Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
donderdag 26 augustus 2010 om 16:41
Deel drie alweer, van ons inspirerende, intussen toch werkelijk sektarische topic.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
maandag 20 september 2010 om 08:01
Ik kom later vandaag bijlezen (als dat lukt)
Maar wilde verheugd komen melden dat ik toch 3,1 kg ben afgevallen. Was dus toch de menstruatie die mij zwaarder maakte, de trut
Straks naar het ZH om een abces uitmijn ooglid te laten verwijderen. Dus straks heb ik maar 1 oog om mee te lezen, maar wel de hele dag te tijd
Maar wilde verheugd komen melden dat ik toch 3,1 kg ben afgevallen. Was dus toch de menstruatie die mij zwaarder maakte, de trut
Straks naar het ZH om een abces uitmijn ooglid te laten verwijderen. Dus straks heb ik maar 1 oog om mee te lezen, maar wel de hele dag te tijd
maandag 20 september 2010 om 08:06
Zima, ik ken je nog niet (schrijf pas kort hier mee) maar zo lang je zó over jezelf kunt schrijven, en dus eigenlijk precies weet waar het allemaal 'fout' zit, denk ik dat je nog steeds op de goede weg bent. Tis soms zo moeilijk vol te houden he.
Jullie kunnen nu zeker tegen mij zeggen dat ik te weinig eet trouwens, want ik ga zonder ontbijt de deur uit. Nu is dat volgens mij de eerste keer in mijn leven... maar het heeft me 1,5 uur gekost om op te staan met ochtendmisselijkheid, dus nu een bakje muesli én mijn lunchtrommeltje mee, hopelijk komt het allemaal op in de loop van de dag!
Jullie kunnen nu zeker tegen mij zeggen dat ik te weinig eet trouwens, want ik ga zonder ontbijt de deur uit. Nu is dat volgens mij de eerste keer in mijn leven... maar het heeft me 1,5 uur gekost om op te staan met ochtendmisselijkheid, dus nu een bakje muesli én mijn lunchtrommeltje mee, hopelijk komt het allemaal op in de loop van de dag!
maandag 20 september 2010 om 09:32
Ha lieve meiden,
Naast de leuke vertypselingen die we hier soms schrijven, heb ik ook grappige verlezingen. Zo las ik in Leo's post dat ze door onverstandigheden niet goed at (omstandigheden) en schrijft Kastanjez dat het haar 1,5 uur gekotst heeft om op te staan
Maar ochtendmisselijkheid is niet zo grappig Kastanjez, ik hoop dat het snel overgaat. Hoe ver ben je? Vaak kleine dingetjes eten helpt, als je honger krijgt is het vaak al te laat. Hoe reageerden je ouders? (is helemaal niet nieuwsgierig of zo)
Frans, toch flink afgevallen. 3 kilo is veel hoor! Laat staan 3,1 Stel je drie pakken melk of nog liever 3 kilo suiker voor, dat is er allemaal af. Sterkte straks, en uiteraard graag een foto van jou met ooglapje.
Zima, ik ben blij dat je wat hebt aan mijn post, ik moest er echt over nadenken want vond het moeilijk wat ik aan je kon schrijven. Volgens mij heb je nu helemaal geen behoefte aan nog meer moeten, daar zat ik een beetje mee. Dus misschien nu eens gaan kijken naar wat je wil. Leuke dingen, dingen waar je warm voor loopt en blij van wordt. Die verdien je
Datzelfde moet je misschien ook eens met eten proberen. Durven naar jezelf en naar je lichaam te luisteren: wanneer wil je eten, wanneer heb je trek, wanneer honger? Waar heb je trek in, en waarom? (die waarom-vraag is een moeilijke) Daar kan een dagboekje bij helpen. Je hebt er trouwens wel discipline voor nodig, maar je hoeft het ook niet elke dag te doen. Het moet geen nieuw moeten worden, maar een willen: inzicht willen krijgen in waarom je eet (en in plaat van eten typ ik altijd weten, dat is ook een mooie vertypseling).
Misschien moet je het gestructureerde eten en het idee van een eetschema eens loslaten. Zolang je gezond, gevarieerd en over het algemeen verstandig eet, is dat geen probleem. Vertrouw een beetje op je eigen lichaam.
Wat je man betreft, ik kan me voorstellen dat hij er erg verdrietig van wordt om te zien dat de vrouw van wie hij houdt, zo'n moeite heeft om van zichzelf te houden. Maar het gaat jou wel helpen dat hij jou die liefde en acceptatie geeft om die uiteindelijk ook aan jezelf te geven.
Naast de leuke vertypselingen die we hier soms schrijven, heb ik ook grappige verlezingen. Zo las ik in Leo's post dat ze door onverstandigheden niet goed at (omstandigheden) en schrijft Kastanjez dat het haar 1,5 uur gekotst heeft om op te staan
Maar ochtendmisselijkheid is niet zo grappig Kastanjez, ik hoop dat het snel overgaat. Hoe ver ben je? Vaak kleine dingetjes eten helpt, als je honger krijgt is het vaak al te laat. Hoe reageerden je ouders? (is helemaal niet nieuwsgierig of zo)
Frans, toch flink afgevallen. 3 kilo is veel hoor! Laat staan 3,1 Stel je drie pakken melk of nog liever 3 kilo suiker voor, dat is er allemaal af. Sterkte straks, en uiteraard graag een foto van jou met ooglapje.
Zima, ik ben blij dat je wat hebt aan mijn post, ik moest er echt over nadenken want vond het moeilijk wat ik aan je kon schrijven. Volgens mij heb je nu helemaal geen behoefte aan nog meer moeten, daar zat ik een beetje mee. Dus misschien nu eens gaan kijken naar wat je wil. Leuke dingen, dingen waar je warm voor loopt en blij van wordt. Die verdien je
Datzelfde moet je misschien ook eens met eten proberen. Durven naar jezelf en naar je lichaam te luisteren: wanneer wil je eten, wanneer heb je trek, wanneer honger? Waar heb je trek in, en waarom? (die waarom-vraag is een moeilijke) Daar kan een dagboekje bij helpen. Je hebt er trouwens wel discipline voor nodig, maar je hoeft het ook niet elke dag te doen. Het moet geen nieuw moeten worden, maar een willen: inzicht willen krijgen in waarom je eet (en in plaat van eten typ ik altijd weten, dat is ook een mooie vertypseling).
Misschien moet je het gestructureerde eten en het idee van een eetschema eens loslaten. Zolang je gezond, gevarieerd en over het algemeen verstandig eet, is dat geen probleem. Vertrouw een beetje op je eigen lichaam.
Wat je man betreft, ik kan me voorstellen dat hij er erg verdrietig van wordt om te zien dat de vrouw van wie hij houdt, zo'n moeite heeft om van zichzelf te houden. Maar het gaat jou wel helpen dat hij jou die liefde en acceptatie geeft om die uiteindelijk ook aan jezelf te geven.
Ga in therapie!
maandag 20 september 2010 om 09:59
Zima, volgens mij is dat bij heel veel mannen zo, dat ze gewoonweg niet zien wat wij aan onszelf vinden mankeren. Het is hun sterke punt, want daarom houden ze door dik en dun van ons. Maar het onbegrip is ook wel eens lastig. Vooral als je jezelf ook al niet goed begrijpt. Hopelijk kun je jezelf wat meer rust geven de komende dagen. Denk je trouwens niet dat je júist door de afspraak die volgende week staat gepland, krampachtig gaat proberen het voor die tijd wat meer op orde te hebben (hetzelfde als het huis schoonmaken voordat de schoonmaakster komt, zodat het niet lijkt alsof je een toddek bent?)
Ik lees allemaal ongesteldheids- en zwangerschaps verhalen. Ik ben voor het eerst in twee jaar weer "ongestelderig". Heb al 2 jaar een spiraaltje, maar verlies nu voor het eerst weer bloed. Geen idee hoe dat ineens kan. Heb verder nergens last van en kan ook niet zeggen dat het met mijn eetpatroon raar loopt. Wel heb ik gisteren laat ontbeten (kwam om 11 uur uit bed. Was snotverkouden en had dus honger) en ben toen naar de finish van de dam tot dam geweest. Daarna nog in een VIP-tent gestaan. Maar ik had een fruit-yoghurt-smoothie-achtig-ding meegenomen en twee boterhammen pindakaas, dus heb me keurig gedragen. 's Avonds spinazie, gegrilde zalm en gekookte aardappelen gegeten en als toetje een uurtje later yoghurt met mijn zelfgemaakte-muesli-met-noten-en-gedroogde-abrikozen-en-rozijnen en twee stoofpeertjes (zelfgemaakt). Al met al toch 2500 kcal! Ik snap er geen reet van! (want wat is nou 6 sneetjes brood, een krentenbol, aardbeien, kiwi, banaan, yoghurt, aardappels, groente, vis, muesli? Ik heb verdorie alleen gezonde dingen gegeten (op 4 kleine blokjes pure chocola)
Kortom, ik was heel tevreden, maar die stomme eetmeter gooit roet in het eten.
*ademt in, ademt uit*
Vandaag gewoon weer lekker op dezelfde voet doorgegaan, want ik had echt het gevoel goed bezig te zijn! Heb nu een heerlijke bak zoete pitloze druiven mee en heb daar ook nu echt al trek in, kan me er voor vanmiddag al heerlijk op verheugen. Vanavond maak ik zelf lasagne, ga zelfs zelf de tomaten ontvellen, daar wordt een pastasaus zoveel lekkerder van! Het enige prefab wat erin gaat zijn de lasagnevellen. Heb er nu geen tijd voor die ook zelf te maken. Er komt een vriendin met een eetprobleem eten, dus het zal de gehele avond daar over gaan (lees, mijn vriend vlucht met de laptop naar boven en laat mij met die vriendin beneden zitten. Het is altijd erg confronteren om een slanke vriendin haar depressieve verhouding met eten tentoon te zien sprijden, terwijl ik voor de buitenwereld de dikkerd ben die er niks aan lijkt te doen. Ik ga vanavond eens met EMJV wijsheden strooien )
Tot zover de ego-berichten. Ga me vandaag toeleggen op reageren op jullie, hoewel wel gewoon op het werk.
Leo, ik denk aan je, je eerste dag zal niet gemakkelijk zijn, maar met jouw positieve instelling en uitstraling komt het vast goed. Denk goed om jezelf!
Dubio, ik heb dat ook heel vaak, dat ik wat anders lees. Maar ik vergeet het meteen weer als ik na mijn verwarring opnieuw begin. Zal er wat beter op letten, zijn toch vrolijke momentjes.
Hermes, fijn dat je af en toe aan komt wippen.
Kipstra, waar ben je?
Alle anderen ik zwaai! liefs
Ik lees allemaal ongesteldheids- en zwangerschaps verhalen. Ik ben voor het eerst in twee jaar weer "ongestelderig". Heb al 2 jaar een spiraaltje, maar verlies nu voor het eerst weer bloed. Geen idee hoe dat ineens kan. Heb verder nergens last van en kan ook niet zeggen dat het met mijn eetpatroon raar loopt. Wel heb ik gisteren laat ontbeten (kwam om 11 uur uit bed. Was snotverkouden en had dus honger) en ben toen naar de finish van de dam tot dam geweest. Daarna nog in een VIP-tent gestaan. Maar ik had een fruit-yoghurt-smoothie-achtig-ding meegenomen en twee boterhammen pindakaas, dus heb me keurig gedragen. 's Avonds spinazie, gegrilde zalm en gekookte aardappelen gegeten en als toetje een uurtje later yoghurt met mijn zelfgemaakte-muesli-met-noten-en-gedroogde-abrikozen-en-rozijnen en twee stoofpeertjes (zelfgemaakt). Al met al toch 2500 kcal! Ik snap er geen reet van! (want wat is nou 6 sneetjes brood, een krentenbol, aardbeien, kiwi, banaan, yoghurt, aardappels, groente, vis, muesli? Ik heb verdorie alleen gezonde dingen gegeten (op 4 kleine blokjes pure chocola)
Kortom, ik was heel tevreden, maar die stomme eetmeter gooit roet in het eten.
*ademt in, ademt uit*
Vandaag gewoon weer lekker op dezelfde voet doorgegaan, want ik had echt het gevoel goed bezig te zijn! Heb nu een heerlijke bak zoete pitloze druiven mee en heb daar ook nu echt al trek in, kan me er voor vanmiddag al heerlijk op verheugen. Vanavond maak ik zelf lasagne, ga zelfs zelf de tomaten ontvellen, daar wordt een pastasaus zoveel lekkerder van! Het enige prefab wat erin gaat zijn de lasagnevellen. Heb er nu geen tijd voor die ook zelf te maken. Er komt een vriendin met een eetprobleem eten, dus het zal de gehele avond daar over gaan (lees, mijn vriend vlucht met de laptop naar boven en laat mij met die vriendin beneden zitten. Het is altijd erg confronteren om een slanke vriendin haar depressieve verhouding met eten tentoon te zien sprijden, terwijl ik voor de buitenwereld de dikkerd ben die er niks aan lijkt te doen. Ik ga vanavond eens met EMJV wijsheden strooien )
Tot zover de ego-berichten. Ga me vandaag toeleggen op reageren op jullie, hoewel wel gewoon op het werk.
Leo, ik denk aan je, je eerste dag zal niet gemakkelijk zijn, maar met jouw positieve instelling en uitstraling komt het vast goed. Denk goed om jezelf!
Dubio, ik heb dat ook heel vaak, dat ik wat anders lees. Maar ik vergeet het meteen weer als ik na mijn verwarring opnieuw begin. Zal er wat beter op letten, zijn toch vrolijke momentjes.
Hermes, fijn dat je af en toe aan komt wippen.
Kipstra, waar ben je?
Alle anderen ik zwaai! liefs
maandag 20 september 2010 om 10:21
Frans, succes vandaag. Geklooi zo dicht bij je oog lijkt me niet prettig! Maar wel gezellig dat je er vandaag bij bent de rest van de dag. *knipoogt terug *
Ik zag toch net een mooi zinnetje, dacht, die moet ik onthouden, maar dat wordt 3 blz posts teruglezen, want ik ben 'm alweer vergeten. grrr...
Ik zag toch net een mooi zinnetje, dacht, die moet ik onthouden, maar dat wordt 3 blz posts teruglezen, want ik ben 'm alweer vergeten. grrr...
maandag 20 september 2010 om 10:29
Sterkte Frans!quote:Bertrade schreef op 19 september 2010 @ 23:09:
Hmm, een goede start en dan een terugval geldt voor veel dingen. Is ook een bekende bij hobby's, veel mensen vallen na 2 maanden weer af bij een club na met veel enthousiasme te zijn begonnen. Bij hobby's maakt dat niet zoveel uit maar bij je eetpatroon omgooien is het natuurlijk een ander verhaal. Zou het misschien ook te maken kunnen hebben met het gevoel te hebben te moeten lijnen? Toch niet alles te mogen eten? Dat dit voor meerdere mensen die meeschrijven een zoveelste poging is tot afvallen?
Hier heb ik een tijdje over nagedacht. Ik moet inderdaad toegeven dat dit voor mij vooral een poging tot afvallen is. Natuurlijk wil ik ook gezond eten en natuurlijk wil ik ook lief zijn voor mijn lijf, maar ik zou het 'niet eerlijk' vinden als ik daarbij niet ook af zou vallen.
Ik merk ook dat ik heel erg de controle nodig heb van de eetmeter; eet ik niet teveel, krijg ik wel genoeg voedingsstoffen binnen. Terwijl EMJV volgens mij in eerste instantie bedoeld is om je eetpatroon blijvend te veranderen. Dat lukt ook wel hoor, ik kan mijn huidige eetpatroon best nog maanden of jaren volhouden, geen probleem. Ik heb het af en toe wel moeilijk, maar ik 'mag' in feite alles eten, dus hoef ik niet heel erg af te zien. Wat dat betreft voelt het dus niet als het zoveelste dieet. Maar aan de andere kant: ik moet er wel heel bewust mee bezig zijn en blijven, omdat ik anders toch weer in het bunkeren en snaaien verval. Toch elke keer weer die eetmeter invullen, toch dagelijks kijken hoeveel calorieën ik heb binnengekregen. Dat zou niet meer hoeven als mijn eetpatroon echt veranderd is. Ik heb wel de hoop dat het op den duur een automatisme wordt, dat ik minder trek krijg, minder behoefte krijg aan vet, zout, zoet. En dat ik dan vanzelf ook minder calorierijk voedsel ga eten.
Iemand schreef een hele tijd geleden dat het bij haar wel twee maanden geduurd had voor haar lijf helemaal gewend was aan dat minder eten. Ik let nu een week of zeven bewust op mijn eetpatroon, maar ik heb nog niet echt het idee dat ik er ook maar een heel klein beetje aan gewend ben. Ik moet me echt volstoppen met wortels, komkommer, radijs, tomaat en fruit elke dag, omdat ik anders helemaal slap word van de honger trek. En ja, dan kies ik vol verstand voor groenten, omdat dat beter is dan alle dingen waar ik op zo'n moment ècht trek ik heb. Ik snap dat ik eerst door die bewust-bekwaam-fase heen moet voor ik echt onbewust-bekwaam kan zijn, maar het duurt me nu al veel te lang. Ik wéét dat mijn eetgewoontes niet binnen twee maanden gevormd zijn, en ik wéét dat het best wat tijd mag kosten om het te veranderen, maar het gaat me gewoon niet snel genoeg naar mijn zin. Ik kan me er best bij neerleggen dat ik nog een jaar of misschien wel twee jaar bezig ben om op mijn streefgewicht te komen, maar ik vind het moeilijk om te accepteren dat ik blijkbaar zo'n moeite heb om minder en gezonder te eten.
Het stomme is: ik ben ooit van de ene op de andere dag vegetariër geworden. En ik ben ook ooit van de ene op de andere dag veganist geworden. Waarom lukte dat dan wel, waarom kon ik wel zonder enig probleem voedingsmiddelen schrappen uit mijn menu die niet diervriendelijk waren, maar lukt het niet zo makkelijk om gezonder te gaan eten en dingen te schrappen die niet Capi-vriendelijk zijn? Het lijkt of ik mezelf, mijn lichaam, niet belangrijk genoeg vind daarvoor. En dat is heel dubbel natuurlijk: mijn lichaam niet belangrijk genoeg vinden om er goed voor te zorgen, maar het wel zo belangrijk vinden dat ik bijna blindelings gehoorzaam als het ergens trek in heeft.
Hmm, een goede start en dan een terugval geldt voor veel dingen. Is ook een bekende bij hobby's, veel mensen vallen na 2 maanden weer af bij een club na met veel enthousiasme te zijn begonnen. Bij hobby's maakt dat niet zoveel uit maar bij je eetpatroon omgooien is het natuurlijk een ander verhaal. Zou het misschien ook te maken kunnen hebben met het gevoel te hebben te moeten lijnen? Toch niet alles te mogen eten? Dat dit voor meerdere mensen die meeschrijven een zoveelste poging is tot afvallen?
Hier heb ik een tijdje over nagedacht. Ik moet inderdaad toegeven dat dit voor mij vooral een poging tot afvallen is. Natuurlijk wil ik ook gezond eten en natuurlijk wil ik ook lief zijn voor mijn lijf, maar ik zou het 'niet eerlijk' vinden als ik daarbij niet ook af zou vallen.
Ik merk ook dat ik heel erg de controle nodig heb van de eetmeter; eet ik niet teveel, krijg ik wel genoeg voedingsstoffen binnen. Terwijl EMJV volgens mij in eerste instantie bedoeld is om je eetpatroon blijvend te veranderen. Dat lukt ook wel hoor, ik kan mijn huidige eetpatroon best nog maanden of jaren volhouden, geen probleem. Ik heb het af en toe wel moeilijk, maar ik 'mag' in feite alles eten, dus hoef ik niet heel erg af te zien. Wat dat betreft voelt het dus niet als het zoveelste dieet. Maar aan de andere kant: ik moet er wel heel bewust mee bezig zijn en blijven, omdat ik anders toch weer in het bunkeren en snaaien verval. Toch elke keer weer die eetmeter invullen, toch dagelijks kijken hoeveel calorieën ik heb binnengekregen. Dat zou niet meer hoeven als mijn eetpatroon echt veranderd is. Ik heb wel de hoop dat het op den duur een automatisme wordt, dat ik minder trek krijg, minder behoefte krijg aan vet, zout, zoet. En dat ik dan vanzelf ook minder calorierijk voedsel ga eten.
Iemand schreef een hele tijd geleden dat het bij haar wel twee maanden geduurd had voor haar lijf helemaal gewend was aan dat minder eten. Ik let nu een week of zeven bewust op mijn eetpatroon, maar ik heb nog niet echt het idee dat ik er ook maar een heel klein beetje aan gewend ben. Ik moet me echt volstoppen met wortels, komkommer, radijs, tomaat en fruit elke dag, omdat ik anders helemaal slap word van de honger trek. En ja, dan kies ik vol verstand voor groenten, omdat dat beter is dan alle dingen waar ik op zo'n moment ècht trek ik heb. Ik snap dat ik eerst door die bewust-bekwaam-fase heen moet voor ik echt onbewust-bekwaam kan zijn, maar het duurt me nu al veel te lang. Ik wéét dat mijn eetgewoontes niet binnen twee maanden gevormd zijn, en ik wéét dat het best wat tijd mag kosten om het te veranderen, maar het gaat me gewoon niet snel genoeg naar mijn zin. Ik kan me er best bij neerleggen dat ik nog een jaar of misschien wel twee jaar bezig ben om op mijn streefgewicht te komen, maar ik vind het moeilijk om te accepteren dat ik blijkbaar zo'n moeite heb om minder en gezonder te eten.
Het stomme is: ik ben ooit van de ene op de andere dag vegetariër geworden. En ik ben ook ooit van de ene op de andere dag veganist geworden. Waarom lukte dat dan wel, waarom kon ik wel zonder enig probleem voedingsmiddelen schrappen uit mijn menu die niet diervriendelijk waren, maar lukt het niet zo makkelijk om gezonder te gaan eten en dingen te schrappen die niet Capi-vriendelijk zijn? Het lijkt of ik mezelf, mijn lichaam, niet belangrijk genoeg vind daarvoor. En dat is heel dubbel natuurlijk: mijn lichaam niet belangrijk genoeg vinden om er goed voor te zorgen, maar het wel zo belangrijk vinden dat ik bijna blindelings gehoorzaam als het ergens trek in heeft.
maandag 20 september 2010 om 11:58
quote:ingmagh schreef op 20 september 2010 @ 10:25:
Trouwens muis, hoe gaat het op liefdesgebied? Jij was toch een nieuwe romantische film aan het voorspelen?De onderhandelingen met de mannelijke hoofdrolspeler zijn nog aan de gang. Meneer stond op het punt om me uit te vragen, kwam er een collega bij staan en *poef* weg moment.
Ik zie 'm volgende week. Even vragen of hij zijn vraag af wil maken.
Trouwens muis, hoe gaat het op liefdesgebied? Jij was toch een nieuwe romantische film aan het voorspelen?De onderhandelingen met de mannelijke hoofdrolspeler zijn nog aan de gang. Meneer stond op het punt om me uit te vragen, kwam er een collega bij staan en *poef* weg moment.
Ik zie 'm volgende week. Even vragen of hij zijn vraag af wil maken.
maandag 20 september 2010 om 12:53
quote:Capibara schreef op 20 september 2010 @ 10:29:
Het stomme is: ik ben ooit van de ene op de andere dag vegetariër geworden. En ik ben ook ooit van de ene op de andere dag veganist geworden. Waarom lukte dat dan wel, waarom kon ik wel zonder enig probleem voedingsmiddelen schrappen uit mijn menu die niet diervriendelijk waren, maar lukt het niet zo makkelijk om gezonder te gaan eten en dingen te schrappen die niet Capi-vriendelijk zijn? Het lijkt of ik mezelf, mijn lichaam, niet belangrijk genoeg vind daarvoor. En dat is heel dubbel natuurlijk: mijn lichaam niet belangrijk genoeg vinden om er goed voor te zorgen, maar het wel zo belangrijk vinden dat ik bijna blindelings gehoorzaam als het ergens trek in heeft.
Misschien omdat gezonder eten niet betekent dat je bepaalde producten schrapt? Vegetarisch of veganistisch is in die zin simpel, dat je gewoon bepaalde producten niet eet. Misschien is het ook een beetje te vergelijken met een verslaving, waarbij het voor veel mensen makkelijker is om helemaal geen bv alcohol te drinken dan dat het is om 1 a 2 glazen te drinken? Je kan niet alle producten schrappen, want een deel heb je nodig. Te veel vet is niet goed, maar een beetje vet is gezond.
Ik vond het zelf in elk geval makkelijker om vegetariër te worden dan om mijn eetpatroon om te gooien, dat eerste heb ik ook van de ene op de andere dag gedaan en met gezond eten ben ik nu al maanden bezig.
Overigens zei mijn vriend vandaag dat hij wel het idee had dat ik was afgevallen en dat het er wel goed uit ziet (maar dat er echt niet veel meer af hoeft, hoor) .
Het stomme is: ik ben ooit van de ene op de andere dag vegetariër geworden. En ik ben ook ooit van de ene op de andere dag veganist geworden. Waarom lukte dat dan wel, waarom kon ik wel zonder enig probleem voedingsmiddelen schrappen uit mijn menu die niet diervriendelijk waren, maar lukt het niet zo makkelijk om gezonder te gaan eten en dingen te schrappen die niet Capi-vriendelijk zijn? Het lijkt of ik mezelf, mijn lichaam, niet belangrijk genoeg vind daarvoor. En dat is heel dubbel natuurlijk: mijn lichaam niet belangrijk genoeg vinden om er goed voor te zorgen, maar het wel zo belangrijk vinden dat ik bijna blindelings gehoorzaam als het ergens trek in heeft.
Misschien omdat gezonder eten niet betekent dat je bepaalde producten schrapt? Vegetarisch of veganistisch is in die zin simpel, dat je gewoon bepaalde producten niet eet. Misschien is het ook een beetje te vergelijken met een verslaving, waarbij het voor veel mensen makkelijker is om helemaal geen bv alcohol te drinken dan dat het is om 1 a 2 glazen te drinken? Je kan niet alle producten schrappen, want een deel heb je nodig. Te veel vet is niet goed, maar een beetje vet is gezond.
Ik vond het zelf in elk geval makkelijker om vegetariër te worden dan om mijn eetpatroon om te gooien, dat eerste heb ik ook van de ene op de andere dag gedaan en met gezond eten ben ik nu al maanden bezig.
Overigens zei mijn vriend vandaag dat hij wel het idee had dat ik was afgevallen en dat het er wel goed uit ziet (maar dat er echt niet veel meer af hoeft, hoor) .
maandag 20 september 2010 om 12:57
quote:Capibara schreef op 20 september 2010 @ 10:29:
Sterkte Frans!
[...]
Hier heb ik een tijdje over nagedacht. Ik moet inderdaad toegeven dat dit voor mij vooral een poging tot afvallen is. Natuurlijk wil ik ook gezond eten en natuurlijk wil ik ook lief zijn voor mijn lijf, maar ik zou het 'niet eerlijk' vinden als ik daarbij niet ook af zou vallen.
Ik merk ook dat ik heel erg de controle nodig heb van de eetmeter; eet ik niet teveel, krijg ik wel genoeg voedingsstoffen binnen. Terwijl EMJV volgens mij in eerste instantie bedoeld is om je eetpatroon blijvend te veranderen. Dat lukt ook wel hoor, ik kan mijn huidige eetpatroon best nog maanden of jaren volhouden, geen probleem. Ik heb het af en toe wel moeilijk, maar ik 'mag' in feite alles eten, dus hoef ik niet heel erg af te zien. Wat dat betreft voelt het dus niet als het zoveelste dieet. Maar aan de andere kant: ik moet er wel heel bewust mee bezig zijn en blijven, omdat ik anders toch weer in het bunkeren en snaaien verval. Toch elke keer weer die eetmeter invullen, toch dagelijks kijken hoeveel calorieën ik heb binnengekregen. Dat zou niet meer hoeven als mijn eetpatroon echt veranderd is. Ik heb wel de hoop dat het op den duur een automatisme wordt, dat ik minder trek krijg, minder behoefte krijg aan vet, zout, zoet. En dat ik dan vanzelf ook minder calorierijk voedsel ga eten.
Iemand schreef een hele tijd geleden dat het bij haar wel twee maanden geduurd had voor haar lijf helemaal gewend was aan dat minder eten. Ik let nu een week of zeven bewust op mijn eetpatroon, maar ik heb nog niet echt het idee dat ik er ook maar een heel klein beetje aan gewend ben. Ik moet me echt volstoppen met wortels, komkommer, radijs, tomaat en fruit elke dag, omdat ik anders helemaal slap word van de honger trek. En ja, dan kies ik vol verstand voor groenten, omdat dat beter is dan alle dingen waar ik op zo'n moment ècht trek ik heb. Ik snap dat ik eerst door die bewust-bekwaam-fase heen moet voor ik echt onbewust-bekwaam kan zijn, maar het duurt me nu al veel te lang. Ik wéét dat mijn eetgewoontes niet binnen twee maanden gevormd zijn, en ik wéét dat het best wat tijd mag kosten om het te veranderen, maar het gaat me gewoon niet snel genoeg naar mijn zin. Ik kan me er best bij neerleggen dat ik nog een jaar of misschien wel twee jaar bezig ben om op mijn streefgewicht te komen, maar ik vind het moeilijk om te accepteren dat ik blijkbaar zo'n moeite heb om minder en gezonder te eten.
Het stomme is: ik ben ooit van de ene op de andere dag vegetariër geworden. En ik ben ook ooit van de ene op de andere dag veganist geworden. Waarom lukte dat dan wel, waarom kon ik wel zonder enig probleem voedingsmiddelen schrappen uit mijn menu die niet diervriendelijk waren, maar lukt het niet zo makkelijk om gezonder te gaan eten en dingen te schrappen die niet Capi-vriendelijk zijn? Het lijkt of ik mezelf, mijn lichaam, niet belangrijk genoeg vind daarvoor. En dat is heel dubbel natuurlijk: mijn lichaam niet belangrijk genoeg vinden om er goed voor te zorgen, maar het wel zo belangrijk vinden dat ik bijna blindelings gehoorzaam als het ergens trek in heeft.
Het kan zijn dat ik het was die dat verteld heeft. Dan wil ik wel even zeggen dat ik voor die tijd echt vreselijk veel at. Om een globale indruk te krijgen: een compleet mueslibrood (maar dan wel onbelegd), wat fruit, een gezinspak vanillekwark, een 3 persoonsportie pasta met 3 persoonsportie groenten en vlees, een pak koekjes, een zak drop... Dus ja, hoeveel calo´s zullen dat geweest zijn?!
Dat wat ik dan kleinere porties nemen noem, moet je ook vanuit dat referentiekader zien. Ik ben voor mijn doen minder gaan eten, maar het bleef best veel. Ook ik moest kanen, allerlei groenten en rauwkost: komkommer, wortel e.d. om het hongergevoel tegen te gaan. Dat is het lastigste: de honger, of trek, de zucht naar eten.
Ik weet niet of ik echt advies voor je heb. Onderzoek waar je zucht naar eten vandaan komt, kijk serieus naar wat jóuw lichaam aan calo´s nodig heeft. Met fors overgewicht is je energiebehoefte hoe dan ook al zo´n 300 á 400 kcal hoger dan de standaardnorm.
Volgens mij eet je vrij veel zetmeelhoudende groenten, daar zou je naar kunnen kijken of je daar wat mee kan minderen. Maar het zou goed kunnen dat je het gewoon nog nodig hebt om grote porties te eten.
Is niks mis mee. Als het Met Verstand gebeurt.
Een tip die ik je kan geven: misschien kun je een soort globaal lijstje voor jezelf maken aan het begin van de dag. Vaak weet je dan wel wat je voor het avondeten gaat maken en heb je enig idee hoe je je voelt. Op een dag dat je je fit voelt, is het niet erg om wat minder te eten, met het oog op gewichtsverlies. Moet je daarentegen ongesteld worden, of ben je moe, of ziek aan het worden: dan kun je beter je porties niet verkleinen en misschien iets meer suiker en vet aan je normale voeding toevoegen om snaaien te voorkomen.
Sterkte Frans!
[...]
Hier heb ik een tijdje over nagedacht. Ik moet inderdaad toegeven dat dit voor mij vooral een poging tot afvallen is. Natuurlijk wil ik ook gezond eten en natuurlijk wil ik ook lief zijn voor mijn lijf, maar ik zou het 'niet eerlijk' vinden als ik daarbij niet ook af zou vallen.
Ik merk ook dat ik heel erg de controle nodig heb van de eetmeter; eet ik niet teveel, krijg ik wel genoeg voedingsstoffen binnen. Terwijl EMJV volgens mij in eerste instantie bedoeld is om je eetpatroon blijvend te veranderen. Dat lukt ook wel hoor, ik kan mijn huidige eetpatroon best nog maanden of jaren volhouden, geen probleem. Ik heb het af en toe wel moeilijk, maar ik 'mag' in feite alles eten, dus hoef ik niet heel erg af te zien. Wat dat betreft voelt het dus niet als het zoveelste dieet. Maar aan de andere kant: ik moet er wel heel bewust mee bezig zijn en blijven, omdat ik anders toch weer in het bunkeren en snaaien verval. Toch elke keer weer die eetmeter invullen, toch dagelijks kijken hoeveel calorieën ik heb binnengekregen. Dat zou niet meer hoeven als mijn eetpatroon echt veranderd is. Ik heb wel de hoop dat het op den duur een automatisme wordt, dat ik minder trek krijg, minder behoefte krijg aan vet, zout, zoet. En dat ik dan vanzelf ook minder calorierijk voedsel ga eten.
Iemand schreef een hele tijd geleden dat het bij haar wel twee maanden geduurd had voor haar lijf helemaal gewend was aan dat minder eten. Ik let nu een week of zeven bewust op mijn eetpatroon, maar ik heb nog niet echt het idee dat ik er ook maar een heel klein beetje aan gewend ben. Ik moet me echt volstoppen met wortels, komkommer, radijs, tomaat en fruit elke dag, omdat ik anders helemaal slap word van de honger trek. En ja, dan kies ik vol verstand voor groenten, omdat dat beter is dan alle dingen waar ik op zo'n moment ècht trek ik heb. Ik snap dat ik eerst door die bewust-bekwaam-fase heen moet voor ik echt onbewust-bekwaam kan zijn, maar het duurt me nu al veel te lang. Ik wéét dat mijn eetgewoontes niet binnen twee maanden gevormd zijn, en ik wéét dat het best wat tijd mag kosten om het te veranderen, maar het gaat me gewoon niet snel genoeg naar mijn zin. Ik kan me er best bij neerleggen dat ik nog een jaar of misschien wel twee jaar bezig ben om op mijn streefgewicht te komen, maar ik vind het moeilijk om te accepteren dat ik blijkbaar zo'n moeite heb om minder en gezonder te eten.
Het stomme is: ik ben ooit van de ene op de andere dag vegetariër geworden. En ik ben ook ooit van de ene op de andere dag veganist geworden. Waarom lukte dat dan wel, waarom kon ik wel zonder enig probleem voedingsmiddelen schrappen uit mijn menu die niet diervriendelijk waren, maar lukt het niet zo makkelijk om gezonder te gaan eten en dingen te schrappen die niet Capi-vriendelijk zijn? Het lijkt of ik mezelf, mijn lichaam, niet belangrijk genoeg vind daarvoor. En dat is heel dubbel natuurlijk: mijn lichaam niet belangrijk genoeg vinden om er goed voor te zorgen, maar het wel zo belangrijk vinden dat ik bijna blindelings gehoorzaam als het ergens trek in heeft.
Het kan zijn dat ik het was die dat verteld heeft. Dan wil ik wel even zeggen dat ik voor die tijd echt vreselijk veel at. Om een globale indruk te krijgen: een compleet mueslibrood (maar dan wel onbelegd), wat fruit, een gezinspak vanillekwark, een 3 persoonsportie pasta met 3 persoonsportie groenten en vlees, een pak koekjes, een zak drop... Dus ja, hoeveel calo´s zullen dat geweest zijn?!
Dat wat ik dan kleinere porties nemen noem, moet je ook vanuit dat referentiekader zien. Ik ben voor mijn doen minder gaan eten, maar het bleef best veel. Ook ik moest kanen, allerlei groenten en rauwkost: komkommer, wortel e.d. om het hongergevoel tegen te gaan. Dat is het lastigste: de honger, of trek, de zucht naar eten.
Ik weet niet of ik echt advies voor je heb. Onderzoek waar je zucht naar eten vandaan komt, kijk serieus naar wat jóuw lichaam aan calo´s nodig heeft. Met fors overgewicht is je energiebehoefte hoe dan ook al zo´n 300 á 400 kcal hoger dan de standaardnorm.
Volgens mij eet je vrij veel zetmeelhoudende groenten, daar zou je naar kunnen kijken of je daar wat mee kan minderen. Maar het zou goed kunnen dat je het gewoon nog nodig hebt om grote porties te eten.
Is niks mis mee. Als het Met Verstand gebeurt.
Een tip die ik je kan geven: misschien kun je een soort globaal lijstje voor jezelf maken aan het begin van de dag. Vaak weet je dan wel wat je voor het avondeten gaat maken en heb je enig idee hoe je je voelt. Op een dag dat je je fit voelt, is het niet erg om wat minder te eten, met het oog op gewichtsverlies. Moet je daarentegen ongesteld worden, of ben je moe, of ziek aan het worden: dan kun je beter je porties niet verkleinen en misschien iets meer suiker en vet aan je normale voeding toevoegen om snaaien te voorkomen.
maandag 20 september 2010 om 13:10
Fran, succes en beterschap met de ingreep!
Leo, happy first workday!
Ik ben heel heel moe. Heb wel gewerkt, was mentaal echt aanwezig en heb genoten van de kids en de kids van mij. Maar fysiek ben ik het hijgend hert der jacht ontkomen....Hoop dat ik snel beter ben, vanaf woensdag heb ik het plan uithuizig te zijn en mijn verjaardag her en der te vieren.
Leo, happy first workday!
Ik ben heel heel moe. Heb wel gewerkt, was mentaal echt aanwezig en heb genoten van de kids en de kids van mij. Maar fysiek ben ik het hijgend hert der jacht ontkomen....Hoop dat ik snel beter ben, vanaf woensdag heb ik het plan uithuizig te zijn en mijn verjaardag her en der te vieren.
maandag 20 september 2010 om 14:09
maandag 20 september 2010 om 14:39
Hallo allen, ben net terug van een lekker weekendje weg! Goed gegeten ook, vrijdag couscous (zelf gemaakt), zaterdag salade en forel, en zondag iets minder, een frietje met.... Maar ik heb ook veel dingen niet genomen (nootjes, chocolade) en we hebben veel gewandeld, dus ik ben tevreden!
Mijn moeder is recent zo'n 12 kilo afgevallen met van die eiwit-shake-zakjes, soepjes en milkshakes. 2 kilo per week ofzo?
Dat dieet probeerde ze mij ook constant aan te smeren, maar dat wil ik echt niet. Nu verteld mijn lief een paar dagen terug dat mijn moeder hem had opgebeld, of hij mij zou willen overtuigen aan dat zakjes-dieet te gaan!
Mijn moeder is recent zo'n 12 kilo afgevallen met van die eiwit-shake-zakjes, soepjes en milkshakes. 2 kilo per week ofzo?
Dat dieet probeerde ze mij ook constant aan te smeren, maar dat wil ik echt niet. Nu verteld mijn lief een paar dagen terug dat mijn moeder hem had opgebeld, of hij mij zou willen overtuigen aan dat zakjes-dieet te gaan!
maandag 20 september 2010 om 14:44
maandag 20 september 2010 om 14:51
Middag dames. Weer druk druk druk, maar toch even m'n hoofd om de hoek van de deur steken. *zwaait enthousiast!*
Leo, ben benieuwd hoe het gaat vandaag, succes ermee!
Zima, dikke . De andere dames hebben mooi gepost, ik hoop dat je er iets aan heb.
Frans, bleh, klinkt eng, ik hoop dat de ingreep goed verloopt. Ben je lang bezig met herstellen?
Kanstanjez, gefeliciteerd! Grappig, zijn we "samen" zwanger. Vaak helpt het om eerst iets te eten en dan pas op te staan. Dus je vriend heel lief aankijken of hij alvast een beschuitje voor je smeert.
En verder een dikke groet voor alle dames die ik nu niet noem. Of dun natuurlijk, net wat je wil.
Hier gaat alles goed. Zaterdag m'n ouders + zussen + aanhang vertelt van de zwangerschap en hele lieve en enthousiaste reacties gehad, zó leuk!
Deze week zijn man en ik nog vrij, maar hard aan de klus. Ik ben nu al de hele dag bezig met verf afkrabben, een behoorlijke pokkeklus. We hebben een huis uit 1927, dus héél véél ruitjes met latjes en dingetjes, je krabt je een ongeluk. Maar goed, met z'n tweeën schiet het wel lekker op. Vanavond ben ik gebroken waarschijnlijk, ik verheug me nu al op dat warme bad. Nu weer verder!
Leo, ben benieuwd hoe het gaat vandaag, succes ermee!
Zima, dikke . De andere dames hebben mooi gepost, ik hoop dat je er iets aan heb.
Frans, bleh, klinkt eng, ik hoop dat de ingreep goed verloopt. Ben je lang bezig met herstellen?
Kanstanjez, gefeliciteerd! Grappig, zijn we "samen" zwanger. Vaak helpt het om eerst iets te eten en dan pas op te staan. Dus je vriend heel lief aankijken of hij alvast een beschuitje voor je smeert.
En verder een dikke groet voor alle dames die ik nu niet noem. Of dun natuurlijk, net wat je wil.
Hier gaat alles goed. Zaterdag m'n ouders + zussen + aanhang vertelt van de zwangerschap en hele lieve en enthousiaste reacties gehad, zó leuk!
Deze week zijn man en ik nog vrij, maar hard aan de klus. Ik ben nu al de hele dag bezig met verf afkrabben, een behoorlijke pokkeklus. We hebben een huis uit 1927, dus héél véél ruitjes met latjes en dingetjes, je krabt je een ongeluk. Maar goed, met z'n tweeën schiet het wel lekker op. Vanavond ben ik gebroken waarschijnlijk, ik verheug me nu al op dat warme bad. Nu weer verder!
maandag 20 september 2010 om 15:10
Lekker dan SG, wel fijn dat je vriend zo reageert.
Profoon, oog gaat wel. Ik hoefde geen ooglapje gelukkig. Deed wel pijn. Ik merk dat de verdoving uit begint te werken en het aan het opzetten is. Maar ach.. hersteltijd, heb ik niet echt nodig. Morgen gewoon weer werken. Het zal een goede week blauw/geel/rood zijn
Profoon, oog gaat wel. Ik hoefde geen ooglapje gelukkig. Deed wel pijn. Ik merk dat de verdoving uit begint te werken en het aan het opzetten is. Maar ach.. hersteltijd, heb ik niet echt nodig. Morgen gewoon weer werken. Het zal een goede week blauw/geel/rood zijn
maandag 20 september 2010 om 16:24
quote:Capibara schreef op 20 september 2010 @ 10:29:
Ik moet me echt volstoppen met wortels, komkommer, radijs, tomaat en fruit elke dag, omdat ik anders helemaal slap word van de honger trek.
...
Het lijkt of ik mezelf, mijn lichaam, niet belangrijk genoeg vind daarvoor. En dat is heel dubbel natuurlijk: mijn lichaam niet belangrijk genoeg vinden om er goed voor te zorgen, maar het wel zo belangrijk vinden dat ik bijna blindelings gehoorzaam als het ergens trek in heeft.Gehoorzaam je je lijf of je gevoel? Of haal je die dingen door elkaar? Misschien moet je, als je honger trek hebt, eens een momentje nemen om goed te voelen wie er roept dat je wat moet gaan eten. Je lege maag, je lichaam dat om energie vraagt, je verstand dat vindt dat het tijd is om wat te eten of je gevoel dat wil dat je iets in je lijf stopt.
Ik moet me echt volstoppen met wortels, komkommer, radijs, tomaat en fruit elke dag, omdat ik anders helemaal slap word van de honger trek.
...
Het lijkt of ik mezelf, mijn lichaam, niet belangrijk genoeg vind daarvoor. En dat is heel dubbel natuurlijk: mijn lichaam niet belangrijk genoeg vinden om er goed voor te zorgen, maar het wel zo belangrijk vinden dat ik bijna blindelings gehoorzaam als het ergens trek in heeft.Gehoorzaam je je lijf of je gevoel? Of haal je die dingen door elkaar? Misschien moet je, als je honger trek hebt, eens een momentje nemen om goed te voelen wie er roept dat je wat moet gaan eten. Je lege maag, je lichaam dat om energie vraagt, je verstand dat vindt dat het tijd is om wat te eten of je gevoel dat wil dat je iets in je lijf stopt.
Ga in therapie!
