Eten met je verstand

Lieve lezeres,



We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.

De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.



Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.

Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.



Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.



Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.



Schroom niet en schrijf met ons mee!







_____________________________________________________



Originele OP:





Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.



Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.

Hoe doen jullie het?



Mijn eigen methode is als volgt:



Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).



Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.

Meer niet.



Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.



Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.



Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.



Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.



Hoe is dat bij jullie?

Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?

quote:dreamer schreef op 04 mei 2010 @ 22:42:

[...]





Lief zijn voor mezelf.. goed zorgen voor mezelf. Het zou zo simpel moeten zijn. Helaas ga ik inderdaad te vaak voor de korte termijn lief (de reep chocolade of toch maar op de bank ipv sporten) ipv lange termijn. Ik ben 43 en nog steeds aan 't leren



Lief zijn voor jezelf is ontzettend moeilijk als het er niet van nature in zit. Ergens.

Weet je dat ik dat nu al bij mijn dochter van zes zie?

Mijn man en ik proberen haar zo veel mogelijk zelfvertrouwen te geven, haar te steunen, te stimuleren, warmte, liefde, geborgenheid te geven maar ook haar nieuwe dingen te laten proberen, nieuwe ervaringen mee te geven. We zijn trots op haar, we houden van haar en óveral is over te praten.



Tóch is ze nu al destructief in veel dingen.

Elke keer ben ik stomverbaasd over hoe ze zichzelf naar beneden kan halen, roepen 'dat kan ik niet!' En dan gaat het heel vaak over dingen die andere kinderen wel al kunnen of gewoon doen.



Ik weet heel zeker dat ik dit haar niet aanleer. Het zit in haar, van nature en we werken er hard aan om haar zich bewust te maken van haar mogelijkheden en niet van haar onmogelijkheden.



Lief zijn voor jezelf en het beste willen voor jezelf, verantwoordelijkheid naar jezelf toe is dus helemaal niet zo vanzelfsprekend en eenvoudig als het lijkt.

Wél is het iets waar je jezelf in kunt trainen en dat kun je (mijns inziens) alleen door je geest te trainen, door keer op keer, op keer na te denken bij wat je doet, vragen te stellen, wikken en wegen, overleggen en je moeheid, onverschilligheid, verongelijktheid van je af schudden. Door je verstand te gebruiken, juist omdat je gevoel iets anders zegt dan je verstand en je gevoel helaas niet altijd het 'beste doen' voor jou betekent.



Dat denk ik, wat denk jij?

quote:fussie schreef op 05 mei 2010 @ 11:45:

Bijhouden kost niet zoveel tijd Dreamer, qua bijlezen

Al moest ik gisteren ook wel even flink doorlezen, veel geschreven hier.

Merk dat het me toch enorm bezig houdt, het waarom ik eet en waarom ik te dik ben. (alleen al zeggen dat ik dik ben zorgt voor een ontkenning in mijn hoofd )

Ik weet niet zo goed waar het vandaan komt, maar dat het met houden van te maken heeft is voor mij wel duidelijk. Zeker na een aantal postings hier.

Kennelijk is het hebben van een extra laagje om mij heen een hele fijne 'deken'. Eentje waarin ik, IK, mij graag verstop.

Dat is gemakkelijker dan tonen hoe het echt met mij gaat.

Vergelijk het met vragen van mensen hoe het met je is. Hoe gemakkelijk is het om 'ja, prima' te antwoorden. Terwijl het echt niet altijd prima gaat, maar heee, ik wil geen zwakte tonen ofzo, dus gaat het prima. Kennelijk eet ik emoties liever op dan dat ik ze toon.....



Goed van je Fus. Ik denk ook echt dat het zo is.

Je vet is je schild. Je ophaalbrug.

En dat is ook werkelijk zo. Een dik mens is voor veel mensen op het eerste gezicht niet aantrekkelijk, niet iemand om vrienden mee te worden, of een relatie mee te beginnen.



Je zou kunnen stellen dat je als dik mens extra je best moet doen om vrienden te krijgen en te houden, een relatie te krijgen en te houden. Ik draai dat voor mezelf om. Mensen die van mij houden houden van mij, dik of niet. Dik is voor deze personen niet een criterium, ze vinden mij lief om mij, houden van mij om andere dingen dan mijn uiterlijk.



Ik heb wel eens ontzettend gelachen om een vrouw (een BN-er, ik zal haar naam geheim houden, want het is té gênant), die me als compliment toevoegde;' Ik dacht dat ik je niet aardig zou kunnen vinden, omdat je zo dik bent, maar je bent gewoon écht lief en leuk!'

Haar criterium was dus mijn uiterlijk en daar liet ze haar oordeel over mij vanaf hangen en ze was stomverbaasd dat ze op haar oordeel terug moest komen, ondanks haar diepgewortelde vooroordeel over dikke mensen. Ze was oprecht verbaasd dat een dikke vrouw ook leuk, grappig, slim en verstandig kon zijn. Haar wereld stond op z'n kop!



Ik heb geen ruk zin om met zo iemand om te gaan, dus vriendinnen werden we niet, maar niet omdat zij dat niet wilde, maar omdat ík dat niet wil.



En zo is mijn vet ook een soort van verdedigingswal waar de een wel en de ander niet langs komt.



Zeg Fus, wat gebeurt er als je je emoties toont denk je?

Zijn jouw emoties zó heftig en pijnlijk en veelomvattend dat je ze liever opvreet dan deelt met anderen?

Of zijn er geen anderen om mee te delen? Of ben je bang dat anderen jou niet leuk meer vinden als je wérkelijk gaat zeggen wat je wil? Ben je bang dat je dan mensen verliest?



Je schrijft 'kennelijk eet ik emoties liever op......'

Dóe je dat? Of dénk je dat je dat doet? Want zijn je emoties ook weg als je gegeten hebt wat je beter niet kunt eten?

Is het een idee om eens met die emoties aan de slag te gaan? En die niet te vertalen in voer?

Of is het onbegonnen werk naar jouw idee, om die emoties aan te pakken?

quote:Witchke55 schreef op 05 mei 2010 @ 11:51:

Heb het topic vandaag ook even doorlezen (iemand had me gehint naar dit topic). En ik moet bekennen dat ik meer een emo-eter ben. Als er iets tegenzit ga ik aan de zoetigheden.



Iemand enkele tips om dit in de toekomst te voorkomen.



Verder heb ik beslist dat mijn 'eigen' dieet niet zo goed werkt. En ben ik nu bezig met weightwatchers. Benieuwd of ik nog altijd op het zelfde gewicht blijf hangen. Ben nu 6 kg afgevallen in 2 maanden en aangezien ik er 131 weeg is dit niet erg veel. Daarom een ander dieet dus.



Hai Witchke, leuk je hier te zien!



Wat ik net allemaal aan Fus vraag, in de posting hier voor, kijk daar eens naar als je wil?

Want je zegt dat als iets tegenzit, je gaat snoepen.

Is dat, wat tegenzit, dan opgelost als je gesnoept hebt?



In mijn optiek is de eerste stap naar een wérkelijk andere kijk op eten als je onder woorden kunt brengen (voor jezelf hoor, hoeft niet voor mij of iemand anders) wát dat snoepen oplost en welk gevoel dat snoepen je dan geeft.



Is dat macht?

Is dat vrede/rust?

Is dat liefde?

Is het geruststelling?



Hanke heeft mij pagina's geleden dezelfde vragen gesteld en voor mij was dat een eye-opener, omdat ik ineens begreep wat ze bedoelde. Waaróm zou ik een pond (overdreven) oude kaas eten? Wat lost het op? Wie doe ik er een lol mee?



Gevoel en verstand meid, dáár zit 'm de kneep. Je gevoel is belangrijk maar soms moet je verstand het overnemen van je gevoel. 'Volg je gevoel' is een prachtige uitspraak maar in sommige gevallen is het juist helemaal niet slim/goed om je gevoel te volgen en heb je juist je hersenen nodig om een probleem aan te pakken.



Denk er eens over na (als je wilt natuurlijk).

Wie doe jij een lol met het wegeten van je emoties? Wat schiet jij, de bewoner van jouw lichaam, daar mee op?



Je bent veel afgevallen al zeg!

Dat kan ook minder worden he, nu je de eerste klap gemaakt hebt kunt je zo maar weken stilstaan of nauwelijks afvallen.

Mocht je dat frustreren probeer het dan zonder weegschaal te gaan stellen. Niet meer wegen, puur afgaan op hoe je in je lichaam zit.



Als je bent gaan sporten dan kweek je spieren, die zijn zwaarder dan vet en je ziet er slanker uit maar weegt niet per se minder. Kijk dus goed naar wat de spiegel zegt en hoe je je voelt in dat lijf. Hierbij is je gevoel mijns inziens juist weer wél een prima adviesorgaan. Hoe voel je je in je lichaam? Hoe voel je je als je in de spiegel kijkt? Wegen dat komt wel weer, dat kan ook een keer per maand of per twee maanden.



Niet te hard gaan en te veel willen he?

quote:Ayla520 schreef op 05 mei 2010 @ 12:51:

Hier een mede-FM'ert (heb mezelf ergens op pagina 4 al even gemeld ).



Gisteren bij de diëtist geweest. Tweede keer. Er was 1,2 kilo af. In 2 weken tijd. Was ik erg blij mee en de diëtiste ook. De cesartherapeut waar ik nu loop, probeert me te helpen met bewegen, maar het wil nog niet echt lukken. Ben nog erg zoekende naar wat werkt voor mij. Belastbaarheid is momenteel 0.0 en geen idee hoe ik dat op moet gaan bouwen. Dus ook geen idee hoe het straks met afvallen verder moet. Daar is beweging toch een groot onderdeel van. Over een maand terug naar de diëtist. We zullen zien. Probeer zo goed mogelijk op mijn voedsel- en vochtinname te letten en schrijf het ook in een schriftje voorlopig). 3 bruine boterhammen met mager beleg bij het ontbijt, halvewege ochtend fruit, 3 bruine boterhammen met mage beleg bij de lunch, 's middags nog een melkproduct en iets van een liga of zo, 's avonds avondeten en later op de avond toetje (vla/yoghurt/kwark o.i.d.). Veel water en thee en heel af en toe een cappucinootje. Dat laatste voelt dan echt als een traktatie en die bewaar ik dan ook voor als we een dagje uitgaan of zo. Had voordat ik begon met de diëtist een zeer heftig schommelende suikerspiegel. Die is nu al een tijdje redelijk stabiel. Dat scheelt ook in de spierpijn (minder verzuring misschien???).



Wie er tips heeft voor het bewegen (zwemmen en fietsen is zelfs nog vrij zwaar momenteel) hoor ik graag. Probeer het wel met wandelen, maar dat zet ook niet zoveel zoden aan de dijk. Misschien moet ik gewoon geduld kweken, maar waar koop je die zaadjes??



Groetjes, Ayla520



Van alleen minder eten/niet snoepen val je ook af.

Het gaat alleen minder snel en het houdt op als je lijf gewend is aan het nieuwe eetpatroon. De calorieën die je opneemt moet je eigenlijk ook zien te verbranden op een dag. Maar als je zorgt voor een eetpatroon waarin bepaalde voedingsstoffen beperkt of niet voorkomen, dan verlies je gewicht.



Als je gewicht verliest dan beweeg je makkelijker, ook met FM. Dat merk ik aan mezelf.



Kun je niks?

Ik bedoel echt niks?

Of is het alleen sporten wat niet lukt?



Ik kan ook niet echt sporten, alles doet me pijn maar ik pak het langzaam aan.

Ik beweeg makkelijker nu, dat merk ik echt. Ik stofzuig bijvoorbeeld meer. En ik stofzuig niet alleen beneden (dat is al 116 m2) maar óók boven, op één dag (dat is nog eens 100 m2).

Ik neem vaker de trap op een dag.

Normaal gesproken zorgde ik er het liefst voor dat ik overdag zo weinig mogelijk naar boven hoefde, nam ik alles wat ik nodig had mee naar beneden bij wijze van spreken.

Nu ga ik gewoon die trap vaker op en neer.



Ik loop eens een rondje om het huis (ok, ik woon vrijstaand), geef het konijn met een omweg eten en ik leeg iedere dag de brievenbus bij het begin van de oprit, in plaats van een keer per week.



Dát soort dingen.

Je hebt geen haast. Ik niet en jij ook niet. Doe het vooral rustig aan en dan is de kans dat je je lichaam wat meer kunt belasten op een gegeven moment aanwezig, ik merk dat nu aan mezelf, ik hoop dat jij dat ook gaat merken.



Geduld, ja, dat is een feit, dat heb je nodig.

Maar ik denk dat je jezelf moet voorhouden dat dit niet iets tijdelijks is, de manier waarop je nu leeft. Het is een manier die je je hele leven vol zult moeten houden en opschieten, snel afvallen, haast maken en snel resultaat bereiken is dus helemaal niet aan de orde. Dit is wat het is, gezond eten en leven, met vanzelfsprekend zo nu en dan iets lekkers maar als uitzondering, niet als regel.



Dus vanwaar haast? Je lichaam was niet van de een op de andere dag dik, het heeft ook heel veel tijd nodig dus om weer in proportie te komen. Op zich best logisch. Ik vind het ook lastig hoor maar door goed na te denken en de logica in te zien van veel dingen begint het bij mij echt door te dringen.



Wat denk jij?

quote:dreamer schreef op 05 mei 2010 @ 22:07:

Hi Ayla



Merk dat dit topic me de hele dag toch bezig gehouden heeft. Ben naar de sauna geweest. Kon van koekjes bij thee en koffie afblijven, maar slagroom dan weer wel op de schaal (echt enorme schaal) met fruit. Al etende daarvan, vond ik dat eigenlijk toch weer jammer. Lief op korte termijn...



Maar op dit moment gaat het dus inderdaad goed!



Ayla, ik zou echt niet weten hoe je nog zou kunnen bewegen, als zwemmen en wandelen niet lukt. Ga je eigenlijk ook naar revalidatie arts ofzo? Misschien is rustig lopen/bewegen in warm water iets?



Goed zo Dromertje, die koekjes zijn jou niet meer de baas.

En als jij een koekje wil, neem er dan één, niet een hand of 10. Of lach je me nu uit, net als ik laatst Lindy met de noodlesoep als troostvoer?



Fruit met slagroom, heerlijk.

Heb je er van genoten?

's avonds ter compensatie even een schepje pasta/aardappelen minder genomen?



Het is een manier van leven he, niet een dieet, waar je mee bezig bent, toch? Dan hoort een hap slagroom daar ook gewoon bij hoor, alleen niet iedere dag. Lukt je vast!

Je denkt na, beredeneert, dat is fantastisch, daar ga je vast resultaat mee sorteren!

quote:lindy schreef op 05 mei 2010 @ 22:39:

Zo





Vandaag risotto gemaakt, heel gezond, wel met room.



Die ik er net op de luide tonen van Rammstein en Airbourne weer af gespeedbiked heb.



Evenwicht, dát is het he Lin.

Jij beheerst die truc heel goed vind ik.

Je ontzegt jezelf niet wat je lekker vindt maar let er wel op dat je eetgenot een zware last voor je lichaam gaat worden.

Dat evenwicht heb ik niet en ik denk veel mensen met mij.

Maar ik leer wel veel van bijvoorbeeld jou!

Ik vind het dan ook heerlijk dat je mee schrijft!



Geniet van de risotto!

quote:misschicken schreef op 06 mei 2010 @ 09:56:

Ik heb een trotse dag....ben nu 13 kilo kwijt en heb een ontzettend lelijke ouwe trui aan, maar ik pas hem wel weer!



Meid, wat fantastisch voor je!

Een lelijke ouwe trui kan een mens dolgelukkig maken, dat blijkt nu maar weer!



13 kilo er af, poeh Kippekont, ik ben trots op je!

quote:duploo schreef op 06 mei 2010 @ 09:35:

Wat een mooi topic is dit weer geworden! Niet weer een "eetlijstjes" topic met tabellen en weet ik wat, maar met meer diepgang. Over waarom je dik(ker) bent en waarom je eet. Daarom loopt dit topic na drie weken nog steeds met een grote variatie en getale aan posters. Goed zo!



Heerlijk he Dúp?

Ik geniet er ook ontzettend van, van de mooie dingen die ik lees. Het inspireert me als een dolle werkelijk!