Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
donderdag 26 augustus 2010 om 16:41
Deel drie alweer, van ons inspirerende, intussen toch werkelijk sektarische topic.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
woensdag 1 september 2010 om 09:12
Oh Profoon, wat onwijs leuk! Stom is dat eigenlijk, dat dik worden dán ineens niet meer erg is! Gefeliciteerd! Zijn jullie al lang aan het proberen?
Capi, dat soort momenten... wel goed dat je je geheel in de EMJV stijl weer hebt hersteld. 11kg is al heel veel. En in het begin heb je misschien nog geen andere kleding aan, je gedraagt je niet anders. Vergeet niet dat sommige mensen je elke dag zien en het verschil per dag maar klein is. Misschien dat je voor jezelf, zoals Leo dat doet, een foto moet maken per 3 weken ofzo, of per maand. Vooral om jezelf ervan te overtuigen dat je wél veranderd en dat je, behalve gezond, ook steeds mooier wordt aan de buitenkant. Mochten andere mensen het dan niet zien, kun je het ze altijd nog onder de neus wrijven
Madizon, die schaamte ken ik. Het ergste vond ik nog om te beseffen dat je het toch ook allemaal zelf hebt veroorzaakt, dat dik worden / zijn. In het begin had ik echt een soort ontkenning. Ik ben naar de dokter geweest om mijn bloed te laten testen, ik ben naar de dietiste geweest om mijn eetpatroon te doorgronden, maar het leverde naar mijn idee niks op. Want wát het opleverde was de mededeling dat er met mijn lichaam niks fout was, en met mijn eetpatroon wel. En aangezien ik het daar niet mee eens was, snapte ik niet wat er gebeurde. Nu ik weet waar het struikelblok ligt (namelijk tijdens het koken en na het eten en in het weekend ergens tussen de bank en de beslissing om tóch naar het keukenkastje te lopen en over het algemeen elk moment van de dag dat ik thuis en zonder sociale controle ben) en weet ik waar ik aan moet werken. En sinds ik dat weet ben ik me ook steeds meer gaan schamen voor mijn gedrag. Die controle die je niet hebt is zó oneerlijk. Want je weet dat het aan jezelf ligt, dat je die controle zo voor je neus kunt oprapen, maar dat hij zich elke keer weer op de grond laat vallen als je even niet oplet. Persoonlijk zou ik willen dat hij zich wat meer aan me vastklampte, maar aan de andere kant heb ik die controle ook moedwillig verwaarloosd en losgelaten. We moeten weer vertrouwen in elkaar krijgen. En ik zou willen dat die er van de ene op de andere dag weer was!
Gisteravond was ik alleen thuis, vriend naar de tennis. Ik ben op gaan ruimen, een beetje forummen, alles om maar niet naar het keukenkastje te lopen om wat dan ook in mijn mond te steken. En dat is aardig gelukt. Wat is het toch dat me zo laat gaan zo gauw ik alleen ben? Hoe kan het dat het moment dat mijn vriend de deur dichttrekt, ik in mijn gedachte de hele inhoud van de kasten en planken en lades aan me voorbij laat trekken?
Capi, dat soort momenten... wel goed dat je je geheel in de EMJV stijl weer hebt hersteld. 11kg is al heel veel. En in het begin heb je misschien nog geen andere kleding aan, je gedraagt je niet anders. Vergeet niet dat sommige mensen je elke dag zien en het verschil per dag maar klein is. Misschien dat je voor jezelf, zoals Leo dat doet, een foto moet maken per 3 weken ofzo, of per maand. Vooral om jezelf ervan te overtuigen dat je wél veranderd en dat je, behalve gezond, ook steeds mooier wordt aan de buitenkant. Mochten andere mensen het dan niet zien, kun je het ze altijd nog onder de neus wrijven
Madizon, die schaamte ken ik. Het ergste vond ik nog om te beseffen dat je het toch ook allemaal zelf hebt veroorzaakt, dat dik worden / zijn. In het begin had ik echt een soort ontkenning. Ik ben naar de dokter geweest om mijn bloed te laten testen, ik ben naar de dietiste geweest om mijn eetpatroon te doorgronden, maar het leverde naar mijn idee niks op. Want wát het opleverde was de mededeling dat er met mijn lichaam niks fout was, en met mijn eetpatroon wel. En aangezien ik het daar niet mee eens was, snapte ik niet wat er gebeurde. Nu ik weet waar het struikelblok ligt (namelijk tijdens het koken en na het eten en in het weekend ergens tussen de bank en de beslissing om tóch naar het keukenkastje te lopen en over het algemeen elk moment van de dag dat ik thuis en zonder sociale controle ben) en weet ik waar ik aan moet werken. En sinds ik dat weet ben ik me ook steeds meer gaan schamen voor mijn gedrag. Die controle die je niet hebt is zó oneerlijk. Want je weet dat het aan jezelf ligt, dat je die controle zo voor je neus kunt oprapen, maar dat hij zich elke keer weer op de grond laat vallen als je even niet oplet. Persoonlijk zou ik willen dat hij zich wat meer aan me vastklampte, maar aan de andere kant heb ik die controle ook moedwillig verwaarloosd en losgelaten. We moeten weer vertrouwen in elkaar krijgen. En ik zou willen dat die er van de ene op de andere dag weer was!
Gisteravond was ik alleen thuis, vriend naar de tennis. Ik ben op gaan ruimen, een beetje forummen, alles om maar niet naar het keukenkastje te lopen om wat dan ook in mijn mond te steken. En dat is aardig gelukt. Wat is het toch dat me zo laat gaan zo gauw ik alleen ben? Hoe kan het dat het moment dat mijn vriend de deur dichttrekt, ik in mijn gedachte de hele inhoud van de kasten en planken en lades aan me voorbij laat trekken?
woensdag 1 september 2010 om 10:05
quote:Francisca_ schreef op 31 augustus 2010 @ 19:56:
Dit heb ik net gemaild naar iemand, mijn uitleg.
Het heeft met die lijstjes te maken.
Dag Frans,
daar ik mij vrij sterk over jouw korte lijstje heb uitgedrukt, wil ik graag benadrukken dat mijn insteek niet jouw rotgevoel was . Ik hoop dat je in de komende tijd weer wat energie kunt verzamelen, en wie weet ook zin hebt om weer eens terug te komen.
Jij weet beter dan een paar dames op een forum waar je weg komt, wat je hebt bereikt en wat je daarvoor hebt gedaan. Probeer dat vast te houden (trots!) en niet de commentaren op een paar regels tekst .
Succes ermee en wellicht tot ziens!
Dit heb ik net gemaild naar iemand, mijn uitleg.
Het heeft met die lijstjes te maken.
Dag Frans,
daar ik mij vrij sterk over jouw korte lijstje heb uitgedrukt, wil ik graag benadrukken dat mijn insteek niet jouw rotgevoel was . Ik hoop dat je in de komende tijd weer wat energie kunt verzamelen, en wie weet ook zin hebt om weer eens terug te komen.
Jij weet beter dan een paar dames op een forum waar je weg komt, wat je hebt bereikt en wat je daarvoor hebt gedaan. Probeer dat vast te houden (trots!) en niet de commentaren op een paar regels tekst .
Succes ermee en wellicht tot ziens!
woensdag 1 september 2010 om 10:07
Profoon: Wat een fijn nieuws!
Muis, ik denk het idee van 'het is goed zo, omdat ik het goed vind' wel 's heel bevrijdend voor je kan werken. Hoop dat je de gedachte vast kunt houden.
Capi, elf kilo er al af. Das best veel. Goed, vrouw. Maar heb je echt het idee dat je jezelf van alles ontzegd? En dat het gemeen zo zijn als je niet afvalt? Ik denk dat je nog wel iets met die denktrant moet, want op deze manier is en blijft het een strijd.
En haha, dat onredelijke uitvallen naar vriend omdat hij op dat moment de enige is om mijn frustratie op bot te vieren herken ik. Vriend hier hoort het aan, zet me dan met een sigaret in de tuin en zegt iets als: zo ga hier maar even stoom afblazen. Gaat niet altijd zo, hoor. We krijgen er ook wel eens mot door. Maar over het algemeen moet ik er al snel om lachen dat ik me zo wijvig gedraag.
Goed dat je binnenkort gaat beginnen met pilates. Lijkt mij ook wel wat. Maar dat is meer voor later, want ik ga eind september weer van start met poweryoga. Ook lekker en goed voor lijf en hoofd.
Muis, ik denk het idee van 'het is goed zo, omdat ik het goed vind' wel 's heel bevrijdend voor je kan werken. Hoop dat je de gedachte vast kunt houden.
Capi, elf kilo er al af. Das best veel. Goed, vrouw. Maar heb je echt het idee dat je jezelf van alles ontzegd? En dat het gemeen zo zijn als je niet afvalt? Ik denk dat je nog wel iets met die denktrant moet, want op deze manier is en blijft het een strijd.
En haha, dat onredelijke uitvallen naar vriend omdat hij op dat moment de enige is om mijn frustratie op bot te vieren herken ik. Vriend hier hoort het aan, zet me dan met een sigaret in de tuin en zegt iets als: zo ga hier maar even stoom afblazen. Gaat niet altijd zo, hoor. We krijgen er ook wel eens mot door. Maar over het algemeen moet ik er al snel om lachen dat ik me zo wijvig gedraag.
Goed dat je binnenkort gaat beginnen met pilates. Lijkt mij ook wel wat. Maar dat is meer voor later, want ik ga eind september weer van start met poweryoga. Ook lekker en goed voor lijf en hoofd.
woensdag 1 september 2010 om 10:08
quote:Zima schreef op 31 augustus 2010 @ 20:53:
Ik wil jullie toch iets meer vertellen over mijn sessie vandaag. Omdat het vrij heftig was, weet ik niet of ik de energie heb om op jullie schrijfsels te reageren.
Na 3 maanden ploegen met strak eten en veel sporten is er nog 0,0 kg af. Ik wacht samen met eetcoach de uitslagen van mijn bloedtest af, maar zij denkt dat ik letterlijk gewicht vasthou, omdat ik er zo mee bezig ben. Eten en sporten werkt dan niet meer, ik moet dieper op psychisch gebied. Ik heb op dit topic veel inzichten gekregen, maar heb denk ik irl een extra steuntje nodig om meer naar die inzichten te handelen en ipv het te weten het ook echt te voelen.
Ik vind het superspannend omdat ik deze stap altijd tegen heb gehouden. Hier schrijven was een eerste stap. Maar ik ga het doen. De focus ligt de komende tijd dus niet op afvallen, maar op stabiel blijven en me beter voelen.
Van alle emoties heb ik vanmiddag een enorme fuckit gehad met 2 stroopwafels, winegums en afhaalfriet Want het is eng om de controle uit handen te geven. Maar ik ga het wel doen!
Ben lekker emo, moet ongesteld worden, maar dat komt maar niet. Ben dus een wandelende PMS bom.
Ziem, wat goed! Enneh... Die eetbui was wellicht enige maanden geleden een pak stroopwafels, een zak winegums en een zak afhaalfriet met een frikandel en een kroket geweest.
Grappig wat je zegt over PMS en het komt maar niet, dan bouwt de chagrijnigheid echt op tot aan het moment dat het komt he, en is het veel erger dan als het gewoon op tijd komt...
Succes in ieder geval met je intensieve therapie, welkom om er meer over te vertellen tzt!
Ik wil jullie toch iets meer vertellen over mijn sessie vandaag. Omdat het vrij heftig was, weet ik niet of ik de energie heb om op jullie schrijfsels te reageren.
Na 3 maanden ploegen met strak eten en veel sporten is er nog 0,0 kg af. Ik wacht samen met eetcoach de uitslagen van mijn bloedtest af, maar zij denkt dat ik letterlijk gewicht vasthou, omdat ik er zo mee bezig ben. Eten en sporten werkt dan niet meer, ik moet dieper op psychisch gebied. Ik heb op dit topic veel inzichten gekregen, maar heb denk ik irl een extra steuntje nodig om meer naar die inzichten te handelen en ipv het te weten het ook echt te voelen.
Ik vind het superspannend omdat ik deze stap altijd tegen heb gehouden. Hier schrijven was een eerste stap. Maar ik ga het doen. De focus ligt de komende tijd dus niet op afvallen, maar op stabiel blijven en me beter voelen.
Van alle emoties heb ik vanmiddag een enorme fuckit gehad met 2 stroopwafels, winegums en afhaalfriet Want het is eng om de controle uit handen te geven. Maar ik ga het wel doen!
Ben lekker emo, moet ongesteld worden, maar dat komt maar niet. Ben dus een wandelende PMS bom.
Ziem, wat goed! Enneh... Die eetbui was wellicht enige maanden geleden een pak stroopwafels, een zak winegums en een zak afhaalfriet met een frikandel en een kroket geweest.
Grappig wat je zegt over PMS en het komt maar niet, dan bouwt de chagrijnigheid echt op tot aan het moment dat het komt he, en is het veel erger dan als het gewoon op tijd komt...
Succes in ieder geval met je intensieve therapie, welkom om er meer over te vertellen tzt!
woensdag 1 september 2010 om 10:17
quote:Capibara schreef op 01 september 2010 @ 08:16:
Pas drie uur later, toen we naar bed gingen, werd ik weer wakker.
Heb je lekker geslapen? Kun je alles weer een beetje in perspectief zien?
Zo'n rotmoment kan ook rustig eens komen door moe zijn; dan vliegen je gedachten nog wel eens alle kanten op en wordt je heel onredelijk. Medicijnen zijn knuffels en slaap *hug* .
Ik herken de gevoelens wel, dat je moeite doet en dat je lijf dan "wat terug moet doen" dor af te vallen. Inmiddels zit ik nu al 2 maanden op hetzelfde gewicht (een teleurstelling, die ik mezelf aandoe, omdat ik de weegschaal niet uit het raam kieper). Mij helpt het beeld van Leo: zorgen voor het kind in jezelf (zweefzweef ), dat je goed voor je lijf zorgt omdat het fijn is goed ervoor te zorgen, niet om af te vallen. Helpt tegen fuckit . Succes. Hoop dat je je wat beter voelt.
Pas drie uur later, toen we naar bed gingen, werd ik weer wakker.
Heb je lekker geslapen? Kun je alles weer een beetje in perspectief zien?
Zo'n rotmoment kan ook rustig eens komen door moe zijn; dan vliegen je gedachten nog wel eens alle kanten op en wordt je heel onredelijk. Medicijnen zijn knuffels en slaap *hug* .
Ik herken de gevoelens wel, dat je moeite doet en dat je lijf dan "wat terug moet doen" dor af te vallen. Inmiddels zit ik nu al 2 maanden op hetzelfde gewicht (een teleurstelling, die ik mezelf aandoe, omdat ik de weegschaal niet uit het raam kieper). Mij helpt het beeld van Leo: zorgen voor het kind in jezelf (zweefzweef ), dat je goed voor je lijf zorgt omdat het fijn is goed ervoor te zorgen, niet om af te vallen. Helpt tegen fuckit . Succes. Hoop dat je je wat beter voelt.
woensdag 1 september 2010 om 10:20
Hallo allemaal,
Ik zou graag af en toe met jullie meeschrijven. Ik schrijf niet zo vaak als sommigen van jullie maar ik lees wel alles mee.
Ik schrijf ook regelmatig mee met het 100plus groepje maar ik blijf nu steken qua gewicht en qua eetpatroon.
ik heb al een gestoorde relatie met eten sinds mn puberteit. Ik eet gewoon teveel en te onregelmatig, dat is het eigenlijk.
Ik las net ergens dat Eleonora schreef dat ze vroeger zoveel at om te verdoven en dat heb ik ook.
Ik merk dan niet eens dat ik eet, ik schuif het gewoon door naar binnen. Maar dat zullen de meesten hier wel hebben of herkennen.
Ik weet niet zo goed of ik wat nuttigs kan bijdragen hier maar ik hoop dat ik hier wat kracht en motivatie uit kan putten om voor mijzelf nu eens door te pakken en echt eens mn eetpatroon om te gooien, ipv alleen maar een tijdelijk dieet te volgen en dan na een week weer terug te vallen.
Groetjes
Ik zou graag af en toe met jullie meeschrijven. Ik schrijf niet zo vaak als sommigen van jullie maar ik lees wel alles mee.
Ik schrijf ook regelmatig mee met het 100plus groepje maar ik blijf nu steken qua gewicht en qua eetpatroon.
ik heb al een gestoorde relatie met eten sinds mn puberteit. Ik eet gewoon teveel en te onregelmatig, dat is het eigenlijk.
Ik las net ergens dat Eleonora schreef dat ze vroeger zoveel at om te verdoven en dat heb ik ook.
Ik merk dan niet eens dat ik eet, ik schuif het gewoon door naar binnen. Maar dat zullen de meesten hier wel hebben of herkennen.
Ik weet niet zo goed of ik wat nuttigs kan bijdragen hier maar ik hoop dat ik hier wat kracht en motivatie uit kan putten om voor mijzelf nu eens door te pakken en echt eens mn eetpatroon om te gooien, ipv alleen maar een tijdelijk dieet te volgen en dan na een week weer terug te vallen.
Groetjes
woensdag 1 september 2010 om 10:22
Leo, woehoe, gefeliciteerd met de knien! Mooi man. Heb het ook weleens gehad. "Zijn dat míjn benen?" (heej, vorm!). Tof!
Profoon, leuk, legaal dik worden! Van harte gefeliciteerd hoor, van harte van harte, wat leuk, een klein Foontje .
Muis, als iets dit topic laat zien is dat dingen goed zijn, als je er bewust voor kiest. Sterk om zo te kiezen, verstandig ook denk ik. Succes ermee!
Profoon, leuk, legaal dik worden! Van harte gefeliciteerd hoor, van harte van harte, wat leuk, een klein Foontje .
Muis, als iets dit topic laat zien is dat dingen goed zijn, als je er bewust voor kiest. Sterk om zo te kiezen, verstandig ook denk ik. Succes ermee!
woensdag 1 september 2010 om 10:44
Welkom Tiaraatje!quote:Elynn schreef op 01 september 2010 @ 10:07:
Capi, elf kilo er al af. Das best veel. Goed, vrouw. Maar heb je echt het idee dat je jezelf van alles ontzegd? En dat het gemeen zo zijn als je niet afvalt? Ik denk dat je nog wel iets met die denktrant moet, want op deze manier is en blijft het een strijd.Dat is het ‘m juist; ik eet behoorlijk veel, en nog erg lekker ook. Ik vind constant dat ik echt veel mag nu ik gezonde dingen eet. Dus eigenlijk ontzeg ik mezelf helemaal niet zoveel! Maar als ik lief dan een pak koekjes en een reep chocolade naar binnen zie werken dan heb ik zoiets van ‘dat wil ik ook!’. Terwijl ik dat natuurlijk helemaal niet wil, niet echt tenminste. De knop is dus nog niet helemaal om; verstandelijk weet ik wel dat ik helemaal niets tekort kom, maar af en toe hunkert mijn lichaam nog naar vet, zoet, zout, slecht eten. En dan voel ik me zoooo zielig dat ik iets niet ‘mag’ (niet wil dus eigenlijk) Terwijl ik nog geen seconde last heb gehad van een hongergevoel, wel van een zeurend, knagend, trekgevoel (wat dan meer hunkert naar bepaalde dingen dan dat het komt omdat ik niet genoeg gegeten heb).
Ik heb dus nog niet eens meegemaakt dat ik niet lichter werd. Ik moet er echt niet aan denken om heel lang geen verschil te merken, dat frustreert me nu al, als ik er alleen nog maar aan denk. Maar ik weet dat die tijd ook gaat komen, ik hoop dat ik juist dan niet in ‘fuck-it’-gedrag verval.
Ik wil gewoon afvallen, op een gezonde manier. Ik zou het niet leuk vinden als ik met mijn nieuwe eetpatroon niet flink zou afvallen. En dat hoeft allemaal niet van de ene op de andere dag hoor, maar ik wil wel graag voortgang zien. En eerlijk gezegd zinkt de moed me al in de schoenen als ik denk aan hoe lang het kan duren voor ik (bijvoorbeeld) onder de honderd kilo ben, of voor ik een gezonde BMI bereik.
Erg he, ik schaam me ervoor dat ik zo denk. Ik wil nu meteen resultaat, nu!!! meteen!!! Terwijl ik al hartstikke veel resultaat heb: elf kilo is ook hartstikke veel. Ik had een maand geleden in ieder geval niet kunnen denken dat ik nu al zoveel kwijt zou zijn, echt niet. Maar ik ben blijkbaar erg ongeduldig, wil na een maand al in maatje 40 passen. Tsja, en dat is natuurlijk verre van realistisch.
Capi, elf kilo er al af. Das best veel. Goed, vrouw. Maar heb je echt het idee dat je jezelf van alles ontzegd? En dat het gemeen zo zijn als je niet afvalt? Ik denk dat je nog wel iets met die denktrant moet, want op deze manier is en blijft het een strijd.Dat is het ‘m juist; ik eet behoorlijk veel, en nog erg lekker ook. Ik vind constant dat ik echt veel mag nu ik gezonde dingen eet. Dus eigenlijk ontzeg ik mezelf helemaal niet zoveel! Maar als ik lief dan een pak koekjes en een reep chocolade naar binnen zie werken dan heb ik zoiets van ‘dat wil ik ook!’. Terwijl ik dat natuurlijk helemaal niet wil, niet echt tenminste. De knop is dus nog niet helemaal om; verstandelijk weet ik wel dat ik helemaal niets tekort kom, maar af en toe hunkert mijn lichaam nog naar vet, zoet, zout, slecht eten. En dan voel ik me zoooo zielig dat ik iets niet ‘mag’ (niet wil dus eigenlijk) Terwijl ik nog geen seconde last heb gehad van een hongergevoel, wel van een zeurend, knagend, trekgevoel (wat dan meer hunkert naar bepaalde dingen dan dat het komt omdat ik niet genoeg gegeten heb).
Ik heb dus nog niet eens meegemaakt dat ik niet lichter werd. Ik moet er echt niet aan denken om heel lang geen verschil te merken, dat frustreert me nu al, als ik er alleen nog maar aan denk. Maar ik weet dat die tijd ook gaat komen, ik hoop dat ik juist dan niet in ‘fuck-it’-gedrag verval.
Ik wil gewoon afvallen, op een gezonde manier. Ik zou het niet leuk vinden als ik met mijn nieuwe eetpatroon niet flink zou afvallen. En dat hoeft allemaal niet van de ene op de andere dag hoor, maar ik wil wel graag voortgang zien. En eerlijk gezegd zinkt de moed me al in de schoenen als ik denk aan hoe lang het kan duren voor ik (bijvoorbeeld) onder de honderd kilo ben, of voor ik een gezonde BMI bereik.
Erg he, ik schaam me ervoor dat ik zo denk. Ik wil nu meteen resultaat, nu!!! meteen!!! Terwijl ik al hartstikke veel resultaat heb: elf kilo is ook hartstikke veel. Ik had een maand geleden in ieder geval niet kunnen denken dat ik nu al zoveel kwijt zou zijn, echt niet. Maar ik ben blijkbaar erg ongeduldig, wil na een maand al in maatje 40 passen. Tsja, en dat is natuurlijk verre van realistisch.
woensdag 1 september 2010 om 11:14
quote:Capibara schreef op 01 september 2010 @ 10:44:
Erg he, ik schaam me ervoor dat ik zo denk. Ik wil nu meteen resultaat, nu!!! meteen!!! Terwijl ik al hartstikke veel resultaat heb: elf kilo is ook hartstikke veel. Ik had een maand geleden in ieder geval niet kunnen denken dat ik nu al zoveel kwijt zou zijn, echt niet. Maar ik ben blijkbaar erg ongeduldig, wil na een maand al in maatje 40 passen. Tsja, en dat is natuurlijk verre van realistisch.
Nee, is helemaal niet erg, maar eerlijk juist. En als je erkent en onder ogen ziet dat je zo denkt, kun je er gaandeweg wat aan veranderen. En ik pik even de woorden van Leo in: we zijn peuters op eetgebied. Als we hier met z'n allen verstandig doorgaan en elkaar daarbij blijven steunen en van constructief commentaar voorzien worden we eetwise een stel prachtige kleuters (én pubers én uiteindelijk volwassenen).
Ik vind echt dat je op de goede weg bent, ook al denk jij soms dat het niet opschiet.
Erg he, ik schaam me ervoor dat ik zo denk. Ik wil nu meteen resultaat, nu!!! meteen!!! Terwijl ik al hartstikke veel resultaat heb: elf kilo is ook hartstikke veel. Ik had een maand geleden in ieder geval niet kunnen denken dat ik nu al zoveel kwijt zou zijn, echt niet. Maar ik ben blijkbaar erg ongeduldig, wil na een maand al in maatje 40 passen. Tsja, en dat is natuurlijk verre van realistisch.
Nee, is helemaal niet erg, maar eerlijk juist. En als je erkent en onder ogen ziet dat je zo denkt, kun je er gaandeweg wat aan veranderen. En ik pik even de woorden van Leo in: we zijn peuters op eetgebied. Als we hier met z'n allen verstandig doorgaan en elkaar daarbij blijven steunen en van constructief commentaar voorzien worden we eetwise een stel prachtige kleuters (én pubers én uiteindelijk volwassenen).
Ik vind echt dat je op de goede weg bent, ook al denk jij soms dat het niet opschiet.
woensdag 1 september 2010 om 11:16
woensdag 1 september 2010 om 11:31
Dank je.
Capibara, dat van dat nu resultaat heb ik ook altijd.Ik wil dan gelijk na de eerste week 5 kilo kwijt zijn en als dat niet lukt dan zeg ik altijd dat mn lichaam niet meer weet hoe het moet afvallen.
Soms denk ik dat dat echt zo is maar aan de andere kant als ik bekijk wat ik erin schuif en hoe onregelmatig, dan val je dus ook niet af.
Gisteren nog een rol chocobisquitjes opgegeten, over de dag verspreid maar toch in 1 dag op. Erg slecht
Capibara, dat van dat nu resultaat heb ik ook altijd.Ik wil dan gelijk na de eerste week 5 kilo kwijt zijn en als dat niet lukt dan zeg ik altijd dat mn lichaam niet meer weet hoe het moet afvallen.
Soms denk ik dat dat echt zo is maar aan de andere kant als ik bekijk wat ik erin schuif en hoe onregelmatig, dan val je dus ook niet af.
Gisteren nog een rol chocobisquitjes opgegeten, over de dag verspreid maar toch in 1 dag op. Erg slecht
woensdag 1 september 2010 om 11:45
Ik wil eigenlijk gewoon 3 keer per dag eten en dan tussendoor telkens iets kleins of magers.
Maar ik gebruik best wel vaak de smoes dat ik het te druk heb met werk en 3 kinderen en huishouden om rustig en op regelmatige tijden te eten.
Ik schuif vaak snel even een broodje naar binnen en krijg dan een uur later ineens weer een hongergevoel waar ik dan met verkeerd voedsel aan toegeef.
Maar ik gebruik best wel vaak de smoes dat ik het te druk heb met werk en 3 kinderen en huishouden om rustig en op regelmatige tijden te eten.
Ik schuif vaak snel even een broodje naar binnen en krijg dan een uur later ineens weer een hongergevoel waar ik dan met verkeerd voedsel aan toegeef.
woensdag 1 september 2010 om 11:49
Is het een idee om je valkuilen op te schrijven en te bedenken hoe je die kunt omzeilen?
Als je snel een broodje naar binnen schuift, merken je hersenen en maag nauwelijks dat er iets is binnengekomen. Denk dat het allereerst goed is om tijd en rust te nemen voor je drie hoofdmaaltijden. Lukt dat, denk je?
Als je snel een broodje naar binnen schuift, merken je hersenen en maag nauwelijks dat er iets is binnengekomen. Denk dat het allereerst goed is om tijd en rust te nemen voor je drie hoofdmaaltijden. Lukt dat, denk je?
woensdag 1 september 2010 om 12:03
woensdag 1 september 2010 om 13:07
Overigens vind ik een heel goed idee om te denken over positiefs over jezelf. Maar ik ben niet iemand die elke dag iets nieuws positiefs kan zeggen. Misschien dus juist wel een goede les! Ik ga er vandaag in ieder geval over nadenken.
Tiaraatje, krijg je dan nooit zelf ook trek als je kinderen aan tafel zitten? Ik vind het opvallend (en ik heb geen kinderen, dus geen ervaring mee) dat meerdere mensen aangeven wel de kinderen aan het eten te zetten en dus aan de handeling eten denken, maar zelf niet ook iets naar binnen werken. Vraag me af hoe zoiets ontstaat. Gaat dat bewust, of heb je tijdens het voeren van jonge kinderen gewoon geen tijd? Ik zie het bij mijn eigen moeder, die ook worstelt met haar gewicht, ook. Zij ontbijt nooit, terwijl ze wel vroeg opstond, de tijd neemt voor een kop koffie, ons brood smeerde...
Zima, ik was helemaal vergeten op jou te reageren. Ik begrijp dat jij aan het begin staat van het proces waarin Hermes nu 9 maanden bezig is? Het lijkt me spannend en ook wel wat eng. Maar als Hermes er zoveel aan heeft, moet het voor jou ook wel een nuttig proces zijn. Ik hoop dat het ontleden van je eigen (eet)verleden je in ieder geval heel ver zal brengen! Ik ben erg benieuwd naar het proces, dus zet het vooral hier neer als je het kwijt wilt.
Elynn, het is een hele ommezwaai om voor mij als "dik" iemand te moeten beseffen dat iemand die "slank" is in mijn ogen, dezelfde ontevredenheid kan voelen als ik. Als ik een slank iemand zie, denk ik altijd "zo wil ik er ook uitzien", ik denk nooit aan de onzekerheid over het uiterlijk dat ik dan ook nog kan hebben. Nog maar weer een bewijs dat slank zijn an sich geen doel kan zijn van EMJV, het is een bijwerking.
Gisteren trouwens wéér niet hard gelopen. Maar ik heb nu pauze en ga een mail typen naar een atletiekvereniging in de buurt (in mijn woonplaats vond ik het niet prettig) zodat ik eindelijk weer een stok achter de deur krijg! Ik had juist sinds een jaar of 3 écht plezier in het lopen, maar dat is sinds dit voorjaar ook weer helemaal weg. Ik ben er gewoon een beetje te zwaar voor en kom daardoor niet lekker mee.
Ik pilates trouwens wel gewoon nog steeds, maar ik voel me daarna niet echt voldaan. Het is allemaal vrij rustig en niet zo zwaar, ik zou zo graag wat moeier of bezweter uit de les willen komen. Ik word er overigens wel lekker soepel van, dus het heeft ook echt wel zin, hoor!
Tiaraatje, krijg je dan nooit zelf ook trek als je kinderen aan tafel zitten? Ik vind het opvallend (en ik heb geen kinderen, dus geen ervaring mee) dat meerdere mensen aangeven wel de kinderen aan het eten te zetten en dus aan de handeling eten denken, maar zelf niet ook iets naar binnen werken. Vraag me af hoe zoiets ontstaat. Gaat dat bewust, of heb je tijdens het voeren van jonge kinderen gewoon geen tijd? Ik zie het bij mijn eigen moeder, die ook worstelt met haar gewicht, ook. Zij ontbijt nooit, terwijl ze wel vroeg opstond, de tijd neemt voor een kop koffie, ons brood smeerde...
Zima, ik was helemaal vergeten op jou te reageren. Ik begrijp dat jij aan het begin staat van het proces waarin Hermes nu 9 maanden bezig is? Het lijkt me spannend en ook wel wat eng. Maar als Hermes er zoveel aan heeft, moet het voor jou ook wel een nuttig proces zijn. Ik hoop dat het ontleden van je eigen (eet)verleden je in ieder geval heel ver zal brengen! Ik ben erg benieuwd naar het proces, dus zet het vooral hier neer als je het kwijt wilt.
Elynn, het is een hele ommezwaai om voor mij als "dik" iemand te moeten beseffen dat iemand die "slank" is in mijn ogen, dezelfde ontevredenheid kan voelen als ik. Als ik een slank iemand zie, denk ik altijd "zo wil ik er ook uitzien", ik denk nooit aan de onzekerheid over het uiterlijk dat ik dan ook nog kan hebben. Nog maar weer een bewijs dat slank zijn an sich geen doel kan zijn van EMJV, het is een bijwerking.
Gisteren trouwens wéér niet hard gelopen. Maar ik heb nu pauze en ga een mail typen naar een atletiekvereniging in de buurt (in mijn woonplaats vond ik het niet prettig) zodat ik eindelijk weer een stok achter de deur krijg! Ik had juist sinds een jaar of 3 écht plezier in het lopen, maar dat is sinds dit voorjaar ook weer helemaal weg. Ik ben er gewoon een beetje te zwaar voor en kom daardoor niet lekker mee.
Ik pilates trouwens wel gewoon nog steeds, maar ik voel me daarna niet echt voldaan. Het is allemaal vrij rustig en niet zo zwaar, ik zou zo graag wat moeier of bezweter uit de les willen komen. Ik word er overigens wel lekker soepel van, dus het heeft ook echt wel zin, hoor!
woensdag 1 september 2010 om 15:25
Even voor alle duidelijkheid: het traject dat Hernes doorloopt is vele malen zwaarder dan dat ik ga doen. Maar ik ga wel met een psych die gespecialiseerd is in eetproblematiek aan de slag. Bij mij ligt de focus meer op zelfbeeld dan op eten an sich. Ik heb mijn eetpatroon redelijk goed in de hand, maar alle negatieve gevoelens er omheen nog niet.
*ik loop trouwens bijna te stuiteren, omdat ik de hele tijd als ik op het forum kom denk: wat leuk Profoon!!!!*
*ik loop trouwens bijna te stuiteren, omdat ik de hele tijd als ik op het forum kom denk: wat leuk Profoon!!!!*
woensdag 1 september 2010 om 15:30
Dag fijnerds van me,
Wat lees ik weer een geweldige dingen!
Eerst Tiaraatje, welkom en post mee, of lees, of allebei. Gezellig.
Ik dacht dat ik geen emo-eter was. Echt. Dat dacht ik zelfs nog toen ik hier mee begon, kun je nagaan hoe diep zo'n overtuiging zit! Maar ik ben het wel. Ik at om van alles weg te stoppen. Voor de gezelligheid ook trouwens. Voor de gezamelijkheid (ik eet het liefst in gezelschap) en voor een goed gevoel. Blijkbaar haalde ook ik bevrediging uit een overvolle maag en volle/zoete/ongezonde dingen. Om andere dingen niet te hoeven voelen of te vervangen voor andere gevoelens.
Profonionionio! Jémig meid, geen idee waarom maar de tranen stonden in mijn ogen bij het lezen van je bericht. Wát fijn voor je! Gefeliciteerd!
Capibara, mens, wat ben ik toch altijd trots als ik lees dat je zo gaat als de brandweer.
11 kilo!
Dat mensen het niet zien dat herken ik zo goed. Pffffffffffff....
Zelf vind ik dat het heel duidelijk is maar er zijn maar een paar mensen die er iets over zeggen of vragen of ik afgevallen ben. Vind ik net als jij wel eens frustrerend hoor, hoe hard ik ook roep dat ik het puur voor mezelf doe. Tóch wil je het horen.
Goed dat je alles met de Capiman besproken hebt allemaal. Mijn man is ook wel eens ongewild onattent en stelt dan fuck-it voer voor of wil me een chocomel geven of zo. Hij bedoelt het goed maar mij ergert dat ook wel eens. Ik wil trouwens ook maat 40 en wel nú!
Ik weet intussen dat dat wel een jaar of misschien zelfs twee jaar kan gaan duren en misschien blijf ik wel steken bij 42 of 44. Dat kan ook nog. Vind ik ook wel eens lastig hoor maar ik wil wel realistisch blijven.
Muis, ik vind dat je een goede beslissing hebt genomen. Blij dat jij het er unaniem met jezelf over eens was !
Wat lees ik weer een geweldige dingen!
Eerst Tiaraatje, welkom en post mee, of lees, of allebei. Gezellig.
Ik dacht dat ik geen emo-eter was. Echt. Dat dacht ik zelfs nog toen ik hier mee begon, kun je nagaan hoe diep zo'n overtuiging zit! Maar ik ben het wel. Ik at om van alles weg te stoppen. Voor de gezelligheid ook trouwens. Voor de gezamelijkheid (ik eet het liefst in gezelschap) en voor een goed gevoel. Blijkbaar haalde ook ik bevrediging uit een overvolle maag en volle/zoete/ongezonde dingen. Om andere dingen niet te hoeven voelen of te vervangen voor andere gevoelens.
Profonionionio! Jémig meid, geen idee waarom maar de tranen stonden in mijn ogen bij het lezen van je bericht. Wát fijn voor je! Gefeliciteerd!
Capibara, mens, wat ben ik toch altijd trots als ik lees dat je zo gaat als de brandweer.
11 kilo!
Dat mensen het niet zien dat herken ik zo goed. Pffffffffffff....
Zelf vind ik dat het heel duidelijk is maar er zijn maar een paar mensen die er iets over zeggen of vragen of ik afgevallen ben. Vind ik net als jij wel eens frustrerend hoor, hoe hard ik ook roep dat ik het puur voor mezelf doe. Tóch wil je het horen.
Goed dat je alles met de Capiman besproken hebt allemaal. Mijn man is ook wel eens ongewild onattent en stelt dan fuck-it voer voor of wil me een chocomel geven of zo. Hij bedoelt het goed maar mij ergert dat ook wel eens. Ik wil trouwens ook maat 40 en wel nú!
Ik weet intussen dat dat wel een jaar of misschien zelfs twee jaar kan gaan duren en misschien blijf ik wel steken bij 42 of 44. Dat kan ook nog. Vind ik ook wel eens lastig hoor maar ik wil wel realistisch blijven.
Muis, ik vind dat je een goede beslissing hebt genomen. Blij dat jij het er unaniem met jezelf over eens was !
