Kinderen
alle pijlers
Zorgen om erg gevoelige zoon.
donderdag 25 juni 2020 om 10:58
Hm, de topictitel is niet heel helder maar hoop duidelijk genoeg.
Mijn ex en ik maken ons zorgen om onze zoon van 7 jaar.
Sinds zijn peutertijd merken we dat hij een gevoelig kind is. Gevoelig in die zin dat hij enorm vatbaar is voor andermans emoties, hij bekijkt dingen op een haast volwassen manier.
Afgelopen jaar was een heftige, zijn vader en ik zijn onlangs gescheiden, er is geen contact meer met mijn ouders, zeer spaarzaam contact met de familie van mijn ex en we hebben te maken gehad met Veilig Thuis (door toedoen van mijn ouders).
De contactpersoon die we daar hadden was een geweldig lieve vrouw waar onze zoon enorm veel aan verteld heeft.
Hij gaf aan dat hij kleuren om mensen heen ziet, bijv dat hij het weet als zijn vader en ik ruzie hadden terwijl hij niet thuis was ('Ze maken geen ruzie waar ik bij ben, als ik er ben doen ze heel normaal maar ik zie dan donkere kleuren om hen heen, ze doen dan alsof ze aardig doen tegen elkaar maar dat is allemaal nep').
Hij gaf ook aan dat hij school maar saai vind, hij pakt dingen heel snel op en vind het dan maar lastig om mee te doen met de rest terwijl hij dingen al goed weet.
Dankzij VT is dit door school enorm goed opgepakt en is er gelijk ingesprongen op zijn probleem, door hem stof aan te bieden op zijn niveau.
De reden dat hij daar nooit eerder over begon is omdat hij niet anders wilde zijn.
'De andere kinderen begrijpen toch niet dat ik al wat ouder ben in mijn hoofd en ze zien die kleuren ook niet'.
Hij wil niet opvallen in de massa.
Zijn juffen omschrijven hem als zacht, op de achtergrond en heel slim.
Maar hij is niet iemand die steeds zijn vinger opsteekt als hij antwoorden al weet. Want dan val je op..
Het ging goed, ook tussen zijn vader en mij.
Een hele prettige scheiding en verhuizing (van mij) gehad waarin we veel gesprekken met hem hadden en hem lieten praten over zijn gevoel.
We zien elkaar elke dag.
Toen kwam helaas de hele Corona toestand waardoor school natuurlijk plat lag en het thuisonderwijs algemeen werd.
Respect voor school hoe ze alsnog enorm hun best hebben gedaan onze zoon zo goed mogelijk te prikkelen.
Maar het is toch anders.
Hij geeft nu ook aan dat hij het allemaal enorm saai vind, we moedigen hem aan door te zeggen dat hij na de vakantie naar groep 4 gaat en dat de juf dan gaat kijken wat hij nodig heeft om voldoende geprikkeld te worden.
Ik heb het gevoel dat dat ook wel goed gaat komen. De school is enorm actief en behulpzaam.
Met andere kinderen omgaan is nu helaas een beetje een ding geworden.
Helaas zitten er maar een paar jongens in zijn klas waarvan 1 jongen zijn beste vriend was.
Ze speelden veel samen, op school en ook bij ons thuis.
We zagen wel dat beide jongens anders zijn.
De laatste maanden is er elke keer gedonder. Zijn vriendje is enorm competitief, als mijn zoon iets heeft of doet springt zijn vriend op om te zeggen dat hij daar zelf beter in is.
Hij begint mijn zoon af te kraken met dingen die voor hem heel belangrijk zijn, op het kleinerende af.
Mijn zoon vind dat maar niks want die zegt heel simpel 'Het is niet erg dat jij dat beter kan, ik kan andere dingen weer beter'.
Maar steeds dat gekat en gevit is niet leuk.
We hebben al met zoon besproken dat hij ook met andere kinderen kan spelen, een beetje afstand gehouden door speelafspraakjes wat af te houden (ook vanwege Corona).
Mijn zoon gaf eerder deze week aan dat hij geen vrienden meer is met dat andere jongetje. 'We kunnen nog wel spelen maar hij is geen vriend meer, hij doet alleen maar pesterig en jaloers'.
Hetzelfde heeft hij op school gezegd en gelijk de zware woorden 'Ik heb geen vrienden'. gebruikt.
Ik heb hier een gesprek met juf over gehad die heel fijn naar me toe kwam omdat het haar zo geraakt had.
Mijn zoon ziet vriendschap absoluut niet op een luchtige kinder manier, vandaag is Piet je vriend en morgen Truus.
Terwijl zijn leeftijdsgenoten dat (natuurlijk) wel zo zien en heel los en makkelijk omgaan met omgang met elkaar.
Het kwetst hem, hij heeft al het gevoel dat hij anders is, gelukkig weet hij dat wij hem begrijpen en voor hem open staan, maar natuurlijk wil je als je 7 bent ook gewoon vriendjes hebben en leuk met leeftijdsgenootjes spelen.
Hij ziet een vriend als iemand waar je dingen aan kan vertellen, iemand die je begrijpt en je niet kleineert, iemand die je kan vertrouwen.
Dat je niet met iedereen vrienden kan en hoeft te zijn snapt hij, maar dat degene die hij zo hoog had zitten toch 'geen echte vriend is' raakt hem.
Ik wil zo graag dat hij zich niet zo onbegrepen voelt, zich losser kan opstellen ook al snap ik precies hoe hij zich voelt (zo zijn zijn vader en ik namelijk ook, vooral als het om vriendschappen gaat).
Hij is pas 7 en dat onbezorgde gun ik hem zo.
Ik wil niet dat hij zich nu al 'anders' voelt, dat hij teleurgesteld raakt in mensen (leeftijdsgenootjes), want hij is nog zo jong.
Sorry dat het zo'n lang verhaal is geworden.
Ik vroeg me af of er ouders zijn die dit herkennen bij hun kind of anderzijds advies hebben hoe hier mee om te gaan. Hij hoeft niet te veranderen, ik bewonder zijn lieve karakter maar leren omgaan dat andere mensen niet zo zijn is niet zo simpel..
Mijn ex en ik maken ons zorgen om onze zoon van 7 jaar.
Sinds zijn peutertijd merken we dat hij een gevoelig kind is. Gevoelig in die zin dat hij enorm vatbaar is voor andermans emoties, hij bekijkt dingen op een haast volwassen manier.
Afgelopen jaar was een heftige, zijn vader en ik zijn onlangs gescheiden, er is geen contact meer met mijn ouders, zeer spaarzaam contact met de familie van mijn ex en we hebben te maken gehad met Veilig Thuis (door toedoen van mijn ouders).
De contactpersoon die we daar hadden was een geweldig lieve vrouw waar onze zoon enorm veel aan verteld heeft.
Hij gaf aan dat hij kleuren om mensen heen ziet, bijv dat hij het weet als zijn vader en ik ruzie hadden terwijl hij niet thuis was ('Ze maken geen ruzie waar ik bij ben, als ik er ben doen ze heel normaal maar ik zie dan donkere kleuren om hen heen, ze doen dan alsof ze aardig doen tegen elkaar maar dat is allemaal nep').
Hij gaf ook aan dat hij school maar saai vind, hij pakt dingen heel snel op en vind het dan maar lastig om mee te doen met de rest terwijl hij dingen al goed weet.
Dankzij VT is dit door school enorm goed opgepakt en is er gelijk ingesprongen op zijn probleem, door hem stof aan te bieden op zijn niveau.
De reden dat hij daar nooit eerder over begon is omdat hij niet anders wilde zijn.
'De andere kinderen begrijpen toch niet dat ik al wat ouder ben in mijn hoofd en ze zien die kleuren ook niet'.
Hij wil niet opvallen in de massa.
Zijn juffen omschrijven hem als zacht, op de achtergrond en heel slim.
Maar hij is niet iemand die steeds zijn vinger opsteekt als hij antwoorden al weet. Want dan val je op..
Het ging goed, ook tussen zijn vader en mij.
Een hele prettige scheiding en verhuizing (van mij) gehad waarin we veel gesprekken met hem hadden en hem lieten praten over zijn gevoel.
We zien elkaar elke dag.
Toen kwam helaas de hele Corona toestand waardoor school natuurlijk plat lag en het thuisonderwijs algemeen werd.
Respect voor school hoe ze alsnog enorm hun best hebben gedaan onze zoon zo goed mogelijk te prikkelen.
Maar het is toch anders.
Hij geeft nu ook aan dat hij het allemaal enorm saai vind, we moedigen hem aan door te zeggen dat hij na de vakantie naar groep 4 gaat en dat de juf dan gaat kijken wat hij nodig heeft om voldoende geprikkeld te worden.
Ik heb het gevoel dat dat ook wel goed gaat komen. De school is enorm actief en behulpzaam.
Met andere kinderen omgaan is nu helaas een beetje een ding geworden.
Helaas zitten er maar een paar jongens in zijn klas waarvan 1 jongen zijn beste vriend was.
Ze speelden veel samen, op school en ook bij ons thuis.
We zagen wel dat beide jongens anders zijn.
De laatste maanden is er elke keer gedonder. Zijn vriendje is enorm competitief, als mijn zoon iets heeft of doet springt zijn vriend op om te zeggen dat hij daar zelf beter in is.
Hij begint mijn zoon af te kraken met dingen die voor hem heel belangrijk zijn, op het kleinerende af.
Mijn zoon vind dat maar niks want die zegt heel simpel 'Het is niet erg dat jij dat beter kan, ik kan andere dingen weer beter'.
Maar steeds dat gekat en gevit is niet leuk.
We hebben al met zoon besproken dat hij ook met andere kinderen kan spelen, een beetje afstand gehouden door speelafspraakjes wat af te houden (ook vanwege Corona).
Mijn zoon gaf eerder deze week aan dat hij geen vrienden meer is met dat andere jongetje. 'We kunnen nog wel spelen maar hij is geen vriend meer, hij doet alleen maar pesterig en jaloers'.
Hetzelfde heeft hij op school gezegd en gelijk de zware woorden 'Ik heb geen vrienden'. gebruikt.
Ik heb hier een gesprek met juf over gehad die heel fijn naar me toe kwam omdat het haar zo geraakt had.
Mijn zoon ziet vriendschap absoluut niet op een luchtige kinder manier, vandaag is Piet je vriend en morgen Truus.
Terwijl zijn leeftijdsgenoten dat (natuurlijk) wel zo zien en heel los en makkelijk omgaan met omgang met elkaar.
Het kwetst hem, hij heeft al het gevoel dat hij anders is, gelukkig weet hij dat wij hem begrijpen en voor hem open staan, maar natuurlijk wil je als je 7 bent ook gewoon vriendjes hebben en leuk met leeftijdsgenootjes spelen.
Hij ziet een vriend als iemand waar je dingen aan kan vertellen, iemand die je begrijpt en je niet kleineert, iemand die je kan vertrouwen.
Dat je niet met iedereen vrienden kan en hoeft te zijn snapt hij, maar dat degene die hij zo hoog had zitten toch 'geen echte vriend is' raakt hem.
Ik wil zo graag dat hij zich niet zo onbegrepen voelt, zich losser kan opstellen ook al snap ik precies hoe hij zich voelt (zo zijn zijn vader en ik namelijk ook, vooral als het om vriendschappen gaat).
Hij is pas 7 en dat onbezorgde gun ik hem zo.
Ik wil niet dat hij zich nu al 'anders' voelt, dat hij teleurgesteld raakt in mensen (leeftijdsgenootjes), want hij is nog zo jong.
Sorry dat het zo'n lang verhaal is geworden.
Ik vroeg me af of er ouders zijn die dit herkennen bij hun kind of anderzijds advies hebben hoe hier mee om te gaan. Hij hoeft niet te veranderen, ik bewonder zijn lieve karakter maar leren omgaan dat andere mensen niet zo zijn is niet zo simpel..
dinsdag 30 juni 2020 om 15:19
Pandax schreef: ↑30-06-2020 12:11Ik zie vooral veel onbegrip. Als kinderen in een niet-passende situatie zitten, zullen ze altijd negatief gedrag gaan vertonen. Als ze langdurig in een niet-passende omgeving zitten heeft dat beschadigingen tot gevolg die semi-permanent kunnen zijn. Ik heb mazzel dat mijn dochter gewoon buikpijn krijgt en depressief wordt, maar verder braaf blijft meedoen. Daar heeft de omgeving niet zoveel last van. Ouders van kinderen die externaliserend probleemgedrag vertonen door de niet-passende situatie, hebben niet alleen het probleem dat ze de omgeving van hun kind niet kunnen aanpassen om het probleem op te lossen, maar worden door anderen ook nog op de gevolgen ervan aangekeken. Dubbele straf.
Helemaal eens.
Het wordt door mensen ook vaak afgedaan als; die kinderen worden weggezet als HB, dus er wordt de hele tijd tegen ze gedaan alsof ze speciaal zijn en daarmee zijn ze over het paard getild. De werkelijkheid is vaak weerbarstiger.
Overigens denk ik dat gemiddeld genomen het ook lastiger is om hoogbegaafde kinderen op te voeden, omdat die nu eenmaal overal een weerwoord op hebben, en ze alles tot in den treure proberen uit te onderhandelen. Bij onze dochters is het ook zo dat ze zich na een dag aanpassen op school, thuis soms wel afreageren. Er zit met name bij oudste veel frustratie en boosheid
dinsdag 30 juni 2020 om 15:38
Pandax schreef: ↑30-06-2020 13:24Dat weet ik inmiddels, dat stel je in ieder topic over dit onderwerp. Maar ik vraag me toch af: waarom heb je je kinderen ooit laten testen als ze fluitend door het leven gaan? De enige reden waarom ik mijn kind heb laten testen is dat ze ongelukkig werd; als dat niet was gebeurd was het niet in me opgekomen om haar een iq-test te laten afnemen, denk ik.
Ik heb een van mijn kinderen laten testen omdat ze niet tot leren kwam op school. Veel gehad aan het testrapport en er zijn dingen aangepast.
Dat ik steeds dingen herhaal, is omdat ik er echt tabak van heb hoe hoogbegaafde kinderen door o.a. jou worden gestigmatiseerd en over één kam geschoren! Hoogbegaafdheid is zoals ik al zei geen stoornis en als je je kind handvatten geeft om zich staande te houden, help je het kind in mijn visie, die ik hier mag geven, het meeste.
dinsdag 30 juni 2020 om 15:53
Poppy_del_Rio schreef: ↑30-06-2020 15:38Ik heb een van mijn kinderen laten testen omdat ze niet tot leren kwam op school. Veel gehad aan het testrapport en er zijn dingen aangepast.
Dat ik steeds dingen herhaal, is omdat ik er echt tabak van heb hoe hoogbegaafde kinderen door o.a. jou worden gestigmatiseerd en over één kam geschoren! Hoogbegaafdheid is zoals ik al zei geen stoornis en als je je kind handvatten geeft om zich staande te houden, help je het kind in mijn visie, die ik hier mag geven, het meeste.
Ik heb niet het idee dat ik hoogbegaafde kinderen stigmatiseer of over één kam scheer. Als ik al ergens generaliseer dan is het over de context, dus over het onderwijs dat kinderen wordt geboden. Ik vind dat in veel gevallen onder de maat en niet passend. Niet passend onderwijs resulteert in problemen. Ook bij jouw kind schrijf je hier, ook al ontken je dat heel hard in andere posts. Jouw kind kwam niet tot leren en dat vond je problematisch genoeg om er een iq-test voor te regelen. Naar aanleiding van die test zijn er veranderingen geweest in het onderwijs dat je kind geniet, waardoor je kind nu geen problemen meer heeft. Ik denk dat je geluk hebt gehad met de blijkbaar permanente aanpassingen die voor jouw kind gedaan zijn. Ik denk ook dat het je nu moeite kost om je te realiseren dat er nog genoeg kinderen zijn die in de situatie zitten van jouw kind vóórdat die onderwijsaanpassingen werden gedaan. Die kinderen ervaren dus nog steeds de problemen die jouw kind ook ervoer voordat er iets aan gedaan werd. De mazzel die je daarmee had, is geen vanzelfsprekendheid of verdienste, dat is gewoon geluk.
dinsdag 30 juni 2020 om 16:25
Mijn dochter is ook erg gevoelig voor de stemming van een ander, ze ziet geen kleuren. Ze is bij de kinderpsycholoog geweest en voelde zich daar erg gehoord en we hebben handvatten (vaten?) gekregen die we nog dagelijks gebruiken.
Daarnaast huilt mijn hart voor je lieve onbegrepen zoontje. Iemand opperde al schaken, is misschien wel een goede plek om gelijkgestemden tegen te komen.
En het idee dat je verschillende vrienden kan hebben voor verschillende dingen in je leven, eentje waar je leuk mee voetbalt, eentje waar je mee kan minecraften, etc. En dat het zeldzaam is dat iemand op alle aspecten met jou mee gaat. Dat heb ik in mijn vrienden ook niet, denk dat niemand dat heeft.
Daarnaast huilt mijn hart voor je lieve onbegrepen zoontje. Iemand opperde al schaken, is misschien wel een goede plek om gelijkgestemden tegen te komen.
En het idee dat je verschillende vrienden kan hebben voor verschillende dingen in je leven, eentje waar je leuk mee voetbalt, eentje waar je mee kan minecraften, etc. En dat het zeldzaam is dat iemand op alle aspecten met jou mee gaat. Dat heb ik in mijn vrienden ook niet, denk dat niemand dat heeft.
woensdag 1 juli 2020 om 09:07
Pandax schreef: ↑30-06-2020 15:53Ik denk ook dat het je nu moeite kost om je te realiseren dat er nog genoeg kinderen zijn die in de situatie zitten van jouw kind vóórdat die onderwijsaanpassingen werden gedaan. Die kinderen ervaren dus nog steeds de problemen die jouw kind ook ervoer voordat er iets aan gedaan werd. De mazzel die je daarmee had, is geen vanzelfsprekendheid of verdienste, dat is gewoon geluk.
Ja, je hebt helemaal gelijk. Hoogbegaafdheid is een vloek en mijn kinderen functioneren alleen omdat ze mazzel hebben. Dank voor dit inzicht!
Ik ga nu in een hoekje treuren omdat de maatschappij zich niet aan hoogbegaafden aanpast. Echt stom dat ik dat niet eerder inzag.
woensdag 1 juli 2020 om 10:56
Ik denk eerlijk gezegd dat als de gedragsproblemen voorop staan in de schoolproblematiek, de kinderen verwezen moeten worden naar onderwijs waar ze daar begeleiding voor kunnen krijgen. En dat is waarschijnlijk speciaal onderwijs. Kleine groepen en veel structuur. De vrijheid die onze school biedt, brengt ze alleen maar verder van huis.Pandax schreef: ↑30-06-2020 13:53Maar nadenken over een andere school betekent dat er een andere school moet zijn. Het gaat om hoogbegaafde kinderen, die al uitvielen in het regulier onderwijs, neem ik aan - gezien het aannamebeleid van hb-scholen, maar die in het hb-onderwijs ook niet op hun plek blijken. Wat voor opties hebben die ouders nu blijkt dat hun kind ook in het hb-onderwijs niet op zijn plek is? Regulier onderwijs is vermoedelijk geen optie meer, speciaal onderwijs is vanwege het hoge iq geen alternatief, dan zitten die ouders toch klem?
if we all light up, we can scare away the dark...
donderdag 2 juli 2020 om 09:16
tatlitatli schreef: ↑01-07-2020 10:56Ik denk eerlijk gezegd dat als de gedragsproblemen voorop staan in de schoolproblematiek, de kinderen verwezen moeten worden naar onderwijs waar ze daar begeleiding voor kunnen krijgen. En dat is waarschijnlijk speciaal onderwijs. Kleine groepen en veel structuur. De vrijheid die onze school biedt, brengt ze alleen maar verder van huis.
Ik denk dat die beslissing voor ouders en voor school niet te maken is. Voor ouders betekent een overstap naar speciaal onderwijs naar alle waarschijnlijkheid een situatie waarin aan de leerbehoefte van het niet voldaan wordt, wat onvermijdelijk ook problemen met zich mee zal brengen. Wellicht andere problemen dan de problemen die die kinderen nu ervaren, maar het vergt een keus tussen twee kwaden. Ik denk dat het voor ouders lastig is om af te wegen welk van de twee kwaden het minst erg is.
Voor school betekent die beslissing dat school zelf een passend alternatief moet vinden. Het doorsnee speciaal onderwijs is geen passend alternatief voor deze groep. Er zijn wel scholen die zich specialiseren in kinderen met gedragsproblemen en een grote leerbehoefte, maar dat zijn er maar een handvol in Nederland. Ook voor school zullen er daarmee vermoedelijk geen opties zijn om door te verwijzen naar een passende omgeving. Ik denk dat alle betrokkenen klem zitten in deze situatie; heel schrijnend.
donderdag 2 juli 2020 om 09:24
Poppy_del_Rio schreef: ↑01-07-2020 09:07Ja, je hebt helemaal gelijk. Hoogbegaafdheid is een vloek en mijn kinderen functioneren alleen omdat ze mazzel hebben. Dank voor dit inzicht!
Ik ga nu in een hoekje treuren omdat de maatschappij zich niet aan hoogbegaafden aanpast. Echt stom dat ik dat niet eerder inzag.
Ik zou het fijn vinden als je stopt met mij uitspraken en ideeën toe te schrijven die ik niet heb en niet schrijf. Lees voor de gein eens gewoon wat ik schrijf, in plaats van wat je er allemaal bij verzint.
En ja, ik vind het inderdaad nogal raar dat je niet inziet dat je de omgeving van je kind hebt aangepast omdat je kind problemen kreeg. Als je er zo principieel in bent had je je er beter bij kunnen neerleggen dat je kind niet tot leren kwam. Maar ieder zijn cognitieve dissonantie.
donderdag 2 juli 2020 om 09:25
Dat is ook heel lastig. Op het moment dat de veiligheid van andere kinderen in het geding is, zit school in een lastig parket. Mijn dochter liet op school ook ongewenst gedrag zien, maar godzijdank werd ze nooit fysiek. Was ik heel erg opgelucht om, Zoon had vroeger een vriendje, die dat wel had en dat vond ik heel vermoeiend. Na een middag spelen was ik mentaal uitgeput. Dat ventje was net een tijdbom en binnen 2 sec kon het compleet eskaleren.Pandax schreef: ↑02-07-2020 09:16Ik denk dat die beslissing voor ouders en voor school niet te maken is. Voor ouders betekent een overstap naar speciaal onderwijs naar alle waarschijnlijkheid een situatie waarin aan de leerbehoefte van het niet voldaan wordt, wat onvermijdelijk ook problemen met zich mee zal brengen. Wellicht andere problemen dan de problemen die die kinderen nu ervaren, maar het vergt een keus tussen twee kwaden. Ik denk dat het voor ouders lastig is om af te wegen welk van de twee kwaden het minst erg is.
Voor school betekent die beslissing dat school zelf een passend alternatief moet vinden. Het doorsnee speciaal onderwijs is geen passend alternatief voor deze groep. Er zijn wel scholen die zich specialiseren in kinderen met gedragsproblemen en een grote leerbehoefte, maar dat zijn er maar een handvol in Nederland. Ook voor school zullen er daarmee vermoedelijk geen opties zijn om door te verwijzen naar een passende omgeving. Ik denk dat alle betrokkenen klem zitten in deze situatie; heel schrijnend.
donderdag 2 juli 2020 om 10:20
In deze gevallen is er geen sprake van dat de leerbehoefte wordt ingevuld door het hb onderwijs. De lessen worden nl. zodanig verstoord dat niemand toekomt aan leren. Het is voor mij zonneklaar dat ze in het SO thuis horen. En ja dat dat minder leuk klinkt dan: 'mijn zoon volgt voltijds hb onderwijs', dat snap ik ook wel. En misschien is dat ook niet een keuze die je aan ouders moet overlaten. Maar school, bestuur en samenwerkingsverband weten hier van, erkennen het en doen vervolgens niks. Die neem ik, zoals ik al zei, het ook het meest kwalijk.Pandax schreef: ↑02-07-2020 09:16Ik denk dat die beslissing voor ouders en voor school niet te maken is. Voor ouders betekent een overstap naar speciaal onderwijs naar alle waarschijnlijkheid een situatie waarin aan de leerbehoefte van het niet voldaan wordt, wat onvermijdelijk ook problemen met zich mee zal brengen. Wellicht andere problemen dan de problemen die die kinderen nu ervaren, maar het vergt een keus tussen twee kwaden. Ik denk dat het voor ouders lastig is om af te wegen welk van de twee kwaden het minst erg is.
Voor school betekent die beslissing dat school zelf een passend alternatief moet vinden. Het doorsnee speciaal onderwijs is geen passend alternatief voor deze groep. Er zijn wel scholen die zich specialiseren in kinderen met gedragsproblemen en een grote leerbehoefte, maar dat zijn er maar een handvol in Nederland. Ook voor school zullen er daarmee vermoedelijk geen opties zijn om door te verwijzen naar een passende omgeving. Ik denk dat alle betrokkenen klem zitten in deze situatie; heel schrijnend.
if we all light up, we can scare away the dark...
donderdag 2 juli 2020 om 11:58
Het zal wel aan mij liggen maar het ontgaat mij volledig wat (over)gevoeligheid, kleuren zien, paranormale dingen enzovoorts, te maken hebben met hoogbegaafdheid.
Ik ken toevallig een behoorlijk aantal hoogbegaafden, jeugdvrienden van mijn eigen leeftijd en kinderen (neefjes en kinderen van vrienden). Die lopen best wel eens tegen wat frustratie aan maar dat is minimaal en oplosbaar.
Ze zijn allemaal bijzonder sociaal, dat is ook gebleken uit onderzoek, mensen met een hoog iq zijn juist goed in het lezen van sociale regeltjes. Dat kan je namelijk ook gewoon leren, net als emotieregulatie. Daar hebben ouders een taak in. Ik vraag me af hoeveel je kinderen helpt door ze te labelen als gevoelig, hoogbegaafd, paranormaal enz.
Ik ken toevallig een behoorlijk aantal hoogbegaafden, jeugdvrienden van mijn eigen leeftijd en kinderen (neefjes en kinderen van vrienden). Die lopen best wel eens tegen wat frustratie aan maar dat is minimaal en oplosbaar.
Ze zijn allemaal bijzonder sociaal, dat is ook gebleken uit onderzoek, mensen met een hoog iq zijn juist goed in het lezen van sociale regeltjes. Dat kan je namelijk ook gewoon leren, net als emotieregulatie. Daar hebben ouders een taak in. Ik vraag me af hoeveel je kinderen helpt door ze te labelen als gevoelig, hoogbegaafd, paranormaal enz.
donderdag 2 juli 2020 om 12:07
Pandax schreef: ↑30-06-2020 13:24Dat weet ik inmiddels, dat stel je in ieder topic over dit onderwerp. Maar ik vraag me toch af: waarom heb je je kinderen ooit laten testen als ze fluitend door het leven gaan? De enige reden waarom ik mijn kind heb laten testen is dat ze ongelukkig werd; als dat niet was gebeurd was het niet in me opgekomen om haar een iq-test te laten afnemen, denk ik.
Het is zeker niet zo dat er problemen moeten zijn om tot testen over te gaan. Ik heb zelfs jeugdvrienden die in de jaren 80 op school zaten die in de loop van hun schoolcarrière getest zijn, terwijl dat volstrekt ongebruikelijk was toendertijd. Kwestie van een nieuwsgierige mentor op school, of zoals wij hadden, in de tweede een verplichte beroepskeuzetest icm intelligentietest.
Bij mijn jonge neefjes en kinderen van vrienden waren het de ouders die vonden dat het leren wel heel makkelijk af ging en om eventuele problemen te voorkomen (!) wilden weten wat voor vlees ze in de kuip hadden. Ook een stel die kind op de Vrije School hadden en de bui al zagen hangen dat ze met school in discussie moesten over pluswerk en versnellen (op die scholen heel ongebruikelijk), en lieten testen om sterker te kunnen onderhandelen met school.
Dat het niet in jou zou opkomen om te testen zonder negatieve aanleiding, wil niet zeggen dat alle ouders zo zijn. In een omgeving met hoog opgeleide helicopterouders is het niet ongebruikelijk om er bij voorbaat al bovenop te zitten, zeker als de ouders zelf bekend zijn met hoogbegaafdheid.
donderdag 2 juli 2020 om 12:19
Dat kleuren zien lijkt me eerder nog een vorm van synesthesie. Dat is een teveel aan hersenverbindingen waardoor je zintuigelijk meer/anders waarneemt dan anderen. Mijn zoon ziet de wind ipv dat hij die voelt. Of hij voelt het misschien ook maar hij ziet ook luchtbewegingen. Daar is niks paranormaals aan dat is gewoon neurologisch te verklaren.
En hij is inderdaad juist enorm sociaal, maar dat neemt niet weg dat het soms heel moeilijk kan zijn. Juist op zeer jonge leeftijd kan het verschil in interesses enorm zijn. Mijn zoon was nog vijf en zat in groep 3 maar vond elk spelletje dat gespeeld werd kinderachtig. Hij zei daar toen over: soms kies ik ervoor om mee te doen ook al vind ik het een stom spel, maar meestal ga ik zelf een rondje lopen tijdens de pauze.
Wij hebben hem wel gestimuleerd om meer mee te doen en vaker ja te zeggen als hij gevraagd werd mee te doen maar als de belevingswerelden te ver uit een liggen wordt het nooit echt leuk. Door het label hb, is hij wel op de school terecht gekomen waar hij nu een heel aantal leuke vrienden heeft, vaak speelafspraakjes maakt, feestjes heeft etc. Dat was echt niet gelukt in die andere klas. Labelen kan zin hebben als het handelingsperspectief geeft denk ik. Verder zou een ouder met een hb kind natuurlijk gewoon zoveel mogelijk moeten helpen/bijsturen, je kan niet verwachten dat de hele maatschappij zich richt naar jouw kind.
En hij is inderdaad juist enorm sociaal, maar dat neemt niet weg dat het soms heel moeilijk kan zijn. Juist op zeer jonge leeftijd kan het verschil in interesses enorm zijn. Mijn zoon was nog vijf en zat in groep 3 maar vond elk spelletje dat gespeeld werd kinderachtig. Hij zei daar toen over: soms kies ik ervoor om mee te doen ook al vind ik het een stom spel, maar meestal ga ik zelf een rondje lopen tijdens de pauze.
Wij hebben hem wel gestimuleerd om meer mee te doen en vaker ja te zeggen als hij gevraagd werd mee te doen maar als de belevingswerelden te ver uit een liggen wordt het nooit echt leuk. Door het label hb, is hij wel op de school terecht gekomen waar hij nu een heel aantal leuke vrienden heeft, vaak speelafspraakjes maakt, feestjes heeft etc. Dat was echt niet gelukt in die andere klas. Labelen kan zin hebben als het handelingsperspectief geeft denk ik. Verder zou een ouder met een hb kind natuurlijk gewoon zoveel mogelijk moeten helpen/bijsturen, je kan niet verwachten dat de hele maatschappij zich richt naar jouw kind.
if we all light up, we can scare away the dark...
donderdag 2 juli 2020 om 13:17
Of alle scholen. Bij een gesprek over mijn kind stelde de ib-er voor hem te laten testen. Op de vraag wat het er met het resultaat van die test gedaan zou worden, was het antwoord dat het resultaat van de test weinig uit zou maken.Dubbeljus schreef: ↑02-07-2020 12:07Het is zeker niet zo dat er problemen moeten zijn om tot testen over te gaan. Ik heb zelfs jeugdvrienden die in de jaren 80 op school zaten die in de loop van hun schoolcarrière getest zijn, terwijl dat volstrekt ongebruikelijk was toendertijd. Kwestie van een nieuwsgierige mentor op school, of zoals wij hadden, in de tweede een verplichte beroepskeuzetest icm intelligentietest.
Bij mijn jonge neefjes en kinderen van vrienden waren het de ouders die vonden dat het leren wel heel makkelijk af ging en om eventuele problemen te voorkomen (!) wilden weten wat voor vlees ze in de kuip hadden. Ook een stel die kind op de Vrije School hadden en de bui al zagen hangen dat ze met school in discussie moesten over pluswerk en versnellen (op die scholen heel ongebruikelijk), en lieten testen om sterker te kunnen onderhandelen met school.
Dat het niet in jou zou opkomen om te testen zonder negatieve aanleiding, wil niet zeggen dat alle ouders zo zijn. In een omgeving met hoog opgeleide helicopterouders is het niet ongebruikelijk om er bij voorbaat al bovenop te zitten, zeker als de ouders zelf bekend zijn met hoogbegaafdheid.
Aanleiding voor de afspraak was trouwens dat de leerkracht signaleerde dat zoon weinig uitdaging vond in het extra werk dat hij op dat moment al kreeg, en met ons wilde afstemmen hoe daarmee aan de slag te gaan. De lijn de wie toen hebben uitgezet, is ook structureel gevolgd tot hij van school ging. Het kan heus wel, leerkrachten die verder komen dan alleen goede bedoelingen, al blijft het voor een deel natuurlijk mazzel hebben. De leerkracht van de parallelklas was al een stuk minder doortastend.
donderdag 2 juli 2020 om 13:29
Dubbeljus schreef: ↑02-07-2020 12:07Dat het niet in jou zou opkomen om te testen zonder negatieve aanleiding, wil niet zeggen dat alle ouders zo zijn. In een omgeving met hoog opgeleide helicopterouders is het niet ongebruikelijk om er bij voorbaat al bovenop te zitten, zeker als de ouders zelf bekend zijn met hoogbegaafdheid.
Ja, dat is natuurlijk ook een mooie reden
donderdag 2 juli 2020 om 13:47
tatlitatli schreef: ↑02-07-2020 12:19Door het label hb, is hij wel op de school terecht gekomen waar hij nu een heel aantal leuke vrienden heeft, vaak speelafspraakjes maakt, feestjes heeft etc. Dat was echt niet gelukt in die andere klas. Labelen kan zin hebben als het handelingsperspectief geeft denk ik. Verder zou een ouder met een hb kind natuurlijk gewoon zoveel mogelijk moeten helpen/bijsturen, je kan niet verwachten dat de hele maatschappij zich richt naar jouw kind.
Ik geloof dat ik je uitspraken een beetje met elkaar in tegenspraak vind
donderdag 2 juli 2020 om 13:48
Wat jammer dat ik dit topic nu pas lees.
Mijn kind was ooit precies jouw kind, TO en wij hebben enorme zorgen om haar gehad. Wij zijn gezegend geweest met precies de juiste mensen en met een school die echt moeite voor haar gedaan heeft. Het is nog steeds niet altijd makkelijk en de middelbare school (ze gaat een jaar eerder dan "normaal") vind ik ook spannend, maar haar zelfvertrouwen is alleen maar toegenomen.
En dan te bedenken dat we echt heel ernstige problemen met haar gehad hebben.
Ik ben overigens niet echt gek op de facebookpagina van Pharos. Ik zal een arrogante doos zijn, maar heel veel ouders daar zijn retrograde hoogbegaafd omdat hun kind dat is en ik lees het er niet in. Daarnaast is er een soort concurrentiestrijd tussen "gewoon" hb en uhb (uitzonderlijk) en hebben die laatsten het altijd veel zwaarder (ze zijn voornamelijk bij hetzelfde bureautje onderzocht, maar goed, kniesoor die daar op let). Maar je leest er soms best leuke dingen en gewoon mopperen of herkenning vinden kan ook fijn zijn.
Mijn kind was ooit precies jouw kind, TO en wij hebben enorme zorgen om haar gehad. Wij zijn gezegend geweest met precies de juiste mensen en met een school die echt moeite voor haar gedaan heeft. Het is nog steeds niet altijd makkelijk en de middelbare school (ze gaat een jaar eerder dan "normaal") vind ik ook spannend, maar haar zelfvertrouwen is alleen maar toegenomen.
En dan te bedenken dat we echt heel ernstige problemen met haar gehad hebben.
Ik ben overigens niet echt gek op de facebookpagina van Pharos. Ik zal een arrogante doos zijn, maar heel veel ouders daar zijn retrograde hoogbegaafd omdat hun kind dat is en ik lees het er niet in. Daarnaast is er een soort concurrentiestrijd tussen "gewoon" hb en uhb (uitzonderlijk) en hebben die laatsten het altijd veel zwaarder (ze zijn voornamelijk bij hetzelfde bureautje onderzocht, maar goed, kniesoor die daar op let). Maar je leest er soms best leuke dingen en gewoon mopperen of herkenning vinden kan ook fijn zijn.
donderdag 2 juli 2020 om 14:02
Ik heb synesthesie, ik denk bij veel klanken aan kleuren.tatlitatli schreef: ↑02-07-2020 12:19Dat kleuren zien lijkt me eerder nog een vorm van synesthesie. Dat is een teveel aan hersenverbindingen waardoor je zintuigelijk meer/anders waarneemt dan anderen. Mijn zoon ziet de wind ipv dat hij die voelt. Of hij voelt het misschien ook maar hij ziet ook luchtbewegingen. Daar is niks paranormaals aan dat is gewoon neurologisch te verklaren.
En hij is inderdaad juist enorm sociaal, maar dat neemt niet weg dat het soms heel moeilijk kan zijn. Juist op zeer jonge leeftijd kan het verschil in interesses enorm zijn. Mijn zoon was nog vijf en zat in groep 3 maar vond elk spelletje dat gespeeld werd kinderachtig. Hij zei daar toen over: soms kies ik ervoor om mee te doen ook al vind ik het een stom spel, maar meestal ga ik zelf een rondje lopen tijdens de pauze.
Wij hebben hem wel gestimuleerd om meer mee te doen en vaker ja te zeggen als hij gevraagd werd mee te doen maar als de belevingswerelden te ver uit een liggen wordt het nooit echt leuk. Door het label hb, is hij wel op de school terecht gekomen waar hij nu een heel aantal leuke vrienden heeft, vaak speelafspraakjes maakt, feestjes heeft etc. Dat was echt niet gelukt in die andere klas. Labelen kan zin hebben als het handelingsperspectief geeft denk ik. Verder zou een ouder met een hb kind natuurlijk gewoon zoveel mogelijk moeten helpen/bijsturen, je kan niet verwachten dat de hele maatschappij zich richt naar jouw kind.
En de namen van de dagen van de week hadden voor mij een kleur.
Ik denk dat zoiets helpt om dingen makkelijker te herinneren. En als ik iets herinneren wil, herinner ik soms eerst de emotie, en daarna pas het feit.
(de emotie is dan zoiets als: mooi, of ergernis (bijv. bij een puzzel), of tevredenheid (als ik een oplossing gevonden heb)
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
donderdag 2 juli 2020 om 14:16
Of het een mooie reden is weet ik niet. Het gebeurt.
Ik weet ook niet of je er een reden voor moet hebben. Van mijn part testen ze elk kind standaard op IQ, en gaat elk mens vanaf 16 jaar voor minstens één test op psycho emotionele staat en coping skills, naar een psycholoog.
Gewoon, om kinderen tot bloei te helpen.
donderdag 2 juli 2020 om 14:22
Oh ja, feesboek.Betty_Slocombe schreef: ↑02-07-2020 13:48
Ik ben overigens niet echt gek op de facebookpagina van Pharos. Ik zal een arrogante doos zijn, maar heel veel ouders daar zijn retrograde hoogbegaafd omdat hun kind dat is en ik lees het er niet in. Daarnaast is er een soort concurrentiestrijd tussen "gewoon" hb en uhb (uitzonderlijk) en hebben die laatsten het altijd veel zwaarder (ze zijn voornamelijk bij hetzelfde bureautje onderzocht, maar goed, kniesoor die daar op let).
Hele volksstammen daar die zichzelf tot hb bombarderen omdat ze het gevoel hebben ‘anders te zijn’. Lees: ze zijn wat meer dan gemiddeld geïnteresseerd in alternatieve dingen, zijn niet tevreden op hun werk of ze liggen niet goed bij hun schoonfamilie. Nee, dan kan het maar een ding zijn natuurlijk.
En ja, als iedereen hb is, dan is een labeltje hb vanzelf niet bijzonder meer. Dan heb je zwaarder geschut nodig. Dus duiken nu ineens overal zelfbenoemde ultra hoogbegaafden op. Met al die geniale mensen in ons land zullen alle wereldproblemen binnen een paar jaar wel zijn opgelost.
Neemt niet weg dat mensen met een getest IQ van 145+ echt wel een andere aanpak nodig hebben dan de ‘gewone’ hoogbegaafden. Maar of al die zelfverklaarde uhb’ers werkelijk tot die groep behoren… ik betwijfel het.
donderdag 2 juli 2020 om 14:30
Pandax schreef: ↑02-07-2020 09:24Ik zou het fijn vinden als je stopt met mij uitspraken en ideeën toe te schrijven die ik niet heb en niet schrijf. Lees voor de gein eens gewoon wat ik schrijf, in plaats van wat je er allemaal bij verzint.
En ja, ik vind het inderdaad nogal raar dat je niet inziet dat je de omgeving van je kind hebt aangepast omdat je kind problemen kreeg. Als je er zo principieel in bent had je je er beter bij kunnen neerleggen dat je kind niet tot leren kwam. Maar ieder zijn cognitieve dissonantie.
Doe even normaal alsjeblieft.
Jij bent degene die mij steeds dingen in de mond legt. Je hebt werkelijk geen idee waar je het over hebt als het over mijn kinderen gaat. Ik vind het echt zeer schadelijk als hoogbegaafdheid op onheuse gronden wordt afgekaderd en zal je ermee blijven confronteren als je hoogbegaafde kinderen over een kam scheert.
