Kinderen
alle pijlers
Zwanger, bedrogen, voorgelogen en verlaten
zondag 20 januari 2008 om 14:06
Begin december zijn we erachter gekomen dat ik zwanger ben, toen begon de ellende.
Ik ben nu 20 en mijn 'nu' ex 24, we hebben beide een vaste baan en een plekje om te wonen. Na lang wikken en wegen, gezien onze leeftijd en een niet heel stabiele relatie, hebben we besloten het kindje te houden en er samen voor te gaan. Alvast wat spulletjes gehaald en vrienden en familie ingelicht. Het hele plaatje was compleet.
Op een avond kregen we een flinke ruzie, wat helemaal uit de hand gelopen is. Meneer wist toen te vertellen dat ik het kind toch maar moest laten weghalen omdat hij mij niet als moeder van zijn kind wilde en ik er toch niet geschikt voor was. Mocht ik dat niet doen zou hij alles in het werk stellen om het kind af te pakken en ervoor te zorgen dat het kindje geen minuut bij me zou zijn.
Na 2 weken onder druk gezet te zijn ging ik overstag. We gingen naar de abortuskliniek. Op het moment dat ik er binnenliep wist ik dat ik een fout zou maken. Ik ben in paniek geraakt en de artsen weigerden, godzijdank, de abortus uit te voeren.
Zijn reactie verbaasde me enorm, hij was helemaal niet boos en stelde voor om de volgende dag naar de verloskundige te gaan om te kijken of toch alles goed zat met de baby. We hebben toen een echo laten maken en hij zat gefascineerd naar het scherm te kijken en was helemaal verrast om het hartje te zien kloppen. Na veel praten hebben we nogmaals samen besloten om voor het kindje te gaan, want ik wilde het sowieso houden.
Na 2 heerlijke weken van dromen, plannen maken en gelukkig zijn, kwam er weer een ruzie. Hij heeft me eruit gezet met weer dezelfde mededelingen, hij wilde me nooit meer zien, dat kind zou er niet komen, en als het moest zou hij me persoonlijk bij de kliniek afzetten.
Ik werd weer onder druk gezet door hem, zijn familie en vrienden om het te laten weghalen. Er is lang op me ingepraat dat ik het toch niet kan, het niets kan bieden en het kindje doodongelukkig zou maken. Door alles wat er de laaste tijd was gebeurt, te zijn verlaten door mijn vriend en de hormonen, ging ik erin geloven...
En heb ik weer een afspraak laten maken.. voor komende week.
Zijn plan is, hij zet me af bij de kliniek, het gebeurt, dan brengt hij me weer naar huis en hebben we nooit meer wat met elkaar te maken.
Nadeel is dat ik zielsveel om het kindje geef, maar idd denk dat ik het niet alleen kan. Financieel zal ik het niet trekken, met een woning wordt het lastig en ik heb nou niet bepaald een stabiel leventje.
Ik schrijf dit eigenlijk omdat ik op zoek ben naar vrouwen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten en eruit zijn weten te komen..
Ik ben nu 20 en mijn 'nu' ex 24, we hebben beide een vaste baan en een plekje om te wonen. Na lang wikken en wegen, gezien onze leeftijd en een niet heel stabiele relatie, hebben we besloten het kindje te houden en er samen voor te gaan. Alvast wat spulletjes gehaald en vrienden en familie ingelicht. Het hele plaatje was compleet.
Op een avond kregen we een flinke ruzie, wat helemaal uit de hand gelopen is. Meneer wist toen te vertellen dat ik het kind toch maar moest laten weghalen omdat hij mij niet als moeder van zijn kind wilde en ik er toch niet geschikt voor was. Mocht ik dat niet doen zou hij alles in het werk stellen om het kind af te pakken en ervoor te zorgen dat het kindje geen minuut bij me zou zijn.
Na 2 weken onder druk gezet te zijn ging ik overstag. We gingen naar de abortuskliniek. Op het moment dat ik er binnenliep wist ik dat ik een fout zou maken. Ik ben in paniek geraakt en de artsen weigerden, godzijdank, de abortus uit te voeren.
Zijn reactie verbaasde me enorm, hij was helemaal niet boos en stelde voor om de volgende dag naar de verloskundige te gaan om te kijken of toch alles goed zat met de baby. We hebben toen een echo laten maken en hij zat gefascineerd naar het scherm te kijken en was helemaal verrast om het hartje te zien kloppen. Na veel praten hebben we nogmaals samen besloten om voor het kindje te gaan, want ik wilde het sowieso houden.
Na 2 heerlijke weken van dromen, plannen maken en gelukkig zijn, kwam er weer een ruzie. Hij heeft me eruit gezet met weer dezelfde mededelingen, hij wilde me nooit meer zien, dat kind zou er niet komen, en als het moest zou hij me persoonlijk bij de kliniek afzetten.
Ik werd weer onder druk gezet door hem, zijn familie en vrienden om het te laten weghalen. Er is lang op me ingepraat dat ik het toch niet kan, het niets kan bieden en het kindje doodongelukkig zou maken. Door alles wat er de laaste tijd was gebeurt, te zijn verlaten door mijn vriend en de hormonen, ging ik erin geloven...
En heb ik weer een afspraak laten maken.. voor komende week.
Zijn plan is, hij zet me af bij de kliniek, het gebeurt, dan brengt hij me weer naar huis en hebben we nooit meer wat met elkaar te maken.
Nadeel is dat ik zielsveel om het kindje geef, maar idd denk dat ik het niet alleen kan. Financieel zal ik het niet trekken, met een woning wordt het lastig en ik heb nou niet bepaald een stabiel leventje.
Ik schrijf dit eigenlijk omdat ik op zoek ben naar vrouwen die in hetzelfde schuitje hebben gezeten en eruit zijn weten te komen..
zondag 20 januari 2008 om 14:39
Kun je je studie niet in de omgeving van Groningen afmaken? Zo heb je je ouders iig in de buurt en ben je een heel eind bij hem vandaan.
Je ex moet wel van hele goeie huize komen wil hij je kind bij je vandaan kunnen halen lijkt mij. Zeker omdat hij het liefste het kind helemaal niet wil. Waarschijnlijk zegt hij dit allemaal alleen maar om je bang te maken.
Je ex moet wel van hele goeie huize komen wil hij je kind bij je vandaan kunnen halen lijkt mij. Zeker omdat hij het liefste het kind helemaal niet wil. Waarschijnlijk zegt hij dit allemaal alleen maar om je bang te maken.
zondag 20 januari 2008 om 14:48
Evaist, er is al veel gezegd waar ik 't mee eens ben. Maar wist je dat veel studie instellingen en universiteiten ook kinderopvang aanbieden? In dat geval, kan je gewoon door blijven studeren! Je loopt misschien wel een vertraging op, maar dat lopen zoveel studenten, dat is geen probleem. Met je studie-adviseur kan je er ook over praten, misschien zijn ze wel behoorlijk flexibel en mag je bv. tentamens doen ook al heb je geen colleges gevolgd, de eerste tijd (ik weet niet of dat altijd al mag bij jouw opleiding, op sommige opleidingen is aanwezigheidsplicht), of dat soort dingen. Praat erover, twee weten meer dan een en misschien zijn er wel mogelijkheden waar je zelf nog niet aan had gedacht.
De ib-groep geeft ook hogere studiefinanciering aan studenten die ouders zijn. Je hoeft dus niet persé zo'n alleenstaande uitkeringstrekkende moeder te worden!! Als je afgestudeerd bent (ik neem aan dat je nog twee jaar moet) is je kindje ook al wat ouder en kan je 'm misschien naar het kinderdagverblijf brengen als jij werkt (kan me voorstellen dat dat met een kindje van een jaar of van twee jaar al heel anders voelt dan met een baby van 4 maanden).
Vraag je ook af hoe je je voelt als hij je alsnog laat zitten over een tijdje en jij zonder vriend en zonder baby zit omdat je je door hem hebt laten overhalen 't weg te halen.
Je ouders wonen in Groningen zeg je, maar misschien is voor jou emotionele steun nu wel zeker zo belangrijk als praktische! Spreek je erover met je ouders? Wat raadt je moeder je bijvoorbeeld aan? Qua praktische steun is het misschien best mogelijk dat je bevalt in Groningen en de eerste paar weken of maanden weer tijdelijk thuis gaat wonen? Misschien als het kindje er eenmaal is is het wel mogelijk dat het een weekje of een paar weken bij je ouders gaat logeren als jij tentamenperiode hebt, of als jij een stage moet lopen oid?
De ib-groep geeft ook hogere studiefinanciering aan studenten die ouders zijn. Je hoeft dus niet persé zo'n alleenstaande uitkeringstrekkende moeder te worden!! Als je afgestudeerd bent (ik neem aan dat je nog twee jaar moet) is je kindje ook al wat ouder en kan je 'm misschien naar het kinderdagverblijf brengen als jij werkt (kan me voorstellen dat dat met een kindje van een jaar of van twee jaar al heel anders voelt dan met een baby van 4 maanden).
Vraag je ook af hoe je je voelt als hij je alsnog laat zitten over een tijdje en jij zonder vriend en zonder baby zit omdat je je door hem hebt laten overhalen 't weg te halen.
Je ouders wonen in Groningen zeg je, maar misschien is voor jou emotionele steun nu wel zeker zo belangrijk als praktische! Spreek je erover met je ouders? Wat raadt je moeder je bijvoorbeeld aan? Qua praktische steun is het misschien best mogelijk dat je bevalt in Groningen en de eerste paar weken of maanden weer tijdelijk thuis gaat wonen? Misschien als het kindje er eenmaal is is het wel mogelijk dat het een weekje of een paar weken bij je ouders gaat logeren als jij tentamenperiode hebt, of als jij een stage moet lopen oid?
zondag 20 januari 2008 om 14:51
Hij is natuurlijk ook in paniek, daarom reageert ie zo agressief denk ik.
Net zoals alle anderen hier zeggen; volg JOUW gevoel hierin. En ga bij de jongen weg (of was je daar al weg). Hij is alleen maar slecht voor je.
Vertel hem wel dat hij niet bang hoeft te zijn en dat hij niks met het kind te maken hoeft te hebben als hij dat niet wil.
Net zoals alle anderen hier zeggen; volg JOUW gevoel hierin. En ga bij de jongen weg (of was je daar al weg). Hij is alleen maar slecht voor je.
Vertel hem wel dat hij niet bang hoeft te zijn en dat hij niks met het kind te maken hoeft te hebben als hij dat niet wil.
zondag 20 januari 2008 om 14:56
Volgens mij mag je best blij zijn dat de relatie over is. Ruzie met hem nu betekent direct, einde relatie, einde zwangerschap. Wanneer jij niet wil, dan zal hij er wel voor zorgen.
Maar eigenlijk zou jij nu een grote schop onder je kont moeten hebben. Jij zegt zielsveel al van je kindje te houden en toch laat je je manipuleren om weer een afspraak bij de abortuskliniek te laten maken.
Ik denk dat het hoof tijd voor jou wordt om eens bijv. via de huisarts een gesprek aan te gaan, doorverwezen te worden naar bijv. maatschappelijk werk en eens de mogelijk- en onmogelijkheden door te spreken van de situatie waar je nu in zit.
Hem ben je kwijt, het is nu van belang dat jij zelf eens gaat bepalen wat je nu wilt. Die afspraak kun je maar beter afzeggen en leg je problemen eens bij hun voor. Zij zullen naar alle waarschijnlijkheid ook weten waar jij hulp kunt krijgen en begeleid zult worden in het nemen van een evenwichtige beslissing.
Maar eigenlijk zou jij nu een grote schop onder je kont moeten hebben. Jij zegt zielsveel al van je kindje te houden en toch laat je je manipuleren om weer een afspraak bij de abortuskliniek te laten maken.
Ik denk dat het hoof tijd voor jou wordt om eens bijv. via de huisarts een gesprek aan te gaan, doorverwezen te worden naar bijv. maatschappelijk werk en eens de mogelijk- en onmogelijkheden door te spreken van de situatie waar je nu in zit.
Hem ben je kwijt, het is nu van belang dat jij zelf eens gaat bepalen wat je nu wilt. Die afspraak kun je maar beter afzeggen en leg je problemen eens bij hun voor. Zij zullen naar alle waarschijnlijkheid ook weten waar jij hulp kunt krijgen en begeleid zult worden in het nemen van een evenwichtige beslissing.
zondag 20 januari 2008 om 14:59
Hij is ontzettend vals, hij wil je zo bang maken dat je het kindje laat weghalen uit angst voor wat hij je aandoet als je het kindje houdt. Zorg dat je niks meer met deze jongen te maken hebt want ik kan je zeggen dat hij je niks dan ongeluk zal brengen. Verder sluit ik me aan bij alle vorige reacties. Als je het kindje wil houden komt het ook echt goed!
zondag 20 januari 2008 om 15:47
Wat een moeilijke situatie voor je evaist. Wat me opvalt aan de manier waarop jouw ex je benadert is dat het mij doet denken aan manipulatie op een psychologisch heel slimme manier. Zijn onvoorspelbaarheid geeft hem macht over jou. Opnieuw contact zal tijdelijk misschien hoop geven, om vervolgens weer in te storten, dat patroon blijft. Zoek hulp bij mensen die je vertrouwt...(je ouders wonen niet aan de andere kant van de wereld) of je huisarts, maar maak dit kenbaar. Juridisch kan je ex-vriend jou niets maken en wees niet bang voor getouwtrek...allemaal dreigementen. Het gaat om jouw leven en jouw lijf. Ga je eigen weg en volg je gevoel...jij zelf is nu het enige waar je voor moet zorgen...
Succes en blijf vooral sterk in je schoenen staan!
Succes en blijf vooral sterk in je schoenen staan!
zondag 20 januari 2008 om 15:59
Lieve evaist,
Helemaal eens met Lucycat (en een heleboel posters voor mij): laat je niet je kindje afpakken!! Ik merk aan je dat je het kindje dolgraag wilt hebben, ga er dan voor, anders krijg je zo'n spijt, meid! Hoe staan je ouders hierin? Kun je niet eventjes in Groningen (lekker eind weg van Eindhoven, van hem, zijn familie en vrienden) op adem komen en je ouders om steun vragen? Zeg die afspraak bij de abortuskliniek af, daar heb je niets te zoeken. En geloof hem of wie dan ook vooral niet als je gezegd wordt dat je je zoon/dochter niets te bieden hebt en dat je het doodongelukkig zou maken... wat een ONZIN! Je bent een moeder met liefde voor haar kindje, dat is het enige wat nu telt. En al die praktische dingen, die komen nog wel, je hebt tijd genoeg om uit te vogelen hoe en wat. Om te beginnen mag je mijn grote zak met zwangerschapskleding die ik nu toch niet nodig heb lenen, maat 40. Weet niet of je er wat aan hebt, maar het is een begin.
Helemaal eens met Lucycat (en een heleboel posters voor mij): laat je niet je kindje afpakken!! Ik merk aan je dat je het kindje dolgraag wilt hebben, ga er dan voor, anders krijg je zo'n spijt, meid! Hoe staan je ouders hierin? Kun je niet eventjes in Groningen (lekker eind weg van Eindhoven, van hem, zijn familie en vrienden) op adem komen en je ouders om steun vragen? Zeg die afspraak bij de abortuskliniek af, daar heb je niets te zoeken. En geloof hem of wie dan ook vooral niet als je gezegd wordt dat je je zoon/dochter niets te bieden hebt en dat je het doodongelukkig zou maken... wat een ONZIN! Je bent een moeder met liefde voor haar kindje, dat is het enige wat nu telt. En al die praktische dingen, die komen nog wel, je hebt tijd genoeg om uit te vogelen hoe en wat. Om te beginnen mag je mijn grote zak met zwangerschapskleding die ik nu toch niet nodig heb lenen, maat 40. Weet niet of je er wat aan hebt, maar het is een begin.
zondag 20 januari 2008 om 16:01
Hij wil het kindje niet erkennen maar dmv een dna test toch aantonen dat hij de vader is en dan het gezag krijgen :S. Dat is toch zo onlogisch? Eisen dat het weggehaald wordt, maar als het kindje er is, hem/haar toch opeisen..
Wat kan een vader in zo'n geval?
Opeisen kan hij het kindje in ieder geval niet.
Erkennen kan hij het kind alleen, als jij daar toestemming voor geeft. Geef je dat niet dan kan hij inderdaad erkenning vragen bij de rechter. Daar is niet altijd een dna-test voor nodig, alleen als jij zou ontkennen dat hij de vader is. Met deze (afgedwongen) erkenning krijgt hij rechten en plichten, en wel omgangsrecht en onderhoudsplicht.
Hij kan als jij hier niet achter staat, een omgangregeling en ouderlijk gezag aanvragen bij de rechter. Jij krijgt automatisch het ouderlijk gezag, voor gedeeld ouderlijk gezag moet jij toestemming geven of de rechter moet het ouderlijk gezag ook aan hem toewijzen. De kans is groot dat hij een omgangsregeling krijgt toegewezen, al is deze bij hele jonge baby's vaak niet de standaardregeling van 1 weekend in de 2 weken of meer. Jonge baby's mogen vaak bij hun moeder blijven en vader krijgt dan bezoekrecht. Later kan deze regeling worden uitgebreid, als het kindje iets groter is.
De kans dat hij ook gezag krijgt, hangt van meerdere factoren af. Als jullie hier strijd over voeren, is de kans groot dat de rechter zal verzoeken om een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming. Deze onderzoekt de opvoedingssituatie van jullie kind en zal advies uitbrengen aan de rechter, welke gezagssituatie in het beste belang van jullie kind is.
Hij kan vragen om alleen gezag, maar dat zal hij hoogstwaarschijnlijk niet krijgen, tenzij jij aantoonbaar niet voor je kind kan zorgen en het verwaarloost of mishandelt. En dan nog heb je het recht om met hulpverlening de situatie eerst te verbeteren. Maar hij is wel de vader van jullie kind en een kind heeft recht op zijn beide ouders.
Het uitgangspunt in deze situaties is voor de rechter dan ook niet wat is goed voor de ouders en wat zijn hun rechten, maar wat is het recht van het kind en wat is in zijn/haar belang.
Tot zover even een globale schets van het juridische plaatje. Ja, de vader kan eisen betrokken te worden in het leven van zijn kind. En nee, hij kan niet jullie kind opeisen en jou buiten spel zetten. Jullie kunnen dus elkaar niet buitenspel zetten. Hou er dus rekening mee, dat als hij perse betrokkenheid wil bij zijn kind, dat jij de eerst komende 20 jaar dus nog niet van hem af bent. Maar hij ook niet van jou.
Wat betreft je beslissing nu: kijk naar je eigen situatie en naar wat jij wilt. Hij heeft besloten geen onderdeel meer van jouw dagelijks leven te willen zijn dus hij beslist niet mee hoe dat leven er voor jou uit zal zien. Als jij wilt dat dit kindje komt, dan komt het. En geloof me, dat ga je echt wel redden. Ik heb de indruk dat als je zelf mag beslissen, dat dit kindje gewoon komt. En weet je: je mág ook zelf beslissen!
het argument dat hij mee zou mogen beslissen want het is ook zijn kind, gaat hier niet op. Voor de zwangerschap mocht hij mee beslissen over een eventuele zwangerschap of niet en een overtijdbehandeling had misschien ook nog gekund. Nu is het kindje er al, het was gewenst door jullie beiden. Dat hij het nu niet meer wenst, heeft niks te maken met dat het kindje door jou wel gewenst is. Als hij het niet wil, kan hij beslissen er ook niets mee te maken te hebben en dan is het jouw pakkie aan. Maar terugkomen op een al gemaakte beslissing in deze en jou dwingen daar in mee te gaan, vind ik onmenselijk en wreed.
Ik raad je aan om hulp te zoeken, de FIOM is een goede instelling. Je hoeft dit niet alleen te doen, er zijn instanties die je kunnen helpen.
Heel veel sterkte meid! Als je meer vragen hebt over het juridisch plaatje dan hoor ik het wel.
Wat kan een vader in zo'n geval?
Opeisen kan hij het kindje in ieder geval niet.
Erkennen kan hij het kind alleen, als jij daar toestemming voor geeft. Geef je dat niet dan kan hij inderdaad erkenning vragen bij de rechter. Daar is niet altijd een dna-test voor nodig, alleen als jij zou ontkennen dat hij de vader is. Met deze (afgedwongen) erkenning krijgt hij rechten en plichten, en wel omgangsrecht en onderhoudsplicht.
Hij kan als jij hier niet achter staat, een omgangregeling en ouderlijk gezag aanvragen bij de rechter. Jij krijgt automatisch het ouderlijk gezag, voor gedeeld ouderlijk gezag moet jij toestemming geven of de rechter moet het ouderlijk gezag ook aan hem toewijzen. De kans is groot dat hij een omgangsregeling krijgt toegewezen, al is deze bij hele jonge baby's vaak niet de standaardregeling van 1 weekend in de 2 weken of meer. Jonge baby's mogen vaak bij hun moeder blijven en vader krijgt dan bezoekrecht. Later kan deze regeling worden uitgebreid, als het kindje iets groter is.
De kans dat hij ook gezag krijgt, hangt van meerdere factoren af. Als jullie hier strijd over voeren, is de kans groot dat de rechter zal verzoeken om een onderzoek door de Raad voor de Kinderbescherming. Deze onderzoekt de opvoedingssituatie van jullie kind en zal advies uitbrengen aan de rechter, welke gezagssituatie in het beste belang van jullie kind is.
Hij kan vragen om alleen gezag, maar dat zal hij hoogstwaarschijnlijk niet krijgen, tenzij jij aantoonbaar niet voor je kind kan zorgen en het verwaarloost of mishandelt. En dan nog heb je het recht om met hulpverlening de situatie eerst te verbeteren. Maar hij is wel de vader van jullie kind en een kind heeft recht op zijn beide ouders.
Het uitgangspunt in deze situaties is voor de rechter dan ook niet wat is goed voor de ouders en wat zijn hun rechten, maar wat is het recht van het kind en wat is in zijn/haar belang.
Tot zover even een globale schets van het juridische plaatje. Ja, de vader kan eisen betrokken te worden in het leven van zijn kind. En nee, hij kan niet jullie kind opeisen en jou buiten spel zetten. Jullie kunnen dus elkaar niet buitenspel zetten. Hou er dus rekening mee, dat als hij perse betrokkenheid wil bij zijn kind, dat jij de eerst komende 20 jaar dus nog niet van hem af bent. Maar hij ook niet van jou.
Wat betreft je beslissing nu: kijk naar je eigen situatie en naar wat jij wilt. Hij heeft besloten geen onderdeel meer van jouw dagelijks leven te willen zijn dus hij beslist niet mee hoe dat leven er voor jou uit zal zien. Als jij wilt dat dit kindje komt, dan komt het. En geloof me, dat ga je echt wel redden. Ik heb de indruk dat als je zelf mag beslissen, dat dit kindje gewoon komt. En weet je: je mág ook zelf beslissen!
het argument dat hij mee zou mogen beslissen want het is ook zijn kind, gaat hier niet op. Voor de zwangerschap mocht hij mee beslissen over een eventuele zwangerschap of niet en een overtijdbehandeling had misschien ook nog gekund. Nu is het kindje er al, het was gewenst door jullie beiden. Dat hij het nu niet meer wenst, heeft niks te maken met dat het kindje door jou wel gewenst is. Als hij het niet wil, kan hij beslissen er ook niets mee te maken te hebben en dan is het jouw pakkie aan. Maar terugkomen op een al gemaakte beslissing in deze en jou dwingen daar in mee te gaan, vind ik onmenselijk en wreed.
Ik raad je aan om hulp te zoeken, de FIOM is een goede instelling. Je hoeft dit niet alleen te doen, er zijn instanties die je kunnen helpen.
Heel veel sterkte meid! Als je meer vragen hebt over het juridisch plaatje dan hoor ik het wel.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 20 januari 2008 om 17:48
Wat een rotsituatie zeg. Ik ben je al wel eens tegengekomen op het augustus topic (ik ben ook in augustus uitgerekend) maar ik wist niet dat er zoveel problemen bij zijn gekomen.
Als ik het zo lees is een abortus absoluut niet je eigen keuze en voor jou ook eigenlijk geen optie. Wat andere mensen die zover ik het begrijp vooral achter je ex staan er van vinden is helemaal niet belangrijk.
Natuurlijk is het een andere situatie dan je gehoopt had maar in dat opzicht gaat bijna nooit iets precies zoals het gepland is. Mensen die hun baan, partner of huis kwijt raken tijdens of na de zwangerschap. Toch lossen die problemen zich altijd wel op.
Er zijn nu een aantal instanties genoemd die kunnen helpen en dat hoeft niet meteen te bekenen dat je een bijstandsmoeder wordt die de rest van haar leven op kosten van de maatschappij leeft. Als je eerst de mogelijkheden bekijkt en bespreekt kan je een veel betere keuze maken.
Je ex zou ik zover mogelijk uit de buurt houden, desnoods ga je een paar weken bij je ouders zitten die lekker ver weg wonen zodat je alles zelf op een rijtje kan krijgen, zijn mening is ondertussen wel duidelijk.
En me door hem laten afzetten bij een kliniek zou ik al helemaal niet doen, dan blijf je de rest van je leven met een schuldgevoel rondlopen.
Heel veel sterkte met deze lastige situatie.
Voor de keuze is je zwangerschapsduur trouwens nog niet op het randje want je mag wettelijk tot de 24e week abortus laten plegen.
Als ik het zo lees is een abortus absoluut niet je eigen keuze en voor jou ook eigenlijk geen optie. Wat andere mensen die zover ik het begrijp vooral achter je ex staan er van vinden is helemaal niet belangrijk.
Natuurlijk is het een andere situatie dan je gehoopt had maar in dat opzicht gaat bijna nooit iets precies zoals het gepland is. Mensen die hun baan, partner of huis kwijt raken tijdens of na de zwangerschap. Toch lossen die problemen zich altijd wel op.
Er zijn nu een aantal instanties genoemd die kunnen helpen en dat hoeft niet meteen te bekenen dat je een bijstandsmoeder wordt die de rest van haar leven op kosten van de maatschappij leeft. Als je eerst de mogelijkheden bekijkt en bespreekt kan je een veel betere keuze maken.
Je ex zou ik zover mogelijk uit de buurt houden, desnoods ga je een paar weken bij je ouders zitten die lekker ver weg wonen zodat je alles zelf op een rijtje kan krijgen, zijn mening is ondertussen wel duidelijk.
En me door hem laten afzetten bij een kliniek zou ik al helemaal niet doen, dan blijf je de rest van je leven met een schuldgevoel rondlopen.
Heel veel sterkte met deze lastige situatie.
Voor de keuze is je zwangerschapsduur trouwens nog niet op het randje want je mag wettelijk tot de 24e week abortus laten plegen.
zondag 20 januari 2008 om 20:05
zondag 20 januari 2008 om 22:08
Misschien heb je iets aan het verhaal van dit meisje, ook een jonge moeder in soortgelijke situatie:
www.wonderkind.beebiesite.nl
Je moet ff mailen voor het wachtwoord, dan krijg je dat. Zeker als je kort vertelt in welke situatie je zit. Ik wens je veel sterkte en positiviteit!
www.wonderkind.beebiesite.nl
Je moet ff mailen voor het wachtwoord, dan krijg je dat. Zeker als je kort vertelt in welke situatie je zit. Ik wens je veel sterkte en positiviteit!
zondag 20 januari 2008 om 22:08
Je verhaal heeft wel indruk op me gemaakt, het blijf in mijn hoofd zitten.
Het lijkt me zo'n onwerkelijke situatie waar je inzit, niet het romantische beeld dat je als kind hebt gehad van het kinderen krijgen. Natuurlijk is het bijna nooit zoals je het je had voorgesteld maar dit is wel heel wat anders.
Uit je woorden spreekt vooral veel liefde voor je ongeboren kind en met dat in je hoofd lijkt het me bijna onmogelijk om een abortus te kunnen plegen.
Ik vraag me af of hij echt wel voor zijn recht als ouder wil gaan vechten als het zover komt. Het klinkt een beetje als een dreigement om jou toch maar zover te krijgen dat je een abortus laat doen. Als jij een flink stuk bij hem uit de buurt gaat wonen (kan je je studie ook ergens anders doen, bijv. groningen waar je familie woont?) dan kan ik me niet voorstellen dat hij veel moeite gaat doen om daar vaak heen te gaan. Dan is er voor hem ook geen dreiging dat je dingen van hem wilt.
Wel lastig dat je nog liefde voor hem voelt anders zou je je niet zo makkelijk door hem laten ompraten. Je kind kan helaas nog niet praten om zichzelf te verdedigen.
Het zullen de hormonen van mijn eigen zwangerschap wel zijn waardoor het me zo aangrijpt maar ik hoop echt dat je eruit komt.
Het lijkt me zo'n onwerkelijke situatie waar je inzit, niet het romantische beeld dat je als kind hebt gehad van het kinderen krijgen. Natuurlijk is het bijna nooit zoals je het je had voorgesteld maar dit is wel heel wat anders.
Uit je woorden spreekt vooral veel liefde voor je ongeboren kind en met dat in je hoofd lijkt het me bijna onmogelijk om een abortus te kunnen plegen.
Ik vraag me af of hij echt wel voor zijn recht als ouder wil gaan vechten als het zover komt. Het klinkt een beetje als een dreigement om jou toch maar zover te krijgen dat je een abortus laat doen. Als jij een flink stuk bij hem uit de buurt gaat wonen (kan je je studie ook ergens anders doen, bijv. groningen waar je familie woont?) dan kan ik me niet voorstellen dat hij veel moeite gaat doen om daar vaak heen te gaan. Dan is er voor hem ook geen dreiging dat je dingen van hem wilt.
Wel lastig dat je nog liefde voor hem voelt anders zou je je niet zo makkelijk door hem laten ompraten. Je kind kan helaas nog niet praten om zichzelf te verdedigen.
Het zullen de hormonen van mijn eigen zwangerschap wel zijn waardoor het me zo aangrijpt maar ik hoop echt dat je eruit komt.
zondag 20 januari 2008 om 22:23
Evaist, doe geen abortus! Je wilt dit kindje. Zometeen ben je twee dierbaren kwijt; je "vriend" en je kindje. Je vriend zul je hoe dan ook wel kwijt zijn (dit komt niet meer goed denk ik..zo onrespectvol als hij met je om gaat). Maar met hulp (VBOK! Ze zijn 24 uur per dag te bereiken!) kun je vast toch een toekomst opbouwen met je kind.
Veel sterkte!!
Veel sterkte!!
dinsdag 22 januari 2008 om 14:55
Even weer een update:
Vanochtend was de afspraak bij de abortus kliniek.. Ik ben daarheen geweest, sowiezo om even met een maatschappelijk werker te praten.
Door al jullie tips ben ik even goed gaan nadenken, en heb ik idd een schop onder mijn kont gehad
en heb ik het ook niet gedaan. Zo'n abortuskliniek is sowieso al verschikkelijk, lopende band werk. Na het gesprek met de maatschappelijk werken en de echo (heb ik toch weer een fotootje ) ben ik opgestapt. Het voelde niet goed, en ik wilde en kon het gewoon echt niet, plus het feit dat ik redelijk hysterisch geworden ben daar.
Ex lief is heeft me daar dus afgezet en heeft me, tot mijn grote verbazing keurig weer naar huis gebracht. Wederom was hij weer niet boos en zat zielig te huilen dat ie echt niet wist wat hij moest doen, en dat hij alles alleen maar goed wilde doen. Ook begon hij over wat er nu ging gebeuren en dat hij het idee dat een ander man "zijn" kind zou opvoeden, echt niet uit kon staan. Of ik dacht dat alles weer net zo kon worden als vroeger en hoe ik het voor me zag om het kindje te krijgen..
Ik ben er verder niet op on gegaan, maar ik vind het zo moeilijk om niet te gaan hopen op iets dat toch niet goed kan gaan. Om me weer te laten manipuleren en dan weer een gebroken hart op te lopen.
Het kindje gaat dus hoe dan ook komen, met of zonder hem. Ik ben nu ontzettend blij dat ik uiteindelijk deze keuze heb gemaakt en kan stieken niet wachten tot het er is, ondanks alle beren op de weg
Vanochtend was de afspraak bij de abortus kliniek.. Ik ben daarheen geweest, sowiezo om even met een maatschappelijk werker te praten.
Door al jullie tips ben ik even goed gaan nadenken, en heb ik idd een schop onder mijn kont gehad
en heb ik het ook niet gedaan. Zo'n abortuskliniek is sowieso al verschikkelijk, lopende band werk. Na het gesprek met de maatschappelijk werken en de echo (heb ik toch weer een fotootje ) ben ik opgestapt. Het voelde niet goed, en ik wilde en kon het gewoon echt niet, plus het feit dat ik redelijk hysterisch geworden ben daar. Ex lief is heeft me daar dus afgezet en heeft me, tot mijn grote verbazing keurig weer naar huis gebracht. Wederom was hij weer niet boos en zat zielig te huilen dat ie echt niet wist wat hij moest doen, en dat hij alles alleen maar goed wilde doen. Ook begon hij over wat er nu ging gebeuren en dat hij het idee dat een ander man "zijn" kind zou opvoeden, echt niet uit kon staan. Of ik dacht dat alles weer net zo kon worden als vroeger en hoe ik het voor me zag om het kindje te krijgen..
Ik ben er verder niet op on gegaan, maar ik vind het zo moeilijk om niet te gaan hopen op iets dat toch niet goed kan gaan. Om me weer te laten manipuleren en dan weer een gebroken hart op te lopen.
Het kindje gaat dus hoe dan ook komen, met of zonder hem. Ik ben nu ontzettend blij dat ik uiteindelijk deze keuze heb gemaakt en kan stieken niet wachten tot het er is, ondanks alle beren op de weg
dinsdag 22 januari 2008 om 14:59
Die buien van hem, daar zul je nog meermaals tegenaan lopen in de komende negen maanden. Of jaren, als je pech hebt. Je hebt zijn bloedje onder je hart en hij heeft geen controle meer, sommige mannen kunnen daar niet mee dealen.
Petje af dat je bij jezelf gebleven bent, ondanks de bepaald niet zachte dwang van je ex.
En nu hoogste tijd voor een afspraak met de al genoemde instanties. Die hebben waarschijnlijk al vaker met precies dit bijltje gehakt. Alstjeblieft, doe dit uit zorg voor jezelf en je kindje, blijf niet alleen tobben met zo veel weerstand en onrust van je ex.
Kanjer.
Petje af dat je bij jezelf gebleven bent, ondanks de bepaald niet zachte dwang van je ex.
En nu hoogste tijd voor een afspraak met de al genoemde instanties. Die hebben waarschijnlijk al vaker met precies dit bijltje gehakt. Alstjeblieft, doe dit uit zorg voor jezelf en je kindje, blijf niet alleen tobben met zo veel weerstand en onrust van je ex.
Kanjer.
anoniem_37392 wijzigde dit bericht op 22-01-2008 15:00
Reden: toevoeging.
Reden: toevoeging.
% gewijzigd
dinsdag 22 januari 2008 om 15:00
Even snel illegaal op het werk.
Wat goed Evaist!!! Super dat je zo voor jezelf (en voor je kind) bent opgekomen. Kom je ook weer bij ons op het augustus topic schrijven? Ik vind het leuk om te horen hoe alles verder gaat.
Wat betreft je ex kan ik me best voorstellen dat hij het niet leuk vindt dat je kind door een andere man zou worden opgevoed maar daar zou je al duidelijke afspraken met hem over kunnen maken, dat neemt bij hem dan misschien ook wat onzekerheid en onduidelijkheid weg.
Ik kom vanavond nog wel even langs.
Wat goed Evaist!!! Super dat je zo voor jezelf (en voor je kind) bent opgekomen. Kom je ook weer bij ons op het augustus topic schrijven? Ik vind het leuk om te horen hoe alles verder gaat.
Wat betreft je ex kan ik me best voorstellen dat hij het niet leuk vindt dat je kind door een andere man zou worden opgevoed maar daar zou je al duidelijke afspraken met hem over kunnen maken, dat neemt bij hem dan misschien ook wat onzekerheid en onduidelijkheid weg.
Ik kom vanavond nog wel even langs.
dinsdag 22 januari 2008 om 16:06
Gefeliciteerd met je keuze, Evaist!
Ik kan je vriend zijn gevoel best begrijpen. Dat is ook geen leuke gedachte, dat een ander je kind op zal voeden. Het lijkt me goed om de zaken nu eerst even een maandje of 2 te laten betijen, tot de eerste emoties zijn gezakt. Daarna lijkt het me zinvol als jullie afspraken gaan maken over hoe verder. Nu lijkt me alles zo vertroebeld door emoties, dat jullie geen van beiden rationeel genoeg keuzes kunnen maken. Voor jou lijkt het me nog steeds erg raadzaam om nu naar de Fiom te gaan, gezien je situatie en je leeftijd.
Misschien zien jullie het tegen die tijd toch wel zitten om samen verder. Wie weet. Zo niet, dan lijkt het me dat er afspraken moeten komen over hoe hij zijn vaderschap in gaat vullen. Want ook al blijven jullie niet samen, hij is wel de vader van dit kind. Lees mijn vorige post maar even door, over de juridische aspecten.
Ik kan je vriend zijn gevoel best begrijpen. Dat is ook geen leuke gedachte, dat een ander je kind op zal voeden. Het lijkt me goed om de zaken nu eerst even een maandje of 2 te laten betijen, tot de eerste emoties zijn gezakt. Daarna lijkt het me zinvol als jullie afspraken gaan maken over hoe verder. Nu lijkt me alles zo vertroebeld door emoties, dat jullie geen van beiden rationeel genoeg keuzes kunnen maken. Voor jou lijkt het me nog steeds erg raadzaam om nu naar de Fiom te gaan, gezien je situatie en je leeftijd.
Misschien zien jullie het tegen die tijd toch wel zitten om samen verder. Wie weet. Zo niet, dan lijkt het me dat er afspraken moeten komen over hoe hij zijn vaderschap in gaat vullen. Want ook al blijven jullie niet samen, hij is wel de vader van dit kind. Lees mijn vorige post maar even door, over de juridische aspecten.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
dinsdag 22 januari 2008 om 19:03
Wat een goed bericht!! Ik zat zó mee te leven en zó te hopen dat je het niet zou doen! Ik wens je een hele fijne zwangerschap toe en veel sterkte in het omgaan met je (ex)partner en ik hoop dat gaandeweg alles voor jou en jullie duidelijk gaat worden wat hierin wijsheid is. Je hebt nog wel even voor je kleine zoon of dochter gaat arriveren.
Veel liefs van Poekie
Veel liefs van Poekie
dinsdag 22 januari 2008 om 19:10
dinsdag 22 januari 2008 om 20:22
Ik heb op het augustus topic ook al gereageerd dus ik spreek je daar als het goed is nog wel vaker.
Ik ben het eens met de vorige posters over alles even laten rusten en dan samen afspraken maken, dat kinderen geen lijmmiddel zijn en de klap alleen maar harder wordt als het weer goed komt en toch weer mis gaat en dat het handig is om de genoemde instanties eens te bezoeken.
Maar het voornaamste is dat je nu een keuze hebt gemaakt en dat je nu echt van je zwangerschap kunt gaan genieten. De rest van de zaken kunnen morgen, over een week of over een paar maanden ook nog wel.
Ik ben het eens met de vorige posters over alles even laten rusten en dan samen afspraken maken, dat kinderen geen lijmmiddel zijn en de klap alleen maar harder wordt als het weer goed komt en toch weer mis gaat en dat het handig is om de genoemde instanties eens te bezoeken.
Maar het voornaamste is dat je nu een keuze hebt gemaakt en dat je nu echt van je zwangerschap kunt gaan genieten. De rest van de zaken kunnen morgen, over een week of over een paar maanden ook nog wel.
zaterdag 26 januari 2008 om 11:31
Nogmaals heel erg bedankt voor jullie lieve reacties en medeleven. Ik ben nu heel blij dat ik deze keus heb gemaakt en weet zeker dat het de goeie was. Ik heb aanstaande maandag een afspraak bij de verloskundige en het fiom.
Nu hoop ik dat het fiom me kan helpen met een aantal dingetjes en een beetje rust in m'n hoofd kan creeeren.
Eigenlijk voel ik me ondanks alles prima. Ik ben al verwoed aan het shoppen en zit naar iedereen te hinten dat ze maar leuke cadeautjes voor me moeten kopen.
Met m'n ex zit het weer wat lastiger. Hij heeft besloten dat hij hoe dat ook een vader voor het kindje wil zijn, maar weet nog niet op welke manier. Ik hou me bewust heel erg op de achtergrond en ga nergens op hopen of me weer laten bespelen. Ik heb gezegt dat hij terug mag komen als hij weet wat hij wil en daar ook achter kan staan...
Nu hoop ik dat het fiom me kan helpen met een aantal dingetjes en een beetje rust in m'n hoofd kan creeeren.
Eigenlijk voel ik me ondanks alles prima. Ik ben al verwoed aan het shoppen en zit naar iedereen te hinten dat ze maar leuke cadeautjes voor me moeten kopen
. Met m'n ex zit het weer wat lastiger. Hij heeft besloten dat hij hoe dat ook een vader voor het kindje wil zijn, maar weet nog niet op welke manier. Ik hou me bewust heel erg op de achtergrond en ga nergens op hopen of me weer laten bespelen. Ik heb gezegt dat hij terug mag komen als hij weet wat hij wil en daar ook achter kan staan...
