Kinderen
alle pijlers
Wie wil er kletsen over "ik wil een baby, maar vriend (nog) niet"??? DEEL 2
donderdag 26 oktober 2006 om 20:45
We hebben een heel topic volgeschreven! Ik heb maar even een nieuwe geopend want ik had een stukje getypt maar dat kon er niet meer bij. Ik hoop dat iedereen het terug kan vinden!
Dana!!!! :( *;
Wat erg dat je niet meer slapen kan.... Ik hoop dat je vanacht toch lekker uit kan rusten. Ik weet wat voor teleurstelling het is. Echt niet leuk, je bent dan extra teleurgesteld, als je al wat hoop/verwachting hebt he. Ik hoop dat het misschien helpt dat je vriend ziet hoe verdrietig en teleurgesteld je bent.... Misschien even lekker douchen straks en alles van je af proberen te spoelen voor je naar bed gaat, ook je zorgen. Dan kan je misschien met een leeg hoofd naar bed. Ik hoop zo dat het allemaal goed komt voor je!!!!!
Dana!!!! :( *;
Wat erg dat je niet meer slapen kan.... Ik hoop dat je vanacht toch lekker uit kan rusten. Ik weet wat voor teleurstelling het is. Echt niet leuk, je bent dan extra teleurgesteld, als je al wat hoop/verwachting hebt he. Ik hoop dat het misschien helpt dat je vriend ziet hoe verdrietig en teleurgesteld je bent.... Misschien even lekker douchen straks en alles van je af proberen te spoelen voor je naar bed gaat, ook je zorgen. Dan kan je misschien met een leeg hoofd naar bed. Ik hoop zo dat het allemaal goed komt voor je!!!!!
zondag 3 december 2006 om 11:59
WAUW, Dana wat fijn voor je en jullie!!!!!!! Super meid!!!! Geniet er maar van, jouw dag(en) kan niet meer stuk! Nu komt t van zelf goed, echt! Gewoon de tijd nemen om aan t idee te wennen en hij zal echt kleine stapjes gaan zetten. Zo zal hij de condoom op den duur weg laten en daarna ook het voor t zingen de kerk uit gaan achter wege laten. Gefeliciteerd!!!
Kaetje, hoe gaat het nu met jou? Je bent weer ongesteld geworden he? Jammer zeg, dat is zeker een klap(je) elke keer. Maar hou vol, blijf positief en doe dingen die je leuk vind. Af en toe wat afleiding zoeken kan vast geen kwaad. Hoe vaak hoor je niet dat wanneer vrouwen er minder mee bezig zijn t dan ineens raak is!!
Ik doe t wat dat betreft wel even wat rustiger aan. Ik ben aldoor zo vol ervan en ik wil zo graag zwanger worden dat er weinig ruimte voor iets anders was. En daarom heb ik besloten om t even wat losser te laten en gewoon lekker te genieten van onze relatie en al t andere wat ik heb. Mijn lichaam is er denk ik nog niet aan toe om zwanger te worden. We hebben geen haast (al voelt t voor mij wel zo haha). En nu ik t wat losser laat voel ik me gelijk veel blijer en vrijer!!!!
We vrijen er gewoon lekker op los (voor t zingen de kerk uit). Laatst is mijn vriend wel klaar gekomen, hij was t even vergeten zei hij. Tot mijn verbazing reageerde hij helemaal niet dramatisch of paniekerig. Weet je, bij mannen gaan dingen gewoon meer zonder woorden. Vrouwen willen altijd praten maar mannen groeien langzaam ergens naar toen en laten t zien in hun reacties en bepaalde opmerkingen (praten over opvoeding bijvoorbeeld). Het zit em in de kleine dingen. Hebben jullie gister ook naar het programma m/v van Beau en Linda de Mol gekeken? Echt een aanrader want t leert veel over hoe de man in elkaar zit en de vrouw.
Nou meiden, fijne dag nog.
Liefs Doppie
Kaetje, hoe gaat het nu met jou? Je bent weer ongesteld geworden he? Jammer zeg, dat is zeker een klap(je) elke keer. Maar hou vol, blijf positief en doe dingen die je leuk vind. Af en toe wat afleiding zoeken kan vast geen kwaad. Hoe vaak hoor je niet dat wanneer vrouwen er minder mee bezig zijn t dan ineens raak is!!
Ik doe t wat dat betreft wel even wat rustiger aan. Ik ben aldoor zo vol ervan en ik wil zo graag zwanger worden dat er weinig ruimte voor iets anders was. En daarom heb ik besloten om t even wat losser te laten en gewoon lekker te genieten van onze relatie en al t andere wat ik heb. Mijn lichaam is er denk ik nog niet aan toe om zwanger te worden. We hebben geen haast (al voelt t voor mij wel zo haha). En nu ik t wat losser laat voel ik me gelijk veel blijer en vrijer!!!!
We vrijen er gewoon lekker op los (voor t zingen de kerk uit). Laatst is mijn vriend wel klaar gekomen, hij was t even vergeten zei hij. Tot mijn verbazing reageerde hij helemaal niet dramatisch of paniekerig. Weet je, bij mannen gaan dingen gewoon meer zonder woorden. Vrouwen willen altijd praten maar mannen groeien langzaam ergens naar toen en laten t zien in hun reacties en bepaalde opmerkingen (praten over opvoeding bijvoorbeeld). Het zit em in de kleine dingen. Hebben jullie gister ook naar het programma m/v van Beau en Linda de Mol gekeken? Echt een aanrader want t leert veel over hoe de man in elkaar zit en de vrouw.
Nou meiden, fijne dag nog.
Liefs Doppie
zondag 3 december 2006 om 13:20
Dana gefeliciteerd! Nu slikken we dus beide foliumzuur, verschil is alleen dat ik nog moet stoppen met de pil en jij al lang "ontpild" bent.
Als jou man op die van mij lijkt zal hij nog wel wat sputteren, maar hij heeft A gezegd en B komt er dan vanzelf wel achteraan.
Mijn man staat echt nog niet te springen. Vandaag vroeg hij: slik je nu nog foliumzuur. Antwoord was natuurlijk ja. Zei hij: prima. Verder geen gesprek hierna gehad, gewoon prima.
Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren als ik volgende week mijn laatste pil heb genomen, vind hij het dan nog steeds prima?
Ik hoop en denk dat het enthousiastme met de tijd vanzelf komt.
En heel eerlijk: ik vind het zelf ook wel eng om straks met de pil te stoppen en direct voor het echie te gaan...
Als jou man op die van mij lijkt zal hij nog wel wat sputteren, maar hij heeft A gezegd en B komt er dan vanzelf wel achteraan.
Mijn man staat echt nog niet te springen. Vandaag vroeg hij: slik je nu nog foliumzuur. Antwoord was natuurlijk ja. Zei hij: prima. Verder geen gesprek hierna gehad, gewoon prima.
Ik ben benieuwd wat er gaat gebeuren als ik volgende week mijn laatste pil heb genomen, vind hij het dan nog steeds prima?
Ik hoop en denk dat het enthousiastme met de tijd vanzelf komt.
En heel eerlijk: ik vind het zelf ook wel eng om straks met de pil te stoppen en direct voor het echie te gaan...
zondag 3 december 2006 om 13:23
Dana, volgens mij is het trouwens wel slim dat je het nog even safe hebt gedaan, want het foliumzuur moet je een paar weken voor de conceptie al slikken. En je bent er toch pas net mee begonnen.
Daarom ben ik eerst met foliumzuur begonnen, al zou ik dan na het stoppen met de pil (per ongeluk?) direct zwanger worden, werkt het foliumzuur in elk geval wel.
Daarom ben ik eerst met foliumzuur begonnen, al zou ik dan na het stoppen met de pil (per ongeluk?) direct zwanger worden, werkt het foliumzuur in elk geval wel.
zondag 3 december 2006 om 13:28
he Dana, gefeliciteerd! Echt goed nieuws voor je, na die heftige periode hiervoor *;
Hier geen goed nieuws. Ik heb er echt ontzettend tegenop gekeken om het weer eens aan te kaarten bij manlief, en heb daarom wat dagboeknotities die ik afgelopen maanden had geschreven neergelegd zodat hij die ging lezen en we het er over konden hebben. Hij vertelde dat hij er nogal van baalde dat ik het op die manier had gedaan, want we konden toch overal over praten? Ik zei dat hij in discussies vaak verbaal sterker is dan mij en dat ik dan dichtklap dus dat dit me een mogelijkheid leek dat hij wel wist hoe ik dacht. Maar hij had alleen het laatste blaadje gelezen, dus niet het hele verhaal, en toen we het er vanochtend over hadden, liep het uit op een heftige tegenstelling. Hij vindt dat ik een instelling heb van 'my way or the highway' door te stellen dat ik kinderen wil en ik vind dat hij zich star opstelt door te zeggen dat hij het niet wil. Ik zei dat ik vond dat hij zich gedroeg als dat het mijn probleem is, doordat hij er nooit over begint. en dat hij na het vorige gesprek (2 mnd geleden) toch ook bang was geweest dat ik hem hierover zou verlaten maar daar ook niet over is begonnen in de hoop dat het weer zou overwaaien. Daar was hij het wel mee eens. Hij vond dat we er dan maar vaker over zouden moeten praten, en dat hij echt voor 100% op dit moment geen kinderen wil. Alle grapjes ten spijt, maar dat zijn gewoon grapjes. Vervolgens begon hij een tirade over alle nadelen en mocht ik voordelen opnoemen, ('overtuig mij dan') en toen klapte ik dicht. En alles wat ik zei, was niet goed en vond hij nergens op slaan... en vervolgens is hij boos weggegaan. De deur uit. Dus nu zit ik in tranen achter de pc.
Hij zei nog als we het er straks vaker over hebben dat hij denkt dat , mocht hij ooit van mening veranderen, dat het nog minstens een jaar duurt. Ik zei dat we toch ook aan een biologische klok zitten. Maar dat vond hij geen argument, en ik kan me er wel iets bij voorstellen als je niet wilt, maar voor mij is het wel een belangrijk argument natuurlijk.
Ik heb geen idee welke kant dit op gaat. Ik hoopte eigenlijk dat hij wat positiever zou zijn, na alle grapjes van laatst. Hoe je je kunt vergissen.
Ik wil hem helemaal niet kwijt. En hij mij ook niet.
Het vervelende is ook dat hij m'n gevoel niet helemaal serieus neemt. Hij denkt dat het iets is wat een obsessie voor me is geworden, terwijl het misschien gaat om iets anders. Bv dat je je niet lekker in je vel voelt zitten en dat je dan een kind wilt omdat je denkt dat dat je gelukkig maakt. Dat ik alleen maar fantaseer over de leuke dingen, en de negatieve dingen niet over wil nadenken. Maar die negatieve dingen weet ik juist heel goed, dat is ook waarom ik jarenlang ook geen kinderen heb gewild. En ik denk dat dat ook een punt is, hij voelt zich toch een beetje 'belazerd' dat we toch allebei jarenlang niet wilden, en dat ik nu ineens in 'het andere kamp' zit... En ik heb helemaal geen goed overtuigend verhaal (tenminste in zijn ogen) waarom en wat er nou zo leuk aan is.
;(
Hier geen goed nieuws. Ik heb er echt ontzettend tegenop gekeken om het weer eens aan te kaarten bij manlief, en heb daarom wat dagboeknotities die ik afgelopen maanden had geschreven neergelegd zodat hij die ging lezen en we het er over konden hebben. Hij vertelde dat hij er nogal van baalde dat ik het op die manier had gedaan, want we konden toch overal over praten? Ik zei dat hij in discussies vaak verbaal sterker is dan mij en dat ik dan dichtklap dus dat dit me een mogelijkheid leek dat hij wel wist hoe ik dacht. Maar hij had alleen het laatste blaadje gelezen, dus niet het hele verhaal, en toen we het er vanochtend over hadden, liep het uit op een heftige tegenstelling. Hij vindt dat ik een instelling heb van 'my way or the highway' door te stellen dat ik kinderen wil en ik vind dat hij zich star opstelt door te zeggen dat hij het niet wil. Ik zei dat ik vond dat hij zich gedroeg als dat het mijn probleem is, doordat hij er nooit over begint. en dat hij na het vorige gesprek (2 mnd geleden) toch ook bang was geweest dat ik hem hierover zou verlaten maar daar ook niet over is begonnen in de hoop dat het weer zou overwaaien. Daar was hij het wel mee eens. Hij vond dat we er dan maar vaker over zouden moeten praten, en dat hij echt voor 100% op dit moment geen kinderen wil. Alle grapjes ten spijt, maar dat zijn gewoon grapjes. Vervolgens begon hij een tirade over alle nadelen en mocht ik voordelen opnoemen, ('overtuig mij dan') en toen klapte ik dicht. En alles wat ik zei, was niet goed en vond hij nergens op slaan... en vervolgens is hij boos weggegaan. De deur uit. Dus nu zit ik in tranen achter de pc.
Hij zei nog als we het er straks vaker over hebben dat hij denkt dat , mocht hij ooit van mening veranderen, dat het nog minstens een jaar duurt. Ik zei dat we toch ook aan een biologische klok zitten. Maar dat vond hij geen argument, en ik kan me er wel iets bij voorstellen als je niet wilt, maar voor mij is het wel een belangrijk argument natuurlijk.
Ik heb geen idee welke kant dit op gaat. Ik hoopte eigenlijk dat hij wat positiever zou zijn, na alle grapjes van laatst. Hoe je je kunt vergissen.
Ik wil hem helemaal niet kwijt. En hij mij ook niet.
Het vervelende is ook dat hij m'n gevoel niet helemaal serieus neemt. Hij denkt dat het iets is wat een obsessie voor me is geworden, terwijl het misschien gaat om iets anders. Bv dat je je niet lekker in je vel voelt zitten en dat je dan een kind wilt omdat je denkt dat dat je gelukkig maakt. Dat ik alleen maar fantaseer over de leuke dingen, en de negatieve dingen niet over wil nadenken. Maar die negatieve dingen weet ik juist heel goed, dat is ook waarom ik jarenlang ook geen kinderen heb gewild. En ik denk dat dat ook een punt is, hij voelt zich toch een beetje 'belazerd' dat we toch allebei jarenlang niet wilden, en dat ik nu ineens in 'het andere kamp' zit... En ik heb helemaal geen goed overtuigend verhaal (tenminste in zijn ogen) waarom en wat er nou zo leuk aan is.
;(
zondag 3 december 2006 om 15:34
Jaaaaa!!! Joepiejee Dana …. Ik ben zo blij voor je! Een Doorbraak, daar stond de 'd' dus voor! Wees ook maar heel tros op je vent dat hij het los durft te laten, echt groots als mens en prachtig uit liefde voor jou! Ik zou inderdaad ook maar even rustig aan doen…. De druk kan van de ketel… de netelige kwestie is van de agenda, langzaam kunnen jullie misschien praten over waar jullie onzeker over zijn, en heel voorzichtig samen dromen. Het komt lieve Dana, het komt goed! Juich juich juich uit volle borst!Daarnaast sta ik (en Rixt en Lidhiana?) natuurlijk een beetje sip te kijken met mijn principiele lieffie, maar dat doet niks af aan hoe geweldig ik het voor je vind! En het geeft hoop!Rixt lieve meid, alleeerst een hele dikke vette HUG! Het is moeilijk he… Ik kan me voorstellen dat je na vanmorgen even echt niet meer weet hoe je ermee om moet gaan. Je doet het echt vanuit oprechte intenties en dan wordt je zo niet begrepen… Alsof je er niets mee opschiet en toch denk ik dat dit soms nodig is..... Ere moet iets gebeuren .... er moet iets veranderen en dat is... Mar kut is het wel voor jou, en ook voor hem.... Is hij inmiddels al weer teruggekomen of weet je waar hij is? Dat van ‘my way or the highway’ deed me denken aan een film waar ik gisteren even langszapte… Een nogal slappe soaperige film maar met een herkenbaar verhaal ‘relatiegedoe rond de voortplanting’ en een soms wel komische voice-over die toelichting gaf zoals in een natuurfilm, zo van ‘het wijfje voelt zich niet begrepen en zoekt haar roedel op” of een beeld van mannen in de kroeg met de tekst ”de roedel van het mannetje geven hem giftige dranken in de hoop dat hij de dood snel intreedt, nu hij zich niet wil voortplanten heeft hij geen functie meer voor de soort” Nou ja je moet het denk ik gezien hebben, iemand? Daar kwam die zin ook in voor van ‘my way or the highway’….Dat zei een vriend van het hoofdmannetje in een nogal opjutterige poging dat de man zijn poot stijf moet houden. Ik kan me ook wel voorstellen dat dat zo voelt voor de man, maar …. ehm… de goede opties zijn niet heel erg dik bezaaid in deze, een gezamenlijk rustiek landweggetje binnendoor is niet echt voor handen… Of ik zie hem niet…. Ik weet trouwens niet hoe die film afliep, maar verwacht dat het wel een happy end had…Vervelend dat het gesprek zo escaleerde, het uitwisselen van argumenten voor en tegen heeft volgens mij echt weinig zin, maar toch is het een valkuil waar je soms door omsingelt wordt… Ik hoop dat jullie er op een rustiger moment over kunnen praten, niet als jullie je allebei in het nauw gedreven voelen….… en de valkuil in gedwongen worden... Ik vroeg me trouwens af of hij echt vindt dat jij van je kinderwens moet afzien?? Ik bedoel zegt hij dat expliciet, ik snap dat dat onbewust het meest in zijn straatje past, maar …ehm… gaat ook wel ver om van iemand van wie je houd te verwachten dat ze zoiets wezenlijks laat varen… Misschien kun je hem dat eens op een rustig moment vragen, hoe hij dat ziet, wat hij zou doen als hij jou was? Zelf probeer ik hem namelijk steeds zover te krijgen dat hij het ook van mijn kant bekijkt, hij hoeft het er niet mee eens te zijn, maar wel proberen te begrijpen. Wat jij voelt en wenst afdoen als een bevlieging kan ook niet, dit is een wezenlijke levensvraag. Ik probeer het ook van zijn kant te bekijken (voor zover dat mogelijk is door mijn ogen)… Ik wil ook niet dat hij wel kinderen krijgt terwijl hij dat echt niet wil Zo wordt het steeds meer een probleem van ons tweeën. Maar wordt ook uit elkaar gaan steeds meer een optie…L. Dat wil ik niet, dat wil hij niet, maar het is wel een allerlaatste optie…. Juist daardoor is die noodzaak om er samen uit te komen zo groot…. Het is allemaal lastig…. Proberen elkaar niet te overtuigen, proberen elkaar te begrijpen… dan is er meer ruimte om te praten…..Ik wens je heel veel wijsheid en kracht toe!
zondag 3 december 2006 om 15:56
Hier niet echt vorderingen, wel een update…. Ik had mijn lief vorige week dus ook een hele lange dagboekachtige brief geschreven, en zijn reactie verward me tot nu toe ook wel behoorlijk…. Ehm…. Heel erg eigenlijk…. Of ik denk dat er nog meer reactie komt, maar dat we daar nog niet het juiste moment voor hebben gevonden of gecreëerd… Toen ik aan het schrijven was en daar helemaal van overstuur was, hebben we vorige weke dus wel fijn gepraat, maar daarna heb ik zondagavond heel laat de brief aan hem gegeven en erbij gezegd dat hij er maar even een goed moment voor moest vinden om te lezen, omdat het nogal een heftig en lang verhaal is geworden…. Ik verwachtte eigenlijk toch wel dat hij hem maandagavond zou lezen, Dus kwam enigszins gespannen terug uit de kroeg, toen ik mijn fiets neerzette zag ik dat er was een vriend van lief was, ik dacht even dat hij er zo van ontdaan was dat hij meteen een vriend had gebeld, maar had al snel door dat hij m nog helemaal niet gelezen. Ze waren samen aan de computer aan het sleutelen (mannen!).Ik heb gewoon afgewacht, stiekem ook wel een beetje balend en verbaasd (tikje verontwaardigd erbij)…. Maar ik heb me ingehouden…..Donderdag toe ik thuiskwam uit mijn werk laf er een vel papier op tafel waarop hij groot had geschreven: “WAAROM denk jij dat iets fout doet of gedaan hebt???” Ehm ik kwam net uit mijn werk, t overviel me nogal, en vond zijn vraag ook nogal vreemd (dat hij dat eruit pikt??? Wat denken jullie daarvoor speculeer maar raak!)…. Heb een beetje uitgelegd dat als ik de balans opmaak van mijn leven tot nu toe, het resultaat niet is wat ik zou willen en dat ik dan dus denk dat ik ergens iets fout heb gedaan (simpele logica in een wereld van controle), en dat ik me in mijn wanhoop af vroeg waar ik dit aan verdiend heb… Hij zei iets als hoezo resultaat? (ik zou uit zijn opmerking hoop kunnen putten, maar geloof dat ik dat even op een laag pitje zet) Heb het toen bijgesteld tot het ‘tussen resultaat’ is, de balans na 35 jaar….. Ik wil graag kinderen, daar ben ik nu ik 35 jaar ben helemaal zeker van, de gedachte dat ik me dat beter eerder had kunnen bedenken en het mogelijk ergens in mijn leven anders had moeten doen, komt regelmatig bij mij op. Ik las pas ergens (ik meen op dit forum) een wijs inzicht dat het vreemd is in onze maatschappij je als vrouw tot je dertigste wordt aangesproken op je opleiding, een leuke relatie, je zelfstandigheid, je zelf ontplooiing, werk wat je leuk en boeiend vind en leuke vrienden. Van alles eigenlijk, maar of je kinderen wil is niet echt iets waar veel aan gerefereerd wordt. Rond je dertigste komen dan ineens de opmerkingen erbij dat je als je kinderen wil, toch wel eens op moet schieten….Dat je niet eeuwig de tijd hebt…In mijzelf is dat ook zo gegaan (product van de maatschappij, maar neem daar zelf mijn verantwoordelijkheid in), ik ben daar echt heel lang niet echt mee bezig geweest, dat zij zo, en daarmee is het goed, maar het is ook vreemd… Ik denk op zich dat het een vraag is waar je beter wat eerder, zowel mannen als vrouwen, al wel eens mee bezig kunt zijn. Maar goed ik ben wie ik ben en ik sta nu waar ik nu sta…..Verder kon hij er niet zoveel over zeggen, hij zei eigenlijk alleen dat hij het een heftige brief vond…. Ik heb ook niet zoveel gezegd…. Mijn hoofd begint dan allemaal openingen en vragen te bedenken, maar wil hem ook even laten… het was ook niet het moment, we waren even allebei thuis, hij had met vrienden afgesproken, ik zou bij mijn broer gaan eten… not the time. We hebben elkaar stevig vastgehouden…Lief is er wel eindelijk meer met andere mensen over aan het praten, van de week met een vriend (die het geloof ik vooral een lastige kwestie vond). Vrijdag ging hij met een vriend naar de kroeg (die vriend die een eerdere lange relatie heeft verbroken omdat hij wel kinderen wilde en zij niet) … Daarna met een heel klein hengeltje gevist…. Lief zei gisteravond voor het slapen gaan dat ze er een goed gesprek over hadden gehad… maar dat hij me dat de volgende dag (vandaag dus) wilde vertellen wat ze allemaal hadden besproken….. Ik hoop maar weer eens dat hij er vanavond zelf over begint…. En anders doe ik het wel Dus zo staat het er nu voor, …. ehm… er gebeurt in ieder geval wat…. Maar waar het heengaat?????? Om maar even in de 'wegen-metafoor' te blijven en de beatles aan te halen “it is a long and winding road!”Liefs Heureka!
maandag 4 december 2006 om 10:05
Goede maandagmorgen lieve meiden!Ik weer even.... even napraten over gisteravond. Gisteren na het eten gevraagd wat mijn lief met zijn vriend (J) allemaal hadden besproken vrijdag in de kroeg. Hij had eerder aangegeven dat hij daar nog over wilde vertellen. Het was een heftig gesprek geweest, J vond het sowieso een goed idee van ons om met een peut te gaan praten, hij had ook confronterende vragen gesteld over de beweegredenen van mijn lief om geen kinderen te willen. Had sommige van zijn redenen ook gelul genoemd, zoals dat de wereld toch geen mooie plek is…. Een argument waar ik zelf ook altijd dubbele gevoelens bij heb, hoe verdedigbaar ook, het is voor mij een vreemde reden, want als je dat volgt geef je de wereld eigenlijk op... This is no place to live in... dat past echt niet bij hoe ik in het leven sta, ik denk ook altijd 'ja maar als iedereen die kritisch naar de wereld kijkt zich niet voortplant gaat de wereld helemaal naar de klote'. Maar die redenering zou er toe leiden dat je een wereldverbeteraartje op de wereld wil zetten... de oer gedachte daarin vind ik wel mooi (Anne de wereld is niet mooi, maar jij kunt haar een beetje mooier kleueren H, Van veen), maar ik zou het een kind ook weer niet aan willen dat op zijn schoudertjes te dragen... Lief en J. hebben ook verder doorgepraat over de relatie van lief met zijn vader. Al pratende kwam mijn lief tot de conclusie dat het misschien goed zou zijn als hij zelf met een peut zou gaan praten om uit een aantal dingen te komen…. Dat heb ik zelf ook wel eens bedacht, maar vond het ergens een beetje vreemd als ik dat tegen mijn lief zou zeggen… Zie dit ook als iets van ons, ik moet hier ook iets mee. Want net zo min als ik wil dat het mijn probleem is (dat is het al te lang geweest) voelt het ook niet goed dat het zijn probleem is. Wel denk ik dat er een aantal dingen zijn waar lief beter mee om kan leren gaan, ook voor zichzelf… En dat het goed zou zijn als hij ‘iets’ doet met zijn vader… Uitvogelt hoe hij daarmee om wil gaan, dat is nu namelijk zoiets waar hij zo af en toe heel hard over piekert maar niet echt uitkomt… Volgens mij is dat niet goed… Het maakt niet zoveel uit wat hij besluit, hoe hij ermee om wil gaan, maar het moet volgens mij wel een plekje hebben in wie je bent…. ‘Er niks mee doen’ vind ik een zwakte bod. Ik denk echt dat het hem een evenwichtiger mens zou kunnen maken… Hij ziet dat ook, maar zei ook dat hij een aantal zaken in zijn leven prima vind zoals ze zijn… b.v. dat hij geen kinderen krijgt vind hij wel best, dat is voor hem niet iets waar hij vanuit zich zelf de behoefte voelt dat te veranderen (nee dan waren we al klaargeweest, natuurlijk)…. ik vind het niet best, dus moeten we er iets mee….We hebben nu af gesproken in eerste instantie samen naar de peut te gaan en dat hij daar dan ook bespreekt welke mogelijkheden er zijn om ook zelf een aantal gesprekken te hebben… Ik ben heel blij dat hij er zelf nu echt over aan het denken is, ook over hoe hij er zelf in staat, denk dat het hoe dan ook goed is….Een heel klein beetje maak ik me zorgen over de tijd…. Zie ik een doem scenario van lief die eindeloos op zoek gaat in zich zelf, terwijl ik rustig af moet wachten of hij eruit komt en hoe dan…. Dat kan ik niet laten gebeuren, maar het voelt ook vreemd dit wel aan te zwengelen en daarna niet het geduld te hebben om het uit te puzzelen…. Ik wil hem die tijd geven natuurlijk, maar heb ook niet alle tijd… En de uitkomst is natuurlijk onzeker…. (anders waren we er al uit) Hij kan na lang spitten nog steeds erop uitkomen dat hij geen kinderen wil en dan moet ik toch nog die moeilijke beslissing nemen. Lastig. Ik wil bij het intake gesprek wel duidelijk aangeven dat ik me daar zorgen over maak, dat het voor mij belangrijk is om binnen afzienbare tijd te weten waar ik aan toe ben… Help me eens hoe lang vinden jullie een redelijke termijn? Tuurlijk moet ik dat zelf voelen, maar jullie inzichten zijn welkom.De gedachte ‘had ik dit maar een eerder serieus besproken met lief, of was hij er maar eerder mee aan de slag gegaan’…is er natuurlijk ook. Laten anderen daar hun voordeel mee doen, voor mij is dat niet zo’n zinnige gedachten nu… Ik ben echt heel blij en ook trots op hem (en mezelf) dat hij er nu wel echt mee bezig is… beter laat dan nooit..To be continued…..
maandag 4 december 2006 om 10:39
Rixt, wat erg voor je dat het deze kant nu op gaat! Allebei argumenten aandragen en dat afkraken. Het komt heel vaak voor dat de 1 in de relatie verbaal sterker is dan de ander en ik vind het helemaal niet raar dat je een brief schrijft. Stom van hem dat hij dat niet begrijpt. En dan toch weer de discussie aan gaat die jij gaat verliezen.... En de redenen die hij geeft zullen jou ook nooit overtuigen. Lastig hoor. Het gevoel dat je een kind wil zit gewoon diep van binnnen. En dat is maar goed ook want anders was het menselijk ras al lang uitgestorven!!! Als alle koppels er zo goed over na gingen denken waren er niet veel kindertjes denk ik.
Doppie, ik ben inderdaad twee weken geleden ongesteld geworden. Even een dipje dan maar daarna ben ik weer positief. Op dit moment heb ik sterk het gevoel dat het ons gaat lukken deze keer. Het loslaten lukt me niet meer. Ik heb al heel lang het idee dat het moeilijk gaat zijn voor mij om kindjes te krijgen en tot nu toe zie ik dat gevoel steeds bevestigt. Moeilijk hoor! Maar het was voor mij ook de reden om er nu mee te willen beginnen, omdat ik bang was dat het niet zou lukken en dat we nog jaren de MMM in zouden moeten. In ieder geval heb ik tot aan de eisprong altijd het idee dat het gaat lukken. Na de eisprong zakt dat gevoel langzaam wat af totdat het gaat schommelen naar wel/niet/wel/niet. Maar positief blijven, dat is de enige manier!!!
Heureka ik hoop echt voor je dat de therapie gaat helpen!!! Het lijkt inderdaad alsof je vriend zelf ook wat hulp nodig heeft om alles op een rijtje te zetten. Ik zou niet weten hoe lang zoiets duurt. Het ligt er natuurlijk ook aan of je elke week gaat, hoe lang je over opdrachten doet (die je vaak krijgt), wat er in het verleden precies gebeurt is, of je vriend alles snel onder ogen wil zien etc. Als ik jou was zou ik zeker aangeven dat je je biologische klok voelt tikken en dat je hoopt dat je uitsluitsel krijgt voordat het te laat is. Misschien kan de peut na een tijdje een soort van schema geven wat er volgens hem/haar nog moet gebeuren voordat je vriend er uit is. Als hij kan schetsen wat hij nog van plan is met jullie, kan hij misschien inschatten hoe lang het duurt. Ik hoop dat het snel gaat en dat het het gewenste resultaat zal hebben!
groetjes kaetje
Doppie, ik ben inderdaad twee weken geleden ongesteld geworden. Even een dipje dan maar daarna ben ik weer positief. Op dit moment heb ik sterk het gevoel dat het ons gaat lukken deze keer. Het loslaten lukt me niet meer. Ik heb al heel lang het idee dat het moeilijk gaat zijn voor mij om kindjes te krijgen en tot nu toe zie ik dat gevoel steeds bevestigt. Moeilijk hoor! Maar het was voor mij ook de reden om er nu mee te willen beginnen, omdat ik bang was dat het niet zou lukken en dat we nog jaren de MMM in zouden moeten. In ieder geval heb ik tot aan de eisprong altijd het idee dat het gaat lukken. Na de eisprong zakt dat gevoel langzaam wat af totdat het gaat schommelen naar wel/niet/wel/niet. Maar positief blijven, dat is de enige manier!!!
Heureka ik hoop echt voor je dat de therapie gaat helpen!!! Het lijkt inderdaad alsof je vriend zelf ook wat hulp nodig heeft om alles op een rijtje te zetten. Ik zou niet weten hoe lang zoiets duurt. Het ligt er natuurlijk ook aan of je elke week gaat, hoe lang je over opdrachten doet (die je vaak krijgt), wat er in het verleden precies gebeurt is, of je vriend alles snel onder ogen wil zien etc. Als ik jou was zou ik zeker aangeven dat je je biologische klok voelt tikken en dat je hoopt dat je uitsluitsel krijgt voordat het te laat is. Misschien kan de peut na een tijdje een soort van schema geven wat er volgens hem/haar nog moet gebeuren voordat je vriend er uit is. Als hij kan schetsen wat hij nog van plan is met jullie, kan hij misschien inschatten hoe lang het duurt. Ik hoop dat het snel gaat en dat het het gewenste resultaat zal hebben!
groetjes kaetje
woensdag 6 december 2006 om 21:14
Dana, lijkt me juist leuk om je verhaal te lezen nu je man 'om' is. We hebben al zo lang meegeleefd, nou willen we de positieve verhalen natuurlijk ook horen En ook voor de broodnodige tegenwicht van alle hopeloze gevallen hier, haha.
Gelukkig bleef manlief zondag niet al te lang weg. Hij was boos in de auto gestapt naar Antwerpen om naar de film te gaan, maar .... er bleken alleen maar kinderfilms te draaien, haha! Hij moest er zelf ook wel om grimlachen. Dus toen was ie zo weer thuis. We hebben na wat gemok over en weer wel weer bijgelegd en als uitgangspunt genomen dat we bij elkaar willen blijven en het er nu vaker over moeten hebben. Uiteindelijk zijn we per saldo misschien niet zo heel veel verder, maar het is voor hem hopelijk wel wat duidelijker hoe ik er over denk. (mijn dagboeknotities heeft ie nog steeds niet gelezen, de rest, maar dat ging hij nog wel doen zei hij. Als de emoties weer wat minder heftig zijn). Het is misschien raar, maar voor m'n gevoel gaat ie nog wel een keer 'om'. Maar ja, misschien wishfull thinking.
Heureka, wel fijn dat je vriend nu wat meer open staat om er ook met andere mensen over te praten, en natuurlijk dat hij tenminste nu ook het inzicht heeft dat die therapeut een goed idee is. Hopelijk komt daar wat uit. Je gevoel van 'had ik maar eerder...' kan ik me wel iets bij voorstellen, maar daar zou ik toch niet teveel energie in stoppen. Misschien vind je me een bemoeial, maar ik zeg het lekker toch :P Het is zoals het is, en daar moet je het mee doen. Ook als je veel energie gaat steken in jezelf een schuldgevoel aanpraten dat je iets 'fout' hebt gedaan in je leven, want je bent immers niet helemaal waar je wilt zijn, helpt je niet echt verder. Een schuldgevoel 'ontslaat' je ook van verantwoordelijkheid nemen voor je eigen keuzes en accepteren van jezelf. Als je de snelweg naar geluk had genomen, had je nooit die leuke scenic routes ontdekt, die ook heel veel te bieden hebben!! :R
Gelukkig bleef manlief zondag niet al te lang weg. Hij was boos in de auto gestapt naar Antwerpen om naar de film te gaan, maar .... er bleken alleen maar kinderfilms te draaien, haha! Hij moest er zelf ook wel om grimlachen. Dus toen was ie zo weer thuis. We hebben na wat gemok over en weer wel weer bijgelegd en als uitgangspunt genomen dat we bij elkaar willen blijven en het er nu vaker over moeten hebben. Uiteindelijk zijn we per saldo misschien niet zo heel veel verder, maar het is voor hem hopelijk wel wat duidelijker hoe ik er over denk. (mijn dagboeknotities heeft ie nog steeds niet gelezen, de rest, maar dat ging hij nog wel doen zei hij. Als de emoties weer wat minder heftig zijn). Het is misschien raar, maar voor m'n gevoel gaat ie nog wel een keer 'om'. Maar ja, misschien wishfull thinking.
Heureka, wel fijn dat je vriend nu wat meer open staat om er ook met andere mensen over te praten, en natuurlijk dat hij tenminste nu ook het inzicht heeft dat die therapeut een goed idee is. Hopelijk komt daar wat uit. Je gevoel van 'had ik maar eerder...' kan ik me wel iets bij voorstellen, maar daar zou ik toch niet teveel energie in stoppen. Misschien vind je me een bemoeial, maar ik zeg het lekker toch :P Het is zoals het is, en daar moet je het mee doen. Ook als je veel energie gaat steken in jezelf een schuldgevoel aanpraten dat je iets 'fout' hebt gedaan in je leven, want je bent immers niet helemaal waar je wilt zijn, helpt je niet echt verder. Een schuldgevoel 'ontslaat' je ook van verantwoordelijkheid nemen voor je eigen keuzes en accepteren van jezelf. Als je de snelweg naar geluk had genomen, had je nooit die leuke scenic routes ontdekt, die ook heel veel te bieden hebben!! :R
donderdag 7 december 2006 om 00:46
Hoi Rixt!
Je mag alles zeggen hoor! De leuke scenic route van het leven kan ik ook zeer waarderen, en ben het ook met je eens dat het weinig zinvolle gedachten is om terugkijkend te denken dat je het anders had moeten doen, maar de gedachte is er soms wel, meer een soort wanhopige uitroep als ik het even echt niet meer weet.... In de 10 kantjes die ik aan mijn lief schreef noemde ik het twee keer, vond het frapant dat hij dat er juist uitpikte.... Daarom legde ik het even uit. Ik vind het gewoon soms gewoon niet zo slim van mezelf.... Nu voel ik het zo sterk dat ik kinderen wil, dan denk ik had ik me wel eens eerder kunnen bedenken.. Maar dat is niet een overheersend gevoel... Ik sta waar ik sta....
Gisteravond zaten we samen 'Evelien' te kijken... bij een emotionele scene waar ze het na uit elkaar te zijn geweest weer goed maken, zaten we allebei met tranen in de ogen keken elkaar aan en moesten heel hard huilen. Mijn lief heeft een beetje het gevoel dat hij klem zit... gehuild dat we elkaar niet kwijt willen.... hij voelt heel sterk dat we op een kruispunt staan, dat een keuze bij hem ligt, maar weet niet hoe hij moet kiezen.... Dit moet niet te lang duren..... Wel heel erg samen zijn we ..... Maar hartverscheurend is het ook.....
Liefs Heureka
Je mag alles zeggen hoor! De leuke scenic route van het leven kan ik ook zeer waarderen, en ben het ook met je eens dat het weinig zinvolle gedachten is om terugkijkend te denken dat je het anders had moeten doen, maar de gedachte is er soms wel, meer een soort wanhopige uitroep als ik het even echt niet meer weet.... In de 10 kantjes die ik aan mijn lief schreef noemde ik het twee keer, vond het frapant dat hij dat er juist uitpikte.... Daarom legde ik het even uit. Ik vind het gewoon soms gewoon niet zo slim van mezelf.... Nu voel ik het zo sterk dat ik kinderen wil, dan denk ik had ik me wel eens eerder kunnen bedenken.. Maar dat is niet een overheersend gevoel... Ik sta waar ik sta....
Gisteravond zaten we samen 'Evelien' te kijken... bij een emotionele scene waar ze het na uit elkaar te zijn geweest weer goed maken, zaten we allebei met tranen in de ogen keken elkaar aan en moesten heel hard huilen. Mijn lief heeft een beetje het gevoel dat hij klem zit... gehuild dat we elkaar niet kwijt willen.... hij voelt heel sterk dat we op een kruispunt staan, dat een keuze bij hem ligt, maar weet niet hoe hij moet kiezen.... Dit moet niet te lang duren..... Wel heel erg samen zijn we ..... Maar hartverscheurend is het ook.....
Liefs Heureka
donderdag 7 december 2006 om 11:35
Heureka, jullie beseffen nu beiden dat het een groot probleem is niet JOUW probleem maar van jullie samen! Dat is al heel belangrijk. Je vriend wil jou echt niet kwijt en hij zal echt in zijn hoofd overwegen om voor kinderen te gaan. Dat zal hij je nu misschien niet zeggen maar als ik jouw verhalen zo lees dan ben ik daar bijna van overtuigd. Hij zal vast proberen de positieve kanten er ook van in te zien. Hij beseft ook dat jullie elkaar kwijt kunnen raken. En als hij echt niet wil (kind) dan moet ie t ook niet doen...maar dan wel met alle gevolgen van dien. Maar dat is andersom ook zo, als jij je niet bedenkt (en dat doe je niet) dan kan dat ook enorme gevolgen hebben.
Het is fijn dat jullie er over kunnen praten! Ook al lost het het probleem niet op. Julie hebben beiden een belang en dat komt niet overeen en dat maakt het zo verrekte moeilijk!!!!!
Evelien is leuk he? Zo herkenbaar hoe zij in het leven staat en wat ze allemaal doet en wil. Het heftig dat ze uit elkaar waren...dan voel je wel even met ze mee he? Dat is confronterend.
Toen ze uiteindelijk met de kids op bed zaten te lachen zei mijn vriend 'zo'n gezinnetje krijgen wij ook he?' (maar dan natuurlijk zonder vreemd gaan enzo). Ze hebben leuke kinderen!
En ik denk echt dat jullie ook zo zullen praten over een tijdje Heureka. Op mijn eigen forum schreef ik het ook al dat ik er een goed gevoel bij heb. Je hebt er niks aan natuurlijk maar het voelt wel zo.
Heel veel sterkte meid en ik denk aan je/jullie.
Liefs Doppie
Het is fijn dat jullie er over kunnen praten! Ook al lost het het probleem niet op. Julie hebben beiden een belang en dat komt niet overeen en dat maakt het zo verrekte moeilijk!!!!!
Evelien is leuk he? Zo herkenbaar hoe zij in het leven staat en wat ze allemaal doet en wil. Het heftig dat ze uit elkaar waren...dan voel je wel even met ze mee he? Dat is confronterend.
Toen ze uiteindelijk met de kids op bed zaten te lachen zei mijn vriend 'zo'n gezinnetje krijgen wij ook he?' (maar dan natuurlijk zonder vreemd gaan enzo). Ze hebben leuke kinderen!
En ik denk echt dat jullie ook zo zullen praten over een tijdje Heureka. Op mijn eigen forum schreef ik het ook al dat ik er een goed gevoel bij heb. Je hebt er niks aan natuurlijk maar het voelt wel zo.
Heel veel sterkte meid en ik denk aan je/jullie.
Liefs Doppie
donderdag 7 december 2006 om 18:48
Hoi allemaal,
Wat gaat deze topic snel, ik zag ineens dat er al een deel2 was.
Hier is alles nog hetzelfde, vriendlief is er nog steeds niet aan toe.
Maakt wel heel af en toe opmerkingen over kleintjes en oohhh wat een lief koppie enz. Niet teveel hopen :(
Ik weet soms echt niet meer hoe ik er nu nog over moet beginnen, hij weet dat ik het enorm graag wil maar komt dan telkens op de zin : Ik ben er nu nog niet aan toe, en ik weet ook niet wanneer wel. Ik kom hier gewoon niet verder mee.
Hopelijk heeft een van jullie nog tips hoe jullie je manlief zover hebben gekregen :D I HOPE!!!
Groetjes Northern
Wat gaat deze topic snel, ik zag ineens dat er al een deel2 was.
Hier is alles nog hetzelfde, vriendlief is er nog steeds niet aan toe.
Maakt wel heel af en toe opmerkingen over kleintjes en oohhh wat een lief koppie enz. Niet teveel hopen :(
Ik weet soms echt niet meer hoe ik er nu nog over moet beginnen, hij weet dat ik het enorm graag wil maar komt dan telkens op de zin : Ik ben er nu nog niet aan toe, en ik weet ook niet wanneer wel. Ik kom hier gewoon niet verder mee.
Hopelijk heeft een van jullie nog tips hoe jullie je manlief zover hebben gekregen :D I HOPE!!!
Groetjes Northern
donderdag 7 december 2006 om 21:00
Hoi Northern, ik dacht dat ik best een goede zet had gedaan, dat mijn manlief goed vooruitging met mijn gesprekken en acties. Maar die van mij blijft een raar wezen, vanavond weer gesprek gehad maar hij blijft uitstellen en terugkrabbelen als hij de kans krijgt.
Dana, ik hoor ook graag de (positieve) verhalen van jou. Je man is toch ook nog een beetje een twijfelaar of is hij ineens echt 100% om. Ik hoop het voor je, maar ben bang dat jij misschien wel in net zo' n verwarrende situatie zit als ik.
Ik ben dus nu een paar weken aan foliumzuur en nog slechts 2 pillen te gaan, van wat ik dacht mijn laatste anticonceptiepil-strip.
Nou blijft mijn man dus (ook vandaag) weer beweren dat hij er echt nog niet klaar voor is en dat ik beter nog minimaal 1 strip maar beter meerdere maanden nog kan slikken.
Dus vroeg ik wat hij denkt dat er in die maand(en) zal veranderen, zegt hij dat hij niet kan garanderen dat hij dan wel echt staat te springen.
Hij blijft zeggen dat hij van het gezeur af wil zijn en dat ik het zelf maar moet weten, maar dat vind ik dus geen basis om samen voor een kind te kiezen (en dat weet hij).
Dus nu zit ik in dubio of ik volgende week nog aan een nieuwe strip ga beginnen, het gaat me niet om die ene maand of paar maanden, maar ik ben gewoon bang dat hij er niet ineens heel anders tegenaan zal gaan kijken en blijft uitstellen.
Ik heb vandaag (na een gesprek met mijn psycholoog wat ook op dit onderwerp kwam) 5 dingen met hem besproken:
1) ik vind het verwarrend en frustrerend dat hij zulke wisselende uitspraken doet (soms echt tegenstrijdig) -> hij vind dat dat niet zo is en dat hij heel duidelijk is, hij is er nog niet klaar voor, alleen het gezeur zat
2) ik heb gevraagd of hij angst heeft voor mijn lichamelijke en geestelijke gezondheid tijdens een zwangerschap-> nou niet echt eigenlijk, alleen ben wel lang ziek geweest dus dit is wel 1 van zijn redenen om het nog even aan te willen kijken (een paar maanden ofzo)
3) dat we nadat ik eventueel zwanger zou zijn samen nog bijna 9 maanden hebben om aan het (spannende) idee te wennen-> vond hij bullshit
4) wat maken een paar maanden voor hem voor verschil-> nou hij is er nog niet aan toe en misschien! dan wel?
5) dat hij de keuze nu bij mij legt zo van " doe maar wat je niet laten kan", ik leg nu de keuze terug. Ik stop in alle openheid met de pil en dan moet hij zorgen dat ik niet zwanger wordt (condooms)-> zijn reactie, had ik al verwacht want is geen fan van condooms, als jij met de pil stopt gaan we geen een keer met condoom sex hebben maar gewoon zonder!
Dus lekker duidelijk gesprek. Hij wil het niet, maar wil geen condooms. En geeft als klap op de vuurpijl aan dat hij het handig vind als ik de pil slik, dan hoeft hij geen condooms te gebruiken. Dus ik zit al 10 jaar aan die pil en hij kan niet een paar maanden wat regelen...
Ik wordt er een beetje verdrietig van. Ik dacht er bijna te zijn, maar ik wil gewoon niets forceren. Ik wil best een duwtje in de goede richting geven, maar ik wil niet echt pushen.
Hij begon al heel flauw vanavond van: als je straks een kind hebt wat is dan het volgende waar je me van gaat overtuigen?
Ik ben zo jaloers op stellen die gewoon tegelijk volledig dezelfde kinderwens hebben... Dat zou zo veel simpeler zijn, maar ja.
Ik hou hoop, want morgen kan alles weer anders zijn.
Dana, ik hoor ook graag de (positieve) verhalen van jou. Je man is toch ook nog een beetje een twijfelaar of is hij ineens echt 100% om. Ik hoop het voor je, maar ben bang dat jij misschien wel in net zo' n verwarrende situatie zit als ik.
Ik ben dus nu een paar weken aan foliumzuur en nog slechts 2 pillen te gaan, van wat ik dacht mijn laatste anticonceptiepil-strip.
Nou blijft mijn man dus (ook vandaag) weer beweren dat hij er echt nog niet klaar voor is en dat ik beter nog minimaal 1 strip maar beter meerdere maanden nog kan slikken.
Dus vroeg ik wat hij denkt dat er in die maand(en) zal veranderen, zegt hij dat hij niet kan garanderen dat hij dan wel echt staat te springen.
Hij blijft zeggen dat hij van het gezeur af wil zijn en dat ik het zelf maar moet weten, maar dat vind ik dus geen basis om samen voor een kind te kiezen (en dat weet hij).
Dus nu zit ik in dubio of ik volgende week nog aan een nieuwe strip ga beginnen, het gaat me niet om die ene maand of paar maanden, maar ik ben gewoon bang dat hij er niet ineens heel anders tegenaan zal gaan kijken en blijft uitstellen.
Ik heb vandaag (na een gesprek met mijn psycholoog wat ook op dit onderwerp kwam) 5 dingen met hem besproken:
1) ik vind het verwarrend en frustrerend dat hij zulke wisselende uitspraken doet (soms echt tegenstrijdig) -> hij vind dat dat niet zo is en dat hij heel duidelijk is, hij is er nog niet klaar voor, alleen het gezeur zat
2) ik heb gevraagd of hij angst heeft voor mijn lichamelijke en geestelijke gezondheid tijdens een zwangerschap-> nou niet echt eigenlijk, alleen ben wel lang ziek geweest dus dit is wel 1 van zijn redenen om het nog even aan te willen kijken (een paar maanden ofzo)
3) dat we nadat ik eventueel zwanger zou zijn samen nog bijna 9 maanden hebben om aan het (spannende) idee te wennen-> vond hij bullshit
4) wat maken een paar maanden voor hem voor verschil-> nou hij is er nog niet aan toe en misschien! dan wel?
5) dat hij de keuze nu bij mij legt zo van " doe maar wat je niet laten kan", ik leg nu de keuze terug. Ik stop in alle openheid met de pil en dan moet hij zorgen dat ik niet zwanger wordt (condooms)-> zijn reactie, had ik al verwacht want is geen fan van condooms, als jij met de pil stopt gaan we geen een keer met condoom sex hebben maar gewoon zonder!
Dus lekker duidelijk gesprek. Hij wil het niet, maar wil geen condooms. En geeft als klap op de vuurpijl aan dat hij het handig vind als ik de pil slik, dan hoeft hij geen condooms te gebruiken. Dus ik zit al 10 jaar aan die pil en hij kan niet een paar maanden wat regelen...
Ik wordt er een beetje verdrietig van. Ik dacht er bijna te zijn, maar ik wil gewoon niets forceren. Ik wil best een duwtje in de goede richting geven, maar ik wil niet echt pushen.
Hij begon al heel flauw vanavond van: als je straks een kind hebt wat is dan het volgende waar je me van gaat overtuigen?
Ik ben zo jaloers op stellen die gewoon tegelijk volledig dezelfde kinderwens hebben... Dat zou zo veel simpeler zijn, maar ja.
Ik hou hoop, want morgen kan alles weer anders zijn.
vrijdag 8 december 2006 om 09:29
Hoi Plieno,
HEEL HERKENBAAR!!!!
Echt het lijkt bijna wel of we het over dezelfde soort man hebben.
Condooms zijn hier ook echt taboe, dan maar geen seks of in elks geval minder zegt mijn vriend, helemaal zonder kan hij toch niet :D
Hij vind het ook vreselijk voor mij dat ik de mirena tegen m`n zin in toch nog steeds in m`n lijf heb, maar weet aan de andere kant ook geen oplossing.
We hebben er al vreselijk om zitten janken met ons beiden omdat we er niet uit kwamen :( Hij baalt dat hij me niet kan geven wat ik wil, een kleine. Althans kan wel maar hij wil het nu nog niet. En weet ook helemaal niet wanneer wel.
Soms wordt ik er echt moedeloos van en durf ik amper de confrontatie weer aan te gaan want je merkt dat hij het vervelend vind dat ik er telkens weer over begin.
Hoe oud zijn jullie eigenlijk Plieno?
Groetjes Northern
HEEL HERKENBAAR!!!!
Echt het lijkt bijna wel of we het over dezelfde soort man hebben.
Condooms zijn hier ook echt taboe, dan maar geen seks of in elks geval minder zegt mijn vriend, helemaal zonder kan hij toch niet :D
Hij vind het ook vreselijk voor mij dat ik de mirena tegen m`n zin in toch nog steeds in m`n lijf heb, maar weet aan de andere kant ook geen oplossing.
We hebben er al vreselijk om zitten janken met ons beiden omdat we er niet uit kwamen :( Hij baalt dat hij me niet kan geven wat ik wil, een kleine. Althans kan wel maar hij wil het nu nog niet. En weet ook helemaal niet wanneer wel.
Soms wordt ik er echt moedeloos van en durf ik amper de confrontatie weer aan te gaan want je merkt dat hij het vervelend vind dat ik er telkens weer over begin.
Hoe oud zijn jullie eigenlijk Plieno?
Groetjes Northern
vrijdag 8 december 2006 om 11:34
Breekt nog eens in (zat hier ook een tijd terug he)
Wel je laatste alinea doet me aan mezelf denken . Ik vrees enkel dat in de meeste gevallen de vrouw eerder een kinderwens zal hebben dan de man hoor.
In mijn geval vond mijn vriend het ook eerst te vroeg. En begon ie in mijn ogen redenen te zoeken dat ik maar niet met de pil stopte (praktische redenen zoals mijn baan die te ver was etc)
Op een dag was ik het moe, ik heb hem toen gezegd dat ik mijn ontslag ging geven zonder andere baan op oog te hebben (ik zat al een jaar met kinderwens en vond al een jaar geen baan) Uiteindelijk heb ik geluk gehad en die baan gevonden (nu probs met baan , maar kom beeb is onderweg)
Eerst was het dan ook wel weer, van doe je proeftijd uit en dan stoppen we met pil. Maar na een tijdje zeuren besefte ie wel dat het menens was en stopten we (percies ook om mij een plezier te doen) met de pil.
Mijn vriend heeft toen wel nadien toegegeven dat hij bang was om kids op te krijgen, en nu is hij helemaal dol van mijn zwangere buik.
Ik denk dat het bij de meeste mannen de angst is voor kinderen te krijgen, dat hen doet uitstellen. Probeer met hem te praten en vertel hem dat het voor jou ook even eng is om met anticonceptie te stoppen. Ik heb zelf gemerkt dat zeuren niet helpt.
Ik hoop dat je er wat aan hebt, heb zelf bijna 2 jaar mogen wachten eer kinderwens bij hem vervult geraakte . Had daarvoor al jaren een kinderwens.
zaterdag 9 december 2006 om 13:56
Hallo allemaal,
Was nog lastig om een peut te vinden die voor einde jaar nog een plekje had.... Denk dat veel mensen nog voor eind van het jaar met dingen 'aan de slag willen' .... Maar het is nu toch gelukt, niet bij de peut die mijn huisarts had aangeraden, maar via hem weer bij een ander terecht gekomen... Heb hem aan de telefoon gehad en hij klinkt 'goed' voorzover je daar iets zinnigs over kunt zeggen... Het is toch afwachten... De afspraak is pas over twee en halve week, maar het voelt wel als een positieve stap... Geeft weer een beetje een 'opgeruimd' gevoel in mijn hoofd... Iedereen waarmee ik het hier over heb, vind het ook een goede stap.. dat is ook fijn! Krijg er ook wel kracht van, er nu eindelijk wat constructiever mee bezig te zijn, en voor mezelf duidelijk te hebben hoe ik hier in sta...
Lidhiana, hebben jullie je eerste gesprek al gehad? Ben zo benieuwd hoe je het vond, je houd me op de hoogte he?
Tjee Plieno, wat vervelend dat het nu toch weer minder kleurig is dan je dacht een tijdje geleden... Ik zou denk ik toch ook gewoon met de pil stoppen hoor, dat dan wel duidelijk zeggen, maar waarom zou je wachten...? Hij kan echt wel een tijdje condooms gebruiken.... Volgens mij zitten jullie een beetje in een touwtrek spelletje.... Waarin hij niet helemaal zijn verantwoordelijkheid neemt... Hij gooit het op jouw gezeur, dat is wle een vreemde reden om dan maar kinderen te nemen... Dat zit volgens mij meer een manier om het verder van hem af te houden, om er niet zelf een standpunt en een beslissing in te nemen. Ik denk dat je niet moet accepteren dat hij jouw wens als gezeur afdoet... Misschien kun je hem eens voorleggen hoe hij er dan over zou willen praten.... Je wens is van jou en dus legitiem en dus moet hij er toch ook iets mee.... Dat kan hij volgens mij niet ontkennen. Hoe jullie er dan mee omgaan is een tweede, daar kun je hopelijk over praten.. Ik heb het idee dat je vriend vent denkt dat hij er over een paar maanden anders tegenaan kijkt, kan hij dat aannemelijk maken, of is het een manier op 'het' op de lange baan te schuiven....? Wat denk jij daarvan?
Northern, ik begrijp dat je hier al eerder schreef, maar kan je stukken niet vinden. Zou je kort willen vertellen hoe oud je bent, hoe oud je lief is, hoe lang jullie samen zijn en hoe lang jullie 'er' al over bezig zijn en wat zijn redenen zijn om het (nog) niet te willen.... Dan kan ik beter met je meedenken....
Fijn weekend allemaal, en geniet van het zonnetje!
Heureka!
Was nog lastig om een peut te vinden die voor einde jaar nog een plekje had.... Denk dat veel mensen nog voor eind van het jaar met dingen 'aan de slag willen' .... Maar het is nu toch gelukt, niet bij de peut die mijn huisarts had aangeraden, maar via hem weer bij een ander terecht gekomen... Heb hem aan de telefoon gehad en hij klinkt 'goed' voorzover je daar iets zinnigs over kunt zeggen... Het is toch afwachten... De afspraak is pas over twee en halve week, maar het voelt wel als een positieve stap... Geeft weer een beetje een 'opgeruimd' gevoel in mijn hoofd... Iedereen waarmee ik het hier over heb, vind het ook een goede stap.. dat is ook fijn! Krijg er ook wel kracht van, er nu eindelijk wat constructiever mee bezig te zijn, en voor mezelf duidelijk te hebben hoe ik hier in sta...
Lidhiana, hebben jullie je eerste gesprek al gehad? Ben zo benieuwd hoe je het vond, je houd me op de hoogte he?
Tjee Plieno, wat vervelend dat het nu toch weer minder kleurig is dan je dacht een tijdje geleden... Ik zou denk ik toch ook gewoon met de pil stoppen hoor, dat dan wel duidelijk zeggen, maar waarom zou je wachten...? Hij kan echt wel een tijdje condooms gebruiken.... Volgens mij zitten jullie een beetje in een touwtrek spelletje.... Waarin hij niet helemaal zijn verantwoordelijkheid neemt... Hij gooit het op jouw gezeur, dat is wle een vreemde reden om dan maar kinderen te nemen... Dat zit volgens mij meer een manier om het verder van hem af te houden, om er niet zelf een standpunt en een beslissing in te nemen. Ik denk dat je niet moet accepteren dat hij jouw wens als gezeur afdoet... Misschien kun je hem eens voorleggen hoe hij er dan over zou willen praten.... Je wens is van jou en dus legitiem en dus moet hij er toch ook iets mee.... Dat kan hij volgens mij niet ontkennen. Hoe jullie er dan mee omgaan is een tweede, daar kun je hopelijk over praten.. Ik heb het idee dat je vriend vent denkt dat hij er over een paar maanden anders tegenaan kijkt, kan hij dat aannemelijk maken, of is het een manier op 'het' op de lange baan te schuiven....? Wat denk jij daarvan?
Northern, ik begrijp dat je hier al eerder schreef, maar kan je stukken niet vinden. Zou je kort willen vertellen hoe oud je bent, hoe oud je lief is, hoe lang jullie samen zijn en hoe lang jullie 'er' al over bezig zijn en wat zijn redenen zijn om het (nog) niet te willen.... Dan kan ik beter met je meedenken....
Fijn weekend allemaal, en geniet van het zonnetje!
Heureka!
zaterdag 9 december 2006 om 14:10
Lieve Doppie,
Bedankt voor je lieve reactie, Dat jij er een goed gevoel over hebt, heb ik wel wat aan hoor, vooral (en misschien wel alleen maar) omdat het ook wel klopt met hoe ik er zelf over voel... er is iets aan het veranderen en dat is goed... Hoop is mooi, maar ik kan er ook niet zoveel veel mee in deze, hoop voelt ook eng, durf ik mezelf niet eh.... expliciet toe te staan, ofzo. Hoop gaat over resultaten... en daar durf ik niets over te zeggen.... Daar gaat het ook niet op, het gaat er voor mij om in mijn leven het juiste te doen... Dat geeft me kracht. Ik voel nu dat ik doe wat ik moet doen, dat is het belangrijkste, wat daaruit komt dat zal de tijd me leren... Het komt goed, hoe dan ook!
Liefs!
Heureka!
Bedankt voor je lieve reactie, Dat jij er een goed gevoel over hebt, heb ik wel wat aan hoor, vooral (en misschien wel alleen maar) omdat het ook wel klopt met hoe ik er zelf over voel... er is iets aan het veranderen en dat is goed... Hoop is mooi, maar ik kan er ook niet zoveel veel mee in deze, hoop voelt ook eng, durf ik mezelf niet eh.... expliciet toe te staan, ofzo. Hoop gaat over resultaten... en daar durf ik niets over te zeggen.... Daar gaat het ook niet op, het gaat er voor mij om in mijn leven het juiste te doen... Dat geeft me kracht. Ik voel nu dat ik doe wat ik moet doen, dat is het belangrijkste, wat daaruit komt dat zal de tijd me leren... Het komt goed, hoe dan ook!
Liefs!
Heureka!
zaterdag 9 december 2006 om 15:37
Hallo allemaal! Ik ben al lang niet meer hier geweest en heb dus niet álle reakties kunnen lezen. Maar die van Dana vind ik wel heel erg ontroerend, hoor! Geweldig als je man dan met een potje foliumzuur aan komt zetten, ik moest er ook wel heel erg om lachen 
.
Bij mij niks nieuws, het onderwerp is bij ons afgesloten. Maar ik heb wel gemerkt, dat er om me heen allemaal vrouwen zwanger worden. En het "gemene" daaraan is: ze worden allemaal "ongepland" zwanger. En zijn dan toch héél erg door het dolle heen. En hun vrienden/mannen uiteindelijk ook. Dus dat schijnt toch wel te werken, gewoon ineens met het "schokkende" nieuws uit de bus te komen, haha!
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte, uithoudinsvermogen en goede zenuwen. Mezelf wens ik geduld .
Tot snel.
. Bij mij niks nieuws, het onderwerp is bij ons afgesloten. Maar ik heb wel gemerkt, dat er om me heen allemaal vrouwen zwanger worden. En het "gemene" daaraan is: ze worden allemaal "ongepland" zwanger. En zijn dan toch héél erg door het dolle heen. En hun vrienden/mannen uiteindelijk ook. Dus dat schijnt toch wel te werken, gewoon ineens met het "schokkende" nieuws uit de bus te komen, haha!
Ik wens jullie allemaal heel veel sterkte, uithoudinsvermogen en goede zenuwen. Mezelf wens ik geduld .
Tot snel.
zaterdag 9 december 2006 om 22:56
[fgcolor=#800000]
Hoi Heureka,
[/fgcolor]
Nou hier wat antwoorden op jouw vragen, en alvast bedankt voor het meedenken :D
Northern, ik begrijp dat je hier al eerder schreef, maar kan je stukken niet vinden. Klopt, dat was denk ik nog deel 1. Zou je kort willen vertellen hoe oud je bent bijna 24 jaar, hoe oud je lief is 25 jaar, hoe lang jullie samen zijn 7,5 jaar en hoe lang jullie 'er' al over bezig zijn half jaar ongeveer en wat zijn redenen zijn om het (nog) niet te willen Ik wil heel graag al een tijdje maar manlief ziet er erg tegenop. Hij is bang zijn vrijheid te verliezen en zegt er nog niet aan toe te zijn. Hij weet niet waarom, alles is verder in orde baan, huis relatie enz. Maar hij zegt dat het z`n gevoel is. Ik kan dat best begrijpen maar aan de andere kant blijf ik met een gevoel rondlopen van waarom niet? Ik heb hem ook gezegd dat elke man er tegenop ziet en het er echt niet zomaar is en er nog zat tijd is om aan te wennen. We hebben onlangs beiden tranen met tuiten gehuild omdat we er niet uitkwamen. Is het dan zo moeilijk??????? .... Dan kan ik beter met je meedenken
Alvast heel erg bedankt :D
Groetjes Northern
Hoi Heureka,
[/fgcolor]
Nou hier wat antwoorden op jouw vragen, en alvast bedankt voor het meedenken :D
Northern, ik begrijp dat je hier al eerder schreef, maar kan je stukken niet vinden. Klopt, dat was denk ik nog deel 1. Zou je kort willen vertellen hoe oud je bent bijna 24 jaar, hoe oud je lief is 25 jaar, hoe lang jullie samen zijn 7,5 jaar en hoe lang jullie 'er' al over bezig zijn half jaar ongeveer en wat zijn redenen zijn om het (nog) niet te willen Ik wil heel graag al een tijdje maar manlief ziet er erg tegenop. Hij is bang zijn vrijheid te verliezen en zegt er nog niet aan toe te zijn. Hij weet niet waarom, alles is verder in orde baan, huis relatie enz. Maar hij zegt dat het z`n gevoel is. Ik kan dat best begrijpen maar aan de andere kant blijf ik met een gevoel rondlopen van waarom niet? Ik heb hem ook gezegd dat elke man er tegenop ziet en het er echt niet zomaar is en er nog zat tijd is om aan te wennen. We hebben onlangs beiden tranen met tuiten gehuild omdat we er niet uitkwamen. Is het dan zo moeilijk??????? .... Dan kan ik beter met je meedenken
Alvast heel erg bedankt :D
Groetjes Northern
zondag 10 december 2006 om 16:27
Hoi Northern, Ja erg herkenbare situatie, veel mannen hebben toch dezelfde soort bedenkingen bij hun eigen vaderschap, dat is denk ik ook natuurlijk. Mannen voelen niet zo vaak ineens de noodzaak dat het tijd is, dat komt denk ik meestal vanuit de vrouw volgens mij. Maar wel belangrijk om er samen in verder te komen. Jullie zijn natuurlijk ook nog niet zo oud, hebben nog wel even tijd om er een goede manier in te vinden. Maar als jij de noodzaak voelt om nu kinderen te willen, is het wel iets waar jullie iets mee moeten. Dat jullie er samen over kunnen huilen is denk ik wel een goed teken (hoe vreemd dat ook klinkt). Ik bedoel vaak is het eerst een tijd het probleem van de vrouw. Ik heb er zelf eerst heel lang alleen mee rond gelopen, dan hadden we het er wel af en toe over maar bleef het heel erg mijn probleem…. Had ik heel erg het idee dat het op mijn schouders lag… Inmiddels is het wel meer ons probleem geworden en dat zie ik als een stap in een goede richting. Ik denk dat het goed is er op verschillende manieren over te praten, hebben juli het er wel eens over hoe jullie het dan tzt zouden gaan doen, hoe jullie een kindje zouden willen opvoeden, hoe jullie zelf opgevoed zijn. Heb je hem wel eens gevraagd of hij kan aangeven wanneer hij denkt er wel aan toe te zijn? Ik bedoel, heeft hij nog concrete dingen die hij voor die tijd wil doen, of is het meer een ver van zijn bed show, waar hij zich niets bij voor kan stellen? Ik denk dat door er steeds wat over te praten, hij er ook wel langzaam meer over na kan gaan denken en er aan kan wennen. Ik wens je heel veel kracht en wijsheid toe!Liefs Heureka
zondag 10 december 2006 om 20:09
Heureka, wat zeg jij toch vaak rake wijze dingen...
Zoals gisteren:
Tjee Plieno, wat vervelend dat het nu toch weer minder kleurig is dan je dacht een tijdje geleden... Ik zou denk ik toch ook gewoon met de pil stoppen hoor, dat dan wel duidelijk zeggen, maar waarom zou je wachten...? Hij kan echt wel een tijdje condooms gebruiken.... Volgens mij zitten jullie een beetje in een touwtrek spelletje.... Waarin hij niet helemaal zijn verantwoordelijkheid neemt... Hij gooit het op jouw gezeur, dat is wle een vreemde reden om dan maar kinderen te nemen... Dat zit volgens mij meer een manier om het verder van hem af te houden, om er niet zelf een standpunt en een beslissing in te nemen. Ik denk dat je niet moet accepteren dat hij jouw wens als gezeur afdoet... Misschien kun je hem eens voorleggen hoe hij er dan over zou willen praten.... Je wens is van jou en dus legitiem en dus moet hij er toch ook iets mee.... Dat kan hij volgens mij niet ontkennen. Hoe jullie er dan mee omgaan is een tweede, daar kun je hopelijk over praten.. Ik heb het idee dat je vriend vent denkt dat hij er over een paar maanden anders tegenaan kijkt, kan hij dat aannemelijk maken, of is het een manier op 'het' op de lange baan te schuiven....? Wat denk jij daarvan?
Het lijkt bij ons inderdaad een touwtrek-spel te worden, wat ik absoluut niet wil. Er hangt nu ook zo veel negativiteit rondom onze kinderwens, terwijl we wel beide een positieve kinderwens hebben, alleen over de timing zijn we het niet eens...
Ik werd een beetje verdrietig toen ik las dat hij mijn wens als gezeur af doet, maar dat voel ik inderdaad zo, had dat alleen nog nooit zo onder woorden gebracht. Ik wil ook geen zeur zijn, ik wil wel over mijn wens kunnen praten!
Mijn man kan niet aannemelijk maken dat hij er over een paar maanden echt anders in staat. Hij denkt wel dat er een kans is dat hij er dan wel aan toe is en hij vind nog steeds dat mijn gezondheidssituatie (herstel van burn-out) nu nog niet goed genoeg is. Maar wanneer wel weet hij niet echt goed.
Dus hij heeft wel argumenten, maar niet concreet van "dan en dan" zal ik er klaar voor zijn, maar dat vind ik ook wel logisch want je kan natuurlijk de toekomst niet voorspellen.
Een paar dagen terug was er een stel vrienden met kindje van 5 weken op visite. Was erg leuk, kind was zoet. Huilde alleen even voordat het voeding kreeg. Dus toen zij weg waren en man en ik naar bed gingen, verwachte ik een opmerking van: zie je met kinderen kan je nog gewoon dit soort gezellige avondjes hebben, terwijl kindje grotendeels slaapt... In plaats daarvan zei hij: dat huilen dat vind ik nog steeds helemaal niks. Ik weet niet of hij dit nou echt zo vond of dat hij dit zag als manier om mij te overtuigen om toch nog maar de pil te blijven slikken..
Vandaag kinderkamer bij schoonzus bekeken. Man was op zich wel enthousiast en geinteresseerd in de kinderwagen. Maar toen hij prijskaartje hoorde riep hij dat dat een goede reden was om voorlopig niet aan kinderen te beginnen. Zei schoonzus ook nog, wacht maar tot ze zwanger is van een tweeling, dan wordt het pas echt een dure business. Nee daar heb je wat aan!
Zoals gisteren:
Tjee Plieno, wat vervelend dat het nu toch weer minder kleurig is dan je dacht een tijdje geleden... Ik zou denk ik toch ook gewoon met de pil stoppen hoor, dat dan wel duidelijk zeggen, maar waarom zou je wachten...? Hij kan echt wel een tijdje condooms gebruiken.... Volgens mij zitten jullie een beetje in een touwtrek spelletje.... Waarin hij niet helemaal zijn verantwoordelijkheid neemt... Hij gooit het op jouw gezeur, dat is wle een vreemde reden om dan maar kinderen te nemen... Dat zit volgens mij meer een manier om het verder van hem af te houden, om er niet zelf een standpunt en een beslissing in te nemen. Ik denk dat je niet moet accepteren dat hij jouw wens als gezeur afdoet... Misschien kun je hem eens voorleggen hoe hij er dan over zou willen praten.... Je wens is van jou en dus legitiem en dus moet hij er toch ook iets mee.... Dat kan hij volgens mij niet ontkennen. Hoe jullie er dan mee omgaan is een tweede, daar kun je hopelijk over praten.. Ik heb het idee dat je vriend vent denkt dat hij er over een paar maanden anders tegenaan kijkt, kan hij dat aannemelijk maken, of is het een manier op 'het' op de lange baan te schuiven....? Wat denk jij daarvan?
Het lijkt bij ons inderdaad een touwtrek-spel te worden, wat ik absoluut niet wil. Er hangt nu ook zo veel negativiteit rondom onze kinderwens, terwijl we wel beide een positieve kinderwens hebben, alleen over de timing zijn we het niet eens...
Ik werd een beetje verdrietig toen ik las dat hij mijn wens als gezeur af doet, maar dat voel ik inderdaad zo, had dat alleen nog nooit zo onder woorden gebracht. Ik wil ook geen zeur zijn, ik wil wel over mijn wens kunnen praten!
Mijn man kan niet aannemelijk maken dat hij er over een paar maanden echt anders in staat. Hij denkt wel dat er een kans is dat hij er dan wel aan toe is en hij vind nog steeds dat mijn gezondheidssituatie (herstel van burn-out) nu nog niet goed genoeg is. Maar wanneer wel weet hij niet echt goed.
Dus hij heeft wel argumenten, maar niet concreet van "dan en dan" zal ik er klaar voor zijn, maar dat vind ik ook wel logisch want je kan natuurlijk de toekomst niet voorspellen.
Een paar dagen terug was er een stel vrienden met kindje van 5 weken op visite. Was erg leuk, kind was zoet. Huilde alleen even voordat het voeding kreeg. Dus toen zij weg waren en man en ik naar bed gingen, verwachte ik een opmerking van: zie je met kinderen kan je nog gewoon dit soort gezellige avondjes hebben, terwijl kindje grotendeels slaapt... In plaats daarvan zei hij: dat huilen dat vind ik nog steeds helemaal niks. Ik weet niet of hij dit nou echt zo vond of dat hij dit zag als manier om mij te overtuigen om toch nog maar de pil te blijven slikken..
Vandaag kinderkamer bij schoonzus bekeken. Man was op zich wel enthousiast en geinteresseerd in de kinderwagen. Maar toen hij prijskaartje hoorde riep hij dat dat een goede reden was om voorlopig niet aan kinderen te beginnen. Zei schoonzus ook nog, wacht maar tot ze zwanger is van een tweeling, dan wordt het pas echt een dure business. Nee daar heb je wat aan!
maandag 11 december 2006 om 10:59
Hallo allemaal.
Helaas heb ik gisteren een ruzie gehad met mijn man over het onderwerp waar ik hier steeds over schrijf: de timing van mijn kinderwens en de manier waarop ik daarmee omga.
Om mijn relatie niet op het spel te zetten en het positieve van een kinderwens een kans te geven heb ik in overleg met mijn man besloten om hier (voorlopig) niet meer te schrijven. Verder ga ik weer aan de pil totdat we samen het gevoel hebben op een positieve manier aan onze kinderwens te willen gaan werken.
Ik ben verdrietig, maar ook boos op mezelf dat ik mezelf zo ben verloren in mijn wens. Ik wil zo niet zijn en doen.
Ik wens jullie allemaal veel succes en ik hoop dat er op jullie relaties minder spanningen ontstaan. Mijn relatie gaat boven alles.
Helaas heb ik gisteren een ruzie gehad met mijn man over het onderwerp waar ik hier steeds over schrijf: de timing van mijn kinderwens en de manier waarop ik daarmee omga.
Om mijn relatie niet op het spel te zetten en het positieve van een kinderwens een kans te geven heb ik in overleg met mijn man besloten om hier (voorlopig) niet meer te schrijven. Verder ga ik weer aan de pil totdat we samen het gevoel hebben op een positieve manier aan onze kinderwens te willen gaan werken.
Ik ben verdrietig, maar ook boos op mezelf dat ik mezelf zo ben verloren in mijn wens. Ik wil zo niet zijn en doen.
Ik wens jullie allemaal veel succes en ik hoop dat er op jullie relaties minder spanningen ontstaan. Mijn relatie gaat boven alles.
maandag 11 december 2006 om 11:40
He Plieno,
Allereerst is het natuurlijk wel heel fijn dat jullie wel allebei een kinderwens hebben! He lieve Plieno het is wel heel belangrijk om je te realiseren dat je geen zeur bent! Hij kan dat vinden van je gedrag, maar je bent het niet!!! Ik heb ook het idee dat hij het af doet als gezeur 'om een beetje ruimte te houden voor zichzelf' ofzo... daardoor kan hij het een beetje op afstand houden...
Ik denk dat het wel goed is hem duidelijk te zeggen dat je niet wil dat hij jouw wens als gezeur afdoet, dat je begrijpt dat hij het spannend vindt, dat hij niet weet of nu het juiste moment is, dat is allemaal 'prima', maar hij moet jouw gevoel wel respecteren. Dat het voor jou wel heel belangrijk is om er over te praten, dat je soms ook niet weet hoe je er dan over moet hebben, zonder dat hij dat zeuren vindt. Of hij je daar dan niet bij kan helpen... Hoe zou hij dat dan willen?
Net als dat hij zijn gevoelens en twijfels mag hebben, mag jij ook jouw wens hebben.
Ik snap wel dat je man niet in de toekomst kan kijken, maar hij mag er wel over nadenken, hij kwam toch triomfantelijk met de foliumzuur aan... ehm... wat dacht hij toen? Ik geef Plieno foliumzuur dan houdt ze haar mond tenminste? Dat is wel makkelijk afschuiven, en hij snapt denk ik ook wel dat dat te simpel gedacht is.. Toch?
Foliumzuur en de pil slikken is wel een hele vreemde tussenweg... Wel typerend voor de situatie waar je inzit....
k geloof dat je pilstrip inmiddel op is, toch? en ben je nu gestopt met de pil, of slik te toch nog een maandje door? Ik heb je al gezegd dat ik denk dat je moet stoppen met de pil, maar zou er daarna wel relaxed mee omgaan als hij nog een tijdje condooms wil gebruiken.... Dan laat je bij wijze van spreken gewoon het touw los en kijk je wat er gebeurt...
Erg herkenbaar die situatie met dat babietje die bij jullie was, dat heb ik ok vaker meegemaakt dat we bij mensen met kinderen zijn langsgeweest en ik denk nou dat was toch een leuk voorbeeld dat 'het leven niet is afgelopen als je kinderen krijgt' (dat denkt mijn lief namelijk soms echt :?) maar dan haalt hij er juist weer iets uit wat hem bevestigd in zijn idee dat het allemaal maar moeizaam is.. Wel typerend voor onze verschillende perspectieven. De dag dat je man (of iemand anders) een huilende baby prettig vind om te horen, komt natuurlijk nooit. Het lijkt een beetje of je man dat verwacht ??? En de opmerking van je schoonzus is inderdaad ook lekker handig... Maar goed we hebben soms ook wel de neiging om alleen de leuke dingen van kinderen te willen laten zien. Ik zou soms willen dat alleen de leuke vrolijke grappige kindjes met intens gelukkige ouders bij mijn lief in de buurt mogen komen. Dat is ook niet erg realistisch... Er zitten natuurlijk best mindere kanten aan kinderen hebben, ik denk dat het soms best zwaar is, en lastig het allemaal te regelen. Maar mijn streven in mijn leven is niet om het 'makkelijk' te hebben. Ik wil puur en wezenlijk Leven... En het krijgen van kinderen met alle nadelen en voordelen erbij... Is daarvan een wezenlijke invulling.....
Wijsheid toegewenst!
Heureka
Allereerst is het natuurlijk wel heel fijn dat jullie wel allebei een kinderwens hebben! He lieve Plieno het is wel heel belangrijk om je te realiseren dat je geen zeur bent! Hij kan dat vinden van je gedrag, maar je bent het niet!!! Ik heb ook het idee dat hij het af doet als gezeur 'om een beetje ruimte te houden voor zichzelf' ofzo... daardoor kan hij het een beetje op afstand houden...
Ik denk dat het wel goed is hem duidelijk te zeggen dat je niet wil dat hij jouw wens als gezeur afdoet, dat je begrijpt dat hij het spannend vindt, dat hij niet weet of nu het juiste moment is, dat is allemaal 'prima', maar hij moet jouw gevoel wel respecteren. Dat het voor jou wel heel belangrijk is om er over te praten, dat je soms ook niet weet hoe je er dan over moet hebben, zonder dat hij dat zeuren vindt. Of hij je daar dan niet bij kan helpen... Hoe zou hij dat dan willen?
Net als dat hij zijn gevoelens en twijfels mag hebben, mag jij ook jouw wens hebben.
Ik snap wel dat je man niet in de toekomst kan kijken, maar hij mag er wel over nadenken, hij kwam toch triomfantelijk met de foliumzuur aan... ehm... wat dacht hij toen? Ik geef Plieno foliumzuur dan houdt ze haar mond tenminste? Dat is wel makkelijk afschuiven, en hij snapt denk ik ook wel dat dat te simpel gedacht is.. Toch?
Foliumzuur en de pil slikken is wel een hele vreemde tussenweg... Wel typerend voor de situatie waar je inzit....
k geloof dat je pilstrip inmiddel op is, toch? en ben je nu gestopt met de pil, of slik te toch nog een maandje door? Ik heb je al gezegd dat ik denk dat je moet stoppen met de pil, maar zou er daarna wel relaxed mee omgaan als hij nog een tijdje condooms wil gebruiken.... Dan laat je bij wijze van spreken gewoon het touw los en kijk je wat er gebeurt...
Erg herkenbaar die situatie met dat babietje die bij jullie was, dat heb ik ok vaker meegemaakt dat we bij mensen met kinderen zijn langsgeweest en ik denk nou dat was toch een leuk voorbeeld dat 'het leven niet is afgelopen als je kinderen krijgt' (dat denkt mijn lief namelijk soms echt :?) maar dan haalt hij er juist weer iets uit wat hem bevestigd in zijn idee dat het allemaal maar moeizaam is.. Wel typerend voor onze verschillende perspectieven. De dag dat je man (of iemand anders) een huilende baby prettig vind om te horen, komt natuurlijk nooit. Het lijkt een beetje of je man dat verwacht ??? En de opmerking van je schoonzus is inderdaad ook lekker handig... Maar goed we hebben soms ook wel de neiging om alleen de leuke dingen van kinderen te willen laten zien. Ik zou soms willen dat alleen de leuke vrolijke grappige kindjes met intens gelukkige ouders bij mijn lief in de buurt mogen komen. Dat is ook niet erg realistisch... Er zitten natuurlijk best mindere kanten aan kinderen hebben, ik denk dat het soms best zwaar is, en lastig het allemaal te regelen. Maar mijn streven in mijn leven is niet om het 'makkelijk' te hebben. Ik wil puur en wezenlijk Leven... En het krijgen van kinderen met alle nadelen en voordelen erbij... Is daarvan een wezenlijke invulling.....
Wijsheid toegewenst!
Heureka
maandag 11 december 2006 om 11:44
Hoi Plieno, onze berichten hebben elkaar gekruisd, vervelend dat het zo escaleerd. Daar wordt niemand gelukkig van, en dat is natuurlijk het hoogste streven. Ik begrijp je beslissing.. Dat is ook een manier om het touw los te laten.. Hopelijk geeft dat wat meer ruimte voor julllie allebei. Ik hoop wel echt dat je boven alles trouw bent aan jezelf, en wens jullie veel kracht en liefde toe!
Liefs!
Heureka
Liefs!
Heureka
