-20 in 2020 (met tabel)

Random, wat heb je het druk! Je krijgt het wel voor je kiezen zo! Ik heb erg met je te doen. Zo is een weekend nu niet bepaald iets waar je van bijkomt en je fris uitgerust en opgeladen weer aan de nieuwe week kunt beginnen.
Sterkte hoor!!

Ik moet grinniken om je reactie op mijn 'geen gezelschapsmens'. Je hebt gelijk dat ik eigenlijk best veel onder mensen kom

Hallo allemaal,

na een weekendje op pad te zijn geweest ben ik weer thuis en aan het werk. Afgelopen vrijdag mocht ik weer van mezelf op de weegschaal. Had ik natuurlijk echt wel tussendoor gedaan maar nu mocht ik het weer noteren. Weer een flink gewichtsverlies. In 2 weken zijn er nu al ruim 3 kg verdwenen. Ik vind dat best veel maar dat schijnt in het begin niet heel gek te zijn. Ik ga er dan ook vanuit dat het de komende weken steeds langzamer gaat.
Om toch wel wat te kunnen bewegen dit weekend had ik mijn fiets meegenomen. Voor de lunch ben ik met mijn fiets lekker de limburgse heuvels afgereden. Die moest ik dus wel weer opklimmen om terug te komen, een lekkere work-out. Qua eten zijn weekendjes weg wat lastiger. De lunch had ik zelf in de hand maar voor het ontbijt was ik afhankelijk van wat ons hotel bood en ook 's avonds heb ik niet altijd de verstandigste keuzes gemaakt. Gisteren waren we ook nog onderweg met etenstijd en normaal zouden we dan even snel een patatje eten. Nu heb ik een afhaalsushi in de buurt van de snelweg opgezocht. Dat voelde al een stuk "gezonder".

Met slecht weer ben ik snel geneigd om met de auto naar mijn werk te gaan. Vanmorgen heb ik me toch door de regen gewaagd en ben op de fiets gesprongen. Nu hopen dat ik dat volhoud.

Het is hier qua reacties hollen of stilstaan, lijkt het wel Nu is het ineens weer heel rustig.

Hoe is het met iedereen?

Hier is het werk in ietsje rustiger vaarwater beland. Wel druk nog, maar ineens ook weer meer thuis werken i.v.m. de aangescherpte corona-maatregelen. Ik vind het wel fijn, want normaal ben ik veel reistijd kwijt van de ene naar de andere afspraak. Nu gaat er veel via beeldbellen en dat scheelt heel veel tijd.

Ook fijn omdat mijn oudste hond toch echt in de laatste fase van zijn leven is gekomen en dement is. Hij is regelmatig de weg kwijt, letterlijk en figuurlijk. Nu kan ik hem beter in de gaten houden. Eigenlijk komt het er ook op neer dat ik moet kijken wanneer het genoeg is geweest voor hem. Dat is heel lastig inschatten. Hoe bepaal je of hij het nog naar zijn zin heeft?
Ik las ergens dat plassen en poepen nog goed moet gaan (hij heeft regelmatig ongelukjes, omdat hij bij de keukendeur schijnt te denken dat hij zijn poot wel op kan tillen - na een heel leven zindelijk te zijn geweest). Ook zou hij nog normaal moeten eten en drinken. Dat lijkt aardig op orde, met wat uitzonderingen. Hij heeft vermoedelijk wel enige mate van pijn, want hij loopt stijfjes en komt soms maar moeilijk uit de voeten, maar pijnstillers maken geen verschil. Hij loopt h e e l t r a a g. En soms rent hij ineens weer rond als een pup, maar dat zijn echte uitzonderingen. Hij is grotendeels blind door de staar. Af en toe rolt hij van de trap en hij springt vaak mis bij de stoeprand of wanneer hij op zijn geliefde plekje in de stoel wil.
Ik voel me eigenlijk al maanden schuldig, omdat ik niet weet of ik hem recht doe. Als ik hem in laat slapen, is het misschien te vroeg. Als ik het niet doe, had het misschien eerder gemoeten.

Enfin... on topic: ik zie weer beweging op de weegschaal richting minder gewicht. Ik verander de tabel altijd pas wanneer dit consistent een week zo is, dus hopelijk kan ik het over een week weer aanpassen.

Het is inderdaad rustig hier! Ik heb ook even mijn rust gepakt, het was allemaal even teveel. Uiteindelijk een hele nacht niet geslapen door stress, paniekaanvallen en de uitwerking daarvan op mijn darmen. Dag ziek gemeld en geslapen van half tien tot half drie... daarna om elf uur ‘s avonds ook gewoon weer. Had even mijn grens overschreden...
Nu even strak regime, op tijd op bed (lig er al in) en minder schermtijd ‘s avonds. Heb net een uur op de bank een boek zitten lezen. Dat is echt nieuw voor mij! En was erg fijn.

Wil nu dus ook niet te lang online zijn, maar las jouw berichtje over jouw hond Case-je. In verband met mijn vroegere werk als dierenartsassistente wilde ik daar toch even op reageren.
Deze beslissingen zijn altijd heel moeilijk, en je weet nooit wat nu echt het juiste moment was. Maar het helpt mij altijd om vanuit het dier te beredeneren. Als mens zijn we vaak geneigd om vanuit menselijk oogpunt te kijken (ben ik ook schuldig aan bij mijn dieren hoor!). Maar een dier denkt niet: ‘O ik voel me nu niet zo tof maar morgen is dat vast weer wat beter.’ Hij denkt in het moment. Hij neemt je ook niks kwalijk en hij weet niet wat er gaat gebeuren. Hij maakt zich daar ook niet druk om, over de toekomst die hij wel of niet heeft. De beslissing is voor jou heel moeilijk, maar voor hem is de beslissing gewoon oké, op welk moment je hem ook neemt. Hij heeft, zoals ik het lees, een heerlijk leven gehad en loopt nu op zijn eind. Neem die beslissing zodra het voor jou goed voelt, maar neem hem in ieder geval als hij echt pijn lijkt te hebben, veel slechter of zelfs niet meer eet, zichzelf bevuild (dat is anders dan een keertje in huis plassen) of anderszins onrustig lijkt te worden. Jij kent hem het beste en weet hoe hij was. Maar heb er geen schuldgevoel over .

Geen idee of je er wat aan hebt, maar wilde het toch even kwijt.

Hier gaat het afvallen ineens best hard, iets om in de gaten te houden. Ben er van de ene kant wel blij mee, maar weet dat het deels door de stress komt dus daar moet ik even mee oppassen. Ik probeer wel gewoon goed en gezond te eten, en eet netjes drie maaltijden per dag. Zit alleen sneller vol en houd dat volle gevoel lang, waarbij ik ook wat misselijk ben. Ik herken het van eerdere stress-periodes en weet dus dat het weer beter wordt zodra de stress weer wat weg is. Dus daar werk ik nu aan. Snel telefoon weg dus, en slapen!

Wat lief Random, je reactie op mijn zorgen over mijn hond. Het helpt wel, wat je schrijft, dat een hond in het hier en nu leeft. Daardoor kan ik er toch iets anders naar kijken.

Als je zo lang en zo veel kan slapen op een dag, heb je zeker wel te veel gedaan en te weinig gerust. Goed van je om een dag écht te gebruiken voor uitrusten en ook om een strakker regime in te voeren. Bij veel stress is dat zeker belangrijk. En wat leuk dat je bent gaan lezen! Als je een fijn boek hebt en even daardoor uit je eigen sores en in een andere wereld kunt, kan het heerlijk zijn.

Qua gewicht is het natuurlijk ook best fijn dat het nu ineens wat harder gaat. Ook gewoon blij mee zijn hoor. Tuurlijk hou je het ook in de gaten omdat het niet moet doorschieten en gezond moet blijven, maar als je - zoals jij doet - drie maaltijden per dag gezond eet, dan schuilt daar toch weinig gevaar in.

Heel veel sterkte in ieder geval met alles. Ik hoop voor je dat de stress factoren toch snel zullen minderen.

@MissM5: Goed bezig!! Het is ook gewoon fijn als het in periodes wat sneller gaat met afvallen.
Lekker volhouden dat fietsen, hoor! Ik fiets ook in 15 minuten naar mijn werk, het hele jaar door. (oke, heel soms ga ik lopend) Een goede regenbroek is wel een waardevolle en noodzakelijke aanschaf. Dat geldt ook voor handschoenen, sjaal en muts en een fijne winterjas.

@Case-je: Altijd lastig wat je moet doen met achteruitgaande huisdieren... Ik denk dat RandomWriter wijs advies heeft gegeven, waar ik niets aan kan toevoegen. Het moment van laten inslapen, is daar als het voor jou als onvermijdelijk en aanvaardbaar voelt. Hoe dan ook is het altijd verdrietig.
Fijn van het mindere gewicht op de weegschaal. Wat streng dat je de tabel pas aanpast na een week! Maar prima natuurlijk.

@RandomWriter: Klinkt heftig, vooral die paniekaanvallen. Hopelijk helpt je rustige regime wat om door deze periode heen te komen. Lezen in bed is zeker fijn, maar zo vervelend dat het licht dan weer aan moet...
Geen eetlust bij stress is inderdaad lastig, maar half een voordeel nu voor je. Goed dat je het zo scherp ziet allemaal. En zeker belangrijk om vooral gezond te blijven eten.


Hier had ik even niet veel behoefte om te schrijven. Er spelen rottige dingen op het werk en die hebben veel invloed op mijn gemoed. Mijn gedachten worden heel smal en ik ben erg moe. Toch probeer ik vooral veel te blijven bewegen en gezond te eten. Dat gaat gelukkig goed, dus dat is in ieder geval winst. Vanavond eet ik lekker paddenstoelen: passend bij het herfstige weer. En verder ben ik veel buiten geweest en heb ik een schoon huis, dus over vandaag kan ik tevreden zijn.

Toch weer iets er af van wat erbij gekomen was.
Hier gaat het niet zo lekker ben erg moe en dat is niet zo handig voor mijn wandelen.
Het worden steeds kleinere of geen rondjes.
Ik probeer maar zo te denken elke keer dat ik gelopen heb is mooi meegenomen, ik moet naar mijn lichaam luisteren.

Van het weekend maar eens even alles terug lezen.

Anijsblokje, vervelend is dat wanneer op het werk nare dingen gaande zijn. Het vreet energie. Is er uitzicht op rustiger vaarwater, qua werk?
Goed van je dat je zorgt voor jezelf door gezond te eten en te blijven bewegen.

Grietje, ook al moe.

Ik lees vooral hoe moe we allemaal zijn. Zou dat mede komen door de omslag naar de herfst en we kortere dagen, minder licht en ander weer hebben?

Iedereen veel sterkte en ik wens allen de mogelijkheid om eens goed uit te kunnen rusten toe!

Ik bedacht me ineens... Ik ga daadwerkelijk -20 in 2020 halen!

En dan wordt 2021 voor de overige 20

Case-je dat is wel echt super goed! Nu al -18. Echt heel knap! Wat merk je bij jezelf nu je al zoveel kwijt bent?

Ik lees hier ook veel vermoeide mensen. Ik weet dat het bij mij niet komt door de herfst, maar echt door de privé-omstandigheden. Ook merk ik wel dat dat hele Corona-'gezeur' er meer in hakt dan ik had verwacht. Ik mis de knuffels (even je ouders knuffelen zodra je ze ziet) en de gezellige familie-aangelegenheden. Terwijl die me ook altijd wel veel energie kosten, vind ik het jammer dat vooral ook de gezinsdingen (mijn ouders en mijn broer met gezin) wegvallen. We zouden in November nog een weekend met zijn allen weggaan, maar ook dat is verplaatst naar volgend jaar.

Anijsblokje vervelend dat het op je werk momenteel niet zo lekker zit. Dat kan echt je hele humeur bepalen en ik begrijp heel goed dat je soms momenten hebt dat hier schrijven gewoon niet lukt. Die momenten heb ik afgelopen week ook genoeg gehad. Dan weet ik ook niet hoe ik overal op moet reageren.
Goed dat het je wel lukt om goed te blijven bewegen en te eten. Dat is al het halve werk, maar soms best moeilijk als je door omstandigheden slecht in je vel zit. Was je al uit je 'boter'-dilemma?

MissM drie kilo in twee weken is inderdaad veel! Maar ook wel 'normaal' in het begin. Vaak is het voor een deel ook vocht, omdat je door gezonder te eten vaak ook minder vocht vasthoudt. Goed dat je ook beseft dat dit waarschijnlijk binnenkort langzamer zal gaan.
Klinkt wel alsof je goed bezig bent, bewust meer fietsen, gezondere keuzes maken, daar gaat het om. En geen wonderen verwachten. Je moet het ook vol kunnen houden natuurlijk. Op de fiets naar het werk zou ik ook graag willen, maar ik woon op een uur fietsen van mijn werk. Heb het wel eens gedaan, maar het nadeel is dat je dan helemaal bezweet aankomt. Laatst een keer mijn fiets achterop de auto meegenomen en teruggefietst van werk. Dat was echt heerlijk en wilde ik vaker gaan doen, maar door omstandigheden lukt dat nu niet. Ik moet namelijk elke dag de kinderen weer ophalen en die ga ik niet een uur laten fietsen. In ieder geval niet wekelijks . Maar daar denk ik nog over, hoe ik dat kan oplossen.

Grietje Jij ook al moe dus. Klinkt wel alsof je er in je hoofd goed mee omgaat, met dat het wandelen nu even wat minder lukt. Want inderdaad, een klein rondje is beter dan niet wandelen, en een keertje minder is nog altijd beter dan helemaal niet. En schuldig voelen wordt het sowieso niet beter van. Dus doe gewoon wat lukt, en luister goed naar je gevoel. Als het niet lukt dan lukt het niet. Volgende keer weer beter.

Hier is de grootste drukte nu weer even geweest. Afgelopen week waren mijn kinderen jarig, en had ik vanaf afgelopen weekend iedere dag iets wat daarmee te maken had. Trakteren op school, de BSO, sportvereniging... En dan alles x2. Dat is wel het nadeel van een tweeling. Voordeel is dat je met 1 week per jaar klaar bent . Gisteren geëindigd met een gezamenlijk kinderfeestje, gelukkig begrijpen ze ook dat dit nu even niet anders kan. En ze hebben vriendjes/vriendinnetjes die goed met elkaar kunnen en ook weer elkaars vriendjes/vriendinnetjes zijn (ze zitten in dezelfde klas). Dus het was een gezellig clubje van zes. Lekker kleinschalig, maar juist daardoor ook leuk en behapbaar. Nu een rustig weekend, even bijkomen.

Zo eerst maar eens een lijstje maken voor de supermarkt. Dan hebben we dat maar weer gehad.

@Grietje2: Geeft het weekend nog wat lucht/rust/ruimte? Jij dus ook moe...hopelijk kom je op je vrije dagen een beetje bij.
Lopen is altijd goed, en vaak ben je ook blij als je gegaan bent, maar het kan lastig zijn jezelf de deur uit te schoppen. Zeker als het regent, althans dat helpt mij nooit... Kun je voor jezelf wel een afspraak proberen te maken,bijvoorbeeld om de dag ipv dagelijks? Afspraken helpen mij om het toch te doen. Al is het maar 20 minuten, of zo... Maar soms is het ook nodig om naar je lijf te luisteren. Het blijft lastig.

@Case-je: Laten we het erop houden dat ik bezig ben om voor mezelf ruimte te creëren wat werk betreft. Hopelijk binnenkort goed nieuws van mijn kant. Ik tel af naar aanstaande vrijdag voor wat uitrusttijd, maar tot die tijd moet ik het even uitzingen. (ik werk dit weekend)
Wat cool dat je de -20 in 2020 gaat halen. Je bent lekker bezig! En dan de lijn doorzetten met -21 in 2021...? Hoewel het al fantastisch zou zijn die 20 eraf te houden. Krijg je al veel opmerkingen?

@RandomWriter: Ah, de verjaardagsweek achter de rug. Gefeliciteerd nog! Ik mocht als kind altijd mijn verjaardagseten kiezen, doen jullie ook zoiets? En vieren ze meestal hun feestje apart? Wel leuk dat ook de vrienden van je kinderen het met elkaar kunnen vinden, dat maakt het een stuk makkelijker. Heb je nog speciaal lekkere boodschappen gehaald ivm het weekend, of houd je het bij de gewone dingen?

/edit: Schiet me te binnen...
Het boterdilemma! Ik heb weer een pakje roomboter gekocht. Het hielp dat het in de aanbieding was. Ik doe behoorlijk lang met een pakje. Dus het dilemma blijft bestaan. Denk dat ik het de volgende keer wel aan de diëtist ga vragen, maar dat duurt nog even.


Hier had ik zin in pepernoten. Onzin, want die haal ik pas als Sinterklaas in het land is. Dat is de regel die ik ooit voor mezelf heb verzonnen.
Maar ik bleek eigenlijk ook honger te hebben, wat zich deze keer vertaalde in gedachten over pepernoten. Tja,ik moet ook ongesteld worden. Mijn avondeten was lekker en ik ga gewoon de deur ook niet meer uit. Bovendien is de winkel bijna dicht en heb ik het koud. Dus ik kan beter hier blijven. Straks nog de was ophangen en Wie is de Mol kijken. Daarna is het bedtijd.
Qua eten kan ik nog kwark eten of nootjes. Of een extra stuk fruit. Dat lijkt me genoeg voor die 2 uur dat ik nog wakker ben. Wel grappig dat ik nog steeds zo scherp doorheb dat dat wat voor mijn hoofd als honger voelt, dat helemaal niet is. Ik snap steeds beter waarom ik zoveel kon eten.

Wie kent trouwens dat je soms iets koopt waar je dan echt zin in hebt, (hier gisteren: een bak aardbeien) maar dat je vervolgens vergeet dat je dat hebt gekocht? Was een leuke verrassing toen ik de aardbeien in de koelkast zag staan. Beter dan pepernoten!

Verder...voor de mensen die op zoek zijn naar een palmolievrij, gezonder alternatief voor Nutella en aanverwanten: https://www.ah.nl/producten/product/wi4 ... acao-pasta deze is lekker! Vind ik tenminste. Voor af en toe. (ik was bang dat ik het ineens heel vaak zou gaan eten, maar dat is niet zo)

anijsblokje schreef: ↑

03-10-2020 19:44

@RandomWriter: Ah, de verjaardagsweek achter de rug. Gefeliciteerd nog! Ik mocht als kind altijd mijn verjaardagseten kiezen, doen jullie ook zoiets? En vieren ze meestal hun feestje apart? Wel leuk dat ook de vrienden van je kinderen het met elkaar kunnen vinden, dat maakt het een stuk makkelijker. Heb je nog speciaal lekkere boodschappen gehaald ivm het weekend, of houd je het bij de gewone dingen?

Dank je! In verband met de drukte en mijn vermoeidheid (de dag dat ik thuis ben geweest en zo ongeveer de hele dag heb geslapen was de dag dat mijn kinderen jarig waren... helaas) hebben we het qua eten simpel gehouden. Ze mochten inderdaad wel kiezen, tussen zelfgebakken pannenkoeken, of diepvriespizza uit de oven. Het werden pannenkoeken, vond ik fijn want dan hoefde ik niet meer langs de supermarkt. Moest ze natuurlijk wel nog even bakken, maar voor twee kinderen valt dat nog wel mee. Vriend en ik hebben in plaats van pannenkoeken voor ons zelf een salade gemaakt.
Ik vraag de kinderen meestal wat ze willen qua feestje, apart of samen vieren. Ze hebben het soms ook apart gevierd, maar vorig jaar zeiden ze dat ze dan bang waren dat ze jaloers zouden worden op het feestje van de ander (omdat ze toch iets andere voorkeuren hebben zouden de feestjes dan wel verschillend worden). Aparte gedachte, aangezien we een bij dat kind passend feestje zouden kiezen, maar ik vind het prima. Heb het liever allemaal tegelijk. Ik ben totaal niet zo'n 'jippie-leuk-kinderfeestjes' moeder, maar meer een 'kak-straks-vinden-ze-er-niks-aan' moeder. Daarnaast voel ik me extreem verantwoordelijk voor andermans kinderen en heb ik dus tijdens het hele feestje stress.

Dit jaar had het sowieso niet gekund, een apart feestje, dat is gewoon echt teveel momenteel. Dus ik had ze de keus gegeven, of beiden 1 vriendje of vriendinnetje en dan was ik met vier kinderen naar een pretpark of iets dergelijks gegaan. Dan kon ik dat mooi in mijn eentje af. Of, als ze toch beiden graag twee kindjes wilden uitnodigen, dan werd het iets simpelers/goedkopers. Het liefst had ik ze beiden een feestje met 4-5 vriendjes of vriendinnetjes gegund, maar dat kan gewoon echt niet nu. Daarnaast is vooral mijn zoon nogal prikkelgevoelig en trekt hij een groot feest totaal niet. Voorgaande jaren is hij wel eens halverwege zijn feestje in zijn eentje ergens gaan zitten omdat hij het veel te druk vond. Dat gevoel herken ik maar al te goed. Dus dit was prima zo. Ook van dochter hoeft het allemaal niet zo massaal. Wat dat betreft lijken ze op hun moeder .

Het trakteren op school hebben ze overigens wel apart gedaan op twee verschillende dagen. Daarvan weet ik dat ze dat wel erg fijn vinden.

Lekkere dingen... Tja, vriend en ik hebben eindelijk weer eens 24 uur geen kinderen (verjaardag vorig weekend al gevierd met mijn ouders, dit weekend zijn ze voor een nachtje weer 'op proef' bij hun vader)... Dus we hadden het plan om lekker pizza of iets dergelijks te bestellen en een filmpje op te zetten. Helaas kwamen we er iets voor zessen achter dat onze vaste thuisbezorger gewoon dicht is vandaag . Dus toen ben ik toch maar naar de winkel geweest voor iets gezonds. Wel met een ijsje na, dat wel. Verder niks speciaals in huis gehaald, we proberen echt wat op te letten beiden.

Verder begin ik wel weer wat op te knappen, qua vermoeidheid dan. Helaas begin ik verkouden te worden... Wel balen, want ik heb maandag en dinsdag vrij omdat de kinderen dan ook vrij zijn (studiedag op school) en dan wilden we naar een museum. Kaartjes al gekocht... Maar als ik dan verkouden ben dan gaat dat hele feest dus niet door. Dus ik duim dat het meevalt... Verder ook flink last van mijn buik weer, vriend ook al. Misschien samen een klein buikgriepvirusje opgelopen? Zit al een paar dagen bij ons allebei niet zo lekker. Ik dacht eerst stress (en dat speelt vast ook mee), maar lijkt nu toch ook wel wat anders mee te spelen.

Wat betreft dingen vergeten die ik koop, ik heb dat wel dat ik iets koop, en dat het dan achteraf tegenvalt hoeveel zin ik erin had... En dan blijft het staan en kan ik het uiteindelijk weggooien. Maar vergeten doe ik het niet zo heel vaak. Wel lekker hoor, aardbeien! Ik vind ze alleen altijd best duur en je kunt ze niet echt goed invriezen. Dat doe ik namelijk met de blauwe bessen en frambozen die ik koop voor in de skyr, die kun je prima invriezen en dan haal je er zo een portie uit per dag. Maar aardbeien worden echt zompig dan vind ik.

Hoop dat meevalt met je verkoudheid, @RandomWriter! Dat heeft nu opeens veel meer impact dan vóór corona hè?

Ik had logés, dus vandaar even wat minder hier geweest. Nu weer de draad zien op te pakken met gezond eten, (vrijwel) geen alcohol, genoeg bewegen en op tijd naar bed. Het is niet superongezond geweest gelukkig, maar ik laat dan toch de touwtjes altijd wat vieren.

En het is nog steeds zo dat ik me fysiek ook veel beter voel (minder overgangsklachten) als ik gezond leef, dus ik weet dat ik het ook daarvoor doe. Morgen weer lekker zwemmen.

@Case-je, wat gaaf als jij de echte -20 haalt! Echt superveel! De titel was er al van een vorig topic. Daar hadden we een leuk clubje bij elkaar maar de TO kwam nooit meer en omdat we wel ons gewicht wilden kunnen bijhouden heb ik toen dit topic aangemaakt.

Voor mijzelf vond ik -20 in één jaar sowieso veel te ambitieus. Ik was misschien wel verder gekomen zonder corona. Ik heb hier twee maanden in lockdown gezeten en ben toen precies de 4 kilo die ik in januari en februari kwijt was weer erbij gegeten. En toen ook nog ziek geworden. Maar eigenlijk is het sowieso al fijn als ik 2020 met minder kilo's afsluit dan waarmee ik begon en dat lijkt gewoon te gaan lukken.

Jullie vragen of ik opmerkingen krijg over mijn gewicht, maar dat is niet zo.
Vergeet niet dat ik in totaal echt veel moet afvallen... Zeker 40 kilo minimaal, maar 50 zou beter zijn. Die eerste 18 kilo, dat blijkt niet zo zichtbaar. Ook niet voor mijzelf trouwens. Ik draag nog dezelfde kleding. Die zit wel ruimer, maar omdat ik niet van strakke kleding hou, zien anderen niet dat de kleding losser zit dan eerst. Mijn riem, die ik niet nodig had, kan nu op gaatje zes, dus er is zeker zo'n 15 centimeter rond mijn buik weg.

In mijn gezicht zie ik wel duidelijk verschil. Dat opgeblazene is eraf en ik zie een kuiltje in mijn wang verschijnen waarvan ik vergeten was dat ik die had Ook rimpels overigens Met zo'n bolle toet zie je dat niet zo, maar nu beginnen die tevoorschijn te komen.

Ik ben er hoe dan ook blij mee. Ik had me voorgenomen om in twee jaar tijd in ieder geval 40 kg af te vallen. Dat ik in het eerste half jaar de helft al kwijt zal zijn, is een cadeautje. Het was hoognodig en ik ben blij dat ik mijn gezondheid daarmee vergroot. Volgend jaar zou ik aan het eind van het jaar graag die volgende 20 kg kwijt raken. En dan maar eens zien of er nog iets af kan, of dat ik blijf hangen rond dat gewicht. Daar maak ik me nog maar niet druk om, want daar ben ik nog lang niet

Komende week ga ik bloed doneren en ik verheug me er nu al op om te kunnen zeggen dat ik 18 kilo minder weeg

Zo'n tweelingverjaardag lijkt me behoorlijk wat werk Random. Nog gefeliciteerd!

Anijsblokje, Sinterklaaslekkers ligt me gelukkig niet zo. Alleen marsepein vind ik lekker, maar ik haal dat soort dingen niet in huis. Dat geldt eigenlijk voor al het lekkers: als ik er niet aan begin, mis ik het ook niet zo. Als ik nu snaaitrek krijg, eet ik wat augurken of zo, of een bakje yoghurt. Dat volstaat meestal wel. Blijkbaar wil ik dan vooral 'iets eten' en het maakt niet uit wat dat dan is.

Avena, wat het zwemmen fijn? Ik verheug me er zo op om dat ook weer te gaan doen! Nog 10 kg eraf en dan ga ik ook weer zwemmen.
En wat fijn dat je hoe dan ook het jaar met minder kg gaat afsluiten dan toen je ermee begon. Nogal een turbulent jaar voor jou en knap dat je desondanks bent afgevallen!

Mijn vermoeidheid komt vooral door mijn werk kost veel energie en ook door mijn medicatie.
Ik loop tegen het feit aan dat het bij mij altijd alles of niets is.
Als ik 1 koekje proef wil ik meteen meer en heb ik niet de rem.
Daardoor zit ik in het begin altijd in een hyper, ik ga ervoor, hou de beweging erbij. Niets ongezonds meer nemen maar na 2-3 weken knal ik altijd in.
Ik probeer de juiste balans te vinden maar vind het zo moeilijk.

Vanochtend weer wat er af lijkt alsof mijn lichaam de aan gegeten kilo's er af gewerkt heeft

Case-je je gaat echt goed.
Ik denk als je 25 kilo bent afgevallen het dan zeker gaat opvallen hoor.
Bij mij zagen ze de eerste 20 kilo ook nooit zo.
Als je wat aansluitende kleding hebt straks komt je figuur nog mooier uit.

Poeh, 18 kilo afvallen en niemand die het ziet? Ik snap het ergens wel, maar ik vind het wel extra knap om het dan toch maar gewoon stug door te gaan. Merk je het wel aan je conditie bijvoorbeeld? Of dat dingen makkelijker gaan? Veters strikken bijvoorbeeld?

Case-je schreef: ↑

05-10-2020 07:50

Avena, wat het zwemmen fijn? Ik verheug me er zo op om dat ook weer te gaan doen! Nog 10 kg eraf en dan ga ik ook weer zwemmen.
En wat fijn dat je hoe dan ook het jaar met minder kg gaat afsluiten dan toen je ermee begon. Nogal een turbulent jaar voor jou en knap dat je desondanks bent afgevallen!

Ja, ik heb heerlijk gezwommen! Het is eigenlijk heel luxe nu: doordat je moet reserveren, heb je altijd een baan voor jezelf en dat zwemt heerlijk. Je krijgt een timeslot van 45 minuten en ik heb nu als ondergrens dat ik minstens 50 banen (1250 meter) moet zwemmen. Hoop uiteindelijk de 60 (1500 meter) in die 45 minuten te halen. Weet niet of dat lukt, want ik mag als de bestralingen beginnen een maand niet zwemmen. Dat is sowieso dit jaar telkens wel balen: steeds als ik iets heb opgebouwd qua conditie, gaat de sporthal of het zwembad dicht (in het voorjaar vanwege de lockdown) of moet ik stoppen vanwege mijn ziekte. Maar ja, dat is niet anders.

Waarom wacht je nog 10 kilo voordat je weer gaat zwemmen? Lijkt me nou juist wel een fijne sport met overgewicht omdat je je zoveel lichter voelt in het water. Geen belasting van gewrichten.

Grietje2 schreef: ↑

05-10-2020 10:59

Mijn vermoeidheid komt vooral door mijn werk kost veel energie en ook door mijn medicatie.
Ik loop tegen het feit aan dat het bij mij altijd alles of niets is.
Als ik 1 koekje proef wil ik meteen meer en heb ik niet de rem.
Daardoor zit ik in het begin altijd in een hyper, ik ga ervoor, hou de beweging erbij. Niets ongezonds meer nemen maar na 2-3 weken knal ik altijd in.
Ik probeer de juiste balans te vinden maar vind het zo moeilijk.

Vanochtend weer wat er af lijkt alsof mijn lichaam de aan gegeten kilo's er af gewerkt heeft

Case-je je gaat echt goed.
Ik denk als je 25 kilo bent afgevallen het dan zeker gaat opvallen hoor.
Bij mij zagen ze de eerste 20 kilo ook nooit zo.
Als je wat aansluitende kleding hebt straks komt je figuur nog mooier uit.

Fijn dat er weer wat af is!!

Heel herkenbaar hoor, dat 'alles of niets'. Een balans vinden is daardoor inderdaad heel lastig. Voor mij werkt nu toch vooral het 'gewoon doorgaan'. Maar hoe dat dan in mijn hoofd werkt... geen idee.

Ik doe vooral 'niets': ik haal echt alleen maar in huis wat ik daadwerkelijk wil eten en niets aan dingen waardoor ik maar door blijf eten. Maar voor mij is dat makkelijker, want ik woon alleen en hoef met niemand anders rekening te houden.
Als ik logees heb, haal ik wel e.e.a. in huis, maar alleen dingen die ik zelf ook 'mag' maar waar ik maat in weet te houden (olijven, kaas, dat soort dingen).

Ik denk ook dat over een kilo of vijf het wél zichtbaar wordt dat ik afgevallen ben.

Avena schreef: ↑

05-10-2020 22:31

Poeh, 18 kilo afvallen en niemand die het ziet? Ik snap het ergens wel, maar ik vind het wel extra knap om het dan toch maar gewoon stug door te gaan. Merk je het wel aan je conditie bijvoorbeeld? Of dat dingen makkelijker gaan? Veters strikken bijvoorbeeld?

Ja, ik heb heerlijk gezwommen! Het is eigenlijk heel luxe nu: doordat je moet reserveren, heb je altijd een baan voor jezelf en dat zwemt heerlijk. Je krijgt een timeslot van 45 minuten en ik heb nu als ondergrens dat ik minstens 50 banen (1250 meter) moet zwemmen. Hoop uiteindelijk de 60 (1500 meter) in die 45 minuten te halen. Weet niet of dat lukt, want ik mag als de bestralingen beginnen een maand niet zwemmen. Dat is sowieso dit jaar telkens wel balen: steeds als ik iets heb opgebouwd qua conditie, gaat de sporthal of het zwembad dicht (in het voorjaar vanwege de lockdown) of moet ik stoppen vanwege mijn ziekte. Maar ja, dat is niet anders.

Waarom wacht je nog 10 kilo voordat je weer gaat zwemmen? Lijkt me nou juist wel een fijne sport met overgewicht omdat je je zoveel lichter voelt in het water. Geen belasting van gewrichten.

Ik weet eigenlijk niet of dat hier ook zo is, dat je het zwembad moet reserveren? Dat is inderdaad wel heel fijn, kun je gewoon doorzwemmen ipv tegen pratende oudere dames aan te botsen die midden in het bad blijven dobberen om de ins en outs van de kleinkinderen te bespreken
En wat zwem je een flink eind, in die 45 minuten! Lekker! En zo goed voor je conditie en alle spiergroepen!

Het lijkt me heel frustrerend om steeds te merken hoe de maatregelen en de behandeling die je moet ondergaan je conditie steeds zo aantasten. Maar ook jij gaat steeds gewoon door

Ik merk aan van alles en nog wat dat ik afgevallen ben. In de lente ben ik flink ziek geweest. Ik had nog nooit zo'n nare griep gehad en was flink benauwd nadat ik beter was. (Misschien was het covid, maar er werd toen niet getest.) Die benauwdheid was de reden dat ik me eens wilde wegen. En toen ontdekte ik dat ik 120 woog en ik schrok enorm. Het was het laatste zetje om eindelijk eens echt alles om te gooien qua eetgewoontes.

Voordat ik in de overgang kwam (tot mijn veertigste ergens) was ik nooit zo zwaar. Toevallig zag ik van het weekend wat oude foto's en ik was een maatje M of 38. Het is de overgang geweest waardoor ik dik werd en het hielp nooit om te proberen af te vallen. Er ging niets af - maar kwam ook niets meer aan - wat ik ook deed. Ik ben toen in een jaar tijd gegroeid naar zo'n 105 kilo en heb daar al die tijd op gezeten. Tot ik afgelopen winter/voorjaar dus doorstoomde naar 120.
Ik denk dat het alles uitmaakt dat de overgang achter de rug is en het daarom ook nu wél lukt om af te vallen (en ik ook meer aankwam.)

Maar ik voel me heel erg ongemakkelijk onder mijn gewicht en over hoe mijn lijf eruit ziet. Sinds de overgang 'ken' ik mezelf niet meer en heb ik al die tijd het idee dat ik ergens verstopt zit in dit lichaam dat ik niet herken als het mijne. Dat houdt me tegen om al te gaan zwemmen. Daarom heb ik nu de hometrainer: kan ik toch al intensiever aan bewegen doen.

@RandomWriter: Hoe is het met je verkoudheid? Konden jullie toch nog naar het museum, of heb je het moeten afblazen? Buik ook weer rustig? En hoe is het nu met je vriend, na zijn onverwachte avontuur?

@Grietje: Wat voor medicatie gebruik je? (hoef je niet te zeggen natuurlijk als je niet wilt) Het alles-of-niets is denk ik een herkenbare valkuil voor bijna iedereen. Kun je proberen de momenten waarop je toch kiest voor "alles" op een later moment te analyseren? Ik heb ontdekt dat er bij dooreten meestal iets aan ten grondslag ligt, zoals verdriet of vermoeidheid. Ook leidt ongezond eten tot meer ongezond (willen) eten. Dat kan ik dan doorbreken door op de momenten dat ik meer koekjes (ofzo) wil, te kiezen voor groente, fruit of noten. Maar het werkt niet altijd en dan is het voor mij nu ook prima.

@Avena: Wat een mooie afstanden kun je zwemmen! Mijn zwemmen is erg verbeterd na een aantal cursussen de afgelopen jaren, maar ik ben nog steeds niet erg snel. Ik raak er snel "uit" als ik iets doe wat technisch minder goed is en dan raak ik gefrustreerd...niet handig! Over hardlopen hoef ik helemaal niet na te denken, dus doe ik dat nu vaker... Heb jij een favoriete slag? Ik vind vlinderslag het fijnste, (die is ook het traagste) maar ook meest frustrerend als het niet gaat. Borstcrawl ligt me het minste. Rottig wat je schrijft dat je ambities steeds in de war worden geschopt, ofwel door corona, of door je ziekte/behandeling. Maar het is juist zo bewonderenswaardig en stoer dat het je telkens wel lukt om iets op te bouwen.

@Case-je: Jij bent dus ook "nooit" te zwaar geweest. Grappig dat je opmerkt dat het makkelijker lijkt om af te vallen sinds de overgang, hormonaal gezien zou het juist moeilijker moeten zijn. Ik denk dat het ook veel te maken heeft met de vraag of je er zelf ruimte voor hebt in je leven,of je het prioriteit kunt maken, en dan op zo'n manier dat je het vol kunt houden.
Hoe zwaar dacht je zelf dat je was, toen het 120 kg bleek?
Het meest fijn zijn inderdaad die (soms: kleine) dingen die je zelf merkt aan afgevallen-zijn. Heerlijk, de kuiltjes in je wangen weer terug.
Bij mij begonnen mensen volgens mij te zien dat ik was afgevallen toen ik zo'n 15 kg onderweg was. Ze dachten toen dat ik 5-10 kg kwijt was. Maar soms zeggen getallen weinig, het heeft ook met je bouw en vetverdeling te maken, en met de kleding die je draagt. Hopelijk krijg je veel complimenten van de medewerkers van de bloedbank op je -18 kg-verhaal. Dat is dan toch een mooie opsteker. Ik vond ze altijd erg lief en betrokken. (helaas mag ik om medische redenen niet meer doneren)
En ook ik wens je toe dat je snel durft te gaan zwemmen. Ik weet niet wat voor gewicht je daarbij in gedachten hebt, maar ik hoop dat je er bijna bent. Zelf zwem ik alleen buiten (ja...ook nu nog...) dus ik weet niets van de zwembadregels. Over de luxe van een hele baan voor jezelf, zoals Avena schrijft, heb ik echter niemand gehoord en ik ken aardig wat zwemmers.


Hier luister ik een (klassiek!) concert dat live wordt uitgezonden op de radio, (jaja, kom maar...de klassieke muziekwereld loopt altijd wat achter, enzo) dus ik heb even tijd om een lange post te schrijven. Ik houd nog steeds in het midden welk instrument ik zelf bespeel, maar het is dus iets klassieks.

Qua eten en gezond leven geen nieuws. Mijn gewicht blijft behoorlijk stabiel en daarmee groeit het vertrouwen dat dat zo gaat blijven. Het gekke is dat ik laatst foto's van mezelf zag van ongeveer 10 jaar geleden. Ik vond mezelf toen qua gewicht en lijf perfect. De weegschaal gaf zo'n 3-4 kg lager aan dan nu. Ik verwacht niet dat ik dat gewicht weer ga bereiken en streef daar ook niet naar. Maar laatst, toen ik die foto's zag, realiseerde ik me dat ik nu dunner lijk dan toen, terwijl ik dus zwaarder ben. En ik heb geen idee hoe dat komt, want ik doe niet aan krachttraining ofzo en heb dat ook nooit gedaan.

Verder, als ik collega's van andere afdelingen tegenkom, (ja...ik heb een baan waarbij thuiswerken onmogelijk is) klinkt er nog wel eens verbazing dat ik zo ben afgevallen. Laatst moest ik weer even heel veel opmerkingen incasseren - en viel weer op dat mensen een razendsnel antwoord willen op de vraag "hoe heb je dat gedaan". Dat gaat nu eenmaal niet. Verder zag ik ook een collega die ongeveer 2 jaar geleden zo trots was en zich fantastisch voelde omdat ze 20 kg was afgevallen met shakes. Daarvan zat er nu denk ik weer 35 kg aan. Was voor mij ook weer een reminder: dat laat ik me niet gebeuren... (maar natuurlijk zijn er geen garanties...)

anijsblokje schreef: ↑

06-10-2020 20:58

[....]
@Case-je: Jij bent dus ook "nooit" te zwaar geweest. Grappig dat je opmerkt dat het makkelijker lijkt om af te vallen sinds de overgang, hormonaal gezien zou het juist moeilijker moeten zijn.

Ja, tijdens de overgang lukte het niet. Maar nu de overgang achter de rug is, lukt het wel.

Ik denk dat het ook veel te maken heeft met de vraag of je er zelf ruimte voor hebt in je leven,of je het prioriteit kunt maken, en dan op zo'n manier dat je het vol kunt houden.
Hoe zwaar dacht je zelf dat je was, toen het 120 kg bleek?

Het meest fijn zijn inderdaad die (soms: kleine) dingen die je zelf merkt aan afgevallen-zijn. Heerlijk, de kuiltjes in je wangen weer terug.
Bij mij begonnen mensen volgens mij te zien dat ik was afgevallen toen ik zo'n 15 kg onderweg was. Ze dachten toen dat ik 5-10 kg kwijt was. Maar soms zeggen getallen weinig, het heeft ook met je bouw en vetverdeling te maken, en met de kleding die je draagt. Hopelijk krijg je veel complimenten van de medewerkers van de bloedbank op je -18 kg-verhaal. Dat is dan toch een mooie opsteker. Ik vond ze altijd erg lief en betrokken. (helaas mag ik om medische redenen niet meer doneren)
En ook ik wens je toe dat je snel durft te gaan zwemmen. Ik weet niet wat voor gewicht je daarbij in gedachten hebt, maar ik hoop dat je er bijna bent. Zelf zwem ik alleen buiten (ja...ook nu nog...) dus ik weet niets van de zwembadregels. Over de luxe van een hele baan voor jezelf, zoals Avena schrijft, heb ik echter niemand gehoord en ik ken aardig wat zwemmers.

Hier luister ik een (klassiek!) concert dat live wordt uitgezonden op de radio, (jaja, kom maar...de klassieke muziekwereld loopt altijd wat achter, enzo) dus ik heb even tijd om een lange post te schrijven. Ik houd nog steeds in het midden welk instrument ik zelf bespeel, maar het is dus iets klassieks.

Qua eten en gezond leven geen nieuws. Mijn gewicht blijft behoorlijk stabiel en daarmee groeit het vertrouwen dat dat zo gaat blijven. Het gekke is dat ik laatst foto's van mezelf zag van ongeveer 10 jaar geleden. Ik vond mezelf toen qua gewicht en lijf perfect. De weegschaal gaf zo'n 3-4 kg lager aan dan nu. Ik verwacht niet dat ik dat gewicht weer ga bereiken en streef daar ook niet naar. Maar laatst, toen ik die foto's zag, realiseerde ik me dat ik nu dunner lijk dan toen, terwijl ik dus zwaarder ben. En ik heb geen idee hoe dat komt, want ik doe niet aan krachttraining ofzo en heb dat ook nooit gedaan.

Verder, als ik collega's van andere afdelingen tegenkom, (ja...ik heb een baan waarbij thuiswerken onmogelijk is) klinkt er nog wel eens verbazing dat ik zo ben afgevallen. Laatst moest ik weer even heel veel opmerkingen incasseren - en viel weer op dat mensen een razendsnel antwoord willen op de vraag "hoe heb je dat gedaan". Dat gaat nu eenmaal niet. Verder zag ik ook een collega die ongeveer 2 jaar geleden zo trots was en zich fantastisch voelde omdat ze 20 kg was afgevallen met shakes. Daarvan zat er nu denk ik weer 35 kg aan. Was voor mij ook weer een reminder: dat laat ik me niet gebeuren... (maar natuurlijk zijn er geen garanties...)

Wat leuk dat je een instrument speelt. Dat had ik op de een of andere manier niet meegekregen.

Ik denk dat je vertrouwen terecht is hoor, dat je stabiel zult blijven in gewicht. Wanneer je heel bewust met voeding omgaat, zoals jij nu doet, dan lijkt me de kans niet groot dat je vervalt in oude eetpatronen. En ook heel fijn dat je collega's graag willen weten hoe je dit voor elkaar hebt gekregen, al zal het een teleurstelling voor hen zijn dat je geen wondermiddel hebt uitgevonden Het komt toch aan op doorzetten, geduld hebben, je bewust blijven van de keuzes die je maakt en dergelijke.

Bij de bloedbank hebben ze niet naar mijn gewicht gevraagd dit keer. Beetje jammer, ik zat er helemaal klaar voor
Nu kan ik de volgende keer een nog mooier gewicht vertellen.

Avena gezellig, logees! Is het bij jullie nog een beetje te doen qua maatregelen? Kun je nog wel ergens heen als je mensen op bezoek hebt?
Fijn dat je momenteel veel minder last hebt van de overgangsklachten! Hopelijk blijf je nog lang 'klachtenvrij'.
Ik vind het best knap dat je ondanks alles het jaar zou afsluiten met minder kilo's dan waarmee je het jaar bent begonnen.

Case-je ik hoop toch echt dat er met nog een paar kilo eraf, echt wat te zien gaat zijn hoor! Die complimentjes van buitenaf helpen mij toch altijd wel weer. Al is alles wat je er aan gezondheidswinst mee behaald, nog veel belangrijker natuurlijk. Dat is toch eigenlijk de grootste motivatie. Of dat zou het in ieder geval moeten zijn.
Fijn dat het nu de overgang 'voorbij' is, het afvallen weer beter lukt! Lijkt me best frustrerend om, als je altijd slank bent geweest, ineens behoorlijk aan te komen. Al vond ik het ook wel frustrerend altijd dat ik vanaf mijn 18e-19e eigenlijk al bezig ben met afvallen... Met wisselend resultaat. Eigenlijk maakt het dus ook niet zoveel uit.

Jammer dat de bloedbank niet vroeg naar je gewicht! Als ik weer eens was afgevallen dan zei ik het altijd gewoon uit mijzelf tijdens de keuring, haha! Zo van: let op, mijn gewicht klopt niet meer hoor!
Hebben ze dat niet ook nodig voor het berekenen hoeveel je mag geven? Bij mij in ieder geval wel. Dus dan moet je gewicht wel kloppen. Hoe lichter je bent, hoe minder je mag geven. Maar ik geef plasma, dus misschien dat nog uitmaakt. Al meende ik dat het bij volbloed ook zo was.

Grietje dat herken ik ook wel hoor, dat inkakken na een paar weken. Vooral als het even langzamer gaat, zwicht ik sneller. Uiteindelijk heb ik ook best lang gedaan over de kilo's die ik nu kwijt ben, maar ik probeer me het niet aan te trekken (lukt nog niet altijd hoor). Ook al is het met minder dan een kilo per maand gegaan, ik heb er toch 7 af nu! Ik probeer ook de balans te vinden, zit nu met het uitdeelsnoep van de kinderen wat natuurlijk niet allemaal op is gegaan... En nu doen lollies me niet zoveel, maar er waren ook schuimzoenen, stroopwafeltjes, kleine marsjes/snickertjes/etc., chips, haribo-zakjes... En dat lust ik echt allemaal wel. Ook nog wel tegelijk . Dus dat het allemaal in de kast ligt vind ik best lastig. Tot nu toe weet ik me aardig in te houden, maar ik weet dat als ik een slecht momentje heb, ik best wel los zou kunnen gaan. Maar goed, nu niet aan denken, momentje voor momentje. Meditatie helpt mij daarbij, leert me om die gedachtes te zien zoals ze zijn: puur gedachtes die ook weer verdwijnen als je er niks mee doet.

Anijsblokje mijn verkoudheid heeft niet doorgezet! Het was maandag eigenlijk zo goed als weg, dus we zijn wel naar het museum geweest. Met mondkapje op (ik tenminste, de kinderen hoeven niet), dat is wel een rare gewaarwording. Maar ik heb er weinig problemen mee. En het museum was leuk!
Met mijn buik is het ook weer rustiger gelukkig. En met mijn vriend gaat het ook weer steeds beter. Alles wordt weer wat rustiger hier! En dat mag ook wel.
Fijn dat je inmiddels goed vertrouwen hebt in het stabiel blijven! Ik denk inderdaad ook dat dat wel terecht is. Je bent er zelf ook heel 'stabiel' onder, tenminste, zo klinkt het wel. En dat is natuurlijk wel belangrijk.

Verder weinig nieuws hier... Qua eten is alles weer rustiger in mijn lijf, en dat is soms een beetje negatief voor mijn eetpatroon, hahaha! Ik moet nu weer extra opletten met wat ik doe, heb weer sneller de neiging om te snaaien en te snoepen. Daarnaast ook een paar keer 'slecht' gegeten in verband met de verjaardag. Dus helemaal goed was afgelopen week niet. We pakken de draad gewoon weer op!

Hallo allemaal,

veel aan de hand hier momenteel in huis dus steeds geen tijd gemaakt om wat van me te laten horen. Dat werd weer hoog tijd.
Manlief ligt al te snurken naast me maar ik zit nog even achter de laptop in bed.
Vanavond weer 30 baantjes gezwommen. Gelukkig kon het weer. Vorige week waren we niet op tijd en was het bad "vol". Uiteindelijk zijn we toen maar een flink stuk over het strand gaan wandelen maar ik baalde er wel van. Vandaag dus maar op tijd gegaan want ze doen niet aan reserveren. Van huis uit ben ik helemaal geen zwemmer. Mijn zoon noemt mij doodleuk de orka als ik in badpak rondloop . Maar omdat ik bij andere sporten veel last heb van pijntjes en kwalen kwam ik op zwemmen uit omdat je dan je lijf niet zo belast. Ik ben nu een paar weken geweest en ik begin er de lol ook nog van in te zien, dat is mooi meegenomen.

Ik heb ook contact opgenomen met de dietiste om eens te vragen of ik goed bezig was en of ze nog tips had. Qua eten was ik al aardig bezig, dat was fijn om te horen. Ik moet zeggen dat het me nog niet tegenvalt. Ik noteer alles wat ik eet in de app van het voedingscentrum om zo de calorieen te kunnen tellen. Best leerzaam, zo ontdek ik goed wat wel en niet goed voor me is. Nu ik weer veel thuiswerk vind ik het wel makkelijker. Thuis maak je toch sneller even een verse salade voor onder de middag bijvoorbeeld. Net weer mijn boodschappenlijstje voor de ah-bezorger ingevuld en veel lekkere, gezonde dingen besteld. Nu ik dan toch niet mag snoepen en snacken verwen ik mezelf wel met gerookte zalm voor in de salade bijvoorbeeld. Een kleine beloning moet ik mezelf af en toe gunnen.

Vrijdag is het weer weegdag, dan zal ik weer een keer inloggen om mijn gewicht bij te werken. Afgelopen week was er maar 300 gram vanaf. Maar goed, het is er in ieder geval vanaf en niet erbij. Ik merk wel dat als ik resultaat behaal ik het makkelijker volhoud. Hoe is dat bij jullie, altijd even gemotiveerd?

Wat betreft de overgang en moeilijk afvallen, zover ben ik nog niet. Afgelopen jaar is mijn baarmoeder verwijderd maar mijn eierstokken zijn blijven zitten. Ik heb nog geen overgangsklachten maar ga dus ook niet merken dat het begint doordat mijn menstruatie uitblijft want dat is al het geval sinds de operatie. Ik zal het vanzelf wel merken. Toch denk ik dat afvalllen sowieso lastiger is als je ouder wordt. Mijn lichaam is al zolang gewend om wat zwaarder te zijn tenslotte.

Ik zal proberen wat vaker mee te lezen en te reageren. Hopelijk wordt het hier in huis ook allemaal wat rustiger dan gun ik mezelf de tijd om even lekker achter de pc te kruipen.

Case-je schreef: ↑

07-10-2020 07:06

Bij de bloedbank hebben ze niet naar mijn gewicht gevraagd dit keer. Beetje jammer, ik zat er helemaal klaar voor
Nu kan ik de volgende keer een nog mooier gewicht vertellen.

That's the spirit, dat laatste dan! En ik zou -blijkbaar net als RandomWriter- wel even zelf hebben medegedeeld dat er 18kg minder Case-je was dan de vorige keer.

Overigens @RandomWriter: als je volbloed geeft, is het altijd dezelfde hoeveelheid, althans +/- 500 ml. Daarvan is altijd +/- 280 ml rode bloedcellen. Maar dat is dus onafhankelijk van je gewicht, hoewel je geen bloeddonor mag zijn als je minder dan 50 kg weegt.
Grappig dat een rustiger lijf en een rustigere week ook zorgt voor meer willen snaaien en snoepen. Maar in ieder geval ben je je daar bewust van, dat scheelt al de helft!

En...hoe gaat het op je softstars? Heb je al iets herfst/winterproofs op het oog. Daar moet ik af en toe naar blijven informeren natuurlijk he...

@MissM5: Wat fijn, dat het zwemmen inmiddels toch lekker is! Dat is een mooie ontwikkeling.
En mooi dat je iets hebt aan de adviezen van de diëtist. Weten dat je goed bezig bent is fijn, een stok achter de deur hebben, is ook fijn. Je weet maar nooit wanneer je weer een duwtje in de rug nodig hebt.
Ik denk dat niemand constant zeer gemotiveerd is om alles "goed" te doen,maar gelukkig hoeft dat ook niet - het gaat om het gehele plaatje. Maar zichtbaar resultaat helpt zeker voor de motivatie.
Hopelijk is het thuis gauw wat rustiger voor je, vergeet jezelf niet! De gezonde boodschappen, maar ook de gerookte zalm door de salade - klinkt in ieder geval goed.


Ik kwam dit artikel tegen en vond het wel grappig: https://www.nu.nl/wetenschap/6082735/me ... -eten.html
Nu moet ik gaan bedenken of ik vanavond nog naar een plaats ga waar veel calorierijk eten is, namelijk de supermarkt. Ik heb wel zin in iets lekkers, maar voel ook heel goed dat ik eigenlijk vooral moe ben - heb ook weer een aantal slechte nachten gehad deze week. Maar goed, ik zal toch nog even wakker moeten blijven.

anijsblokje schreef: ↑

08-10-2020 19:42

Overigens @RandomWriter: als je volbloed geeft, is het altijd dezelfde hoeveelheid, althans +/- 500 ml. Daarvan is altijd +/- 280 ml rode bloedcellen. Maar dat is dus onafhankelijk van je gewicht, hoewel je geen bloeddonor mag zijn als je minder dan 50 kg weegt.
Grappig dat een rustiger lijf en een rustigere week ook zorgt voor meer willen snaaien en snoepen. Maar in ieder geval ben je je daar bewust van, dat scheelt al de helft!

En...hoe gaat het op je softstars? Heb je al iets herfst/winterproofs op het oog. Daar moet ik af en toe naar blijven informeren natuurlijk he...

Ja, nu je het zo zegt... Dat heb ik daar inderdaad ook wel eens nagevraagd en dat had volgens mij ook te maken met dat die zakjes nu eenmaal gewoon voor 500 ml gemaakt zijn. Qua hoeveelheid antistollingsmiddel kan dat dan ook niet anders. Bij plasma is dat natuurlijk anders. Ik heb eerder volbloed gegeven, maar geef nu (als ik geef, ben al even niet meer geweest door de drukte privé, dat gaat toch voor) plasma. Het maximale wat ik ooit mocht geven in verband met mijn gewicht, was 810 ml ... De laatste keer zat ik ergens rond de 760 ml geloof ik.

De softstars zitten nog steeds heerlijk, maar zijn nu te koud. Dan zou ik er warme sokken in aan moeten doen, en dat wil ik niet omdat ze dan teveel uitlopen en ik ze in de zomer niet meer aan kan. Dus dat zijn mijn zomerschoentjes. Ik heb geen winterschoenen op het oog, geen geld voor over momenteel en eigenlijk héb ik ook gewoon winterschoenen (ooit gekocht voor een reisje naar die eilanden waar ik de naam nu niet van ga noemen maar waar het altijd redelijk koud en nat is ), maar die vind ik niet 'netjes' genoeg voor mijn werk. Ik vind barefoot wat dat betreft altijd redelijk lomp zodra je het over winterschoenen gaat hebben. Vaak toch behoorlijk breed. En ik heb al redelijk grote voeten dus dat vind ik minder mooi. Al heb ik ook al wel eens mooie gevoerde bf winterlaarzen gezien hoor, maar die zijn dan vaak weer zo duur...

MissM haha, wat kunnen kinderen lekker lomp zijn in hun uitspraken hé. Wel fijn dat je in het zwemmen wel de lol hebt gevonden! En 300 eraf, joh, prima toch? Het hoeft allemaal niet snel te gaan, als het in de grote lijnen maar omlaag gaat.

Mijn motivatie is vaak erg raar. Ene keer zakt mijn motivatie juist als ik flink ben afgevallen, of eigenlijk is het dan meer dat ik te makkelijk wordt. Zo van: ach, dit kan nu wel, ben nu zoveel afgevallen... Terwijl ik de andere keer juist een boost ervan krijg en door wil. Zo ook als ik even niet afval, ene keer denk ik: f*ck it, wat maakt het ook allemaal uit. En dan ga ik juist slechter eten. De andere keer denk ik: komop Random, weer even ertegenaan! Dus dat wisselt echt per keer, geen pijl op te trekken ...

Nu zit ik daar een beetje tussenin, ik moet weer eventjes de touwtjes wat meer in handen nemen. Komt wel weer hoor, heb niet echt een dipje. Meer een: morgen weer een nieuwe dag-momentje.