Kinderen
alle pijlers
Zoon van zestien laat iedereen altijd wachten
zaterdag 29 augustus 2020 om 15:52
Titel zegt het al... Zoon van zestien is een ramp met tijdsinschatting. Komt heel vaak te laat op school, laat z’n vrienden wachten. Hij denkt altijd dat hij zeeën van tijd heeft of dat de tijd stilstaat of zo.
We maken hem inmiddels ook niet meer wakker voor school, het kost ons te veel moeite en energie om hem aan te sporen. We proberen het hem echt zelf uit te laten zoeken, want het moet zijn verantwoordelijkheid zijn en wij zijn toch ook niet echt succesvol.
Als hij z’n wekker zet om 7 uur denkt hij dat hij alle tijd van de wereld heeft. Uitgebreid ontbijten, uitgebreid douchen. Hij moet voor school om 8:05 de deur uit. Gisteren stond hij om 8:01 luid zingend met muziek zich heerlijk in te zepen. Ik vroeg: “Weet je ook hoe laat het is?” Hij dacht ongeveer 7:40...
Hij verliest zichzelf in z’n activiteiten. Vanochtend had hij om 10 uur met iemand afgesproken. Ruim op tijd opgestaan. En dan is hij gewoon een halfuur aan het kletsen en lachen met z’n broertje, en dan is er voor zijn gevoel geen tijd voorbij gegaan.
Hij denkt ook al jaren van tevoren dat douchen hij hem drie minuten duurt. Dus als hij over tien minuten met een vriend heeft afgesproken, gaat hij gerust nog even douchen. “Want dat duurt maar drie minuten”. Hij lijkt ook helemaal niet te leren ervan. Als je zegt douchen duurt bij jou 20-25 minuten, is dit gewoon niet waar. Muziek luisteren onder de douche vertraagt heel erg, maar dag ziet hij ook niet in. Kletsen met z’n broertje of even z’n telefoon pakken kost volgens hem ook geen tijd.
Het is een heel lieve jongen, maar dit is echt een rampenkantje van hem. Z’n twee beste vrienden zijn hetzelfde, hij krijgt dus regelmatig een koekje van eigen deeg. Maar ook daar leert hij niet van.
Iemand tips? Ik maak me hier zo druk om...
We laten hem er keer op keer tegenaan lopen, maar het is nooit erg genoeg om tot inzicht/inkeer te komen. Juist door z’n charmes en vriendelijke karakter verder wordt nooit iemand echt boos, ook school niet.
We maken hem inmiddels ook niet meer wakker voor school, het kost ons te veel moeite en energie om hem aan te sporen. We proberen het hem echt zelf uit te laten zoeken, want het moet zijn verantwoordelijkheid zijn en wij zijn toch ook niet echt succesvol.
Als hij z’n wekker zet om 7 uur denkt hij dat hij alle tijd van de wereld heeft. Uitgebreid ontbijten, uitgebreid douchen. Hij moet voor school om 8:05 de deur uit. Gisteren stond hij om 8:01 luid zingend met muziek zich heerlijk in te zepen. Ik vroeg: “Weet je ook hoe laat het is?” Hij dacht ongeveer 7:40...
Hij verliest zichzelf in z’n activiteiten. Vanochtend had hij om 10 uur met iemand afgesproken. Ruim op tijd opgestaan. En dan is hij gewoon een halfuur aan het kletsen en lachen met z’n broertje, en dan is er voor zijn gevoel geen tijd voorbij gegaan.
Hij denkt ook al jaren van tevoren dat douchen hij hem drie minuten duurt. Dus als hij over tien minuten met een vriend heeft afgesproken, gaat hij gerust nog even douchen. “Want dat duurt maar drie minuten”. Hij lijkt ook helemaal niet te leren ervan. Als je zegt douchen duurt bij jou 20-25 minuten, is dit gewoon niet waar. Muziek luisteren onder de douche vertraagt heel erg, maar dag ziet hij ook niet in. Kletsen met z’n broertje of even z’n telefoon pakken kost volgens hem ook geen tijd.
Het is een heel lieve jongen, maar dit is echt een rampenkantje van hem. Z’n twee beste vrienden zijn hetzelfde, hij krijgt dus regelmatig een koekje van eigen deeg. Maar ook daar leert hij niet van.
Iemand tips? Ik maak me hier zo druk om...
We laten hem er keer op keer tegenaan lopen, maar het is nooit erg genoeg om tot inzicht/inkeer te komen. Juist door z’n charmes en vriendelijke karakter verder wordt nooit iemand echt boos, ook school niet.
anoniem_395304 wijzigde dit bericht op 29-08-2020 15:58
0.15% gewijzigd
maandag 31 augustus 2020 om 11:07
Ik ben ook zo. In de loop der jaren is het wel wat beter geworden, maar het is nog steeds aanwezig. Als ik om 15:00 ergens moet zijn en ik hoef de hele dag niets kom ik nog vaak te laat.
Voor mij helpen vaste schema's, vooral in de ochtend. Zo laat opstaan, zo lang duurt douchen, zo lang duurt fietsen, enz. Inmiddels spreek ik geen tijden af of met een marge. Bijvoorbeeld tussen 1 en half 2. Mijn vrienden weten dan dat ze op half 2 moeten mikken.
Ik weet niet waar het aan ligt, snel afgeleid misschien? Het is in ieder geval helemaal goed gekomen met me, ik heb gestudeerd, een goede baan en partner/vrienden/familie die me accepteren om dit minpuntje.
Voor mij helpen vaste schema's, vooral in de ochtend. Zo laat opstaan, zo lang duurt douchen, zo lang duurt fietsen, enz. Inmiddels spreek ik geen tijden af of met een marge. Bijvoorbeeld tussen 1 en half 2. Mijn vrienden weten dan dat ze op half 2 moeten mikken.
Ik weet niet waar het aan ligt, snel afgeleid misschien? Het is in ieder geval helemaal goed gekomen met me, ik heb gestudeerd, een goede baan en partner/vrienden/familie die me accepteren om dit minpuntje.
maandag 31 augustus 2020 om 11:08
Ik heb gewerkt met iemand met tijdsdyslexie (wat een vondst, daar zou eens iemand onderzoek naar moeten doen!) en het was afschuwelijk. Ik heb zelden zoveel stress ervaren. Ik heb die opdracht laten vallen omdat het niet meer te doen was. En zij had nergens last van, ik was ineens een neuroot en een gefrustreerde micromanager. Vreselijk!
Ik werd er ook wel neurotisch van, omdat ik juist graag op tijd kom, liefst nog een paar minuten te vroeg, op een afspraak. En nu stond ik al een uur van te voren met rode vlekken in mijn nek te bedenken wat er deze keer weer mis zou gaan, waardoor we toch weer niet op tijd waren voor een afspraak of een deadline of wat dan ook waar een tijd op stond.
Ik werd er ook wel neurotisch van, omdat ik juist graag op tijd kom, liefst nog een paar minuten te vroeg, op een afspraak. En nu stond ik al een uur van te voren met rode vlekken in mijn nek te bedenken wat er deze keer weer mis zou gaan, waardoor we toch weer niet op tijd waren voor een afspraak of een deadline of wat dan ook waar een tijd op stond.
Wat eten we vanavond?
maandag 31 augustus 2020 om 11:13
Mijn werk is wel een grote motivator. Mijn eerste echte baan was voor de klas, en ik kwam erachter dat ik het heel vervelend vond om binnen te komen en meteen de kinderen te moeten verwelkomen. Ik wilde rustig starten, dus had een sterke motivatie om eerder te komen.Rachmaninoff schreef: ↑31-08-2020 11:06Wat werkt er voor jou dan TO aangezien je voor jezelf zelf ook het vermoeden van ADD hebt? Of lukken dingen jou wel door angst voor de consequenties? Een angst die misschien niet heeft (ter motivatie). Wat zou hem dan wel kunnen motiveren?
Ik heb nu een andere baan, met heel veel verschillende taken die voortdurend door elkaar lopen. En ik ben wel een beetje traag moet ik bekennen. Ik compenseer wel door bepaalde dingen die ik goed kan, maar heb wel een heel grote agenda aangeschaft waarin ik veel plan en voortdurend lijstjes bijhoud. Als ik niks opschrijf vergeet ik alles. Maar zo ver is zoon niet want ‘hij kijkt toch nooit in zijn agenda’.
maandag 31 augustus 2020 om 11:27
Rachmaninoff schreef: ↑31-08-2020 10:32Dat werkt echt niet met dat horloge want ik weet dat het niet echt kwart over tien is maar tien uur dus dan gaat het alsnog fout.
Ik ga nooit met de bus, vliegtuig of trein want dat levert mij teveel stress op van te voren.
Die ene zeldzame keer dat ik voor een dagje uit wel met de trein ga lukt het wel met een heleboel stress, een manier van plannen die lijkt op een dwangneurose zoals alles op rijtjes leggen en vierhonderd keer checken de dag van te voren en ik voel me de hele dag alsof ik in de startblokken sta voor een olympische wedstrijd. Opgefokt, opgejut, vol adrenaline. En dan lukt het een keer. Maar zo wil ik niet leven. Niet iedere dag.
Ik vind dat geklep en het dagelijks ruim overschrijden van pauzes wel erger. Ik verspil namelijk tien minuten en zij een uur of drie.
Ik snap niets van altijd te laat komen, maar als je daar zoveel last van hebt, lijkt dat me erg zwaar.
maandag 31 augustus 2020 om 11:29
makreel schreef: ↑31-08-2020 11:08Ik heb gewerkt met iemand met tijdsdyslexie (wat een vondst, daar zou eens iemand onderzoek naar moeten doen!) en het was afschuwelijk. Ik heb zelden zoveel stress ervaren. Ik heb die opdracht laten vallen omdat het niet meer te doen was. En zij had nergens last van, ik was ineens een neuroot en een gefrustreerde micromanager. Vreselijk!
Ik werd er ook wel neurotisch van, omdat ik juist graag op tijd kom, liefst nog een paar minuten te vroeg, op een afspraak. En nu stond ik al een uur van te voren met rode vlekken in mijn nek te bedenken wat er deze keer weer mis zou gaan, waardoor we toch weer niet op tijd waren voor een afspraak of een deadline of wat dan ook waar een tijd op stond.
Ik zou hier ook zeker niet tegen kunnen. Met zo iemand is toch niet te werken? Bleef ze dit werk doen? Of heeft een manager op een gegeven moment ingegrepen, want ik neem aan dat die ook zien wat er gebeurt.
maandag 31 augustus 2020 om 11:31
En toen je ongeveer zijn leeftijd had, weet je nog wat jou toen motiveerde? Of had je dezelfde problemen die hij nu heeft?
En wat betreft de agenda, kan hij belangrijke zaken niet beter in een agenda in de telefoon zetten met een alarm? Die kun je ook meerdere keren af laten gaan, bijvoorbeeld een dag van te voren en een uur van te voren.
Wat ook nog kan is een vast moment bepalen waarop er in de agenda wordt gekeken. Iedere dag meteen na het avondeten bijvoorbeeld. Koppel het in ieder geval aan een activiteit die hij sowieso al dagelijks doet, niet aan een tijdstip. Zo kun je trainen tot het een gewoonte wordt. Als je de messen en de lepels in een ander vakje legt in de lade dan grijp je ongeveer dertig keer mis en dan zit het in je systeem. Agenda checken kan ook best routine worden net als avondeten, dat doe je ook gewoon.
En wat betreft de agenda, kan hij belangrijke zaken niet beter in een agenda in de telefoon zetten met een alarm? Die kun je ook meerdere keren af laten gaan, bijvoorbeeld een dag van te voren en een uur van te voren.
Wat ook nog kan is een vast moment bepalen waarop er in de agenda wordt gekeken. Iedere dag meteen na het avondeten bijvoorbeeld. Koppel het in ieder geval aan een activiteit die hij sowieso al dagelijks doet, niet aan een tijdstip. Zo kun je trainen tot het een gewoonte wordt. Als je de messen en de lepels in een ander vakje legt in de lade dan grijp je ongeveer dertig keer mis en dan zit het in je systeem. Agenda checken kan ook best routine worden net als avondeten, dat doe je ook gewoon.
maandag 31 augustus 2020 om 11:50
Dat zijn in principe allemaal best goeie tips. Het probleem is alleen dat alles opgelegd moet worden, omdat hij niet gemotiveerd is en het probleem niet ziet. Ik voorzie een strijd...Rachmaninoff schreef: ↑31-08-2020 11:31En toen je ongeveer zijn leeftijd had, weet je nog wat jou toen motiveerde? Of had je dezelfde problemen die hij nu heeft?
En wat betreft de agenda, kan hij belangrijke zaken niet beter in een agenda in de telefoon zetten met een alarm? Die kun je ook meerdere keren af laten gaan, bijvoorbeeld een dag van te voren en een uur van te voren.
Wat ook nog kan is een vast moment bepalen waarop er in de agenda wordt gekeken. Iedere dag meteen na het avondeten bijvoorbeeld. Koppel het in ieder geval aan een activiteit die hij sowieso al dagelijks doet, niet aan een tijdstip. Zo kun je trainen tot het een gewoonte wordt. Als je de messen en de lepels in een ander vakje legt in de lade dan grijp je ongeveer dertig keer mis en dan zit het in je systeem. Agenda checken kan ook best routine worden net als avondeten, dat doe je ook gewoon.
Hoe het mij verging op m’n zestiende? Ik liet ook iedereen wachten en zag het probleem niet. Daarnaast ging school me heel erg makkelijk af, daar liep ik ook niet tegen problemen aan (pas op de universiteit).
maandag 31 augustus 2020 om 11:53
Ik denk dat je het die kant op moet zoeken.Verrassingswolkje schreef: ↑31-08-2020 11:07Ik hoop dus dat ik zoon kan helpen zijn patronen en valkuilen eerder te leren kennen. Maar misschien is het ijdele hoop. En juist mijn eigen ‘tekortkomingen’ ergeren me bij hem zo.
De bron moet niet jouw irritatie zijn; het moet gaan om patronen waarmee hij beter kan functioneren (ook al ziet hij geen probleem).
Ik zou zelf met hem in gesprek gaan. Vaststellen dat hij gewoon tijdsbesef mist. En jij herkent het, jij hebt het ook (gehad). Dat maakt meteen een band.
Voorbeelden te over: Een reis die een kwartier duurt: dat is in zijn beleving. Hij heeft echt niet op de klok gekeken. En hij weet dat de buitenwereld erg aan tijd hecht, dus roept hij af en toe termen als 'tien minuten'. Maar dat doet hij omdat mensen dat graag willen horen, niet omdat het iets voor hem betekent.
Er is de tijd in zijn hoofd en de tijd van de buitenwereld die werkt op klokken. En die twee zijn niet hetzelfde.
Als hij nu zit te knikken, heb je hem mee.
Het (beetje dwingende) voorstel is dan dat jij een paar keer een tijd-beslissing voor hem gaat nemen. Hij moet iets doen; jij plant het.
Je vraagt van tevoren hoe lang iets duurt. Prima, schrijf het even op. Jij weet hoe lang het echt gaat duren.
Hij doet het volgens jou planning. Wil je er van tevoren nog over praten dat dat véél te vroeg is en véél te veel tijd ingepland krijgt? Prima hoor.
Kies iets dat een beetje complex is om te overzien, bijvoorbeeld boodschappen doen maar eerst nog even douchen.
Je houdt bij hoe lang het duurt. En dan koppel je het later terug: Kijk als jij denkt dat iets een kwartier duurt, is het in de buitenwereld anderhalf uur.
Doe dat een paar keer en dan kun je een reken-regel maken: Alles duurt of 6x zo lang of 5 kwartier langer dan jij denkt.
Het gaat er dus niet om om hem te veranderen, en ook niet om goed of fout.
Het is meer: Buitenwereld met kunstmatige klokken versus jouw gevoel.
Een leven op de minuut nauwkeurig is echt iets van de afgelopen 100 jaar; daarvoor was er geen nauwkeurige tijd voor alles en iedereen.
Maar het is wel belangrijk, dus leer er mee om te gaan; en hij is heel lief maar hij moet leren om hier niet op zijn gevoel te vertrouwen.
Net zoals je niet moet 'voelen' of er een auto in je dode hoek rijdt: je moet je hoofd draaien. Gevoel is niet genoeg.
Ik kan zelf wel vaststellen of ik een hypochonder ben.
maandag 31 augustus 2020 om 11:57
Ik probeer telkens bij te lezen en denk meer en meer dat er, buiten het gebrek aan tijdbesef, bij zoonlief ook een flinke portie pubergedrag aanwezig is. De tijd vergeten is een ding... maar daar vervolgens geen verantwoordelijkheid voor nemen en schoudersophalend anderen de schuld geven is echt wel een leeftijdsissue.
maandag 31 augustus 2020 om 12:19
Ik denk niet dat je hem kunt behoeden voor fouten die je vroeger zelf hebt gemaakt. Hij heeft zijn eigen leerproces en moet ook gewoon fouten maken. Het is lastig om het ritme van deze maatschappij bij te benen als je ADD hebt. Als ik advies mag geven zou ik de nadruk blijven leggen op zijn positieve kanten zodat hij zelfverzekerd blijft.
maandag 31 augustus 2020 om 12:22
Ik ga een goed gesprek met mijn man hebben, dat hij jou er ook bij heeft blijkbaar?!Lady*Voldemort schreef: ↑29-08-2020 16:06Ja, dat dus. Al is het bij mijn man dan geen tanden poetsen, maar poepen. En je weet zelf hoe lang mannen over poepen doen.
maandag 31 augustus 2020 om 12:41
Er was jaren geleden eens een tv-programma waarin werd uitgelegd hoe de hersenen werkten. Iemand deed iets aan een tafeltje, een trucje met kaarten ofzo. Op een gegeven moment zag ik achterin het beeld een verkleed persoon langslopen. De kaarttruc had ik daardoor niet helemaal meegekregen.
Na afloop van de scène zei de presentator 'omdat jullie allemaal gefocust waren op de persoon in het midden hebben jullie niet gezien wat er achterin het beeld gebeurde'. Toen kwam er een uitleg over hoe onze hersenen zaken wegfilteren. Nou, niet voor iedereen dus want ik had de persoon wel degelijk opgemerkt.
Het is natuurlijk logisch dat een maatschappij ontworpen is voor hoe de meeste hersenen werken. Andersom zou niet handig zijn. Het is echter wel logisch dat er mensen zijn zoals jij en jouw zoon. Stel dat we vroeger in onze berenvelletjes om het kampvuur zaten en er was niet iemand zoals jij in de groep. Dan merkte niemand die wolven in de bosjes op en werden we allemaal verslonden. Nu in deze maatschappij zijn onze eigenschappen wat minder handig al zijn er nog steeds wel situaties waar hersenen zoals die van ons van pas kunnen komen.
Misschien moet je voor je eigen gemoedsrust proberen het iets los te laten. Hij heeft geen talent voor 'tijd' maar waarschijnlijk wel andere talenten. Hij zal vanzelf zijn neus een keer stoten, bijvoorbeeld als hij een relatie krijgt of een baan. Al doende leert men.
Na afloop van de scène zei de presentator 'omdat jullie allemaal gefocust waren op de persoon in het midden hebben jullie niet gezien wat er achterin het beeld gebeurde'. Toen kwam er een uitleg over hoe onze hersenen zaken wegfilteren. Nou, niet voor iedereen dus want ik had de persoon wel degelijk opgemerkt.
Het is natuurlijk logisch dat een maatschappij ontworpen is voor hoe de meeste hersenen werken. Andersom zou niet handig zijn. Het is echter wel logisch dat er mensen zijn zoals jij en jouw zoon. Stel dat we vroeger in onze berenvelletjes om het kampvuur zaten en er was niet iemand zoals jij in de groep. Dan merkte niemand die wolven in de bosjes op en werden we allemaal verslonden. Nu in deze maatschappij zijn onze eigenschappen wat minder handig al zijn er nog steeds wel situaties waar hersenen zoals die van ons van pas kunnen komen.
Misschien moet je voor je eigen gemoedsrust proberen het iets los te laten. Hij heeft geen talent voor 'tijd' maar waarschijnlijk wel andere talenten. Hij zal vanzelf zijn neus een keer stoten, bijvoorbeeld als hij een relatie krijgt of een baan. Al doende leert men.
maandag 31 augustus 2020 om 12:54
.Bergje65 schreef: ↑31-08-2020 11:57Ik probeer telkens bij te lezen en denk meer en meer dat er, buiten het gebrek aan tijdbesef, bij zoonlief ook een flinke portie pubergedrag aanwezig is. De tijd vergeten is een ding... maar daar vervolgens geen verantwoordelijkheid voor nemen en schoudersophalend anderen de schuld geven is echt wel een leeftijdsissue.
Dat lijkt me overduidelijk. Wellicht schaamt hij zich er ook wel voor, en is de typische puber reactie het ontkennen, afzetten etc.
Het goede nieuws is dat dát op den duur wel weer beter zal gaan.
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
maandag 31 augustus 2020 om 12:56
.JonathanStrange schreef: ↑31-08-2020 12:22Ik ga een goed gesprek met mijn man hebben, dat hij jou er ook bij heeft blijkbaar?!
Hmmm... En mij ook!
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
maandag 31 augustus 2020 om 12:57
.Rachmaninoff schreef: ↑31-08-2020 12:19Ik denk niet dat je hem kunt behoeden voor fouten die je vroeger zelf hebt gemaakt. Hij heeft zijn eigen leerproces en moet ook gewoon fouten maken. Het is lastig om het ritme van deze maatschappij bij te benen als je ADD hebt. Als ik advies mag geven zou ik de nadruk blijven leggen op zijn positieve kanten zodat hij zelfverzekerd blijft.
Past dat er ook bij?
Ik merk dat ik heel veel motivatie haal uit complimenten, misschien meer dan gemiddeld.
En door kritiek word ik onzeker en krijg ik juist nog minder uit m'n vingers. (Terwijl ik de feedback van zulke kritiek op zich juist wel erg waardeer, zodat ik weet waar ik aan verbetering moet werken.)
Je hoort de vogels weer, je ruikt de regen nog
maandag 31 augustus 2020 om 13:07
Leuk en interessant verhaal! Hij heeft zeker talenten, is ook erg intelligent.Rachmaninoff schreef: ↑31-08-2020 12:41Er was jaren geleden eens een tv-programma waarin werd uitgelegd hoe de hersenen werkten. Iemand deed iets aan een tafeltje, een trucje met kaarten ofzo. Op een gegeven moment zag ik achterin het beeld een verkleed persoon langslopen. De kaarttruc had ik daardoor niet helemaal meegekregen.
Na afloop van de scène zei de presentator 'omdat jullie allemaal gefocust waren op de persoon in het midden hebben jullie niet gezien wat er achterin het beeld gebeurde'. Toen kwam er een uitleg over hoe onze hersenen zaken wegfilteren. Nou, niet voor iedereen dus want ik had de persoon wel degelijk opgemerkt.
Het is natuurlijk logisch dat een maatschappij ontworpen is voor hoe de meeste hersenen werken. Andersom zou niet handig zijn. Het is echter wel logisch dat er mensen zijn zoals jij en jouw zoon. Stel dat we vroeger in onze berenvelletjes om het kampvuur zaten en er was niet iemand zoals jij in de groep. Dan merkte niemand die wolven in de bosjes op en werden we allemaal verslonden. Nu in deze maatschappij zijn onze eigenschappen wat minder handig al zijn er nog steeds wel situaties waar hersenen zoals die van ons van pas kunnen komen.
Misschien moet je voor je eigen gemoedsrust proberen het iets los te laten. Hij heeft geen talent voor 'tijd' maar waarschijnlijk wel andere talenten. Hij zal vanzelf zijn neus een keer stoten, bijvoorbeeld als hij een relatie krijgt of een baan. Al doende leert men.
Verder heb ik niet het idee dat zoon zich schaamt. Hij is uitermate zelfverzekerd, al sinds heel jong, en nauwelijks tot niet gevoelig voor complimenten (wat op zich al een heel bijzondere eigenschap is). Wel is die puberteit natuurlijk prominent aanwezig.
maandag 31 augustus 2020 om 13:13
Je hebt van die mooie douche zandlopers die je aan de muur kan plakken. Zandloper leeg? Dan is je tijd op. Of maak een playlist, muziek afgelopen? Dan is je tijd op.
Kan zijn overigens dat hij hier niets aan kan doen, sommige mensen kunnen geen tijd inschatten. https://bigthink.com/ideafeed/different ... ifferently
En nee, je kan het die mensen ook niet leren door aan te geven hoeveel tijd iets kost. Ze missen namelijk de capaciteit om het zelf in te schatten.
De enige manier om hier mee om te gaan is door strikt te zijn en hulpmiddelen te gebruiken. En hij moet hier zich wel bewust van worden want anders gaat hij zo veel shit over zich heen krijgen in zijn leven. Dan kan je geen enkele baan houden.
Kan zijn overigens dat hij hier niets aan kan doen, sommige mensen kunnen geen tijd inschatten. https://bigthink.com/ideafeed/different ... ifferently
En nee, je kan het die mensen ook niet leren door aan te geven hoeveel tijd iets kost. Ze missen namelijk de capaciteit om het zelf in te schatten.
De enige manier om hier mee om te gaan is door strikt te zijn en hulpmiddelen te gebruiken. En hij moet hier zich wel bewust van worden want anders gaat hij zo veel shit over zich heen krijgen in zijn leven. Dan kan je geen enkele baan houden.
Do not go gentle into that good night, Old age should burn and rave at close of day; Rage, rage against the dying of the light.
maandag 31 augustus 2020 om 13:17
Wat ik dus niet snap (ik ken iemand die ook ADHD heeft en een chaoot is) dat deze persoon wel altijd op tijd op werk is en op tijd zijn kinderen ophaalt maar verder was er niks te plannen met m. Werd er altijd boos om want voor mij een teken dat ik geen prio was in zijn leven. Zelf hield ie vol dat het echt door de ADHD kwam. Voor de mensen die zelf lastig op tijd kunnen komen... Kan dit en hoe werkt zoiets. Dat je wel voor het ene op tijd kan komen maar daarbuiten nooit en soms uren de tijd vergeet.
maandag 31 augustus 2020 om 13:28
Misschien kost dat al zoveel energie of veroorzaakt het zoveel stress dat hij voor de rest van de dag geen energie meer over heeft en gewoon zichzelf wil kunnen zijn.Eggo schreef: ↑31-08-2020 13:17Wat ik dus niet snap (ik ken iemand die ook ADHD heeft en een chaoot is) dat deze persoon wel altijd op tijd op werk is en op tijd zijn kinderen ophaalt maar verder was er niks te plannen met m. Werd er altijd boos om want voor mij een teken dat ik geen prio was in zijn leven. Zelf hield ie vol dat het echt door de ADHD kwam. Voor de mensen die zelf lastig op tijd kunnen komen... Kan dit en hoe werkt zoiets. Dat je wel voor het ene op tijd kan komen maar daarbuiten nooit en soms uren de tijd vergeet.
maandag 31 augustus 2020 om 13:48
Rachmaninoff schreef: ↑31-08-2020 13:28Misschien kost dat al zoveel energie of veroorzaakt het zoveel stress dat hij voor de rest van de dag geen energie meer over heeft en gewoon zichzelf wil kunnen zijn.
Maar op tijd komen kost anderen ook energie en stress. Het scheelt misschien dat wanneer je het al honderden keren gedaan hebt, het iets makkelijker wordt om die stress te managen, maar stressvol blijft het. Altijd op de tijd blijven letten, altijd plannen, ieder moment in de gaten houden hoe laat het is, hoeveel tijd je nog hebt voor de activiteit die je nu uitvoert en hoeveel tijd je nog overhoudt voor de activiteit die gaat komen: het gaat altijd ten koste van gewoon jezelf kunnen zijn, van ontspanning en van de hoeveelheid energie die je hebt. Het stoort me dat ik hier lees dat mensen zich niet aan afspraken houden omdat het ze kwaliteit van leven kost. Dat kost het anderen ook; volgens de klok leven is voor de meeste mensen niet ontspannend. Ik zou ook graag mezelf willen zijn, maar als dat ten koste van anderen gaat, kan dat gewoon niet.
maandag 31 augustus 2020 om 13:55
De vraag ging specifiek over ADD. Lopen is ook vermoeiend voor mensen met gezonde benen dus mensen met een versleten knie moeten niet zeuren?Lafae schreef: ↑31-08-2020 13:48Maar op tijd komen kost anderen ook energie en stress. Het scheelt misschien dat wanneer je het al honderden keren gedaan hebt, het iets makkelijker wordt om die stress te managen, maar stressvol blijft het. Altijd op de tijd blijven letten, altijd plannen, ieder moment in de gaten houden hoe laat het is, hoeveel tijd je nog hebt voor de activiteit die je nu uitvoert en hoeveel tijd je nog overhoudt voor de activiteit die gaat komen: het gaat altijd ten koste van gewoon jezelf kunnen zijn, van ontspanning en van de hoeveelheid energie die je hebt. Het stoort me dat ik hier lees dat mensen zich niet aan afspraken houden omdat het ze kwaliteit van leven kost. Dat kost het anderen ook; volgens de klok leven is voor de meeste mensen niet ontspannend. Ik zou ook graag mezelf willen zijn, maar als dat ten koste van anderen gaat, kan dat gewoon niet.
maandag 31 augustus 2020 om 13:58
Het was een freelance opdracht en ik denk niet dat de opdrachtgever het in de gaten had. Net als zoon van to was ze heel charmant, en een keertje te laat is geen ramp en goeie smoezen verzinnen was ze kei in.Blijenvrij schreef: ↑31-08-2020 11:29Ik zou hier ook zeker niet tegen kunnen. Met zo iemand is toch niet te werken? Bleef ze dit werk doen? Of heeft een manager op een gegeven moment ingegrepen, want ik neem aan dat die ook zien wat er gebeurt.
Wat eten we vanavond?
maandag 31 augustus 2020 om 14:11
Rachmaninoff schreef: ↑31-08-2020 13:55De vraag ging specifiek over ADD. Lopen is ook vermoeiend voor mensen met gezonde benen dus mensen met een versleten knie moeten niet zeuren?
Ik weet niet of dat een redelijke vergelijking is. De opmerkingen 'gewoon jezelf willen zijn', 'willen ontspannen' en 'kwaliteit van leven' vind ik gek; alsof mensen die wèl plannen en op tijd komen dat moeiteloos doen. Dat is niet zo. Het continue plannen kost mij zoveel energie dat ik aan het eind van een werkdag gewoon moe ben, 's avonds dus geen afspraken meer maak en ze in het weekend beperkt houd. Ik zou dat ook graag anders zien en meer 'willen ontspannen' enzo, maar dat zit er gewoon niet in. Als mensen zich niet aan afspraken houden om bovenstaande redenen, vind ik dat dus uitermate storend. Ik offer er namelijk wèl kwaliteit van leven voor op, om me aan alle afspraken te houden die ik de hele dag door heb. Dat is niet leuk, maar het alternatief is dat anderen moeten zitten wachten en zíj er dus kwaliteit van leven voor opofferen.
maandag 31 augustus 2020 om 14:21
Je denkt dus dat ADD niet bestaat begrijp ik? Niemand kan vermoeider zijn als jij dat bent? Iedereen kost zich concentreren op de tijd even veel moeite en inspanning? En hoe kijk je aan tegen mensen met overgewicht? Eten die allemaal teveel? Of kun je je daar wel in verplaatsen?Lafae schreef: ↑31-08-2020 14:11Ik weet niet of dat een redelijke vergelijking is. De opmerkingen 'gewoon jezelf willen zijn', 'willen ontspannen' en 'kwaliteit van leven' vind ik gek; alsof mensen die wèl plannen en op tijd komen dat moeiteloos doen. Dat is niet zo. Het continue plannen kost mij zoveel energie dat ik aan het eind van een werkdag gewoon moe ben, 's avonds dus geen afspraken meer maak en ze in het weekend beperkt houd. Ik zou dat ook graag anders zien en meer 'willen ontspannen' enzo, maar dat zit er gewoon niet in. Als mensen zich niet aan afspraken houden om bovenstaande redenen, vind ik dat dus uitermate storend. Ik offer er namelijk wèl kwaliteit van leven voor op, om me aan alle afspraken te houden die ik de hele dag door heb. Dat is niet leuk, maar het alternatief is dat anderen moeten zitten wachten en zíj er dus kwaliteit van leven voor opofferen.
