Kinderen
alle pijlers
Wel of geen tweede kind
zondag 30 mei 2021 om 21:58
Mijn partner en ik twijfelen al een half jaar over een tweede kind. We hebben een zoon van anderhalf, en we zijn gek op hem! Maar vinden het ook pittig. Al anderhalf jaar houdt hij ons wakker snachts en daarnaast meerdere gezondheidsklachten. 90% van de tijd zijn we er over uit dat dit het is voor ons, en dat we geen tweede in ons leven zien. Maar elke keer als andere aankondigen dat ze een kleine krijgen, ontstaat er een paar dagen een kleine kriebel.
Hoe wist jij dat je klaar was met kinderen krijgen? Wanneer voelde jouw gezin “compleet”? Hoe weet ik wat het beste is voor mijn mijn kind, wordt hij gelukkig als enigs kind?
Hoe wist jij dat je klaar was met kinderen krijgen? Wanneer voelde jouw gezin “compleet”? Hoe weet ik wat het beste is voor mijn mijn kind, wordt hij gelukkig als enigs kind?
maandag 31 mei 2021 om 06:51
Hier altijd gedacht meer dan één kind te willen. Toen we twee kinderen hadden wilde man zo snel mogelijk een derde (want leuk) terwijl ik heel erg opzag tegen de zwangerschap. Als ik ons gezin in de toekomst zag, leek het mij nog leuker met drie dan met twee kinderen, dus was het wachten tot ik net iets minder opzag tegen de zwangerschap.
Met twee kinderen zouden we ook gelukkig zijn geweest, drie leek ons nog gezelliger. Gewoon een gevoel dus.
Ik denk dat een kind ook als enig kind gelukkig kan zijn, ik ken mensen die blij zijn geen broer of zus te hebben, maar anderen vonden het weer wel een gemis. Een kind moet je alleen krijgen voor jezelf en je partner, niet als speelmaatje voor je zoon of dochter. Jullie zijn degenen die ook de lasten hebben. Je weet ook nooit of de kinderen het goed met elkaar gaan vinden. Bij ons ben ik er blij mee, zie dat nu de tweede iets ouder wordt ze ook echt leuk met elkaar spelen. Bijkomend voordeel, maar geen reden om voor een tweede te gaan.
Met twee kinderen zouden we ook gelukkig zijn geweest, drie leek ons nog gezelliger. Gewoon een gevoel dus.
Ik denk dat een kind ook als enig kind gelukkig kan zijn, ik ken mensen die blij zijn geen broer of zus te hebben, maar anderen vonden het weer wel een gemis. Een kind moet je alleen krijgen voor jezelf en je partner, niet als speelmaatje voor je zoon of dochter. Jullie zijn degenen die ook de lasten hebben. Je weet ook nooit of de kinderen het goed met elkaar gaan vinden. Bij ons ben ik er blij mee, zie dat nu de tweede iets ouder wordt ze ook echt leuk met elkaar spelen. Bijkomend voordeel, maar geen reden om voor een tweede te gaan.
noni90 wijzigde dit bericht op 31-05-2021 06:53
Reden: Toevoeging
Reden: Toevoeging
37.58% gewijzigd
maandag 31 mei 2021 om 07:32
Dankjullie wel voor d’r reacties. Het is inderdaad gelukkig niet een keuze die we nu moeten maken. Zijn beide jong (26 en 29) maar zoals bij meerdere hierboven ook aangegeven staat vond ik de zwangerschap niet leuk. De eerste babytijd had ik zelf de ene borst ontsteking na de andere en ook mijn kind had het moeilijk. De herrineringen zijn totaal geen roze wolk. Wel weten wij zeker dat als we eenmaal uit de luiers zijn, het sowieso niet meer opnieuw willen doen. Dus in dat opzicht, wil ik zeker weten “snel” een keuze maken. Ook aangezien mijn maandelijkse duivel een hel is. En als ik geen kinderen meer wil het liefst hier iets aan wil laten doen..
maandag 31 mei 2021 om 07:33
Die druk van buitenaf is zo intens! Iedereen zegt altijd; en wanneer komt de tweede? Alsof het allemaal zo vanzelf sprekend is :0WholeLottaLove schreef: ↑30-05-2021 22:12Ik vond 1 gezond kind al heel prima.
Man leek 2 kinderen een hele mooie gedachte, als dit zou lukken uiteraard.
Toen werd onze zoon ouder en ging het kriebelen bij mij.
Ervoor gegaan en bijna uitgerekend.
Jullie kind is 1,5.
Weer zwanger worden kan even duren, en dan nog eens 9 maanden erbij optellen.... dan zullen de nachten bij jullie oudste op den duur ook wel beter gaan, neem ik aan.
Over die gezondheidsklachten kan ik niks zeggen want ik weet niet wat dit inhoudt en of dit te verhelpen is.
Uiteindelijk maak je deze keuze samen en uit liefde... en: niks is zeker, wat WP zegt.
Volg je gevoel en voel geen druk.
maandag 31 mei 2021 om 07:48
Ons tweede was nóg moeilijker en zwaarder haha. Waar de eerste vooral onrustig was, was de tweede maandenlang aan het krijsen. Het was weer een jaar afzien en haar groot kijken. De eerste twee jaar van haar leven heb ik geen enkele dag doorgeslapen en werd ze elk uur wakker. En twee kids is wel een stuk bewerkelijker en drukker dan één.
Hier schelen ze 3 jaar en een paar maanden. De eerste twee jaar na de eerste moest ik er echt nog niet aan denken om weer zwanger te raken. Qua leeftijdsverschil is het prima. Misschien had het iets makkelijker geweest als de oudste al op school had gezeten. En met twee hele kleine kinderen had je mij weg kunnen dragen.
Vind ik het het allemaal waard? Ja absoluut. Het was zwaar, maar ik ben blij dat ik mijn gezinnetje met twee kinderen heb. Mijn kids zijn dol op elkaar, met de nodige ruzies haha. Ik had het uiteindelijk niet anders gewild. Maar ik zou wel zorgen dat je eerst even de kans hebt gekregen om bij te komen van de eerste.
Hier schelen ze 3 jaar en een paar maanden. De eerste twee jaar na de eerste moest ik er echt nog niet aan denken om weer zwanger te raken. Qua leeftijdsverschil is het prima. Misschien had het iets makkelijker geweest als de oudste al op school had gezeten. En met twee hele kleine kinderen had je mij weg kunnen dragen.
Vind ik het het allemaal waard? Ja absoluut. Het was zwaar, maar ik ben blij dat ik mijn gezinnetje met twee kinderen heb. Mijn kids zijn dol op elkaar, met de nodige ruzies haha. Ik had het uiteindelijk niet anders gewild. Maar ik zou wel zorgen dat je eerst even de kans hebt gekregen om bij te komen van de eerste.
maandag 31 mei 2021 om 08:00
Wat verwoord jij dit mooilux- schreef: ↑31-05-2021 00:28Toen mijn oudste 1.5 was kon ik me ook nog niet voorstellen dat ik ooit een tweede zou willen
En de jongste is nooit een must voor me geweest. Ik had heel gelukkig kunnen zijn met met z’n drietjes blijven. Zwanger worden ging niet vanzelf, ik vond de babytijd heeeeel zwaar, ik had zoiets van: is dit het wel waard? Ik had niet het idee dat mijn oudste nou leed onder het enig kind zijn ofzo.
Maar uiteindelijk ging ik er andersom naar kijken: als ik straks 60 ben, ga ik dan echt nog steeds opgelucht zijn dat ik geen tweede heb gekregen omdat ik de tropenjaren pittig vond? Voor mijn gevoel was het bij de oudste zo uitzichtloos allemaal, ik kon me telkens niet goed voorstellen dat zo’n fase dan eindig zou zijn.
Maar man wilde zo graag een tweede, dat ik vond dat we het iig moesten proberen, dat ik niet ‘nee’ kon zeggen alleen maar omdat de babytijd me niet bevallen was. Dus we waagden nog een poging.
En hij kwam. Like a breeze. Onze jongste is mijn cadeautje. Een cadeautje dat altijd lacht, dat zo vrolijk is, dat zijn grote broer adoreert, dat door al die fases en moeilijke momenten heen gaat en dit keer denk ik: ‘ach, voor ik het weet zit hij op de basisschool.’ Alsof ik er gratis een portie relativeringsvermogen bij kreeg bij de tweede.
Er zit 3.5 jaar tussen en de jongste is nu 7 maanden. Ik vind elke dag een feest. En om die 2 samen te zien. Hoe mijn oudste moeiteloos ‘babytaal’ spreekt, hoe ze lol hebben samen, ook al kan de jongste nog niks, hoe mijn oudste groeit van het ‘grote broer’ zijn en hoe de jongste 0 onder de indruk is van omgeduwd worden en aan je been door de kamer gesleept worden omdat je onderdeel bent van een spel. Hoe ze bij elkaar horen, zonder daar iets voor te doen. Hoe ze zomaar van elkaar houden, gewoon, vanaf de eerste minuut. Alleen maar omdat het broertjes zijn.
Mijn oudste leerde me moeder te zijn, maar mijn jongste leerde me ervan te genieten.
Dus nu wil ik een derde
maandag 31 mei 2021 om 08:27
Wij zitten een beetje in dezelfde (twijfel)fase TO, al begin ik steeds meer het idee te krijgen dat het er hier bij 1tje gaat blijven. Onze dochter is nu ruim 15 maanden en was een relatief makkelijke baby, roze wolk meegemaakt met alles er op en eraan. Zeker tijdens de eerste 10 maanden ofzo kon ik bijna jaloers worden van nieuwe babies en wilde ik alle babies van de wereld hebben 
Nu is dat redelijk afgezwakt maar ik herken nog wel die plotselinge kriebel bij babynieuws.
Dochter is het resultaat van een medisch traject, dus ik had me er mentaal al op ingesteld dat het bij 1 zou blijven, omdat het medische (vooral fysiek) veel impact had en ik weet niet of ik die impact weer zou willen nu er al een gezin is.
Om twee redenen lijkt het bij ons richting een nee te gaan:
- Als ik nadenk over een 2e, denk ik vooral over een broertje/zusje voor nummer 1, ipv dat ik erg graag nog een kindje zou willen
- Mijn idee is als je iets heel erg graag wilt, je alle tegenargumenten wel goed wilt te praten terwijl ik nu vooral de praktische bezwaren zie van een tweede (we kunnen opeens weer zoveel nu er nog maar 1 dutje is overdag!)
Ik ben nog niet zover dat ik al het babyspul de deur uit gooi, maar man is ook niet de jongste meer dus ik wil in de komende 1 of 2 jaar wel de knoop definitief doorgehakt hebben, maar alles lijkt hier dus richting een nee te gaan, en ik vermoed dat deel van de twijfel hier toch ook onbewust uit het standaard plaatje voortkomt van meerdere kinderen hebben...
Nu is dat redelijk afgezwakt maar ik herken nog wel die plotselinge kriebel bij babynieuws. Dochter is het resultaat van een medisch traject, dus ik had me er mentaal al op ingesteld dat het bij 1 zou blijven, omdat het medische (vooral fysiek) veel impact had en ik weet niet of ik die impact weer zou willen nu er al een gezin is.
Om twee redenen lijkt het bij ons richting een nee te gaan:
- Als ik nadenk over een 2e, denk ik vooral over een broertje/zusje voor nummer 1, ipv dat ik erg graag nog een kindje zou willen
- Mijn idee is als je iets heel erg graag wilt, je alle tegenargumenten wel goed wilt te praten terwijl ik nu vooral de praktische bezwaren zie van een tweede (we kunnen opeens weer zoveel nu er nog maar 1 dutje is overdag!)
Ik ben nog niet zover dat ik al het babyspul de deur uit gooi, maar man is ook niet de jongste meer dus ik wil in de komende 1 of 2 jaar wel de knoop definitief doorgehakt hebben, maar alles lijkt hier dus richting een nee te gaan, en ik vermoed dat deel van de twijfel hier toch ook onbewust uit het standaard plaatje voortkomt van meerdere kinderen hebben...
maandag 31 mei 2021 om 08:59
Heel herkenbaar. We zijn ontzettend blij met onze peuter. Ze is echt geweldig en ja soms een pittige tante, maar algemeen gezien een makkelijk baby en nu peuter. Ik heb ook echt genoten van de babytijd. En geniet echt enorm van haar nu. Zo lekker eigenwijs.Patatje15 schreef: ↑31-05-2021 08:27Wij zitten een beetje in dezelfde (twijfel)fase TO, al begin ik steeds meer het idee te krijgen dat het er hier bij 1tje gaat blijven. Onze dochter is nu ruim 15 maanden en was een relatief makkelijke baby, roze wolk meegemaakt met alles er op en eraan. Zeker tijdens de eerste 10 maanden ofzo kon ik bijna jaloers worden van nieuwe babies en wilde ik alle babies van de wereld hebben
Dochter is het resultaat van een medisch traject, dus ik had me er mentaal al op ingesteld dat het bij 1 zou blijven, omdat het medische (vooral fysiek) veel impact had en ik weet niet of ik die impact weer zou willen nu er al een gezin is.
Om twee redenen lijkt het bij ons richting een nee te gaan:
- Als ik nadenk over een 2e, denk ik vooral over een broertje/zusje voor nummer 1, ipv dat ik erg graag nog een kindje zou willen
- Mijn idee is als je iets heel erg graag wilt, je alle tegenargumenten wel goed wilt te praten terwijl ik nu vooral de praktische bezwaren zie van een tweede (we kunnen opeens weer zoveel nu er nog maar 1 dutje is overdag!)
Ik ben nog niet zover dat ik al het babyspul de deur uit gooi, maar man is ook niet de jongste meer dus ik wil in de komende 1 of 2 jaar wel de knoop definitief doorgehakt hebben, maar alles lijkt hier dus richting een nee te gaan, en ik vermoed dat deel van de twijfel hier toch ook onbewust uit het standaard plaatje voortkomt van meerdere kinderen hebben...
Maar nu na twee jaar denken we nog steeds dat het wel goed is zo. Natuurlijk lijkt een tweede wel leuk, maar er zijn nu zo veel "onzinnige" praktische bezwaren. Bij de eerste waren die bezwaren niet belangrijk, want de wens was zo ontzettend groot. Dat we er een medisch traject voor door moesten hadden we er gewoon voor over. Mijn idee is inderdaad ook dat als de wens groot genoeg was die bezwaren weer niet zo belangrijk zouden zijn.
De beslissing is hier nog steeds niet definitief genomen, maar 90% zeker dat het er bij een blijft. Hier tikt de tijd wel door. Als we nog willen proberen voor een tweede zullen we er toch dit jaar wel werk van moeten maken.
maandag 31 mei 2021 om 09:46
Wij hebben vanaf het begin geweten dat we maar één kind wilden. Nou ja, toen we het traject begonnen, dachten we nog wel dat er misschien een tweede zou komen (onder het mom van: eerst nummer één, en dan zien we wel), maar toen mijn zwangerschap heel zwaar en medisch werd, was het al wel duidelijk. Mijn zoon en ik hebben het met moeite gered, en ik heb ongeveer 90% kans dat ik bij een volgende zwangerschap weer complicaties krijg. Ook al was de wens voor een tweede heel groot geweest, dan nog was het risico te groot - ik heb immers al een kind dat mij nodig heeft. Gelukkig hadden we geen ideaalbeeld van een gezin met meerdere kinderen waarvan we afscheid moesten nemen.
Ik kom zelf uit een vrij groot gezin, en ben daar nu gelukkig mee omdat we als volwassenen een goede band hebben opgebouwd, maar als kind voelde ik vooral veel competitiedrang met mijn broer en zussen, en werden we onderling door onze ouders constant vergeleken (waarbij mijn zusje en ik negatief afstaken bij oudere broer & zus). Mijn vrouw heeft nog steeds geen geweldige band met haar sibling - nooit ruzie gehad, maar gewoon weinig met elkaar gemeen. Meerdere kinderen was voor ons dus nooit zaligmakend. Ik denk trouwens ook niet dat enigst kind zijn zaligmakend is - er zijn zoveel factoren dat je dat gewoon niet kan weten. Je moet dus gaan voor de gezinssamenstelling die bij jou past, en niet je potentiële fictieve kinderen. Ik zie zelf veel voordelen van 1 kind: het kost minder, je hebt genoeg aan een kleiner huis, minder regel- en planwerk. Maar ook dat is allemaal niet belangrijk. Het is vooral een gevoel. En bij ons overheerst het gevoel: één is genoeg; één is fantastisch.
En toch heb ik soms kriebels als er weer een kindje in de omgeving verwekt of geboren wordt. Puur hormonaal.
Ik kom zelf uit een vrij groot gezin, en ben daar nu gelukkig mee omdat we als volwassenen een goede band hebben opgebouwd, maar als kind voelde ik vooral veel competitiedrang met mijn broer en zussen, en werden we onderling door onze ouders constant vergeleken (waarbij mijn zusje en ik negatief afstaken bij oudere broer & zus). Mijn vrouw heeft nog steeds geen geweldige band met haar sibling - nooit ruzie gehad, maar gewoon weinig met elkaar gemeen. Meerdere kinderen was voor ons dus nooit zaligmakend. Ik denk trouwens ook niet dat enigst kind zijn zaligmakend is - er zijn zoveel factoren dat je dat gewoon niet kan weten. Je moet dus gaan voor de gezinssamenstelling die bij jou past, en niet je potentiële fictieve kinderen. Ik zie zelf veel voordelen van 1 kind: het kost minder, je hebt genoeg aan een kleiner huis, minder regel- en planwerk. Maar ook dat is allemaal niet belangrijk. Het is vooral een gevoel. En bij ons overheerst het gevoel: één is genoeg; één is fantastisch.
En toch heb ik soms kriebels als er weer een kindje in de omgeving verwekt of geboren wordt. Puur hormonaal.
maandag 31 mei 2021 om 09:50
Toen onze oudste 1,5 was moest ik echt nog niet denken aan een tweede kind, daar was ik pas aan toe toen oudste 3 of 4 was. Uiteindelijk werd onze tweede geboren toen de oudste 5 was, en dat vond ik erg fijn. Die van 5 is dan al redelijk zelfstandig.
Maar was het bij 1 kind geblevcen was dat ook prima, en had ik zeker niet zielig gevonden voor onze dochter.
Druk van buitenaf heb ik niks mee te maken, zij hoeven de kinderen niet te verzorgen en op te voeden. Geen boodschap aan.
Maar was het bij 1 kind geblevcen was dat ook prima, en had ik zeker niet zielig gevonden voor onze dochter.
Druk van buitenaf heb ik niks mee te maken, zij hoeven de kinderen niet te verzorgen en op te voeden. Geen boodschap aan.
maandag 31 mei 2021 om 09:59
Het is denk ik compleet als je 90-95% van de tijd zeker weet dat het klaar is. Bij mij was dat na nummer 3. Na de 1e en 2e wilde ik echt nog een kind, na de 3e was het voor mij gewoon klaar. Geen enkele twijfel over gehad.
Zolang je twijfelt zou ik nog even wachten met beslissen, als dat gezien jullie leeftijd kan. Er is toch helemaal geen haast?
Ik had gezien mijn leeftijd wel haast, dus heb in een paar jaar tijd 3 kinderen gekregen. Voor de kinderen is het leuk, ze spelen veel met elkaar en vinden ongeveer dezelfde dingen leuk, maar voor mezelf had ik er liever iets meer tijd tussen gehad.
Zolang je twijfelt zou ik nog even wachten met beslissen, als dat gezien jullie leeftijd kan. Er is toch helemaal geen haast?
Ik had gezien mijn leeftijd wel haast, dus heb in een paar jaar tijd 3 kinderen gekregen. Voor de kinderen is het leuk, ze spelen veel met elkaar en vinden ongeveer dezelfde dingen leuk, maar voor mezelf had ik er liever iets meer tijd tussen gehad.
maandag 31 mei 2021 om 09:59
Adelade en Patatje, wat zijn jullie verhalen herkenbaar! Ook de 1e was hier relatief erg makkelijk (en nog steeds eigelijk). Het is alleen heel fysiek kind (omdat een jongen is?), dus ik ben veel buiten en aan het stoeien.
Adelaide ik snap dat je met zo’n zwangerschap geen 2e meer wilt. Dan ligt de prioriteit toch bij nummer q.
Patatje, de fysiek impact van het traject herken ik wel, bij net anders. Maar zo herkenbaar.
TO, ik kan uit ervaringen zeggen (niet om je te willen afschrikken), die duiveltjes zijn met een kind erbij nog veel zwaarder. Dat is een van de reden waarom wij zijn gestopt met proberen voor een 2e. En vanwege mijn twijfel omdat 2 kinderen mij veel zwaarder lijkt dan 1.
Sorry TO voor de vervuiling van jouw topic bij voorbaat.
Adelaide ik snap dat je met zo’n zwangerschap geen 2e meer wilt. Dan ligt de prioriteit toch bij nummer q.
Patatje, de fysiek impact van het traject herken ik wel, bij net anders. Maar zo herkenbaar.
TO, ik kan uit ervaringen zeggen (niet om je te willen afschrikken), die duiveltjes zijn met een kind erbij nog veel zwaarder. Dat is een van de reden waarom wij zijn gestopt met proberen voor een 2e. En vanwege mijn twijfel omdat 2 kinderen mij veel zwaarder lijkt dan 1.
Sorry TO voor de vervuiling van jouw topic bij voorbaat.
maandag 31 mei 2021 om 10:13
Wij zijn er wel uit dat we een tweede willen. Hoe zwaar het ook was met de eerste (hij is nu 16 maanden), de vreugde overheerst. Vooral nu hij wat ouder wordt genieten we er ontzettend van. Ik ben bijna 34 dus ik voel wel een beetje de druk om niet te lang te wachten, geen idee of dat terecht is.
In mijn hoofd zag ik vroeger altijd 3 jongens voor me, ik weet niet of dat gaat lukken (en of we dat na een 2e nog willen haha). Ik denk dat ik nu ook veel relaxter de hele babytijd doorloop dan met de eerste. Een beetje hoe Lux. het zo mooi omschrijft, ik kan me dat goed indenken.
In mijn hoofd zag ik vroeger altijd 3 jongens voor me, ik weet niet of dat gaat lukken (en of we dat na een 2e nog willen haha). Ik denk dat ik nu ook veel relaxter de hele babytijd doorloop dan met de eerste. Een beetje hoe Lux. het zo mooi omschrijft, ik kan me dat goed indenken.
maandag 31 mei 2021 om 10:13
Wat een fijn topic! Wij hebben een kind van ruim 1 rondlopen en ik voel zo'n druk om aan een tweede "te beginnen". We willen zelf ook graag een tweede als het lukt, maar nu nog niet. Maar van buitenaf wordt er wel om gevraagd en ik hoor zo vaak hoe leuk het is zo weinig leeftijdsverschil ertussen. Maar ik heb het afgelopen jaar ook als heel zwaar ervaren! Ik kan dat echt nog niet aan nu een tweede. Onbewust had ik hier toch wel stress van, want ik ben al 37 ondertussen en het wordt nu toch echt wel tijd voor die tweede. Maar na het lezen van dit topic voel ik me helemaal opgelucht. Wij wachten nog minimaal een jaar (man laat de beslissing aan mij over) en zien dan wel weer verder..
maandag 31 mei 2021 om 10:16
@koffiemetslagroom, wat irritant dat er van buitenaf om gevraagd wordt. Dat herken ik niet gelukkig. Het lijkt wel alsof het steeds meer normaler wordt om er minder leeftijdsverschil tussen te laten. Als ik kijk naar mijn generatie dan zat er toch altijd wel 3 jaar tussen broers en zussen maar tegenwoordig veel minder.
maandag 31 mei 2021 om 10:25
*LaDolceVita* schreef: ↑31-05-2021 10:13
Ik denk dat ik nu ook veel relaxter de hele babytijd doorloop dan met de eerste. Een beetje hoe Lux. het zo mooi omschrijft, ik kan me dat goed indenken.
Daar kan ik me ook wel in vinden! Zeker in het begin dacht ik het is bijna zonde als ik niks doe met alle ervaring die ik nu opgebouwd heb
Ik denk dat je er een tweede keer echt wel rustiger/meer ontspannen in staat, aan de andere kant ook minder onbevangen zoals hierboven beschreven, ik zou nu niet meer zomaar bij elk scenario denken 'o dat doen we wel even'. Maar grappig om alle herkenning in overwegingen te lezen, ook bij mensen bij wie de beslissing de tegenovergestelde kant op gaat. En ook herkenbaar van het kleine leeftijdsverschil tegenwoordig. Volgens mij denken veel mensen (incl. mezelf) als we wachten tot het moment dat we weer volle nachten slapen/alles weer kunnen doen komt er nooit meer een 2e
maandag 31 mei 2021 om 10:45
Klopt! Ik heb ook zoiets van, we slapen nu ook vaak slecht dus laten we het dan in één keer doorpakken haha.Patatje15 schreef: ↑31-05-2021 10:25Maar grappig om alle herkenning in overwegingen te lezen, ook bij mensen bij wie de beslissing de tegenovergestelde kant op gaat. En ook herkenbaar van het kleine leeftijdsverschil tegenwoordig. Volgens mij denken veel mensen (incl. mezelf) als we wachten tot het moment dat we weer volle nachten slapen/alles weer kunnen doen komt er nooit meer een 2e
Hoewel het hier nu qua slapen ineens heel goed gaat, maar dat zet ik nog wel even in het dreumes topic
maandag 31 mei 2021 om 10:53
Hier gaan de nachten ook perfect, van half 7 tot half 7, maar ik hoor wel eens geruchten dat niet iedere dreumes dat doet
maandag 31 mei 2021 om 10:56
Haha een peuter die moeilijk doet rond bedtijd, én een baby die iedere paar uur wakker word is naar mijn mening wel intenser dan één slecht slapend kindje.*LaDolceVita* schreef: ↑31-05-2021 10:45Klopt! Ik heb ook zoiets van, we slapen nu ook vaak slecht dus laten we het dan in één keer doorpakken haha.
Hoewel het hier nu qua slapen ineens heel goed gaat, maar dat zet ik nog wel even in het dreumes topic
We konden het hier ook niet meer afwisselen, man en ik hebben met twee kids beide ons handen vol. Mocht er bij mij ooit nog een derde komen, dan absoluut pas als de oudste twee lekker doorslapen en niet zo moeilijk meer doen rond bed tijd.
Maar goed ik denk wel dat mijn kinderen beide uitzonderingen zijn qua slecht slapen. Maar voor de mensen met intense kids zoals ik, zou ik juist aanraden om eerst meer ruimte te creëren en pas als de oudste goed slaapt en alles op rolletjes loopt voor de volgende te gaan.
maandag 31 mei 2021 om 11:00
Onze dreumes werd minstens 2 keer per nacht wakker. Elke nacht. Sliep wel relatief makkelijk weer in als we er even langs gingen, dus geen urenlange drama's.
Baby sliep na 4 maanden beter dan de toenmalige peuter
.On topic: Volgens mij zijn enigs kinderen net zo gelukkig als kinderen met brusje. 90% lijkt me zeker genoeg, maar kan altijd veranderen. Kinderen krijgen is gewoon echt niet rationeel.
Look at the stars, look how they shine for you
And everything you do; Yeah, they were all yellow
And everything you do; Yeah, they were all yellow
maandag 31 mei 2021 om 11:03
Wij waren 32 jaar oud bij geboorte van nummer 1. Nu zijn we zwanger van de tweede en zal onze zoon 3 jaar + 1 maand oud zijn. Eerder had voor ons ook echt niet gehoeven... we hebben onze handen er vol aan en nu begint het weer beter te worden maar de afgelopen maanden zat onze zoon vol in de peutelpubertijd 
Ook is de zwangerschap veel zwaarder nu, ivm tillen, gebroken nachten, etc.
Voordat de eerste geboren was hebben we serieus nagedacht om het bij 1 kindje te laten. Echter is dat vrij snel veranderd toen hij er was. Het is een gevoel wat je hebt of niet hebt maar voor ons voelt het nog niet compleet.
Ook is de zwangerschap veel zwaarder nu, ivm tillen, gebroken nachten, etc.
Voordat de eerste geboren was hebben we serieus nagedacht om het bij 1 kindje te laten. Echter is dat vrij snel veranderd toen hij er was. Het is een gevoel wat je hebt of niet hebt maar voor ons voelt het nog niet compleet.
maandag 31 mei 2021 om 11:07
Ik ben toch best wel verbaasd dat ik hier een paar keer lees dat de druk van buitenaf meespeelt. Jammer ook. Waarom trek je je dat aan/ waarom neem je dat mee in de kinderwens? Zij hoeven toch geen kind te krijgen, op te voeden?
En anders doen ze dat lekker zelf als ze daar behoefte aan hebben, ga weg zeg.
Ik heb me daar nooit iets van aangetrokken. Ik kreeg die vraag ook weleens (willen jullie nog een tweede?/wanneer komt de tweede?
Dan zei ik gewoon; weet ik niet, zien we nog wel. En daarmee was het dan ook klaar eigenlijk.
En anders doen ze dat lekker zelf als ze daar behoefte aan hebben, ga weg zeg.
Ik heb me daar nooit iets van aangetrokken. Ik kreeg die vraag ook weleens (willen jullie nog een tweede?/wanneer komt de tweede?
Dan zei ik gewoon; weet ik niet, zien we nog wel. En daarmee was het dan ook klaar eigenlijk.
maandag 31 mei 2021 om 11:14
Dit ritme heeft onze dreumes nu ook, sinds 2 weken.
Daarvoor moesten we er altijd 's nachts uit. Hij was bijvoorbeeld zijn speen kwijt, was verdrietig, had last van kiezen die doorkwamen (denken we?), een sprong etc. Je weet natuurlijk ook nooit echt wat er aan de hand is.
Hij heeft ook maanden tussenin geslapen omdat hij het echt ging brullen als we hem teruglegden in zijn eigen bed. Maar sinds 2 weken is het ineens over, van de een op andere dag. Ik hoop dat het zo blijft, ik moet er nog wel aan wennen.
maandag 31 mei 2021 om 11:18
Het schuldgevoel wordt bij mij dan ontzettend aangewakkerd met de opmerkingen; 1 kind is geen kind, dat worden verwende kinderen, die zullen nooit leren delen etc etc etc..glitglam schreef: ↑31-05-2021 11:07Ik ben toch best wel verbaasd dat ik hier een paar keer lees dat de druk van buitenaf meespeelt. Jammer ook. Waarom trek je je dat aan/ waarom neem je dat mee in de kinderwens? Zij hoeven toch geen kind te krijgen, op te voeden?
En anders doen ze dat lekker zelf als ze daar behoefte aan hebben, ga weg zeg.
Ik heb me daar nooit iets van aangetrokken. Ik kreeg die vraag ook weleens (willen jullie nog een tweede?/wanneer komt de tweede?
Dan zei ik gewoon; weet ik niet, zien we nog wel. En daarmee was het dan ook klaar eigenlijk.
Er is zelfs al eens gezegd of dat het wel in het belang van mijn zoon zou zijn om hem alleen te laten zijn de rest van zijn leven.
Diep en diep triest. Maar zo fijn om hier erkenning te krijgen. Dat het niet alleen in mijn hoofd zit!
maandag 31 mei 2021 om 11:20
Mijn zoon slaapt “slecht” rond een uur of 12 snachts tot een uur of 3 bonkt hij uren lang met zijn hoofd. En liggen we allemaal wakker. Dit doet hij met een zeurend geluid. En om 6 uur is hij klaar wakker iedere ochtend. Pittige nachten
