gehad dat ik de baby wel mee naar huis wilde nemen na kraambezoek, en tijden dat ik blij was dat ik geen nachtbraker in huis had. Dat had niks met de baby's te maken, en alles met mijn blik.
zondag 30 mei 2021 om 22:24
Eerste kind vond ik de overgang vooral heel lastig, bijna heel je leven aanpassen, tassen mee, luiers mee, gewoon overal aan denken. Ook dacht ik nooit zoveel van een tweede te kunnen houden, want de eerste vond ik zoo leuk en ik hield er zoveel van. En toen kwam de tweede. Tweede kind was zooooveel makkelijker omdat ik al in het ritme zat ook. Buiten dat, het eerste kind vroeg (en kreeg) heel veel aandacht. Tweede kind, kreeg vooral ook heel veel aandacht van de oudste, ze hadden heel veel aan elkaar en hun samen te zien, is gewoon zooo mooi. Had het voor geen goud willen missen. En hou evenveel van allebei <3
zondag 30 mei 2021 om 22:30
Waarom voor een tweede gaan als het nog zo zwaar is? Doe het jezelf lekker niet aan. Je krijgt een kind alleen maar voor jezelf, omdat jij er gelukkig van wordt. Nu word je dat overduidelijk niet. Het is al zwaar met een tweede wordt dat alleen maar zwaarder.
Bij mij zit er 4 jaar tussen. Voor ons ideaal. Oudste hoef ik niet meer te tillen, is zindelijk, kan rustig ff wachten terwijl ik haar broertje verzorg.
Hier ging de oudste pas met 3,5 doorslapen. Ik ben blij dat ik niet eerder zwanger ben geworden.
Bij mij zit er 4 jaar tussen. Voor ons ideaal. Oudste hoef ik niet meer te tillen, is zindelijk, kan rustig ff wachten terwijl ik haar broertje verzorg.
Hier ging de oudste pas met 3,5 doorslapen. Ik ben blij dat ik niet eerder zwanger ben geworden.
zondag 30 mei 2021 om 22:31
Ik vond van 0 naar 1 kind heel intens, heel heftig, heel zwaar. Kind sliep redelijk maar heeft heel veel gehuild de eerste maanden en was en is gewoon een pittig ding (nu ruim 2,5). Ik wist altijd dat ik meer dan één kind zou willen en die tweede kwam erg snel (toen oudste 1,5 was geboren). Ik zag verschrikkelijk op tegen de eerste maanden maar die vielen ontzettend mee en ik vind nog steeds elke dag 2 kinderen makkelijker dan 1.
Wat ik hiermee wil zeggen: als t gaat om slapeloze nachten e.d. als motivatie om het niet te doen, zou ik me daardoor niet laten tegenhouden. Je weet nooit hoe het loopt, het kan ook erg meevallen. Ik zou meer lange termijn denken, zie je jezelf en je gezin voor je met twee kinderen? Of vind je één helemaal goed en is de kriebel er puur omdat anderen baby’s krijgen?
Er is geen goede of verkeerde keuze in zoiets. En als je qua leeftijd nog even hebt, kun je ook prima nog een paar jaar wachten voor je de knoop doorhakt.
Wat ik hiermee wil zeggen: als t gaat om slapeloze nachten e.d. als motivatie om het niet te doen, zou ik me daardoor niet laten tegenhouden. Je weet nooit hoe het loopt, het kan ook erg meevallen. Ik zou meer lange termijn denken, zie je jezelf en je gezin voor je met twee kinderen? Of vind je één helemaal goed en is de kriebel er puur omdat anderen baby’s krijgen?
Er is geen goede of verkeerde keuze in zoiets. En als je qua leeftijd nog even hebt, kun je ook prima nog een paar jaar wachten voor je de knoop doorhakt.
zondag 30 mei 2021 om 22:33
Hoe wist jij dat je klaar was met kinderen krijgen? Wanneer voelde jouw gezin “compleet”?
Dochter is inmiddels 4,5 en ik weet het nog steeds niet 100% zeker. Ik ervaar soms ook nog die kriebel waar jij het over hebt. Vaak gaat dat weer weg als ik langere tijd bij/met een baby zit, dan ben ik blij dat ik niet 24/7 de zorg voor een baby heb
Hoe weet je wat het beste is voor je kind?
Weet ik ook niet, ik weet wel wat het beste is voor mij en daardoor dus ook voor mijn kind/ gezin. Na de geboorte heb ik een PND gehad en daar was ik toen zij 1,5-2 jaar was pas weer vanaf. Tijdens het begin van de corona crisis kreeg ik dezelfde angstige, gespannen, benauwende gevoelens weer terug waardoor ik bijna weer aan de antidepressiva moest. Voor mij een signaal dat ik hier dus gevoelig voor ben en daardoor heb ik er ook geen vertrouwen dat het bij een tweede anders zal gaan. Ik wil het er niet op gokken dat mijn mentale gezondheid voor een langere periode weer overhoop ligt en dus ook mijn gezin daar last van heeft. Ik vond het wel moeilijk dat de keuze om voor een tweede te gaan voor mij zoveel haken en ogen had en niet 'simpel' was als een ja leuk we gaan ervoor!
Je zoon is nog maar 1,5 en zaken zoals slapen/eten, enz kunnen ook zo weer veranderen. Zaken die nu spelen zullen misschien tegen de tijd dat de tweede komt al niet meer spelen.
Dochter is inmiddels 4,5 en ik weet het nog steeds niet 100% zeker. Ik ervaar soms ook nog die kriebel waar jij het over hebt. Vaak gaat dat weer weg als ik langere tijd bij/met een baby zit, dan ben ik blij dat ik niet 24/7 de zorg voor een baby heb
Hoe weet je wat het beste is voor je kind?
Weet ik ook niet, ik weet wel wat het beste is voor mij en daardoor dus ook voor mijn kind/ gezin. Na de geboorte heb ik een PND gehad en daar was ik toen zij 1,5-2 jaar was pas weer vanaf. Tijdens het begin van de corona crisis kreeg ik dezelfde angstige, gespannen, benauwende gevoelens weer terug waardoor ik bijna weer aan de antidepressiva moest. Voor mij een signaal dat ik hier dus gevoelig voor ben en daardoor heb ik er ook geen vertrouwen dat het bij een tweede anders zal gaan. Ik wil het er niet op gokken dat mijn mentale gezondheid voor een langere periode weer overhoop ligt en dus ook mijn gezin daar last van heeft. Ik vond het wel moeilijk dat de keuze om voor een tweede te gaan voor mij zoveel haken en ogen had en niet 'simpel' was als een ja leuk we gaan ervoor!
Je zoon is nog maar 1,5 en zaken zoals slapen/eten, enz kunnen ook zo weer veranderen. Zaken die nu spelen zullen misschien tegen de tijd dat de tweede komt al niet meer spelen.
anoniem_64c6c4c645fab wijzigde dit bericht op 30-05-2021 22:36
0.40% gewijzigd
zondag 30 mei 2021 om 22:33
Tenzij je zelf al wat ouder bent hoef je niet nu te beslissen. Tussen mijn kinderen zit bijna drie jaar en dat is een prima leeftijdsverschil. Nu komt nummer drie eraan als de jongste al zes is, ook vast leuk op een andere manier. Ik zou op je gevoel afgaan, en als dat betekent één kind, prima. Ik was zelf enig kind en heb dat echt nooit jammer gevonden, zie ook om me heen eigenlijk geen enigkindleed. Allemaal projectie van mensen die een bepaald plaatje in hun hoofd hebben. Als het betekent dat de tweede pas over een jaar of twee geboren wordt, ook helemaal prima, toch? Laat de druk van buitenaf zo min mogelijk invloed hebben; het is jullie leven.
zondag 30 mei 2021 om 23:05
Ik heb het idee dat het vooral heel Hollands is om weinig leeftijd tussen kinderen te houden. Met 1,5 jaar kreeg ik het gevoel dat mensen ook echt van me verwachtte dat ik weer zwanger was (als ik koffie een keer oversloeg).
Ik was er pas met vier jaar aan toe. Mentaal en lichamelijk, maar heb wel altijd minimaal twee kinderen willen hebben. Ik ben zelf enig kind en wil dat niet voor mijn eigen kinderen.
Ik was er pas met vier jaar aan toe. Mentaal en lichamelijk, maar heb wel altijd minimaal twee kinderen willen hebben. Ik ben zelf enig kind en wil dat niet voor mijn eigen kinderen.
zondag 30 mei 2021 om 23:24
Wij hebben er twee maar met iets meer leeftijdsverschil. Dochter was bijna drie toen ik zwanger raakte.
3,5 toen de baby kwam. Ik vind het een fijn leeftijdsverschil, ze kon echt helpen en mee denken.
Ik kon moeilijk zwanger raken en we hebben na de oudste nooit ac gebruikt. In t zh gaven ze me weinig kans om zonder tweede traject zwanger te raken. Wij twijfelden ook en zeiden als t ooit komt is het een kado’tje maar we gaan er geen traject meer voor in. Ze kwam en ik moest best even slikken. Zelfs twijfels van wil ik dit wel echt. Man was gelijk enthousiast maar nu is het zo leuk. Ik had het niet verwacht maar ze spelen nu al echt samen met momenten. Oudste is nu bijna 5 en jongste 1,5. Maar vanaf dat de jongste tien maanden was speelden ze al wel wat samen. En ze kunnen samen ontzettend lachen.
En ik ben ook gewoon echt verliefd op weer zo een mooi en heel anders meisje.
3,5 toen de baby kwam. Ik vind het een fijn leeftijdsverschil, ze kon echt helpen en mee denken.
Ik kon moeilijk zwanger raken en we hebben na de oudste nooit ac gebruikt. In t zh gaven ze me weinig kans om zonder tweede traject zwanger te raken. Wij twijfelden ook en zeiden als t ooit komt is het een kado’tje maar we gaan er geen traject meer voor in. Ze kwam en ik moest best even slikken. Zelfs twijfels van wil ik dit wel echt. Man was gelijk enthousiast maar nu is het zo leuk. Ik had het niet verwacht maar ze spelen nu al echt samen met momenten. Oudste is nu bijna 5 en jongste 1,5. Maar vanaf dat de jongste tien maanden was speelden ze al wel wat samen. En ze kunnen samen ontzettend lachen.
En ik ben ook gewoon echt verliefd op weer zo een mooi en heel anders meisje.
where ever you go, go with your heart
zondag 30 mei 2021 om 23:24
Ik vind 1,5 jaar echt heel snel om aan een tweede te denken. Dan is je kind eigenlijk nog een baby. Hier zit 5 jaar en 8 maanden tussen de kinderen. Dat vind ik wel wat veel, het kwam zo uit, maar 4 jaar lijkt me perfect. Dan heb je tijdens schooltijd tijd met je bang, als je een deeltijddag hebt. Sowieso is je oudste een stuk zelfstandiger en heb je er niet twee in de luiers.
zondag 30 mei 2021 om 23:26
Ik wist heel snel na de geboorte al dat het bij 1 zou blijven. Daar is bij mij nooit twijfel over ontstaan. Ik heb een pnd gehad en vond de eerste 1,5 jaar echt vreselijk. Heb me nog nooit zo slecht gevoeld als in die periode. Ik was een maand na de bevalling 10kg lichter dan voor de zwangerschap, puur door de stress. Heeft lang geduurd voor ik me weer een beetje mezelf ging voelen en ik wist dat ik dit nooit meer wilde meemaken.
Inmiddels is ze 9 en dochter roept vaak hoe blij ze is dat ze geen broertje of zusje heeft. Ze vind alle aandacht krijgen fijn, we ondernemen (buiten Corona) veel, dagjes weg, regelmatig op vakantie enz. Ze vind het heerlijk zo met ons drietjes en wij ook dus nee, 1 kind is zeker niet zielig. En bij twijfel, niet doen. Zeker niet als je 90% van de tijd geen 2e wil. Denk er dan nog maar even over na voorlopig.
Inmiddels is ze 9 en dochter roept vaak hoe blij ze is dat ze geen broertje of zusje heeft. Ze vind alle aandacht krijgen fijn, we ondernemen (buiten Corona) veel, dagjes weg, regelmatig op vakantie enz. Ze vind het heerlijk zo met ons drietjes en wij ook
dus nee, 1 kind is zeker niet zielig. En bij twijfel, niet doen. Zeker niet als je 90% van de tijd geen 2e wil. Denk er dan nog maar even over na voorlopig.
maandag 31 mei 2021 om 00:14
Waarom zou je dat nu al beslissen? Het is duidelijk dat het nu niet goed voelt voor jullie. Als je qua leeftijd (van jezelf) nog de ruimte hebt, zou ik die beslissing lekker uitstellen en eerst deze sleepwracker in rustiger vaarwater zien te krijgen.
Zodra je eerste beter slaapt, ga je anders denken over een tweede.
Zodra je eerste beter slaapt, ga je anders denken over een tweede.
maandag 31 mei 2021 om 00:28
Toen mijn oudste 1.5 was kon ik me ook nog niet voorstellen dat ik ooit een tweede zou willen 
En de jongste is nooit een must voor me geweest. Ik had heel gelukkig kunnen zijn met met z’n drietjes blijven. Zwanger worden ging niet vanzelf, ik vond de babytijd heeeeel zwaar, ik had zoiets van: is dit het wel waard? Ik had niet het idee dat mijn oudste nou leed onder het enig kind zijn ofzo.
Maar uiteindelijk ging ik er andersom naar kijken: als ik straks 60 ben, ga ik dan echt nog steeds opgelucht zijn dat ik geen tweede heb gekregen omdat ik de tropenjaren pittig vond? Voor mijn gevoel was het bij de oudste zo uitzichtloos allemaal, ik kon me telkens niet goed voorstellen dat zo’n fase dan eindig zou zijn.
Maar man wilde zo graag een tweede, dat ik vond dat we het iig moesten proberen, dat ik niet ‘nee’ kon zeggen alleen maar omdat de babytijd me niet bevallen was. Dus we waagden nog een poging.
En hij kwam. Like a breeze. Onze jongste is mijn cadeautje. Een cadeautje dat altijd lacht, dat zo vrolijk is, dat zijn grote broer adoreert, dat door al die fases en moeilijke momenten heen gaat en dit keer denk ik: ‘ach, voor ik het weet zit hij op de basisschool.’ Alsof ik er gratis een portie relativeringsvermogen bij kreeg bij de tweede.
Er zit 3.5 jaar tussen en de jongste is nu 7 maanden. Ik vind elke dag een feest. En om die 2 samen te zien. Hoe mijn oudste moeiteloos ‘babytaal’ spreekt, hoe ze lol hebben samen, ook al kan de jongste nog niks, hoe mijn oudste groeit van het ‘grote broer’ zijn en hoe de jongste 0 onder de indruk is van omgeduwd worden en aan je been door de kamer gesleept worden omdat je onderdeel bent van een spel. Hoe ze bij elkaar horen, zonder daar iets voor te doen. Hoe ze zomaar van elkaar houden, gewoon, vanaf de eerste minuut. Alleen maar omdat het broertjes zijn.
Mijn oudste leerde me moeder te zijn, maar mijn jongste leerde me ervan te genieten.
Dus nu wil ik een derde
En de jongste is nooit een must voor me geweest. Ik had heel gelukkig kunnen zijn met met z’n drietjes blijven. Zwanger worden ging niet vanzelf, ik vond de babytijd heeeeel zwaar, ik had zoiets van: is dit het wel waard? Ik had niet het idee dat mijn oudste nou leed onder het enig kind zijn ofzo.
Maar uiteindelijk ging ik er andersom naar kijken: als ik straks 60 ben, ga ik dan echt nog steeds opgelucht zijn dat ik geen tweede heb gekregen omdat ik de tropenjaren pittig vond? Voor mijn gevoel was het bij de oudste zo uitzichtloos allemaal, ik kon me telkens niet goed voorstellen dat zo’n fase dan eindig zou zijn.
Maar man wilde zo graag een tweede, dat ik vond dat we het iig moesten proberen, dat ik niet ‘nee’ kon zeggen alleen maar omdat de babytijd me niet bevallen was. Dus we waagden nog een poging.
En hij kwam. Like a breeze. Onze jongste is mijn cadeautje. Een cadeautje dat altijd lacht, dat zo vrolijk is, dat zijn grote broer adoreert, dat door al die fases en moeilijke momenten heen gaat en dit keer denk ik: ‘ach, voor ik het weet zit hij op de basisschool.’ Alsof ik er gratis een portie relativeringsvermogen bij kreeg bij de tweede.
Er zit 3.5 jaar tussen en de jongste is nu 7 maanden. Ik vind elke dag een feest. En om die 2 samen te zien. Hoe mijn oudste moeiteloos ‘babytaal’ spreekt, hoe ze lol hebben samen, ook al kan de jongste nog niks, hoe mijn oudste groeit van het ‘grote broer’ zijn en hoe de jongste 0 onder de indruk is van omgeduwd worden en aan je been door de kamer gesleept worden omdat je onderdeel bent van een spel. Hoe ze bij elkaar horen, zonder daar iets voor te doen. Hoe ze zomaar van elkaar houden, gewoon, vanaf de eerste minuut. Alleen maar omdat het broertjes zijn.
Mijn oudste leerde me moeder te zijn, maar mijn jongste leerde me ervan te genieten.
Dus nu wil ik een derde
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
maandag 31 mei 2021 om 00:45
Ik vond het eerste jaar met een baby zo verschrikkelijk heftig, ik wist echt niet wat me overkwam. Pas toen hij vijf was waren we toe aan een tweede. En doordat ik alles al een keer meegemaakt had was ik voorbereid, en heb ik juist enorm genoten van de babytijd van de tweede. Idem dito nu met de babytijd van nummer 3. Ze zit alleen maar aan me vastgeplakt, en ik vind het heerlijk. Omdat ik weet dat het heel tijdelijk is. Ze is een behoorlijke handenbinder, maar ik vind het helemaal niet erg. Dat is heel anders dan met nummer 1.
Je hoeft een tweede dus niet als net zo intens te ervaren als de eerste. Dat gezegd hebbende: natuurlijk wordt je kind ook heel gelukkig als enig kind.
Je hoeft een tweede dus niet als net zo intens te ervaren als de eerste. Dat gezegd hebbende: natuurlijk wordt je kind ook heel gelukkig als enig kind.
maandag 31 mei 2021 om 06:24
Je hoeft het nu toch nog niet definitief te beslissen?
Ik heb altijd het idee gehad dat ik twee kinderen wilde. Na de geboorte van de oudste dacht ik daar nog steeds zo over. Maar vriend twijfelde erg over een tweede. Hij wist niet hoe we (hij) dat allemaal zouden moeten combineren, wist niet of hij het wel aan zou kunnen. We hadden net een lekker ritme met onze oudste van twee jaar te pakken en weer iets meer tijd voor ons zelf. Hij is dus ook meerdere keren op zijn beslissing het wel te willen terug gekomen. Dat was voor mij lastig, omdat ik het wel echt graag wilde. Maar bovenaan stond voor mij: als een van ons twee twijfelt, dan doen we het niet. Het geluk van ons drieën ging voor mijn wens. Ik had de wens voor een tweede ook los kunnen laten als dat had gemoeten.
Vriend en ik hebben er veel over gesproken. Wat maakte dat hij het lastig vond, was dat te verhelpen? Hoe zagen wij/hij de toekomst voor zich? Wat als het een zorgenkindje zou zijn?
Uiteindelijk kwam er een definitieve ja van vriend, na een paar afspraken die we samen gemaakt hebben. De tweede is nu bijna twee maanden oud, en ik geniet volop, naast dat ik het erg pittig vind. De oudste is nu drie, en ik vind dat ideaal. Ze kan en snapt zoveel meer dan een jaar geleden. En ze slaapt zo veel beter. Dat maakt dat we het nu samen veel beter aankunnen dan dat we een jaar geleden hadden gekund.
Ik heb altijd het idee gehad dat ik twee kinderen wilde. Na de geboorte van de oudste dacht ik daar nog steeds zo over. Maar vriend twijfelde erg over een tweede. Hij wist niet hoe we (hij) dat allemaal zouden moeten combineren, wist niet of hij het wel aan zou kunnen. We hadden net een lekker ritme met onze oudste van twee jaar te pakken en weer iets meer tijd voor ons zelf. Hij is dus ook meerdere keren op zijn beslissing het wel te willen terug gekomen. Dat was voor mij lastig, omdat ik het wel echt graag wilde. Maar bovenaan stond voor mij: als een van ons twee twijfelt, dan doen we het niet. Het geluk van ons drieën ging voor mijn wens. Ik had de wens voor een tweede ook los kunnen laten als dat had gemoeten.
Vriend en ik hebben er veel over gesproken. Wat maakte dat hij het lastig vond, was dat te verhelpen? Hoe zagen wij/hij de toekomst voor zich? Wat als het een zorgenkindje zou zijn?
Uiteindelijk kwam er een definitieve ja van vriend, na een paar afspraken die we samen gemaakt hebben. De tweede is nu bijna twee maanden oud, en ik geniet volop, naast dat ik het erg pittig vind. De oudste is nu drie, en ik vind dat ideaal. Ze kan en snapt zoveel meer dan een jaar geleden. En ze slaapt zo veel beter. Dat maakt dat we het nu samen veel beter aankunnen dan dat we een jaar geleden hadden gekund.
maandag 31 mei 2021 om 06:32
Ha TO. Mijn zoontje is 16 maanden en zal ook alleen blijven, tenminste dit is voor 90 procent zeker. Anders dan bij jullie was ik na 7 maanden al weer toe aan het proberen zwanger te worden. Helaas zal het bij ons om ander redenen hoogstwaarschijnlijk bij 1 kind blijven, maar ik snap de kriebel heel goed. Veel vriendinnen zijn zwanger van de 2e (of 3e) en dan komt de twijfel weer terug. Gelukkig nog niet heel heftig.
Zelf ben ik ook alleen en ik heb nooit een broertje of zusjes gemist. Man denkt daar anders over en heeft een sterkere twijfel voor een 1e. Maar de keuze ligt bij mij uiteindelijk.
Anders dat wat velen hier zeggen: ik moet er niet aan denken om over 1 of 2 jaar weer zwanger te zijn en die baby-periode over te doen. Ik vond zwanger zijn/worden en de 1e paar maanden gewoon niet leuk. Liefst zo dicht mogelijk op elkaar dat ik niet te lang mijn leven on hold hoefde te zetten. Als je dat echter geen issue vindt zou ik het over een half jaar weer eens bekijken.
Wij wonen in een buurt met heel veel kinderen, die ook nog veel buitenspelen. Ik ga er dus wel vanuit dat zoontje altijd een speelkameraadje zal hebben. En voor de vakanties nemen we eventueel wel een vriendje mee.
Zelf ben ik ook alleen en ik heb nooit een broertje of zusjes gemist. Man denkt daar anders over en heeft een sterkere twijfel voor een 1e. Maar de keuze ligt bij mij uiteindelijk.
Anders dat wat velen hier zeggen: ik moet er niet aan denken om over 1 of 2 jaar weer zwanger te zijn en die baby-periode over te doen. Ik vond zwanger zijn/worden en de 1e paar maanden gewoon niet leuk. Liefst zo dicht mogelijk op elkaar dat ik niet te lang mijn leven on hold hoefde te zetten. Als je dat echter geen issue vindt zou ik het over een half jaar weer eens bekijken.
Wij wonen in een buurt met heel veel kinderen, die ook nog veel buitenspelen. Ik ga er dus wel vanuit dat zoontje altijd een speelkameraadje zal hebben. En voor de vakanties nemen we eventueel wel een vriendje mee.
