Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
donderdag 26 augustus 2010 om 16:41
Deel drie alweer, van ons inspirerende, intussen toch werkelijk sektarische topic.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
zaterdag 11 september 2010 om 11:48
Goeiemorgen meiden!
June, die zoon van jou kan lekker droog uit de hoek komen zeg Ik heb gisteren cannelloni met verse tomatensaus gemaakt: heeeerlijk! Ik moest wel lachen toen ik op zoek ging naar een recept voor verse tomatensaus. De ene site: "Maak de tomatensaus klaar volgens de aanwijzingen op het zakje". De andere "Voeg twee blikjes tomatenpuree toe". Dat heet dus vers
Ik heb uiteindelijk een erg lekker recept gevonden (met echte tomaten, je gelooft het niet) dat ik op het receptentopic zal zetten. Voor herhaling (en invriezing) vatbaar!
Sonja: dat viel me ook op, over dat "laatste avondmaal". Allemaal lekker dik aangezet ook (pun intended). Die jonge vrouw zei: "dit wordt de laatste keer lekker eten". Daar zakte mijn broek echt van af! Dat is dus wat mensen van een dieet vinden: nooit meer lekker eten. (Lekker compliment ook voor Sonja, haha) Ik heb nog nooit zo lekker gegeten als nu ik bewust eet. Maar ja, ik ben dan ook niet op dieet
*gaat even bijlezen*
June, die zoon van jou kan lekker droog uit de hoek komen zeg Ik heb gisteren cannelloni met verse tomatensaus gemaakt: heeeerlijk! Ik moest wel lachen toen ik op zoek ging naar een recept voor verse tomatensaus. De ene site: "Maak de tomatensaus klaar volgens de aanwijzingen op het zakje". De andere "Voeg twee blikjes tomatenpuree toe". Dat heet dus vers
Ik heb uiteindelijk een erg lekker recept gevonden (met echte tomaten, je gelooft het niet) dat ik op het receptentopic zal zetten. Voor herhaling (en invriezing) vatbaar!
Sonja: dat viel me ook op, over dat "laatste avondmaal". Allemaal lekker dik aangezet ook (pun intended). Die jonge vrouw zei: "dit wordt de laatste keer lekker eten". Daar zakte mijn broek echt van af! Dat is dus wat mensen van een dieet vinden: nooit meer lekker eten. (Lekker compliment ook voor Sonja, haha) Ik heb nog nooit zo lekker gegeten als nu ik bewust eet. Maar ja, ik ben dan ook niet op dieet
*gaat even bijlezen*
Ga in therapie!
zaterdag 11 september 2010 om 11:59
zaterdag 11 september 2010 om 12:27
quote:eleonora schreef op 11 september 2010 @ 09:34:
Gewoon benieuwd hoe het bij anderen gaat, in jullie hoofden dus maar ik heb zelf het gevoel dat ophouden met EMJV niet kan.
Bij mij niet dan he......
Nu ik eenmaal het principe doorheb, nu ik snap hoe het zit bij mezelf en hoe ik functioneer als het om eten gaat, kan ik me niet meer indenken dat ik gedachteloos zal gaan eten.
Wat ik ook doe, dus ook als ik snoei, graas, snaai of bunker, zelfs dán zitten mijn hersenen er bij.
...
Hoe is dat bij jullie?
Fijn om te lezen dat ik gemist ben. Ik heb jullie ook gemist!
Ik herken dit helemaal, Leo. Op vakantie at ik ook niet altijd gezond, dat hoefde trouwens ook niet, vond ik. Soms zaten we in een strandtentje en dan zaten er frietjes bij de omelet, of nam ik een hamburger (wat ik normaal nooit bestel maar die wel heel lekker was!) met friet. Ik nam zowat elke dag wel een boterham met een van de heerlijke lokale jammetjes en aan het strand heb ik heel wat digestief-biscuitjes zitten wegwerken en ik heb bijna elke dag wel een glaasje (of wat) wijn of andere alcohol gedronken.
Maar ik nam geen klodder mayonaise bij de friet maar een beetje ketchup, ik liet een beetje friet liggen terwijl ik eigenlijk best nog trek had, ik nam niet elke keer koffie met warme melk maar ook wel eens zwarte koffie, ik nam vaker een bruine boterham dan een wit bolletje, ik heb heel veel heerlijk fruit gegeten, ik heb nooit frisdrank besteld maar bijna altijd water, ik heb regelmatig een picknick van brood en fruit meegenomen naar het strand in plaats van in een strandtent neer te strijken. Ik heb heerlijke vis gegeten zonder frietjes maar met gekookte aardappels, ik heb veel sla opgeschept, geen restjes van de kinderen weggewerkt, niet gedachteloos een tweede keer opgeschept.
Dus ja, dat verstand staat aan en dat gaat niet meer uit. Ook als ik niet zo gezond eet, dan eet ik nog steeds bewust. Het is langzaamaan, zoals jij dat noemt, een eerste natuur aan het worden.
Het fijnste van alles is dat ik me energieker voel dan ooit (veertiger zijn rules!) en meer van eten geniet dan ooit! Het minst geniet ik heel eerlijk gezegd van de fuck it-momenten, omdat ik dan niet eet om te eten maar om andere redenen. Ik probeer die momenten (vooral chocola-aanvallen) nu ook bewuster te maken, dus echt van de chocola te genieten. Dat bewuste gevoel wordt dus denk ik alleen maar sterker. Ik denk niet dat het ooit nog weggaat.
Gewoon benieuwd hoe het bij anderen gaat, in jullie hoofden dus maar ik heb zelf het gevoel dat ophouden met EMJV niet kan.
Bij mij niet dan he......
Nu ik eenmaal het principe doorheb, nu ik snap hoe het zit bij mezelf en hoe ik functioneer als het om eten gaat, kan ik me niet meer indenken dat ik gedachteloos zal gaan eten.
Wat ik ook doe, dus ook als ik snoei, graas, snaai of bunker, zelfs dán zitten mijn hersenen er bij.
...
Hoe is dat bij jullie?
Fijn om te lezen dat ik gemist ben. Ik heb jullie ook gemist!
Ik herken dit helemaal, Leo. Op vakantie at ik ook niet altijd gezond, dat hoefde trouwens ook niet, vond ik. Soms zaten we in een strandtentje en dan zaten er frietjes bij de omelet, of nam ik een hamburger (wat ik normaal nooit bestel maar die wel heel lekker was!) met friet. Ik nam zowat elke dag wel een boterham met een van de heerlijke lokale jammetjes en aan het strand heb ik heel wat digestief-biscuitjes zitten wegwerken en ik heb bijna elke dag wel een glaasje (of wat) wijn of andere alcohol gedronken.
Maar ik nam geen klodder mayonaise bij de friet maar een beetje ketchup, ik liet een beetje friet liggen terwijl ik eigenlijk best nog trek had, ik nam niet elke keer koffie met warme melk maar ook wel eens zwarte koffie, ik nam vaker een bruine boterham dan een wit bolletje, ik heb heel veel heerlijk fruit gegeten, ik heb nooit frisdrank besteld maar bijna altijd water, ik heb regelmatig een picknick van brood en fruit meegenomen naar het strand in plaats van in een strandtent neer te strijken. Ik heb heerlijke vis gegeten zonder frietjes maar met gekookte aardappels, ik heb veel sla opgeschept, geen restjes van de kinderen weggewerkt, niet gedachteloos een tweede keer opgeschept.
Dus ja, dat verstand staat aan en dat gaat niet meer uit. Ook als ik niet zo gezond eet, dan eet ik nog steeds bewust. Het is langzaamaan, zoals jij dat noemt, een eerste natuur aan het worden.
Het fijnste van alles is dat ik me energieker voel dan ooit (veertiger zijn rules!) en meer van eten geniet dan ooit! Het minst geniet ik heel eerlijk gezegd van de fuck it-momenten, omdat ik dan niet eet om te eten maar om andere redenen. Ik probeer die momenten (vooral chocola-aanvallen) nu ook bewuster te maken, dus echt van de chocola te genieten. Dat bewuste gevoel wordt dus denk ik alleen maar sterker. Ik denk niet dat het ooit nog weggaat.
Ga in therapie!
zaterdag 11 september 2010 om 12:33
Wat een prachtig verhaal hiltje, dat wens je toch iedere ouder toe, dat einde dan! Ik kan me voorstellen dat je daar zelf ook helemaal gelukkig van wordt. Ik zou zeggen, geniet van je yoghurt en het gezicht bij haar vla en de wereld kan niet meer stuk.
Leo, ik heb ook even nagedacht. Ik ben nog lang niet bewust genoeg aan het eten, maar ik probeer het wel. En het is waar, dat ik nu bij de supermarkt naar binnen loop en heel bewust de chocola links kan laten liggen. Vorige week had ik een zakje tumtummetjes gekocht en open gemaakt voor in de bus, bij thuiskomst in de kast gestopt en gisteravond vond ik 'm terug in de koektrommel. Heb ik dus verder niet meer naar getaald. Het is een vooruitgang. Het feit dattie gisteravond alsnog op ging nog niet goed. Maar ik moet zeggen dat ik dat dan wel weet. Ik moet alleen nog heel erg oppassen met schrokken op dat moment. Dat ik niet vier stuks tegelijk in mijn mond stop, maar een voor een en er dan achterkom dat ze allemaal een ander smaakje hebben. Of minder eten op mijn bord schep en dan extra goed proef (zodat ik erachter kom dat de pastasaus te zout is, of teveel tomatenpuree bevat). Het is nog lastig. Maar ik denk dat het er op een gegeven moment zo insluipt, dat je er niet meer omheen kunt. Dat hoop ik ook van harte.
Een vriendin van mij vertelde dat ze ook bij een dietiste is gaan lopen. En het is het eerste verhaal van een dietiste die gewoon zei dat ze vooral niets raars moest eten. Geen lightfrisdranken meer, kleine pakjes sinasappelsap kopen (met een rietje, dat maatje) en geen 1,5L pak. Ontbijten, als je geen zin hebt om te koken, warm dan maar een potje groente op. Over twee weken ga ik een weekend met haar en nog 4 vriendinnen weg, zal eens lekker met haar kletsen over wat het allemaal inhoudt. Ze vaart er wel bij, heb ik al gehoord (dus als je dit lees MW, chapeau!)
Ik heb net boodschappen gedaan, dus ga de koelkast even inruimen. Volgens mij komt het wel weer goed deze week, heb me over laten halen bij de groentekraam allemaal lekkers te kopen. Heb nu van die nieuwe soort perziken, ben erg benieuwd. En hele lekkere pruimen (reine victoria's?) Het water loopt me al in de mond als ik eraan denk. Zometeen als lunch maar een lekker fruitsalade met yoghurt denk ik!
Leo, ik heb ook even nagedacht. Ik ben nog lang niet bewust genoeg aan het eten, maar ik probeer het wel. En het is waar, dat ik nu bij de supermarkt naar binnen loop en heel bewust de chocola links kan laten liggen. Vorige week had ik een zakje tumtummetjes gekocht en open gemaakt voor in de bus, bij thuiskomst in de kast gestopt en gisteravond vond ik 'm terug in de koektrommel. Heb ik dus verder niet meer naar getaald. Het is een vooruitgang. Het feit dattie gisteravond alsnog op ging nog niet goed. Maar ik moet zeggen dat ik dat dan wel weet. Ik moet alleen nog heel erg oppassen met schrokken op dat moment. Dat ik niet vier stuks tegelijk in mijn mond stop, maar een voor een en er dan achterkom dat ze allemaal een ander smaakje hebben. Of minder eten op mijn bord schep en dan extra goed proef (zodat ik erachter kom dat de pastasaus te zout is, of teveel tomatenpuree bevat). Het is nog lastig. Maar ik denk dat het er op een gegeven moment zo insluipt, dat je er niet meer omheen kunt. Dat hoop ik ook van harte.
Een vriendin van mij vertelde dat ze ook bij een dietiste is gaan lopen. En het is het eerste verhaal van een dietiste die gewoon zei dat ze vooral niets raars moest eten. Geen lightfrisdranken meer, kleine pakjes sinasappelsap kopen (met een rietje, dat maatje) en geen 1,5L pak. Ontbijten, als je geen zin hebt om te koken, warm dan maar een potje groente op. Over twee weken ga ik een weekend met haar en nog 4 vriendinnen weg, zal eens lekker met haar kletsen over wat het allemaal inhoudt. Ze vaart er wel bij, heb ik al gehoord (dus als je dit lees MW, chapeau!)
Ik heb net boodschappen gedaan, dus ga de koelkast even inruimen. Volgens mij komt het wel weer goed deze week, heb me over laten halen bij de groentekraam allemaal lekkers te kopen. Heb nu van die nieuwe soort perziken, ben erg benieuwd. En hele lekkere pruimen (reine victoria's?) Het water loopt me al in de mond als ik eraan denk. Zometeen als lunch maar een lekker fruitsalade met yoghurt denk ik!
zaterdag 11 september 2010 om 12:54
quote:hiltje schreef op 11 september 2010 @ 09:50:
Wat ik ook merk met EMJV nu is dat ik nog te kort bezig ben en dat frustreert me. In die zin dat ik nu nog kort bezig en resultaat wil zien en wel NU enzo. Dat had ik ook toen ik net gestopt was. Ik kon de toekomst wel naar me toe trekken. Was ik 3 dagen gestopt. Of een week. Dat stelde niets voor vond ik. Er was nog geen bewezen succes. Nog geen resultaat. Pas nu ik 4 maanden gestopt ben, telt het en weet ik dat ik niet meer rook. Ik doe geen stoppoging, ik ben geen roker die stopt. Ik ben een niet roker geworden en roken is dus geen optie.
Dat is grappig, ik had dat gevoel ook in het begin. Tot ik op een dag in de spiegel keek en dacht: tja, ik ben misschien nog niet afgevallen, maar onder die vetlaagjes zit wel een persoon die gezond leeft, bewust eet, sport. Dat die vetlaagjes verdwijnen is een kwestie van tijd, het lichaam heeft even tijd nodig om te beseffen dat er nu goed voor hem gezorgd wordt. Maar de persoon die goed voor haar lichaam zorgt, die ben ik nú al.
Dat had een grappig effect, want het leek alsof ik achter de persoon en het lijf die ik in de spiegel zag, de echte dubio en haar echte lijf zag. Ik keek opeens heel anders, veel milder naar mezelf. Dat is denk ik ook wat Leo bedoelt met lief zijn voor jezelf. Je kan naar jezelf kijken in de spiegel en afkeer hebben van je vetlagen en rugplooien en andere schoonheidsfoutjes. Je kan ook liefdevol en respectvol naar jezelf en je lichaam kijken. Omdat je weet dat je nú goed voor jezelf aan het zorgen bent.
Het was voor mij een belangrijk moment, omdat ik - ondanks dat ik nog geen lichamelijke veranderingen zag - mezelf accepteerde en respecteerde. Dat had niet te maken met mijn lichaam maar met mijn levenshouding. Dit staat loodrecht op een dieet gaat, waarbij je veel afvalt en je lichaam je beter bevalt, maar waarbij je levenshouding niet blijvend verandert. Doordat je nog steeds negatief over jezelf denkt (een gevoel dat meteen terugkomt zodra je stopt met diëten en terugvalt in je oude eetgedrag) blijft de onderliggende levenshouding negatief. Daardoor kun je niet de stappen nemen waardoor je blijvend goed voor jezelf zorgt (en bij de weg dus ook blijvend blij bent met je lichaam). Je accepteert jezelf en je lichaam alleen voorwaardelijk, alleen als het voldoet aan normen die je door anderen worden opgelegd.
Ik bepaalde op die dag mijn eigen normen en die hadden niet te maken met de buitenkant, maar met de binnenkant, mijn eigen geest en verstand. Zolang ik aan die normen voldoe, zal ik mijn lichaam dus waarschijnlijk blijven accepteren. Het mooie daarvan is dat als je je lichaam accepteert en er geen afkeer van hebt, je ook sneller geneigd bent om er goed voor te zorgen. Zo heb je weer een mooie positieve spiraal
Wat ik ook merk met EMJV nu is dat ik nog te kort bezig ben en dat frustreert me. In die zin dat ik nu nog kort bezig en resultaat wil zien en wel NU enzo. Dat had ik ook toen ik net gestopt was. Ik kon de toekomst wel naar me toe trekken. Was ik 3 dagen gestopt. Of een week. Dat stelde niets voor vond ik. Er was nog geen bewezen succes. Nog geen resultaat. Pas nu ik 4 maanden gestopt ben, telt het en weet ik dat ik niet meer rook. Ik doe geen stoppoging, ik ben geen roker die stopt. Ik ben een niet roker geworden en roken is dus geen optie.
Dat is grappig, ik had dat gevoel ook in het begin. Tot ik op een dag in de spiegel keek en dacht: tja, ik ben misschien nog niet afgevallen, maar onder die vetlaagjes zit wel een persoon die gezond leeft, bewust eet, sport. Dat die vetlaagjes verdwijnen is een kwestie van tijd, het lichaam heeft even tijd nodig om te beseffen dat er nu goed voor hem gezorgd wordt. Maar de persoon die goed voor haar lichaam zorgt, die ben ik nú al.
Dat had een grappig effect, want het leek alsof ik achter de persoon en het lijf die ik in de spiegel zag, de echte dubio en haar echte lijf zag. Ik keek opeens heel anders, veel milder naar mezelf. Dat is denk ik ook wat Leo bedoelt met lief zijn voor jezelf. Je kan naar jezelf kijken in de spiegel en afkeer hebben van je vetlagen en rugplooien en andere schoonheidsfoutjes. Je kan ook liefdevol en respectvol naar jezelf en je lichaam kijken. Omdat je weet dat je nú goed voor jezelf aan het zorgen bent.
Het was voor mij een belangrijk moment, omdat ik - ondanks dat ik nog geen lichamelijke veranderingen zag - mezelf accepteerde en respecteerde. Dat had niet te maken met mijn lichaam maar met mijn levenshouding. Dit staat loodrecht op een dieet gaat, waarbij je veel afvalt en je lichaam je beter bevalt, maar waarbij je levenshouding niet blijvend verandert. Doordat je nog steeds negatief over jezelf denkt (een gevoel dat meteen terugkomt zodra je stopt met diëten en terugvalt in je oude eetgedrag) blijft de onderliggende levenshouding negatief. Daardoor kun je niet de stappen nemen waardoor je blijvend goed voor jezelf zorgt (en bij de weg dus ook blijvend blij bent met je lichaam). Je accepteert jezelf en je lichaam alleen voorwaardelijk, alleen als het voldoet aan normen die je door anderen worden opgelegd.
Ik bepaalde op die dag mijn eigen normen en die hadden niet te maken met de buitenkant, maar met de binnenkant, mijn eigen geest en verstand. Zolang ik aan die normen voldoe, zal ik mijn lichaam dus waarschijnlijk blijven accepteren. Het mooie daarvan is dat als je je lichaam accepteert en er geen afkeer van hebt, je ook sneller geneigd bent om er goed voor te zorgen. Zo heb je weer een mooie positieve spiraal
Ga in therapie!
zaterdag 11 september 2010 om 15:22
Hiltje, wat heerlijk dat het zo goed met haar gaat, super! Ik krijg tranen in m'n ogen als ik eraan denk door wat een hel die ouders zijn gegaan. Fijn dat ze nu zo'n gelukkige indruk maakt!
Wat June schrijft, over dat bewustzijn, dat komt in fases (kan ik mij herinneren van een assertiviteitstraining die ik ooit gevolgd heb): onbewust onbekwaam, bewust onbekwaam, bewust bekwaam, onbewust bekwaam. We streven er allemaal naar om onbewust bekwaam te worden: gezond eten zonder dat we daar diep over na moeten denken, maar als automatisme, nadat we vaak jaren onbewust onbekwaam hebben gegeten (ongezond en zonder er bij na te denken). Zodra je je realiseert dat het anders moet ben je bewust onbekwaam (je bent je er bewust van maar doet het nog niet goed) en daarna bewust bekwaam. Ik denk dat de meeste dames die hier meeschrijven bewust bekwaam zijn: we weten hoe het moet, we proberen ook zo gezond mogelijk te eten, maar het is nog geen automatisme, we moeten er nog wel ons best voor doen om niet in de oude fouten te vervallen.
Dubiootje, mooi wat je schrijft over die veranderde levenshouding! Ik ben nog niet zo ver, maar ik doen m'n best. Ik ben lief voor mezelf, eet gezond, gun mijn lichaam de beweging die het nodig heeft ook als ik er zelf niet zo'n zin in heb. Ik kies heel vaak al voor de gezonde(re) opties omdat ik dat eigenlijk altijd al heb gedaan: ik eet het liefst brood wat zo donker mogelijk is en waar zoveel mogelijk pitjes inzitten, ik eet graag fruit en groenten en ik eet geen vlees. Alleen heb ik ook een heleboel ongezonde gewoontes (gehad) waar ik niet 1-2-3 vanaf ben. Het snoepen, het snaaien, het volproppen steekt zodra ik iets minder lekker in m'n vel zit meteen weer de kop op. En ik weet het, dus ik ben er alert op, maar het frustreert wel dat ik nog niet zover ben dat ik daar geen behoefte meer aan heb.
Ik lijk echter wel van een andere slechte gewoonte af te komen, helemaal onbewust: nagelbijten! Zo lang ik tanden heb bijt ik al op mijn nagels, tot ik niets meer over heb dan afgekloven stompjes. Ze zijn wel korte periodes wat langer geweest, maar zodra ik dan met een tegenslag te maken had beet ik ze meteen weer tot op het leven af. Ik heb al van alles geprobeerd om te stoppen met nagelbijten: de meest smerige dingen zijn op mijn nagels gesmeerd, maar daar beet ik gewoon doorheen. Mijn ouders beloofden me vroeger grote sommen geld en cadeaus als ik maar zou stoppen, maar dat werkte ook niet. Ik heb nepnagels gehad (te hard om te bijten, beweerde men), zodat ik mijn eigen nagels met rust zou laten, maar ook daar knabbelde ik net zo lang aan tot ze eraf waren en ik weer met mijn eigen nagels verder kon. Maar nu ontdekte ik, zonder dat ik er ook maar iets voor gedaan of gelaten heb, opeens witte randjes aan mijn nagels! Ik heb meteen grof ingeslagen: een nagelvijl, nagelolie, nagelriemcrème, allerlei pennen en tubes en smeerseltjes om op mijn nagels te smeren. Hoe meer ik ermee bezig ben des te kleiner is de kans dat ik ze onbewust in mijn mond stop. Ik heb geen idee wat dit met EMJV te maken heeft, maar ik denk wel dat er ergens een verband zit. Iets met lief voor jezelf zijn, en blij met jezelf zijn. Ik durf het nog niet hardop te hopen, maar stiekem begint het er op te lijken dat ik na veertig jaar eindelijk een keer lange nagels heb...
Wat June schrijft, over dat bewustzijn, dat komt in fases (kan ik mij herinneren van een assertiviteitstraining die ik ooit gevolgd heb): onbewust onbekwaam, bewust onbekwaam, bewust bekwaam, onbewust bekwaam. We streven er allemaal naar om onbewust bekwaam te worden: gezond eten zonder dat we daar diep over na moeten denken, maar als automatisme, nadat we vaak jaren onbewust onbekwaam hebben gegeten (ongezond en zonder er bij na te denken). Zodra je je realiseert dat het anders moet ben je bewust onbekwaam (je bent je er bewust van maar doet het nog niet goed) en daarna bewust bekwaam. Ik denk dat de meeste dames die hier meeschrijven bewust bekwaam zijn: we weten hoe het moet, we proberen ook zo gezond mogelijk te eten, maar het is nog geen automatisme, we moeten er nog wel ons best voor doen om niet in de oude fouten te vervallen.
Dubiootje, mooi wat je schrijft over die veranderde levenshouding! Ik ben nog niet zo ver, maar ik doen m'n best. Ik ben lief voor mezelf, eet gezond, gun mijn lichaam de beweging die het nodig heeft ook als ik er zelf niet zo'n zin in heb. Ik kies heel vaak al voor de gezonde(re) opties omdat ik dat eigenlijk altijd al heb gedaan: ik eet het liefst brood wat zo donker mogelijk is en waar zoveel mogelijk pitjes inzitten, ik eet graag fruit en groenten en ik eet geen vlees. Alleen heb ik ook een heleboel ongezonde gewoontes (gehad) waar ik niet 1-2-3 vanaf ben. Het snoepen, het snaaien, het volproppen steekt zodra ik iets minder lekker in m'n vel zit meteen weer de kop op. En ik weet het, dus ik ben er alert op, maar het frustreert wel dat ik nog niet zover ben dat ik daar geen behoefte meer aan heb.
Ik lijk echter wel van een andere slechte gewoonte af te komen, helemaal onbewust: nagelbijten! Zo lang ik tanden heb bijt ik al op mijn nagels, tot ik niets meer over heb dan afgekloven stompjes. Ze zijn wel korte periodes wat langer geweest, maar zodra ik dan met een tegenslag te maken had beet ik ze meteen weer tot op het leven af. Ik heb al van alles geprobeerd om te stoppen met nagelbijten: de meest smerige dingen zijn op mijn nagels gesmeerd, maar daar beet ik gewoon doorheen. Mijn ouders beloofden me vroeger grote sommen geld en cadeaus als ik maar zou stoppen, maar dat werkte ook niet. Ik heb nepnagels gehad (te hard om te bijten, beweerde men), zodat ik mijn eigen nagels met rust zou laten, maar ook daar knabbelde ik net zo lang aan tot ze eraf waren en ik weer met mijn eigen nagels verder kon. Maar nu ontdekte ik, zonder dat ik er ook maar iets voor gedaan of gelaten heb, opeens witte randjes aan mijn nagels! Ik heb meteen grof ingeslagen: een nagelvijl, nagelolie, nagelriemcrème, allerlei pennen en tubes en smeerseltjes om op mijn nagels te smeren. Hoe meer ik ermee bezig ben des te kleiner is de kans dat ik ze onbewust in mijn mond stop. Ik heb geen idee wat dit met EMJV te maken heeft, maar ik denk wel dat er ergens een verband zit. Iets met lief voor jezelf zijn, en blij met jezelf zijn. Ik durf het nog niet hardop te hopen, maar stiekem begint het er op te lijken dat ik na veertig jaar eindelijk een keer lange nagels heb...
zaterdag 11 september 2010 om 18:36
quote:hanke321 schreef op 09 september 2010 @ 20:44:
Je kunt ook iets drinken met calorieën Bertrade. Melk bijvoorbeeld, of sap.Dat voelt niet als eten, maar geeft wel brandstof voor je lijf. Je zegt zelf dat je er anders over een paar dagen de rekening van krijgt.
Ik leer nu langzaam wat echte trek is. Dat kan dus best wel jaren duren. Al had ik na een maand of 3 al een goede basis gelegd. Daarna is het elke keer weer afstemmen. Met het afvallen raakte ik zoveel vet kwijt dat ik nu weinig reserves meer heb. Trek ervaar ik nu veel sneller als Honger!
Hmm, drinken met calorieën...dat doe ik eigenlijk nooit. Misschien moet ik dat maar proberen.
Na een maand of drie...dan heb ik nog wel even te gaan .
Ik was vandaag naar het festival KunsthalKookt, naast leuk ook leerzaam. Iemand hier bekend met oerdis? Het idee komt deels neer op EMJV, nadenken over wat je eet. Een eetpatroon die is gebaseerd op wat men vroeger at.
Je kunt ook iets drinken met calorieën Bertrade. Melk bijvoorbeeld, of sap.Dat voelt niet als eten, maar geeft wel brandstof voor je lijf. Je zegt zelf dat je er anders over een paar dagen de rekening van krijgt.
Ik leer nu langzaam wat echte trek is. Dat kan dus best wel jaren duren. Al had ik na een maand of 3 al een goede basis gelegd. Daarna is het elke keer weer afstemmen. Met het afvallen raakte ik zoveel vet kwijt dat ik nu weinig reserves meer heb. Trek ervaar ik nu veel sneller als Honger!
Hmm, drinken met calorieën...dat doe ik eigenlijk nooit. Misschien moet ik dat maar proberen.
Na een maand of drie...dan heb ik nog wel even te gaan .
Ik was vandaag naar het festival KunsthalKookt, naast leuk ook leerzaam. Iemand hier bekend met oerdis? Het idee komt deels neer op EMJV, nadenken over wat je eet. Een eetpatroon die is gebaseerd op wat men vroeger at.
zaterdag 11 september 2010 om 18:55
Capi, dat schema ken ik ook als de fases in een leerproces. Ik had er niet aan gedacht dat het hier ook op van toepassing zou kunnen zijn! Het lastige is wel dat we allemaal wel kunnen eten, alleen goed en gezond eten is het probleem. Het is dus niet alleen een kwestie van goede eetgewoontes aanleren, maar ook van de foute afleren. Daardoor val je inderdaad zoals je zegt makkelijk terug in je oude gewoontes.
Ik heb nu al twee zakjes verse pasta cadeau gedaan aan vriendinnen *glim* Daar word ik nu ook blij van! Vanavond staan er maïskolven van de markt op het menu ("net vers geplukt mevrouw") met aardappeltjes met verse rozemarijn en zeezout uit de oven (mjam!) en een salade.
Ik eet vandaag verder dramatisch slecht. Nou ja, het ontbijt was goed, lekker uitgebreid met een gekookt eitje, vers sinaasappelsap, fruitsalade... Maar als lunch had ik een restje linzensoep opgewarmd dat ik zonder trek wegzette en verving door... anderhalf stuk appeltaart Verder een paar biscuitjes gegeten en wat restjes tortillachips en een handvol snoepjes zitten wegproppen.
Tja, wat is er aan de hand. Ex is terug van vakantie en heeft weer vol het offensief tegen mij ingezet... en wel via de kinderen. Ze zijn er behoorlijk verdrietig over, hoewel één daar niets van laat merken. En dat hakt er bij mij ook in. Ik heb vandaag dus zitten broeden op een heel lastige e-mail waarin ik mijn ex verzoek de kinderen niet als boodschapper te gebruiken en waarin ik voorstel de communicatie weer op gang te brengen (hoewel ik niet degene ben die niet communiceer, hij praat gewoonweg niet met mij).
Enfin, dat verklaart voor mij waarom ik, uit oude gewoonte inderdaad, grijp naar het ongezonde voer. De linzensoep ging er letterlijk niet in, grappig eigenlijk hoe dat werkt. Ik viel weer even terug op troostvoer. Ik heb nu mijn verhaal aan een vriendin verteld tijdens een rondje fietsen, hopelijk kan ik het nu weer even loslaten. Het blijven heel vervelende situaties.
Ik heb nu al twee zakjes verse pasta cadeau gedaan aan vriendinnen *glim* Daar word ik nu ook blij van! Vanavond staan er maïskolven van de markt op het menu ("net vers geplukt mevrouw") met aardappeltjes met verse rozemarijn en zeezout uit de oven (mjam!) en een salade.
Ik eet vandaag verder dramatisch slecht. Nou ja, het ontbijt was goed, lekker uitgebreid met een gekookt eitje, vers sinaasappelsap, fruitsalade... Maar als lunch had ik een restje linzensoep opgewarmd dat ik zonder trek wegzette en verving door... anderhalf stuk appeltaart Verder een paar biscuitjes gegeten en wat restjes tortillachips en een handvol snoepjes zitten wegproppen.
Tja, wat is er aan de hand. Ex is terug van vakantie en heeft weer vol het offensief tegen mij ingezet... en wel via de kinderen. Ze zijn er behoorlijk verdrietig over, hoewel één daar niets van laat merken. En dat hakt er bij mij ook in. Ik heb vandaag dus zitten broeden op een heel lastige e-mail waarin ik mijn ex verzoek de kinderen niet als boodschapper te gebruiken en waarin ik voorstel de communicatie weer op gang te brengen (hoewel ik niet degene ben die niet communiceer, hij praat gewoonweg niet met mij).
Enfin, dat verklaart voor mij waarom ik, uit oude gewoonte inderdaad, grijp naar het ongezonde voer. De linzensoep ging er letterlijk niet in, grappig eigenlijk hoe dat werkt. Ik viel weer even terug op troostvoer. Ik heb nu mijn verhaal aan een vriendin verteld tijdens een rondje fietsen, hopelijk kan ik het nu weer even loslaten. Het blijven heel vervelende situaties.
Ga in therapie!
zaterdag 11 september 2010 om 23:26
quote:eleonora schreef op 11 september 2010 @ 09:34:
Ook als ik vervolgens ongezonde eetkeuzes maak. Dat doe ik dan wel met mijn kop er bij.
Hoe is dat bij jullie?
Ook. Ik ben toen toch hartelijk begonnen met dat Low Carb? Ik val er dus niet van af. En Low Carb is bijv. ook geen vruchten of vruchtensap meer terwijl daar Vitamine C in zit, wat juist ijzer en Vitamine D aan zich bindt.
Daarom heb ik besloten: jammer dat ik teveel weeg, maar ik ga EERST mijn tekorten op orde brengen. Dieet kan altijd nog. Dieet is ook balans in je eten brengen, zelfs al eet je gezond. Maar dan nog - als je gezond eet - kun je het voor jou verkeerde eten, of eet je van iets te weinig. En dat is mijn prio nummer 1. Ik wil eerst die tekorten wegwerken, dan pas de kilo's. En dus mag ik af en toe ook een beetje vet. Want ook dat bindt mineralen en vitaminen.
Ook als ik vervolgens ongezonde eetkeuzes maak. Dat doe ik dan wel met mijn kop er bij.
Hoe is dat bij jullie?
Ook. Ik ben toen toch hartelijk begonnen met dat Low Carb? Ik val er dus niet van af. En Low Carb is bijv. ook geen vruchten of vruchtensap meer terwijl daar Vitamine C in zit, wat juist ijzer en Vitamine D aan zich bindt.
Daarom heb ik besloten: jammer dat ik teveel weeg, maar ik ga EERST mijn tekorten op orde brengen. Dieet kan altijd nog. Dieet is ook balans in je eten brengen, zelfs al eet je gezond. Maar dan nog - als je gezond eet - kun je het voor jou verkeerde eten, of eet je van iets te weinig. En dat is mijn prio nummer 1. Ik wil eerst die tekorten wegwerken, dan pas de kilo's. En dus mag ik af en toe ook een beetje vet. Want ook dat bindt mineralen en vitaminen.
zaterdag 11 september 2010 om 23:32
quote:Muis66 schreef op 11 september 2010 @ 23:26:
En dus mag ik af en toe ook een beetje vet. Want ook dat bindt mineralen en vitaminen.Je mag niet alleen af en toe een beetje vet: je moet zelfs elke dag een beetje vet! Inderdaad, voor de in vet oplosbare vitamines, maar ook om je stoelgang op gang te houden is vet onontbeerlijk.
Verstandig dat je eerst probeert je tekorten weg te werken. Gezond eten is ook zo eten dat je geen tekorten oploopt. En ja, dan kun je wel een multivitaminetablet slikken en zo in 1 keer van alles genoeg binnenkrijgen, maar ik geef er persoonlijk toch de voorkeur aan om zoveel mogelijk via de normale voeding binnen te krijgen, ik heb altijd het idee dat dat beter is dan met een pilletje.
En dus mag ik af en toe ook een beetje vet. Want ook dat bindt mineralen en vitaminen.Je mag niet alleen af en toe een beetje vet: je moet zelfs elke dag een beetje vet! Inderdaad, voor de in vet oplosbare vitamines, maar ook om je stoelgang op gang te houden is vet onontbeerlijk.
Verstandig dat je eerst probeert je tekorten weg te werken. Gezond eten is ook zo eten dat je geen tekorten oploopt. En ja, dan kun je wel een multivitaminetablet slikken en zo in 1 keer van alles genoeg binnenkrijgen, maar ik geef er persoonlijk toch de voorkeur aan om zoveel mogelijk via de normale voeding binnen te krijgen, ik heb altijd het idee dat dat beter is dan met een pilletje.
zondag 12 september 2010 om 08:51
Capi, wat super! Dat lijkt me ook nog eens heel erg leuk om te doen.
Ik was gister bij een vriendin die wat te vieren had. Als avondeten deden we lekkere smeersels en tapas. * wat weggehaald ivm herkenbaarheid.
Ik had zelf een flesje wijn meegenomen, maar het smaakte me niet zo goed. Na mijn eerste glas dus gewoon weer over gegaan op fris. Dat was voor mij weer een dikke plus!
Ik was gister bij een vriendin die wat te vieren had. Als avondeten deden we lekkere smeersels en tapas. * wat weggehaald ivm herkenbaarheid.
Ik had zelf een flesje wijn meegenomen, maar het smaakte me niet zo goed. Na mijn eerste glas dus gewoon weer over gegaan op fris. Dat was voor mij weer een dikke plus!
zondag 12 september 2010 om 09:07
Als je al die hapjes i.p.v.avondeten eet vind ik het ook wel meevallen hoor!
Wij hadden gisteren ook een raar eetpatroon. Omdat we al om half vijf van huis moesten vertrekken voor die ballonvaart (en we pas om half tien weer thuis waren, maar dat wisten we van tevoren niet eens) hadden we besloten om in de middag alvast te eten. We hebben lunch en diner gecombineerd en aten pitabroodjes met vegetarische shoarma (gebakken met ui en knoflook), tomaat, ijsbergsla en aïoli. Toen we thuiskwamen heb ik een grote bak sojayoghurt met banaan, pruim, nectarine, druif en havervlokken op, en daarna nog een schaaltje Japanse mix. En het voelde goed. Ik had wel raar gegeten de hele dag, maar ik had de verleiding weerstaan om op de terugweg nog ergens een patatje of een loempia te halen (zoals Capilief in eerste instantie opperde en waar ik bijna voor was gezwicht) en na die schaal yoghurt had ik ook echt geen honger meer. En dat ik 's middags hele vette aïoli op had; die was erg lekker, en smaakte prima bij de shoarma, en ik voel me er absoluut niet schuldig over.
Na de ballonvaart werden we trouwens 'gedoopt' (omdat we onze luchtdoop hadden gehad): we kregen een miniglaasje vuurwater (een of ander heel sterk alcoholisch goedje) en daarna een pluk gras op onze hoofden. Ik heb dat vuurwater gewoon opgedronken, jammer dan als de alcohol misschien meer calorieën bevatte dan ik wilde. En ik heb daarna ook gewoon lekker een blikje cola (light) gedronken en wat zoutjes gegeten.
Wij hadden gisteren ook een raar eetpatroon. Omdat we al om half vijf van huis moesten vertrekken voor die ballonvaart (en we pas om half tien weer thuis waren, maar dat wisten we van tevoren niet eens) hadden we besloten om in de middag alvast te eten. We hebben lunch en diner gecombineerd en aten pitabroodjes met vegetarische shoarma (gebakken met ui en knoflook), tomaat, ijsbergsla en aïoli. Toen we thuiskwamen heb ik een grote bak sojayoghurt met banaan, pruim, nectarine, druif en havervlokken op, en daarna nog een schaaltje Japanse mix. En het voelde goed. Ik had wel raar gegeten de hele dag, maar ik had de verleiding weerstaan om op de terugweg nog ergens een patatje of een loempia te halen (zoals Capilief in eerste instantie opperde en waar ik bijna voor was gezwicht) en na die schaal yoghurt had ik ook echt geen honger meer. En dat ik 's middags hele vette aïoli op had; die was erg lekker, en smaakte prima bij de shoarma, en ik voel me er absoluut niet schuldig over.
Na de ballonvaart werden we trouwens 'gedoopt' (omdat we onze luchtdoop hadden gehad): we kregen een miniglaasje vuurwater (een of ander heel sterk alcoholisch goedje) en daarna een pluk gras op onze hoofden. Ik heb dat vuurwater gewoon opgedronken, jammer dan als de alcohol misschien meer calorieën bevatte dan ik wilde. En ik heb daarna ook gewoon lekker een blikje cola (light) gedronken en wat zoutjes gegeten.
zondag 12 september 2010 om 09:11
Het was trouwens wel weer even confronterend dat we op het formulier voor de verzekering (van die ballonvaart) naast onze naam en adres ook ons gewicht moesten invullen. Zeker omdat de rest van de deelnemers allemaal keurig op gewicht was. Ik heb er acht kilo af gelogen het naar beneden afgerond en het formulier toen ondersteboven neergelegd, zodat niemand anders zou zien hoe zwaar ik ben.
Stom natuurlijk, want iedereen ziet aan de buitenkant al wel dat ik (te) zwaar ben. Wat maakt zo'n getalletje dan nog uit zou je denken. Toch wil ik liever niet dat iemand het weet, dat is echt tè confronterend of zo. Zelfs Capilief weet niet hoe zwaar ik ben. En dat vind ik helemaal stom van mezelf; dat ik het zelfs verborgen houd voor degene van wie ik het allermeeste houd en voor wie ik absoluut geen geheimen wil hebben.
Stom natuurlijk, want iedereen ziet aan de buitenkant al wel dat ik (te) zwaar ben. Wat maakt zo'n getalletje dan nog uit zou je denken. Toch wil ik liever niet dat iemand het weet, dat is echt tè confronterend of zo. Zelfs Capilief weet niet hoe zwaar ik ben. En dat vind ik helemaal stom van mezelf; dat ik het zelfs verborgen houd voor degene van wie ik het allermeeste houd en voor wie ik absoluut geen geheimen wil hebben.
zondag 12 september 2010 om 09:13
zondag 12 september 2010 om 09:16
Capi, mijn vriend weet ook niet hoe zwaar ik ben
Ik weeg 10 kilo zwaarder en ik vind het vreselijk.
Heb vandaag weer op de weegschaal gestaan. Ik dacht dat ik afgevallen was, ben zelfs aangekomen. Toch past die ene broek weer... kennelijk gebeurd er wel iets. Kan ook zijn omdat ik gister asociaal heb gebbqed dat ik nu zwaarder ben.
Ik weeg 10 kilo zwaarder en ik vind het vreselijk.
Heb vandaag weer op de weegschaal gestaan. Ik dacht dat ik afgevallen was, ben zelfs aangekomen. Toch past die ene broek weer... kennelijk gebeurd er wel iets. Kan ook zijn omdat ik gister asociaal heb gebbqed dat ik nu zwaarder ben.
zondag 12 september 2010 om 09:28
Capi, toch lijkt het me bij een ballonvaart wel belangrijk om een beetje eerlijk in te vullen... Er zit gewoon een max. gewicht aan zo'n mandje, net als bij een lift. Nu zal die 8 kilo wel binnen de marge vallen, maar stel dat je er met zijn achten 100 kilo af zou liegen? Eigenlijk zou zo'n getalletje idd niets moeten zeggen, maar ik weet dat het niet zo werkt. Ik schreef al eens eerder dat ik een bah-gevoel had toen ik net over de 70 ging. Als het uitmaakt of ik 69,7 weeg of 70,2. Wel dus, in het koppie...
Frans, ik herken het. Ik kon mijn riem afgelopen week weer op het derde gaatje krijgen, maar de weegschaal zegt niet echt iets anders, op zijn hoogst wat onsjes verschil. Ik beweeg ook nog nauwelijks, dus ik geloof niet dat ik spieren heb opgebouwd. Maar ik voel me wel weer wat slanker, minder opgeblazen.
Duub, ik vergeet op jou te reageren. Wat enorm rot dat het zo stroef loopt met je ex. Ik zie de strijd bij mijn buren ook. Ik ken het zelf helemaal niet. Heb gister zelfs bloemen gekregen van ex omdat ik vorige week hapjes heb gemaakt voor zijn eerste verjaardag na de scheiding... Ja ik weet het. een goede vriend van ons zei al: nog fatsoenlijk contact met je ex ken ik, maar dit slaat wel alles hoor! Maar ja, ons boek is nog niet helemaal uit, dat zal zeker meespelen... Maar het vergemakkelijkt wel het contact over de kinderen en over eigenlijk alles dat we te bespreken hebben!
Frans, ik herken het. Ik kon mijn riem afgelopen week weer op het derde gaatje krijgen, maar de weegschaal zegt niet echt iets anders, op zijn hoogst wat onsjes verschil. Ik beweeg ook nog nauwelijks, dus ik geloof niet dat ik spieren heb opgebouwd. Maar ik voel me wel weer wat slanker, minder opgeblazen.
Duub, ik vergeet op jou te reageren. Wat enorm rot dat het zo stroef loopt met je ex. Ik zie de strijd bij mijn buren ook. Ik ken het zelf helemaal niet. Heb gister zelfs bloemen gekregen van ex omdat ik vorige week hapjes heb gemaakt voor zijn eerste verjaardag na de scheiding... Ja ik weet het. een goede vriend van ons zei al: nog fatsoenlijk contact met je ex ken ik, maar dit slaat wel alles hoor! Maar ja, ons boek is nog niet helemaal uit, dat zal zeker meespelen... Maar het vergemakkelijkt wel het contact over de kinderen en over eigenlijk alles dat we te bespreken hebben!
