Lijf & Lijn
alle pijlers
-20 in 2020 (met tabel)
woensdag 8 januari 2020 om 10:16
Wil je ook in de tabel? Vraag een van de actieve schrijvers hier (@randomwriter, @anijsblokje, @avena of @case-je) of die je wil toevoegen. Voorheen deelden we het wachtwoord van dit account, maar dat kan helaas niet meer.
Om het hier leuk en (inter)actief te houden verwijderen we mensen die twee weken niet meer hebben meegeschreven uit de tabel. Uitzonderingen voor vooraf aangekondigde afwezigheid met reden.
| Naam | Leeftijd | Lengte | Start | Streef | Huidig | Kwijt | BMI |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Avena | 46 | 169 | 83,2 | 65 | 75,7 (22/12) | - 7,5 | 26,5 |
| JEMMER | 22 | 162 | 92,0 | 58 | ... | ... | ... |
| RandomWriter | 39 | 176 | 91,1 | 74 | 84,4 (26/11) | - 6,7 | 27,2 |
| anijsblokje | 33 | 173 | 100,0 | 65 | 65,6 (11/12) | - 34,4 | 21,9 |
| Iertjepiertje | 26 | 174 | 86,0 | 65 | 74,2 (03/12) | - 11,8 | 24,5 |
| grietje2 | 41 | 183 | 111,7 | 95 | 108,1 (27/11) | - 3,6 | 32,3 |
| lola-lily | 33 | 163 | 79,3 | 65 | 76,9 (02/12) | - 2,4 | 28,9 |
| Arequipa | 29 | 173 | 78,5 | 68 | 76,9 (08/12) | - 1,6 | 25,7 |
| OkkiePetite | 33 | 158 | 87,7 | 62,4 | 77,0 (20/12) | - 10,7 | 30,8 |
anoniem_64be31da12f01 wijzigde dit bericht op 08-01-2021 13:26
63.17% gewijzigd
dinsdag 1 september 2020 om 14:18
Yannahh schreef: ↑01-09-2020 13:51En eigenlijk vinden zij dat de gemiddelde afvaller zich teveel eet-restricties oplegt en dat we niet meer luisteren naar wat we nodig hebben. En als je intuïtief gaat eten en dus meer naar je lichaam luistert ipv naar je hoofd, je dus ook niet gaat overeten of teveel gaat snoepen enzo. Ik leg mezelf ook heel veel eet-restricties op en zou het niet durven om alleen naar mijn lijf te luisteren. Het klinkt wel heel mooi en goed om eten en bewegen niet zo belangrijk te maken. Nou ja, nogmaals interessant onderwerp.
Haha, als ik de afgelopen tijd naar mijn lijf had geluisterd, dan had ik waarschijnlijk geleefd op chips, koek en chocola... Ik denk dat je gelijk hebt dat mijn lichaam tijdens de herstelperiode van mijn operatie regelmatig vroeg om snelle koolhydraten. Maar mooi niet dat ik daar steeds gehoor aan heb gegeven. Ik stond meestal braaf gezonde maaltijden te koken, ook al had ik daar niet zo'n zin in. Ik luister eigenlijk alleen naar mijn lichaam als dat om iets gezonds vraagt. Zo heb ik tijdens mijn herselperiode (nog) meer fruit gegeten dan normaal (ook snelle suikers...) en daar geef ik dan wel gewoon aan toe.
Qua dingen uitsluiten heb ik mezelf al genoeg beperkt zonder dieet. Ik ben vegetariër, allergisch voor eieren, steeds intoleranter voor lactose en moet nu ook nog met soja minderen vanwege mijn hormoongerelateerde borstkanker. Echt niet dat ik mezelf dan nog meer restricties ga opleggen...
The impossible just takes a little longer.
dinsdag 1 september 2020 om 14:24
Vraagje: Hoe staan jullie in de die bodypositivity-toestand? [...]
aan de ene kant zeg ik ‘Hell YEAH!’, we zijn meer dan ons gewicht en wie zegt dat dikke mensen ongezond zijn en afvallen is niet zo makkelijk en we omarmen onze curves maar en 95% van de mensen komt na afvallen toch weer ruimschoots aan.
En aan de andere kant wil ik mij niet neerleggen bij het feit dat ik nooit slank zal worden. Het is wel belangrijk voor me. En moet je dan alleen dat slankheidsideaal nastreven en pas gaan leven als je dat (misschien wel nooit) bent? Nee, natuurlijk niet. Het kan best hand-in-hand.
Wat mij betreft gaat body positivity niet zo zeer over dik tegenover slank, maar gaat het om het accepteren van de verscheidenheid en diversiteit in je verschijnen.
Accepteren dat je ouder wordt en dat je lijf, huid, manier van bewegen, enz. veranderen. Accepteren dat we niet allemaal dezelfde bouw hebben. Dat neuzen, tanden, lippen, borsten, billen en dergelijke niet allemaal aan een bepaald plaatje hoeven te voldoen. Dat ingrepen aan je lijf in feite alleen nodig zijn wanneer je gezondheid daar bij gebaat is.
En eigenlijk vinden zij dat de gemiddelde afvaller zich teveel eet-restricties oplegt en dat we niet meer luisteren naar wat we nodig hebben. En als je intuïtief gaat eten en dus meer naar je lichaam luistert ipv naar je hoofd, je dus ook niet gaat overeten of teveel gaat snoepen enzo. Ik leg mezelf ook heel veel eet-restricties op en zou het niet durven om alleen naar mijn lijf te luisteren. Het klinkt wel heel mooi en goed om eten en bewegen niet zo belangrijk te maken.
Nu ja, het is ook heel erg lastig om 'te luisteren naar wat je nodig hebt' wanneer de samenleving er al je hele leven op gericht is om je bewust te beïnvloeden op dat gebied en je een wereld aan producten aan te smeren die 'goed en gezond' voor je zijn. Hoe goed leren we om ons alleen te richten op wat ons lichaam nodig heeft? En hoe voel je dat?
aan de ene kant zeg ik ‘Hell YEAH!’, we zijn meer dan ons gewicht en wie zegt dat dikke mensen ongezond zijn en afvallen is niet zo makkelijk en we omarmen onze curves maar en 95% van de mensen komt na afvallen toch weer ruimschoots aan.
En aan de andere kant wil ik mij niet neerleggen bij het feit dat ik nooit slank zal worden. Het is wel belangrijk voor me. En moet je dan alleen dat slankheidsideaal nastreven en pas gaan leven als je dat (misschien wel nooit) bent? Nee, natuurlijk niet. Het kan best hand-in-hand.
Wat mij betreft gaat body positivity niet zo zeer over dik tegenover slank, maar gaat het om het accepteren van de verscheidenheid en diversiteit in je verschijnen.
Accepteren dat je ouder wordt en dat je lijf, huid, manier van bewegen, enz. veranderen. Accepteren dat we niet allemaal dezelfde bouw hebben. Dat neuzen, tanden, lippen, borsten, billen en dergelijke niet allemaal aan een bepaald plaatje hoeven te voldoen. Dat ingrepen aan je lijf in feite alleen nodig zijn wanneer je gezondheid daar bij gebaat is.
En eigenlijk vinden zij dat de gemiddelde afvaller zich teveel eet-restricties oplegt en dat we niet meer luisteren naar wat we nodig hebben. En als je intuïtief gaat eten en dus meer naar je lichaam luistert ipv naar je hoofd, je dus ook niet gaat overeten of teveel gaat snoepen enzo. Ik leg mezelf ook heel veel eet-restricties op en zou het niet durven om alleen naar mijn lijf te luisteren. Het klinkt wel heel mooi en goed om eten en bewegen niet zo belangrijk te maken.
Nu ja, het is ook heel erg lastig om 'te luisteren naar wat je nodig hebt' wanneer de samenleving er al je hele leven op gericht is om je bewust te beïnvloeden op dat gebied en je een wereld aan producten aan te smeren die 'goed en gezond' voor je zijn. Hoe goed leren we om ons alleen te richten op wat ons lichaam nodig heeft? En hoe voel je dat?
dinsdag 1 september 2020 om 19:07
body positivity Dat heb ik af en toe.
Er zijn momenten dat ik mijn lichaam omarm en accepteer dat ik zo ben. Koop dan ook nieuwe kleding , maar er zijn ook periodes dat ik flink baal en ik besef dat een ander lichaam gezonder voor mij is.
Nu ik weer goed op mijn eten let merk ik dat ik ook lekkerder in mijn vel zit en dat voelt goed.
Donderdag weer werken na een lange vakantie, ik ervaar toch een toe nemende lichte stress daarvoor.
Normaal ga ik dan meer eten om het gevoel te compenseren maar dat kan nu niet meer, dus maar even wezen fietsen.
Ook al een uur gewandeld ik heb mijn beweging wel gehad voor vandaag.
Er zijn momenten dat ik mijn lichaam omarm en accepteer dat ik zo ben. Koop dan ook nieuwe kleding , maar er zijn ook periodes dat ik flink baal en ik besef dat een ander lichaam gezonder voor mij is.
Nu ik weer goed op mijn eten let merk ik dat ik ook lekkerder in mijn vel zit en dat voelt goed.
Donderdag weer werken na een lange vakantie, ik ervaar toch een toe nemende lichte stress daarvoor.
Normaal ga ik dan meer eten om het gevoel te compenseren maar dat kan nu niet meer, dus maar even wezen fietsen.
Ook al een uur gewandeld ik heb mijn beweging wel gehad voor vandaag.
dinsdag 1 september 2020 om 21:34
@Case-je: Mooi dat je je later ging afvragen waarom je niet gewoon tegen de buurvrouw zei dat je bent afgevallen, toen ze zich dat afvroeg. Je hoeft er verder ook niet over uit te weiden, als je dat niet wil. Leuk om samen te gaan wandelen!
En @Body positivity: Ik vind het uitgangspunt mooi. Een diverser beeld aan vrouwen, in allerlei vormen en maten. Maar de manier waarop het volgens mij nu uitwerkt, (of wat ik ervan meekrijg) is een soort verheerlijking van duidelijk overgewicht. En dat vind ik toch krom. (want: uiteindelijk is overgewicht ongezond) Tegelijkertijd vind ik dat iedereen op een andere manier mooi is, altijd. Ieder mens is mooi; heeft iets unieks. Maar het lijkt niet alsof daar dan naar gezocht wordt. Ik zou het wel mooi vinden als we er ooit naartoe gaan dat (foto)modellen mensen zijn met "gewone" lichamen, in plaats van wat het nu is.
In mijn eigen ervaring...met ernstig overgewicht en ongezonder eten, was bij mij het verzadigingsgevoel ook weg. Ik dacht zelfs dat ik daar nu eenmaal mee moest dealen, dat ik dat gevoel gewoon niet had. Maar sinds ik eigenlijk voornamelijk Gezond Eet, is mijn verzadigingsgevoel ook weer terug. Plus dat er dus ook een soort van idee in die body positivity-beweging is dat je als je gaat afvallen, je jezelf heel veel restricties oplegt. Maar dat hoeft op zich niet zo te zijn. Het voelt wat beperkend, dat body positivity, terwijl het juist inclusief zou moeten zijn.
@Grietje: Wat sterk dat je bent gaan fietsen ipv eten om je stressgevoelens te dempen! En lekker bewogen dus. Succes met weer beginnen met werken binnenkort!
En @Body positivity: Ik vind het uitgangspunt mooi. Een diverser beeld aan vrouwen, in allerlei vormen en maten. Maar de manier waarop het volgens mij nu uitwerkt, (of wat ik ervan meekrijg) is een soort verheerlijking van duidelijk overgewicht. En dat vind ik toch krom. (want: uiteindelijk is overgewicht ongezond) Tegelijkertijd vind ik dat iedereen op een andere manier mooi is, altijd. Ieder mens is mooi; heeft iets unieks. Maar het lijkt niet alsof daar dan naar gezocht wordt. Ik zou het wel mooi vinden als we er ooit naartoe gaan dat (foto)modellen mensen zijn met "gewone" lichamen, in plaats van wat het nu is.
In mijn eigen ervaring...met ernstig overgewicht en ongezonder eten, was bij mij het verzadigingsgevoel ook weg. Ik dacht zelfs dat ik daar nu eenmaal mee moest dealen, dat ik dat gevoel gewoon niet had. Maar sinds ik eigenlijk voornamelijk Gezond Eet, is mijn verzadigingsgevoel ook weer terug. Plus dat er dus ook een soort van idee in die body positivity-beweging is dat je als je gaat afvallen, je jezelf heel veel restricties oplegt. Maar dat hoeft op zich niet zo te zijn. Het voelt wat beperkend, dat body positivity, terwijl het juist inclusief zou moeten zijn.
@Grietje: Wat sterk dat je bent gaan fietsen ipv eten om je stressgevoelens te dempen! En lekker bewogen dus. Succes met weer beginnen met werken binnenkort!
dinsdag 1 september 2020 om 22:07
Body positivity, ik volg het eigenlijk niet. Tenminste, niet de hele insta-hype erover. Ik volg sowieso eigenlijk geen BN-ers, influencers of wat dan ook.
Voor mij is body positivity letterlijk goed in je vel zitten. En of dat vel nou ruim is of krap, dat is niet zaligmakend. Gezondheid is het belangrijkste, maar ik ben wel eerlijk: ik voel me wel echt beter bij een maatje minder. Mijn body positivity wordt dus wel meer als ik wat afval. En ik denk dat dat voor meer mensen geldt. Natuurlijk ben ook ik wel gevoelig voor 'wat de menigte vindt', oftewel, voor het huidige schoonheidsideaal. Maar ik probeer me vooral te laten leiden door wat gezond voelt voor mezelf. Maar... het is wel eerder gezegd hier, als je goed in je vel zit, gaat het afvallen makkelijker. En niet andersom, dat als je afvalt, je je 'vanzelf' beter gaat voelen. Daar is vaak toch meer voor nodig, vaak worstel je niet alleen met je gewicht.
Maar over het algemeen, ben ik me veel minder bewust van mijn lijf en hoe ik denk dat anderen naar mij kijken, dan vroeger. Ik maak me er minder druk om en het gaat er nu meer om hoe ik mezelf voel, niet hoe anderen mij zien. Maar toch, dat laatste is bij mij denk ik nooit helemáál weg.
Voor mij is body positivity letterlijk goed in je vel zitten. En of dat vel nou ruim is of krap, dat is niet zaligmakend. Gezondheid is het belangrijkste, maar ik ben wel eerlijk: ik voel me wel echt beter bij een maatje minder. Mijn body positivity wordt dus wel meer als ik wat afval. En ik denk dat dat voor meer mensen geldt. Natuurlijk ben ook ik wel gevoelig voor 'wat de menigte vindt', oftewel, voor het huidige schoonheidsideaal. Maar ik probeer me vooral te laten leiden door wat gezond voelt voor mezelf. Maar... het is wel eerder gezegd hier, als je goed in je vel zit, gaat het afvallen makkelijker. En niet andersom, dat als je afvalt, je je 'vanzelf' beter gaat voelen. Daar is vaak toch meer voor nodig, vaak worstel je niet alleen met je gewicht.
Maar over het algemeen, ben ik me veel minder bewust van mijn lijf en hoe ik denk dat anderen naar mij kijken, dan vroeger. Ik maak me er minder druk om en het gaat er nu meer om hoe ik mezelf voel, niet hoe anderen mij zien. Maar toch, dat laatste is bij mij denk ik nooit helemáál weg.
woensdag 2 september 2020 om 09:05
Wat lekker @Grietje2, gefeliciteerd!
Zit nu wat meer te lezen over bodypositivity. Had de hype ook gemist. Ik dacht dat het ging over dingen als Linda die met haar lijf nog op de cover van een magazine durft (en dan zie je dus een lijf waar de meeste vrouwen van die leeftijd een moord voor zouden doen). Ik wist wel dat het over overgewicht ging, maar dacht dat het breder was. En dus ook over verschillen die er mogen zijn en tekenen van ouderdom die je mag laten zien en zo. Maar zie nu dat het inderdaad vrij eenzijdig gaat om de acceptatie van te dik zijn.
Wat @RandonWriter ook zegt: mensen die denken dat ze gelukkiger worden als ze afvallen, die maken een denkfout. Ik kan me in die zin voorstellen dat bodypositivity kan helpen. Ik denk dat gestaag afvallen namelijk veel beter gaat als je eerst leert om je lichaam te accepteren en het te koesteren zoals het is. Dat is ook mijn uitgangspunt: ik wil gewoon goed voor mijn lichaam zorgen en daarom stop ik er gezonde dingen in en probeer ik genoeg te bewegen. Om het beter te onderhouden. En ja, meestal ga je dan ook afvallen.
Bedenk me nu dat ik juist toen ik op mijn zwaarst was (zes kilo geleden dus) twee nieuwe setjes kleding heb gekocht, met het idee dat ik er ook met dit postuur leuk uit mag zien. En toen begon ik af te vallen. Terwijl ik voorheen juist de neiging had om kleding te kopen die iets te straks zat met het idee dat het vast mooi zou staan als ik een paar kilo af zou vallen...
Zit nu wat meer te lezen over bodypositivity. Had de hype ook gemist. Ik dacht dat het ging over dingen als Linda die met haar lijf nog op de cover van een magazine durft (en dan zie je dus een lijf waar de meeste vrouwen van die leeftijd een moord voor zouden doen). Ik wist wel dat het over overgewicht ging, maar dacht dat het breder was. En dus ook over verschillen die er mogen zijn en tekenen van ouderdom die je mag laten zien en zo. Maar zie nu dat het inderdaad vrij eenzijdig gaat om de acceptatie van te dik zijn.
Wat @RandonWriter ook zegt: mensen die denken dat ze gelukkiger worden als ze afvallen, die maken een denkfout. Ik kan me in die zin voorstellen dat bodypositivity kan helpen. Ik denk dat gestaag afvallen namelijk veel beter gaat als je eerst leert om je lichaam te accepteren en het te koesteren zoals het is. Dat is ook mijn uitgangspunt: ik wil gewoon goed voor mijn lichaam zorgen en daarom stop ik er gezonde dingen in en probeer ik genoeg te bewegen. Om het beter te onderhouden. En ja, meestal ga je dan ook afvallen.
Bedenk me nu dat ik juist toen ik op mijn zwaarst was (zes kilo geleden dus) twee nieuwe setjes kleding heb gekocht, met het idee dat ik er ook met dit postuur leuk uit mag zien. En toen begon ik af te vallen. Terwijl ik voorheen juist de neiging had om kleding te kopen die iets te straks zat met het idee dat het vast mooi zou staan als ik een paar kilo af zou vallen...
The impossible just takes a little longer.
donderdag 3 september 2020 om 18:03
@RandomWriter: Hoe je je voelt, is zoveel belangrijker...maar toch, het gaat ook wel hand in hand, tot op zekere hoogte.
@Grietje: Gefeliciteerd met de eerste mijlpaal! Op naar de volgende!
@Avena: Grappig, wat je schrijft over voorheen kleding kopen die te strak zat zodat je het "ooit" zou gaan passen. En nu beginnen die leuke setjes die eerst pasten misschien al wat te groot te worden...? Maar dat is dan toch weer niet zo erg - vind ik tenminste. Hoewel ik het ergens ook zonde vind dat ik bepaalde dingen niet meer pas, omdat ze veel te groot zijn geworden. Weggooien kan ik nog niet, maar toch hoop ik die dingen nooit meer te passen.
En hier...goed nieuws...het beste nieuws...
IK HEB GEEN DIABETES MEER!!!
En natuurlijk: het kon bijna niet anders. Dus eigenlijk wist ik het wel. Maar om het bewezen te hebben, dat voelt toch weer anders.
Voorlopig moet ik nog jaarlijks mijn nuchter glucose laten controleren en als dat de komende vijf jaar stabiel blijft (<6) dan verdwijnt de diagnose helemaal. Nu heet het officieel diabetes "in remissie", maar daar doe ik het ook wel voor.
@Grietje: Gefeliciteerd met de eerste mijlpaal! Op naar de volgende!
@Avena: Grappig, wat je schrijft over voorheen kleding kopen die te strak zat zodat je het "ooit" zou gaan passen. En nu beginnen die leuke setjes die eerst pasten misschien al wat te groot te worden...?
Maar dat is dan toch weer niet zo erg - vind ik tenminste. Hoewel ik het ergens ook zonde vind dat ik bepaalde dingen niet meer pas, omdat ze veel te groot zijn geworden. Weggooien kan ik nog niet, maar toch hoop ik die dingen nooit meer te passen.En hier...goed nieuws...het beste nieuws...
IK HEB GEEN DIABETES MEER!!!
En natuurlijk: het kon bijna niet anders. Dus eigenlijk wist ik het wel. Maar om het bewezen te hebben, dat voelt toch weer anders.
Voorlopig moet ik nog jaarlijks mijn nuchter glucose laten controleren en als dat de komende vijf jaar stabiel blijft (<6) dan verdwijnt de diagnose helemaal. Nu heet het officieel diabetes "in remissie", maar daar doe ik het ook wel voor.
donderdag 3 september 2020 om 18:06
Wat goed! Gefeliciteerd!!!anijsblokje schreef: ↑03-09-2020 18:03[...]
En hier...goed nieuws...het beste nieuws...
IK HEB GEEN DIABETES MEER!!!
En natuurlijk: het kon bijna niet anders. Dus eigenlijk wist ik het wel. Maar om het bewezen te hebben, dat voelt toch weer anders.
Voorlopig moet ik nog jaarlijks mijn nuchter glucose laten controleren en als dat de komende vijf jaar stabiel blijft (<6) dan verdwijnt de diagnose helemaal. Nu heet het officieel diabetes "in remissie", maar daar doe ik het ook wel voor.
donderdag 3 september 2020 om 18:42
WoW wat goed anijsblokje wat een super resultaat.
Hier weer gewerkt voor het eerst. Eten op het werk ging goed, gelukkig heb ik ook collega’s die gezond eten dus dat scheelt.
Zo meteen lekker dansen dus weer even wat beweging.
Als avond eten bloemkool, gepofte aardappel en vegetarische knakworstjes op.
Hier weer gewerkt voor het eerst. Eten op het werk ging goed, gelukkig heb ik ook collega’s die gezond eten dus dat scheelt.
Zo meteen lekker dansen dus weer even wat beweging.
Als avond eten bloemkool, gepofte aardappel en vegetarische knakworstjes op.
donderdag 3 september 2020 om 21:47
@Anijsblokje, super goed!!! Heb je toch even helemaal zelf geflikt, top! Moet een heerlijk gevoel zijn
@Grietje, jij hebt volgens mij ook de slag weer goed te pakken! Gewoon 1,9 eraf, super!
@Avena, zo herkenbaar, kleding net een maatje kleiner kopen om jezelf zogenaamd te 'motiveren'... Werkte bij mij echt niet. Maar toch deed ik het elke keer weer. Op een gegeven moment de kast vol met 'frustratie-kleding'. Dan is de body-positivity ver te zoeken
Maar dat punt zijn we gelukkig voorbij, ik heb nu bijna alleen maar kleding die gewoon past. En ook steeds beter gaat staan!
Ik lijk wel steeds vermoeider te worden... Vandaag op het werk ook echt even niet zo lekker. Misselijk, rillerig... Komt echt van de stress en de vermoeidheid. Dus ik kruip zo mijn bedje maar in. Nog even lekker lezen.
Wel de tabel gisteren nog even bijgewerkt, toch weer 0,2 minder kunnen opschrijven. Bijna 6 kg eraf nu, ik ben er blij mee. De weg gaat nu in ieder geval weer omlaag. Ik heb de slag weer te pakken.
@Grietje, jij hebt volgens mij ook de slag weer goed te pakken! Gewoon 1,9 eraf, super!
@Avena, zo herkenbaar, kleding net een maatje kleiner kopen om jezelf zogenaamd te 'motiveren'... Werkte bij mij echt niet. Maar toch deed ik het elke keer weer. Op een gegeven moment de kast vol met 'frustratie-kleding'. Dan is de body-positivity ver te zoeken
Maar dat punt zijn we gelukkig voorbij, ik heb nu bijna alleen maar kleding die gewoon past. En ook steeds beter gaat staan!
Ik lijk wel steeds vermoeider te worden... Vandaag op het werk ook echt even niet zo lekker. Misselijk, rillerig... Komt echt van de stress en de vermoeidheid. Dus ik kruip zo mijn bedje maar in. Nog even lekker lezen.
Wel de tabel gisteren nog even bijgewerkt, toch weer 0,2 minder kunnen opschrijven. Bijna 6 kg eraf nu, ik ben er blij mee. De weg gaat nu in ieder geval weer omlaag. Ik heb de slag weer te pakken.
donderdag 3 september 2020 om 22:52
anijsblokje schreef: ↑03-09-2020 18:03En hier...goed nieuws...het beste nieuws...
IK HEB GEEN DIABETES MEER!!!
Wow, wat gaaf! Wat een overwinning! Gefeliciteerd!
The impossible just takes a little longer.
vrijdag 4 september 2020 om 16:26
Hoi lieve allemaal, ik heb weer eventjes de tijd en energie om een berichtje te schrijven vandaag! Voor de mensen die op mijn laatste bericht hadden gereageerd: wat onwijs lief en leuk om te lezen, dank jullie wel! Ik ga proberen de vragen te beantwoorden.
Ik heb ongeveer eens in de drie weken een afspraak met de diëtiste. Meestal vraagt ze een beetje hoe alles gaat en zo en bedenken we dan een opdracht voor de volgende keer (of eigenlijk: die bedenkt zij, want ik ben geen held in doelen bedenken). De opdrachten verschillen erg per keer. In het begin heb ik bijvoorbeeld meerdere keren de opdracht meegekregen om bij te houden wat ik eet en moest daarbij ook opschrijven wat ik dan op zo'n moment dacht en voelde (vond ik best lastig haha), maar we hebben ook dingen geprobeerd zoals bijvoorbeeld tussendoortjes in mijn eetpatroon verwerken en deze keer moet ik proberen eetbuien een uur uit te stellen (met als doel om het straks steeds langer uit te kunnen stellen en uiteindelijk geen eetbuien meer te hebben). Maar ik vind dit alles heel erg lastig. Soms lukt een opdracht nooit of maar een paar keer en daar voel ik me dan kut over. Maar goed, dat soort dingen probeer ik wel ook te bespreken. Bij de opdracht voor deze keer loop ik weer ontzettend vast; ik heb de laatste maanden geen echt grote eetbuien meer (soms wel nog helaas), maar het is meer dat ik veel slechte/makkelijke/ongezonde maaltijden eet. En nu loop ik er dus in vast of ik dan die hele maaltijden moet gaan uitstellen of dat dat ook niet helemaal de bedoeling is. En ik voel me ook onwijs schuldig dat het steeds maar niet lukt, want ik heb gemerkt dat ik me er helemaal niet vaak bewust van ben dat ik slecht wil gaan eten, maar dat voel ik eigenlijk pas als ik al bezig ben of zo? Dus voor het uitstellen ben ik dan meestal al te laat. Want ik had in mn hoofd dat de opdracht dus is dat ik het steeds probeer uit te stellen als ik wat slechts wil gaan eten, wat zou betekenen dat ik echt meerede keren per dag zou moeten uitstellen en zou moeten opschrijven voor de opdracht wat ik allemaal heb gedaan om mezelf af te leiden in die tijd, maar heb eigenlijk nu in anderhalve week nog maar één keer bewust iets uitgesteld (wat niet eens 20 minuten lukte) terwijl ik het dus voor mn gevoel al duizend keer had moeten proberen. Dus loop hier heel erg in vast. Ik doe echt hard mijn best om dit soort dingen te bespreken tijdens de gesprekken en ze is ook zo lief en begripvol en helpend in de dingen die ze zegt, maar voel me toch wel erg rot en stom en schuldig dat de opdrachten me steeds niet lukken. Ik hoop echt niet dat ze dan denkt dat ik het niet graag genoeg wil of zo, want daar ben ik gewoon heel bang voor.
Er werd ook gevraagd of het me nog weleens lukt om zelf te koken, maar dat gaat helaas ook weer heel slecht de laatste tijd. Heel soms lukt het om een simpele pasta te maken, maar eigenlijk is dat dan zelf zo ongeveer voor de helft kant-en-klaar. En ik walg zo van mezelf dat het me niet eens lukt om een makkelijk avg'tje te maken, en ik begrijp mezelf ook echt echt echt niet want zo gaat het nooit beter worden. Ik schaam me dood en vind het ook heel erg, want zo was ik nooit, maar ik heb zelfs regelmatig dat het me wel is gelukt om gezonde boodschappen te doen maar ik vervolgens eten moet weggooien (ja echt) omdat ik vervolgens de kracht niet heb gehad om het klaar te maken.... Zó suf.
@Grietje2: wat goed dat je nu onder de 110 zit, knap hoor!
@anijsblokje: en wilde jou toch ook wel heel graag even komen feliciteren, want ik ben heel blij voor je dat je officieel van de diabetes af bent. Zó goed gedaan!
@Avena: ohhh, zo vreselijk herkenbaar. Ik heb iets teveel van die kleding die ik ooit hoopte te gaan passen. Werkt voor mij ook toch niet helemaal genoeg blijkt maar weer. Bij mij is het net als bij @Randomwriter ook meer een kast vol frustratiekleding geworden. Maar zit nog steeds in mn hoofd stiekem hoor, dat ik het ooit nog aan kan.
Nou goed, vond het best fijn om weer eventjes te schrijven. Het lukt me dan nog helaas niet om echt op iedereen te reageren, maar weet dat ik nooit bewust of gericht iemand oversla hoor! Ik lees jullie allemaal heel graag.
Ik heb ongeveer eens in de drie weken een afspraak met de diëtiste. Meestal vraagt ze een beetje hoe alles gaat en zo en bedenken we dan een opdracht voor de volgende keer (of eigenlijk: die bedenkt zij, want ik ben geen held in doelen bedenken). De opdrachten verschillen erg per keer. In het begin heb ik bijvoorbeeld meerdere keren de opdracht meegekregen om bij te houden wat ik eet en moest daarbij ook opschrijven wat ik dan op zo'n moment dacht en voelde (vond ik best lastig haha), maar we hebben ook dingen geprobeerd zoals bijvoorbeeld tussendoortjes in mijn eetpatroon verwerken en deze keer moet ik proberen eetbuien een uur uit te stellen (met als doel om het straks steeds langer uit te kunnen stellen en uiteindelijk geen eetbuien meer te hebben). Maar ik vind dit alles heel erg lastig. Soms lukt een opdracht nooit of maar een paar keer en daar voel ik me dan kut over. Maar goed, dat soort dingen probeer ik wel ook te bespreken. Bij de opdracht voor deze keer loop ik weer ontzettend vast; ik heb de laatste maanden geen echt grote eetbuien meer (soms wel nog helaas), maar het is meer dat ik veel slechte/makkelijke/ongezonde maaltijden eet. En nu loop ik er dus in vast of ik dan die hele maaltijden moet gaan uitstellen of dat dat ook niet helemaal de bedoeling is. En ik voel me ook onwijs schuldig dat het steeds maar niet lukt, want ik heb gemerkt dat ik me er helemaal niet vaak bewust van ben dat ik slecht wil gaan eten, maar dat voel ik eigenlijk pas als ik al bezig ben of zo? Dus voor het uitstellen ben ik dan meestal al te laat. Want ik had in mn hoofd dat de opdracht dus is dat ik het steeds probeer uit te stellen als ik wat slechts wil gaan eten, wat zou betekenen dat ik echt meerede keren per dag zou moeten uitstellen en zou moeten opschrijven voor de opdracht wat ik allemaal heb gedaan om mezelf af te leiden in die tijd, maar heb eigenlijk nu in anderhalve week nog maar één keer bewust iets uitgesteld (wat niet eens 20 minuten lukte) terwijl ik het dus voor mn gevoel al duizend keer had moeten proberen. Dus loop hier heel erg in vast. Ik doe echt hard mijn best om dit soort dingen te bespreken tijdens de gesprekken en ze is ook zo lief en begripvol en helpend in de dingen die ze zegt, maar voel me toch wel erg rot en stom en schuldig dat de opdrachten me steeds niet lukken. Ik hoop echt niet dat ze dan denkt dat ik het niet graag genoeg wil of zo, want daar ben ik gewoon heel bang voor.
Er werd ook gevraagd of het me nog weleens lukt om zelf te koken, maar dat gaat helaas ook weer heel slecht de laatste tijd. Heel soms lukt het om een simpele pasta te maken, maar eigenlijk is dat dan zelf zo ongeveer voor de helft kant-en-klaar. En ik walg zo van mezelf dat het me niet eens lukt om een makkelijk avg'tje te maken, en ik begrijp mezelf ook echt echt echt niet want zo gaat het nooit beter worden. Ik schaam me dood en vind het ook heel erg, want zo was ik nooit, maar ik heb zelfs regelmatig dat het me wel is gelukt om gezonde boodschappen te doen maar ik vervolgens eten moet weggooien (ja echt) omdat ik vervolgens de kracht niet heb gehad om het klaar te maken.... Zó suf.
@Grietje2: wat goed dat je nu onder de 110 zit, knap hoor!
@anijsblokje: en wilde jou toch ook wel heel graag even komen feliciteren, want ik ben heel blij voor je dat je officieel van de diabetes af bent. Zó goed gedaan!
@Avena: ohhh, zo vreselijk herkenbaar. Ik heb iets teveel van die kleding die ik ooit hoopte te gaan passen. Werkt voor mij ook toch niet helemaal genoeg blijkt maar weer. Bij mij is het net als bij @Randomwriter ook meer een kast vol frustratiekleding geworden. Maar zit nog steeds in mn hoofd stiekem hoor, dat ik het ooit nog aan kan.
Nou goed, vond het best fijn om weer eventjes te schrijven. Het lukt me dan nog helaas niet om echt op iedereen te reageren, maar weet dat ik nooit bewust of gericht iemand oversla hoor! Ik lees jullie allemaal heel graag.
vrijdag 4 september 2020 om 20:03
Dankjulliewel voor alle felicitaties!
@JEMMER: Mooie, uitgebreide reactie weer. De opdrachten klinken pittig, maar dat betekent ook dat het wel de kern raakt van waar jij tegenaan loopt, denk ik.
Ik denk dat het voor mensen die ook eetbuien hebben, herkenbaar is dat je niet (of niet altijd) bewust plant wanneer je een eetbui gaat hebben, maar dat dat bewustzijn pas komt als je al aan het eten bent.
Misschien is dat ook wel de vraag van je dietist: of je je daarvan bewust kunt worden; wat zijn voor jou de triggers, of kunnen de triggers zijn om een eetbui te krijgen? Of herken je een bepaald patroon?
Ik weet nu bijvoorbeeld voor mezelf dat ik een eetbui krijg als ik een dag niet volwaardig (of beter: veel te weinig) heb gegeten. En daarbij spelen dat emoties, een rotgevoel, verdriet, boosheid, maar ook vermoeidheid. Voordat ik daar achter kwam...dat heeft wel even geduurd. Ik zorg er nu dus al een tijd voor dat dat niet meer gebeurt. Maar als ik me na zo'n eetbui afvroeg wat ik allemaal had gegeten, had ik meestal geen idee. En als ik het probeerde te bedenken, dan vergat ik altijd wel wat.
Bij mij kwam het vaak neer op twee grote zakken chips, een grote reep chocola en 1 of 2 zakken snoep of pakken koekjes. Even voor het idee.
En daarna at ik vaak nog een (relatief gezonde, maar ook een grote portie) warme maaltijd.
Je schrijft dat de echte eetbuien minder vaak voorkomen. Dat lijkt me ook al winst? Eetbuien zijn rot... Bij mij merk ik dat het ook te maken heeft met mijn cyclus. Wie weet kun je er iets mee.
Wat is er mis met grotendeels kant&klare pasta maken? Wat bedoel je met grotendeels k&k? Pasta koken, maar de saus uit een potje? Dat is toch prima... Of heb je voor jezelf het idee dat avondeten altijd Zelfgemaakt moet zijn? Kun je bij de ongezondere maaltijden (nogmaals: wat valt daar onder voor jou) misschien wat rauwkost eten? Of juist al bij de lunch, of tussendoor?
En wat gebeurt er als je toch gekocht eten moet weggooien? Wat gaat daaraan vooraf? Is het dan puur geen energie om te koken, of wordt het teveel in je hoofd, bijvoorbeeld? Kun je koken op een moment van de dag waarop je de meeste energie hebt, al is dat dan niet rond etenstijd?
...goed. De valkuil van mijn beroepsgroep is oplossingen willen zoeken. Ik hoorde vandaag van mijn leidinggevende dat ik voor iedereen altijd alles wil oplossen. Daar ben ik het niet mee eens, maar ik doe het nu wel voor jou. Negeer het als je het irritant vindt. Dat is helemaal oké. Ik wil meedenken en hoop dat je weet dat je hierin niet alleen staat!
@JEMMER: Mooie, uitgebreide reactie weer. De opdrachten klinken pittig, maar dat betekent ook dat het wel de kern raakt van waar jij tegenaan loopt, denk ik.
Ik denk dat het voor mensen die ook eetbuien hebben, herkenbaar is dat je niet (of niet altijd) bewust plant wanneer je een eetbui gaat hebben, maar dat dat bewustzijn pas komt als je al aan het eten bent.
Misschien is dat ook wel de vraag van je dietist: of je je daarvan bewust kunt worden; wat zijn voor jou de triggers, of kunnen de triggers zijn om een eetbui te krijgen? Of herken je een bepaald patroon?
Ik weet nu bijvoorbeeld voor mezelf dat ik een eetbui krijg als ik een dag niet volwaardig (of beter: veel te weinig) heb gegeten. En daarbij spelen dat emoties, een rotgevoel, verdriet, boosheid, maar ook vermoeidheid. Voordat ik daar achter kwam...dat heeft wel even geduurd. Ik zorg er nu dus al een tijd voor dat dat niet meer gebeurt. Maar als ik me na zo'n eetbui afvroeg wat ik allemaal had gegeten, had ik meestal geen idee. En als ik het probeerde te bedenken, dan vergat ik altijd wel wat.
Bij mij kwam het vaak neer op twee grote zakken chips, een grote reep chocola en 1 of 2 zakken snoep of pakken koekjes. Even voor het idee.
En daarna at ik vaak nog een (relatief gezonde, maar ook een grote portie) warme maaltijd.
Je schrijft dat de echte eetbuien minder vaak voorkomen. Dat lijkt me ook al winst? Eetbuien zijn rot... Bij mij merk ik dat het ook te maken heeft met mijn cyclus. Wie weet kun je er iets mee.
Wat is er mis met grotendeels kant&klare pasta maken? Wat bedoel je met grotendeels k&k? Pasta koken, maar de saus uit een potje? Dat is toch prima... Of heb je voor jezelf het idee dat avondeten altijd Zelfgemaakt moet zijn? Kun je bij de ongezondere maaltijden (nogmaals: wat valt daar onder voor jou) misschien wat rauwkost eten? Of juist al bij de lunch, of tussendoor?
En wat gebeurt er als je toch gekocht eten moet weggooien? Wat gaat daaraan vooraf? Is het dan puur geen energie om te koken, of wordt het teveel in je hoofd, bijvoorbeeld? Kun je koken op een moment van de dag waarop je de meeste energie hebt, al is dat dan niet rond etenstijd?
...goed. De valkuil van mijn beroepsgroep is oplossingen willen zoeken. Ik hoorde vandaag van mijn leidinggevende dat ik voor iedereen altijd alles wil oplossen. Daar ben ik het niet mee eens, maar ik doe het nu wel voor jou. Negeer het als je het irritant vindt. Dat is helemaal oké. Ik wil meedenken en hoop dat je weet dat je hierin niet alleen staat!
vrijdag 4 september 2020 om 22:41
Hoi,
Ik heb af en toe nog wel eens een bericht gelezen, maar niet heel actief meer eigenlijk. Vaak stelde ik het uit om een bericht te typen, want je bent er best even mee bezig en ik ben momenteel druk met een studie. Dus uiteindelijk werd het van uitstellen, dat het er helemaal niet meer van kwam. Maar je mag er mij anders wel uithalen hoor.
Wel lees ik echt positieve dingen bij jullie! En leuk ook dat het topic nog steeds lopend is.
Ik heb af en toe nog wel eens een bericht gelezen, maar niet heel actief meer eigenlijk. Vaak stelde ik het uit om een bericht te typen, want je bent er best even mee bezig en ik ben momenteel druk met een studie. Dus uiteindelijk werd het van uitstellen, dat het er helemaal niet meer van kwam. Maar je mag er mij anders wel uithalen hoor.
Wel lees ik echt positieve dingen bij jullie! En leuk ook dat het topic nog steeds lopend is.
vrijdag 4 september 2020 om 23:02
@Jemmer, vooral allereerst even een hele dikke knuffel voor jou! 
Ik lees vooral in je bericht nog heel veel schuldgevoelens, gedachten dat je het niet goed genoeg doet en angst. Ik ben geen psycholoog en kan je daarin dus weinig tips geven, maar ik wil je wel zeggen dat ik het echt supersuper knap van je vind dat je wel iedere drie weken (ondanks al die angst/schuldgevoelens en negatieve gedachtes) gewoon naar de diëtiste gaat! Weet je wel wat voor overwinning dat al is?
Ik hoop dat de zon binnenkort weer wat meer voor je gaat schijnen. Ik lees in ieder geval geen falen in jouw verhaal. Ik lees iemand met heel veel vervelende gedachtes in haar hoofd, die toch elke keer weer opnieuw probeert die gedachtes de baas te worden. Dat is doodvermoeiend en dan is het niet raar dat dat lang niet alle keren precies zo lukt als je wilt. Maar je bent er wel mee bezig, je geeft niet op. En daar heb ik heel veel respect voor!
Zet 'm op meid!
Ik lees vooral in je bericht nog heel veel schuldgevoelens, gedachten dat je het niet goed genoeg doet en angst. Ik ben geen psycholoog en kan je daarin dus weinig tips geven, maar ik wil je wel zeggen dat ik het echt supersuper knap van je vind dat je wel iedere drie weken (ondanks al die angst/schuldgevoelens en negatieve gedachtes) gewoon naar de diëtiste gaat! Weet je wel wat voor overwinning dat al is?
Ik hoop dat de zon binnenkort weer wat meer voor je gaat schijnen. Ik lees in ieder geval geen falen in jouw verhaal. Ik lees iemand met heel veel vervelende gedachtes in haar hoofd, die toch elke keer weer opnieuw probeert die gedachtes de baas te worden. Dat is doodvermoeiend en dan is het niet raar dat dat lang niet alle keren precies zo lukt als je wilt. Maar je bent er wel mee bezig, je geeft niet op. En daar heb ik heel veel respect voor!
Zet 'm op meid!
zaterdag 5 september 2020 om 18:41
zaterdag 5 september 2020 om 22:27
@anijsblokje: wat een onwijs lieve reactie en je hebt er ook zo de tijd voor genomen, heel erg bedankt! Ik denk zeker dat het juist goed is dat ze opdrachten geeft die moeilijk en een uitdaging voor mij zijn, dus ik doe echt mijn best. Ik hoop alleen gewoon dat het me ook een keer lukt om de opdrachten goed te doen, want dit voelt steeds zo suf.
Fijn dat je zegt dat waarschijnlijk veel mensen herkennen dat je je niet altijd bewust bent van het eten. Ik vind het zo moeilijk om een duidelijk patroon te vinden. Ja, ik eet als ik me mentaal heel slecht voel, maar het gaat al maandenlang aan een stuk door slecht (ook met eten trouwens, dus dat is een verband haha) dus op deze manier komt er nooit een eind aan. Maar goed, ik ga het even overleggen tijdens de volgende afspraak. Misschien heeft zij nog ideeën voor goede vervolgopdrachten nu dit niet goed lukt.
Wat goed dat jij nu wel voor jezelf duidelijk hebt wanneer de eetbuien komen, dat lijkt me verhelderend. En dan kun je inderdaad juist ook zorgen dat je dat voorkomt. Wat goed dat dit je zo goed lukt al, en dat je dus wel zorgt dat je genoeg eet enzo en op die manier goed voor jezelf zorgt én de eetbuien voorkomt.
Ja, nou het is niet dat ik iets specifieks heb gedaan dat de echte eetbuien minder voorkomen hoor. Maar nu eet ik gewoon over de dag heen steeds ongezonde maaltijden dus dat is net zo slecht als een goed eetpatroon met eetbuien denk ik. Best wel stom. Goede tip die je geeft over dat het ook met je cyclus te maken kan hebben, alleen weet ik eerlijk gezegd niet eens echt hoe mijn cyclus loopt doordat ik de pil doorslik (ik werd altijd heel ziek van ongesteldheid), dus heb suf genoeg geen idee hoe dat nu allemaal zit bij mij.
Nou, kant-en-klare pasta is bij mij wel echt die verse pasta met saus van de appie (met een beetje sla en pijnboompitten die ik erop gooi), dus dat is zeker niet heel erg gezond... Maar het helpt wel een beetje dat je het op die manier relativeert, want je hebt ook wel een beetje gelijk. Alleen als ik aan het aantal calorieën denk voelt het toch weer helemaal verkeerd, omdat ik ook weet dat het minder kan. En omdat ik me er natuurlijk heel erg bewust van ben dat deze maaltijden mijn beste maaltijden zijn en de rest van de week uit écht ongezonde (deels afhaal- of bestel)maaltijden zijn. En daar baal ik van. Je tip van rauwkost vind ik een goede en eerlijk gezegd heb ik het ook altijd in huis, maar is dat een van de dingen die ik vaak moet weggooien. Ik weet echt niet waarom en ik weet dat dat heel stom klinkt, maar ik weet echt niet waarom ik me er niet gewoon toe kan zetten.
Ik denk dat het niet kunnen koken vaak een combinatie is van verschillende dingen. Soms heb ik bijvoorbeeld geen energie gehad om boodschappen te doen en besef ik 's avonds dat ik dat nog moet doen en wordt het dan bestellen omdat ik de kracht niet meer heb om weg te gaan, soms heb ik gezond eten in de koelkast liggen en haal ik alsnog wat ongezonds omdat ik me rot voel en ik dan puur aan het wegeten ben (heel erg, ik weet het) en soms is het dus ook heel onbewust en heb ik pas later door hoe ongezond ik eigenlijk weer bezig ben. Maar ik voel me er altijd achteraf kut over, dus ik begrijp echt niet waarom ik er niet gewoon per direct mee stop. Zó stom he.
Ik neem je tip van op andere momenten koken mee, misschien kan ik daar op een later moment wel echt wat mee dus ik houd hem in mijn hoofd. Voor nu is het vooral de hele dag een gevoel van de dag doorkomen tot hij weer voorbij is, dus begint de dag al zwaar (veel andere dingen gaan nu ook niet zo goed). Maar hopelijk kan ik binnenkort weer meer dingen doen gewoon, ik neem me ook elke dag voor dat morgen beter moet gaan dus misschien lukt het uiteindelijk wel weer.
En ik vind je uitgebreide reactie en meedenken juist ontzettend lief en begripvol, dus ik vind het helemaal niet irritant! Dank je wel.
@Gossipgirl: hartstikke logisch dat jij dan nu druk met je hoofd bij het studeren zit hoor. Maar je bent altijd welkom om terug te komen als je daar weer behoefte aan hebt natuurlijk! Veel succes met je studie!
@RandomWriter: ik wil jou ook bedanken voor je lieve, uitgebreide reactie. Echt zo attent dat jullie allemaal zo meedenken. Ik denk dat je het helemaal goed uit mijn bericht hebt gefilterd inderdaad: heel veel schuldgevoelens, gedachten dat je het niet goed genoeg doet en angst. Dat is wel zo'n beetje de samenvatting ja. Maar onwijs lief wat je zegt over dat je het wel knap vindt dat ik nog naar de diëtiste ga. Leuk om te horen! Het helpt onwijs mee dat ze zo lief en begripvol is; ze heeft duidelijk ervaring met dit soort dingen en dat is helpend. Ik weet verder niet zo goed wat ik op de rest van je berichtje moet reageren, maar het raakt me heel erg (op een goede manier), dus dank je wel.
@Grietje2: en ook nog een reactie van jou, leuk! Heel erg bedankt ook. Ben inderdaad erg dankbaar voor mijn diëtiste!
Fijn dat je zegt dat waarschijnlijk veel mensen herkennen dat je je niet altijd bewust bent van het eten. Ik vind het zo moeilijk om een duidelijk patroon te vinden. Ja, ik eet als ik me mentaal heel slecht voel, maar het gaat al maandenlang aan een stuk door slecht (ook met eten trouwens, dus dat is een verband haha) dus op deze manier komt er nooit een eind aan. Maar goed, ik ga het even overleggen tijdens de volgende afspraak. Misschien heeft zij nog ideeën voor goede vervolgopdrachten nu dit niet goed lukt.
Wat goed dat jij nu wel voor jezelf duidelijk hebt wanneer de eetbuien komen, dat lijkt me verhelderend. En dan kun je inderdaad juist ook zorgen dat je dat voorkomt. Wat goed dat dit je zo goed lukt al, en dat je dus wel zorgt dat je genoeg eet enzo en op die manier goed voor jezelf zorgt én de eetbuien voorkomt.
Ja, nou het is niet dat ik iets specifieks heb gedaan dat de echte eetbuien minder voorkomen hoor. Maar nu eet ik gewoon over de dag heen steeds ongezonde maaltijden dus dat is net zo slecht als een goed eetpatroon met eetbuien denk ik. Best wel stom. Goede tip die je geeft over dat het ook met je cyclus te maken kan hebben, alleen weet ik eerlijk gezegd niet eens echt hoe mijn cyclus loopt doordat ik de pil doorslik (ik werd altijd heel ziek van ongesteldheid), dus heb suf genoeg geen idee hoe dat nu allemaal zit bij mij.
Nou, kant-en-klare pasta is bij mij wel echt die verse pasta met saus van de appie (met een beetje sla en pijnboompitten die ik erop gooi), dus dat is zeker niet heel erg gezond... Maar het helpt wel een beetje dat je het op die manier relativeert, want je hebt ook wel een beetje gelijk. Alleen als ik aan het aantal calorieën denk voelt het toch weer helemaal verkeerd, omdat ik ook weet dat het minder kan. En omdat ik me er natuurlijk heel erg bewust van ben dat deze maaltijden mijn beste maaltijden zijn en de rest van de week uit écht ongezonde (deels afhaal- of bestel)maaltijden zijn. En daar baal ik van. Je tip van rauwkost vind ik een goede en eerlijk gezegd heb ik het ook altijd in huis, maar is dat een van de dingen die ik vaak moet weggooien. Ik weet echt niet waarom en ik weet dat dat heel stom klinkt, maar ik weet echt niet waarom ik me er niet gewoon toe kan zetten.
Ik denk dat het niet kunnen koken vaak een combinatie is van verschillende dingen. Soms heb ik bijvoorbeeld geen energie gehad om boodschappen te doen en besef ik 's avonds dat ik dat nog moet doen en wordt het dan bestellen omdat ik de kracht niet meer heb om weg te gaan, soms heb ik gezond eten in de koelkast liggen en haal ik alsnog wat ongezonds omdat ik me rot voel en ik dan puur aan het wegeten ben (heel erg, ik weet het) en soms is het dus ook heel onbewust en heb ik pas later door hoe ongezond ik eigenlijk weer bezig ben. Maar ik voel me er altijd achteraf kut over, dus ik begrijp echt niet waarom ik er niet gewoon per direct mee stop. Zó stom he.
Ik neem je tip van op andere momenten koken mee, misschien kan ik daar op een later moment wel echt wat mee dus ik houd hem in mijn hoofd. Voor nu is het vooral de hele dag een gevoel van de dag doorkomen tot hij weer voorbij is, dus begint de dag al zwaar (veel andere dingen gaan nu ook niet zo goed). Maar hopelijk kan ik binnenkort weer meer dingen doen gewoon, ik neem me ook elke dag voor dat morgen beter moet gaan dus misschien lukt het uiteindelijk wel weer.
En ik vind je uitgebreide reactie en meedenken juist ontzettend lief en begripvol, dus ik vind het helemaal niet irritant! Dank je wel.
@Gossipgirl: hartstikke logisch dat jij dan nu druk met je hoofd bij het studeren zit hoor. Maar je bent altijd welkom om terug te komen als je daar weer behoefte aan hebt natuurlijk! Veel succes met je studie!
@RandomWriter: ik wil jou ook bedanken voor je lieve, uitgebreide reactie. Echt zo attent dat jullie allemaal zo meedenken. Ik denk dat je het helemaal goed uit mijn bericht hebt gefilterd inderdaad: heel veel schuldgevoelens, gedachten dat je het niet goed genoeg doet en angst. Dat is wel zo'n beetje de samenvatting ja. Maar onwijs lief wat je zegt over dat je het wel knap vindt dat ik nog naar de diëtiste ga. Leuk om te horen! Het helpt onwijs mee dat ze zo lief en begripvol is; ze heeft duidelijk ervaring met dit soort dingen en dat is helpend. Ik weet verder niet zo goed wat ik op de rest van je berichtje moet reageren, maar het raakt me heel erg (op een goede manier), dus dank je wel.
@Grietje2: en ook nog een reactie van jou, leuk! Heel erg bedankt ook. Ben inderdaad erg dankbaar voor mijn diëtiste!
zondag 6 september 2020 om 21:45
@Gossipgirl: Fijn dat je even iets laat horen! Meeschrijven moet niet gaan tegenstaan inderdaad! Veel succes met je studie, zet hem op!
@RandomWriter: Hopelijk heeft dit weekend wat rust gebracht in je turbulente leven. Ben je nog aan extra bewegen toe gekomen? Het was volgens mij best goed fietsweer, als je het goede moment van de dag te pakken had...
@Grietje: Lekker bezig! Fijn, dat je nu zoveel motivatie hebt en dat het je niet veel moeite kost om gezond te blijven eten!
@JEMMER: Mooi, weer je reactie terug. Weet dat je hier altijd even kunt komen vertellen hoe het gaat!
Hier nadert weer een afspraak met mijn diëtist. Dat betekent ook dat ik weer een paar dagen precies moet gaan bijhouden en opschrijven wat ik eet/drink. Ze heeft me daar nooit echt richtlijnen voor gegeven hoe volledig ik moet zijn, maar ik weeg dan eigenlijk altijd alles af. (voordat ik het klaarmaak) De yoghurt/kwark doe ik wel op het oog en olie met eetlepels. En bijvoorbeeld boter of andere dingen die ik smeer, daarbij heb ik geen idee van de hoeveelheid. Het maakt me altijd erg alert, die bijhoud-dagen. Dan kan ik me er iets bij voorstellen hoe vermoeiend het moet zijn om een eetstoornis te hebben...
Verder gaat het goed hier. Ik was ineens weer 2-3 kg zwaarder en begreep niet goed waar dat vandaan kwam, tot ik ongesteld werd! Daar had ik even niet aan gedacht. Hopelijk is dat klaar (ik houd dus altijd heel veel vocht vast dan) voor mijn dietistenafspraak.
De vorige keer hoefde ik niet eens op de weegschaal bij haar. Ik denk dat ik er deze keer zelf om ga vragen, omdat ik wil zien in hoeverre alle waardes zijn verbeterd tov mijn eerste afspraak bij haar.
Op dit moment heb ik weer heel sterk het gevoel dat het me gaat lukken mijn gewicht stabiel te houden. Ik voel namelijk heel goed wanneer ik genoeg heb gegeten en als ik toch een dag wat meer heb gegeten dan wat nu normaal is, dan merk ik dat ik de volgende dag iets minder eet, zonder daar echt over na te hoeven denken. Bizar, maar mooi hoe dat werkt.
@RandomWriter: Hopelijk heeft dit weekend wat rust gebracht in je turbulente leven. Ben je nog aan extra bewegen toe gekomen? Het was volgens mij best goed fietsweer, als je het goede moment van de dag te pakken had...
@Grietje: Lekker bezig! Fijn, dat je nu zoveel motivatie hebt en dat het je niet veel moeite kost om gezond te blijven eten!
@JEMMER: Mooi, weer je reactie terug. Weet dat je hier altijd even kunt komen vertellen hoe het gaat!
Hier nadert weer een afspraak met mijn diëtist. Dat betekent ook dat ik weer een paar dagen precies moet gaan bijhouden en opschrijven wat ik eet/drink. Ze heeft me daar nooit echt richtlijnen voor gegeven hoe volledig ik moet zijn, maar ik weeg dan eigenlijk altijd alles af. (voordat ik het klaarmaak) De yoghurt/kwark doe ik wel op het oog en olie met eetlepels. En bijvoorbeeld boter of andere dingen die ik smeer, daarbij heb ik geen idee van de hoeveelheid. Het maakt me altijd erg alert, die bijhoud-dagen. Dan kan ik me er iets bij voorstellen hoe vermoeiend het moet zijn om een eetstoornis te hebben...
Verder gaat het goed hier. Ik was ineens weer 2-3 kg zwaarder en begreep niet goed waar dat vandaan kwam, tot ik ongesteld werd! Daar had ik even niet aan gedacht. Hopelijk is dat klaar (ik houd dus altijd heel veel vocht vast dan) voor mijn dietistenafspraak.
De vorige keer hoefde ik niet eens op de weegschaal bij haar. Ik denk dat ik er deze keer zelf om ga vragen, omdat ik wil zien in hoeverre alle waardes zijn verbeterd tov mijn eerste afspraak bij haar.
Op dit moment heb ik weer heel sterk het gevoel dat het me gaat lukken mijn gewicht stabiel te houden. Ik voel namelijk heel goed wanneer ik genoeg heb gegeten en als ik toch een dag wat meer heb gegeten dan wat nu normaal is, dan merk ik dat ik de volgende dag iets minder eet, zonder daar echt over na te hoeven denken. Bizar, maar mooi hoe dat werkt.
dinsdag 8 september 2020 om 10:08
Wat wordt er veel geschreven
Random, wat vervelend dat je zo moe bent steeds. Zelf merk ik dat echt last heb van de overgang naar de herfst: hangerig en moeilijk uit bed komen... Niets voor mij! Het is nu in de ochtend ook donkerder en ik ben geen fan van herfst en winter, dus ik moet me echt een beetje vermannen.
Fijn dat je wel weer 'back on track' bent qua afvallen!
Jemmer, wat leuk dat je weer mee hebt geschreven. Het valt me op dat je ontzettend goed bezig bent om je ervan bewust te worden hoe eten en voeding voor jou werken. Dat is, denk ik, ook het belangrijkste doel vooralsnog van de diëtiste. Het valt me ook op hoe hard je voor jezelf bent, terwijl je niet lijkt te zien hoe goed je bezig bent. Dat vind ik echt jammer. Je doet heel erg je best, dat is hartstikke belangrijk! Zet hem op hoor!
Wij maken allemaal dat proces door, van bewust worden hoe het voor ons werkt en daarna het uitvogelen - met veel vallen en opstaan - wat voor ons individueel nou eigenlijk het beste werkt. Dat is echt een lastig proces en dat is ook niet in een paar dagen bekeken. Ik zelf heb er máánden (eigenlijk ruim een jaar) over gedaan om heel rustig aan wat gewoontes te veranderen en af te leren om mezelf stom te vinden.
Ik vind je een kei!
Grietje, je gaat lekker zo te zien!
Anijsblokje, heb je de afspraak met de diëtiste al gehad?
Random, wat vervelend dat je zo moe bent steeds. Zelf merk ik dat echt last heb van de overgang naar de herfst: hangerig en moeilijk uit bed komen... Niets voor mij! Het is nu in de ochtend ook donkerder en ik ben geen fan van herfst en winter, dus ik moet me echt een beetje vermannen.
Fijn dat je wel weer 'back on track' bent qua afvallen!
Jemmer, wat leuk dat je weer mee hebt geschreven. Het valt me op dat je ontzettend goed bezig bent om je ervan bewust te worden hoe eten en voeding voor jou werken. Dat is, denk ik, ook het belangrijkste doel vooralsnog van de diëtiste. Het valt me ook op hoe hard je voor jezelf bent, terwijl je niet lijkt te zien hoe goed je bezig bent. Dat vind ik echt jammer. Je doet heel erg je best, dat is hartstikke belangrijk! Zet hem op hoor!
Wij maken allemaal dat proces door, van bewust worden hoe het voor ons werkt en daarna het uitvogelen - met veel vallen en opstaan - wat voor ons individueel nou eigenlijk het beste werkt. Dat is echt een lastig proces en dat is ook niet in een paar dagen bekeken. Ik zelf heb er máánden (eigenlijk ruim een jaar) over gedaan om heel rustig aan wat gewoontes te veranderen en af te leren om mezelf stom te vinden.
Ik vind je een kei!
Grietje, je gaat lekker zo te zien!
Anijsblokje, heb je de afspraak met de diëtiste al gehad?
