Kinderen
alle pijlers
Zien we alle opties wel -samengesteld gezin
zaterdag 17 juli 2021 om 10:56
Graag wil ik jullie advies, en hopelijk zitten hier ervaringsdeskundigen die ons kunnen helpen!
Situatieschets:
Ik: Moeder van 2 pubers, co ouderschap (1 voor 100% bij mij), full time baan
Partner: vader van 2 pubers co ouderschap full time baan - onregelmatige werktijden
Relatie van 3 jaar, LAT met grote afstand tussen onze woonplaatsen
Relatie uitstekend, kinderen kunnen het prima met elkaar vinden, en wij zouden eigenlijk meer tijd samen willen zijn dan we nu hebben.
Vanaf het begin af aan heb ik aangegeven dat wat er ook gebeurt, ik mijn woonplaats niet wil verlaten. Deze ligt centraal ten opzichte van alle vervolgopleidingen die de kinderen zouden kunnen gaan doen en is OV technisch ook goed ontsloten.
Zijn woonplaats ligt wat meer uit de richting en kinderen hebben veel langere reistijden.
Hij heeft er geen bezwaar tegen om deze kant uit te komen omdat hij dan ook weer aanzienlijk dichter bij zn moeder gaat wonen.
Maar…. Als wij zouden gaan samenwonen, dan haalt hij zn kinderen uit hun vertrouwde omgeving en haalt hun basis weg, met als risico dat hij/wij het gevoel hebben dat zijn kinderen bij ons op bezoek komen in plaats van onderdeel zijn van ons gezin/huishouden.
Dit beangstigt hem ongelofelijk.
Hij heeft zijn kinderen nu 50% van de tijd en wil dit blijven houden, tegelijkertijd valt het Latten hem steeds zwaarder (omdat we elkaar weinig kunnen zien, en er dan altijd een of meerdere kinderen bij zijn, en het praktisch altijd bij mij thuis is vanwege het kind dat altijd bij mij is). Hij geeft steeds vaker aan dat hij het liefst zou gaan samenwonen, maar we zien geen oplossing om het voor hem en zijn kinderen optimaal te maken.
Ikzelf heb er niet zoveel moeite mee met de situatie, ik heb me er bij neergelegd dat het is zoals het is, en doe vooral mn ding als ik hem niet zie. Een relatie met een partner die onregelmatige diensten heeft zorgt er wel voor dat je je onafhankelijkheid behoudt. Daarnaast heb ik mijn oudste waarvoor ik altijd thuis moet zijn.
Maar, ik ben het “gezeur” wel een beetje beu, én wil voorkomen dat zijn onvrede met het latten zo groot wordt dat hij een punt achter de relatie zet.
Ik heb hem voorgesteld dat we op zoek kunnen naar “professionele” hulp maar kan niet vinden waar ik dan naartoe zou moeten.
In mijn omgeving heb ik weinig samengestelde gezinnen die van ver uit elkaar naar samenwonen zijn gegaan dus ik heb weinig voorbeelden.
Heeft iemand tips?
Situatieschets:
Ik: Moeder van 2 pubers, co ouderschap (1 voor 100% bij mij), full time baan
Partner: vader van 2 pubers co ouderschap full time baan - onregelmatige werktijden
Relatie van 3 jaar, LAT met grote afstand tussen onze woonplaatsen
Relatie uitstekend, kinderen kunnen het prima met elkaar vinden, en wij zouden eigenlijk meer tijd samen willen zijn dan we nu hebben.
Vanaf het begin af aan heb ik aangegeven dat wat er ook gebeurt, ik mijn woonplaats niet wil verlaten. Deze ligt centraal ten opzichte van alle vervolgopleidingen die de kinderen zouden kunnen gaan doen en is OV technisch ook goed ontsloten.
Zijn woonplaats ligt wat meer uit de richting en kinderen hebben veel langere reistijden.
Hij heeft er geen bezwaar tegen om deze kant uit te komen omdat hij dan ook weer aanzienlijk dichter bij zn moeder gaat wonen.
Maar…. Als wij zouden gaan samenwonen, dan haalt hij zn kinderen uit hun vertrouwde omgeving en haalt hun basis weg, met als risico dat hij/wij het gevoel hebben dat zijn kinderen bij ons op bezoek komen in plaats van onderdeel zijn van ons gezin/huishouden.
Dit beangstigt hem ongelofelijk.
Hij heeft zijn kinderen nu 50% van de tijd en wil dit blijven houden, tegelijkertijd valt het Latten hem steeds zwaarder (omdat we elkaar weinig kunnen zien, en er dan altijd een of meerdere kinderen bij zijn, en het praktisch altijd bij mij thuis is vanwege het kind dat altijd bij mij is). Hij geeft steeds vaker aan dat hij het liefst zou gaan samenwonen, maar we zien geen oplossing om het voor hem en zijn kinderen optimaal te maken.
Ikzelf heb er niet zoveel moeite mee met de situatie, ik heb me er bij neergelegd dat het is zoals het is, en doe vooral mn ding als ik hem niet zie. Een relatie met een partner die onregelmatige diensten heeft zorgt er wel voor dat je je onafhankelijkheid behoudt. Daarnaast heb ik mijn oudste waarvoor ik altijd thuis moet zijn.
Maar, ik ben het “gezeur” wel een beetje beu, én wil voorkomen dat zijn onvrede met het latten zo groot wordt dat hij een punt achter de relatie zet.
Ik heb hem voorgesteld dat we op zoek kunnen naar “professionele” hulp maar kan niet vinden waar ik dan naartoe zou moeten.
In mijn omgeving heb ik weinig samengestelde gezinnen die van ver uit elkaar naar samenwonen zijn gegaan dus ik heb weinig voorbeelden.
Heeft iemand tips?
newbee2021 wijzigde dit bericht op 17-07-2021 12:32
0.33% gewijzigd
zaterdag 17 juli 2021 om 21:58
En dan tik je dat? Bijzonder.
zaterdag 17 juli 2021 om 22:23
Hoezo bijzonder? TO maakt een topic aan en ik reageer zonder pagina's van blabla te lezen. Zo bijzonder is dat niet toch?
zaterdag 17 juli 2021 om 22:29
Je grote liefde? En als je wil moet het lukken? Vandaar die kinderen bij een andere partner en co-ouderschap. Wat naïef zeg.Oh-happy-day schreef: ↑17-07-2021 20:44Gezinsdynamiek maak je door gezelligheid te creeeren en rekening met de kinderen te houden. Goede afspraken maken over hoe je het in huis wilt hebben, en geen kinderen voortrekken.
Ik zou graag samen wonen als ik zeker was dat dit mijn grote liefde was. Als de liefde er is en je wilt er allebei voor gaan dan moet het toch ook lukken lijkt me. En natuurlijk zijn de kinderen dan niet op visite, zorg dat ze een eigen plek hebben en dat er naar ze geluisterd wordt dan kom je al een heel eind.
Beiden hebben co-ouderschap, kinderen gaan boven een nieuwe relatie, dus even wachten tot ze het huis uit zijn.
zondag 18 juli 2021 om 00:05
Ik sluit mij hierbij aan.DeSlager schreef: ↑17-07-2021 11:45Dat kan gewoon niet. Hun kinderen hebben hun leven 55 kilometer verderop. Ze gaan dat nooit bij jou krijgen. Gewoon niet. Als je ze dwingt om mee te gaan dan maak je hun leven kapot en hun relatie met hun vader ook. De enige manier om hiermee om te gaan is gewoon 7 jaar wachten. Als je een goede relatie hebt, is dat geen enkel probleem.
zondag 18 juli 2021 om 08:33
Oh-happy-day schreef: ↑17-07-2021 20:44Gezinsdynamiek maak je door gezelligheid te creeeren en rekening met de kinderen te houden. Goede afspraken maken over hoe je het in huis wilt hebben, en geen kinderen voortrekken.
Ik zou graag samen wonen als ik zeker was dat dit mijn grote liefde was. Als de liefde er is en je wilt er allebei voor gaan dan moet het toch ook lukken lijkt me. En natuurlijk zijn de kinderen dan niet op visite, zorg dat ze een eigen plek hebben en dat er naar ze geluisterd wordt dan kom je al een heel eind.
Kan niet anders dan dat je nog erg jong bent. Zo'n naïef en romantisch beeld van leven en liefde, het is in werkelijkheid zoveel ingewikkelder en harder. Misschien moet je toch eens de pagina's aan 'blabla' lezen, dan kun je van ons oude taarten leren dat een situatie als deze veel meer is dan twee 'grote liefdes' die het wel gaan redden als ze er maar voor gaan.
Weet je wie de dupe zijn van jouw plan? De kinderen.
maandag 19 juli 2021 om 04:54
Je bent fulltime moeder van 1 van je 2 kinderen lees ik. Waarom gaat je andere kind niet af en toe naar de vader? Daarnaast als je kind dus altijd bij jou woont krijgt je partner ook niet de gewilde extra tijd met je. Mijn puber is 15 en ik kan een relatie niet goed met moederschap combineren. Wat al eerdere suggesties zijn vaker oppas regelen en samen wat doen of hotel of vakantie, kinderen op een kamp of hobby. Man misschien carrière switch maken door bv opleiding of van baan te veranderen met oog op de toekomst en meer op dezelfde tijden vrij te zijn wat zorgt potentieel meer tijd samen bv een coach kan wel meekijken wat kun je veranderen in je leven. Samenwonen zou ik niet doen in de puberteit dat kan altijd nog als jullie de rest van je leven nog gaan samen zijn. Angst is een slechte raadgever. Heb een leuk sexleven buitenshuis zodat pubers niet geconfronteerd worden met je bezigheden op dat gebied. Dat is wat ik zelf belangrijk vind in mijn leven. Hopelijk kom je er uit wat je wil en wat je belangrijk vind. Soms kom je tot de realisatie dat je niet bij elkaar past als een leven samen niet verenigbaar baar is
