Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
vrijdag 9 juli 2010 om 15:06
Deel twee alweer, van ons inspirerende, bijna sektarische topic.
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Hieronder de OP van het vorige topic, maar eerst.....
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
(da's even wennen hihi )
dinsdag 17 augustus 2010 om 11:32
Zucht, Francisca, dank voor je post. Ik weet het ook wel, maar ik vind het moeilijk! Ik mag zelf ook fouten maken!
Heb steun aan mijn broer en zus, ''oh is ze weer bezig?'' zeggen ze dan. Ik ben over 3 jaar 30, I'll get back to you
Ik herken ook wel wat jullie zeggen. Vroeger was eten 'troost', bijvoorbeeld als ik ziek was: ''hier, ik heb lekker chocolade voor je meegenomen.'' Later werd dat (zoals Kips en Fran dat zeggen) het een kwestie van: ''dat maak ik wel lekker zelf uit!'' (en hop daar gingen de chips).
Pfff. Ik ga even de stad in, even gedachten verzetten. Dank voor de wijze woorden allen.
Heb steun aan mijn broer en zus, ''oh is ze weer bezig?'' zeggen ze dan. Ik ben over 3 jaar 30, I'll get back to you
Ik herken ook wel wat jullie zeggen. Vroeger was eten 'troost', bijvoorbeeld als ik ziek was: ''hier, ik heb lekker chocolade voor je meegenomen.'' Later werd dat (zoals Kips en Fran dat zeggen) het een kwestie van: ''dat maak ik wel lekker zelf uit!'' (en hop daar gingen de chips).
Pfff. Ik ga even de stad in, even gedachten verzetten. Dank voor de wijze woorden allen.
dinsdag 17 augustus 2010 om 12:07
SeptemberGirl lekker de stad in! Er komt een tijd - ja, echt! - dat jij je moeder van advies voorziet. De eerste keer dat ik dat deed heb ik van binnen zo gelachen.
Ik heb een moeder die haar liefde toont met eten. Zeg nooit dat je iets lekker vindt, want de komende 3 jaar staat dat dus standaard klaar als je komt. (Heel lief: als ik nu kom staan er ongeacht het seizoen verse frambozen). Het is hoe mijn moeder is en dat vind ik nu heel mooi om te zien.
Ik heb een moeder die haar liefde toont met eten. Zeg nooit dat je iets lekker vindt, want de komende 3 jaar staat dat dus standaard klaar als je komt. (Heel lief: als ik nu kom staan er ongeacht het seizoen verse frambozen). Het is hoe mijn moeder is en dat vind ik nu heel mooi om te zien.
dinsdag 17 augustus 2010 om 12:08
Pff, net nog een fijne mail erachteraan van ma gekregen. Feitelijk komt het erop neer dat ik niks van mijn leven maak (want: dik en 'werkloos' -net afgestudeerd!) en dat ik mijn vriend niet verdien. En ook nog even een trap na van ma, wat ze erg nodig vond om te melden: een oude schoolvriendin is jong -niet gepland- zwanger geworden, kind gekregen, nu is de tweede alweer onderweg, en zij heeft een rijwoning, man, hond, baan en kinderen: dus wel geslaagd in het leven. En is vast ook niet zo dik als ik.
Pffffffff
Pffffffff
dinsdag 17 augustus 2010 om 12:09
dinsdag 17 augustus 2010 om 12:12
Tjees SeptemberGirl, jouw moeder heeft wel een heel verwrongen beeld van hoe je iemand motiveert. Ik vind dit wel heel verdrietig om te lezen 
Laat je niet kisten meid, je hebt een fijne vriend, woont samen, bent nog jong en je bent goed bezig. Ik snap wel dat wat woorden van een wildvreemde op een forum niet meteen genoeg tegenwicht bieden aan alle opmerkingen van jouw moeder, maar hoop toch dat je beseft dat dit soort mailtjes gewoon flink ka uu tee zijn. Enige wat ik kan hopen is dat jouw moeder hel neutraal schrijft en dat jij er dingen in leest die er niet in staan (da's dan nog lullig, want dan heb je een wel heel negatief en laag zelfbeeld, maar dan is in ieder geval je moeder niet een trut ) maar ik vrees dat je moeder gewoon echt die dingen schrijft. Heel erg en stom!
Laat je niet kisten meid, je hebt een fijne vriend, woont samen, bent nog jong en je bent goed bezig. Ik snap wel dat wat woorden van een wildvreemde op een forum niet meteen genoeg tegenwicht bieden aan alle opmerkingen van jouw moeder, maar hoop toch dat je beseft dat dit soort mailtjes gewoon flink ka uu tee zijn. Enige wat ik kan hopen is dat jouw moeder hel neutraal schrijft en dat jij er dingen in leest die er niet in staan (da's dan nog lullig, want dan heb je een wel heel negatief en laag zelfbeeld, maar dan is in ieder geval je moeder niet een trut ) maar ik vrees dat je moeder gewoon echt die dingen schrijft. Heel erg en stom!
dinsdag 17 augustus 2010 om 12:12
Oh SeptemberGirl haal diep adem, gil even zo hard je kan en hup even lekker wandelen.
Nee, je hoeft geen koek, snoep, chocolade of andere troost nu! *kijkt streng*
Als alternatief kan ik je het stompen in een kussen van harte aanbevelen! Gooien met kussens werkt ook en het beste: de keuken van onder tot boven poetsen, ondertussen scheldend op je weet wel wie.
Nee, je hoeft geen koek, snoep, chocolade of andere troost nu! *kijkt streng*
Als alternatief kan ik je het stompen in een kussen van harte aanbevelen! Gooien met kussens werkt ook en het beste: de keuken van onder tot boven poetsen, ondertussen scheldend op je weet wel wie.
dinsdag 17 augustus 2010 om 12:18
Hier trouwens geen medewerking van mijn vader vroeger.
Mijn moeder is ook dik, dus die steunde mij in alle 6457383 dieëten die ik gevolgd heb.
Alleen mijn vader zei altijd, zeker weer een dag flink je best doen en morgen weer koek en chips!
Ik werd daar ( zo verschrikkelijk stom van mezelf) baldadig van en ging voor zijn neus zitten met alles wat ik maar kon vinden aan snoep.
En ja.....toen ik op mezelf ging wonen ging ik helemaal los
Mijn moeder is ook dik, dus die steunde mij in alle 6457383 dieëten die ik gevolgd heb.
Alleen mijn vader zei altijd, zeker weer een dag flink je best doen en morgen weer koek en chips!
Ik werd daar ( zo verschrikkelijk stom van mezelf) baldadig van en ging voor zijn neus zitten met alles wat ik maar kon vinden aan snoep.
En ja.....toen ik op mezelf ging wonen ging ik helemaal los
dinsdag 17 augustus 2010 om 12:34
Septembergirl. Wat Kip zegt: niet afreageren door slechte dingen te gaan eten, hoe verleidelijk dat nu ook is. Daarna voel je je alleen maar nòg rotter (weet ik uit ervaring).
Ik hoop ook dat je het misschien allemaal een beetje negatiever opvat dan je moeder het bedoelt, dat kan natuurlijk best. Spui hier maar lekker, er is hier altijd wel iemand om een luisterend oor te bieden. En nog een
Ik hoop ook dat je het misschien allemaal een beetje negatiever opvat dan je moeder het bedoelt, dat kan natuurlijk best. Spui hier maar lekker, er is hier altijd wel iemand om een luisterend oor te bieden. En nog een
dinsdag 17 augustus 2010 om 12:40
Ja hoor, daar is ze dan (ik dus).
Helaas ging de hoofdpijn niet over en was ik ziek vannacht. Niks aan de hand, gewoon stress zegt Wé die er fysiek uit komt, nah zal wel, het gaat wel weer inmiddels.
Jullie zijn als razenden gegaan, en dat vind ik fantastisch. Ik heb op mijn mobiel van alles gelezen betreffende het 'Eten met je verstand' project en ik ga even op van alles reageren.
* Ik denk dat we besprekingen over het boek an sich, in detail, over de inhoud, buiten het forum moeten houden. Denk ik hoor, zeg het maar als jullie het er niet mee eens zijn. Dat doen we dus in een hyves bijvoorbeeld.
* Niemand wordt gequote met naam en toenaam, niemand hoeft haar anonimiteit op te geven, behalve zij die dat willen en ik, want ik schrijf onder mijn eigen naam. Niemand hoeft dus ook weg te gaan van dit topic of het forum, indien gewenst kunnen we quotes zelfs zo veranderen dat ze niet herkenbaar zijn van de schrijfster zelf. Daarbij is er ook nog een mogelijkheid om niet met quotes te werken maar met een 'vertaling' er van, zodat er hetzelfde staat met andere woorden dan origineel gebruikt.
* Goed idee dat van de ervaringsdeskundigheid. Een nog onbekende prof op het gebied van voeding en psyche kan een voorwoord schrijven. Verder is het iets van de vrouwen hier. Daar hebben jullie gelijk in.
Zullen we verder praten buiten het forum? Heeft iedereen die mee wil praten van de vaste mensen mij of Hermsie gemaild?
Te laat gegeten vanmorgen maar ik was dan ook straalmisselijk het grootste deel van de ochtend.
Net keurig 3 bruine bammen met mager beleg gegeten en mijn maag protesteert niet dus wie weet komt het helemaal goed. Nu die koppijn nog zien kwijt te raken!
Helaas ging de hoofdpijn niet over en was ik ziek vannacht. Niks aan de hand, gewoon stress zegt Wé die er fysiek uit komt, nah zal wel, het gaat wel weer inmiddels.
Jullie zijn als razenden gegaan, en dat vind ik fantastisch. Ik heb op mijn mobiel van alles gelezen betreffende het 'Eten met je verstand' project en ik ga even op van alles reageren.
* Ik denk dat we besprekingen over het boek an sich, in detail, over de inhoud, buiten het forum moeten houden. Denk ik hoor, zeg het maar als jullie het er niet mee eens zijn. Dat doen we dus in een hyves bijvoorbeeld.
* Niemand wordt gequote met naam en toenaam, niemand hoeft haar anonimiteit op te geven, behalve zij die dat willen en ik, want ik schrijf onder mijn eigen naam. Niemand hoeft dus ook weg te gaan van dit topic of het forum, indien gewenst kunnen we quotes zelfs zo veranderen dat ze niet herkenbaar zijn van de schrijfster zelf. Daarbij is er ook nog een mogelijkheid om niet met quotes te werken maar met een 'vertaling' er van, zodat er hetzelfde staat met andere woorden dan origineel gebruikt.
* Goed idee dat van de ervaringsdeskundigheid. Een nog onbekende prof op het gebied van voeding en psyche kan een voorwoord schrijven. Verder is het iets van de vrouwen hier. Daar hebben jullie gelijk in.
Zullen we verder praten buiten het forum? Heeft iedereen die mee wil praten van de vaste mensen mij of Hermsie gemaild?
Te laat gegeten vanmorgen maar ik was dan ook straalmisselijk het grootste deel van de ochtend.
Net keurig 3 bruine bammen met mager beleg gegeten en mijn maag protesteert niet dus wie weet komt het helemaal goed. Nu die koppijn nog zien kwijt te raken!
dinsdag 17 augustus 2010 om 12:54
quote:SeptemberGirl schreef op 17 augustus 2010 @ 12:08:
Pff, net nog een fijne mail erachteraan van ma gekregen. Feitelijk komt het erop neer dat ik niks van mijn leven maak (want: dik en 'werkloos' -net afgestudeerd!) en dat ik mijn vriend niet verdien. En ook nog even een trap na van ma, wat ze erg nodig vond om te melden: een oude schoolvriendin is jong -niet gepland- zwanger geworden, kind gekregen, nu is de tweede alweer onderweg, en zij heeft een rijwoning, man, hond, baan en kinderen: dus wel geslaagd in het leven. En is vast ook niet zo dik als ik.
Pffffffff
Zow......die kun je in je zak steken.
Lekker he, zo'n moeder?
Mijn vader zou ook zulke dingen gezegd kunnen hebben, al zou hij ze niet mailen. Hij toetert het liever recht in je gezicht hoe mislukt je bent. En dan gaat het altijd over mij, zijn dochter, zijn zoon deugt.
Lieve schat, arme jij, wat een pijn doet dat als je eigen ouder zo tegen je praat. Krijg het er koud van.
Sommige dingen kun je niet scharen onder 'het is goed bedoeld, het komt alleen zo rottig hun strot uit'. Sommige dingen zijn gewoon ronduit naar, lelijk en beschadigend.
Maar reageer het niet af op je lichaam. Zoals Dubio gisteren ook al tegen mij zei; je lijf kan er ook niks aan doen. En dat is zó waar.....
Probeer je dat voor ogen te houden.
Laat je moeder maar even lekker. Doe even niks en laat het betijen. Ga even helemaal voor jezelf.
Niet makkelijk maar nu gaan reageren maakt het alleen maar erger ben ik bang.
Pff, net nog een fijne mail erachteraan van ma gekregen. Feitelijk komt het erop neer dat ik niks van mijn leven maak (want: dik en 'werkloos' -net afgestudeerd!) en dat ik mijn vriend niet verdien. En ook nog even een trap na van ma, wat ze erg nodig vond om te melden: een oude schoolvriendin is jong -niet gepland- zwanger geworden, kind gekregen, nu is de tweede alweer onderweg, en zij heeft een rijwoning, man, hond, baan en kinderen: dus wel geslaagd in het leven. En is vast ook niet zo dik als ik.
Pffffffff
Zow......die kun je in je zak steken.
Lekker he, zo'n moeder?
Mijn vader zou ook zulke dingen gezegd kunnen hebben, al zou hij ze niet mailen. Hij toetert het liever recht in je gezicht hoe mislukt je bent. En dan gaat het altijd over mij, zijn dochter, zijn zoon deugt.
Lieve schat, arme jij, wat een pijn doet dat als je eigen ouder zo tegen je praat. Krijg het er koud van.
Sommige dingen kun je niet scharen onder 'het is goed bedoeld, het komt alleen zo rottig hun strot uit'. Sommige dingen zijn gewoon ronduit naar, lelijk en beschadigend.
Maar reageer het niet af op je lichaam. Zoals Dubio gisteren ook al tegen mij zei; je lijf kan er ook niks aan doen. En dat is zó waar.....
Probeer je dat voor ogen te houden.
Laat je moeder maar even lekker. Doe even niks en laat het betijen. Ga even helemaal voor jezelf.
Niet makkelijk maar nu gaan reageren maakt het alleen maar erger ben ik bang.
dinsdag 17 augustus 2010 om 13:22
Septembergirl, ook van mij een dikke pfff. Ik vind je moeders definitie van geslaagd in het leven zijn wel heel grappig. Klinkt bijna als de oplossing van Dub om kinderen te nemen tegen de verveling
Ik ga een beetje coldturkey van twee dagen geen aspertaam en liga's. Ik wil zoet, zoet, zoet, zoet!!! Ik ga zo maar even een pot thee zetten om iets in mijn maag te hebben en ben aan het puzzelen wat ik om 3 uur tussendoor mag. Ik heb net drie bammen op, maar ik heb blijf Trek houden.
Ik heb gisteravond trouwens met een coach uit mijn kennissen kring gesproken. Ik ben met haar een heel eind verder over wat ik wil en zoek in coaching. Zij raadde mij de methode van Kate Byron aan. Daarmee ga je het gesprek met jezelf aan. Ik heb een dik boek mee en ga me er verder in verdiepen, voor ik op zoek ga naar een geschikte coach. Maar het voelt voor het eerst echt heel goed.
Ik ga een beetje coldturkey van twee dagen geen aspertaam en liga's. Ik wil zoet, zoet, zoet, zoet!!! Ik ga zo maar even een pot thee zetten om iets in mijn maag te hebben en ben aan het puzzelen wat ik om 3 uur tussendoor mag. Ik heb net drie bammen op, maar ik heb blijf Trek houden.
Ik heb gisteravond trouwens met een coach uit mijn kennissen kring gesproken. Ik ben met haar een heel eind verder over wat ik wil en zoek in coaching. Zij raadde mij de methode van Kate Byron aan. Daarmee ga je het gesprek met jezelf aan. Ik heb een dik boek mee en ga me er verder in verdiepen, voor ik op zoek ga naar een geschikte coach. Maar het voelt voor het eerst echt heel goed.
dinsdag 17 augustus 2010 om 13:37
Ik heb 'Ik heb je liefde nodig, is dat waar?' van Byron Katie ooit gebruikt als zelfhulpboek. Ik kan me alleen niet meer zo goed herinneren wat ik er van vond, ik zat toen nogal in de knoop en heb meer van dat soort boeken gelezen destijds. Ik hoop dat je veel aan dat boek hebt!
Ik heb ook wel eens dat ik trek blijf houden. Vaak helpt het wel om iets eiwitrijks te eten, dat vult tenminste. Een schaaltje yoghurt of een handje noten misschien?
Ik heb ook wel eens dat ik trek blijf houden. Vaak helpt het wel om iets eiwitrijks te eten, dat vult tenminste. Een schaaltje yoghurt of een handje noten misschien?
dinsdag 17 augustus 2010 om 13:38
Lieve September,
even als hart onder de riem:
Mijn moeder moedigde mij ook altijd op deze bijzondere manier aan minder te eten. Ze is zelf geen snoeper en had elke zondag commentaar op de dikke koeken die wij 1 keer per weekend met onze vader opsmikkelden. A la "Nou zeg, ik zou dat niet opkunnen hoor" en "Is dat nou nodig? Je kunt toch ook met de helft toe?". Onschuldig, maar heeeeeel irritant op den duur.
Overigens deed de rest van de familie daar lustig aan mee, met hun heerlijke negatieve Drentse understatement communicatie: "Ie ziet er gezond uut" (=je bent dikker geworden) of "Ie bint niet dikker 'eworden" (je bent dunner).
En toen kwam het moment dat ik 86 kg woog bij 1.85 m. Bijna een gezond BMI dus. Ik was in korte tijd vrij veel aangekomen en haar advies was "eerst maar eens terug naar de 70" (absoluut minimum voor gezond gewicht). En iedere keer als ik op bezoek kwam werd ik beoordeeld in termen van aangekomen/afgevallen. Mijn zus had precies dezelfde ervaring.
Ze gebruikt dus niet de harde woorden van jouw moeder, maar ze be- of zelfs veroordeelde me wel voortdurend. Ik had er echt de pest in, en na al jaren uit huis te zijn heb ik dat haar gezegd. Uiteraard volgens de gangbare communicatieregels, dus niet "jij hebt altijd commentaar", maar "wat jij zegt maakt mij heel onzeker". Ze had zich dat niet bewust gerealiseerd, en schrok er van (heeft zelf in een depri periode anorexia-achtige verschijnselen gehad). Ik heb uitgelegd dat ik er absoluut niet mee geholpen ben, er juist eerder recalcitranter van word. En me er verder alleen maar klote door voel.
Gek genoeg heeft ze het gewoon begrepen!!! Ze laat het nu ook helemaal achterwege. Kreeg zelfs laatst een spiegelende kaart, met daarop de woorden "kijk eens wat een prachtige vrouw" oid. Ik ben uit eigen beweging 10 kg afgevallen, en daar reageert ze wel op met complimenten, maar goed, dat mag, sterker nog, dat moet . Maar ik voel me niet meer beoordeeld. En dat is echt superfijn.
Misschien helpt het als je ook een keer rustig met je moeder praat. Ik gun je van harte dat je moeder jou net zo goed begrijpt als mijn moeder mij destijds. Het is waarschijnlijk alleen maar haar bezorgdheid/zorg, alleen heeft dat een heel lullig effect op jou. Laat haar dat maar eens weten, kijken wat ze ermee doet...
even als hart onder de riem:
Mijn moeder moedigde mij ook altijd op deze bijzondere manier aan minder te eten. Ze is zelf geen snoeper en had elke zondag commentaar op de dikke koeken die wij 1 keer per weekend met onze vader opsmikkelden. A la "Nou zeg, ik zou dat niet opkunnen hoor" en "Is dat nou nodig? Je kunt toch ook met de helft toe?". Onschuldig, maar heeeeeel irritant op den duur.
Overigens deed de rest van de familie daar lustig aan mee, met hun heerlijke negatieve Drentse understatement communicatie: "Ie ziet er gezond uut" (=je bent dikker geworden) of "Ie bint niet dikker 'eworden" (je bent dunner).
En toen kwam het moment dat ik 86 kg woog bij 1.85 m. Bijna een gezond BMI dus. Ik was in korte tijd vrij veel aangekomen en haar advies was "eerst maar eens terug naar de 70" (absoluut minimum voor gezond gewicht). En iedere keer als ik op bezoek kwam werd ik beoordeeld in termen van aangekomen/afgevallen. Mijn zus had precies dezelfde ervaring.
Ze gebruikt dus niet de harde woorden van jouw moeder, maar ze be- of zelfs veroordeelde me wel voortdurend. Ik had er echt de pest in, en na al jaren uit huis te zijn heb ik dat haar gezegd. Uiteraard volgens de gangbare communicatieregels, dus niet "jij hebt altijd commentaar", maar "wat jij zegt maakt mij heel onzeker". Ze had zich dat niet bewust gerealiseerd, en schrok er van (heeft zelf in een depri periode anorexia-achtige verschijnselen gehad). Ik heb uitgelegd dat ik er absoluut niet mee geholpen ben, er juist eerder recalcitranter van word. En me er verder alleen maar klote door voel.
Gek genoeg heeft ze het gewoon begrepen!!! Ze laat het nu ook helemaal achterwege. Kreeg zelfs laatst een spiegelende kaart, met daarop de woorden "kijk eens wat een prachtige vrouw" oid. Ik ben uit eigen beweging 10 kg afgevallen, en daar reageert ze wel op met complimenten, maar goed, dat mag, sterker nog, dat moet . Maar ik voel me niet meer beoordeeld. En dat is echt superfijn.
Misschien helpt het als je ook een keer rustig met je moeder praat. Ik gun je van harte dat je moeder jou net zo goed begrijpt als mijn moeder mij destijds. Het is waarschijnlijk alleen maar haar bezorgdheid/zorg, alleen heeft dat een heel lullig effect op jou. Laat haar dat maar eens weten, kijken wat ze ermee doet...
