Wie wil er kletsen over "ik wil een baby, maar vriend (nog) niet"??? DEEL 2

Heureka,



Dat was wel positief dus bij de peut he? Fijn dat jullie iemand hebben getroffen die goed is en ook lief. Dat is wel zo prettig!

Hoe gaat het nu met je? En watvoor gevoel heb jij er nu over? Je vriend staat wel open om echt zich te verdiepen in de kinderwens van jou en dat is goed en mooi. Waarschijnlijk zou hij zelf ook wel willen dat hij een kinderwens zou hebben want dan blijven jullie immers ook samen.



Laat het maar even rustig zakken meid.



Doppie

Hee Doppie, verspreid over drie topics, eerst maar even hier reageren... Dit blijft toch de roots.... al zit ik qua onderwerp natuurlijk helemaal in jouw topic... ach we vinden onze weg ook wel tussen de topics.... Ja het was een goed gesprek, en inderdaad een goede peut, ik heb echt respect voor hoe hij dat weet te doen… Vooral omdat ik er al zoveel over nagedacht heb en ook wel eens dacht wat kan zo’n man daar nu nog aan toevoegen… nou een heleboel dus! Ik vond dat hij zinnige dingen zei over het soort vraagstuk wat dit is… vanuit een of andere gelijkheidsprincipe ben ik altijd sterk geneigd geweest om het te zien als twee gelijkwaardige keuzes of je besluit wel kinderen te nemen, of je besluit geen kinderen te nemen… Maar dat is niet zo, is mij duidelijk geworden… het gaat om een vraag: Willen wij kinderen? Dat kunnen we alleen doen als dat een beslissing is van ons beide … Het is dus niet zo dat het de vraag is wie van ons zijn wens op moet geven, waar ik soms helemaal klem in kom te zitten. Mijn lief heeft niet zozeer een actieve ‘wens tot geen kinderen krijgen’… het is meer de afwezigheid van de wens om wel kinderen te krijgen… Voor ik mensen over me heen krijg het is natuurlijk zijn goed recht om geen kinderen te krijgen, maar het is wel anders dan de aanwezigheid van een wens…. Dat vind ik echt een heel verhelderend inzicht….. want als je het wel als twee gelijke situaties neemt dan kom je ergens klem te zitten, een patstelling, ga je SWOTs maken van de situatie waarin iets niet gebeurt…. Was nogal abstract… Ik denk ook dat jullie peut toendertijd daarom vooral jou een opdracht gaf een plan met kinderen uit te werken…. Dat is de beslissing waar het om gaat... Ik vond het ook erg goed dat hij de context en het vraagstuk helder stelde, “wij samen en praten over de beslissing om wel kinderen te krijgen”. Hij maakt dingen expliciet die je anders vaak voor elkaar in gaat vullen, b.v. zijn expliciete vraag aan mijn lief waarom hij (in vredesnaam) op zoek gaat naar een verlangen wat hij niet heeft…. Vind ik goed, inzicht vergrotend…. Het helpt te kijken hoe je er in staat… ja mijn lief zou graag wel een kinderwens hebben, ik heb ook wel eens gewenst dat ik niet dat gevoel had…. Het zou ons leven een stuk makkelijker maken… maar zo is het niet…. Ik vond het mooi te horen dat mijn lief zei dat hem eigenlijk zowel een zoontje als een dochtertje heel leuk leek…. Hij stelde zichzelf voor als vader… en zei daar iets positiefs over!!!! …. Natuurlijk is dit maar een kleine opmerking, maar ik word er wel diep blij van hem dat te horen zeggen, dat heb ik hem geloof ik nog nooit horen doen. Grappig dat je zegt dat de peut lief was, dat was ie best hoor, maar ik zag bij t nalezen dat je het zo ook kon lezen… ik schreef ‘de peut vroeg lief’, bedoelde ik dat ‘de peut aan mijn lief vroeg’ Maar ik vind hem wel lief want hij helpt ons om hier onze wegen in te vinden Het gaat wel even goed met me, de opluchting is er nog…. Het is zo’n vreemde situatie, want als ik er veel vertrouwen in heb, is dat eigenlijk alsof ik zou weten dat hij er over een paar maanden anders over denkt… Dan komt weleens de gedachte in me op, tja als dat zo is, kun je dat misschien nu al vast tegen me zeggen … Dat kan natuurlijk niet want dan zou hij nu al om zijn…. En dat wil ik ook niet denken want dan laat ik hem weinig ruimte om er voor zichzelf uit te komen wat hij wil… maar de gedachte is er wel soms …. Verwarrende situatie…. Hij vroeg me een tijdje geleden geduld te hebben… ook zoiets… waar ik niet goed weet wat ik ermee aan moet… Ik wil hem wil hem alle ruimte geven die hij nodig heeft… als ik wist dat we dan wel samen kinderen zouden krijgen ….. Maar soms bekruipt me het idee dat ik daar niets mee opschiet…. Verward me toen hij me dat vroeg…. Daar zou je heel veel in kunnen leggen, maar het kan ook gewoon angst zijn om me kwijt te raken…. Zoiets van tegen beter weten in rekken want wie weet kan ik er nog anders tegen aan gaan kijken. Nee ik heb ook niet alle tijd… wil echt de komende weken en maanden duidelijk krijgen of er een weg samen is, ik wil hem ruimte geven, geduld hebben, maar er moet nu echt iets gebeuren, omdat ik het niet zinnig vind om hier nog heel lang mee te blijven lopen, omdat ik dat niet trek, omdat ik als ik niet met mijn lief kinderen kan krijgen mogelijkheid wil hebben om dat op een andere manier te proberen… (oe pijnlijk om dat zo zakelijk op te schrijven….) Ja ik herken je gedachte, ik had wel eerder aan willen kunnen geven hoe sterk mijn wens is… hier eerder serieus over door te praten… maar dat is niet gebeurt, dat kon ik toen op de een of andere reden nog niet….. Had ik voor mezelf ook nog niet zo duidelijk geloof ik, wist niet hoe ik het moest aanpakken …. de niet zo zinnige gedachte ‘was ik maar eerder …. ‘ is er zeker ook soms… maar sterker is het gevoel dat het leven loopt zoals het loopt, en dat het goed komt..... Liefs!Heureka!

En zo is het Heureka, het komt hoe dan ook goed! Als je daar vertrouwen in hebt dan is dat ook zo!

Heb je stiekum een gedachten een termijn? Een bepaalde datum waarop je wilt weten waar je aan toe bent? Dat is misschien voor jou een houvast. Je vriend kan misschien niet onder druk een keuze maken maar aan de andere kant kun en wil jij ook niet nog maanden wachten.



Het is wel een beetje verwarrend dat ik op 3 topics met jou schrijf he? Het heeft ook wel wat. Ik kijk nog even bij de andere topics.

Wanneer hebben jullie de volgende afspraak bij de peut??



Kaetje, hoe gaat het met jou meid? Officieel ben jij deze topic gestart he? Ben je vol goede moed de volgende ronde weer ingestapt?



Liefs Doppie

Liefs DoppieIk vind het ook wel wat hebben die verschillende topics… we vinden elkaar toch wel… Ik heb voor mezelf nu het begin van de lente in gedachte…. Mooie symbolisch moment voor een nieuw begin, hoe dan ook Was ook wel van plan dat afgelopen keer bij de peut te zeggen…. Voor de duidelijkheid… maar dat leek me toch weer niet zo gepast, heb wel duidelijk aangegeven dat ik zo af en toe heel ongeduldig ben… en niet oneindig de tijd heb… We hebben nu iedere week een gesprek met de peut, volgende is woensdagmiddag, dus dat is best intensief en dan moet er over een aantal weken wel veel meer duidelijkheid zijn. We hebben voor nu alleen de opdracht gekregen het er niet teveel over te hebben, iig er even niet zelf helemaal in te duiken… Dus wel als ik of hij er iets over wil zeggen dat gewoon doen, maar niet echte thuis sessies waar we eigenlijk vooral verdrietig van worden…. Dat vind ik een prima advies zeker omdat we nu iedere week een gesprek hebben..Ik ben ook benieuwd hoe het met de andere gaat…. Ludhiana hoe is het nu met je? Wat denk en voel je, nog met je vriend gepraat… En Rixt hoe is het jullie vergaan na de heftige gesprekken van afgelopen weekend?Liefs!Heureka

Dag Kaetje, leuk om weer van je te lezen! Lukt het een beetje met afvallen? Goed dat jullie gezond bezig zijn. Ik denk dat je zwanger worden niet kan forceren en dat het komt wanneer het komt, denk je ook niet? Lichaam en geest moeten t wel aankunnen. Ik vind het in ieder geval een fijne gedachte dat het komt wanneer de tijd rijp is. Op die manier hoef je er ook niet te veel mee bezig te zijn denk ik. Dat is wel lastig want je wilt natuurlijk graag!

Voor mij helpt die gedachte in ieder geval. We zijn niet keihard bezig zwanger te worden omdat mijn vriend nog even wil wachten maar we nemen wel risico en stiekum hopen we gewoon dat t dan eens raak is.



Wat een storm vandaag he? Het gaat flink tekeer buiten! Vandaag was ik lekker vrij en heb gezellig binnen gezeten met kaarsjes, radio en een pen. Ben druk bezig met mijn boek, het is zo leuk en intensief om mee bezig te zijn. Ik ga in april een midweek in mijn eentje naar Schiermonnikoog om daar te gaan schrijven! Spannend en leuk!! Het verhaal gaat namelijk ook over Schier dus dit leek me een geweldig plan. Ik henb er veel zin in! Ben ook wel benieuwd wat ik allemaal ga denken en voelen als ik die dagen daar alleen ben.



Liefs Doppie

Hoi Kaetje en Doppie... Het is hier wel wat rustig, maar op deze stormachtige avond toch gezellig om even te kletsen.... Mijn lieffie kon niet meer met de trein terug naar huis uit zijn werk, heeft een tijd op het station gewacht (zielig!) maar is nu bij vrienden, waar hij waarschijnlijk ook slaapt... Dus kom even bij jullie kletsen...



Tjemig Kaetje weer een teleurstelling je wordt wel op de proef gesteld he.... iedere maand weer een emotionele tour....... Zwaar hoor, ik vind dat je er goed mee omgaat hoor... je moet er voor jezelf een draai aan geven en zoals Doppie zegt het komt wanneer het komt... probeer het een beetje te vergeten, maar ik snap dat dat ook heel moeilijk is om daar rust mee te hebben... Ik denk aan je ... Wel een goede move om op jullie gezondheid te gaan letten ... Tjemig joh dat je vriend, die een jaar geleden nog niets van kinderen wilde weten er nu zijn peuken voor wegdoet... Echt heel stoer van hem!! Ik wens jullie zoveel geluk toe! Het moment komt een keer daar moet je in blijven geloven, echt!



Doppie, zo goed dat je echt op je boek hebt gestort, vandaag inderdaad een mooie dag om je met een kopje thee op te sluiten en schrijven maar.. Schrijf je makkelijk, of is het soms ook een gepuzzel en geworstel? Lijkt me ook wel lekker alleen in een huisje op het eiland waar je boek zich afspeelt, zou wel fijn zijn als het iets minder waait dan nu he... Waar ga je slapen, heb je een huisje voor jezelf? Mooi project... ook tijd om op jezelf terug te kijken op het heftige afgelopen jaar.... Lijkt me echt heel goed hoe je relaxed omgaat met sex en zwanger worden... Zou echt mooi zijn als het zomaar gebeurt... wat ik me afvroeg is of je wel weet wanneer je eisprong ongeveer is en wat je daar dan mee doet? Lijkt me best lastig om daar dan helemaal niets mee te doen... Ik ben benieuwd hoe jij dat doet...



ga weer even andere dingen doen, wens jullie een fijne stormachtige avond toe!



Liefs!

Heureka!

Heureka, is manlief weer veilig thuis? Het ging flink tekeer buiten he? Vandaag is t weer snertweer dus maar lekker binnen blijven en het gezellig maken!



Het schrijven gaat met vallen en opstaan, soms zit ik helemaal vast maar toch maar doorgaan en dan komt het wel weer goed. Soms is het ook goed om t even weg te leggen en dan kan het zo zijn dat ik na een half uur wel weer verder kan. Het klopt helemaal wat je schrijft; even weg naar Schier in mijn eentje is ook om t jaar even terug te kijken en te beseffen wat er gebeurt is. En wanneer je alleen bent gebeuren er ook andere dingen in je hoofd en met je gevoel. Hopelijk levert dat ook wat goeds op voor mijn boek. Ik heb een appartement aan zee geboekt, het zit aan een hotel vast dus ik kan in het restaurant ook ontbijten of eens eten als ik zin heb. Een huisje in duinen zag ik niet zitten, dan word ik bang! En dat moet natuurlijk niet. Nee, dit voelt helemaal goed!



Je had ook nog wat vragen over mijn eisprong. Ik hou bij wanneer ik ongesteld word en weet zo ook wanneer de eisprong ongeveer plaats vind. Ik kan de eisprong zelfs voelen, grappig is dat en ook wel fijn want dan weet ik in ieder geval dat deze plaats vind.

Het vrijen doen we gewoon wanneer we zin hebben, eisprong of geen sprong. Maar wel voor t zingen de kerk uit dus. Dat risico is ook wel spannend en leuk! Juist rond de eisprong hebben we veel zin om te vrijen, ze zeggen toch ook dat vrouwen aantrekkelijker zijn voor mannen in die periode? Blijkbaar is dat ook zo! haha.

Zou zo mooi zijn als we op deze manier zwanger kunnen worden....droom droom droom.



Nou meiden, ik ga hardlopen en douchen en dan lekker op de bank met de Viva ofzo.



Liefs Doppie

heureka, fijn dat je een goed gevoel hebt bij je therapeut. Hopelijk heeft je vriend hetzelfde gevoel. Ik heb wel vraagtekens bij wat je therapeut zegt over dat geen kinderen krijgen geen beslissing zou zijn. De beslissing is: gaan we samen kinderen krijgen, of gaan we samen geen kinderen krijgen. Als je dat laatste besluit, dan moet je toch ook bekijken:  hoe nu verder? Wil je samen verder of niet. En als je samen verder wilt, hoe je toch tegemoet kan komen aan je wens en verlangen, of je dat op een andere manier invulling wilt geven. Zo zal je er ook tegenaan kijken als je geen kinderen kúnt krijgen, denk ik. Dan zou het leven toch niet gewoon z'n gangetje kunnen doorgaan, want als manlief en ik zouden besluiten om geen kinderen te krijgen of we zouden geen kinderen kunnen krijgen, dan zou ik toch willen dat ik meer betrokkenheid bij kinderen in mijn omgeving zou krijgen. Dus bv dat een kindje van vrienden bij ons komt logeren, of dat ik zelf af en toe ga oppassen op kinderen van vrienden, zoiets. Dat zou ook al heel anders zijn, want dat hebben we op dit moment niet. 

En eigenlijk was mijn bedoeling om eens op te passen op andere kinderen (nu), niet om manlief te laten 'oefenen'  maar meer om eens meer contact met kinderen te hebben, en te kijken hoe hij dat zou vinden zonder hun ouders die over je schouder mee kijken. Gewoon met als bedoeling om er plezier aan te beleven.



ik hou het even kort, ga zo weg.Groetjes, fijn weekend allemaal

Rixt

Hoi Rixt, Goed van je te horen.. Lijkt me een goed plan om kinderen wat meer op te zoeken..... inderdaad niet als oefenen, dat bedoelde ik ook helemaal niet alleen mijn lief vatte dat zo op toen ik een keer voorstelde op de baby van vrienden te gaan passen... heb je al een kindje op het oog.... en heb je het er al met je vriend over gehad ....Ik snap je redenering, en ben het met je eens dat je als je geen kinderen gaat krijgen samen je andere plannen zou willen maken en andere manieren wil zoeken om toch een deel aan je zorg en kinderwens tegemoet te komen… Ik denk dat onze peut bedoeld dat je eerst de beslissing hebt of je samen kinderen wil… ik heb daar een grote wens toe mijn lief niet… dat is de situatie waar we het nu over hebben….. als je uiteindelijk wel samen kinderen zou willen krijgen moet je natuurlijk ook verder praten over hoe je dat dan wil gaan doen samen… Als je niet besluit samen kinderen te krijgen, kun je ook verder praten over wat je dan gaat doen, al dan niet samen… Maar dat is allebei in tweede instantie, de aanleiding dat we nu in gesprek zijn is omdat ik een wens heb om kinderen te krijgen… Ik vind het wel verhelderen het daar dan in eerste instantie over te hebben … Ik denk dat de peut het even af wil bakenen tot die beslissing…. Hij probeert het ook terug te brengen tot het hier en het nu, dus niet allemaal hypothetische beelden over hoe leuk of hoe vervelend kinderen wel niet zijn tegen elkaar af gaan wegen, wat wij de afgelopen maanden veel hebben gedaan, maar het hebben over hij en ik in het hier en het nu… wat voel je, wat wens je, wat wil je, waar ben je bang voor, wat hoop je? dat soort vragen…. De optie om uit elkaar te gaan negeert hij niet, maar zet hij wel even wat achteraf… daar gaat het nu niet over dat kan altijd straks nog komen. Ik heb het gevoel dat hij hierdoor een veilige en heldere omgeving schept om zinnig met elkaar te praten… Nu ik dit zo opschrijf heb ik het idee dat onze peut anders te werk gaat dan de peut van Doppie. Zover ik begreep liet de peut van Doppie en haar vriend hen veel meer aan de slag gaan met de praktische invulling van kinderen krijgen, daarin oplossingen bedenken om op een lijn te komen. Terwijl onze peut veel meer bezig gaat met onze gevoelens hier en nu om van daaruit elkaar en onszelf beter te begrijpen en een beslissing te durven nemen. Ik heb het idee dat onze peut hiermee aan de slag gaat doordat mijn lief aangaf geen wens te hebben kinderen te krijgen en bang is geen goede vader te zijn en zijn moeilijke relatie met zijn eigen vader.... Hij heeft ook een boel praktische bezwaren, maar ik ben het wel met de peut eens dat het een goed idee is eerste de angsten en verlangens te hebben.... want als hij geen kinderen wil, is het vreemd om het meteen over de praktische kanten te hebben ... Ik denk wel dat we later zeker te praten komen over de praktische invulling en zijn bezwaren op dat vlak... Goh ik zit maar een beetje te bedenken hoe ik denk dat onze peut er tegen aan kijkt hoor .... Reacties erg welkom!Vreemd eigenlijk wel dat je zo bij iemand terecht komt en maar af moet wachten welke insteek hij kiest…. Maar goed ik heb wel het idee dat zijn aanpak past bij hoe wij hier in staan en een verruiming biedt van onze blikken dus dat is fijn. Mijn lief vind hem ook goed… Vind het wel heftige gesprekken vooral over zijn vader, dat gaat diep… maar vind het wel fijn om daarover te praten… Is denken we allebei sowieso goed om daar wat meer uit te komen…Een ander nieuwtje: Jippiejee, ik rook na 20 jaar niet meer……!Heureka

Bedankt Kaetje!! Het is pas sinds gistermorgen, maar ik voel dat dit geen poging is .... ik rook niet meer....  net met vriendin naar de kroeg geweest .... mijn hoofd bedenkt de hele tijd kom joh steek een sigaret op.... maar dat is een vrij doorzichtige truc ... het is een knop om....



Heureka

heureka, ik snap wat je bedoelt. Jullie kwamen bij de peut om uit te zoeken of je samen kinderen wilt en alle andere vragen komen dan later. Wel slim om dat zo aan te pakken eigenlijk, bedenk ik me. Want anders krijg je inderdaad dat er zaken doorheen gaan lopen, zoals andere opties of praktische invullingen. En de kern is toch hoe jullie tegenover deze vraag staan. Om dsat meer te onderzoeken. Waarschijnlijk sluit jouw peut aan op hoe jullie het probleem verwoorden en aangezien jullie al heel erg bezig zijn met je gevoelens daarover die je wilt onderzoeken, sluit hij daar ook op aan, denk ik.



Ik denk dat , teruglezend mijn verhaal over ons gesprek vorige week , dat manlief ook het idee had dat er niet naar zijn gevoelens werd geluisterd. Gevoelens zijn toch krachtiger dan denkbeelden, feiten, ideeën. Daar moet je dus eigenlijk vooral over hebben. Manlief heeft volgens mij vooral het gevoel dat een kind ons uit elkaar gaat drijven; hij is bang dat onze relatie verandert doordat we opgeslorpt worden door de drukte van alledag van het zorgen voor je kind, zodat wat we nu hebben - intimiteit, betrokkenheid, vertrouwen, liefde - op de achtergrond raakt. En dat we qua gevoel dus uit elkaar drijven. Hij noemde als voorbeeld wat hij laatst op tv zag, een man die na een barre tocht thuis kwam en als eerste zijn kinderen omhelsde en daarna zijn vrouw vluchtig een kus gaf. Dat die kinderen je eerste prioriteit worden en dat je relatie op een lager plan komt te staan. Dat je 'bij elkaar blijft om de kinderen'.

Dat lijkt mij ook afschuwlijk.



Ik weet niet zo goed hoe ik daar op moet reageren. Ik snap wat hij bedoelt, en het lijkt mij ook een schrikbeeld. Maar als ik dan zeg dat ik denk dat het bij ons zo niet zal gaan, en dat we daar zelf bij zijn om, en dat ik het vertrouwen heb dat we er alles aan doen om het patroon te doorbreken mocht het die kant op gaan... dan ben ik volgens mij in zijn ogen bezig met 'oplossingen aandragen' en daar zit hij dus niet op te wachten. Moeilijk hoor.



Bij ons ligt het precies hetzelfde: ik heb een verlangen, en hij heeft angsten. En angst is echt een heel krachtige drijfveer bij mensen, dat moet je niet onderschatten. Als je daar niet mee aan de slag gaat, kun je hoog of laag springen, maar komt er volgens mij geen beweging in. Hmm, als ik dit zo bedenk, zie ik ook dat ik dus niet op de praktische toer moet gaan, maar meer in gesprek moet gaan met manlief over de angsten die hij heeft.

Doppie, wat leuk je binnenkort naar Schier gaat om te schrijven! Echt iets wat ´een echte schrijver´ ook zou doen!! :P  Lijkt me ook super om daar wat rond te wandelen, dingen uit te zoeken die je wilt opnemen in je boek. Je zult er in elk geval veel inspiratie op doen, denk ik. Je gaat op een heel andere manier kijken, omdat je alleen bent maak je ook andere dingen mee dan als je met iemand anders bent, je observeert meer, je bent meer op jezelf teruggeworpen wat weer andere ideeèn en gevoelens aanboort.



Nee, mijn boek blijft beperkt tot af en toe een leuke titel verzinnen, haha! Ben net begonnen met mijn nieuwe baan en die bevalt echt supergoed. Ik heb leuke collega´s met wie het heel gezellig is, en mijn werk is ook leuk en inspirerend. Het vergt veel meer creativiteit dan mijn vorige baan en daar had ik enorm veel behoefte aan. Zit helemaal op mijn plek! Kan ook veel met taal doen, en schrijven, dus het is helemaal mijn ding.

Hoi Rixt!



Wat goed te horen dat je nieuwe baan je goed bevalt. Ik denk altijd maar je bent al met al best veel tijd met werk bezig dan zijn uitdagend en inspirerend  toch belangrijke eigenschappen Fijn dat je werk hebt gevonden dat bij je past ... goeie move!

Ik vroeg me af of je merkt dat je nu anders tegen mogelijke kinderen aan kijkt... Ik doel hiermee op dat je eerder zei dat je als je werk je niet bevalt je geneigd bent te vluchten in dromen over kinderen... Kijk je er nu anders tegen aan, kun je er nu relaxter mee omgaan?



Ja angsten zijn krachtige beweegredene, maar voor mezelf vind ik het altijd moeilijk te accepteren om beslissingen  op basis van angsten te nemen... slechte raadgever, negatieve insteek... Goe dd at je ermee aan de slag wil.... Ik heb echt het idee dat jullie steeds wezenlijke regesprekken hebben... Even vrijpostig een idee die ik heb.... negeer het als je vind dat ik me er niet mee moet bemoeien... maar als ik je stukje lees kan ik me voorstellen dat het ook voor jullie goed kan zijn iemand erbij te zoeken om verder te praten... Natuurlijk moeten jullie dit helemaal zelf bepalen.... Maar ik bedacht dit omdat het best lastig is om samen door te praten over angsten terwijl de belangen ook zo groot zijn... Ik heb het idee dat het moeilijk is een veilige omgeving te creeren wanneer jij er, los van betrokkenheid bij je manlief, zoveel belang bij hebt dat hij een weg vindt voor sommige angsten. Hoe kijk jij daar tegen aan? Hoe denk je dat aan te pakken en denk je dat dat gaat lukken? Hebben jullie het wel eens gehad over een peut erbij te zoeken  om over dit moeilijke onderwerp door te praten? Hoe denk je dat je manlief daar tegenover staat?



Liefs!

Heureka!

Hoi Rixt, wat fijn dat je nieuwe baan goed bevalt!!! Fijn is dat he? En dat je je creativiteit er in kwijt kan is helemaal mooi meegenomen! Dus je doet iets met schrijven en taal in je huidige baan? Interessant!

Mijn baan geeft me niet genoeg uitdaging en bevrediging dus zoek ik het daar buiten en dat is ook prima te doen.

Hoe gaat het nu met je Rixt? Geeft de baan ook wat afleiding van je kinderwens?



Hoi Heureka, jouw peut gaat inderdaad anders te werk. Maar wel goed lijkt me. Als er angsten in de weg staan bij je vriend dan kan t enorm verhelderend zijn om die eerst duidelijk te krijgen. Misschien staan de angsten zijn kinderwens in de weg, misschien ook niet.

Mijn insteek was ook om mijn vriend zijn angsten boven tafel te krijgen bij de peut, als deze er zouden zijn. Maar daar is de peut nooit aan begonnen. Hij is eerst begonnen om onze communicatie beter te krijgen, dus dat we elkaar konden zeggen wat we voelden zonder daar een oordeel oid op te gevene. Dat was wel fijn maar onze relatie was gewoon goed dus daar hoefde niet aan gewerkt te worden. Maar de opdrachten waren heel goed om te doen. Het gekke was dat de peut zei dat we niet aan een oplossing gingen werken maar bij de 2de sessie begon ie al wel over oplossingen. waarschijnlijk omdat hij zag dat t aan onze relatie niet kon liggen. Maar ach, het is goed zo. Want kijk we samen nu hebben bereikt!



Vandaag zijn mijn vriend en ik lekker vrij, we gaan zo even de stad in. Lekker! Misschien vanavond ergens uit eten. En daarna...misschien t gezellig maken in euh bed. haha. Ons sexleven is echt super!



Liefs Doppie

Hoi Doppie,



Even wat vrijpostige vragen... voel je vrij ze niet te beantwoorden of me te corrigeren hoor... Anderen mogen natuurlijk ook reageren... Ik heb op relatietherapie topic ook nog een stukje geschreven oa enkele gedachten over mogelijke parallel tussen 'angst om kinderen te krijgen ' en 'angst om te stoppen met roken' ... gewoon om de gedachten te prikkelen en ter discussie....



Ik zat nog even na te denken over wat je schreef over jullie peut. Ik snap natuurlijk helemaal dat je erg blij bent met de situatie zoals die nu is en dat alles nodig is geweest zoals het is gelopen, maar ik vroeg me af hoe je nu terug kijkt op de relatietherapie, ik begrijp dat je het waardeert hoe naar elkaar te luisteren ... maar verder snap ik toch niet helemaal wat de peut wilde, zijn toch een aantal vreemde dingen gebeurd.. Jullie peut zei inderdaad nog niet aan oplossingen te gaan werken en deed dat vervolgens wel, jullie wilde graag over angsten hebben en daar hebben jullie het eigenlijk niet over gehad, en hij stelde voor het er een half jaar niet meer over te hebben, als laatste remedie... terwijl dat volgens mij op dat moment niet echt zinnig was (meer uitstel van een beslissing, zoiets van wachten op een babywens), en daar iig geen ruimte voor was in jouw gevoel (tja ik weet achter af is makkelijk praten).... Nogmaals ik snap dat je helemaal blij bent met hoe het nu is, ik ook heel erg voor jullie!  Maar vroeg me dus af hoe je nu terugkijkt op jullie peuter sessies? Heb je het idee dat dat qua wederzijds begrip en houding tov het onderwerp heeft gedragen heeft aan waar jullie nu staan?  Of was het vooral een noodzakelijke stap (alles gedaan hebben) om de beslissing te kunnen nemen uit elkaar te gaan... En hoe kijkt je vriend daar tegen aan... Hebben die peutersessies voor hem bij gedragen aan zijn veranderend perspectief of is dat toch vooral door shock van jouw kwijt zijn, heftige zelfreflectie en gesprekken met vrienden gekomen?



Niet zozeer om hier nu heel concreet zelf iets mee te kunnen ieder zoekt haar eigen pad, maar je begrijpt dat dit onderwerp me boeit!



Groet!

Heureka

:P

Ik zie nu dat ik mijn twee berichtjes vandaag beter qua

topic kunnen omdraaien, maar goed ik hoop dat jullie het toch nog kunnen volgen!



Heureka!

nou na een beetje vluchtig alles doorlezen toch ook maar ffies reageren,( ook omdat er bij stond, nieuwe mensen gewild)

ik zal maar bij het begin beginnen om het duidelijk en overzichtelijk te houden.



Manlief en ik zijn 5,5 jaar samen waarvan bijna 8 maanden getrouwd. We genieten van het leven en van alles om ons heen. Hebben het in het verleden wel gehad over kindjes krijgen, en wilden allebei graag kindjes.

We zijn vorige jaar in Juni getrouwd en op de huwelijksreis wilde ik een avondjurk aan die ik speciaal voor daar gekocht had. Paste niet maar met wat profisorische oplossingen toch aan gehad. Vond het raar maar goed... Ik had op dat moment een spiraaltje en was dus ook niet aan het menstrueren.

Terug in nl snachts last van mijn borsten en kon niet goed op mijn buik liggen.

Na veel nadenken een zwangerschapstest gekocht, want ja ook een spiraal is niet 100% betrouwbaar, maar nee die was negatief.

Ik kreeg op den duur vreselijke buikpijnen die op den duur zo erg waren dat ik amper kon blijven staan. Uiteindelijk naar de gyn. geweest en daar bleek tot mijn grote schrik dat ik idd in verwachting was geweest, maar dat het vruchtje niet in leven was. Ik had een miskraam gehad, maar zonder het vruchtje te verliezen. Ik ben toen met spoed geopereerd en na de grote klap verwerkt te hebben weer vooruit gaan kijken. De pijn bleef echter en na vele onderzoeken werd het ergste al vast lichtjes uitgelegd: de kans dat ik moeilijker kindjes kon krijgen was zeer aanwezig.Om dit uit te sluiten moest ik een operatie.Uitvoerig met man overlegd en na de operatie zouden we er voor gaan. stoppen met alle voorbehoedsmiddelen en kijken of het zou gaan lukken. Ik was ondanks alle pijn heel gelukkig, en dacht goh, dan heb ik aan het einde van het jaar wellicht een baby.

Operatie is nu geweest en de pijn komt niet van iets in mijn baarmoeder of aanverwanten( waarvan wel weten we niet) maar zwanger worden zou moeten lukken.

Toen ik thuis was uit het ziekenhuis met man overlegd wat we nu zouden doen. Hij wil nu toch liever nog een jaartje of 2 wachten en ik heb op dat moment verder niet gereageerd. Was erg moe van de narco dus heb het even laten gaan.

Toch blijf je malen, en zondag toch het onderwerp weer opgehaald. Ik wil eigenlijk niet meer zo lang wachten. en zou het liefste nu stoppen met anti conceptie. Manlief blijft bij zijn standpunt. Ik hou van hem met heel mijn hart en wil hem niet iets afdwingen, maar het verlangen is ook zo groot.

Ik ben me bewust van het feit dat in situaties als dit degene met de snelste verlangens toch vaak het onderspit delft, maar o wat doet dit pijn.....Manlief snapt het allemaal wel, maar blijft bij zijn standpunt. en ik zou het liefste wegkruipen in een grot en slapen tot hij wel graag papa wil worden!!

hoi allemaal,



het is alweer lang geleden, ik lees dat het bij iedereen vrij rustig is. in ieder geval geen slapeloze nachten, heureka: fijn dat je een goede peut hebt, en kaetje, wat erg dat het zo lang duurt voordat het eindelijk eens lukt.



zelf ben ik wel gewoon ongesteld geworden, de nieuwe periode zit er al weer aan te komen. gaat best wel goed, al is het goed aan manlief te merken dat hij er nog niet echt op zit te wachten. we hadden vorige week een kindje op bezoek van 1 jaar, dat is echt mijn persoonlijke favorietje, maar manlief vond er echte helemaal niets aan, hij vond dat het veel werk was, ik zat helemaal onder de banaan, en de tafel was vies, en we hadden niet echt met de ouders zitten kletsen omdat dat kindje rondliep, ik vond het allemaal nogal meevallen, maar hij dus niet. Ik denk dat hij hoopte dat ik zei dat we dan nog maar even moesten wachten, maar dat ga ik niet doen.



de peut van herueka zei zo mooi, dat het meer angsten zijn dan verlangens bij haar man, ik denk dat dat bij lief ook zo is. hij is bang voor van alles, maar ik hoor hem nooit over de leuke en mooie kanten. voorlopig doet hij het echt voor mij. en dat voelt ook niet helemaal goed. alsof ik hem ergens in meelok ofzo. maar aan de andere kant, voor hetzelfde geld duurt het nog een half jaar, en dan heeft het geen zin om nu weer even te stoppen met proberen wel??



volgend weekend is precies een jaar geleden dat ik het ultimatum heb gesteld over kinderen. ik was al een jaar aan het zeuren, met een pauze vanwege een relatiedip, en toen heb ik gezegd dat hij voor 1 februari  moest bepalen of hij ooit kinderen wilde, want dat ik anders weg zou gaan. stom he dat ik me dat nu ineens herrinner. en moet je zien waar we nu zijn. had ik zelf eigenlijk ook nooit verwacht. gewoon aan het proberen.



Dames hou allemaal de moed erin, ik schaam me weleens dat ik zo weining van me laat horen, maar ik heb geen eigen computer en manlief heeft een deadline en zit 100 uur per week te werken. Bovendien ben ik de "verbouwing" aan het afmaken, dat heb ik beloofd, dat die af zou zijn voordat ik zwanger zou zijn. moet ik natuurlijk wel waarmaken we hebben bovendien de ruimte nodig als het zover is.



grappig verhaaltje: ik was vrijdag na het werk wat gaan drinken met collega's werk, en had te veel gedronken, manlief had dit 's avonds niet aan mij gemerkt en  's morgen zat ik om de wc pot gekruld, ik riep "ik drink nooit meer", en manlief zei, dit kan geen kater zijn, dit zal wel ochtendmisselijkheid zijn, bereid je maar alvast voor op de komende maanden, maar het was naturlijk toch een kater, maar ik vond het zo schattig dat hij daar zelf aan dacht (toen hij wist dat het een kater was was hij gelijk niet meer zo zorgzaam., haha 



liefs en tot ziens

ik ben pas 24 en ik weet ook wel dat ik nog een heel leven voor me heb, maar daarnaast heb ik ook altijd geroepen dat ik jong moeder wil worden.

Uit de operatie is dan wel gebleken dat ik wat dat betreft geen moeite zou moeten hebben om zwanger te raken, maar omdat het al eens fout is gegaan is de angst wel groot en aanwezig.

En het is idd wat je zegt, ook al heeft het niks met je gezondheid te maken , het gemiddelde stel is 1 tot anderhalf jaar bezig voordat het lukt.

Als ik dus nu nog 2 jaar zou wachten ben ik 26, stel dat het binnen een jaar lukt om zwanger te raken, en dan nog 9 maanden zwanger zijn, dan ben ik al 28.. wat ik toch best laat vind!

Bedankt lieve Kaetje voor je succes wensen! welkom Biol! Ik reageer nu even niet op je verhaal, want ik zit er een beetje doorheen...vanmiddag inderdaad weer gesprek gehad bij de peut... wel okee, maar het ging wel erg

veel over mijn lief en wat hij er allemaal bij voelt en denkt, is

belangrijk hoor, vind nog steeds dat de peut het goed doet, hij probeert mijn lief genuanceerder over kinderen en zichzelf als vader na te laten denken, levert wel goede gesprekken op... maar denk nu ook wel en ik dan??? .... soms zo moeilijk om geduld te hebben.... ik wil gewoon nu weten waar ik aan toe ben  ..... moet ik hoop hebben of mijn eigen plan gaan trekken... ik voel me leeg... ik trek het even

niet meer zo goed, zie het even niet meer .... maar even lekker kopje

thee maken.... en diep schone lucht inhaleren! Dan nachtje slapen en morgen even rustig bekijken...



Liefs!

Heureka!