Kinderen
alle pijlers
zoontje kan zich niet zetten tot aankleden etc, tips?
zondag 20 april 2008 om 16:14
Hoihoi,
Mijn man en ik zijn op dit moment even de wanhoop nabij inzake onze oudste zoon.
Als hij zich moet aan- of uitkleden óf iets moet opruimen, kan hij zich daar niet op concentreren. Je moet er bovenop staan en hem constant aansporen, anders is hij meteen afgeleid en komt er niets van.
Hij is 4,5 jaar. Hij kan zich wel concentreren op spelletjes, dingen die hij leuk vindt, verhaaltjes, tv-programma's etc.
Op school gaat het heel erg goed, maar ook daar moet hij regelmatig even nablijven omdat hij nog niet klaar is met iets opruimen.
Dit - plus het feit dat onze beide zoons de laatste tijd slecht luisteren - is daarnet geresulteerd in een huilbui van mij en boze uitbarsting van mijn man.
Er wordt al erg veel gemopperd hier in huis, de laatste tijd, en daar willen we vanaf. Maar het is zoooooooo frustrerend om dag in, dag uit met dat slome gedrag van onze oudste geconfronteerd te worden waar het dus aankleden en opruimen betreft.
Vorige week heb ik het uit/aankleden gestimuleerd door per 'item' tot een bepaald getal te tellen, kijken of hij het binnen die tijd kon. Dat vond hij twee dagen leuk, de derde dag zei hij dat niet meer te willen.
We hebben nu bedacht een kookwekkertje te kopen en te gaan belonen met stickers als hij binnen een x tijd kan aankleden, iets opruimen etc.
Soms denk ik dat hij er echt niets aan kan doen, dat het een concentratiestoornis is. Ik heb zelf ook enorm veel moeite met klusjes die 'moeten', stel die eindeloos uit.
Maar zoals ik al zei, hij kan zich wél concentreren op andere dingen. Hoe kunnen wij hem op een positieve manier stimuleren de 'moet-dingen' ook gewoon te doen, zich daar even op te focussen en niet aan andere dingen te denken?
Wie heeft goede tips? Alvast veel dank,
xx lisa.
Mijn man en ik zijn op dit moment even de wanhoop nabij inzake onze oudste zoon.
Als hij zich moet aan- of uitkleden óf iets moet opruimen, kan hij zich daar niet op concentreren. Je moet er bovenop staan en hem constant aansporen, anders is hij meteen afgeleid en komt er niets van.
Hij is 4,5 jaar. Hij kan zich wel concentreren op spelletjes, dingen die hij leuk vindt, verhaaltjes, tv-programma's etc.
Op school gaat het heel erg goed, maar ook daar moet hij regelmatig even nablijven omdat hij nog niet klaar is met iets opruimen.
Dit - plus het feit dat onze beide zoons de laatste tijd slecht luisteren - is daarnet geresulteerd in een huilbui van mij en boze uitbarsting van mijn man.
Er wordt al erg veel gemopperd hier in huis, de laatste tijd, en daar willen we vanaf. Maar het is zoooooooo frustrerend om dag in, dag uit met dat slome gedrag van onze oudste geconfronteerd te worden waar het dus aankleden en opruimen betreft.
Vorige week heb ik het uit/aankleden gestimuleerd door per 'item' tot een bepaald getal te tellen, kijken of hij het binnen die tijd kon. Dat vond hij twee dagen leuk, de derde dag zei hij dat niet meer te willen.
We hebben nu bedacht een kookwekkertje te kopen en te gaan belonen met stickers als hij binnen een x tijd kan aankleden, iets opruimen etc.
Soms denk ik dat hij er echt niets aan kan doen, dat het een concentratiestoornis is. Ik heb zelf ook enorm veel moeite met klusjes die 'moeten', stel die eindeloos uit.
Maar zoals ik al zei, hij kan zich wél concentreren op andere dingen. Hoe kunnen wij hem op een positieve manier stimuleren de 'moet-dingen' ook gewoon te doen, zich daar even op te focussen en niet aan andere dingen te denken?
Wie heeft goede tips? Alvast veel dank,
xx lisa.
maandag 21 april 2008 om 12:09
Hou de opdrachten kort en duidelijk. Zo dat hij de opdracht makkelijk kan vervullen. Geen zin is echter geen optie, dit is de opdracht, dit moet gebeuren.
Complimenteer hem uitbundig bij alles wat lukt, dit stimuleert hem.
Knip het aankleden in stukjes. Eerst het ondergoed laten aantrekken, dan de broek, dan de trui etc. Blijf erbij, geef hem geen kans om zijn opdracht te ontvluchten of afgeleid te raken.
Complimenteer hem uitbundig bij alles wat lukt, dit stimuleert hem.
Knip het aankleden in stukjes. Eerst het ondergoed laten aantrekken, dan de broek, dan de trui etc. Blijf erbij, geef hem geen kans om zijn opdracht te ontvluchten of afgeleid te raken.
maandag 21 april 2008 om 12:24
maandag 21 april 2008 om 12:42
Mee eens. Mijn zoon (bijna 5) was ook zo erg met aankleden. Ik werd er knetter van. Op een gegeven moment hadden we geen zin meer in die strijd en puur uit gemakszucht kleden wij hem aan. Waarom is het zo belangrijk dat het hij het zelf doet wanneer ik in vijf minuten klaar ben zonder gemopper, ergenissen en drama's? Waarom zou ik er een probleem van maken als hij dat ook niet doet?
Misschien het argument dat hij het zelf moet leren en ooit zelf moet doen. OK, maar ergens vermoed ik dat wanneer hij 18 is hij zich niet meer door mama laat aankleden
Op school kleedt hij zich prima aan en uit voor gym, dus hij kan het ook prima.Dus ja, ik geef simpelweg toe en kies voor het gemak.
Hetzelfde geldt voor het eten. Als hij niet eet en ik krijg happen naar binnen door hem te helpen, dan ben ik de laatste die daar moeilijk over doet. Verder geldt bij ons ook de regel die jullie al noemde, niet willen eten prima, maar dan ook niets anders.
Echt, wanneer je los laat aan 'hoe het zou moeten' en je soms eens toegeeft hoe het soms het makkelijkst gaat, is je leven een stuk simpeler en heb je meer oog om tijd te besteden binnen de opvoeding aan wat je echt belangrijk vindt.
maandag 21 april 2008 om 12:42
Zoek nou niet gelijk een stoornis bij je kind, hij heeft geen autisme omdat hij zijn kleren niet goed aan wil of kan trekken!
Als hij het moeilijk vind om dit aan te leren dan kan het gewoon even duren. Wacht maar tot ie moet leren veters strikken ofzo hahaha![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
En er is niks mis om een beloning in het vooruitzicht te stellen en zo de opdracht moeilijker te maken.
Als jij in 1 keer je ondergoed én je sokken aan kunt trekken dan mag jij dit of dat. En dan opbouwen naar als jij je even snel aan kunt kleden dan hebben we zometeen nog even tijd over om iets leuks te doen....
Als hij het moeilijk vind om dit aan te leren dan kan het gewoon even duren. Wacht maar tot ie moet leren veters strikken ofzo hahaha
En er is niks mis om een beloning in het vooruitzicht te stellen en zo de opdracht moeilijker te maken.
Als jij in 1 keer je ondergoed én je sokken aan kunt trekken dan mag jij dit of dat. En dan opbouwen naar als jij je even snel aan kunt kleden dan hebben we zometeen nog even tijd over om iets leuks te doen....
maandag 21 april 2008 om 12:45
:
[...]
Mee eens. Mijn zoon (bijna 5) was ook zo erg met aankleden. Ik werd er knetter van. Op een gegeven moment hadden we geen zin meer in die strijd en puur uit gemakszucht kleden wij hem aan. Waarom is het zo belangrijk dat het hij het zelf doet wanneer ik in vijf minuten klaar ben zonder gemopper, ergenissen en drama's?
Misschien het argument dat hij het zelf moet leren en ooit zelf moet doen. OK, maar ergens vermoed ik dat wanneer hij 18 is hij zich niet meer door mama laat aankleden
Dus ja, ik geef simpelweg toe en kies voor het gemak.
Hetzelfde geldt voor het eten. Als hij niet eet en ik krijg happen naar binnen om hem te helpen, dan ben ik de laatste die daar moeilijk over doet. Verder geldt bij ons ook de regel die jullie al noemde, niet willen eten prima, maar dan ook niets anders.
Echt, wanneer je los laat aan 'hoe het zou moeten' en je soms eens toegeeft hoe het soms het makkelijkst gaat, is je leven een stuk simpeler en heb je meer oog om tijd te besteden binnen de opvoeding aan wat je echt belangrijk vindt.
Als je alles uit handen neemt omdat dat zo lekker makkelijk is dan leert hij daar natuurlijk niks van. Ja, dat als je ergens geen zin in hebt, je moeder het wel voor je oplost.
Bovendien verwachten ze op school op een geven moment ook enige zelfstandigheid van je kind...bij gymles enzo.
maandag 21 april 2008 om 12:49
maandag 21 april 2008 om 12:54
Lisa, wat opruimen betreft. Ik weet niet hoe jullie dat doen, maar mijn zoon hoeft dat nooit alleen te doen. We (mijn man of ik) doen het altijd samen met hem. We verdelen wat er moet gebeuren en geef duidelijk aan wat zijn taken er in zijn. Op die manier leert hij van het goede voorbeeld en kan je jezelf naarmate hij ouder wordt steeds minder taken toebedelen totdat hij het zelf doet.
Wel de tijd ervoor uittrekken, wat haasten helpt bij ons niet zo goed. En of hij het nu in 10 minuten opruimt of in 20 minuten. Als hij het maar doet en begrijpt dat het zijn taken/verantwoordelijkheden zijn.
Wel de tijd ervoor uittrekken, wat haasten helpt bij ons niet zo goed. En of hij het nu in 10 minuten opruimt of in 20 minuten. Als hij het maar doet en begrijpt dat het zijn taken/verantwoordelijkheden zijn.
maandag 21 april 2008 om 12:56
Rider, dat jouw toonzetting mij tegen de haren instrijkt mag ik toch aangeven? En ja, ik vroeg tips, jij geeft een aantal opvoedprincipes dat volgens mij gewoon standaard is. Open deuren. En ik denk niet gelijk dat mijn zoon een stoornis heeft, maar durf ook niet keihard te zeggen dat het niet zo is. En voor je daarover oordeelt, zou je ons eerst moeten kennen lijkt me.
Ik vind dat je toonzetting niet constructief is, veroordelend en afzeikerig. Ik begrijp niet goed waarom dat nodig is. En dan ben ik toch echt niet iemand die een pittige mening schuwt.
Ook niet iemand die denkt dat opvoeden een peuleschilletje is, trouwens. Of die denkt dat het allemaal vanzelf gaat.
xx lisa.
Ik vind dat je toonzetting niet constructief is, veroordelend en afzeikerig. Ik begrijp niet goed waarom dat nodig is. En dan ben ik toch echt niet iemand die een pittige mening schuwt.
Ook niet iemand die denkt dat opvoeden een peuleschilletje is, trouwens. Of die denkt dat het allemaal vanzelf gaat.
xx lisa.
maandag 21 april 2008 om 12:59
Ik zie nu je volgende posting, ik geloof dat ik ergens een snaar geraakt heb ofzo? Ik zeg gewoon dat ik je toonzetting niet prettig vind, en nu ben je 'giftig'? Nou, een kort lontje of zit het dieper?
Ik lees nu ook dat je best een bewerkelijk gezin hebt, zeg maar. Dat weet ik toch ook allemaal niet? Voor je dingen in een context kunt plaatsen moet je meer achtergrond hebben, dat geldt voor mij richting jou maar toch ook andersom?
xx lisa.
Ik lees nu ook dat je best een bewerkelijk gezin hebt, zeg maar. Dat weet ik toch ook allemaal niet? Voor je dingen in een context kunt plaatsen moet je meer achtergrond hebben, dat geldt voor mij richting jou maar toch ook andersom?
xx lisa.
maandag 21 april 2008 om 13:04
Ik zei in mijn posting dat hij niet gelijk een autistisch kind is als hij moeite heeft met een opdracht als zich aankleden, dat zei Rider niet.
Het kan gewoon iets zijn waar hij moeite mee heeft, of hij kan misschien wel tig andere dingen bedenken die leuker zijn op dat moment.
Als je kind werkelijk een stoornis heeft dan kom je daar heus achter.....ooit. (spreek uit ervaring)
Het kan gewoon iets zijn waar hij moeite mee heeft, of hij kan misschien wel tig andere dingen bedenken die leuker zijn op dat moment.
Als je kind werkelijk een stoornis heeft dan kom je daar heus achter.....ooit. (spreek uit ervaring)
