Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand III (ook nieuwe mensen blijven welkom!)
donderdag 26 augustus 2010 om 16:41
Deel drie alweer, van ons inspirerende, intussen toch werkelijk sektarische topic.
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
Vorig topic: Eten met je verstand
Eten met je verstand II (kom er gerust bij!)
Recepten van het 'eten met je verstand' topic
dinsdag 21 september 2010 om 09:22
Had ik verdorie super mijn best gedaan op mijn lasagne gisteravond, tomaten ontveld, worteltjes gesneden, courgette, ui, knoflook, paprika, gehakt geruld. Alles lekker laten pruttelen, mooie bechamelsaus gemaakt met de hand. Zelf kaas geraspt, kortom hartstikke veel liefde toegevoegd. Enige wat vriendin zegt is "ik doe nooit salami in de lasagne, paneermeel over de kaas? Da's raar" (nee, dat geeft een knapperig laagje met minder kaas). Ik vond het echt stom. Ik vond 'm heerlijk. Door aan het einde bloem aan mijn tomatenprut toe te voegen had ik eindelijk een lasagne en geen soep met lasagnebladen. Grrrr... Nouja, het is niet anders. Ík heb lekker gegeten.
Toen ze ook nog begon over "ik vind 10kg in een jaar aankomen echt veel te veel. Bij mij dan he". Daar zit je dan, met 10kg sinds januari en totaal 30 kg sinds 3 jaar... Mijn vriend zijn mond zakte open van verbazing dat ze dat zei!
Verder is het een leuke meid hoor, daar niet van
Muis, dat geduld he, da's een schone zaak. Het gaat het echt waard zijn hoor. Ik heb een half jaar moeten flirten en sms-en voordat huidige vriend (en toen nog collega) eindelijk door had dat ik in hem geinteresseerd was. Hij zegt nu nog steeds wel eens dat hij het niet geloofde. Raar toch, die jongen?!
SG, de ideeën van je moeder moet je eigenlijk gewoon door de gootsteen kunnen spoelen. Hartstikke fijn dat zij er zo lekker mee is afgevallen. Vervelend dat er altijd maar 1 manier is die perfect is en dat dat altijd die van hen is. Gewoon op deze voet verder gaan, komt helemaal goed. Het is een methode, geen dieet dit. En als wij straks allemaal blakend gezond zijn gaan we bij je moeder shakes koffie drinken om haar onder het genot van een eierkoek tompouce te vertellen hoe heerlijk het voelt alles te mogen eten. En dan laten we de helft van het ding liggen omdat we genoeg hebben gehad. Als ik dat moment meemaak, spring ik een gat in de lucht: het moment dat ik "doe maar een klein stukje" zeg omdat ik daar genoeg aan heb in plaats van om mezelf op te leggen me in te houden. *zucht alvast opgelucht bij de gedachte*
Frans / SG / Duub, ik loop momenteel bij een homeopaat omdat mijn schoonzus (helemaal into de reiki, is hypergevoelig, weet al wat het geslacht van de baby wordt voor de conceptie etc) en schoonmoeder (gelukkig iets nuchterder (vreemd woord)) er mee wegliepen en ik het ook zat was voor mijn eczeem alleen onderdrukkende medicijnen te krijgen in plaats van de oorzaak te willen zoeken. Hij legde wel de vinger op de zere plek hoor, maar ik merk er nog niet veel van. Alhoewel ik wel het gevoel heb dat mijn hele lijf van de rel is sinds mijn vorige bezoek. Volgende week donderdag ga ik weer en ga ik ook vragen hoe het komt dat ik geen gewicht kwijtraak. Wellicht heeft hij dé oplossing!
Kortom, hij moet zichzelf nog een beetje bewijzen. Dingen waarin ik moet geloven voor het werkt ben ik wat sceptisch over, hoewel ik wel graag zou willen dat het helpt!
En SG, heb je een stuk gerend waar Meds trots op zou zijn?
Hanke, moeten we je vandaag officieel feliciteren, of smeer je het zo uit over de week zodat je je echte verjaardag niet hoeft te vermelden? Ik heb mijn roltoeter en feestmuts al klaarliggen. Als we gaan stemmen voor het koortje moeten jullie even roepen.
Ik loop door het forum een beetje achter op mijn werk dus ga hard aan de gang!
Toen ze ook nog begon over "ik vind 10kg in een jaar aankomen echt veel te veel. Bij mij dan he". Daar zit je dan, met 10kg sinds januari en totaal 30 kg sinds 3 jaar... Mijn vriend zijn mond zakte open van verbazing dat ze dat zei!
Verder is het een leuke meid hoor, daar niet van
Muis, dat geduld he, da's een schone zaak. Het gaat het echt waard zijn hoor. Ik heb een half jaar moeten flirten en sms-en voordat huidige vriend (en toen nog collega) eindelijk door had dat ik in hem geinteresseerd was. Hij zegt nu nog steeds wel eens dat hij het niet geloofde. Raar toch, die jongen?!
SG, de ideeën van je moeder moet je eigenlijk gewoon door de gootsteen kunnen spoelen. Hartstikke fijn dat zij er zo lekker mee is afgevallen. Vervelend dat er altijd maar 1 manier is die perfect is en dat dat altijd die van hen is. Gewoon op deze voet verder gaan, komt helemaal goed. Het is een methode, geen dieet dit. En als wij straks allemaal blakend gezond zijn gaan we bij je moeder shakes koffie drinken om haar onder het genot van een eierkoek tompouce te vertellen hoe heerlijk het voelt alles te mogen eten. En dan laten we de helft van het ding liggen omdat we genoeg hebben gehad. Als ik dat moment meemaak, spring ik een gat in de lucht: het moment dat ik "doe maar een klein stukje" zeg omdat ik daar genoeg aan heb in plaats van om mezelf op te leggen me in te houden. *zucht alvast opgelucht bij de gedachte*
Frans / SG / Duub, ik loop momenteel bij een homeopaat omdat mijn schoonzus (helemaal into de reiki, is hypergevoelig, weet al wat het geslacht van de baby wordt voor de conceptie etc) en schoonmoeder (gelukkig iets nuchterder (vreemd woord)) er mee wegliepen en ik het ook zat was voor mijn eczeem alleen onderdrukkende medicijnen te krijgen in plaats van de oorzaak te willen zoeken. Hij legde wel de vinger op de zere plek hoor, maar ik merk er nog niet veel van. Alhoewel ik wel het gevoel heb dat mijn hele lijf van de rel is sinds mijn vorige bezoek. Volgende week donderdag ga ik weer en ga ik ook vragen hoe het komt dat ik geen gewicht kwijtraak. Wellicht heeft hij dé oplossing!
Kortom, hij moet zichzelf nog een beetje bewijzen. Dingen waarin ik moet geloven voor het werkt ben ik wat sceptisch over, hoewel ik wel graag zou willen dat het helpt!
En SG, heb je een stuk gerend waar Meds trots op zou zijn?
Hanke, moeten we je vandaag officieel feliciteren, of smeer je het zo uit over de week zodat je je echte verjaardag niet hoeft te vermelden? Ik heb mijn roltoeter en feestmuts al klaarliggen. Als we gaan stemmen voor het koortje moeten jullie even roepen.
Ik loop door het forum een beetje achter op mijn werk dus ga hard aan de gang!
dinsdag 21 september 2010 om 09:25
Ik ben in ieder geval blij dat ik weet wat mijn sportinstructeur bedoelde. Als ik die website lees is het in ieder geval schreeuwend duur. En daarom beginnen de Antoinette Hertzenberg radartjes bij mij te rinkelen. Dat je vitamine B-preparaten van 50 euro moet gaan slikken
Ik geloof er wel in dat het ene lichaam beter is om bepaalde stofjes aan te maken dan andere. Het gekke is dat als het homeopathie zou heten of acupunctuur ik het al wat "betrouwbaarder" zou vinden.
Maar misschien is mijn recept wel gewoon mijn reis in ZO-Azië. Ik ben daar vorig jaar spontaan 5 kilo afgevallen en ik ga nu een week langer... Maar laat ik daar mijn pijlen maar niet te veel op richten.
Ik geloof er wel in dat het ene lichaam beter is om bepaalde stofjes aan te maken dan andere. Het gekke is dat als het homeopathie zou heten of acupunctuur ik het al wat "betrouwbaarder" zou vinden.
Maar misschien is mijn recept wel gewoon mijn reis in ZO-Azië. Ik ben daar vorig jaar spontaan 5 kilo afgevallen en ik ga nu een week langer... Maar laat ik daar mijn pijlen maar niet te veel op richten.
dinsdag 21 september 2010 om 09:28
Nouja, lekkere vriendin Ing. Ik gooi ook nooit salami en paneermeel door/over lasagna, nou en? Ik eet worst bij mijn hutspot, schijnt ook raar te zijn, nou en? En dan over die 10 kilo aankomen. Je hoeft natuurlijk niet altijd maar alles te zeggen wat negatief is Zou er ook niet zo blij van worden hoor.
Klinkt wel lekker, die lasagna van jou. Helaas houdt mijn vriend er niet van dus eigenlijk maak ik het nooit.
En SG moest rennen omdat Meds anti-homeopathie is
Ik ben trouwens niet anti, maar geloof wel in de wetenschap enzo en daar valt homeopathie niet onder (en de tandarts wel)
Klinkt wel lekker, die lasagna van jou. Helaas houdt mijn vriend er niet van dus eigenlijk maak ik het nooit.
En SG moest rennen omdat Meds anti-homeopathie is
Ik ben trouwens niet anti, maar geloof wel in de wetenschap enzo en daar valt homeopathie niet onder (en de tandarts wel)
dinsdag 21 september 2010 om 09:34
quote:ingmagh schreef op 21 september 2010 @ 09:22:
Had ik verdorie super mijn best gedaan op mijn lasagne gisteravond, tomaten ontveld, worteltjes gesneden, courgette, ui, knoflook, paprika, gehakt geruld. Alles lekker laten pruttelen, mooie bechamelsaus gemaakt met de hand. Zelf kaas geraspt, kortom hartstikke veel liefde toegevoegd. Enige wat vriendin zegt is "ik doe nooit salami in de lasagne, paneermeel over de kaas? Da's raar" (nee, dat geeft een knapperig laagje met minder kaas). Ik vond het echt stom. Ik vond 'm heerlijk. Door aan het einde bloem aan mijn tomatenprut toe te voegen had ik eindelijk een lasagne en geen soep met lasagnebladen. Grrrr... Nouja, het is niet anders. Ík heb lekker gegeten.
Toen ze ook nog begon over "ik vind 10kg in een jaar aankomen echt veel te veel. Bij mij dan he". Daar zit je dan, met 10kg sinds januari en totaal 30 kg sinds 3 jaar... Mijn vriend zijn mond zakte open van verbazing dat ze dat zei!
Verder is het een leuke meid hoor, daar niet van Dat zou ik wel moeilijk vinden, als een vriendin zo'n reactie zou geven. Omdat als het een echte vriendin is, ze weet dat ik worstel met mijn lijf. En dus nooit zo blunt zo'n opmerking zou maken, omdat ze van me houdt. Weet ze dat je het er moeilijk mee hebt? Ik heb gemerkt dat ik het mezelf makkelijker maak, wanneer ik (redelijk) open vertel over mijn eetprobleem/moeite met afwijken van vaste eetpatroon. Het is niet altijd een issue, maar tijdens mijn dipdagen kan ik niet alleen bij ze terecht, maar laten ze me ook in mijn waarde als ik zelfgemaakte appeltaart laat staan.
Had ik verdorie super mijn best gedaan op mijn lasagne gisteravond, tomaten ontveld, worteltjes gesneden, courgette, ui, knoflook, paprika, gehakt geruld. Alles lekker laten pruttelen, mooie bechamelsaus gemaakt met de hand. Zelf kaas geraspt, kortom hartstikke veel liefde toegevoegd. Enige wat vriendin zegt is "ik doe nooit salami in de lasagne, paneermeel over de kaas? Da's raar" (nee, dat geeft een knapperig laagje met minder kaas). Ik vond het echt stom. Ik vond 'm heerlijk. Door aan het einde bloem aan mijn tomatenprut toe te voegen had ik eindelijk een lasagne en geen soep met lasagnebladen. Grrrr... Nouja, het is niet anders. Ík heb lekker gegeten.
Toen ze ook nog begon over "ik vind 10kg in een jaar aankomen echt veel te veel. Bij mij dan he". Daar zit je dan, met 10kg sinds januari en totaal 30 kg sinds 3 jaar... Mijn vriend zijn mond zakte open van verbazing dat ze dat zei!
Verder is het een leuke meid hoor, daar niet van Dat zou ik wel moeilijk vinden, als een vriendin zo'n reactie zou geven. Omdat als het een echte vriendin is, ze weet dat ik worstel met mijn lijf. En dus nooit zo blunt zo'n opmerking zou maken, omdat ze van me houdt. Weet ze dat je het er moeilijk mee hebt? Ik heb gemerkt dat ik het mezelf makkelijker maak, wanneer ik (redelijk) open vertel over mijn eetprobleem/moeite met afwijken van vaste eetpatroon. Het is niet altijd een issue, maar tijdens mijn dipdagen kan ik niet alleen bij ze terecht, maar laten ze me ook in mijn waarde als ik zelfgemaakte appeltaart laat staan.
dinsdag 21 september 2010 om 09:36
quote:ingmagh schreef op 21 september 2010 @ 09:22:
Toen ze ook nog begon over "ik vind 10kg in een jaar aankomen echt veel te veel. Bij mij dan he". Daar zit je dan, met 10kg sinds januari en totaal 30 kg sinds 3 jaar... Mijn vriend zijn mond zakte open van verbazing dat ze dat zei!
Verder is het een leuke meid hoor, daar niet van
SG, de ideeën van je moeder moet je eigenlijk gewoon door de gootsteen kunnen spoelen. Hartstikke fijn dat zij er zo lekker mee is afgevallen. Vervelend dat er altijd maar 1 manier is die perfect is en dat dat altijd die van hen is. Gewoon op deze voet verder gaan, komt helemaal goed. Het is een methode, geen dieet dit. En als wij straks allemaal blakend gezond zijn gaan we bij je moeder shakes koffie drinken om haar onder het genot van een eierkoek tompouce te vertellen hoe heerlijk het voelt alles te mogen eten. En dan laten we de helft van het ding liggen omdat we genoeg hebben gehad. Als ik dat moment meemaak, spring ik een gat in de lucht: het moment dat ik "doe maar een klein stukje" zeg omdat ik daar genoeg aan heb in plaats van om mezelf op te leggen me in te houden. *zucht alvast opgelucht bij de gedachte*
Frans / SG / Duub, ik loop momenteel bij een homeopaat omdat mijn schoonzus (helemaal into de reiki, is hypergevoelig, weet al wat het geslacht van de baby wordt voor de conceptie etc) en schoonmoeder (gelukkig iets nuchterder (vreemd woord)) er mee wegliepen en ik het ook zat was voor mijn eczeem alleen onderdrukkende medicijnen te krijgen in plaats van de oorzaak te willen zoeken. Hij legde wel de vinger op de zere plek hoor, maar ik merk er nog niet veel van. Alhoewel ik wel het gevoel heb dat mijn hele lijf van de rel is sinds mijn vorige bezoek. Volgende week donderdag ga ik weer en ga ik ook vragen hoe het komt dat ik geen gewicht kwijtraak. Wellicht heeft hij dé oplossing!
Kortom, hij moet zichzelf nog een beetje bewijzen. Dingen waarin ik moet geloven voor het werkt ben ik wat sceptisch over, hoewel ik wel graag zou willen dat het helpt!
En SG, heb je een stuk gerend waar Meds trots op zou zijn?
Ik zag gisteren die bitchslapper van Leo liggen in de winkel, ik denk dat ik je die even toe ga sturen. Kan je die vriendin bewerken. Kan ook wel echt zijn dat ze het eruit flapt en niet zo bedoeld, maar leuk is anders...
Dank je Ingmagh, en ook alle anderen, voor de wijze woorden over mijn moeder en haar doodenge zakjes-dieet. Precies, dit is een methode, een ‘way of life’, en geen dieet. En lieverd, dat moment gaan we echt meemaken, dat we blij worden van een halve tompouce / ‘’doe mij maar een klein stukje’’. Echt!! En omdat we het menen, omdat ons lijf het niet wil, en wij zelf ook niet.
Wat grappig van je schoonzus. In reiki en hypergevoeligheid ben ik dan weer minder thuis! Wat fijn dat je een homeopaat hebt kunnen bezoeken voor je eczeem. Ik had dat vroeger heel erg (eczeem, oh wat was dat naar), na een paar consulten was het over, nooit meer last van gehad. Kan helemaal kloppen dat je lijf van de rel is sinds je bezoek, vaak worden de klachten / symptomen eerst erger voordat ze je lijf verlaten. Eigenlijk een heel erg goed teken dus! Ik heb nu problemen met mijn hormoonhuishouding, o.a. alvleesklier, vandaar dat gezond eten / afvallen eerst zo vreselijk moeilijk ging, en nu een stuk beter! (ik zit onder de 3 getallen, nu voorgoed, hoera!!). Fijn dat je er voor open staat, het doet je lichaam en geest alleen maar goed.
Hell yeah, ik zag Meds al achter me aankomen (de super scepticus), maar ik heb d’r al een paar dagen niet gezien eigenlijk op het forum!
Nu ga ik echt rennen, naar kantoor (tijdelijk). for all!
Toen ze ook nog begon over "ik vind 10kg in een jaar aankomen echt veel te veel. Bij mij dan he". Daar zit je dan, met 10kg sinds januari en totaal 30 kg sinds 3 jaar... Mijn vriend zijn mond zakte open van verbazing dat ze dat zei!
Verder is het een leuke meid hoor, daar niet van
SG, de ideeën van je moeder moet je eigenlijk gewoon door de gootsteen kunnen spoelen. Hartstikke fijn dat zij er zo lekker mee is afgevallen. Vervelend dat er altijd maar 1 manier is die perfect is en dat dat altijd die van hen is. Gewoon op deze voet verder gaan, komt helemaal goed. Het is een methode, geen dieet dit. En als wij straks allemaal blakend gezond zijn gaan we bij je moeder shakes koffie drinken om haar onder het genot van een eierkoek tompouce te vertellen hoe heerlijk het voelt alles te mogen eten. En dan laten we de helft van het ding liggen omdat we genoeg hebben gehad. Als ik dat moment meemaak, spring ik een gat in de lucht: het moment dat ik "doe maar een klein stukje" zeg omdat ik daar genoeg aan heb in plaats van om mezelf op te leggen me in te houden. *zucht alvast opgelucht bij de gedachte*
Frans / SG / Duub, ik loop momenteel bij een homeopaat omdat mijn schoonzus (helemaal into de reiki, is hypergevoelig, weet al wat het geslacht van de baby wordt voor de conceptie etc) en schoonmoeder (gelukkig iets nuchterder (vreemd woord)) er mee wegliepen en ik het ook zat was voor mijn eczeem alleen onderdrukkende medicijnen te krijgen in plaats van de oorzaak te willen zoeken. Hij legde wel de vinger op de zere plek hoor, maar ik merk er nog niet veel van. Alhoewel ik wel het gevoel heb dat mijn hele lijf van de rel is sinds mijn vorige bezoek. Volgende week donderdag ga ik weer en ga ik ook vragen hoe het komt dat ik geen gewicht kwijtraak. Wellicht heeft hij dé oplossing!
Kortom, hij moet zichzelf nog een beetje bewijzen. Dingen waarin ik moet geloven voor het werkt ben ik wat sceptisch over, hoewel ik wel graag zou willen dat het helpt!
En SG, heb je een stuk gerend waar Meds trots op zou zijn?
Ik zag gisteren die bitchslapper van Leo liggen in de winkel, ik denk dat ik je die even toe ga sturen. Kan je die vriendin bewerken. Kan ook wel echt zijn dat ze het eruit flapt en niet zo bedoeld, maar leuk is anders...
Dank je Ingmagh, en ook alle anderen, voor de wijze woorden over mijn moeder en haar doodenge zakjes-dieet. Precies, dit is een methode, een ‘way of life’, en geen dieet. En lieverd, dat moment gaan we echt meemaken, dat we blij worden van een halve tompouce / ‘’doe mij maar een klein stukje’’. Echt!! En omdat we het menen, omdat ons lijf het niet wil, en wij zelf ook niet.
Wat grappig van je schoonzus. In reiki en hypergevoeligheid ben ik dan weer minder thuis! Wat fijn dat je een homeopaat hebt kunnen bezoeken voor je eczeem. Ik had dat vroeger heel erg (eczeem, oh wat was dat naar), na een paar consulten was het over, nooit meer last van gehad. Kan helemaal kloppen dat je lijf van de rel is sinds je bezoek, vaak worden de klachten / symptomen eerst erger voordat ze je lijf verlaten. Eigenlijk een heel erg goed teken dus! Ik heb nu problemen met mijn hormoonhuishouding, o.a. alvleesklier, vandaar dat gezond eten / afvallen eerst zo vreselijk moeilijk ging, en nu een stuk beter! (ik zit onder de 3 getallen, nu voorgoed, hoera!!). Fijn dat je er voor open staat, het doet je lichaam en geest alleen maar goed.
Hell yeah, ik zag Meds al achter me aankomen (de super scepticus), maar ik heb d’r al een paar dagen niet gezien eigenlijk op het forum!
Nu ga ik echt rennen, naar kantoor (tijdelijk). for all!
dinsdag 21 september 2010 om 09:38
SG, ik ken orthomoleculaire geneeskunde (vind de term trouwens misleidend, alsof het onder de reguliere geneeskunde valt) niet zelf, ik werd er hier een tijdje geleden op gewezen en heb toen wat websites bekeken. Die overtuigden mij niet, vooral het gebrek aan erkenning en aan een fatsoenlijke opleiding. Daarnaast ontbreekt objectief bewijs dat het werkt. (Vandaar dat ik moet lachen om de meneer op de site die ik gaf die als bron een rapport gaf dat hij zelf geschreven had.) Dit in combinatie met pittige prijzen vind ik niet erg betrouwbaar overkomen.
Ik heb wel een aantal alternatieve therapieën geprobeerd, van acupunctuur tot homeopathie. Het leek soms wel even te helpen, maar of dat nu inbeelding was? Uiteindelijk was ik toch altijd weer terug bij af. In homeopathie geloof ik niet meer sinds discussies op Ouders Online waaraan mensen meededen die met kennis van zaken aantoonden waarom homeopathie niet werkt. Als je betrouwbaar bewijs hebt dat het wel werkt, sta ik daar uiteraard voor open
Mijn ouders staan erg open voor alternatieve therapieën, maar ik krijg nogal de kriebels van doemboodschappen als "uw lever is voor 70% vergiftigd" (waar ze dan gelukkig wel een duur drankje tegen hebben). Alles zonder medisch onderzoek, maar getest door diep in je ogen te kijken of door je twee drankjes in beide handen te laten houden.
Ik sta trouwens net zo kritisch tegenover de reguliere geneeskunde hoor. Ik slik niet zomaar alles De bezwaren daarvan vind ik dat artsen niet altijd objectief zijn (want omgekocht door farmaceutische bedrijven), niet altijd willen toegeven dat ze iets niet weten of fout hebben gedaan en soms te veel naar de klacht kijken en niet naar de hele persoon/het hele lichaam. Zo kun je met dezelfde klacht naar wel drie specialisten worden gestuurd, met steeds de bijbehorende onderzoeken, omdat die allemaal over een ander lichaamsdeel gaan. Dat wordt nu enigszins ondervangen door poli's waar multidisciplinaire teams samenwerken.
Muis, hou ons op de hoogte! Misschien toch maar zelf de eerste stap zetten als hij niet over de brug komt, een kopje koffie voorstellen of zo. Of heel subtiel zeggen dat je grasmaaier kapot is of een ander klusje hebt dat je echt niet zelf aankunt
Capi, misschien probeerde je door het eten het gemis van je vader te compenseren? Het is wel een teken dat je eetgedrag meer door je gevoel dan door je lichaam wordt aangestuurd.
*stuurt Leo wat positieve vibraties voor de tweede werkdag*
*denkt aan Zima in mooie jurk*
Ik heb wel een aantal alternatieve therapieën geprobeerd, van acupunctuur tot homeopathie. Het leek soms wel even te helpen, maar of dat nu inbeelding was? Uiteindelijk was ik toch altijd weer terug bij af. In homeopathie geloof ik niet meer sinds discussies op Ouders Online waaraan mensen meededen die met kennis van zaken aantoonden waarom homeopathie niet werkt. Als je betrouwbaar bewijs hebt dat het wel werkt, sta ik daar uiteraard voor open
Mijn ouders staan erg open voor alternatieve therapieën, maar ik krijg nogal de kriebels van doemboodschappen als "uw lever is voor 70% vergiftigd" (waar ze dan gelukkig wel een duur drankje tegen hebben). Alles zonder medisch onderzoek, maar getest door diep in je ogen te kijken of door je twee drankjes in beide handen te laten houden.
Ik sta trouwens net zo kritisch tegenover de reguliere geneeskunde hoor. Ik slik niet zomaar alles De bezwaren daarvan vind ik dat artsen niet altijd objectief zijn (want omgekocht door farmaceutische bedrijven), niet altijd willen toegeven dat ze iets niet weten of fout hebben gedaan en soms te veel naar de klacht kijken en niet naar de hele persoon/het hele lichaam. Zo kun je met dezelfde klacht naar wel drie specialisten worden gestuurd, met steeds de bijbehorende onderzoeken, omdat die allemaal over een ander lichaamsdeel gaan. Dat wordt nu enigszins ondervangen door poli's waar multidisciplinaire teams samenwerken.
Muis, hou ons op de hoogte! Misschien toch maar zelf de eerste stap zetten als hij niet over de brug komt, een kopje koffie voorstellen of zo. Of heel subtiel zeggen dat je grasmaaier kapot is of een ander klusje hebt dat je echt niet zelf aankunt
Capi, misschien probeerde je door het eten het gemis van je vader te compenseren? Het is wel een teken dat je eetgedrag meer door je gevoel dan door je lichaam wordt aangestuurd.
*stuurt Leo wat positieve vibraties voor de tweede werkdag*
*denkt aan Zima in mooie jurk*
Ga in therapie!
dinsdag 21 september 2010 om 09:41
Ik heb ook een geldkloppende tandarts gehad (elke keer foto's maken bv). Ik heb nu een goede die ik heel betrouwbaar vind overkomen, omdat hij de verschillende opties met voor- en nadelen uiteenzet en mij de keuze laat. Had ik een geldklopper gehad, had ik nu waarschijnlijk met een paar onnodige implantaten gelopen 
Ga in therapie!
dinsdag 21 september 2010 om 09:47
Goedemorgen lieve dames, Ik zeg jullie allemaal even gedag
Ik lees nog steeds trouw mee zoveel ik kan en werk ook nog steeds aan mijn dagelijks hoeveelheid voedsel. Langzaam maar zeker ga ik weer steeds iets meer eten en naar die 1900 calorieën terug, zodat ik niet meer bij de eerste beste uitschieter aankom. Ik ben wel onder de indruk over hoeveel jullie met eten bezig zijn en hoe erg jullie daaronder lijden, ik heb vroeger ook flink gebunkerd, altijd een grote eter geweest, mede door mijn opvoeding heb ik er wel altijd voor gewaakt om dik te worden, mijn moeder keurde dik zijn af, ze was zelf van haar 26e tot haar 40e (ook door 3 zwangerschappen, binnen 4 jaar) veel te dik en is alles zelf weer kwijtgeraakt, door research en boeken lezen, want in die tijd deed niemand nog aan de lijn. Ik heb gewoon meegekregen dat dat slechte zorgen voor je lijf niet goed was, ben als het ware met calorieën tellen opgegroeid. Ondertussen ben ik er wel achter dat ik ook een soort bodemloze put verslaving heb, die zich in iets anders dan eten uit. Wat zijn wij vrouwen vaak gecompliceerd. In ieder geval begrijp ik het principe van het probleem heel goed, op wat voor manier het zich ook manifesteert, het heeft met onvervulde verlangens te maken, korte termijn bevrediging, die heel weinig oplost want het is een gewoonte geworden en afleren is dan de boodschap.
Ik lees nog steeds trouw mee zoveel ik kan en werk ook nog steeds aan mijn dagelijks hoeveelheid voedsel. Langzaam maar zeker ga ik weer steeds iets meer eten en naar die 1900 calorieën terug, zodat ik niet meer bij de eerste beste uitschieter aankom. Ik ben wel onder de indruk over hoeveel jullie met eten bezig zijn en hoe erg jullie daaronder lijden, ik heb vroeger ook flink gebunkerd, altijd een grote eter geweest, mede door mijn opvoeding heb ik er wel altijd voor gewaakt om dik te worden, mijn moeder keurde dik zijn af, ze was zelf van haar 26e tot haar 40e (ook door 3 zwangerschappen, binnen 4 jaar) veel te dik en is alles zelf weer kwijtgeraakt, door research en boeken lezen, want in die tijd deed niemand nog aan de lijn. Ik heb gewoon meegekregen dat dat slechte zorgen voor je lijf niet goed was, ben als het ware met calorieën tellen opgegroeid. Ondertussen ben ik er wel achter dat ik ook een soort bodemloze put verslaving heb, die zich in iets anders dan eten uit. Wat zijn wij vrouwen vaak gecompliceerd. In ieder geval begrijp ik het principe van het probleem heel goed, op wat voor manier het zich ook manifesteert, het heeft met onvervulde verlangens te maken, korte termijn bevrediging, die heel weinig oplost want het is een gewoonte geworden en afleren is dan de boodschap.
dinsdag 21 september 2010 om 09:51
quote:ingmagh schreef op 21 september 2010 @ 09:22:
En als wij straks allemaal blakend gezond zijn gaan we bij je moeder shakes koffie drinken om haar onder het genot van een eierkoek tompouce te vertellen hoe heerlijk het voelt alles te mogen eten.
Ze is vast een leuke meid hoor, je vriendin, maar dit vind ik niet erg leuk. Jij hebt ontzettend je best gedaan op die lasagne - ook voor haar! - en dan vind ik dat je gewoon moet zeggen dat je hem heerlijk vindt. Honesty is overrated. Goed van je dat je toch blij bent met je lasagna, en terecht want hij was super gelukt! Kan ik plaatsvervangend blij om worden (en enigszins treurig dat ik niet kon proeven ).
En die opmerking vind ik echt onder de gordel. "Bij mij dan hè." Voor jou - dikkerd - gelden natuurlijk andere regels. Jij doet maar wat met je lijf, jou kan het niks schelen maar MIJ WEL. Bleg, sorry dak het zeg. Juist zo'n opmerking op zichzelf betrekken maakt het zo kwetsend. De impliciete boodschap is "ik ben het wel waard om goed voor mezelf te zorgen en jij niet". Zo komt het in elk geval over, ook als het niet zo bedoeld is. Dat doe je gewoon niet bij een vriendin.
En als wij straks allemaal blakend gezond zijn gaan we bij je moeder shakes koffie drinken om haar onder het genot van een eierkoek tompouce te vertellen hoe heerlijk het voelt alles te mogen eten.
Ze is vast een leuke meid hoor, je vriendin, maar dit vind ik niet erg leuk. Jij hebt ontzettend je best gedaan op die lasagne - ook voor haar! - en dan vind ik dat je gewoon moet zeggen dat je hem heerlijk vindt. Honesty is overrated. Goed van je dat je toch blij bent met je lasagna, en terecht want hij was super gelukt! Kan ik plaatsvervangend blij om worden (en enigszins treurig dat ik niet kon proeven ).
En die opmerking vind ik echt onder de gordel. "Bij mij dan hè." Voor jou - dikkerd - gelden natuurlijk andere regels. Jij doet maar wat met je lijf, jou kan het niks schelen maar MIJ WEL. Bleg, sorry dak het zeg. Juist zo'n opmerking op zichzelf betrekken maakt het zo kwetsend. De impliciete boodschap is "ik ben het wel waard om goed voor mezelf te zorgen en jij niet". Zo komt het in elk geval over, ook als het niet zo bedoeld is. Dat doe je gewoon niet bij een vriendin.
Ga in therapie!
dinsdag 21 september 2010 om 10:14
Gave jurk, heel chic! Ik kom ook even de mijne showen hoor (ook geen foto's maar links):
http://www.babashop-mailo ... =103_104&products_id=1337
http://www.babashop-mailo ... =103_104&products_id=1340
http://www.babashop-mailo ... =103_104&products_id=1337
http://www.babashop-mailo ... =103_104&products_id=1340
Ga in therapie!
dinsdag 21 september 2010 om 10:26
quote:SeptemberGirl schreef op 21 september 2010 @ 09:36:
(ik zit onder de 3 getallen, nu voorgoed, hoera!!).
Jeej!
quote:dubiootje schreef op 21 september 2010 @ 09:38:
Capi, misschien probeerde je door het eten het gemis van je vader te compenseren? Het is wel een teken dat je eetgedrag meer door je gevoel dan door je lichaam wordt aangestuurd.
Gisteren en vanochtend nog eens nagedacht. Het klopt inderdaad dat ik na het overlijden van mijn vader teveel ben aangekomen. Maar ik ben altijd al een grote eter geweest. Ik kan me herinneren dat ik vroeger altijd maar vier boterhammen mocht van mijn moeder. Mijn oma vond dat maar onzin, dus als ik daar was werd ik lekker verwend. Witte boterhammen, met dik roomboter en een flinke lading hagelslag. En dan hield ik het echt niet bij vier.
Achteraf denk ik dat mijn moeder mijn externe rem was toen ik kind was; zij voorkwam dat ik teveel at. Al kocht ik toen ook al stiekem zakken snoep en roze koeken van mijn zakgeld, wat ik dan in het grootste geheim op mijn kamertje opat. Toch ben ik nooit echt dik geweest, gewoon gemiddeld eigenlijk, tot twaalf jaar geleden dus. Inmiddels ben ik zestig kilo zwaarder dan toen (nou ja, nu nog 'maar' vijftig dus). Het lijkt of het overlijden van mijn vader daar de trigger voor is geweest. En dat vind ik stom. Er overlijden dagelijks weet ik hoeveel mensen, waarom moet juist ik daar dan zo heftig op reageren? Helemaal omdat ik altijd vrij nuchter en stabiel ben, en me helemaal niet zo door mijn emoties laat leiden.
Ik dacht ook nog even terug aan wat iemand (eer)gisteren schreef, over dat je als je vegetariër/veganist wordt gewoon bepaalde dingen niet meer neemt, terwijl je met EMJV gewoon alles nog kunt eten, en dat dat laatste het een stuk lastiger maakt om maat te houden. Dat klopt ook; ik kan makkelijker geen koekjes eten dan slechts 1 koekje; als die rol eenmaal open is moet 'ie leeg, het liefst zo snel mogelijk. Daarom is afvallen moeilijker dan stoppen met roken: als je wilt stoppen met roken steek je gewoon geen sigaret meer op, terwijl helemaal stoppen met eten nu eenmaal niet kan.
quote:gelukkeling schreef op 21 september 2010 @ 09:47:
Ondertussen ben ik er wel achter dat ik ook een soort bodemloze put verslaving heb, die zich in iets anders dan eten uit.
[...]
In ieder geval begrijp ik het principe van het probleem heel goed, op wat voor manier het zich ook manifesteert, het heeft met onvervulde verlangens te maken, korte termijn bevrediging, die heel weinig oplost want het is een gewoonte geworden en afleren is dan de boodschap.
Een bodemloze-putverslaving, dat woord vat het goed samen denk ik. Dat heb ik nu met eten, maar ook met forummen, en in het verleden met roken, en zelfs een tijdje met blowen. Als ik iets doe doe ik het goed ook, gaan alle remmen los. En dat werkt blijkbaar door in mijn eetgedrag. Dat uit zich ook in andere dingen: ik bijt me vast in mijn werk, ben heel gedreven in mijn vrijwilligerswerk, ben met mijn ex binnen drie weken gaan samenwonen en met mijn huidige lief woonde ik zo ongeveer meteen al samen. Als ik ergens voor ga, dan gá ik er ook voor, voor 200%! Ik zou alleen willen dat ik dat wat minder met eten zou hebben.
Ingmagh, wat ontzettend niet-tactvol (en ook niet vriendinwaardig) om dat te zeggen over die tien kilo per jaar! Alsof je dat zelf ook niet weet! Potverdikkie, ze moet toch weten dat jij het er moeilijk mee hebt, wat tactloos om dan zo'n opmerking te maken zeg!
(ik zit onder de 3 getallen, nu voorgoed, hoera!!).
Jeej!
quote:dubiootje schreef op 21 september 2010 @ 09:38:
Capi, misschien probeerde je door het eten het gemis van je vader te compenseren? Het is wel een teken dat je eetgedrag meer door je gevoel dan door je lichaam wordt aangestuurd.
Gisteren en vanochtend nog eens nagedacht. Het klopt inderdaad dat ik na het overlijden van mijn vader teveel ben aangekomen. Maar ik ben altijd al een grote eter geweest. Ik kan me herinneren dat ik vroeger altijd maar vier boterhammen mocht van mijn moeder. Mijn oma vond dat maar onzin, dus als ik daar was werd ik lekker verwend. Witte boterhammen, met dik roomboter en een flinke lading hagelslag. En dan hield ik het echt niet bij vier.
Achteraf denk ik dat mijn moeder mijn externe rem was toen ik kind was; zij voorkwam dat ik teveel at. Al kocht ik toen ook al stiekem zakken snoep en roze koeken van mijn zakgeld, wat ik dan in het grootste geheim op mijn kamertje opat. Toch ben ik nooit echt dik geweest, gewoon gemiddeld eigenlijk, tot twaalf jaar geleden dus. Inmiddels ben ik zestig kilo zwaarder dan toen (nou ja, nu nog 'maar' vijftig dus). Het lijkt of het overlijden van mijn vader daar de trigger voor is geweest. En dat vind ik stom. Er overlijden dagelijks weet ik hoeveel mensen, waarom moet juist ik daar dan zo heftig op reageren? Helemaal omdat ik altijd vrij nuchter en stabiel ben, en me helemaal niet zo door mijn emoties laat leiden.
Ik dacht ook nog even terug aan wat iemand (eer)gisteren schreef, over dat je als je vegetariër/veganist wordt gewoon bepaalde dingen niet meer neemt, terwijl je met EMJV gewoon alles nog kunt eten, en dat dat laatste het een stuk lastiger maakt om maat te houden. Dat klopt ook; ik kan makkelijker geen koekjes eten dan slechts 1 koekje; als die rol eenmaal open is moet 'ie leeg, het liefst zo snel mogelijk. Daarom is afvallen moeilijker dan stoppen met roken: als je wilt stoppen met roken steek je gewoon geen sigaret meer op, terwijl helemaal stoppen met eten nu eenmaal niet kan.
quote:gelukkeling schreef op 21 september 2010 @ 09:47:
Ondertussen ben ik er wel achter dat ik ook een soort bodemloze put verslaving heb, die zich in iets anders dan eten uit.
[...]
In ieder geval begrijp ik het principe van het probleem heel goed, op wat voor manier het zich ook manifesteert, het heeft met onvervulde verlangens te maken, korte termijn bevrediging, die heel weinig oplost want het is een gewoonte geworden en afleren is dan de boodschap.
Een bodemloze-putverslaving, dat woord vat het goed samen denk ik. Dat heb ik nu met eten, maar ook met forummen, en in het verleden met roken, en zelfs een tijdje met blowen. Als ik iets doe doe ik het goed ook, gaan alle remmen los. En dat werkt blijkbaar door in mijn eetgedrag. Dat uit zich ook in andere dingen: ik bijt me vast in mijn werk, ben heel gedreven in mijn vrijwilligerswerk, ben met mijn ex binnen drie weken gaan samenwonen en met mijn huidige lief woonde ik zo ongeveer meteen al samen. Als ik ergens voor ga, dan gá ik er ook voor, voor 200%! Ik zou alleen willen dat ik dat wat minder met eten zou hebben.
Ingmagh, wat ontzettend niet-tactvol (en ook niet vriendinwaardig) om dat te zeggen over die tien kilo per jaar! Alsof je dat zelf ook niet weet! Potverdikkie, ze moet toch weten dat jij het er moeilijk mee hebt, wat tactloos om dan zo'n opmerking te maken zeg!
dinsdag 21 september 2010 om 10:40
quote:Francisca_ schreef op 21 september 2010 @ 10:22:
Je plakt 2x dezelfde Duub, geweldig. Ik hou van vintage Oeps! Gecorrigeerd! http://www.babashop-mailo ... =103_104&products_id=1340
Je plakt 2x dezelfde Duub, geweldig. Ik hou van vintage Oeps! Gecorrigeerd! http://www.babashop-mailo ... =103_104&products_id=1340
Ga in therapie!
