Kinderen
alle pijlers
Zien we alle opties wel -samengesteld gezin
zaterdag 17 juli 2021 om 10:56
Graag wil ik jullie advies, en hopelijk zitten hier ervaringsdeskundigen die ons kunnen helpen!
Situatieschets:
Ik: Moeder van 2 pubers, co ouderschap (1 voor 100% bij mij), full time baan
Partner: vader van 2 pubers co ouderschap full time baan - onregelmatige werktijden
Relatie van 3 jaar, LAT met grote afstand tussen onze woonplaatsen
Relatie uitstekend, kinderen kunnen het prima met elkaar vinden, en wij zouden eigenlijk meer tijd samen willen zijn dan we nu hebben.
Vanaf het begin af aan heb ik aangegeven dat wat er ook gebeurt, ik mijn woonplaats niet wil verlaten. Deze ligt centraal ten opzichte van alle vervolgopleidingen die de kinderen zouden kunnen gaan doen en is OV technisch ook goed ontsloten.
Zijn woonplaats ligt wat meer uit de richting en kinderen hebben veel langere reistijden.
Hij heeft er geen bezwaar tegen om deze kant uit te komen omdat hij dan ook weer aanzienlijk dichter bij zn moeder gaat wonen.
Maar…. Als wij zouden gaan samenwonen, dan haalt hij zn kinderen uit hun vertrouwde omgeving en haalt hun basis weg, met als risico dat hij/wij het gevoel hebben dat zijn kinderen bij ons op bezoek komen in plaats van onderdeel zijn van ons gezin/huishouden.
Dit beangstigt hem ongelofelijk.
Hij heeft zijn kinderen nu 50% van de tijd en wil dit blijven houden, tegelijkertijd valt het Latten hem steeds zwaarder (omdat we elkaar weinig kunnen zien, en er dan altijd een of meerdere kinderen bij zijn, en het praktisch altijd bij mij thuis is vanwege het kind dat altijd bij mij is). Hij geeft steeds vaker aan dat hij het liefst zou gaan samenwonen, maar we zien geen oplossing om het voor hem en zijn kinderen optimaal te maken.
Ikzelf heb er niet zoveel moeite mee met de situatie, ik heb me er bij neergelegd dat het is zoals het is, en doe vooral mn ding als ik hem niet zie. Een relatie met een partner die onregelmatige diensten heeft zorgt er wel voor dat je je onafhankelijkheid behoudt. Daarnaast heb ik mijn oudste waarvoor ik altijd thuis moet zijn.
Maar, ik ben het “gezeur” wel een beetje beu, én wil voorkomen dat zijn onvrede met het latten zo groot wordt dat hij een punt achter de relatie zet.
Ik heb hem voorgesteld dat we op zoek kunnen naar “professionele” hulp maar kan niet vinden waar ik dan naartoe zou moeten.
In mijn omgeving heb ik weinig samengestelde gezinnen die van ver uit elkaar naar samenwonen zijn gegaan dus ik heb weinig voorbeelden.
Heeft iemand tips?
Situatieschets:
Ik: Moeder van 2 pubers, co ouderschap (1 voor 100% bij mij), full time baan
Partner: vader van 2 pubers co ouderschap full time baan - onregelmatige werktijden
Relatie van 3 jaar, LAT met grote afstand tussen onze woonplaatsen
Relatie uitstekend, kinderen kunnen het prima met elkaar vinden, en wij zouden eigenlijk meer tijd samen willen zijn dan we nu hebben.
Vanaf het begin af aan heb ik aangegeven dat wat er ook gebeurt, ik mijn woonplaats niet wil verlaten. Deze ligt centraal ten opzichte van alle vervolgopleidingen die de kinderen zouden kunnen gaan doen en is OV technisch ook goed ontsloten.
Zijn woonplaats ligt wat meer uit de richting en kinderen hebben veel langere reistijden.
Hij heeft er geen bezwaar tegen om deze kant uit te komen omdat hij dan ook weer aanzienlijk dichter bij zn moeder gaat wonen.
Maar…. Als wij zouden gaan samenwonen, dan haalt hij zn kinderen uit hun vertrouwde omgeving en haalt hun basis weg, met als risico dat hij/wij het gevoel hebben dat zijn kinderen bij ons op bezoek komen in plaats van onderdeel zijn van ons gezin/huishouden.
Dit beangstigt hem ongelofelijk.
Hij heeft zijn kinderen nu 50% van de tijd en wil dit blijven houden, tegelijkertijd valt het Latten hem steeds zwaarder (omdat we elkaar weinig kunnen zien, en er dan altijd een of meerdere kinderen bij zijn, en het praktisch altijd bij mij thuis is vanwege het kind dat altijd bij mij is). Hij geeft steeds vaker aan dat hij het liefst zou gaan samenwonen, maar we zien geen oplossing om het voor hem en zijn kinderen optimaal te maken.
Ikzelf heb er niet zoveel moeite mee met de situatie, ik heb me er bij neergelegd dat het is zoals het is, en doe vooral mn ding als ik hem niet zie. Een relatie met een partner die onregelmatige diensten heeft zorgt er wel voor dat je je onafhankelijkheid behoudt. Daarnaast heb ik mijn oudste waarvoor ik altijd thuis moet zijn.
Maar, ik ben het “gezeur” wel een beetje beu, én wil voorkomen dat zijn onvrede met het latten zo groot wordt dat hij een punt achter de relatie zet.
Ik heb hem voorgesteld dat we op zoek kunnen naar “professionele” hulp maar kan niet vinden waar ik dan naartoe zou moeten.
In mijn omgeving heb ik weinig samengestelde gezinnen die van ver uit elkaar naar samenwonen zijn gegaan dus ik heb weinig voorbeelden.
Heeft iemand tips?
newbee2021 wijzigde dit bericht op 17-07-2021 12:32
0.33% gewijzigd
zaterdag 17 juli 2021 om 11:46
Dat is een grapje toch?Newbee2021 schreef: ↑17-07-2021 11:42
Ik heb al de optie gegeven om zijn kinderen grotendeels bij ons te nemen en hun basis bij ons te maken, maar dat houdt in dat ze 1x per twee weken naar hun moeder zouden gaan. Ook niet echt een scenario waar je als moeder vrolijk van zou worden.
Mag hij überhaupt zo ver weg verhuizen bij co-ouderschap?
zaterdag 17 juli 2021 om 11:47
Dit is de meeste bizarre reden om te gaan samenwonen, die ik ooit heb gehoord.valentinamaria schreef: ↑17-07-2021 11:46Maar zij wil ook meer tijd met hem, en wil voorkomen dat hij het uitmaakt.
Iedere dag is gehaktdag
zaterdag 17 juli 2021 om 11:47
Gezellig als jullie straks samenwonen, kan je voor vier pubers zorgenNewbee2021 schreef: ↑17-07-2021 11:42De jongsten zijn 11/12 dus dat duurt nog even voordat ze het huis uit zijn.
De oudsten zijn te jong om alleen ‘s nachts thuis te blijven.
Door het werk van beiden zijn er sowieso al weinig mogelijkheden om elkaar te zien. Hij werkt 3 van de 4 weekenden per maand. En het weekend dat hij vrij is hebben we allebei de kinderen met hun activiteiten zoals sport.
De avonden zijn ook beperkt omdat hij gemiddeld 4 avonden/nachten per week werkt.
We benutten nu alle mogelijkheden die we hebben om elkaar te zien, dus daar zit niet het probleem of de kern van mijn vraag.
Het praktische probleem is niet het probleem dat opgelost hoeft te worden.
De vraag is meer: hoe kun je ervoor zorgen dat er sprake is van gezinsdynamiek zonder dat hij het gevoel heeft dat zijn kinderen op bezoek zijn in plaats van onderdeel zijn.
Ik heb al de optie gegeven om zijn kinderen grotendeels bij ons te nemen en hun basis bij ons te maken, maar dat houdt in dat ze 1x per twee weken naar hun moeder zouden gaan. Ook niet echt een scenario waar je als moeder vrolijk van zou worden.
Honey, you should see me in a crown
zaterdag 17 juli 2021 om 11:50
Misschien lees ik eroverheen, maar ik lees niet dat ze, nu ze nog latten, altijd bij haar thuis zijn, alleen dat als ze gaan samenwonen, het in de woonplaats van TO zal zijn.
Dat voorstel dat zijn kinderen altijd bij jullie zijn en eens in de twee weken bij hun moeder, vind ik ook werkelijk waar bizar, natuurlijk kan je niet het huidige contact tussen moeder en kinderen gaan reduceren tot een weekend in de twee weken zodat jullie vooral lekker kunnen gaan samenwonen. Zij hebben co-ouderschap afgesproken en daar zitten consequenties aan vast, waaronder dat als er een nieuwe partner is met óók co-ouderschap die in een ander deel van het land woont, er mogelijk nog niet kan worden samengewoond tot de kinderen groter zijn.
Ik denk dat dit gewoon is wat het is. En ik zou tegen hem zeggen dat hij moet stoppen met zeuren en mokken daarover. Als hij nu altijd jouw kant op moet komen kan ik me voorstellen dat je dat verandert, maar verder: het kan gewoon nou eenmaal nu niet.
Dat voorstel dat zijn kinderen altijd bij jullie zijn en eens in de twee weken bij hun moeder, vind ik ook werkelijk waar bizar, natuurlijk kan je niet het huidige contact tussen moeder en kinderen gaan reduceren tot een weekend in de twee weken zodat jullie vooral lekker kunnen gaan samenwonen. Zij hebben co-ouderschap afgesproken en daar zitten consequenties aan vast, waaronder dat als er een nieuwe partner is met óók co-ouderschap die in een ander deel van het land woont, er mogelijk nog niet kan worden samengewoond tot de kinderen groter zijn.
Ik denk dat dit gewoon is wat het is. En ik zou tegen hem zeggen dat hij moet stoppen met zeuren en mokken daarover. Als hij nu altijd jouw kant op moet komen kan ik me voorstellen dat je dat verandert, maar verder: het kan gewoon nou eenmaal nu niet.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 17 juli 2021 om 11:50
Newbee2021 schreef: ↑17-07-2021 11:42De jongsten zijn 11/12 dus dat duurt nog even voordat ze het huis uit zijn.
De oudsten zijn te jong om alleen ‘s nachts thuis te blijven.
Door het werk van beiden zijn er sowieso al weinig mogelijkheden om elkaar te zien. Hij werkt 3 van de 4 weekenden per maand. En het weekend dat hij vrij is hebben we allebei de kinderen met hun activiteiten zoals sport.
De avonden zijn ook beperkt omdat hij gemiddeld 4 avonden/nachten per week werkt.
We benutten nu alle mogelijkheden die we hebben om elkaar te zien, dus daar zit niet het probleem of de kern van mijn vraag.
Het praktische probleem is niet het probleem dat opgelost hoeft te worden.
De vraag is meer: hoe kun je ervoor zorgen dat er sprake is van gezinsdynamiek zonder dat hij het gevoel heeft dat zijn kinderen op bezoek zijn in plaats van onderdeel zijn.
Ik heb al de optie gegeven om zijn kinderen grotendeels bij ons te nemen en hun basis bij ons te maken, maar dat houdt in dat ze 1x per twee weken naar hun moeder zouden gaan. Ook niet echt een scenario waar je als moeder vrolijk van zou worden.
Hij kan een andere baan zoeken met regelmatige uren.
zaterdag 17 juli 2021 om 11:51
zaterdag 17 juli 2021 om 11:53
Helaas. Je kunt niet gaan samenwonen. Jullie zijn ouders van jonge kinderen, pubers die nu heel hard geen ouders meer maar nu mentoren nodig hebben om hen door deze periode te loodsen.
Dat je een vriend hebt getroffen 55 km uit de buurt, is jammer. Je had je zoekgebied ook kunnen verkleinen, als eis voor een nieuwe vriend zodat je niet voor dit dilemma kwam te staan.
Nu is het nog een goed aantal jaar jezelf opzij zetten om goede, evenwichtige, stabiele volwassenen af te leveren.
Dat je een vriend hebt getroffen 55 km uit de buurt, is jammer. Je had je zoekgebied ook kunnen verkleinen, als eis voor een nieuwe vriend zodat je niet voor dit dilemma kwam te staan.
Nu is het nog een goed aantal jaar jezelf opzij zetten om goede, evenwichtige, stabiele volwassenen af te leveren.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
zaterdag 17 juli 2021 om 11:54
Dus om ervoor te zorgen dat pa niet meer zeurt over latten, pluk je de kinderen bij hun moeder weg?Newbee2021 schreef: ↑17-07-2021 11:42
Ik heb al de optie gegeven om zijn kinderen grotendeels bij ons te nemen en hun basis bij ons te maken, maar dat houdt in dat ze 1x per twee weken naar hun moeder zouden gaan. Ook niet echt een scenario waar je als moeder vrolijk van zou worden.
Echt heel bizar.
zaterdag 17 juli 2021 om 11:57
DeSlager misschien moet je het iets beter lezen wat ik geschreven heb!
Hij wil samenwonen en mij maakt het niet zoveel uit. Ik zie in beide situaties voordelen en nadelen en die wegen steeds tegen elkaar op!
Nee, ik wil niet gaan samenwonen omdat ik bang ben dat hij het anders uit maakt, maar ik kan me wel voorstellen dat als hij er zich niet bij neer kan leggen dat hij ervoor kiest om de relatie te beeindigen.
Nee, hij verliest zn co-ouderschap niet. Zolang je je aan de afspraken houdt die in het ouderschapsplan staan is er niets aan de hand. Zij hebben bewust geen afspraken gemaakt mbt afstand van de ex-partners.
Hij wil samenwonen en mij maakt het niet zoveel uit. Ik zie in beide situaties voordelen en nadelen en die wegen steeds tegen elkaar op!
Nee, ik wil niet gaan samenwonen omdat ik bang ben dat hij het anders uit maakt, maar ik kan me wel voorstellen dat als hij er zich niet bij neer kan leggen dat hij ervoor kiest om de relatie te beeindigen.
Nee, hij verliest zn co-ouderschap niet. Zolang je je aan de afspraken houdt die in het ouderschapsplan staan is er niets aan de hand. Zij hebben bewust geen afspraken gemaakt mbt afstand van de ex-partners.
zaterdag 17 juli 2021 om 11:59
Co-ouderschap is alleen mogelijk wanneer de zorg/verblijf evenredig verdeeld zijn. Alleen weekenden geldt niet als co-ouderschap.Newbee2021 schreef: ↑17-07-2021 11:57DeSlager misschien moet je het iets beter lezen wat ik geschreven heb!
Hij wil samenwonen en mij maakt het niet zoveel uit. Ik zie in beide situaties voordelen en nadelen en die wegen steeds tegen elkaar op!
Nee, ik wil niet gaan samenwonen omdat ik bang ben dat hij het anders uit maakt, maar ik kan me wel voorstellen dat als hij er zich niet bij neer kan leggen dat hij ervoor kiest om de relatie te beeindigen.
Nee, hij verliest zn co-ouderschap niet. Zolang je je aan de afspraken houdt die in het ouderschapsplan staan is er niets aan de hand. Zij hebben bewust geen afspraken gemaakt mbt afstand van de ex-partners.
zaterdag 17 juli 2021 om 12:02
Newbee2021 schreef: ↑17-07-2021 11:57Nee, hij verliest zn co-ouderschap niet. Zolang je je aan de afspraken houdt die in het ouderschapsplan staan is er niets aan de hand. Zij hebben bewust geen afspraken gemaakt mbt afstand van de ex-partners.
Dus dan vind je het goed om 55 km verderop te verhuizen weg bij de oudere ouder?
Je tikt niet meer goed!
zaterdag 17 juli 2021 om 12:06
Dat ze bewust geen afspraken hebben gemaakt zal misschien zijn omdat ze tijdens het opstellen van het ouderschapsplan (misschien wat naïef) dachten dat dat wel in alle redelijkheid zou verlopen?
Kinderen volledig bij pa laten wonen zodat hij zonder gedoe kan gaan samenwonen, en dat terwijl hij zelf nota bene ook nog eens altijd weg is voor werk, is niet echt in alle redelijkheid.
Kinderen volledig bij pa laten wonen zodat hij zonder gedoe kan gaan samenwonen, en dat terwijl hij zelf nota bene ook nog eens altijd weg is voor werk, is niet echt in alle redelijkheid.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 17 juli 2021 om 12:07
Sowieso, het gevoel dat zijn kinderen niet bij jullie wonen maar op bezoek komen beangstigt hem en dan zou je dat andersom wel voor zijn ex willen? Die helemaal niks te maken heeft met dit hele gedoe en zich gewoon keurig aan alle afspraken houdt?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
zaterdag 17 juli 2021 om 12:13
Hoe je het ook wend of keert. Ook als je zou gaan samenwonen is allebei fulltime werken met gezamenlijk 4 pubers erg veel.
Maar ik ben het eens met wat hier al het meest geschreven is: niet gaan samenwonen. Dit is voor de pubers een kwetsbare periode, daar moet je niet in gaan rommelen door hun basis onder ze weg te trekken.
Gewoon een paar jaartjes wachten is het volwassen besluit.
Maar ik ben het eens met wat hier al het meest geschreven is: niet gaan samenwonen. Dit is voor de pubers een kwetsbare periode, daar moet je niet in gaan rommelen door hun basis onder ze weg te trekken.
Gewoon een paar jaartjes wachten is het volwassen besluit.
zaterdag 17 juli 2021 om 12:16
ze zijn praktisch altijd bij haar thuis, vanwege haar ene kind wat 100% bij haar woont.
wij slapen nooit.
