Kinderen
alle pijlers
Zoontje heeft misschien autisme
donderdag 1 juli 2021 om 21:04
Graag zou ik even mijn hart willen luchten en tips/ervaringen willen lezen.
Ons zoontje is bijna 5 jaar en eigenlijk hebben man en ik al vanaf snel na zijn geboorte het gevoel gehad dat er 'iets' is met ons zoontje.
Hij heeft veel gehuild, heel veel frustraties bij hem, veel hoofdbonken.
Vanaf 2 jaar het traject in bij Kentalis ivm amper taal laten horen en vanaf 2,5 jaar tot ruim zijn vierde daar op de vroegbehandeling ivm TOS (taalontwikkelingsstoornis).
Inmiddels al verschillende keren hulp gezocht ivm de grote moeite die we hadden met zijn gedrag en hoe we goed konden opvoeden: hulp van het CJB, hulp van een gezinscoach via Kentalis, een fysiotherapeut via Kentalis, later een gezinscoach aan huis. En nu naar de ADHD poli bij een kinderarts, omdat wij dachten dat hij wel eens ADHD zou kunnen hebben.
Mijn man zegt al jaren dat het hem niet zou verbazen als hij autisme zou hebben, ik kon me daar niet zoveel bij voorstellen, want ik was ervan overtuigd dat alle mensen met autisme moeite hebben met sociaal contact.
En als er iets is dat ons zoontje heel veel doet is het contact zoeken, met ons, familie en vrienden, maar ook met vreemden. Soms juist wel heel erg vrij.
Ook in zijn klas maakt hij veel contact, veel vriendjes en vriendinnetjes die graag met hem spelen.
Maar vandaag dus het gesprek met de kinderarts en zij gaf aan dat ze toch wel heel veel kenmerken bij hem ziet die kunnen wijzen op ASS, maar zeker ook op ADHD. Zij stelde voor om verder diagnostiek te laten doen via een kinderpsycholoog om vooral te achterhalen waar de hulpvraag nu vooral ligt. En dan daarop volgend ook therapie/behandeling/hulp voor hem en voor ons.
En tja...nu ligt iedereen hier te slapen en daalt het bij mij in.
Het komt ook weer niet als donderslag bij heldere hemel en het veranderd natuurlijk ook niets aan hoe/wie hij is en hoeveel we van hem houden.
Maar poe hee, wat staat ons nog te wachten?! Ik weet het niet en dat maakt me toch verdrietig.
Ons zoontje is bijna 5 jaar en eigenlijk hebben man en ik al vanaf snel na zijn geboorte het gevoel gehad dat er 'iets' is met ons zoontje.
Hij heeft veel gehuild, heel veel frustraties bij hem, veel hoofdbonken.
Vanaf 2 jaar het traject in bij Kentalis ivm amper taal laten horen en vanaf 2,5 jaar tot ruim zijn vierde daar op de vroegbehandeling ivm TOS (taalontwikkelingsstoornis).
Inmiddels al verschillende keren hulp gezocht ivm de grote moeite die we hadden met zijn gedrag en hoe we goed konden opvoeden: hulp van het CJB, hulp van een gezinscoach via Kentalis, een fysiotherapeut via Kentalis, later een gezinscoach aan huis. En nu naar de ADHD poli bij een kinderarts, omdat wij dachten dat hij wel eens ADHD zou kunnen hebben.
Mijn man zegt al jaren dat het hem niet zou verbazen als hij autisme zou hebben, ik kon me daar niet zoveel bij voorstellen, want ik was ervan overtuigd dat alle mensen met autisme moeite hebben met sociaal contact.
En als er iets is dat ons zoontje heel veel doet is het contact zoeken, met ons, familie en vrienden, maar ook met vreemden. Soms juist wel heel erg vrij.
Ook in zijn klas maakt hij veel contact, veel vriendjes en vriendinnetjes die graag met hem spelen.
Maar vandaag dus het gesprek met de kinderarts en zij gaf aan dat ze toch wel heel veel kenmerken bij hem ziet die kunnen wijzen op ASS, maar zeker ook op ADHD. Zij stelde voor om verder diagnostiek te laten doen via een kinderpsycholoog om vooral te achterhalen waar de hulpvraag nu vooral ligt. En dan daarop volgend ook therapie/behandeling/hulp voor hem en voor ons.
En tja...nu ligt iedereen hier te slapen en daalt het bij mij in.
Het komt ook weer niet als donderslag bij heldere hemel en het veranderd natuurlijk ook niets aan hoe/wie hij is en hoeveel we van hem houden.
Maar poe hee, wat staat ons nog te wachten?! Ik weet het niet en dat maakt me toch verdrietig.
woensdag 28 juli 2021 om 11:20
Ik denk wel dat het helpt als je zelf ook autisme hebt, ik heb door mijn autisme nooit dezelfde behoeften gehad als de mensen om me heen, en het is denk ik makkelijker je te realiseren dat dat voor je kind misschien ook wel zo is, als je zelf die ervaring hebt.
woensdag 28 juli 2021 om 11:20
Ik kan wel janken als ik dit lees. “Gewoon naar je kind kijken.” Je hebt werkelijk geen idee.Solomio schreef: ↑28-07-2021 11:18Nogmaals: als je gewoon naar je kind kijkt maakt die diagnose niks uit.
Wat betreft je eigen verwachtingen mss, maar dat geldt voor meer zaken: als jij hoopt dat je kind een goede voetballer wordt en het blijkt liever te gaan paardrijden, dan moet je je verwachtingen bijstellen.
Niet je kind alsnog op voetbal doen omdat jij hem dat gunt.
anoniem_65537e7f5e90c wijzigde dit bericht op 28-07-2021 11:21
2.95% gewijzigd
woensdag 28 juli 2021 om 11:21
woensdag 28 juli 2021 om 11:21
Er is wat mij betreft een groot verschil tussen kinderen die niet van drukte of feestjes houden en kinderen die een (zwaardere) vorm van autisme hebben. Bij de laatste categorie gaat het niet alleen om dat kinderfeestje, maar heeft het veel impact op vrijwel alles in het leven.
En natuurlijk kijk je (als het goed is) altijd naar wat een individueel kind prettig en onprettig vindt. Wat dat betreft klopt wel wat Solomio zegt, maar zoals het hier stond wekte het bij mij de indruk dat autisme niet zoveel voorstelt, dat dat nauwelijks anders is dan een beetje rekening houden met een 'gewoon' kind dat wat gevoeliger is.
En natuurlijk kijk je (als het goed is) altijd naar wat een individueel kind prettig en onprettig vindt. Wat dat betreft klopt wel wat Solomio zegt, maar zoals het hier stond wekte het bij mij de indruk dat autisme niet zoveel voorstelt, dat dat nauwelijks anders is dan een beetje rekening houden met een 'gewoon' kind dat wat gevoeliger is.
woensdag 28 juli 2021 om 11:22
Mijn stiefzoon heeft autisme. En dat is een hele grote zorg.
En er is niets mis met naar je kind kijken. Maar als je kind een blanco A4’tje is, heb je vrij weinig om op te sturen.
woensdag 28 juli 2021 om 11:25
Als het gaat om de simpele beslissing van wel of geen feestje is dat natuurlijk ook zo. Wat wil het kind zelf, wat is goed voor hem? Dat het leven met autisme heel ingewikkeld is omdat er zoveel meer mee speelt is daarnaast ook waar. Vooral ook omdat er in het leven van je kind zoveel gebeurd waar je als ouder niks over te zeggen hebt, waar je geen invloed op hebt.nansie schreef: ↑28-07-2021 11:21Er is wat mij betreft een groot verschil tussen kinderen die niet van drukte of feestjes houden en kinderen die een (zwaardere) vorm van autisme hebben. Bij de laatste categorie gaat het niet alleen om dat kinderfeestje, maar heeft het veel impact op vrijwel alles in het leven.
En natuurlijk kijk je (als het goed is) altijd naar wat een individueel kind prettig en onprettig vindt. Wat dat betreft klopt wel wat Solomio zegt, maar zoals het hier stond wekte het bij mij de indruk dat autisme niet zoveel voorstelt, dat dat nauwelijks anders is dan een beetje rekening houden met een 'gewoon' kind dat wat gevoeliger is.
woensdag 28 juli 2021 om 11:26
Mijn dochter ook, nog allerlei problemen er bovenop, en dat is inderdaad een grote zorg. Als je zegt dat je naar je kind moet kijken en omgaan met voorkeuren en/of beperkingen, doe je niets af aan het kind of zijn beperking. Ik snap dus echt niet waarom je zo reageert, omdat Solo niet zegt dat het heel erg is?
woensdag 28 juli 2021 om 11:36
Herkenbaar, mijn kinderen verschillen als dag en nacht. Ik dacht dat ik dankzij mijn oudste wel met autisme om kon gaan maar zo simpel is het niet.
woensdag 28 juli 2021 om 11:40
Nee omdat solo net doet alsof haar ervaring toepasbaar zijn op elk kind. Dat is gewoon niet zo. Dat doet pijn. Het voedt de wanhoop die wij voelen.KamilleT schreef: ↑28-07-2021 11:26Mijn dochter ook, nog allerlei problemen er bovenop, en dat is inderdaad een grote zorg. Als je zegt dat je naar je kind moet kijken en omgaan met voorkeuren en/of beperkingen, doe je niets af aan het kind of zijn beperking. Ik snap dus echt niet waarom je zo reageert, omdat Solo niet zegt dat het heel erg is?
woensdag 28 juli 2021 om 11:50
woensdag 28 juli 2021 om 11:52
Met jouw onderschrift durf ik dit bijna niet te zeggen, maar ik begrijp je niet goed.
Want het advies om gewoon heel goed naar de behoeften van het kind zelf te kijken is toch eigenlijk universeel? Daar kun je toch niet de fout mee ingaan?
Waarom vind je dat het niet toepasbaar is op jouw stiefkind, is het kind heel onvoorspelbaar in zijn voorkeuren of triggers, want anders snap ik niet waarom het je zo raakt?
woensdag 28 juli 2021 om 11:53
Ook als je naar je kind kijkt kan je tegen problemen aan blijven lopen. Dat merk ik ook wel met mijn oudste. Hij zal nooit 'normaal' worden of 'normaal ' functioneren. Toch ligt in naar hem en zijn behoeften kijken de antwoorden voor een gelukkig leven. Maar voor ons blijft het lastig, beperkend en uitdagend.
woensdag 28 juli 2021 om 11:59
Dat snap ik, maar als je naar je kind kijkt als een mens met het recht op zijn eigenzijn, zoals jullie dus doen, doe je het al hartstikke goed! En zijn belangen gaan soms natuurlijk tegen de belangen van de andere gezinsleden in, dan moet je een afweging maken, en soms een beslissing maken die voor dit kind niet perfect is, maar dat kan soms niet anders en hoort er bij.dana299 schreef: ↑28-07-2021 11:53Ook als je naar je kind kijkt kan je tegen problemen aan blijven lopen. Dat merk ik ook wel met mijn oudste. Hij zal nooit 'normaal' worden of 'normaal ' functioneren. Toch ligt in naar hem en zijn behoeften kijken de antwoorden voor een gelukkig leven. Maar voor ons blijft het lastig, beperkend en uitdagend.
woensdag 28 juli 2021 om 11:59
Mag ik vragen waarom jullie wanhopig zijn? Ik heb ook wel wanhoop gevoelt en ben veel tegen onbegrip aangelopen. Bij Solo heb ik dat juist niet.
woensdag 28 juli 2021 om 12:03
Dat doet ze helemaal niet. “Kijk naar je kind” en pas je aan op zijn of haar behoeften is wat ik ook volledig onderschrijf met twee autistische kinderen. Elk kind is namelijk anders en dat geldt ook voor elk autistisch kind. Daar is geen universeel malletje en gebruiksaanwijzing voor omdat beide kinderen toevallig voldoen aan genoeg criteria in de DSM om een diagnose te krijgen.
Mijn zoon gaat zich wel redden in de maatschappij, daar maak ik me niet zo druk om.
Mijn dochter is een heel ander verhaal. Maar ik probeer zo veel mogelijk te schipperen tussen wat zij prettig vindt en wat haar leven leuk maakt en wat “men” van haar verwacht en later gaat verwachten in de maatschappij.
lafleurnoire wijzigde dit bericht op 28-07-2021 12:07
20.29% gewijzigd
woensdag 28 juli 2021 om 12:04
Om je aan te kunnen passen aan een behoefte moet je die behoefte op een of andere manier kunnen aflezen. Dat kan bij ons niet. Ik heb het al eerder geschreven: Wat doe je als je kind een blanco A4’tje is? Als er geen input is om op te bouwen, af te stemmen of te sturen? Dan kun je naar je kind kijken wat je wilt, maar er komt niets. Ons kind is aanwezig in de ruimte en dat is het wel zo’n beetje.moonpoppy schreef: ↑28-07-2021 11:52Met jouw onderschrift durf ik dit bijna niet te zeggen, maar ik begrijp je niet goed.
Want het advies om gewoon heel goed naar de behoeften van het kind zelf te kijken is toch eigenlijk universeel? Daar kun je toch niet de fout mee ingaan?
Waarom vind je dat het niet toepasbaar is op jouw stiefkind, is het kind heel onvoorspelbaar in zijn voorkeuren of triggers, want anders snap ik niet waarom het je zo raakt?
woensdag 28 juli 2021 om 12:07
Dat is inderdaad heel heftig en moeilijk. Vaak is er bij autisme wel een soort patroon in wat een kind wel of niet als prettig ervaart, maar een kind waaraan je helemaal niet kunt zien wat er in zijn binnenste afspeelt is erg lastig te begrijpen.kindrebel schreef: ↑28-07-2021 12:04Om je aan te kunnen passen aan een behoefte moet je die behoefte toch op een of andere manier kunnen aflezen? Dat kan bij ons niet. Ik heb het al eerder geschreven: Wat doe je als je kind een blanco A4’tje is? Als er geen input is om op te bouwen, af te stemmen of te sturen? Dan kun je naar je kind kijken wat je wilt, maar er komt niets. Ons kind is aanwezig in de ruimte en dat is het wel zo’n beetje.
woensdag 28 juli 2021 om 12:21
Maar dan hoef je iemand bij wiens kind(eren) dat niet het geval is dan toch niet zo aan te vallen?kindrebel schreef: ↑28-07-2021 12:04Om je aan te kunnen passen aan een behoefte moet je die behoefte op een of andere manier kunnen aflezen. Dat kan bij ons niet. Ik heb het al eerder geschreven: Wat doe je als je kind een blanco A4’tje is? Als er geen input is om op te bouwen, af te stemmen of te sturen? Dan kun je naar je kind kijken wat je wilt, maar er komt niets. Ons kind is aanwezig in de ruimte en dat is het wel zo’n beetje.
Over het algemeen is het zo, dat je kijkt naar je kind en uitvogelt wat het prettig vind, waar het blij of verdrietig van wordt. Bij jullie kind kan dat blijkbaar niet en dat lijkt me echt heel erg naar, verdrietig en om wanhopig van te worden. Is er geen enkele vorm van interactie?
Het is geen beeld wat bij het overgrote deel van de mensen met autisme iets herkenbaars is.
Dus wat Solo, en meerdere mensen hier schrijven, zal voor het grootste deel van de kinderen met autisme wel op gaan, en af en toe dus ook niet.
Dat uitleggen zal iig meer begrip kweken dan zo aanvallend uit de hoek te komen.
woensdag 28 juli 2021 om 12:26
Ik herken dat wel vanuit haar kindertijd en heb toen ook wel eens verzucht dat het loodzwaar is om niets te snappen van je eigen kind. Uit het eerste diagnosetraject kwam een verstoorde emotionele ontwikkeling (waarschijnlijk door de scheiding, dus eigenlijk onze fout) in combinatie met hoogbegaafdheid. Er waren ook wel wat veranderingen geweest, dus dat zal allemaal niet hebben meegeholpen. Als toen wel de juiste diagnose was gesteld, had dat alles zeker makkelijker gemaakt. Gaandeweg kwam ik erachter dat het kind opvoeden volgens de boekjes niet werkte, en dat ik gewoon echt heel veel moest meeveren en haar behoeftes centraal stellen.kindrebel schreef: ↑28-07-2021 12:04Om je aan te kunnen passen aan een behoefte moet je die behoefte op een of andere manier kunnen aflezen. Dat kan bij ons niet. Ik heb het al eerder geschreven: Wat doe je als je kind een blanco A4’tje is? Als er geen input is om op te bouwen, af te stemmen of te sturen? Dan kun je naar je kind kijken wat je wilt, maar er komt niets. Ons kind is aanwezig in de ruimte en dat is het wel zo’n beetje.
