Aankomen!

quote:doeiiiii schreef op 09 juli 2011 @ 23:36:

dubbel beleg is een goed idee, ik smeer altijd veel te veel margerine op mijn brood, ook kook ik met extreem veel bakboter. In melk zitten trouwens helemaal niet zoveel kcal verbazingwekkend genoeg! Ik kan geen medicatie tegen me misselijkheid gebruiken helaas ivm medicijnen combinaties. Ik heb de kwark-tip gekregen van mijn dietiste, verder heeft ze eigenlijk helemaal niet zoveel tips gegeven.

oh, bij koken scheutje (slag)room door je sauzen. Melk doet het inderdaad niet, als je het lust kun je ipv melk ook room door je koffie doen.

En een andere, betere dietiste zoeken!



Nog een die ik me opeens bedenk: probeer het loze eten/drinken te beperken. Zeker als je snel vol zit, moet je bijv. niet zoveel koffie of thee drinken als dat betekent dat je daarna niets meer drinkt/eet. Ik kwam erachter dat minder koffie bij mij ook meer trek betekende.

@doeeiii , vreemd dat ze die niet heeft gegeven.

Als je wil kan ik wel nog wat tips en adviezen naar je opsturen voor energieverrijkt dieet.

Ja ik zou een betere diëtiste zoeken Snap ook niet dat je binnen no-time op zo'n 'streng' dieet 3000 cal. moet zitten en je vol moet proppen. Is niet echt de bedoeling. Weet natuurlijk niet de indicaties en medische VG.

sonde voeding lijkt me geen oplossing want daar heb je alleen tijdelijk wat aan, je wil straks natuurlijk ook op gewicht blijven. Daarbij zou je dan een duodenum sonde moeten en dat is erg lastig om thuis te doen, die kun je niet zelf plaatsen.

Welke medicatie gebruik je als ik mag vragen? Je hebt natuurlijk de omeprazol soorten, maar er zijn ook andere dingen zoals metoclopramide.

Je hebt ook nutridrink maar dan op fruitbasis, die valt minder zwaar en er zit net zoveel in

Een sonde is erg belastend ook voor je neus en slijmvliezen en je slokdarm. Dus dat is zeker geen eerste optie als je gewoon kan eten en drinken en niet iets hebt aan je maag-darmstelsel...



Krijg je ook niet zomaar.

Je hebt verschillende manieren om de voeding calorierijker te maken. En wat idalee zegt er is bijv. drinkvoeding op sap-, yoghurt- en melkbasis. En nog veel meer opties. De diëtiste hoort met jou te overleggen en te evalueren hoe het allemaal gaat en waar nodig ook het voedingsplan bij te stellen als iets niet (goed) gaat.

Dus ik zou het ook maar aangeven als het niet gaat.

Kan je mij mailen Doeiii?

of ik jou?

@Doeiii, misschien kun je een andere dietiste vragen, want er zijn volgens mij nog wel meer tips. Ook om de verhoudingen tussen vetten/koolhydraten goed te houden.



Mijn zoon (van 3,5 jaar) heeft een 'dieet' gekregen om aan te komen. Hij mag juist geen chocolade, omdat het heel snel een vol/misselijk gevoel geeft en je dan dus niets anders wilt eten. Nu is het niet helemaal toepasbaar voor jou, omdat hij 3 maaltijden eet en niet te veel tussendoortjes mag (omdat hij daar anders weer aan went). Maar ergens denk ik dat jij ook gebaat zou zijn bij 3 goede maaltijden en niet te veel, maar wel de goede tussendoortjes. De hele dag door eten, zorgt namelijk ook dat je geen goede maaltijden meer eet.



Zijn 'do's'

- Volle melkproducten. Dus volle melk, margarine op brood, slagroomvla, volle yoghurt etc.

- Dubbel beleg (hier ook al genoemd), of bijvoorbeeld beleg+ fruit/rauwkost (dus pindakaas met banaan).

- Bij het koken een klontje boter of scheut olie door de groente/aardappels/pasta/rijst

- Vettere vleessoorten

- Als je tussendoor fruit eet, dan wat noten erbij, of plakjes gekookte worst.



En fantomalt. Dat krijgt hij door alles wat vloeibaar is (zo'n 10 scheppen per dag). Kan door al het drinken heen, je proeft er niets van en krijgt er geen vol gevoel van en het is licht verteerbaar. Zou ik dus zeker overwegen als ik jou was.

Graag gedaan. Hoop dat je er wat aan hebt. Hij komt goed aan sinds we de adviezen opvolgen, hoewel hij nooit echt een grote eter gaat worden denk ik (of van eten houden).

Ik heb je ook een vriendschapsverzoek gestuurd.

Hoe werkt dat nu verder?

Oke na komt wel goed dan, ik zie het nog wel dan.



Slaap lekker doeeeiii

Hoi,



Ik heb hetzelfde 'probleem'... al jaren, en ben er nu klaar mee!

Ik ben 43 kilo bij 1,53. dat is volgens de BMI berekening 2 kilo te licht'.

Ik weet al jaren dat ik ondergewicht heb,maar wat ik ook eet... ik kom niet aan.

Maar owee als ik een (buik)griep heb, ben ik zo 1.5 kilo kwijt en moet dan moeite doen om weer op gewicht te komen. Zo frusterend...



Sinds anderhalve week ben ik dus ook heel bewust bezig met mijn voeding en dan meer met calorieen tellen of ik wel genoeg binnenkrijg.

Ik gebruik ook fantomalt, wat al genoemd is. Maar door mn vla oid vind ik het niet te pruimen, dus gooi het door mn koffie... elke keer 2 scheppen. dan merk ik er niet veel van.

Probeer ook tussendoor iets meer te snacken en mijn brood iets dikker te beleggen dan ik gewoonlijk doe.

Op dit moment schiet het niet zo erg op,maar ik heb goede hoop dat het wel gaat lukken dit keer...

Ik lees graag mee over andere ervaringen.



Het is niet de bedoeling dat ik mezelf probeer 'vet te mesten'door allerlei vette zooi naar binnen te werken,maar gewoon bewust ga kijken naar voeding met (veel) calorieen.



Mijn streefgewicht is 48 kilo ( volgens bmi berekening zou 45 kilo genoeg zijn)... ik hoop dat ik dat ooit ga halen.

Hoi toeti,



Zie mijn eerdere posts, ik woog met 1.74m al lang 53/54 kg en ben (langzaam) nu 6 kg aangekomen. Ik herken heel erg wat je schrijft over zo snel weer afvallen als je bijvoorbeeld ziek bent. Dat is ook waarom ik een extra buffer wilde qua gewicht. Dat en het altijd koud hebben, constant vragen of ik niet meer moet eten, een heel mager gezicht etc.



Mag jij wel noten? Die werkten voor mij echt heel goed.



Succes, en (zie hierboven) het kost wat tijd, maar het kan wel!

quote:_Webs_ schreef op 09 juli 2011 @ 22:26:

Wat er verder bij me opkomt:



Door bijv. salade altijd een hand noten, avocado, geitenkaas etc. gooien.

onderweg kijken of je ipv eten calorieen uit drinken kunt krijgen? ('s ochtends een smootie meenemen in de auto bijvoorbeeld: volle melk, fruit)

Ik ben zelf echt ongezonder gaan eten tijdens bijv. lunch (kroket, stuk pizza, sate oid bij mijn normale lunch), avondeten (tiramisu doet wonderen voor je gewicht) etc. Ik weet eigenlijk niet of dat aan te raden is, maar ben er wel door aangekomen. Ik vind het qua gewicht nu wel best en ga dus ook weer terug naar mijn gezondere patroon en hoop dat het er dan aan blijft zitten. Misschien is er iemand anders die weet of dit omgekeerde crashdieet heel slecht is voor je? (ik eet overigens normaal gesproken behoorlijk gezond, heel veel groente, peulvruchten etc. en daardoor krijg ik wel veel eten, maar niet zoveel calorieen binnen bij een maaltijd.)



Zit je veel in de auto? Ik zorg dat ik daar muslierepen en macademianoten heb liggen, die leveren heel veel calorieen en ik heb daar toch niets beters te doen dan te eten



Verder (nogmaals) hangt het natuurlijk ook af van wat je wel lekker vind. Neem de tijd om 's avonds wat stukjes kaas, olijf, worst op een bordje te leggen. Als het er eenmaal ligt, houdt de luiheid je in ieder geval niet meer tegen.



Mijn zus mocht van haar dieetiste eigenlijk geen sla meer, omdat het de vetverbranding schijnt te stimuleren. En je kan ipv sla beter een pasta- of couscoussalade ofzo maken denk ik; want sla vult natuurlijk ook, terwijl er helemaal geen kcal in zit. TO, zulk soort salades kan je gewoon koud eten, dus in een bakje doen en in je tas stoppen, met een stapeltje plastic vorkjes die je daarna weg kan gooien.



Mijn zus had bepaalde mueslirepen, volgens mij zaten er in 1 reepje al 250 kcal.



Zij mocht trouwens niet echt veel ongezonde dingen meer - daarvoor at ze elke dag chocolade. Werd op een dieet van 3500 kcal per dag gezet, en dat is al behoorlijke aanslag op je bloeddruk ed., ook als je alleen gezonde dingen eet. Maar goed, voor haar is het ook niet tijdelijk, ze moet zo blijven eten om niet aan te komen.

quote:doeiiiii schreef op 09 juli 2011 @ 21:46:

Elke moment dat ik niet misselijk ben moet ik eigenlijk aangrijpen en gaan eten, maar dan ben ik bijvoorbeeld niet thuis, of bezig met dingen en denk ik: komt zo wel. Op dat soort punten moet ik gewoon gaan eten! Eigenlijk weet ik zelf wel wat ik moet doen maar ben erg lui en heb nooit trek waardoor eten lastig is.



Wellicht hard, maar even to the point; je weet dus zelf dondersgoed dat je steken laat vallen en vindt dat kennelijk geen groot genoege prioriteit om daar daadwerkelijk verandering in aan te brengen. In hemelsnaam waarom als je aankomen wel als prioriteit noemt? Heb je dit ook zo besproken bij de diëtiste? Werk je er überhaupt aan of komt je dat ook wel goed uit?



Afgaande op wat je hier post en vooral het beeld wat je schept van iemand die de meest basisinformatie niet heeft gehad en op forummers moet afgaan, lijkt het er erg op dat je niet de juiste diëtiste hebt. Er is kaf onder het koorn in deze groep. Als dat beeld inderdaad zou kloppen, dan is het hoog tijd voor een andere diëtiste. Een die wél behoorlijk thuis is in het aanpakkan van aankomen, je daarbij voorziet van de broodnodige informatie, tips en ondersteuning in o.a. gedragsverandering.



quote:doeiiiii schreef op 09 juli 2011 @ 23:57:

Die sondevoeding zouden ze niet meer stoppen denk ik, ik zou dan zo'n operatief ding in mijn maag krijgen wat ik snachts via mijn buik aansluit! Daar heb ik echt helemaaal geen trek in.



Ten eerste wil ik de eerste specialist nog wel tegenkomen die een PEG plaatst wanneer er niet alles geprobeerd is. Zolang als jij zelf, heel hard gezegd, er zo met de pet naar gooit, zullen er weinig trek in hebben om een plaatsing te doen. Sondevoeding is namelijk bepaald geen magische oplossing. Sondevoeding vergt blijvend aandacht en prioriteit. De luxe van "ik eet wel wanneer het me uitkomt en/of ik er zin in heb", die is er niet meer. Er zal duidelijk moeten zijn dat jij met die verantwoordelijkheid om kan gaan. Er zijn nog duidelijke verbeterpunten als jouw gedrag daarin aangepakt wordt. In hoeverre daar genoeg oplossing of niet ligt, zal moeten blijken maar dat er een verbetering mogelijk is weet je zelf ook al wel. Als jij nu al in bepaalde mate met de pet naar jouw voeding gooit waar het een prioriteit zou moeten zijn, in hoeverre gaat dat in ene "magisch" geen punt meer zijn met sondevoeding? Of koppel je dan ook maar niet aan als je het even druk hebt, nog "even dit moet doen", of "te lui" bent om op te staan, alles klaar te leggen en aan te koppelen?



Geen trek in een PEG hebben? Sja, als er geen andere optie zou blijken na het aanpakken van de verbeterpunten, dan heb je 2 opties; verder wegzakken in ondervoeding en alle gevolgen daarvan of verstandig handelen. Trek hebben is letterlijk en figuurlijk in dit soort zaken ondergeschikt van belang.



Ik vraag me af in hoeverre jij scholing hebt gehad over voeding en wat het met het lijf doet. Wat ondervoeding is en wat dit met het lijf doet. Helaas is dit nog niet altijd even bekend ondanks alle aandacht die er voor is, zowel onder artsen als diëtisten. Ondervoeding is een sluipmoordenaar. Ook al doe je van alles en denk je heel leuk te functioneren, ondervoeding kan al subtiel stukje bij beetje het lijf meer in de grijp krijgen. Uiterlijk gaat er onder leiden met een slechtere huid, haaruitval, nagels die afbreken en logische gevolg wanneer ondergewicht bereikt wordt. Het lijf zal stukje bij beetje voeding gaan gebruiken voor de meest belangrijke taken en daarmee andere taken uithongeren. Energie die stiekem aan minder wordt, langer nodig te hebben om te herstellen van van alles en nog wat, meer rust nodig hebben, noem het maar op. Zo krijgen bijv. ook de hersenen op den duur minder voeding, zijn op een gegeven moment "niet belangrijk genoeg" in de overlevingstrijd die het lijf voert. Dat begint enorm subtiel en bouwt langzaam op. Emotie die afvlakt, langzaam maar zeker wat minder flexibel zijn in het koppie, noem het maar op.



In hoeverre heb jij scholing gehad m.b.t. de vicieuze cirkel die je hierin in de hand kan werken? Hoe bijv. misselijkheid ervoor kan zorgen dat je minder eet, wat kan leiden tot grotere misselijkheid, minder eten etc. etc. etc.? In hoeverre is je geleerd dat spugen heel vervelend is maar je enorm hard moet werken om ooit alle genuttigde voedingsmiddelen er echt uit te werken? Weet je hoelang een lijf gemiddeld nodig heeft om voedingsmiddelen uit voeding te gaan opnemen? Wat is jou in al die tijd überhaupt geleerd door de diëtiste?



Ken je bijv. zelfs alleen al alle mogelijkheden die er zijn naast nutridrink? Ken je opties zoals de soepen, zuivelprodukten, poeders etc. etc.?



En in hoeverre is er alles al uit de kast gehaald aan onderzoeksmogelijkheden en symptoombestrijding die er op het medische vlak te halen valt?



Een forum is natuurlijk enorm lastig oordelen, maar ik krijg niet het idee dat je hierin de basis benodigde informatie mee hebt gekregen. Juist omdat je toch al makkelijker eetmomenten laat lopen, heb je die kennis nog meer nodig. Als je om wat voor reden dan ook nu het belang (nog?) niet inziet van het meer prioriteit maken van de voeding, wie weet dat betere kennis omtrent het belang daarvan en mechanismes in het lijf je beter kunnen motiveren.





Sondevoeding is geen makkelijke oplossing. Indien het nodig is, is het nodig en kan het een godsgeschenk zijn. Maar makkelijk? Nee, het heeft meer aandacht, regelmaat, opletten etc. nodig dan je ooit waarschijnlijk gewoon was met "eten en drinken doen of laten zoals me belieft". Waar je wellicht ook nog wel naar terugverlangd. Heel klote allemaal, maar dat is geen verantwoorde optie met jouw huidige balans van inname en verbranding.



Zelf gebruik ik alweer ruim 8 maanden sondevoeding en wordt aankomende week eindelijk een PEG geplaatst. Ik hak alweer aardig wat jaartjes met het bijltje ondervoeding, waarbij de oorzaak ligt bij een onderliggende aandoening. Steeds een stapje beperkter werd mijn inname, waarop diëtiste en ik in voorjaar 2009 tot de conclusie moesten komen dat het niet meer haalbaar was met alle andere mogelijke bijvoedingswegen van een lagere drempel en het tijd werd voor sondevoeding. Ik was zwaar ondervoed, maar had op dat moment nog geen ondergewicht (was ooit Hollandsch Welvaren, zeg maar). Mijn huisarts is een eigenwijze drol op dit punt en achtte er geen probleem, ongeacht wat welke medische maatstaf dan ook aantoonde. Geen doorverwijzing dus.



Met veel aandringen en pijn en moeite hebben we een doorverwijzing kunnen krijgen, maar helaas een specialist met eenzelfde oogkleppen als mijn huisarts; geen zwaar ondergewicht is geen probleem. Daardoor nog meer pijn en moeite alvorens ik een verwijzing kon krijgen voor een second opinion. Die interniste keek wel naar het totaalplaatje en viel uit haar stoel van alle mogelijkheden die over de jaren op medisch vlak gewoon genegeerd zijn. In een rap tempo zijn we die dus eerst doorgelopen. Heerlijk, de uitbreiding van medicijnkast gaf wat verlichting. Niet genoeg helaas, maar elk stapje was welkom. Ik zat op dat moment al een anderhalfjaar plus op een max. inname van 500 cal per dag, vaak minder terwijl ik officieel een energie- en eitwitverrijkt (simpelgezegd 1,5 maal calorie en eiwit moeten nuttigen) dieet moet volgen.



Misselijkheid is voor mij een status quo. Dat negeer ik dan ook, jammer dan, maar het werkt niet in mijn voordeel. Ik was met dank aan mijn diëtiste heel aardig op de hoogte van wat ik nodig had en hoe e.e.a. werkt. Gegeten werd er dus, ongeacht misselijkheid, bij voorkeur met hoge voedingswaarde (en nee, voor een langdurig probleem zijn lege calo's ook niet ideaal), met grote regelmaat verspreid over de dag. Vele, vele kleine porties. Ik spuug veel en met een fanatisme die me nog altijd verbaasd van mijn lijf maar wetende dat vaker er toch iets achterblijft dan niets was dat nog altijd een betere optie dan niets eten, in mijn wereld. Omdat ik zo idioot laag zat met mijn inname mag gerust gesteld worden dat het eten een overheersende tiran was in mijn dagelijkse leven. Het dicteerde letterlijk alles, 24/7 was ik er mee bezig. Voeding is nodig, dus hup als ik wakker was, er iets in proppen en slapen (lees; minder kans dat ik wakker wordt om het eruit te gooien, tjakka!). Verre van het ideaal en een grote afkeer kweek je er ook mee, maar het heeft me wel geholpen in die tijd om nog erger te voorkomen.



Nu 8 maanden verder? Een kilo of 4 erbij, max. Met veel pijn en moeite en hard werken. Zaligmakend is het niet. Ook sondevoeding kan misselijkheid triggeren, sondevoeding ligt bij veel mensen ook zwaar op de maag. Een behoorlijke groep mensen die nachtvoeding gebruiken voelen zich na afkoppelen ook voor langere tijd tot de nok toe gevuld. Nachtvoeding heeft sowieso extra beperkingen en risico's t.o.v. overdag voeden en bolus voeden en is daardoor niet voor iedereen een even geschikte mogelijkheid of zelfs maar een keuze. Inmiddels verbruik ik 80% van mijn innamebehoefte vanuit sondevoeding verspreid over 16 uur per dag. Daarin wil die balans sowieso nog wel eens veranderen, dus het is en blijft opletten wat mijn lijf nu weer aan tekens geeft waar eventueel bijstelling van inloopsnelheid, totale behoefte aan voedingsmiddelen, soort sondevoeding etc. etc. nodig kan zijn.



Ik beschouw het als godgeschenk en kan me totaal niet druk maken over mijn PEG-plaatsing deze week. Iets wat zo lang geduurd heeft omdat ik i.v.m. mijn aandoening een risicopatiënt ben en dus diverse extra molens door moest alvorens we een verantwoorde keuze konden maken tussen PEG, PEJ, parenterale voeding en andere opties. Het is een geweldig iets, ik kan langzaam maar zeker me weer eens gaan richten op leven i.p.v. overleven. Maar eerlijk is eerlijk; het heeft meer aandacht nodig en zal dat altijd blijven dan wanneer mijn lijf hierin "gewoon" zou functioneren. Mijn gedrag zal ten alle tijden meer invloed hebben dan het ooit had toen ik niet bij eten na hoefde te denken. En acht maanden verder ben ik nog niet eens dichtbij het punt waarvan ik kan zeggen; de ondervoeding is mijn lijf geheel en totaal uit. Het ondergewicht bijna, maar ondervoeding zeker niet. Ik heb qua lijf enorme veranderingen mogen ervaren en de klauwen die de ondervoeding in mijn koppie had geslagen beginnen ook langzaam los te laten. Mijn emoties waren enorm afgevlakt, ik was een heel stuk psychische weerbaarheid en flexibiliteit kwijt. Zelfs een stuk........ noem het levenswens. Puur de ondervoeding maakte dat ik op een gegeven moment het eigenlijk ook wel best vond. Ja, ik moest meer voeding gaan hebben anders moest het verkeerd aflopen. Ik wist dat ik daarvoor moest strijden en ben het op die wetenschap altijd blijven doen, maar gevoelsmatig werd dat uiteindelijk stiekem maar zeker een "waarom zou ik?". En dat terwijl ik verre van levensmoe ben, heb nog veel te veel plannen.



Als sondevoeding nodig is, dan is het nodig. Dat is niet aan mij om te beoordelen, dat kan ik niet en laat staan dat ik dat zou willen. Wel wil ik je meegeven dat je meer aandacht kunt en moet gaan steken in je eigen houding en gedrag. Ook al zal daar mogelijk niet de gehele oplossing liggen, er ligt wel een stuk van de totale puzzel. Je zult er sowieso wat mee gaan moeten als je ooit wel sondevoeding nodig zou gaan hebben. Ook dan heb je de luxe niet meer waar je nu wel in terugvalt zonder die ruimte nu te hebben. Zo zwart-wit als het bij mij is geweest is niet aan te raden maar je doet het lijf er nu ook bepaald geen gunst mee door deze ruimte te laten liggen.



Daarnaast zou ik kritisch kijken naar de diëtiste. In hoeverre helpt die je hierin inderdaad adequaat of zijn haar kennis en mogelijkheden te beperkt om je hierin te kunnen bijstaan. Jij kunt dat uiteraard veel beter omdat jij het hele verhaal kent en niet alleen de dingen die wij hier van je lezen. Om je een idee te geven; mijn diëtiste is onderdeel van een diëtistenpoule vanuit de thuiszorgorganisatie. Mijn diëtiste ging eind vorig jaar met zwangerschapsverlof. De meeste patiënten worden dan "gewoon" over gedragen naar wie er ook maar ruimte heeft. Echter met mijn problematiek gaf mijn diëtiste zelf al aan dat menige van haar collega's domweg niet gespecialiseerd genoeg zijn hierin om me adequaat bij te kunnen staan. Van bijna 2 dozijn diëtisten bleven er 2 opties over, waarvan de keuze logischerwijze viel op diegene die zich tevens gespecialiseerd had in sondevoeding omdat dit ons streven was. Ik ben destijds per toevallige indeling bij haar terecht gekomen, maar heb daarvoor al genoeg diëtisten versleten die het wel leuk bedoelen maar hierin te weinig kennis en/of vaardigheden hadden. Bovendien moet een diëtiste ook gewoon bij je passen, zeker als je bezig bent met iets lastigs als gedragswijzigingen en het moeten kunnen uiten van alle mogelijke gedachten en emoties die je hierin hebt zodat je daarmee niet onbewust jezelf gaat saboteren.



Kijk ook naar het medische stuk. In hoeverre heb je daarin het juiste team of heb je een team met oogkleppen op? Het blijkt helaas nogal eens voor te komen dat de welbekende instrumenten ter bepaling van ondervoeding en mate daarvan gewoon genegeerd wordt en men prat gaat op dogma's als blindvaren op gewicht of feit dat je geen 30+ kilo afgevallen bent, nog bepaalde dingen kunt doen etc. Mocht je onverhoopt iemand met oogkleppen op als behandelaar hebben, dan kom je immers nog niet ver. Niet alleen als sondevoeding nodig zou blijken maar in het gehele traject. In het kader van medicatie waar je mogelijk profijt van kunt hebben, onderzoeken om een helderder beeld te krijgen, mogelijke therapievormen, kortom; de begeleiding die in een totaalpakket nodig is.



Als je er behoefte aan hebt, er is een engelstalig forum volledig gericht op enterale voeding (o.a. sondevoeding) parenterale voeding, etcetc. Veel verhalen, ervaringen, tips en steun indien nodig. Ook als je (nog) niet gebruikt maakt of hoeft te maken van die opties kun je daar handige tips, tricks en wat niet meer vandaan halen. Al was het alleen al omdat menigeen daar ooit in een gelijke situatie hebben gezeten.

quote:idalee schreef op 09 juli 2011 @ 23:51:

sonde voeding lijkt me geen oplossing want daar heb je alleen tijdelijk wat aan, je wil straks natuurlijk ook op gewicht blijven. Daarbij zou je dan een duodenum sonde moeten en dat is erg lastig om thuis te doen, die kun je niet zelf plaatsen.



Nogal kort door de bocht. Op basis van het weinige wat Doei gepost heeft, is er helemaal niet uit te maken of ze met enterale voeding uit zou kunnen en zo ja; op welke toedieningswijze.





Webs, weet niet of je me nog herkent (je hebt me ooit in een grijs verleden enorm geholpen onder destijds nog een andere nick), ik jou in elk geval wel. Hoe dan ook; ik hoop enorm dat je lekker gewoon op dit gewicht blijft! De kans op succes hangt o.a. af van het waarom je dat gewicht had. Als dat is om een tijdelijk iets zoals niet eten door liefdesverdriet, dan kan een omgekeerd crashdieet wel eens helpen. Heb je altijd al een enorm ranke bouw gehad of spelen er bijv. medische factoren, dan is de kans op succes al veel minder helaas.





Voor diegenen die het nog niet (in die wijze) gedaan hebben; het terug kijken van diverse afleveringen van Superdik-Superdun kan heel verhelderend werken. Uiteraard kijkend naar de superdunne deelnemer/ster. Bij elk persoon verschilt de mate en manieren, maar de gedrags- en patroonsveranderingen die daarin naar voren komen kunnen een opstap zijn in het vertalen naar de eigen situatie. Of dat nu is hoe je zoiets aan kunt pakken of om te gaan inzien waar er nog verbeterpunten zijn, het kan erg verhelderend werken. Zo kon ik na een aflevering of 6 van de meest bij RTL recente uitgezonden serie pas inzien hoe mijn lijf er uitgemergeld uitzag. Ik kreeg die feedback wel van anderen en mijn fysiotherapeut, maar het kwartje viel niet écht. Mijn beeld was vertekend en ik kon lastig voorbij mijn zitvlees kijken. Pas na meerdere afleveringen lijven in ondergoed met bijhorend gewicht en lengte en meermaals hetzelde zien van de deelnemers in het terugkerende item over therapie tegen anorexia viel bij mij het kwartje. Ieuw, eng, mijn lijf ziet er ook zo uit! Ja ik ben gezegend met zitvlees vanuit mijn bouw en mijn leefpatroon, maar ook die is drastisch afgenomen en daarboven en onder is het ronduit uitgemergeld. Dat was een enorme eye-opener. Waardoor ik nu positieve veranderingen nog meer kan waarderen en ook eerder eventueel negatieve veranderingen herken.





Overigens Doei, mocht je er ooit behoefte aan hebben om bijv. gewoon eens te zien hoe een PEG eruit ziet of eens live wilt zien hoe je bijv. kunt aankoppelen of wat dan ook; voel je welkom. Soms kan iets zien meer zeggen dan het krijgen van bergen aan informatie. Zelf wil ik ook bijv. bepaalde dingen zien, voelen en ervaren naast droge informatie. Ik waardeer het dan ook enorm als iemand me die gelegenheid biedt, dus dan is het ook een kleine moeite om dat voor een ander te doen die daar behoefte aan heeft.

Pixie: tipje van de sluier? (ik gok dat je vorige nick met R begon, klopt dat?). Helaas is het geen liefdesverdriet of heel tenger figuur, maar ben ik gewoon altijd aan de lichte kant en kom ik moeilijk aan. Het is altijd op het randje van een te laag gewicht geweest waardoor ik gewoon te weinig buffer had voor wanneer ik bijv. ziek wordt. Ben er dan ook heel blij mee en gek genoeg best trots op (het voelt zo af en toe namelijk echt als tegen de klippen opeten met dit soort hoeveelheden ) en hoop dat mijn gewicht in ieder geval een tijd zo blijft.



Doeii: goed dat je (m.i.) de juiste dingen in de posts van Pixie leest, ik hoop echt dat je ook prioriteit aan aankomen/eten gaat geven en kunt voorkomen dat je aan sondevoeding moet beginnen!