Lijf & Lijn
alle pijlers
Eten met je verstand
woensdag 21 april 2010 om 15:48
Lieve lezeres,
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
We praten hier over nadenken over welk voedsel wel en welk voedsel niet goed voor je is, over beslismomenten, over het uitbannen van gedachteloos eten in je mond stoppen.
De originele OP staat hieronder, die laat ik staan, zodat je het originele topicbegin kunt lezen als je dat wil.
Origineel was de titel van dit topic 'Gewicht verliezen, hoe doen jullie het?' maar na vele, vele postings over de psychologie áchter dat eten, het analyseren van gevoelens bij het eten en redenen waarom het anders moet en tippen hoe het anders kan, heb ik besloten om de topictitel te veranderen in die het topic nu draagt.
Want het gaat dus over het leren controle te hebben/krijgen op wat je eet, over gezondheid en evenwicht tussen je gevoel/dwang/drang en je verstand in verhouding tot voedsel.
Kom er vooral bij als de topictitel je aanspreekt. We vinden het fijn om van gedachten te wisselen met iedereen die zich afvraagt waarom het letten op wat je eet zo vaak misgaat en welke impact dat heeft op je zelfbeeld.
Laat je niet afschrikken door de vele pagina's en schrijf gerust mee. Mócht je de tijd hebben dan beloof ik je dat je mooie dingen zult lezen als je het gehele topic doorleest.
Schroom niet en schrijf met ons mee!
_____________________________________________________
Originele OP:
Jawel, het is zo ver, ik open een topic over gewicht. Voor mij een hele stap.
Waar ik benieuwd naar ben is naar jullie methodes om af te vallen.
Hoe doen jullie het?
Mijn eigen methode is als volgt:
Na veel jaren al vechten tegen de enthousiast anheiterende kilo's heb ik gemerkt dat het voor mij het beste werkt als ik gewoon drie keer per dag eet. Klaar. Dus zo weinig mogelijk tussendoortjes, want die nekken me vaak. Daar krijg ik trek van, lekkere trek en dan heb ik aan een appel of een zure bom niet voldoende, dan moet er salami bij die zure bom (ik zeg maar wat).
Nu eet ik dus drie keer per dag en een keer per dag fruit.
Meer niet.
Qua drinken hou ik het bij thee, water, iets van light of zwaar aangelengde appelsap/dixap met ijs, want het moet wel koud zijn. Vruchtensap drink ik helemaal niet meer verder. Daar was ik namelijk verslaafd aan zo'n beetje.
Als ik uit eten ga eet ik gewoon mee maar ik probeer uit de buurt te blijven van dingen als stokbrood met kruidenboter. Het is tegenwoordig een sport om één zo'n broodje te doen en niet al voor de maaltijd goed en wel begonnen is, het halve mandje soldaat gemaakt te hebben.
Het kost me tegenwoordig geen moeite meer om na een avondje uit eten, of een verjaardag waarop ik wel mee mag doen met de bittergarnituren en slagroomtaart, de draad weer op te pakken, iets waar ik heel blij mee ben.
Intussen ken ik mezelf zó goed dat ik weet wat voor mij werkt en wat niet.
Hoe is dat bij jullie?
Gebruiken jullie een bepaalde methode (S. Bakker, Dr. Frank, Weight Watchers)? Of heb je een zelfbedacht regime ingesteld?
vrijdag 9 juli 2010 om 10:54
Wel verantwoording afleggen aan de sekte vanavond Coffeepot!
Ontspanningsoefeningen a la bodyscan kunnen idd goed helpen, al is het maar om tot rust te komen. Ik heb het tijdens mijn zwangerschap veel gedaan 's nachts, was hele nachten wakker.
De kwark was heerlijk Hanke. Heb niet zitten schrokken, heb het echt geproefd en ervan genoten. Zelfs overwogen of het nodig was om het allemaal op te eten en toen besloten dat het op moest want ik had nog veel te weinig gegeten gisteren.(schaaltje yoghurt, 2 sneetjes roggebrood met kaas en 2 gekookte eitjes en een beker karnemelk + 2 appels, tomaten en komkommer is nogal karig natuurlijk)
Ontspanningsoefeningen a la bodyscan kunnen idd goed helpen, al is het maar om tot rust te komen. Ik heb het tijdens mijn zwangerschap veel gedaan 's nachts, was hele nachten wakker.
De kwark was heerlijk Hanke. Heb niet zitten schrokken, heb het echt geproefd en ervan genoten. Zelfs overwogen of het nodig was om het allemaal op te eten en toen besloten dat het op moest want ik had nog veel te weinig gegeten gisteren.(schaaltje yoghurt, 2 sneetjes roggebrood met kaas en 2 gekookte eitjes en een beker karnemelk + 2 appels, tomaten en komkommer is nogal karig natuurlijk)
vrijdag 9 juli 2010 om 11:07
Oei Bengal pas je wel op dat je genoeg eet?
En dames, ik zal vanavond braaf rapporteren. Ik beloof hierbij plechtig dat de stroopkoek die ik nam in mijn emo-moment de enige onbewuste eet-daad is van vandaag.
Elynn, bedankt voor de tip! Ik ga eens kijken of ik meer info kan vinden over die bodyscan. Door de bus gooien heeft niet zoveel zin want ik ga dus straks weg voor 2 weken maar heel lief aangeboden
Nu ga ik als een gek zorgen dat ik mijn kamer netjes achterlaat. Op beschimmelde pannen en een tweede muizenkolonie zit ik niet te wachten als ik thuiskom .
En dames, ik zal vanavond braaf rapporteren. Ik beloof hierbij plechtig dat de stroopkoek die ik nam in mijn emo-moment de enige onbewuste eet-daad is van vandaag.
Elynn, bedankt voor de tip! Ik ga eens kijken of ik meer info kan vinden over die bodyscan. Door de bus gooien heeft niet zoveel zin want ik ga dus straks weg voor 2 weken maar heel lief aangeboden
Nu ga ik als een gek zorgen dat ik mijn kamer netjes achterlaat. Op beschimmelde pannen en een tweede muizenkolonie zit ik niet te wachten als ik thuiskom .
vrijdag 9 juli 2010 om 12:25
dames, wat een prachtig topic hebben jullie. Ik zou graag af en toe wat meekletsen.
Door mijn scheiding ben ik behoorlijk afgevallen, daar wil ik graag nog even mee doorgaan, maar nu op een iets gezondere manier.
Nooit gedacht dat ik ooit eens zonder eetlust zou zitten, maar het bestaat. Nu is inmiddels mijn eetlust teruggekeerd, dus krijg ik het weer moeilijk.
Samen met het dieet van mijn moeder, waar ik tot half september woon, groeit mijn buik ook weer....
Inmiddels wel op de gezonde tour, maar ja, alles is zo lekker.
Kan wel wat tips gebruiken, en ik vind jullie gewoon errug gezellig, dus deel graag een beetje mee.
Door mijn scheiding ben ik behoorlijk afgevallen, daar wil ik graag nog even mee doorgaan, maar nu op een iets gezondere manier.
Nooit gedacht dat ik ooit eens zonder eetlust zou zitten, maar het bestaat. Nu is inmiddels mijn eetlust teruggekeerd, dus krijg ik het weer moeilijk.
Samen met het dieet van mijn moeder, waar ik tot half september woon, groeit mijn buik ook weer....
Inmiddels wel op de gezonde tour, maar ja, alles is zo lekker.
Kan wel wat tips gebruiken, en ik vind jullie gewoon errug gezellig, dus deel graag een beetje mee.
vrijdag 9 juli 2010 om 12:43
Ha lieve Christa, wat leuk dat je komt meeschrijven Wij zijn ook Heel Gezellig tuluk. (Neem wel even contact op met Leo over de contributie, 10% van je brutoloon.)
Je bent nu dus weer de 'schade' aan het inhalen, begrijp ik? Heb je enig idee waardoor je eet? Wat zijn je triggers? Het is wel extra lastig als je eten wordt voorgeschoteld natuurlijk. Zijn je ouders ook erg van de koekjes bij de koffie, borrelnootjes op tafel en dat soort dingen?
Het lijkt me dat je in elk geval moet proberen te zorgen dat je goede alternatieven in huis hebt daarvoor, zoals studentenhaver of gemengde (ongezouten/ongefrituurde) noten, kerstomaatjes, komkommer, radijsjes, wortels, aardbeien, frambozen, kersen, magere yoghurt enz.).
Je bent nu dus weer de 'schade' aan het inhalen, begrijp ik? Heb je enig idee waardoor je eet? Wat zijn je triggers? Het is wel extra lastig als je eten wordt voorgeschoteld natuurlijk. Zijn je ouders ook erg van de koekjes bij de koffie, borrelnootjes op tafel en dat soort dingen?
Het lijkt me dat je in elk geval moet proberen te zorgen dat je goede alternatieven in huis hebt daarvoor, zoals studentenhaver of gemengde (ongezouten/ongefrituurde) noten, kerstomaatjes, komkommer, radijsjes, wortels, aardbeien, frambozen, kersen, magere yoghurt enz.).
Ga in therapie!
vrijdag 9 juli 2010 om 12:49
Ik heb trouwens gister, naast een wittechocoladeijsjemetslagroom, ook gebak op En ik dacht, wat kan mij het schelen.
Maar nu, nu vind ik het zonde.
Vandaag dus 'netjes' en vooral gezond doen. Vandaag 4 boterhammen op (ontb. en lunch) en voor straks heb ik lekker framboosjes en kersen gehaald. Vanavond lekker salade en een stukje vlees van de BBQ.
Ik wil zo graag, maar toch stink ik er weer in. Op dat moment denk ik vaak 'kan mij het schelen, lekker'. Stom he?
Maar nu, nu vind ik het zonde.
Vandaag dus 'netjes' en vooral gezond doen. Vandaag 4 boterhammen op (ontb. en lunch) en voor straks heb ik lekker framboosjes en kersen gehaald. Vanavond lekker salade en een stukje vlees van de BBQ.
Ik wil zo graag, maar toch stink ik er weer in. Op dat moment denk ik vaak 'kan mij het schelen, lekker'. Stom he?
vrijdag 9 juli 2010 om 13:01
He Dubio, dank je voor het warme welkom. Tja, die condtributie zal ik nog ff over moeten onderhandelen....komen we vast uit.
Ik eet vooral door verveling denk ik. En ook ik heb last van bodemdrift, of eidenlijk moet ik kastdrift zeggen. Als ik weet dat er iets lekkers in de kast ligt, moet het op.
En ja, veel koekjes en chocolaatjes en dat soort spul bij de koffie. Ook is mijn moeder van mening dat ik hard werk en dus goed moet eten (2 stuks vlees vaak) en uiteraard moeten alle pannen leeg. Zonde om wat weg te gooien.
Tja, ik ben een willig slachtoffer. Achteraf vaak spijt maar ja, da's te laat....
Ik eet vooral door verveling denk ik. En ook ik heb last van bodemdrift, of eidenlijk moet ik kastdrift zeggen. Als ik weet dat er iets lekkers in de kast ligt, moet het op.
En ja, veel koekjes en chocolaatjes en dat soort spul bij de koffie. Ook is mijn moeder van mening dat ik hard werk en dus goed moet eten (2 stuks vlees vaak) en uiteraard moeten alle pannen leeg. Zonde om wat weg te gooien.
Tja, ik ben een willig slachtoffer. Achteraf vaak spijt maar ja, da's te laat....
vrijdag 9 juli 2010 om 13:20
Goed zo Trainch! Kijk eens aan, Zumba-en is dus helemaal geen straf
Christa, kastdrift is lastig als je zelf de inhoud van de kasten niet bepaalt. Daarom dus maar zorgen voor alternatieven. Veel vlees is niet gezond en is dus niet 'goed eten'. Misschien wel voor de (na)oorlogse generatie die vaak op het land werkte en dus veel spek, aardappels, jus enz. moest eten. Daar komen wij met onze zittende levensstijl niet meer mee weg
De klikomentaliteit heb ik ook van huis uit meegekregen. Had ook met de oorlog te maken, hongerwinter meegemaakt dus je gooit restjes liever in je mond dan in de vuilnisbak. Onzin natuurlijk. Je kan beter zorgen dat je niet te veel kookt en evt. kliekjes voor een andere keer bewaren/invriezen dan jezelf als afvalbak gebruiken.
Kun je zelf niet eens koken om te zorgen dat je wat lichtere maaltijden krijgt? En in elk geval zelf opscheppen en proberen te letten op de hoeveelheden die je eet (dus voor je uit gewoonte opnieuw opschept je afvragen of je echt nog trek/honger hebt). Idem met toetjes. Heb er ook erg in dat een verzadigd gevoel pas met een kwartier vertraging komt. Soms ben je dus al vol maar weet je het nog niet
Voor die contributie kunnen we wel iets regelen, gespreide betaling en zo. Leo weet er alles van.
Christa, kastdrift is lastig als je zelf de inhoud van de kasten niet bepaalt. Daarom dus maar zorgen voor alternatieven. Veel vlees is niet gezond en is dus niet 'goed eten'. Misschien wel voor de (na)oorlogse generatie die vaak op het land werkte en dus veel spek, aardappels, jus enz. moest eten. Daar komen wij met onze zittende levensstijl niet meer mee weg
De klikomentaliteit heb ik ook van huis uit meegekregen. Had ook met de oorlog te maken, hongerwinter meegemaakt dus je gooit restjes liever in je mond dan in de vuilnisbak. Onzin natuurlijk. Je kan beter zorgen dat je niet te veel kookt en evt. kliekjes voor een andere keer bewaren/invriezen dan jezelf als afvalbak gebruiken.
Kun je zelf niet eens koken om te zorgen dat je wat lichtere maaltijden krijgt? En in elk geval zelf opscheppen en proberen te letten op de hoeveelheden die je eet (dus voor je uit gewoonte opnieuw opschept je afvragen of je echt nog trek/honger hebt). Idem met toetjes. Heb er ook erg in dat een verzadigd gevoel pas met een kwartier vertraging komt. Soms ben je dus al vol maar weet je het nog niet
Voor die contributie kunnen we wel iets regelen, gespreide betaling en zo. Leo weet er alles van.
Ga in therapie!
vrijdag 9 juli 2010 om 13:42
Welkom Christa!
Woehoe, vet tof. De eerste keer dat ik van dichtbij meemaak dat een topic volstroomt met 3000 kattebelletjes en meer.
Vind echter dat Leo het nieuwe topic moet opengooien. Leo, het is echt jouw huiskamer hier voor mijn gevoel. Met op een tafeltje in de hoek grote karaffen water, bakken verse vruchten, een paar kleine schoteltjes met nootjes en lekker veel schaduw (my God, wat is het heet!). Achterin de la linksonder liggen een paar repen chocola en wat zakkies chips, maar die zijn alleen voor als iemand het heel erg nodig heeft (of we een hekel hebben aan iemand, zoals het regelteefje van Leo's film begin deze week).
Dus ik zou zeggen: Lé, open een nieuwe huiskamer, ik sta al klaar met mijn armen vol aardbeien (en ik heb net zo'n lekker ijsje op! Gewoon bevroren yoghurt met een laagje waterijs van appel, framboos,granaatappel,bessensap. Type Solero maar dan met 74 kcal en gewoon bij de super te koop. Lekkerrrrrr!)
Woehoe, vet tof. De eerste keer dat ik van dichtbij meemaak dat een topic volstroomt met 3000 kattebelletjes en meer.
Vind echter dat Leo het nieuwe topic moet opengooien. Leo, het is echt jouw huiskamer hier voor mijn gevoel. Met op een tafeltje in de hoek grote karaffen water, bakken verse vruchten, een paar kleine schoteltjes met nootjes en lekker veel schaduw (my God, wat is het heet!). Achterin de la linksonder liggen een paar repen chocola en wat zakkies chips, maar die zijn alleen voor als iemand het heel erg nodig heeft (of we een hekel hebben aan iemand, zoals het regelteefje van Leo's film begin deze week).
Dus ik zou zeggen: Lé, open een nieuwe huiskamer, ik sta al klaar met mijn armen vol aardbeien (en ik heb net zo'n lekker ijsje op! Gewoon bevroren yoghurt met een laagje waterijs van appel, framboos,granaatappel,bessensap. Type Solero maar dan met 74 kcal en gewoon bij de super te koop. Lekkerrrrrr!)
vrijdag 9 juli 2010 om 14:46
Ik snap, Hanke. Ik vind dat je het uitstekend uit weet te leggen. Ik zie het ook niet als jamaren, helemaal niet (waarom ben je daar eigenlijk bang voor?). Ik heb niet meegemaakt wat jij hebt meegemaakt en ik ga niet pretenderen dat ik dat begrijp of kan invoelen. Ik kan het hoogstens proberen.
Voor een deel is het wel gewoon (!) heel menselijk, dat verlangen om erbij te willen horen, geaccepteerd te worden en daartegenover de angst om te worden buitengesloten, bekritiseerd en afgewezen. Dat herken ik zeker. Ik word misselijk als ik merk dat er over me geroddeld wordt, dat vind ik zoiets vreselijks (terwijl ik het helaas zelf ook wel eens doe, een slechte gewoonte die ook op mijn lijstje staat om af te leren).
Mijn probleem is dat ik door iedereen lief wil worden gevonden. En mooi, slim, slank, georganiseerd, handig, aardig, kundig (enz. enz. enz.). Ik heb, kortom, moeite met kritiek. Ik heb wel een stuk beter geleerd ermee om te gaan, maar ergens raakt het me nog steeds, ik blijf me kwetsbaar voelen. Gesprekjes met mezelf helpen, ik heb wel wat manieren ontwikkeld om dat gevoel van me af te zetten maar het blijft een kwetsbaar punt.
Dit om aan te geven dat wat jij voelt voor een groot deel universeel is. Tegelijkertijd is het heel uniek omdat jij het ervaart vanuit jouw gevoel en achtergrond. Ik vind het erg verdrietig en kwalijk dat hulpverleners (!) het gevoel van niet geaccepteerd worden bij jou nog eens versterkt hebben. Dat vindt dan plaats in je volwassen leven en in een context waarin je je openstelt en vertrouwen geeft, en in ruil daarvoor hulp verwacht. Daar kan ik me echt kwaad om maken. Jij ook trouwens? Wat bedoelden ze in godsnaam trouwens met "van torenuil naar piepkuiken"? Zelden zo'n vage metafoor gehoord.
Ik ben nogal verbaasd om te horen dat je een persoonlijkheidsstoornis hebt (als je wilt, haal ik dit later weer weg hoor). Weet je dat wel zeker? Stomme vraag misschien, maar het klinkt niet alsof de hulpverleners echt wisten waar ze mee bezig waren. Kan het zijn dat jouw gedrag vanuit je verleden te verklaren valt en dat daar dan maar gemakshalve het label "persoonlijkheidsstoornis" op geplakt is. Ik wist niet dat je daar ook van kon genezen trouwens. Een ps heb je toch of heb je niet? Je kan het hoogstens onderdrukken en leren ermee te leven door therapie, medicijnen enz. Dat is mijn idee tenminste, misschien heb ik het fout.
Voor niemand op nr. 1 staan… er werd laatst een topic over geopend. Mijn eerste gedachte was: je moet jezelf op nr. 1 zetten. Dat is eigenlijk het enige wat telt. Ik heb kinderen, natuurlijk sta ik voor hen (met stip) op nr. 1. Maar gaat dat altijd zo blijven? Ik mag voor hen hopen van niet Een partner heb ik ook niet, en zelfs als ik die wel krijg, dan hoop ik toch dat hij zichzelf op nr. 1 zet en mij daarna. Als hij kinderen heeft, kom ik zelfs liever daaronder. Dat vind ik een gezonde volgorde van belangrijkheid. Voor een ander op nr. 1 staan zou ik zelfs heel beklemmend vinden, denk ik. Een grote verantwoordelijkheid is dat hoor. Die ga ik eigenlijk alleen voor mezelf en voor mijn kinderen aan.
Niet iedereen waardeert dat jij kleurrijk, adrem, direct en geïnteresseerd bent. Zou je dat wel graag willen? Hoe belangrijk is het dat iedereen dat in jou waardeert? Kan het ook van jou uitgaan? Kun jij bepalen wiens mening jij belangrijk vindt, van wie jij graag waardering wil van hoe jij bent? Of is het daar nog te vroeg voor? Is dat nog het gekwetste kind in jou dat graag door iedereen aardig gevonden wil worden (wat ik, zoals gezegd, herken)?
Voor een deel is het wel gewoon (!) heel menselijk, dat verlangen om erbij te willen horen, geaccepteerd te worden en daartegenover de angst om te worden buitengesloten, bekritiseerd en afgewezen. Dat herken ik zeker. Ik word misselijk als ik merk dat er over me geroddeld wordt, dat vind ik zoiets vreselijks (terwijl ik het helaas zelf ook wel eens doe, een slechte gewoonte die ook op mijn lijstje staat om af te leren).
Mijn probleem is dat ik door iedereen lief wil worden gevonden. En mooi, slim, slank, georganiseerd, handig, aardig, kundig (enz. enz. enz.). Ik heb, kortom, moeite met kritiek. Ik heb wel een stuk beter geleerd ermee om te gaan, maar ergens raakt het me nog steeds, ik blijf me kwetsbaar voelen. Gesprekjes met mezelf helpen, ik heb wel wat manieren ontwikkeld om dat gevoel van me af te zetten maar het blijft een kwetsbaar punt.
Dit om aan te geven dat wat jij voelt voor een groot deel universeel is. Tegelijkertijd is het heel uniek omdat jij het ervaart vanuit jouw gevoel en achtergrond. Ik vind het erg verdrietig en kwalijk dat hulpverleners (!) het gevoel van niet geaccepteerd worden bij jou nog eens versterkt hebben. Dat vindt dan plaats in je volwassen leven en in een context waarin je je openstelt en vertrouwen geeft, en in ruil daarvoor hulp verwacht. Daar kan ik me echt kwaad om maken. Jij ook trouwens? Wat bedoelden ze in godsnaam trouwens met "van torenuil naar piepkuiken"? Zelden zo'n vage metafoor gehoord.
Ik ben nogal verbaasd om te horen dat je een persoonlijkheidsstoornis hebt (als je wilt, haal ik dit later weer weg hoor). Weet je dat wel zeker? Stomme vraag misschien, maar het klinkt niet alsof de hulpverleners echt wisten waar ze mee bezig waren. Kan het zijn dat jouw gedrag vanuit je verleden te verklaren valt en dat daar dan maar gemakshalve het label "persoonlijkheidsstoornis" op geplakt is. Ik wist niet dat je daar ook van kon genezen trouwens. Een ps heb je toch of heb je niet? Je kan het hoogstens onderdrukken en leren ermee te leven door therapie, medicijnen enz. Dat is mijn idee tenminste, misschien heb ik het fout.
Voor niemand op nr. 1 staan… er werd laatst een topic over geopend. Mijn eerste gedachte was: je moet jezelf op nr. 1 zetten. Dat is eigenlijk het enige wat telt. Ik heb kinderen, natuurlijk sta ik voor hen (met stip) op nr. 1. Maar gaat dat altijd zo blijven? Ik mag voor hen hopen van niet Een partner heb ik ook niet, en zelfs als ik die wel krijg, dan hoop ik toch dat hij zichzelf op nr. 1 zet en mij daarna. Als hij kinderen heeft, kom ik zelfs liever daaronder. Dat vind ik een gezonde volgorde van belangrijkheid. Voor een ander op nr. 1 staan zou ik zelfs heel beklemmend vinden, denk ik. Een grote verantwoordelijkheid is dat hoor. Die ga ik eigenlijk alleen voor mezelf en voor mijn kinderen aan.
Niet iedereen waardeert dat jij kleurrijk, adrem, direct en geïnteresseerd bent. Zou je dat wel graag willen? Hoe belangrijk is het dat iedereen dat in jou waardeert? Kan het ook van jou uitgaan? Kun jij bepalen wiens mening jij belangrijk vindt, van wie jij graag waardering wil van hoe jij bent? Of is het daar nog te vroeg voor? Is dat nog het gekwetste kind in jou dat graag door iedereen aardig gevonden wil worden (wat ik, zoals gezegd, herken)?
Ga in therapie!
vrijdag 8 juli 2011 om 09:33
Hallo allemaal, ik ga proberen alles te lezen. Ik moet echt gaan afvallen maar vind dat zo vreselijk moeilijk. Het zal heel langzaam gaan want ik ben flink in de overgang en mijn overgewicht zit echt op mijn romp, buik, taille en rug.
Om te beginnen moet er 5 kilo af, sporten gaat even niet want ik ben daar veel te moe voor. Ben herstellende van hersenvliesontsteking.
Ik ga eerst kijken of er nog lekkere recepten zijn. Misschien eginnen mijn ontbijt te vervangen door iets anders, eet nu muesli met magere yoghurt, te veel koolhydraten misschien?
Om te beginnen moet er 5 kilo af, sporten gaat even niet want ik ben daar veel te moe voor. Ben herstellende van hersenvliesontsteking.
Ik ga eerst kijken of er nog lekkere recepten zijn. Misschien eginnen mijn ontbijt te vervangen door iets anders, eet nu muesli met magere yoghurt, te veel koolhydraten misschien?
vrijdag 8 juli 2011 om 09:33
Hallo allemaal, ik ga proberen alles te lezen. Ik moet echt gaan afvallen maar vind dat zo vreselijk moeilijk. Het zal heel langzaam gaan want ik ben flink in de overgang en mijn overgewicht zit echt op mijn romp, buik, taille en rug.
Om te beginnen moet er 5 kilo af, sporten gaat even niet want ik ben daar veel te moe voor. Ben herstellende van hersenvliesontsteking.
Ik ga eerst kijken of er nog lekkere recepten zijn. Misschien eginnen mijn ontbijt te vervangen door iets anders, eet nu muesli met magere yoghurt, te veel koolhydraten misschien?
Om te beginnen moet er 5 kilo af, sporten gaat even niet want ik ben daar veel te moe voor. Ben herstellende van hersenvliesontsteking.
Ik ga eerst kijken of er nog lekkere recepten zijn. Misschien eginnen mijn ontbijt te vervangen door iets anders, eet nu muesli met magere yoghurt, te veel koolhydraten misschien?
