Kinderen
alle pijlers
Wie wil er kletsen over "ik wil een baby, maar vriend (nog) niet"??? DEEL 2
donderdag 26 oktober 2006 om 20:45
We hebben een heel topic volgeschreven! Ik heb maar even een nieuwe geopend want ik had een stukje getypt maar dat kon er niet meer bij. Ik hoop dat iedereen het terug kan vinden!
Dana!!!! :( *;
Wat erg dat je niet meer slapen kan.... Ik hoop dat je vanacht toch lekker uit kan rusten. Ik weet wat voor teleurstelling het is. Echt niet leuk, je bent dan extra teleurgesteld, als je al wat hoop/verwachting hebt he. Ik hoop dat het misschien helpt dat je vriend ziet hoe verdrietig en teleurgesteld je bent.... Misschien even lekker douchen straks en alles van je af proberen te spoelen voor je naar bed gaat, ook je zorgen. Dan kan je misschien met een leeg hoofd naar bed. Ik hoop zo dat het allemaal goed komt voor je!!!!!
Dana!!!! :( *;
Wat erg dat je niet meer slapen kan.... Ik hoop dat je vanacht toch lekker uit kan rusten. Ik weet wat voor teleurstelling het is. Echt niet leuk, je bent dan extra teleurgesteld, als je al wat hoop/verwachting hebt he. Ik hoop dat het misschien helpt dat je vriend ziet hoe verdrietig en teleurgesteld je bent.... Misschien even lekker douchen straks en alles van je af proberen te spoelen voor je naar bed gaat, ook je zorgen. Dan kan je misschien met een leeg hoofd naar bed. Ik hoop zo dat het allemaal goed komt voor je!!!!!
donderdag 4 januari 2007 om 14:44
He Ludhiana, lange tijd niet meer van je gehoord, Ik ben benieuwd hoe het nu met je gaat, hoe de dagen weg met je vriend zijn geweest.... Is het gelukt samen te voelen over de situatie? Hebben jullie nog verder kunnen praten? Of juist lekker met zijn tweeen van elkaar genoten zonder het over Die Vraag te hebben? Hoe kijk je er nu van een afstandje tegenaan? Hoe treedt je het nieuwe jaar tegemoet? Ik hoop dat ik je niet heb afgeschrokken met al mijn bijdehandte vragen.... :P Kan ik soms een beetje in door draven geloof ik, Ik wil nogmaals zeggen dat ik dat alleen opschrijf omdat het dingen zijn waar ik zelf over nadenk en denk of hoop dat je er iets mee kunt....
het lijkt misschien soms of ik het allemaal weet, dat denk ik
soms :P, maar op andere momenten trek ik het bijna niet meer en zou ik het liefst in een hoekje willen
gaan zitten huilen.... Het zal wel ergens goed voor zijn, maar help waarom moet het zo ingewikkeld zijn!!!
Ik hoop snel van je te horen!
Heureka
het lijkt misschien soms of ik het allemaal weet, dat denk ik
soms :P, maar op andere momenten trek ik het bijna niet meer en zou ik het liefst in een hoekje willen
gaan zitten huilen.... Het zal wel ergens goed voor zijn, maar help waarom moet het zo ingewikkeld zijn!!!
Ik hoop snel van je te horen!
Heureka
donderdag 4 januari 2007 om 14:48
donderdag 4 januari 2007 om 15:01
Plieno, wat gaaf dat je vriend er voor wil gaan. Vertel!!!!!!!!!! We willen alles weten.
Vivafeelfree, wat balen zeg dat er nog geen verandering in jouw situatie is. Lijkt me wel goed dat je vriend er nu juist wel zelf over praat, maar ik begrijp dat jij dat niet zo fijn vindt? Krijg je daar weer veel te veel hoop van die hij vervolgens weer even de grond instampt? (mijn vriend heeft dat namelijk ook een tijdje gehad, maar ik denk dat dat voor hem toch uiteindelijk het proces van nadenken en het toch wel heel eng vinden en daarom weer terugkrabbelen is geweest en dat dat echt nodig is geweest, maar leuk was anders).
Heureka, heb jij al je "plan" geschreven mnet de nadelen van een kind zoals je met je vriend hebt afgesproken? Wanneer moeten jullie weer naar de therapeut? Je gaat toch eerst nog op vakantie?
Hoe gaat het met de rest?
Kaetje, ik duim voor je dat het nu snel raak is hoor.
LIefs Room
Vivafeelfree, wat balen zeg dat er nog geen verandering in jouw situatie is. Lijkt me wel goed dat je vriend er nu juist wel zelf over praat, maar ik begrijp dat jij dat niet zo fijn vindt? Krijg je daar weer veel te veel hoop van die hij vervolgens weer even de grond instampt? (mijn vriend heeft dat namelijk ook een tijdje gehad, maar ik denk dat dat voor hem toch uiteindelijk het proces van nadenken en het toch wel heel eng vinden en daarom weer terugkrabbelen is geweest en dat dat echt nodig is geweest, maar leuk was anders).
Heureka, heb jij al je "plan" geschreven mnet de nadelen van een kind zoals je met je vriend hebt afgesproken? Wanneer moeten jullie weer naar de therapeut? Je gaat toch eerst nog op vakantie?
Hoe gaat het met de rest?
Kaetje, ik duim voor je dat het nu snel raak is hoor.
LIefs Room
donderdag 4 januari 2007 om 16:31
Hoi Room!
En hoe is het met jou dan? Voel je je ukkie al weleens trappelen, ben je erg moe, of voel je je juist de krachtige oermoeder van de wereld? valt het mee of tegen? Al babykamer aan het rommelen, namen, plannetjes maken, hoe gedraagt de aanstaande vader zich?
We gaan niet zozeer met vakantie, maar ik heb inmiddels al anderhalve week vakantie en dat is heeeeeeerlijk! Lekker tijd om mensen op te zoeken, uit te slapen, feestjes te vieren, alles waar ik te lang niet aan toe ben gekomen! Gek genoeg denk ik dat ik met een kindje en minder werken daar juist meer tijd voor zou hebben dan nu ik me als een gek op mijn werk stort.... Zie me dan op mijn mammadagen afspreken met vrienden en vriendinnen met of zonder ukkies, samen met uk in de tuin klooien, dingen waar ik nu te weinig aan toe kom.
Onze volgende peueterafspraak is pas maandag over een week dus dat duurt nog even, daarna hebben we iedere week afgesproken. Maar we hadden inderdaad voor de tussentijd samen afgesproken om eens voor- en nadelen op een rijtje te zetten, ik voor zonder kinderen, hij voor met kinderen. Was daar eerder al weleens mee begonnen, maar worstel ermee, en zit er nu een beetje in vast.... lastig om bij voordelen verder te komen dan allemaal praktische zaken die makkelijker zijn als je geen kinderen hebt (vrije tijd, vrienden, uitgaan, werken, uitslapen) Tja dat is allemaal makkelijker en hoeft minder georganiseerd als je niet voor een kindje hoeft te zorgen... Maar ja.... ehm.... lekker belangrijk! Ik hecht gewoon niet zoveel waarde aan de nadelen en vind de voordelen ook wat arbitrair, Ja je kan zonder kind zomaar op wereld reis, maar ik ben de wereld al drie keer rond geweest.... Je kunt de lekker uitslapen wanneer je wil, maar gut is dat dan het grootste goed? Ik vind het lastig de 'opdracht' serieus te maken. Wat ik wel een aardige oefening vind is mijn dromen en angsten op papier te zetten bij de twee uiterste opties, wel of geen kinderen, en ook het benoemen van goede en slechte redenen om wel of geen kinderen te krijgen geeft mij meer inzicht. De woorden voor en nadelen kloppen gewoon niet met hoe ik hier tegen aan kijk, het is geen rationele afweging, het gaat voor mij om dromen en angsten..... Veel van mijn angsten bij kinderen krijgen hebben trouwens te maken met de twijfelachtige houding van de door mij gedroomde vader..... dat de grootste deel van de lasten op mijn schouders komt, dat ik het gevoel heb er alleen voor te staan, dat lief me 'verwijt' dat het kind er is, dat we verschillen van mening over de opvoeding, dat lief echt niet gelukkig wordt van zijn vaderschap.... Daar ben ik soms best bang voor. Mijn suggestie om hiermee om te gaan is door hier allemaal goed over door te praten en afspraken over te maken, niet zozeer omdat ik denk dat je dat allemaal voor kunt zijn of kunt plannen, maar wel om een gezamenlijke basis te leggen, en om angsten samen de baas te kunnen.... Denk dat ik dat angsten en dromen schema verder uit wil werken en dat met lief wil bespreken..... Ben wel heel benieuwd wat mijn lief allemaal op gaat schrijven.....
Afgelopen dagen heeft mijn lief er nog wel met een aantal mensen over gepraat, vrienden die helemaal blij zijn met hun kleine uk en ons een warm hart toedragen.... Zelfs met zijn baas, die erg begripvol was.... het ontwikkelt zich best goed.... maar zo af en toe bevliegt me het gevoel, mijn god wat maak je het allemaal ingewikkeld durf het leven alsjeblieft te omarmen samen met mij.... pak mijn hand en laten we samen onbevreesd de toekomst in huppelen, dan komt het goed!
Maar goed zo simpel mag het niet zijn!
Heureka!
En hoe is het met jou dan? Voel je je ukkie al weleens trappelen, ben je erg moe, of voel je je juist de krachtige oermoeder van de wereld? valt het mee of tegen? Al babykamer aan het rommelen, namen, plannetjes maken, hoe gedraagt de aanstaande vader zich?
We gaan niet zozeer met vakantie, maar ik heb inmiddels al anderhalve week vakantie en dat is heeeeeeerlijk! Lekker tijd om mensen op te zoeken, uit te slapen, feestjes te vieren, alles waar ik te lang niet aan toe ben gekomen! Gek genoeg denk ik dat ik met een kindje en minder werken daar juist meer tijd voor zou hebben dan nu ik me als een gek op mijn werk stort.... Zie me dan op mijn mammadagen afspreken met vrienden en vriendinnen met of zonder ukkies, samen met uk in de tuin klooien, dingen waar ik nu te weinig aan toe kom.
Onze volgende peueterafspraak is pas maandag over een week dus dat duurt nog even, daarna hebben we iedere week afgesproken. Maar we hadden inderdaad voor de tussentijd samen afgesproken om eens voor- en nadelen op een rijtje te zetten, ik voor zonder kinderen, hij voor met kinderen. Was daar eerder al weleens mee begonnen, maar worstel ermee, en zit er nu een beetje in vast.... lastig om bij voordelen verder te komen dan allemaal praktische zaken die makkelijker zijn als je geen kinderen hebt (vrije tijd, vrienden, uitgaan, werken, uitslapen) Tja dat is allemaal makkelijker en hoeft minder georganiseerd als je niet voor een kindje hoeft te zorgen... Maar ja.... ehm.... lekker belangrijk! Ik hecht gewoon niet zoveel waarde aan de nadelen en vind de voordelen ook wat arbitrair, Ja je kan zonder kind zomaar op wereld reis, maar ik ben de wereld al drie keer rond geweest.... Je kunt de lekker uitslapen wanneer je wil, maar gut is dat dan het grootste goed? Ik vind het lastig de 'opdracht' serieus te maken. Wat ik wel een aardige oefening vind is mijn dromen en angsten op papier te zetten bij de twee uiterste opties, wel of geen kinderen, en ook het benoemen van goede en slechte redenen om wel of geen kinderen te krijgen geeft mij meer inzicht. De woorden voor en nadelen kloppen gewoon niet met hoe ik hier tegen aan kijk, het is geen rationele afweging, het gaat voor mij om dromen en angsten..... Veel van mijn angsten bij kinderen krijgen hebben trouwens te maken met de twijfelachtige houding van de door mij gedroomde vader..... dat de grootste deel van de lasten op mijn schouders komt, dat ik het gevoel heb er alleen voor te staan, dat lief me 'verwijt' dat het kind er is, dat we verschillen van mening over de opvoeding, dat lief echt niet gelukkig wordt van zijn vaderschap.... Daar ben ik soms best bang voor. Mijn suggestie om hiermee om te gaan is door hier allemaal goed over door te praten en afspraken over te maken, niet zozeer omdat ik denk dat je dat allemaal voor kunt zijn of kunt plannen, maar wel om een gezamenlijke basis te leggen, en om angsten samen de baas te kunnen.... Denk dat ik dat angsten en dromen schema verder uit wil werken en dat met lief wil bespreken..... Ben wel heel benieuwd wat mijn lief allemaal op gaat schrijven.....
Afgelopen dagen heeft mijn lief er nog wel met een aantal mensen over gepraat, vrienden die helemaal blij zijn met hun kleine uk en ons een warm hart toedragen.... Zelfs met zijn baas, die erg begripvol was.... het ontwikkelt zich best goed.... maar zo af en toe bevliegt me het gevoel, mijn god wat maak je het allemaal ingewikkeld durf het leven alsjeblieft te omarmen samen met mij.... pak mijn hand en laten we samen onbevreesd de toekomst in huppelen, dan komt het goed!
Maar goed zo simpel mag het niet zijn!
Heureka!
donderdag 4 januari 2007 om 19:53
Hoi lieve Heureka. Tja, wat zijn de voordelen van een leven zonder kinderen? Je zegt dat het wel de twee uitersten zijn (wel of geen kinderen), maar ja, er is ook niet echt een middenweg in de vinden...
De voordelen die ik kan bedenken zijn vrijwel allemaal materialistisch en op luxe gebaseerd. En praktisch idd. Daardoor vind ik ze niet gegrond. Denk dat jij daar ook zo in staat.
Een heel leven zonder kind maakt mij letterlijk benauwd. Maar wat nou als je lief het letterlijk benauwd krijgt als hij denkt aan een leven met kind?
Je angst dat je het grootste deel van de lasten op jouw schouders komt, herken ik! Jee, het zou toch vreselijk zijn als vriendje zegt 'ja, jij wilde dat kind toch', wanneer er weer een doorwaakte nacht verstrijkt.
Maar toch, ik had al een kat voordat ik vriendje had. Als zij 's nachts voor de deur zit te miauwen, maakt vriendje de deur ook voor haar open als ik hem aanstoot. Mag deze vergelijking met angst wegnemen?
Maar deze angst is de belangrijkste reden om vriendje's motieven goed te doorgronden. Ik wil dat hij trots is op mij als ik ons kindje draag. Mijn vriendin heeft een kindje, en haar vriend wilde het kindje steeds van haar overnemen als zij het droeg, dan was hij namelijk jaloers dat zij het droeg en niet hij. Dat is toch vreselijk prachtig?!
Ik heb vriendje gevraagd wat volgens hem de voordelen zijn van een leven met een kindje. Hij zegt dat hij mij dan zielsgelukkig maakt...
xbebje
De voordelen die ik kan bedenken zijn vrijwel allemaal materialistisch en op luxe gebaseerd. En praktisch idd. Daardoor vind ik ze niet gegrond. Denk dat jij daar ook zo in staat.
Een heel leven zonder kind maakt mij letterlijk benauwd. Maar wat nou als je lief het letterlijk benauwd krijgt als hij denkt aan een leven met kind?
Je angst dat je het grootste deel van de lasten op jouw schouders komt, herken ik! Jee, het zou toch vreselijk zijn als vriendje zegt 'ja, jij wilde dat kind toch', wanneer er weer een doorwaakte nacht verstrijkt.
Maar toch, ik had al een kat voordat ik vriendje had. Als zij 's nachts voor de deur zit te miauwen, maakt vriendje de deur ook voor haar open als ik hem aanstoot. Mag deze vergelijking met angst wegnemen?
Maar deze angst is de belangrijkste reden om vriendje's motieven goed te doorgronden. Ik wil dat hij trots is op mij als ik ons kindje draag. Mijn vriendin heeft een kindje, en haar vriend wilde het kindje steeds van haar overnemen als zij het droeg, dan was hij namelijk jaloers dat zij het droeg en niet hij. Dat is toch vreselijk prachtig?!
Ik heb vriendje gevraagd wat volgens hem de voordelen zijn van een leven met een kindje. Hij zegt dat hij mij dan zielsgelukkig maakt...
xbebje
donderdag 4 januari 2007 om 20:22
Hoi bepje,
Wat mooi wat je vriendje tegen je zei, daar werd je zeker ook al een beetje gelukkig van he?. Ik ben het helemaal met je eens, ik ben ook veel liever bezig met de voordelen van wel kinderen. denk eigenlijk ook dat dat constructiever is.. Maar goed ik heb ergens zo'n gelijkheidsprincipe als hij zich voorstelt hoe het is met kinderen, moet ik ook bereid zijn me voor te stellen zonder kinderen..... Dus worstel ik er mee..... :P
Het is vast niet redelijk een kat met een kind te vergelijken, maar ik doe het ook hoor ;) Toen een vriendin van me een paar jaar geleden aankwam met een (nu onze) kat die een huisje zocht, dacht ik meteen daar moet ik voor zorgen... Mijn lief had allemaal bedenkingen vergelijkbaar met de kindervraag, wat gaat dat kosten, hoe ga je dat dan regelen, dan kunnen we nooit meer een weekendje weg dat soort zaken.... Ik stond echt met open mond te kijken... wat kan hij het ingewikkeld maken... Veel dezelfde overwegingen die hij nu ook in de kinderdiscussie naar voren brengt...
Toen de kat zich aandiende, woonden we nog niet samen, dus heb ik
hem lekker laten sputteren en gezegd dat ik denk dat het allemaal wel
goed komt en gewoon de kat in huis genomen. Nu bij de kinderwens is het allemaal wat ingewikkelder.
Maar het katten verhaal geeft me wel moed....
Inmiddels heb ik de kat 3 jaar en wonen we twee jaar samen en is lief echt helemaal dol op onze kat, hij is zelfs bijna jaloers als hij bij mij ligt, speelt met hem en praat tegen hem... Vorige week zij hij toen we naar huis liepen en de kat al voor het raam op ons stond te wachten zei hij heel lief tegen me 'wat is ie lief he' ik hoor hem nooit meer over kosten of praktische zaken, hij regelt zelf een oppas voor de kat als we met vakantie gaan.... Dat geeft een vrouw hoop
Ik weet dat een kat iets anders is dan een kind, maar ik herken wel hetzelfde mechanisme bij mijn lief, het is iets nieuws, wat verandering met zich mee brengt en dan treden er bij mijn lief allemaal paniek reacties in werking, worden er beren op de weg geprojecteerd en is zijn eerste reactie laten we dat maar niet doen.... Mijn Held! ;)
Heureka!
Wat mooi wat je vriendje tegen je zei, daar werd je zeker ook al een beetje gelukkig van he?. Ik ben het helemaal met je eens, ik ben ook veel liever bezig met de voordelen van wel kinderen. denk eigenlijk ook dat dat constructiever is.. Maar goed ik heb ergens zo'n gelijkheidsprincipe als hij zich voorstelt hoe het is met kinderen, moet ik ook bereid zijn me voor te stellen zonder kinderen..... Dus worstel ik er mee..... :P
Het is vast niet redelijk een kat met een kind te vergelijken, maar ik doe het ook hoor ;) Toen een vriendin van me een paar jaar geleden aankwam met een (nu onze) kat die een huisje zocht, dacht ik meteen daar moet ik voor zorgen... Mijn lief had allemaal bedenkingen vergelijkbaar met de kindervraag, wat gaat dat kosten, hoe ga je dat dan regelen, dan kunnen we nooit meer een weekendje weg dat soort zaken.... Ik stond echt met open mond te kijken... wat kan hij het ingewikkeld maken... Veel dezelfde overwegingen die hij nu ook in de kinderdiscussie naar voren brengt...
Toen de kat zich aandiende, woonden we nog niet samen, dus heb ik
hem lekker laten sputteren en gezegd dat ik denk dat het allemaal wel
goed komt en gewoon de kat in huis genomen. Nu bij de kinderwens is het allemaal wat ingewikkelder.
Maar het katten verhaal geeft me wel moed....
Inmiddels heb ik de kat 3 jaar en wonen we twee jaar samen en is lief echt helemaal dol op onze kat, hij is zelfs bijna jaloers als hij bij mij ligt, speelt met hem en praat tegen hem... Vorige week zij hij toen we naar huis liepen en de kat al voor het raam op ons stond te wachten zei hij heel lief tegen me 'wat is ie lief he' ik hoor hem nooit meer over kosten of praktische zaken, hij regelt zelf een oppas voor de kat als we met vakantie gaan.... Dat geeft een vrouw hoop Ik weet dat een kat iets anders is dan een kind, maar ik herken wel hetzelfde mechanisme bij mijn lief, het is iets nieuws, wat verandering met zich mee brengt en dan treden er bij mijn lief allemaal paniek reacties in werking, worden er beren op de weg geprojecteerd en is zijn eerste reactie laten we dat maar niet doen.... Mijn Held! ;)
Heureka!
donderdag 4 januari 2007 om 21:14
Hoi Heureka en alle lieve anderen,
Het is niet dat ik het niet wil vertellen, maar ik snap zelf eigenlijk niet zo goed wat er nou echt is gebeurd. Hij is om, dat is een feit. Elke dat wordt me dat weer duidelijker.
Mijn man is denk ik erg complex, moeilijk in woorden te vatten.
Hij is eerst omgegaan, volledig onder het motto: als jij perse wilt dan moet het maar.
Dat wilde ik niet/pikte ik niet. Toen vette ruzie gehad, dat heb ik jullie ook geschreven.
Een dag later een goed gesprek, waarin hij vroeg, wat ik nou wilde. Nou ik wilde in elk geval met de pil stoppen (omdat hij eerder al had gezegd dat ok te vinden, maar terugkrabbelde) of dat ik nog een half jaar de pil wilde slikken en rust wilde. Zo voelde ik het echt, ik had die dag ook net weer voor een half jaar pillen gehaald bij de apotheek.
Nou hij vond het dus toch goed als ik met de pil stopte, we spraken af om condooms te gaan gebruiken.
Daarna veel onveilige sex gehad (geen 1 keer met condoom of wat dan ook bv voor zingen de kerk uit). De eerste paar keren vond ik dat zo vreemd, maar hij zei achteraf ja, als jij het niet aangeeft, of gewoon doorgaat, dan kan het niet met condooms (dus dat was mijn schuld volgens hem). En hij zei na een paar keer dat hij dacht dat ik van die paar keer toch nog niet zwanger kon worden. Maar inmiddels is er een hele maand voorbij en hebben we dus steeds onveilige sex.
En we praten er nu ook heel anders over. Ik heb zelfs al hele leuke gesprekken gehad over bv namen en of we het aan anderen gaan vertellen als er een positieve test komt enzo.
Ik weet zeker dat hij nu niet meer gaat terugkrabbelen.
Maar als hij boos is wil hij nog weleens laten vallen dat het toch vooral mijn keuze is om er nu al voor te gaan, omdat hij weet dat ik dat niet wil horen.
Maar dan zeg ik tegen hem dat hij slim genoeg is om voor condooms te kiezen (opleidingsniveau universitair en de weg naar het nachtkastje niet weten???).
Nou eigenlijk snap ik het voor geen meter, ben super happy.
Vandaag was lief zo lief, dat ik grapte dat hij nu echt last krijgt van hormonen...
Ik vind het jammer dat ik jullie dus niet echt kan helpen met mijn strategie of tactiek, want die had ik niet.
Het keerpunt bij mijn man kwam toe ik zei dat ik vond dat ik er niet goed/obsessief mee bezig was en rust/duidelijkheid wilde.
Verder denk ik dat het gewoon een kwestie van tijd was en dat hij het gewoon nog steeds moeilijk vind.
Als ik zwanger zou worden, heeft hij nog wel wat tijd nodig om echt aan het idee te wennen denk ik dus.
Ik ben trouwens nu ook aan het schrijven op het nieuwe topic "wie gaat er stoppen met de pil". Ik blijf hier lezen en ook schrijven als ik wat kan toevoegen. Veel succes allemaal!
Het is niet dat ik het niet wil vertellen, maar ik snap zelf eigenlijk niet zo goed wat er nou echt is gebeurd. Hij is om, dat is een feit. Elke dat wordt me dat weer duidelijker.
Mijn man is denk ik erg complex, moeilijk in woorden te vatten.
Hij is eerst omgegaan, volledig onder het motto: als jij perse wilt dan moet het maar.
Dat wilde ik niet/pikte ik niet. Toen vette ruzie gehad, dat heb ik jullie ook geschreven.
Een dag later een goed gesprek, waarin hij vroeg, wat ik nou wilde. Nou ik wilde in elk geval met de pil stoppen (omdat hij eerder al had gezegd dat ok te vinden, maar terugkrabbelde) of dat ik nog een half jaar de pil wilde slikken en rust wilde. Zo voelde ik het echt, ik had die dag ook net weer voor een half jaar pillen gehaald bij de apotheek.
Nou hij vond het dus toch goed als ik met de pil stopte, we spraken af om condooms te gaan gebruiken.
Daarna veel onveilige sex gehad (geen 1 keer met condoom of wat dan ook bv voor zingen de kerk uit). De eerste paar keren vond ik dat zo vreemd, maar hij zei achteraf ja, als jij het niet aangeeft, of gewoon doorgaat, dan kan het niet met condooms (dus dat was mijn schuld volgens hem). En hij zei na een paar keer dat hij dacht dat ik van die paar keer toch nog niet zwanger kon worden. Maar inmiddels is er een hele maand voorbij en hebben we dus steeds onveilige sex.
En we praten er nu ook heel anders over. Ik heb zelfs al hele leuke gesprekken gehad over bv namen en of we het aan anderen gaan vertellen als er een positieve test komt enzo.
Ik weet zeker dat hij nu niet meer gaat terugkrabbelen.
Maar als hij boos is wil hij nog weleens laten vallen dat het toch vooral mijn keuze is om er nu al voor te gaan, omdat hij weet dat ik dat niet wil horen.
Maar dan zeg ik tegen hem dat hij slim genoeg is om voor condooms te kiezen (opleidingsniveau universitair en de weg naar het nachtkastje niet weten???).
Nou eigenlijk snap ik het voor geen meter, ben super happy.
Vandaag was lief zo lief, dat ik grapte dat hij nu echt last krijgt van hormonen...
Ik vind het jammer dat ik jullie dus niet echt kan helpen met mijn strategie of tactiek, want die had ik niet.
Het keerpunt bij mijn man kwam toe ik zei dat ik vond dat ik er niet goed/obsessief mee bezig was en rust/duidelijkheid wilde.
Verder denk ik dat het gewoon een kwestie van tijd was en dat hij het gewoon nog steeds moeilijk vind.
Als ik zwanger zou worden, heeft hij nog wel wat tijd nodig om echt aan het idee te wennen denk ik dus.
Ik ben trouwens nu ook aan het schrijven op het nieuwe topic "wie gaat er stoppen met de pil". Ik blijf hier lezen en ook schrijven als ik wat kan toevoegen. Veel succes allemaal!
donderdag 4 januari 2007 om 21:27
Plieno, geweldig voor je! Het gaat echt goed nu volgens mij! Echt heel erg leuk voor jullie. Ik hoop dat je heel snel in verwachting zal zijn!!!
groetjes kaetje....
oh ja, bijna vergeten.... ik denk dat mensen die geen kinderen willen vooral op zien tegen de verantwoordelijkheid en de zorgen die je hebt als je kinderen hebt. En met zorgen bedoel ik dat je bang bent dat hen iets overkomt, en ook natuurlijk dat je tijd voor ze moet vrijmaken, naar school moet om met de juf te praten etc. Maar vooral het verantwoordelijkheidsgevoel, dat speelt volgens mij echt een hele grote rol.
groetjes kaetje....
oh ja, bijna vergeten.... ik denk dat mensen die geen kinderen willen vooral op zien tegen de verantwoordelijkheid en de zorgen die je hebt als je kinderen hebt. En met zorgen bedoel ik dat je bang bent dat hen iets overkomt, en ook natuurlijk dat je tijd voor ze moet vrijmaken, naar school moet om met de juf te praten etc. Maar vooral het verantwoordelijkheidsgevoel, dat speelt volgens mij echt een hele grote rol.
donderdag 4 januari 2007 om 23:23
Hoi Kaetje. Je hebt gelijk hoor. De redenen van vriendje om (nu) geen kindjes te willen, is net zo gegrond als mijn reden om dat wel te willen. Het is een gevoelskwestie voor ons allebei van een andere kant. Het het is een giga verantwoordelijkheid. Mijn ouders zijn een kindje verloren (van 3 jaar oud) en ik zou me de ellende niet eens kunnen voorstellen wat dat betekent voor ouders (wel de zussenkant). Ik denk dat ik me heel veel zorgen zal maken dat kindje wat zou overkomen.
Het lijkt me wel erg leuk om een geschikte creche te vinden, en later een school die bij ons past en in de wijk ligt etc. Ik hou mijn ogen nu al open. Ook omdat ik onregelmatig werk, is dat van alles om rekening mee te houden. Wil ik misschien gaan minderen in uren? etc. Dat zijn leuke dingen om over na te denken. Maar natuurlijk denk je er ook aan wat er anders kan gaan dan verwacht. Misschien is kindje wel ziek/ gehandicapt. Om daar goed mee om te kunnen gaan, denk ik dat je allebei volledig achter de keuze moet staan om voor een kindje te kiezen. Dus vriendje ook vooral...
Aan dat risico veranderd niks, over 10 jaar loop je ook het risico dat je een ziek kindje krijgt (waarschijnlijk een hoger risico).
Goed, punt blijft dat je kiest voor veel verantwoordelijkheid. Dat is moeilijk en dat wil ik ook serieus nemen.
Dus je hebt gelijk dat mijn stelling van nadelen van een leven met kinderen alleen materialistisch etc. is, toch wat genuanceerder ligt . Ik wil en kan denk ik die verantwoordelijkheid wel aangaan. Maar dat vriendje daar bang voor is, is niet zo raar.
Thanx, eyeopener! xbebje
Het lijkt me wel erg leuk om een geschikte creche te vinden, en later een school die bij ons past en in de wijk ligt etc. Ik hou mijn ogen nu al open. Ook omdat ik onregelmatig werk, is dat van alles om rekening mee te houden. Wil ik misschien gaan minderen in uren? etc. Dat zijn leuke dingen om over na te denken. Maar natuurlijk denk je er ook aan wat er anders kan gaan dan verwacht. Misschien is kindje wel ziek/ gehandicapt. Om daar goed mee om te kunnen gaan, denk ik dat je allebei volledig achter de keuze moet staan om voor een kindje te kiezen. Dus vriendje ook vooral...
Aan dat risico veranderd niks, over 10 jaar loop je ook het risico dat je een ziek kindje krijgt (waarschijnlijk een hoger risico).
Goed, punt blijft dat je kiest voor veel verantwoordelijkheid. Dat is moeilijk en dat wil ik ook serieus nemen.
Dus je hebt gelijk dat mijn stelling van nadelen van een leven met kinderen alleen materialistisch etc. is, toch wat genuanceerder ligt . Ik wil en kan denk ik die verantwoordelijkheid wel aangaan. Maar dat vriendje daar bang voor is, is niet zo raar.
Thanx, eyeopener! xbebje
vrijdag 5 januari 2007 om 01:03
Tjemig ik moet echt ophouden nou!!! sprak ze streng tegen zichzelf
Maar nog heel even ik noemde wel/niet de uiterste omdat ik nog allemaal tussenvarianten kan bedenken zoals:
- Hij wordt wel de vader, we hebben ook nog een relatie maar ik ga ergens anders wonen met het kind :(
- Hij wordt wel de vader maar we gaan uit elkaar ;(
- We gaan uit elkaar en ik zoek een andere vader voor mijn kinderen..... ;(;(
- We gaan uit elkaar en ik krijg nooit kinderen
tjemig dat is ook geen lekkere gedachteoefening voor het slapen gaan
Ik wil in ieder geval dromen over een kindje van ons tweeen
Heureka!
Maar nog heel even ik noemde wel/niet de uiterste omdat ik nog allemaal tussenvarianten kan bedenken zoals:
- Hij wordt wel de vader, we hebben ook nog een relatie maar ik ga ergens anders wonen met het kind :(
- Hij wordt wel de vader maar we gaan uit elkaar ;(
- We gaan uit elkaar en ik zoek een andere vader voor mijn kinderen..... ;(;(
- We gaan uit elkaar en ik krijg nooit kinderen
tjemig dat is ook geen lekkere gedachteoefening voor het slapen gaan
Ik wil in ieder geval dromen over een kindje van ons tweeen
Heureka!
vrijdag 5 januari 2007 om 14:39
Of je gaat uit elkaar ;( Komt dan een harstikke leuke andere man tegen en krijgt alsnog kinderen :D:D:D:D.
Allemaal een heel fijn en vooral vruchtbaar 2007 toegewenst!
Ik heb allang niets maar van mij laten horen maar schreef hier ook mee eerder in 2006. Wij gaan volgende maand trouwen en mijn vriend heeft ook al aangegeven dat hij er voor de bruiloft ook wel voor wil gaan. Maar telkens als we sex hebben wil hij stiekum toch weten of het veilig is hoor. Hij zal er niet 100% voor gaan dat weet ik zeker, maar als het eenmaal zover is dan zal hij er blij mee zijn. Hij is net als velen andere partners hier bang voor de verantwoordelijkheid en het onbekende. Ik ben ook 35 heureka dus kan echt nog goedkomen, ben natuurlijk nog niet zwanger en ben erg benieuwd en ongerust over hoe dat zal gaan.
Kaetje en Room hoe is het met jullie?
Liefs.
Allemaal een heel fijn en vooral vruchtbaar 2007 toegewenst!
Ik heb allang niets maar van mij laten horen maar schreef hier ook mee eerder in 2006. Wij gaan volgende maand trouwen en mijn vriend heeft ook al aangegeven dat hij er voor de bruiloft ook wel voor wil gaan. Maar telkens als we sex hebben wil hij stiekum toch weten of het veilig is hoor. Hij zal er niet 100% voor gaan dat weet ik zeker, maar als het eenmaal zover is dan zal hij er blij mee zijn. Hij is net als velen andere partners hier bang voor de verantwoordelijkheid en het onbekende. Ik ben ook 35 heureka dus kan echt nog goedkomen, ben natuurlijk nog niet zwanger en ben erg benieuwd en ongerust over hoe dat zal gaan.
Kaetje en Room hoe is het met jullie?
Liefs.
vrijdag 5 januari 2007 om 15:23
Hallo,
Ik moet zeggen hij is nog niet helemaal om hoor, maar wel bijna.
We hebben veel gepraat. Maar dat liep iedere keer uit op een huil partij van mijn kant. Hij zei elke keer ooit wil ik wel kinderen.
Vorig jaar zei hij we kiojken in het nieuwe jaar wel weer verder, maar het was 30 dec. ik dacht het kan nu ook wel.
Dus er weer over begonnen. Wanner hij denk er klaar voor te zijn. Het is dus nog een heel klein stukje. Ik heb hem ook verteld dat het mij heel mooi lijkt om er na mijn ongi er aan te beginnen. Mijn ongi is rond 13 jan.
Dat ik al sinds mei van de pil af ben is door dat ik altijd hoofdpijn had.
elke keer in de stop week migraine en sinds ik gestopt ben haast nooit meer.
Ik kan nu ook gewoon op baby sites kijken. Van de week heb ik op marktplaats gekeken naar een kinder wagen. Dan vraag ik wat hij ervan vind en dan doet hij er niet meer raar over en zo.
Maar het kan ook zo zijn dat we er in februari aan beginnen, maar het duurt in elk geval geen maanden meer en dat is alleen al een goed teken. En er niet iedere keer over beginnen dat scheelt ook al.
Groetjes:R
Ik moet zeggen hij is nog niet helemaal om hoor, maar wel bijna.
We hebben veel gepraat. Maar dat liep iedere keer uit op een huil partij van mijn kant. Hij zei elke keer ooit wil ik wel kinderen.
Vorig jaar zei hij we kiojken in het nieuwe jaar wel weer verder, maar het was 30 dec. ik dacht het kan nu ook wel.
Dus er weer over begonnen. Wanner hij denk er klaar voor te zijn. Het is dus nog een heel klein stukje. Ik heb hem ook verteld dat het mij heel mooi lijkt om er na mijn ongi er aan te beginnen. Mijn ongi is rond 13 jan.
Dat ik al sinds mei van de pil af ben is door dat ik altijd hoofdpijn had.
elke keer in de stop week migraine en sinds ik gestopt ben haast nooit meer.
Ik kan nu ook gewoon op baby sites kijken. Van de week heb ik op marktplaats gekeken naar een kinder wagen. Dan vraag ik wat hij ervan vind en dan doet hij er niet meer raar over en zo.
Maar het kan ook zo zijn dat we er in februari aan beginnen, maar het duurt in elk geval geen maanden meer en dat is alleen al een goed teken. En er niet iedere keer over beginnen dat scheelt ook al.
Groetjes:R
vrijdag 5 januari 2007 om 15:47
Ik denk dat mijn vriend zich uiteindelijk 'door de omstandigheden' zal vormen naar mijn wens (als een huwelijk achter de rug is, als meerdere vrienden ermee bezig zijn, als de hele buitenwereld het min of meer 'verwacht'). Het blijft voor hem een heel dubbel gevoel. In alle opzichten, ook als het een huwelijk betreft (heeft daar zelf ook niet het beste voorbeeld in gehad). Je zou het met een modern woord bindingsangst kunnen noemen. Ik hou er zelf niet zo van het te labelen, maar daar lijkt het wel op: alles graag willen, maar je er door je angsten van laten weerhouden.
De reden dat ik het vervelend vind dat hij er zelf vaker over begint, heeft precies te maken met wat een andere schrijfster (sorry, vergeten wie) zei: eerst hoopgevend vertellen welke babynamen hij leuk vindt, wat voor commode hij wil, hoe hij zou opvoeden, en vervolgens mijn hoop de grond intrappen tot er van mij weinig meer over is (wat hij overigens niet bewust doet, lijkt dan te schrikken van zichzelf ofzo). De ene dag vertelt hij dat hij in 2008 met me gaat trouwen, de andere dag is hij een vrijbuiter die daar echt nog niet aan toe is (zegt dat dan letterlijk). De ene dag is hij bezig in zijn gedachten een toekomstige speelkamer in te richten, de andere dag zijn kinderen en stoppen met de pil voor hem een gruwelgedachte.
Mijn gevoel hierin is inderdaad wat gelaten en moedeloos, precies zoals je het beschrijft. Ik weet dat het uiteindelijk goedkomt, met op de juiste momenten duwtjes in de rug van de juiste mensen. Tot die tijd zal het voor mij moeilijk zijn. Hij weet dit en begrijpt dit, en dat weegt voor mij nu in ieder geval heel zwaar. Ik heb voor mezelf een bepaalde datum gepland waarop ik ga stoppen met de pil (nog ongeveer anderhalf jaar van nu). Hij heeft dan nog even de tijd om eraan te wennen (ik wil het hem vertellen een jaar van tevoren) en ik heb wat rust in mijn hoofd doordat dát in ieder geval al besloten is. Ik zie dit ook echt als míjn beslissing, waar hij niets over te zeggen heeft.
vrijdag 5 januari 2007 om 18:21
Maar toch Heureka! Je hebt gelijk, er zijn tussenvarianten! Maar wat een vreselijke! Overweeg je ze echt? Ik denk er wel eens aan; wat nu als vriendje er voor kiest om nooit vader te wordem, blijf ik dan bij hem?
Vriendje zegt dat hij ooit wel wil. Dus gelukkig komt het voor mij denk ik niet zo ver. Maar denk jij er serieus over na?
xxbebje
Vriendje zegt dat hij ooit wel wil. Dus gelukkig komt het voor mij denk ik niet zo ver. Maar denk jij er serieus over na?
xxbebje
vrijdag 5 januari 2007 om 22:53
Hoi Vivafeelfree! Ik herken heel veel van mijzelf in jouw verhaal.
Irritant vind ik dat mijn vriend het nodig vindt om te wachten op wat jij beschrijft als bv als vrienden er mee bezig gaan, of als we getrouwd zijn of als het door de buitenwereld verwacht wordt ect. Ik vind dat niet relevant. Herken ik in jouw verhaal.
Ik vraag me wel af hoe stellig je bent in het laatste wat je schrijft, of wat je daar bedoeld. je zegt: ik heb wat rust in mijn hoofd doordat dát in ieder geval al besloten is. Ik zie dit ook echt als míjn beslissing, waar hij niets over te zeggen heeft. Bedoel je dat je sowieso stopt met de pil, ook al is je vriend het daar niet mee eens?
Ik ben nu op het punt dat ik over een jaar zou willen stoppen met de pil, en dan zo'n drie maanden later serieus gaan proberen (ben een beetje een miep wat betreft hormonen in mijn lijf, die moeten er eerst uit voor dat ik zwanger zou willen worden... moet ik nog eens goed uitzoeken) Dus dan zou ik, als je een planning kan geven daarin, over vandaag 2 jaar een minietje hebben!!! (hihi...)
Daar probeer ik hem voor te paaien, hij paniekt dan wel elke keer. Hij wil vooral geen baby, maar een kleutertje. Maar sowieso niet over die 2 jaar. Voor mij is dat ook een reden om ervan uit te gaan dat ik hem wel om krijg. Weet niet of dat reeel is.
Ben er wel zeker van dat ik niet zal proberen zwanger te raken terwijl hij dat niet wil, bijvoorbeeld door de pil niet meer te slikken.
xbebje
vrijdag 5 januari 2007 om 23:02
Hoi Bebje,
Ik ben daar heel stellig in. Inderdaad zelfs als mijn vriend het er niet mee eens is. Uiteraard betekent dat niet dat ik ga proberen zwanger te raken terwijl hij dat niet wil! Maar het betekent wél dat hij dan, voor het eerst in 8 jaar relatie, verantwoordelijk gaat worden voor de anticonceptie. Ik slik de pil op die bepaalde datum al 10 jaar en dat vind ik wel genoeg, ik zou niet eens weten hoe mijn cyclus (of stemming, of menstruatie, of mijn lichaam) er uitziet zónder al die hormonen.
Het is ook niet direct zo dat mijn vriend WIL wachten op het moment dat zijn vrienden/de buitenwereld erover begint, het is meer dat het gewoon zo loopt. Beetje drempelvrees.
zaterdag 6 januari 2007 om 13:46
Hallo allemaal,
Ik zal me even voorstellen (sommige zullen misschien mijn topic al wel hebben gezien, ik wil een kind, hij niet, wat nu?). Ik ben stermaanzon en ben 25 jaar. Ik heb een hele diepe kinderwens en mijn vriend ziet het niet zitten.
Ik wil graag met jullie meelezen en kletsen over dit onderwerp, want ik dacht dat ik alleen met deze gevoelens rond loopt, maar er zijn er gelukkig meer!!!! Ik ben niet alleen.
Ik zal proberen er een beetje in te komen en kijken of ik kan volgen hoe het er hier aan toe gaat.
Veel liefs mij
Ik zal me even voorstellen (sommige zullen misschien mijn topic al wel hebben gezien, ik wil een kind, hij niet, wat nu?). Ik ben stermaanzon en ben 25 jaar. Ik heb een hele diepe kinderwens en mijn vriend ziet het niet zitten.
Ik wil graag met jullie meelezen en kletsen over dit onderwerp, want ik dacht dat ik alleen met deze gevoelens rond loopt, maar er zijn er gelukkig meer!!!! Ik ben niet alleen.
Ik zal proberen er een beetje in te komen en kijken of ik kan volgen hoe het er hier aan toe gaat.
Veel liefs mij
zaterdag 6 januari 2007 om 16:16
Hoi Stermaanzon, je hebt het gevonden, welkom hier!
Ik heb net op jouw topic ook even mijn verhaal neergezet, omdat daar een aantal kritische figuren schrijven, en ik benieuwd ben wat zij van mijn situatie vinden.... Nieuwe inzichten zijn altijd welkom in een ingewikkeld dillemma als deze...
Maar eigenlijk schrijf ik meestal hier. Hoe het er hier aan toegaat dat bepalen we met zijn allen. Voel je welkom, schrijf wat je wil en voel je vrij!
Je vroeg op je andere topic hoe je erover zou moeten beginnen met je vriend, dat is zo'n vraag die we denk ik allemaal wel kennen, erg lastig. Ik ben er zelf inmiddels van overtuigd dat er geen goed moment is, dat je dat soort momenten zelf moet creeeren. Ik denk wel dat er slechte momenten zijn, wat mij betreft: als er anderen bij zijn, als we ruzie hebben of door andere dingen gestressed zijn, als we op het punt staan om weg te gaan en als ik de volgende morgen moet werken.... Dit zijn namelijk vaak heftige emotionele gesprekken...
Ik zou je willen aanraden het eerst aan te kondigen dat je graag een keer serieus over kinderen wil praten, omdat het belangrijk voor jou is, je er veel mee bezig bent en je het belangrijk vind voor jullie om daarover te praten. Stel een moment voor, dan kan hij er ook een beetje over nadenken van te voren en kom er dan zelf op terug.
Je kunt ook een brief schrijven waarin je uitlegt hoe jij erover voelt en denkt en aangeeft dat je er gaarg een keer met hem over wil doorpraten. Maakt eigenlijk niet uit hoe je het doet, denk wel dat het belangrijk is het gesprek niet in te steken met de vraag wanneer wil jij kinderen? want volgens mij kan die vraag makkelijk afgewimpeld worden, dat weet hij waarschijnlijk ook echt niet... het gaat er in eerste instantie denk ik om, om het er over te hebben als mensen heo staan jullie hier beide in. Dat is echt lastig en een hele opgave, maar als het lukt zijn het wel heel wezenlijke gesprekken. probeer zelf ook je twijfels te laten zien en hem echt te begrijpen, dus niet meteen tegen argumenten aandragen... echt luisteren en vragen of je begrijpt wat hij zegt... Als hij er lacherig over doet mag je wel duidelijk aangeven hoe belangrijk en wezenlijk dit voor jou is en hem vragen jouw gevoel te respecteren, ook naar jou te luisteren.... Het zal zoeken zijn, ieder heeft zijn eigen manier van communiceren, maar ik hoop dat je iets aan hebt aan mijn gedachten.
Heel veel wijsheid en succes ermee!
Heureka!
Ik heb net op jouw topic ook even mijn verhaal neergezet, omdat daar een aantal kritische figuren schrijven, en ik benieuwd ben wat zij van mijn situatie vinden.... Nieuwe inzichten zijn altijd welkom in een ingewikkeld dillemma als deze...
Maar eigenlijk schrijf ik meestal hier. Hoe het er hier aan toegaat dat bepalen we met zijn allen. Voel je welkom, schrijf wat je wil en voel je vrij!
Je vroeg op je andere topic hoe je erover zou moeten beginnen met je vriend, dat is zo'n vraag die we denk ik allemaal wel kennen, erg lastig. Ik ben er zelf inmiddels van overtuigd dat er geen goed moment is, dat je dat soort momenten zelf moet creeeren. Ik denk wel dat er slechte momenten zijn, wat mij betreft: als er anderen bij zijn, als we ruzie hebben of door andere dingen gestressed zijn, als we op het punt staan om weg te gaan en als ik de volgende morgen moet werken.... Dit zijn namelijk vaak heftige emotionele gesprekken...
Ik zou je willen aanraden het eerst aan te kondigen dat je graag een keer serieus over kinderen wil praten, omdat het belangrijk voor jou is, je er veel mee bezig bent en je het belangrijk vind voor jullie om daarover te praten. Stel een moment voor, dan kan hij er ook een beetje over nadenken van te voren en kom er dan zelf op terug.
Je kunt ook een brief schrijven waarin je uitlegt hoe jij erover voelt en denkt en aangeeft dat je er gaarg een keer met hem over wil doorpraten. Maakt eigenlijk niet uit hoe je het doet, denk wel dat het belangrijk is het gesprek niet in te steken met de vraag wanneer wil jij kinderen? want volgens mij kan die vraag makkelijk afgewimpeld worden, dat weet hij waarschijnlijk ook echt niet... het gaat er in eerste instantie denk ik om, om het er over te hebben als mensen heo staan jullie hier beide in. Dat is echt lastig en een hele opgave, maar als het lukt zijn het wel heel wezenlijke gesprekken. probeer zelf ook je twijfels te laten zien en hem echt te begrijpen, dus niet meteen tegen argumenten aandragen... echt luisteren en vragen of je begrijpt wat hij zegt... Als hij er lacherig over doet mag je wel duidelijk aangeven hoe belangrijk en wezenlijk dit voor jou is en hem vragen jouw gevoel te respecteren, ook naar jou te luisteren.... Het zal zoeken zijn, ieder heeft zijn eigen manier van communiceren, maar ik hoop dat je iets aan hebt aan mijn gedachten.
Heel veel wijsheid en succes ermee!
Heureka!
zaterdag 6 januari 2007 om 19:53
Hoi Bebje,
Ja ik denk wel echt na over die andere opties.... Dat moet ik wel... ehm.... ik wil mijn eigen verantwoordelijkheid nemen in mijn leven. En als je net als ik serieus rekening houdt met de mogelijkheid dat je lief echt geen kinderen wil, echt vindt dat dat zijn recht is en dat je dat dan zou moeten en willen accepteren.... komt de vraag wat ik zelf in dat geval zou doen naar voren en daarmee dus ook die andere opties.... Inderdaad hartverscheurend, maar het schept voor mij ook wel duidelijkheid en geeft raar genoeg ook ruimte .... Als ik die andere opties niet ook overweeg kom ik al snel klem te zitten in 'vinden dat mijn lief ook kinderen moet willen'. Met de andere opties erbij is de situatie ruimer: ik wil heel graag kinderen, ik wil ze heel graag met mijn lief, maar als dat werkelijk botst met hoe mijn lief zijn leven in wil richten.... moeten we mogelijk niet samen het levenspad vervolgen, dan is alleen wel of geen kinderen niet meer voldoende optie.
Ik word heel verdrietig van de andere opties, hoop gruwelijk hard dat dat niet nodig is, ik wil er ook nog niet te ver over nadenken, omdat ik daar heel verdrietig van wordt, maar wil de opties wel in overweging nemen. Ik word geloof ik trouwens het aller verdrietigst van bij elkaar blijven en er maar van afzien kinderen te proberen te krijgen..... Omdat ik dan mijn innerlijke gevoel niet kan volgen..... ik niet trouw kan zijn aan mezelf....
Heureka!
Ja ik denk wel echt na over die andere opties.... Dat moet ik wel... ehm.... ik wil mijn eigen verantwoordelijkheid nemen in mijn leven. En als je net als ik serieus rekening houdt met de mogelijkheid dat je lief echt geen kinderen wil, echt vindt dat dat zijn recht is en dat je dat dan zou moeten en willen accepteren.... komt de vraag wat ik zelf in dat geval zou doen naar voren en daarmee dus ook die andere opties.... Inderdaad hartverscheurend, maar het schept voor mij ook wel duidelijkheid en geeft raar genoeg ook ruimte .... Als ik die andere opties niet ook overweeg kom ik al snel klem te zitten in 'vinden dat mijn lief ook kinderen moet willen'. Met de andere opties erbij is de situatie ruimer: ik wil heel graag kinderen, ik wil ze heel graag met mijn lief, maar als dat werkelijk botst met hoe mijn lief zijn leven in wil richten.... moeten we mogelijk niet samen het levenspad vervolgen, dan is alleen wel of geen kinderen niet meer voldoende optie.
Ik word heel verdrietig van de andere opties, hoop gruwelijk hard dat dat niet nodig is, ik wil er ook nog niet te ver over nadenken, omdat ik daar heel verdrietig van wordt, maar wil de opties wel in overweging nemen. Ik word geloof ik trouwens het aller verdrietigst van bij elkaar blijven en er maar van afzien kinderen te proberen te krijgen..... Omdat ik dan mijn innerlijke gevoel niet kan volgen..... ik niet trouw kan zijn aan mezelf....
Heureka!
zondag 7 januari 2007 om 15:55
Hallo allemaal,Vanavond gaan ik en mijn lief het hebben over onze voor en nadelen analyse. Blrreh buh wat staat het mij tegen om zo rationeel met een wonder van de natuur om te gaan, maar goed.... wat mot dat mot. Ik zie het als spoken en beren in stukjes breken, zodat ze benaderbaar worden )Ik kom in mijn 'SWOT van een situatie zonder kinderen' op de volgende samenvatting, die punten heb ik helemaal uitgesplits in alles wat erbij denk en voel.... , maar dat zal ik jullie besparen. Graag reacties, hoe kijken jullie hier tegenaan?StrengthsEen vrijer en gemakkelijker leven!!WeaknessesEen minder wezenlijk en intens leven!!OpportunitiesOnze liefde, respect en levenskracht, het komt hoe dan ook goed!!ThreathsIk ben niet trouw aan mezelf, dat ondermijnt mezelf en onze relatie!Mijn lief heeft gisternacht en vanmorgen gewerkt aan zijn 'SWOT van een situatie met kinderen', ik ben benieuwd wat hij opgeschreven heeft, maar hoop bovenal zo dat we hier een goed gesprek over kunnen hebben, dat we er iets mee opschieten........Liefs!Heureka
zondag 7 januari 2007 om 17:15
ziet er goed uit Heureka. Het lijkt me een heel moeilijk gesprek wat jullie gaan hebben. Ik kan er niet zo heel goed over meepraten omdat het bij ons niet zo ver gekomen is. Maar ik wens je heel erg veel succes en kracht voor vanavond en ik hoop dat jullie een mooi gesprek zullen hebben waardoor er weer wat meer wederzijds begrip zal ontstaan. Dat het jullie iets moois mag brengen!!!
Toi toi toi!
Toi toi toi!
zondag 7 januari 2007 om 17:15
ziet er goed uit Heureka. Het lijkt me een heel moeilijk gesprek wat jullie gaan hebben. Ik kan er niet zo heel goed over meepraten omdat het bij ons niet zo ver gekomen is. Maar ik wens je heel erg veel succes en kracht voor vanavond en ik hoop dat jullie een mooi gesprek zullen hebben waardoor er weer wat meer wederzijds begrip zal ontstaan. Dat het jullie iets moois mag brengen!!!
Toi toi toi!
Toi toi toi!
zondag 7 januari 2007 om 23:26
