Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
donderdag 26 augustus 2010 om 16:41
Deel drie alweer, van ons inspirerende, intussen toch werkelijk sektarische topic.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
zondag 12 september 2010 om 09:39
Jeetje Frans, wat een heftig verhaal! Ik krijg er tranen van in m'n ogen. Ik ben echt blij voor je dat je E nu in je leven hebt, hij klinkt als iemand die goed voor je is.quote:June schreef op 12 september 2010 @ 09:28:
Capi, toch lijkt het me bij een ballonvaart wel belangrijk om een beetje eerlijk in te vullen...
De ballonmeneer had zelf gezegd dat een beetje liegen niet erg was. En we zouden sowieso met z'n allen in dat mandje gaan, dat lag al vast voor ook maar iemand wist hoe zwaar we met z'n allen waren, dus ik denk dat niet zo heel nauw kijkt. Er is trouwens maar beperkt ruimte in zo'n mandje, dus ik denk dat het gewoon vol is als er niemand meer bij past.
We zouden deze zomer maar Alaska gaan, en daar met een klein bushvliegtuigje op zoek gaan naar beren. Daar moest wel heel precies opgegeven worden hoeveel je woog, omdat aan de hand van het gewicht gekeken zou worden of er nog anderen mee konden in datzelfde vliegtuigje. Toen heb ik er bij Capilief vijf kilo bijgeteld en bij mezelf vijf kilo vanaf getrokken. Erg he, alsof die Amerikaanse mevrouw of meneer (of zelfs maar de Nederlandse mevrouw van het reisbureau met wie ik contact had via de mail) het ook maar iets kan schelen hoe zwaar ik ben. Die reis hebben we overigens moeten annuleren omdat Capilief eindelijk weer een baan vond, en we dus niet meer op vakantie konden omdat hij aan het werk was. Ik heb mijn vrije dagen toen ook maar uitgesteld, dus die hebben we nog tegoed.
Capi, toch lijkt het me bij een ballonvaart wel belangrijk om een beetje eerlijk in te vullen...
De ballonmeneer had zelf gezegd dat een beetje liegen niet erg was. En we zouden sowieso met z'n allen in dat mandje gaan, dat lag al vast voor ook maar iemand wist hoe zwaar we met z'n allen waren, dus ik denk dat niet zo heel nauw kijkt. Er is trouwens maar beperkt ruimte in zo'n mandje, dus ik denk dat het gewoon vol is als er niemand meer bij past.
We zouden deze zomer maar Alaska gaan, en daar met een klein bushvliegtuigje op zoek gaan naar beren. Daar moest wel heel precies opgegeven worden hoeveel je woog, omdat aan de hand van het gewicht gekeken zou worden of er nog anderen mee konden in datzelfde vliegtuigje. Toen heb ik er bij Capilief vijf kilo bijgeteld en bij mezelf vijf kilo vanaf getrokken. Erg he, alsof die Amerikaanse mevrouw of meneer (of zelfs maar de Nederlandse mevrouw van het reisbureau met wie ik contact had via de mail) het ook maar iets kan schelen hoe zwaar ik ben. Die reis hebben we overigens moeten annuleren omdat Capilief eindelijk weer een baan vond, en we dus niet meer op vakantie konden omdat hij aan het werk was. Ik heb mijn vrije dagen toen ook maar uitgesteld, dus die hebben we nog tegoed.
zondag 12 september 2010 om 09:53
quote:dubiootje schreef op 11 september 2010 @ 11:48:
Ik heb uiteindelijk een erg lekker recept gevonden (met echte tomaten, je gelooft het niet) dat ik op het receptentopic zal zetten. Voor herhaling (en invriezing) vatbaar!
De afgelopen weken had eerst Albert Heijn en daarna Bas van de Heijden verse pasta in de aanbieding, dus die heb ik gekocht (terwijl ik normaal altijd de gedroogde versie kocht, maar die verse is ook wel erg lekker!). Ik heb van de week ook een lekkere saus gemaakt; ik had paprika, prei, ui, tomaten, courgette, knoflook en wortel in blokjes gesneden en geroerbakt. Bakje tofugehakt en wat verse kruiden erbij (basilicum, tijm), en toen de staafmixer erop. Het werd een heerlijk dikke groentesaus. Smaakte super bij de pasta! Ik had het restant in willen vriezen voor een volgende keer, maar Capilief vond het zo lekker dat hij de rest van de saus zo op heeft zitten lepelen. ;-P
Beterschap Lé! Doe rustig aan, het zijn slopende weken geweest de afgelopen tijd.
Ik heb uiteindelijk een erg lekker recept gevonden (met echte tomaten, je gelooft het niet) dat ik op het receptentopic zal zetten. Voor herhaling (en invriezing) vatbaar!
De afgelopen weken had eerst Albert Heijn en daarna Bas van de Heijden verse pasta in de aanbieding, dus die heb ik gekocht (terwijl ik normaal altijd de gedroogde versie kocht, maar die verse is ook wel erg lekker!). Ik heb van de week ook een lekkere saus gemaakt; ik had paprika, prei, ui, tomaten, courgette, knoflook en wortel in blokjes gesneden en geroerbakt. Bakje tofugehakt en wat verse kruiden erbij (basilicum, tijm), en toen de staafmixer erop. Het werd een heerlijk dikke groentesaus. Smaakte super bij de pasta! Ik had het restant in willen vriezen voor een volgende keer, maar Capilief vond het zo lekker dat hij de rest van de saus zo op heeft zitten lepelen. ;-P
Beterschap Lé! Doe rustig aan, het zijn slopende weken geweest de afgelopen tijd.
zondag 12 september 2010 om 09:57
Vervelend Duub, zo'n ex. Vooral omdat het je kinderen raakt. Ik heb zelf geen kinderen, maar ik kan me goed voorstellen dat het je dan extra aangrijpt. Ik snap ook wel dat je dan een fuck-it-moment hebt en liever naar appeltaart dan linzensoep grijpt, maar daar heb je alleen jezelf maar mee. En niet die @%$#^-ex die je rotgevoel heeft veroorzaakt. Sterkte ermee!
zondag 12 september 2010 om 12:16
Dub, ik heb dus ook weer zoiets gehad dit weekend, ex die zich niet aan de medicijnen wil houden.
Zie: hier
Ik weet nog dat ex zijn huis te koop zette. Het is het huis waar Muizelientje nog net niet geboren is, maar wel haar hele leven had gewoond. Kijk, ex is mij geen verantwoording schuldig, hij mag het huis verkopen als hij dat wil. Maar ik had het fijn gevonden als ik het had geweten omdat het namelijk verklaarde waarom kindlief al drie weken niet te pruimen was. En als ik dat dan uitleg dan komt dat dus echt niet aan....
Zie: hier
Ik weet nog dat ex zijn huis te koop zette. Het is het huis waar Muizelientje nog net niet geboren is, maar wel haar hele leven had gewoond. Kijk, ex is mij geen verantwoording schuldig, hij mag het huis verkopen als hij dat wil. Maar ik had het fijn gevonden als ik het had geweten omdat het namelijk verklaarde waarom kindlief al drie weken niet te pruimen was. En als ik dat dan uitleg dan komt dat dus echt niet aan....
zondag 12 september 2010 om 20:13
Capi, wat geweldig om een keer een ballonvaart te maken! Staat ook op mijn lijstje, alleen jongste dochter ziet het helemaal niet zitten en wil ook niet dat ik ga Ik woon onder een ballonroute en zie er vaak over komen, soms kunnen we zelfs naar ze zwaaien vanuit ons huis!
Jammer dat je je zo schaamt voor je gewicht. Wel heel voorstelbaar en herkenbaar trouwens. Het is toch een taboe op de een of andere manier. Waarom durf je het niet tegen Capilief te zeggen? Wat zou er dan gebeuren, denk je (behalve dat jij je schaamt)? Hartstikke goed hoe je het verder gedaan hebt op die dag! Lekker genoten, je goed voorbereid door 's middags al te eten. En natuurlijk neem je zo'n glaasje vuurwater, het zou toch erg jammer zijn als je je 'vuurdoop' niet compleet zou kunnen maken
Ik ben vandaag goed begonnen met een gezond ontbijt (papayasmoothie) en een goede lunch (een grote bak mangoyoghurt met muesli). Ik heb een wandeling van 8 km gemaakt en daarbij bramen, een appel en een peer gegeten die ik onderweg heb geplukt Daarna besloot ik de dag slecht af te maken. Ik zit nog een beetje in de fuck it (of eigenlijk: fuck you) stemming van gisteren: ik ben langs de supermarkt gegaan en heb mezelf getrakteerd op een paar feel good-items: een zak (light) paprikachips, 2 repen chocola, een pak chocomel, een paar angorasokken en een feel good-film. Thuis de sokken aangetrokken, de film opgezet, verse muntthee gezet en een hele chocoladereep opgegeten. In de auto had ik al handjes vol chips zitten snaaien (dat was erg lang geleden).
Hij was wel erg lekker, moet ik zeggen. Het avondeten was weer gezond.
Een soort halve fuck it-dag dus. En ik zat zo eens na te denken waarom ik dat dan doe, als ik zorgen heb. Wat helpt snoepen dan? En ik denk dat het juist dat onbewuste is. Onbewust eten, met andere woorden gedachteloos in die zak chips grijpen en chipjes in je mond proppen. Het is even een verstand-op-nulmoment. Ik denk niet aan de chips, maar ik denk ook even nergens anders aan. Ergens heeft die herhaalde en automatische beweging, zoals het roken van een sigaret vermoedelijk voor een roker, een geruststellend effect.
Jammer dat je je zo schaamt voor je gewicht. Wel heel voorstelbaar en herkenbaar trouwens. Het is toch een taboe op de een of andere manier. Waarom durf je het niet tegen Capilief te zeggen? Wat zou er dan gebeuren, denk je (behalve dat jij je schaamt)? Hartstikke goed hoe je het verder gedaan hebt op die dag! Lekker genoten, je goed voorbereid door 's middags al te eten. En natuurlijk neem je zo'n glaasje vuurwater, het zou toch erg jammer zijn als je je 'vuurdoop' niet compleet zou kunnen maken
Ik ben vandaag goed begonnen met een gezond ontbijt (papayasmoothie) en een goede lunch (een grote bak mangoyoghurt met muesli). Ik heb een wandeling van 8 km gemaakt en daarbij bramen, een appel en een peer gegeten die ik onderweg heb geplukt Daarna besloot ik de dag slecht af te maken. Ik zit nog een beetje in de fuck it (of eigenlijk: fuck you) stemming van gisteren: ik ben langs de supermarkt gegaan en heb mezelf getrakteerd op een paar feel good-items: een zak (light) paprikachips, 2 repen chocola, een pak chocomel, een paar angorasokken en een feel good-film. Thuis de sokken aangetrokken, de film opgezet, verse muntthee gezet en een hele chocoladereep opgegeten. In de auto had ik al handjes vol chips zitten snaaien (dat was erg lang geleden).
Hij was wel erg lekker, moet ik zeggen. Het avondeten was weer gezond.
Een soort halve fuck it-dag dus. En ik zat zo eens na te denken waarom ik dat dan doe, als ik zorgen heb. Wat helpt snoepen dan? En ik denk dat het juist dat onbewuste is. Onbewust eten, met andere woorden gedachteloos in die zak chips grijpen en chipjes in je mond proppen. Het is even een verstand-op-nulmoment. Ik denk niet aan de chips, maar ik denk ook even nergens anders aan. Ergens heeft die herhaalde en automatische beweging, zoals het roken van een sigaret vermoedelijk voor een roker, een geruststellend effect.
Ga in therapie!
zondag 12 september 2010 om 21:24
Plus dat het natuurlijk ook gewoon erg lekker is, toch Dubioo? Chipjes en chocolade. Dat is gewoonweg lekker. Ons hele lijf is toch wel behoorlijk geprogrammeerd omdat soort voedsel (snelle vetten opslaan voor als er weer hongersnood komt) lekker te vinden.
Bij mij gaat het wisselend en hoe ik me erover voel laat ik erg afhangen van wat de eetmeter zegt over mijn calorie-inname.
Ik vind het niet makkelijk, het bewustwordingsproces van EMJV. Ik heb uiteraard wel vaker periodes gezond gegeten. Lijnen doe ik al jaren niet meer maar ik heb een of twee keer per jaar zo'n periode dat ik weer heel gezond doe. En dan val ik langzaam af. En dan komt de klad erin en kom ik langzaam weer aan.
Ik ben nog niet op het punt dat ik durf te zeggen dat het deze keer anders is. Dat het blijvend is.
Ik ben bij mijn moeder op de weegschaal gaan staan. Dat was pijnlijk. Zwaarder dan ooit. En geen gewicht dat je zegt: ach nou ja, je bent ook lang. Nee gewoon een gewicht dat voor iedereen veel te zwaar is. Een getal dat als je het noemt dat dan iedereen snapt dat je te dik bent.
(Goffer, balen en hoerig kut is dat zeg........terwijl ik het natuurlijk heus wel wist).
En ik zag mezelf bloot in de spiegel en ik zag toch echt ook dat dat lijf te dik is. Niet even buik inhouden en je ene been voor het andere zetten en dan je heup draaien en dan denken: ach tja.....mooi rond is niet lelijk. Nee gewoon te dikke benen en een dikke buik. Niet mooi. (Kut).
En voor het eerst lachte ik het niet weg en haalde ik niet mijn schouders op. Het doet verdomme pijn. Dat bewustwordingsproces. Dat jezelf zien hoe het is. Hoe het geworden is.
Bij mij gaat het wisselend en hoe ik me erover voel laat ik erg afhangen van wat de eetmeter zegt over mijn calorie-inname.
Ik vind het niet makkelijk, het bewustwordingsproces van EMJV. Ik heb uiteraard wel vaker periodes gezond gegeten. Lijnen doe ik al jaren niet meer maar ik heb een of twee keer per jaar zo'n periode dat ik weer heel gezond doe. En dan val ik langzaam af. En dan komt de klad erin en kom ik langzaam weer aan.
Ik ben nog niet op het punt dat ik durf te zeggen dat het deze keer anders is. Dat het blijvend is.
Ik ben bij mijn moeder op de weegschaal gaan staan. Dat was pijnlijk. Zwaarder dan ooit. En geen gewicht dat je zegt: ach nou ja, je bent ook lang. Nee gewoon een gewicht dat voor iedereen veel te zwaar is. Een getal dat als je het noemt dat dan iedereen snapt dat je te dik bent.
(Goffer, balen en hoerig kut is dat zeg........terwijl ik het natuurlijk heus wel wist).
En ik zag mezelf bloot in de spiegel en ik zag toch echt ook dat dat lijf te dik is. Niet even buik inhouden en je ene been voor het andere zetten en dan je heup draaien en dan denken: ach tja.....mooi rond is niet lelijk. Nee gewoon te dikke benen en een dikke buik. Niet mooi. (Kut).
En voor het eerst lachte ik het niet weg en haalde ik niet mijn schouders op. Het doet verdomme pijn. Dat bewustwordingsproces. Dat jezelf zien hoe het is. Hoe het geworden is.
zondag 12 september 2010 om 22:14
Muis, ik heb je topic gelezen, ook een klotesituatie zeg. Ik blijf me verbazen over hoe onverschillig en onverantwoordelijk sommige vaders zich kunnen gedragen. En hoe ze zonder enige wroeging de kinderen inzetten om hun eigen ego te beschermen. Bah.
Hiltje, dat is even flink pijnlijk Misschien helpt het als je het schema van het bewustwordingsproces voor ogen houdt: je neemt nu de stap van onbewust onbekwaam naar bewust onbekwaam. Weten wat je fout doet, beseffen dat je zo niet goed bezig bent. Je lichaam is daar nu nog een weerspiegeling van en ik denk dat dat het meeste pijn doet. Je ziet in de spiegel dat je niet goed voor je lichaam zorgt, het niet geeft wat het verdient. Maar deze stap is zo essentieel!
Nu moet je proberen het negatieve gevoel om te zetten in positieve actie. Positief is dat je nu inziet dat er een probleem is. En dat zal je aanzetten en motiveren om er ook iets aan te doen. Zolang je het probleem voor jezelf bagatelliseert, is het makkelijker om steeds weer terug te vallen in je oude gedrag. Als je toegeeft dat dit niet goed is en dat het beter moet, zal dat ook een stimulans zijn om serieus en blijvend beter voor jezelf te gaan zorgen.
Klopt trouwens wat je zegt over chocola en chips. Ik las in het boek Hap slik weg dat het lichaam vet, suiker en zout bijzonder op prijs stelt omdat het vanouds essentiële stoffen zijn die ons lichaam op gang houden.
Hiltje, dat is even flink pijnlijk Misschien helpt het als je het schema van het bewustwordingsproces voor ogen houdt: je neemt nu de stap van onbewust onbekwaam naar bewust onbekwaam. Weten wat je fout doet, beseffen dat je zo niet goed bezig bent. Je lichaam is daar nu nog een weerspiegeling van en ik denk dat dat het meeste pijn doet. Je ziet in de spiegel dat je niet goed voor je lichaam zorgt, het niet geeft wat het verdient. Maar deze stap is zo essentieel!
Nu moet je proberen het negatieve gevoel om te zetten in positieve actie. Positief is dat je nu inziet dat er een probleem is. En dat zal je aanzetten en motiveren om er ook iets aan te doen. Zolang je het probleem voor jezelf bagatelliseert, is het makkelijker om steeds weer terug te vallen in je oude gedrag. Als je toegeeft dat dit niet goed is en dat het beter moet, zal dat ook een stimulans zijn om serieus en blijvend beter voor jezelf te gaan zorgen.
Klopt trouwens wat je zegt over chocola en chips. Ik las in het boek Hap slik weg dat het lichaam vet, suiker en zout bijzonder op prijs stelt omdat het vanouds essentiële stoffen zijn die ons lichaam op gang houden.
Ga in therapie!
zondag 12 september 2010 om 22:15
quote:dubiootje schreef op 12 september 2010 @ 20:13:
Capi, wat geweldig om een keer een ballonvaart te maken! Staat ook op mijn lijstje, alleen jongste dochter ziet het helemaal niet zitten en wil ook niet dat ik ga Ik woon onder een ballonroute en zie er vaak over komen, soms kunnen we zelfs naar ze zwaaien vanuit ons huis!
Dat was ook het allerleukste; het heel laag vliegen, en dan mensen in de tuin te zien zitten, uit hun huizen zien komen, en dan naar ze zwaaien, en dingen naar elkaar roepen. Het is verbazingwekkend hoe goed je stemmen op de grond nog kunt horen als je in de lucht zit! En het grappige is dat als wij naar 1 persoon op de grond zwaaiden er meteen vanuit zes tuintjes terug gezwaaid werd, omdat al die mensen hun buren natuurlijk niet konden zien zwaaien. We zagen zelfs hazen (die hard wegrenden voor de ballon, eentje sprong zelfs in slootjes om maar zo snel mogelijk weg te komen, dat was wel zielig).
quote:Jammer dat je je zo schaamt voor je gewicht. Wel heel voorstelbaar en herkenbaar trouwens. Het is toch een taboe op de een of andere manier. Waarom durf je het niet tegen Capilief te zeggen? Wat zou er dan gebeuren, denk je (behalve dat jij je schaamt)?
Als ik er over nadenk is het ook hartstikke stom dat ik het geheim wil houden. Capilief weet echt wel dat ik te dik ben, maar dat doet hem niks. Dus zo'n getalletje op de weegschaal zal hem niets meer vertellen dan hij al weet. Ja, ik ben te zwaar, en als hij mijn gewicht weet zal hij me echt niet minder leuk of minder lief vinden. Maar toch, maar toch... Ik ben overigens wel van plan om hem ooit te vertellen hoe zwaar ik op mijn zwaarst was, maar daarvoor val ik liever eerst nog even wat meer af. Stom he, dat ik dat nu niet meteen durf? Ik ga hier nog maar eens goed over nadenken, want eigenlijk is het natuurlijk van den zotte dat ik hier zo tegenaan hik. Tegenover mijn eigen man nota bene!
quote:Een soort halve fuck it-dag dus. En ik zat zo eens na te denken waarom ik dat dan doe, als ik zorgen heb. Wat helpt snoepen dan? En ik denk dat het juist dat onbewuste is. Onbewust eten, met andere woorden gedachteloos in die zak chips grijpen en chipjes in je mond proppen. Het is even een verstand-op-nulmoment. Ik denk niet aan de chips, maar ik denk ook even nergens anders aan. Ergens heeft die herhaalde en automatische beweging, zoals het roken van een sigaret vermoedelijk voor een roker, een geruststellend effect.
Dat is het niet (alleen) denk ik, want dan zou je ook een grote zak wortelen of een bos radijsjes gedachtenloos naar binnen kunnen werken. Maar toch doen wortelen of radijsjes niet hetzelfde als chocolade of chips. Het vult wel, maar voldoet toch niet aan die behoefte die er blijkbaar zit (beredeneer ik even vanuit mezelf). Als ik zo'n fuck-itbui heb wil ik zoete, vette, zoute dingen. Comfortfood. En dat zijn geen wortels, zelfs geen boterhammen. Dat is inderdaad chocolade, chips, patat, ijs. Dat troost meer dan gezonde dingen.
En terwijl ik het opschrijf denk ik 'troost, hoezo, troost'? Toch gek dat voedingsmiddelen troost kunnen bieden, of dat we in ieder geval denken dat dat kan.
quote:hiltje schreef op 12 september 2010 @ 21:24:
En voor het eerst lachte ik het niet weg en haalde ik niet mijn schouders op. Het doet verdomme pijn. Dat bewustwordingsproces. Dat jezelf zien hoe het is. Hoe het geworden is. Ik herken het, helaas.
Capi, wat geweldig om een keer een ballonvaart te maken! Staat ook op mijn lijstje, alleen jongste dochter ziet het helemaal niet zitten en wil ook niet dat ik ga Ik woon onder een ballonroute en zie er vaak over komen, soms kunnen we zelfs naar ze zwaaien vanuit ons huis!
Dat was ook het allerleukste; het heel laag vliegen, en dan mensen in de tuin te zien zitten, uit hun huizen zien komen, en dan naar ze zwaaien, en dingen naar elkaar roepen. Het is verbazingwekkend hoe goed je stemmen op de grond nog kunt horen als je in de lucht zit! En het grappige is dat als wij naar 1 persoon op de grond zwaaiden er meteen vanuit zes tuintjes terug gezwaaid werd, omdat al die mensen hun buren natuurlijk niet konden zien zwaaien. We zagen zelfs hazen (die hard wegrenden voor de ballon, eentje sprong zelfs in slootjes om maar zo snel mogelijk weg te komen, dat was wel zielig).
quote:Jammer dat je je zo schaamt voor je gewicht. Wel heel voorstelbaar en herkenbaar trouwens. Het is toch een taboe op de een of andere manier. Waarom durf je het niet tegen Capilief te zeggen? Wat zou er dan gebeuren, denk je (behalve dat jij je schaamt)?
Als ik er over nadenk is het ook hartstikke stom dat ik het geheim wil houden. Capilief weet echt wel dat ik te dik ben, maar dat doet hem niks. Dus zo'n getalletje op de weegschaal zal hem niets meer vertellen dan hij al weet. Ja, ik ben te zwaar, en als hij mijn gewicht weet zal hij me echt niet minder leuk of minder lief vinden. Maar toch, maar toch... Ik ben overigens wel van plan om hem ooit te vertellen hoe zwaar ik op mijn zwaarst was, maar daarvoor val ik liever eerst nog even wat meer af. Stom he, dat ik dat nu niet meteen durf? Ik ga hier nog maar eens goed over nadenken, want eigenlijk is het natuurlijk van den zotte dat ik hier zo tegenaan hik. Tegenover mijn eigen man nota bene!
quote:Een soort halve fuck it-dag dus. En ik zat zo eens na te denken waarom ik dat dan doe, als ik zorgen heb. Wat helpt snoepen dan? En ik denk dat het juist dat onbewuste is. Onbewust eten, met andere woorden gedachteloos in die zak chips grijpen en chipjes in je mond proppen. Het is even een verstand-op-nulmoment. Ik denk niet aan de chips, maar ik denk ook even nergens anders aan. Ergens heeft die herhaalde en automatische beweging, zoals het roken van een sigaret vermoedelijk voor een roker, een geruststellend effect.
Dat is het niet (alleen) denk ik, want dan zou je ook een grote zak wortelen of een bos radijsjes gedachtenloos naar binnen kunnen werken. Maar toch doen wortelen of radijsjes niet hetzelfde als chocolade of chips. Het vult wel, maar voldoet toch niet aan die behoefte die er blijkbaar zit (beredeneer ik even vanuit mezelf). Als ik zo'n fuck-itbui heb wil ik zoete, vette, zoute dingen. Comfortfood. En dat zijn geen wortels, zelfs geen boterhammen. Dat is inderdaad chocolade, chips, patat, ijs. Dat troost meer dan gezonde dingen.
En terwijl ik het opschrijf denk ik 'troost, hoezo, troost'? Toch gek dat voedingsmiddelen troost kunnen bieden, of dat we in ieder geval denken dat dat kan.
quote:hiltje schreef op 12 september 2010 @ 21:24:
En voor het eerst lachte ik het niet weg en haalde ik niet mijn schouders op. Het doet verdomme pijn. Dat bewustwordingsproces. Dat jezelf zien hoe het is. Hoe het geworden is. Ik herken het, helaas.
zondag 12 september 2010 om 22:29
Even ook nog iets positiefs voor mezelf.
Ik ben sinds 2 weken weer aan het zwemmen. Vorige week zelfs 3 keer geweest en echt drie kwartier banen trekken. Heb nu ook een razendsnel (zeer onsexy) badpak en een badmuts en een zwembril aangeschaft en ga als een speer. Ga morgen weer en heb daar echt zelfs zin in.
Ik zeg nee tegen eten/snoep. Vorige week met een vriendin naar de bios. Eerst bij haar gegeten en de wijn afgeslagen. En traditie is Ben & Jerry's bij de film en chocolate chip koekies. Heb ik niet gedaan. Wel een rolletje king pepermunt. Halve rolletje opgegeten maar dat haalt het niet bij ijs en koek.
Ik heb consequent volkorenbrood in huis ipv dat lekkere hapslikweg maisbrood. En geen sesamknacjebrot meer waar ik 's avonds van ging snoepen maar roggebrood wat ik alleen als ontbijt of lunch gebruik. En geen plakken kaas meer standaard maar rookvlees.
Ik heb niet meer gezondigd met zakken chips of stapels crackers of extra boterhammen in mijn eentje.
Ik heb wel veel te veel te veel gedronken met een avond doorzakken met vrienden. En daar had ik zo'n ouderwetse kater van dat ik bij mijn broertje tijdens de lunch nog een extra stokbroodje brie pakte en onnadenkend chocoladepinda's nam uit het schaaltje bij de koffie. En terug van de supermarkt had ik opeens zo'n honger/dorst dat ik in de auto een hele bak druiven van 500 gram achterover kaande. Ik heb volgens mij niet eens fuck-it gedacht terwijl het ongetwijfeld fuck-it was. Het was een oerdrift en ik was zo brak dat ik geen enkele weerstand had. Is nog ruim 300 calo's hoor, zo'n familiebak druiven.
Maar zo'n waardeloze dag komt dan op 2500 calo's uit. En dat is teveel maar het is geen eetbui-dag.
En vandaag had ik een keurig lijstje, beetje weinig zelfs maar het compenseert de dag ervoor:
O: boterham met h.v. boter en gekookt ei. Nectarine en kiwi
T: boterham met geitensmeerkaas
L: 2 boterhammen rookvlees met tomaat en paprika
A: Rijst met varkenshaas en ui en paprika in zoete soyasaus met gewokte Oosterse sperziebonen.
Alleen te weinig zuivel vandaag, maar de yoghurt komt morgen weer.
Ik ben sinds 2 weken weer aan het zwemmen. Vorige week zelfs 3 keer geweest en echt drie kwartier banen trekken. Heb nu ook een razendsnel (zeer onsexy) badpak en een badmuts en een zwembril aangeschaft en ga als een speer. Ga morgen weer en heb daar echt zelfs zin in.
Ik zeg nee tegen eten/snoep. Vorige week met een vriendin naar de bios. Eerst bij haar gegeten en de wijn afgeslagen. En traditie is Ben & Jerry's bij de film en chocolate chip koekies. Heb ik niet gedaan. Wel een rolletje king pepermunt. Halve rolletje opgegeten maar dat haalt het niet bij ijs en koek.
Ik heb consequent volkorenbrood in huis ipv dat lekkere hapslikweg maisbrood. En geen sesamknacjebrot meer waar ik 's avonds van ging snoepen maar roggebrood wat ik alleen als ontbijt of lunch gebruik. En geen plakken kaas meer standaard maar rookvlees.
Ik heb niet meer gezondigd met zakken chips of stapels crackers of extra boterhammen in mijn eentje.
Ik heb wel veel te veel te veel gedronken met een avond doorzakken met vrienden. En daar had ik zo'n ouderwetse kater van dat ik bij mijn broertje tijdens de lunch nog een extra stokbroodje brie pakte en onnadenkend chocoladepinda's nam uit het schaaltje bij de koffie. En terug van de supermarkt had ik opeens zo'n honger/dorst dat ik in de auto een hele bak druiven van 500 gram achterover kaande. Ik heb volgens mij niet eens fuck-it gedacht terwijl het ongetwijfeld fuck-it was. Het was een oerdrift en ik was zo brak dat ik geen enkele weerstand had. Is nog ruim 300 calo's hoor, zo'n familiebak druiven.
Maar zo'n waardeloze dag komt dan op 2500 calo's uit. En dat is teveel maar het is geen eetbui-dag.
En vandaag had ik een keurig lijstje, beetje weinig zelfs maar het compenseert de dag ervoor:
O: boterham met h.v. boter en gekookt ei. Nectarine en kiwi
T: boterham met geitensmeerkaas
L: 2 boterhammen rookvlees met tomaat en paprika
A: Rijst met varkenshaas en ui en paprika in zoete soyasaus met gewokte Oosterse sperziebonen.
Alleen te weinig zuivel vandaag, maar de yoghurt komt morgen weer.
maandag 13 september 2010 om 08:44
Duub en Muis Stelletje onwillige exen.
Capi, die ballonvaart lijkt mij ook heel gaaf. Toevallig zei ik tegen vriend laatst dat ik dat ook nog graag een keer wil *hinthint*
@Hiltje, moeilijk he? Jezelf werkelijk zien... Het is wel stap 1. Je ziet nu dat je te zwaar bent. Nu kun je er wat aan gaan doen. Je hoeft geen honger te lijden Je kan gewoon lekker blijven eten
Capi, die ballonvaart lijkt mij ook heel gaaf. Toevallig zei ik tegen vriend laatst dat ik dat ook nog graag een keer wil *hinthint*
@Hiltje, moeilijk he? Jezelf werkelijk zien... Het is wel stap 1. Je ziet nu dat je te zwaar bent. Nu kun je er wat aan gaan doen. Je hoeft geen honger te lijden Je kan gewoon lekker blijven eten
maandag 13 september 2010 om 09:51
quote:eleonora schreef op 11 september 2010 @ 09:34:
Er is geen alternatief voor mij. Ja, ik kan op dieet gaan maar dat heb ik al 30 jaar geprobeerd, dat werkte niet. Ik kan er mee ophouden, met eten zoals ik de afgelopen maanden gegeten heb maar dan? Terug is geen optie. Ik moet vooruit, niet achteruit en nu ik gewend ben om na te denken blijf ik dat doen. Ook als ik vervolgens ongezonde eetkeuzes maak. Dat doe ik dan wel met mijn kop er bij.
Hoe is dat bij jullie?
Ben dit wknd uit de bocht gevlogen (verjaardag schoonma ), en vanchtend dacht ik: oh, tsja, ik moet weer beginnen (met EMJV). 1 nanoseconde later dacht ik: hey, ik ga weer verder waar ik gebleven ben, want dat voelt goed!
Zondagochtend lagen lief en ik met een duf hoofd op bed, zaterdag was het laat geworden. Ik werd wakker, was ook meteen klaarwakker, en ben een uurtje gaan wandelen (lief lag nog in bed). Even een frisse neus halen, zo lekker!!
Er is geen alternatief voor mij. Ja, ik kan op dieet gaan maar dat heb ik al 30 jaar geprobeerd, dat werkte niet. Ik kan er mee ophouden, met eten zoals ik de afgelopen maanden gegeten heb maar dan? Terug is geen optie. Ik moet vooruit, niet achteruit en nu ik gewend ben om na te denken blijf ik dat doen. Ook als ik vervolgens ongezonde eetkeuzes maak. Dat doe ik dan wel met mijn kop er bij.
Hoe is dat bij jullie?
Ben dit wknd uit de bocht gevlogen (verjaardag schoonma ), en vanchtend dacht ik: oh, tsja, ik moet weer beginnen (met EMJV). 1 nanoseconde later dacht ik: hey, ik ga weer verder waar ik gebleven ben, want dat voelt goed!
Zondagochtend lagen lief en ik met een duf hoofd op bed, zaterdag was het laat geworden. Ik werd wakker, was ook meteen klaarwakker, en ben een uurtje gaan wandelen (lief lag nog in bed). Even een frisse neus halen, zo lekker!!
maandag 13 september 2010 om 11:43
Hoooi! Ben ik weer. Duub, leuk dat je er weer bent!
En voor iedereen die het nodig heeft een
Ik heb dit weekend wel ge-EMJV-t maar bij mij helpt het soms om juist niet te posten en mijn hoofd eetwise leeg te maken als het allemaal wat veel wordt. Met eten gaat het in principe goed: al heb ik nog steeds moeite met iets extraas nemen. Dat voelt als zondigen. Het blijft in mijn hoofd spoken. Zelfs op maandag als de fout op zaterdag is gemaakt. De taart en de kledder huzarensalade blijven me achtervolgen. En omdat ik gisteren zin had om zelf ravioli en creme catalana te maken, voelt het dubbelslecht. Ergste was nog dat de presentatie van de ravioli totaal niet chefwaardig was.. Grrr
Vanochtend de draad weer opgepakt met muesli, een banaan en verse vijgen en een uurtje sport. Maar ik krijg het maar niet uit mijn hoofd.
Moet straks naar een nieuwe klant en zie er niet uit: gestoeid met mijn kleine neefje en tante Zima eindigde - geheel eigen schuld - met een tand door haar lip. Ik zie er dead sexy uit. De lippen van Patricia Paay zijn er niets bij
En voor iedereen die het nodig heeft een
Ik heb dit weekend wel ge-EMJV-t maar bij mij helpt het soms om juist niet te posten en mijn hoofd eetwise leeg te maken als het allemaal wat veel wordt. Met eten gaat het in principe goed: al heb ik nog steeds moeite met iets extraas nemen. Dat voelt als zondigen. Het blijft in mijn hoofd spoken. Zelfs op maandag als de fout op zaterdag is gemaakt. De taart en de kledder huzarensalade blijven me achtervolgen. En omdat ik gisteren zin had om zelf ravioli en creme catalana te maken, voelt het dubbelslecht. Ergste was nog dat de presentatie van de ravioli totaal niet chefwaardig was.. Grrr
Vanochtend de draad weer opgepakt met muesli, een banaan en verse vijgen en een uurtje sport. Maar ik krijg het maar niet uit mijn hoofd.
Moet straks naar een nieuwe klant en zie er niet uit: gestoeid met mijn kleine neefje en tante Zima eindigde - geheel eigen schuld - met een tand door haar lip. Ik zie er dead sexy uit. De lippen van Patricia Paay zijn er niets bij
maandag 13 september 2010 om 11:48
maandag 13 september 2010 om 13:31
