Lijf & Lijn
alle pijlers
Help! Vent heeft jouw mening nodig :)
woensdag 24 april 2013 om 14:25
Mijn meisje en ik hebben 1,5 jaar verkering, en ze is het laatste jaar dik 10kg aangekomen (van 50kg naar 61kg). Wat vind jij de beste manier om haar te helpen...
Ze vind het vreselijk dat ze zo is aangekomen, haar favoriete jurk niet meer aankan, etc. Ze schaamt zich voor haar lichaam, is timide in bed geworden, draagt alleen nog maar wijde kleding, en is in het algemeen onzeker geworden.
Buiten dat ik liever ook een slanke, zelfverzekerde meid zie, doet het me zeer dat ze zich zo voelt.
Ze doet best veel aan sport, maar verstandig eten lukt haar niet vaak genoeg. Ze "probeert" ook van alles; dieetpillen, groeihormonen inspuiten, etc. Een half jaar geleden is ze met de pil gestopt, wat gewichtsverlies ook moeilijker kan maken (heb ik begrepen).
Ik begeleid haar met een fitnessplan, twee keer per week gewichtstraining, en met het uitzoeken van info over gewichtsverlies (ben zelf best een fitness-fanaat).
Mijn vraag is: waar zou jij, als vrouw, het best op reageren? Een man die je steunt en helpt? Of eentje die je steunt, helpt EN ook hard de waarheid zegt? Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Soms denk ik dat ze erbij gebaad is om de harde waarheid te horen: zij zelf is verantwoordelijk, en kan zelf in een maand of 3 het hele probleem oplossen. Ze heeft lekker eten gewoon hoger op haar lijstje staan dan een slank lichaam.
Ze heeft haar bloed laten testen, en er is niks mis met haar schildkier ofzo. Kwestie van elk pondje door het mondje.
Wie heeft suggesties, ideëen? Wil zorgen dat ze zich beter voelt (en natuurlijk vind ik dat ook fijner)!
Ze vind het vreselijk dat ze zo is aangekomen, haar favoriete jurk niet meer aankan, etc. Ze schaamt zich voor haar lichaam, is timide in bed geworden, draagt alleen nog maar wijde kleding, en is in het algemeen onzeker geworden.
Buiten dat ik liever ook een slanke, zelfverzekerde meid zie, doet het me zeer dat ze zich zo voelt.
Ze doet best veel aan sport, maar verstandig eten lukt haar niet vaak genoeg. Ze "probeert" ook van alles; dieetpillen, groeihormonen inspuiten, etc. Een half jaar geleden is ze met de pil gestopt, wat gewichtsverlies ook moeilijker kan maken (heb ik begrepen).
Ik begeleid haar met een fitnessplan, twee keer per week gewichtstraining, en met het uitzoeken van info over gewichtsverlies (ben zelf best een fitness-fanaat).
Mijn vraag is: waar zou jij, als vrouw, het best op reageren? Een man die je steunt en helpt? Of eentje die je steunt, helpt EN ook hard de waarheid zegt? Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Soms denk ik dat ze erbij gebaad is om de harde waarheid te horen: zij zelf is verantwoordelijk, en kan zelf in een maand of 3 het hele probleem oplossen. Ze heeft lekker eten gewoon hoger op haar lijstje staan dan een slank lichaam.
Ze heeft haar bloed laten testen, en er is niks mis met haar schildkier ofzo. Kwestie van elk pondje door het mondje.
Wie heeft suggesties, ideëen? Wil zorgen dat ze zich beter voelt (en natuurlijk vind ik dat ook fijner)!
donderdag 25 april 2013 om 14:36
Nephtys:
Ik vind dat je best wat mag zeggen over het gewicht van je partner en dat je best mag proberen te helpen er wat aan te doen als die partner te zwaar is. Maar de manier waarop deze man het al 17 pagina's lang over zijn vrouw heeft en hoe zij daarop reageert vind ik zorgwekkend.
Als hij iets voor haar wil doen, laat hij haar merken dat hij haar goed vindt zoals ze nú is, probeert hij met haar te zoeken naar een manier waarop ze hiermee ook tevreden is.
En als ze dan niet meer zo'n negatief zelfbeeld heeft, kunnen we het wel weer hebben over afvallen.
Op dit moment hangt haar geluk af van haar gewicht. Geloof me, over -10 kilo hangt haar geluk nog steeds af van haar gewicht. Het is een patroon, en dit patroon kan een obsessie gaan worden als het geen halt toegeroepen wordt.
Maar TO is zelf te gepreoccupeerd met gewicht om in te zien dat ze tegen het randje van een ongezonde obsessie met haar gewicht aanzit.
Althans, dat is hoe ik het uit zijn posts mee krijg. En misschien zit ik er helemaal naast, maar dan had hij het toch anders moeten neerzetten.
Ik vind dat je best wat mag zeggen over het gewicht van je partner en dat je best mag proberen te helpen er wat aan te doen als die partner te zwaar is. Maar de manier waarop deze man het al 17 pagina's lang over zijn vrouw heeft en hoe zij daarop reageert vind ik zorgwekkend.
Als hij iets voor haar wil doen, laat hij haar merken dat hij haar goed vindt zoals ze nú is, probeert hij met haar te zoeken naar een manier waarop ze hiermee ook tevreden is.
En als ze dan niet meer zo'n negatief zelfbeeld heeft, kunnen we het wel weer hebben over afvallen.
Op dit moment hangt haar geluk af van haar gewicht. Geloof me, over -10 kilo hangt haar geluk nog steeds af van haar gewicht. Het is een patroon, en dit patroon kan een obsessie gaan worden als het geen halt toegeroepen wordt.
Maar TO is zelf te gepreoccupeerd met gewicht om in te zien dat ze tegen het randje van een ongezonde obsessie met haar gewicht aanzit.
Althans, dat is hoe ik het uit zijn posts mee krijg. En misschien zit ik er helemaal naast, maar dan had hij het toch anders moeten neerzetten.
donderdag 25 april 2013 om 14:37
quote:nephthys schreef op 25 april 2013 @ 14:31:
Ik heb al door dat ik zowat de enige hier ben die aan TO's kant staat, dus waarschijnlijk ga ik nu ook alles over mij krijgen maar toch:
Volgens mij vergeten de meesten hier diegene met het echte probleem, namelijk de vriendin. Die is ongelukkig omdat ze 10 kilo is bijgekomen.
En natuurlijk zou het goed zijn als vriendin gelukkig kon mijn met 10 extra kilo, maar dat is ze dus (niet zo onbegrijpelijk) niet. TO wil vriendin helpen, maar krijgt hier voornamelijk te horen dat je al man vooral geen opmerkingen mag maken over het gewicht van je vriendin.
Door te zeggen dat TO zijn vriendin maar moet nemen zoals ze is, wordt het verdriet van deze vriendin geminimaliseerd en gepasseerd.
Ik heb geen flauw idee of het wel gezond is voor die vriendin om 10 kilo af te vallen. Misschien heeft ze dan wel ondergewicht. John wil haar lengte niet vermelden, dus ik kan nu niet zeggen of ze een gezonde BMI heeft. Bovendien hangt hij vage verhaaltjes op over artsen uit de VS en weetikveelwatnogmeervooronzin die gewoon ongeloofwaardig zijn.
Als ze werkelijk overgewicht heeft en 10 kilo afvallen een wens is dat uit haar zelf komt, geef ik je zo gelijk. Zonder twijfel.
Maar er stinkt iets aan dit verhaal.
Ik heb al door dat ik zowat de enige hier ben die aan TO's kant staat, dus waarschijnlijk ga ik nu ook alles over mij krijgen maar toch:
Volgens mij vergeten de meesten hier diegene met het echte probleem, namelijk de vriendin. Die is ongelukkig omdat ze 10 kilo is bijgekomen.
En natuurlijk zou het goed zijn als vriendin gelukkig kon mijn met 10 extra kilo, maar dat is ze dus (niet zo onbegrijpelijk) niet. TO wil vriendin helpen, maar krijgt hier voornamelijk te horen dat je al man vooral geen opmerkingen mag maken over het gewicht van je vriendin.
Door te zeggen dat TO zijn vriendin maar moet nemen zoals ze is, wordt het verdriet van deze vriendin geminimaliseerd en gepasseerd.
Ik heb geen flauw idee of het wel gezond is voor die vriendin om 10 kilo af te vallen. Misschien heeft ze dan wel ondergewicht. John wil haar lengte niet vermelden, dus ik kan nu niet zeggen of ze een gezonde BMI heeft. Bovendien hangt hij vage verhaaltjes op over artsen uit de VS en weetikveelwatnogmeervooronzin die gewoon ongeloofwaardig zijn.
Als ze werkelijk overgewicht heeft en 10 kilo afvallen een wens is dat uit haar zelf komt, geef ik je zo gelijk. Zonder twijfel.
Maar er stinkt iets aan dit verhaal.
Some flies are too awesome for the wall
donderdag 25 april 2013 om 14:41
quote:nephthys schreef op 25 april 2013 @ 14:31:
Ik heb al door dat ik zowat de enige hier ben die aan TO's kant staat, dus waarschijnlijk ga ik nu ook alles over mij krijgen maar toch:
Volgens mij vergeten de meesten hier diegene met het echte probleem, namelijk de vriendin. Die is ongelukkig omdat ze 10 kilo is bijgekomen.
En natuurlijk zou het goed zijn als vriendin gelukkig kon mijn met 10 extra kilo, maar dat is ze dus (niet zo onbegrijpelijk) niet. TO wil vriendin helpen, maar krijgt hier voornamelijk te horen dat je al man vooral geen opmerkingen mag maken over het gewicht van je vriendin.
Door te zeggen dat TO zijn vriendin maar moet nemen zoals ze is, wordt het verdriet van deze vriendin geminimaliseerd en gepasseerd.
Maar stel je nu voor dat deze vrouw eigenlijk aan de magere kant was met haar 50 kilo en dat ze nu eigenlijk een heel normaal gewicht heeft met 61 kilo, dan is het toch van de zotte om te zeggen dat ze weer naar die 50 kilo toe moet, omdat ze dan pas gelukkig zou zijn?
En dat is er volgens mij aan de hand, anders zou John al lang hebben geschreven hoe lang zijn vriendin was. Maar hij is bang om een lading stront over zich heen te krijgen als wij weten dat die arme vrouw gewoon 1,70m. is. Dan moet ze niet haar best doen om af te vallen naar het gewicht van een schoolmeisje, dan moet ze leren om te accepteren dat ze een gezonde vrouw in een gezond lichaam is.
Ik heb al door dat ik zowat de enige hier ben die aan TO's kant staat, dus waarschijnlijk ga ik nu ook alles over mij krijgen maar toch:
Volgens mij vergeten de meesten hier diegene met het echte probleem, namelijk de vriendin. Die is ongelukkig omdat ze 10 kilo is bijgekomen.
En natuurlijk zou het goed zijn als vriendin gelukkig kon mijn met 10 extra kilo, maar dat is ze dus (niet zo onbegrijpelijk) niet. TO wil vriendin helpen, maar krijgt hier voornamelijk te horen dat je al man vooral geen opmerkingen mag maken over het gewicht van je vriendin.
Door te zeggen dat TO zijn vriendin maar moet nemen zoals ze is, wordt het verdriet van deze vriendin geminimaliseerd en gepasseerd.
Maar stel je nu voor dat deze vrouw eigenlijk aan de magere kant was met haar 50 kilo en dat ze nu eigenlijk een heel normaal gewicht heeft met 61 kilo, dan is het toch van de zotte om te zeggen dat ze weer naar die 50 kilo toe moet, omdat ze dan pas gelukkig zou zijn?
En dat is er volgens mij aan de hand, anders zou John al lang hebben geschreven hoe lang zijn vriendin was. Maar hij is bang om een lading stront over zich heen te krijgen als wij weten dat die arme vrouw gewoon 1,70m. is. Dan moet ze niet haar best doen om af te vallen naar het gewicht van een schoolmeisje, dan moet ze leren om te accepteren dat ze een gezonde vrouw in een gezond lichaam is.
donderdag 25 april 2013 om 14:41
quote:kabouterpuntmuts schreef op 25 april 2013 @ 14:36:
Nephtys:
Ik vind dat je best wat mag zeggen over het gewicht van je partner en dat je best mag proberen te helpen er wat aan te doen als die partner te zwaar is. Maar de manier waarop deze man het al 17 pagina's lang over zijn vrouw heeft en hoe zij daarop reageert vind ik zorgwekkend.
Als hij iets voor haar wil doen, laat hij haar merken dat hij haar goed vindt zoals ze nú is, probeert hij met haar te zoeken naar een manier waarop ze hiermee ook tevreden is.
En als ze dan niet meer zo'n negatief zelfbeeld heeft, kunnen we het wel weer hebben over afvallen.
Op dit moment hangt haar geluk af van haar gewicht. Geloof me, over -10 kilo hangt haar geluk nog steeds af van haar gewicht. Het is een patroon, en dit patroon kan een obsessie gaan worden als het geen halt toegeroepen wordt.
Maar TO is zelf te gepreoccupeerd met gewicht om in te zien dat ze tegen het randje van een ongezonde obsessie met haar gewicht aanzit.
Althans, dat is hoe ik het uit zijn posts mee krijg. En misschien zit ik er helemaal naast, maar dan had hij het toch anders moeten neerzetten.
Is dat niet ineens een beetje te extreem, gegeven de feiten die we hebben? Als TO's vriendin voor die 10 kilo niet bezig was met haar gewicht, zie ik niet meteen een gevaar dat het een obsessie gaat worden.
Niet dat het niet kan natuurlijk, maar het is misschien ook wat overdreven om iedere persoon die ongelukkig is met extra gewicht meteen als risico voor eetproblemen te bestempelen.
Nephtys:
Ik vind dat je best wat mag zeggen over het gewicht van je partner en dat je best mag proberen te helpen er wat aan te doen als die partner te zwaar is. Maar de manier waarop deze man het al 17 pagina's lang over zijn vrouw heeft en hoe zij daarop reageert vind ik zorgwekkend.
Als hij iets voor haar wil doen, laat hij haar merken dat hij haar goed vindt zoals ze nú is, probeert hij met haar te zoeken naar een manier waarop ze hiermee ook tevreden is.
En als ze dan niet meer zo'n negatief zelfbeeld heeft, kunnen we het wel weer hebben over afvallen.
Op dit moment hangt haar geluk af van haar gewicht. Geloof me, over -10 kilo hangt haar geluk nog steeds af van haar gewicht. Het is een patroon, en dit patroon kan een obsessie gaan worden als het geen halt toegeroepen wordt.
Maar TO is zelf te gepreoccupeerd met gewicht om in te zien dat ze tegen het randje van een ongezonde obsessie met haar gewicht aanzit.
Althans, dat is hoe ik het uit zijn posts mee krijg. En misschien zit ik er helemaal naast, maar dan had hij het toch anders moeten neerzetten.
Is dat niet ineens een beetje te extreem, gegeven de feiten die we hebben? Als TO's vriendin voor die 10 kilo niet bezig was met haar gewicht, zie ik niet meteen een gevaar dat het een obsessie gaat worden.
Niet dat het niet kan natuurlijk, maar het is misschien ook wat overdreven om iedere persoon die ongelukkig is met extra gewicht meteen als risico voor eetproblemen te bestempelen.
donderdag 25 april 2013 om 14:43
quote:Katherina schreef op 25 april 2013 @ 14:41:
[...]
Maar stel je nu voor dat deze vrouw eigenlijk aan de magere kant was met haar 50 kilo en dat ze nu eigenlijk een heel normaal gewicht heeft met 61 kilo, dan is het toch van de zotte om te zeggen dat ze weer naar die 50 kilo toe moet, omdat ze dan pas gelukkig zou zijn?
En dat is er volgens mij aan de hand, anders zou John al lang hebben geschreven hoe lang zijn vriendin was. Maar hij is bang om een lading stront over zich heen te krijgen als wij weten dat die arme vrouw gewoon 1,70m. is. Dan moet ze niet haar best doen om af te vallen naar het gewicht van een schoolmeisje, dan moet ze leren om te accepteren dat ze een gezonde vrouw in een gezond lichaam is.
Natuurlijk is het dom om te zeggen dat ze dat moet. Maar als die vriendin dat zelf wil, dan is dat haar goed recht. Ook al is het maar om terug in haar favoriete kleedje te passen.
En als die vriendin graag hulp daarbij wil, en TO wil helpen, dan is dat zijn goed recht.
Daarom dat ik het ook niet belangrijk vind om te weten hoe lang die vriendin nu is. Ik geloof TO als hij zegt dat zij niet in een risicozone zit. En dan mag die vriendin van mij gerust proberen af te vallen, ook al heeft ze nu een normaal gewicht.
[...]
Maar stel je nu voor dat deze vrouw eigenlijk aan de magere kant was met haar 50 kilo en dat ze nu eigenlijk een heel normaal gewicht heeft met 61 kilo, dan is het toch van de zotte om te zeggen dat ze weer naar die 50 kilo toe moet, omdat ze dan pas gelukkig zou zijn?
En dat is er volgens mij aan de hand, anders zou John al lang hebben geschreven hoe lang zijn vriendin was. Maar hij is bang om een lading stront over zich heen te krijgen als wij weten dat die arme vrouw gewoon 1,70m. is. Dan moet ze niet haar best doen om af te vallen naar het gewicht van een schoolmeisje, dan moet ze leren om te accepteren dat ze een gezonde vrouw in een gezond lichaam is.
Natuurlijk is het dom om te zeggen dat ze dat moet. Maar als die vriendin dat zelf wil, dan is dat haar goed recht. Ook al is het maar om terug in haar favoriete kleedje te passen.
En als die vriendin graag hulp daarbij wil, en TO wil helpen, dan is dat zijn goed recht.
Daarom dat ik het ook niet belangrijk vind om te weten hoe lang die vriendin nu is. Ik geloof TO als hij zegt dat zij niet in een risicozone zit. En dan mag die vriendin van mij gerust proberen af te vallen, ook al heeft ze nu een normaal gewicht.
donderdag 25 april 2013 om 14:48
quote:john77 schreef op 25 april 2013 @ 14:18:
Het is paar maanden terug een paar weken uit geweest tussen ons. Verbaast het je dat ze toen wel ineens in staat was om een paar kilo af te slanken?
Nee, verbaast me niets. Ik krijg meer en meer het idee dat jullie elkaar in een soort wurggreep houden. Zij is ongelukkig en doet er alles aan om aan jouw ideaalbeeld te voldoen. Dat lukt niet altijd > eetbui > vriend teleurgesteld > keihard sporten > niets afgevallen > vriend teleurgesteld > eetbui etc.
En dan is het ineens uit. Shit, hoe komt hij bij me terug? Misschien als ik een paar dagen crash en magerder ben.
Sorry, het klinkt echt alsof het probleem tussen haar oren zit. Dat los je niet op met vetpercentages, shakes, sporten en een betweterig vriendje dat zich opwerpt als coach.
Het is paar maanden terug een paar weken uit geweest tussen ons. Verbaast het je dat ze toen wel ineens in staat was om een paar kilo af te slanken?
Nee, verbaast me niets. Ik krijg meer en meer het idee dat jullie elkaar in een soort wurggreep houden. Zij is ongelukkig en doet er alles aan om aan jouw ideaalbeeld te voldoen. Dat lukt niet altijd > eetbui > vriend teleurgesteld > keihard sporten > niets afgevallen > vriend teleurgesteld > eetbui etc.
En dan is het ineens uit. Shit, hoe komt hij bij me terug? Misschien als ik een paar dagen crash en magerder ben.
Sorry, het klinkt echt alsof het probleem tussen haar oren zit. Dat los je niet op met vetpercentages, shakes, sporten en een betweterig vriendje dat zich opwerpt als coach.
donderdag 25 april 2013 om 14:49
quote:nephthys schreef op 25 april 2013 @ 14:43:
[...]
Natuurlijk is het dom om te zeggen dat ze dat moet. Maar als die vriendin dat zelf wil, dan is dat haar goed recht. Ook al is het maar om terug in haar favoriete kleedje te passen.
En als die vriendin graag hulp daarbij wil, en TO wil helpen, dan is dat zijn goed recht.En als haar favoriete kleedje maat 32 was, en ze met haar 10 kilo extra nu opeens een goede maat 38 is, is het dan nog steeds John's goed recht om haar te helpen? Ik zou maat 32 voor een vrouw van halverwege de 30 best anorectisch vinden. Echt waar. Gesteld dat het zo is.
[...]
Natuurlijk is het dom om te zeggen dat ze dat moet. Maar als die vriendin dat zelf wil, dan is dat haar goed recht. Ook al is het maar om terug in haar favoriete kleedje te passen.
En als die vriendin graag hulp daarbij wil, en TO wil helpen, dan is dat zijn goed recht.En als haar favoriete kleedje maat 32 was, en ze met haar 10 kilo extra nu opeens een goede maat 38 is, is het dan nog steeds John's goed recht om haar te helpen? Ik zou maat 32 voor een vrouw van halverwege de 30 best anorectisch vinden. Echt waar. Gesteld dat het zo is.
donderdag 25 april 2013 om 14:59
quote:kabouterpuntmuts schreef op 25 april 2013 @ 14:24:
En waarom ging het uit eigenlijk? Omdat ze niet genoeg 'afslankte'?
Ja, en heb haar weer terug genomen toen de eerste kilo eraf was.
Weet je, het feit dat ze een knappe, zelfverzekerde, spontane meid is, maakt haar voor mij 100x aantrekkelijker dan 10kg meer of minder. Dat zeg ik keer op keer. En toch blijft ze heel onzeker, depri en schaamt ze zich. Haar energie is zo anders als voorheen.
Als man vond ik het fijn als ze vol zelfvertrouwen in zelf gekochte lingerie mij opwachtte in de slaapkamer. Die vrouwelijke energie is veel belangrijker dan een paar kilo meer of minder. Een vrouw die zich goed voelt is namelijk heel aantrekkelijk. Maar die energie is weg.
Als ik haar in haar nek zoen en zeg dat ze mooi is, terwijl ze naakt voor de spiegel staat, dan vraagt ze of ik gek ben. Wordt dan uitgemaakt voor leugenaar. Haar buik mag ik niet zien of strelen.
Kan je zeggen dat dat komt omdat ik haar begeleid met sport, maar dat is me te ver gezocht. Er is meer aan de hand, en ik blijf zoeken (ook in de spiegel).
Nogmaals dank voor alle reacties!
En waarom ging het uit eigenlijk? Omdat ze niet genoeg 'afslankte'?
Ja, en heb haar weer terug genomen toen de eerste kilo eraf was.
Weet je, het feit dat ze een knappe, zelfverzekerde, spontane meid is, maakt haar voor mij 100x aantrekkelijker dan 10kg meer of minder. Dat zeg ik keer op keer. En toch blijft ze heel onzeker, depri en schaamt ze zich. Haar energie is zo anders als voorheen.
Als man vond ik het fijn als ze vol zelfvertrouwen in zelf gekochte lingerie mij opwachtte in de slaapkamer. Die vrouwelijke energie is veel belangrijker dan een paar kilo meer of minder. Een vrouw die zich goed voelt is namelijk heel aantrekkelijk. Maar die energie is weg.
Als ik haar in haar nek zoen en zeg dat ze mooi is, terwijl ze naakt voor de spiegel staat, dan vraagt ze of ik gek ben. Wordt dan uitgemaakt voor leugenaar. Haar buik mag ik niet zien of strelen.
Kan je zeggen dat dat komt omdat ik haar begeleid met sport, maar dat is me te ver gezocht. Er is meer aan de hand, en ik blijf zoeken (ook in de spiegel).
Nogmaals dank voor alle reacties!
donderdag 25 april 2013 om 15:00
Geen idee hoe lang vriendin is dus ook geen idee of 61kilo veel is of niet veel. Maar uitgaande van het feit dat de 50kilo van 1 1/2 jaar terug een gezond gewicht was vind ik 1/5 van je gewicht aankomen in 1 1/2 jaar tijd toch een zorgwekkende ontwikkeling. En dan kun je op je vingers natellen dat het na die 1 1/2 jaar of na die 11 kilo niet ineens stopt als er niet iets drastisch verandert in het eet/beweeg patroon.
Begrijp niet dat hier zo gemakkelijk over die 11 kilo heengestapt wordt als zijnde niets aan de hand. (tenzij die 50kilo van 1 1/2 terug zwaar ondergewicht was-maar volgens TO is dat niet het geval dus daar gaan we dan maar van uit).
Verder verbaas ik me echt wel over het feit dat hier schijnbaar bijna alle vrouwen het niet erg zouden vinden als hun partner zomaar 1/5 van zijn gewicht aankwam in 1 1/2 jaar tijd. Natuurlijk is mijn partner veel meer dan alleen het uiterlijk en ben ik vooral voor zijn innerlijk gevallen. Maar een onderdeel van zijn karakter was ook dat hij sportief in het leven stond. Dus als mijn man door een ongezond eet patroon of gewoon door veel te veel eten in 1 1/2 jaar tijd ineens een buikje zou gaan kweken, zou ik daar inderdaad problemen mee hebben. En andersom kan ik me ook heel goed voorstellen dat mijn man problemen zou hebben al ik lekker eten belangrijker zou vinden dan er in ieder geval mijn best voor zou doen om kwa lijf er in ieder geval nog redelijk uit te blijven zien. En dan redelijk in de zin van zoals hij me altijd gekend heeft. Daarbij incalculerend dat in twintig jaar tijd niet alles even strak kan blijven natuurlijk.
Maar ik krijg het idee dit topic lezende dat het not done is zo over gewichtstoename van je partner te denken.
Begrijp niet dat hier zo gemakkelijk over die 11 kilo heengestapt wordt als zijnde niets aan de hand. (tenzij die 50kilo van 1 1/2 terug zwaar ondergewicht was-maar volgens TO is dat niet het geval dus daar gaan we dan maar van uit).
Verder verbaas ik me echt wel over het feit dat hier schijnbaar bijna alle vrouwen het niet erg zouden vinden als hun partner zomaar 1/5 van zijn gewicht aankwam in 1 1/2 jaar tijd. Natuurlijk is mijn partner veel meer dan alleen het uiterlijk en ben ik vooral voor zijn innerlijk gevallen. Maar een onderdeel van zijn karakter was ook dat hij sportief in het leven stond. Dus als mijn man door een ongezond eet patroon of gewoon door veel te veel eten in 1 1/2 jaar tijd ineens een buikje zou gaan kweken, zou ik daar inderdaad problemen mee hebben. En andersom kan ik me ook heel goed voorstellen dat mijn man problemen zou hebben al ik lekker eten belangrijker zou vinden dan er in ieder geval mijn best voor zou doen om kwa lijf er in ieder geval nog redelijk uit te blijven zien. En dan redelijk in de zin van zoals hij me altijd gekend heeft. Daarbij incalculerend dat in twintig jaar tijd niet alles even strak kan blijven natuurlijk.
Maar ik krijg het idee dit topic lezende dat het not done is zo over gewichtstoename van je partner te denken.
donderdag 25 april 2013 om 15:04
quote:Katherina schreef op 25 april 2013 @ 14:49:
[...]
En als haar favoriete kleedje maat 32 was, en ze met haar 10 kilo extra nu opeens een goede maat 38 is, is het dan nog steeds John's goed recht om haar te helpen? Ik zou maat 32 voor een vrouw van halverwege de 30 best anorectisch vinden. Echt waar. Gesteld dat het zo is.
Dat is natuurlijk een van de problemen, als vrouw mag je niet mager zijn want dan ben je meteen anorectisch. Ook al is dat altijd je figuur geweest en heb je geen eetprobleem.
En als je dan ineens 10% van je gewicht bijkomt, dan moet je daar blij mee zijn, want past beter in het plaatje van een 'normale vrouw'. En als je durft te laten blijken dat je die gewichtstoename toch niet zo leuk vindt, omdat je in geen kleren meer past, word je ter plekke gestenigd.
[...]
En als haar favoriete kleedje maat 32 was, en ze met haar 10 kilo extra nu opeens een goede maat 38 is, is het dan nog steeds John's goed recht om haar te helpen? Ik zou maat 32 voor een vrouw van halverwege de 30 best anorectisch vinden. Echt waar. Gesteld dat het zo is.
Dat is natuurlijk een van de problemen, als vrouw mag je niet mager zijn want dan ben je meteen anorectisch. Ook al is dat altijd je figuur geweest en heb je geen eetprobleem.
En als je dan ineens 10% van je gewicht bijkomt, dan moet je daar blij mee zijn, want past beter in het plaatje van een 'normale vrouw'. En als je durft te laten blijken dat je die gewichtstoename toch niet zo leuk vindt, omdat je in geen kleren meer past, word je ter plekke gestenigd.
donderdag 25 april 2013 om 15:12
quote:baukje schreef op 25 april 2013 @ 15:00:
Maar ik krijg het idee dit topic lezende dat het not done is zo over gewichtstoename van je partner te denken.
Dat is het punt helemaal niet.
Waar ik zelf bijvoorbeeld over val:
- het uitmaken als partner niet snel genoeg afvalt
- haar pas terugnemen bij x kilo minder
- de extreme focus op uiterlijk en getallen
- het meer dan dwingende karakter dat TO hier laat zien
- het voorbijgaan aan de psychische gesteldheid
Maar ik krijg het idee dit topic lezende dat het not done is zo over gewichtstoename van je partner te denken.
Dat is het punt helemaal niet.
Waar ik zelf bijvoorbeeld over val:
- het uitmaken als partner niet snel genoeg afvalt
- haar pas terugnemen bij x kilo minder
- de extreme focus op uiterlijk en getallen
- het meer dan dwingende karakter dat TO hier laat zien
- het voorbijgaan aan de psychische gesteldheid
donderdag 25 april 2013 om 15:12
Ik ben het bijna met je eens Nepthys. Als het bij je bouw past om slank te zijn, dan snap ik dat je verdrietig bent als je veel aankomt. Zelfs als iedereen zegt dat het je beter staat.
Maar als die vriendin van TO werkelijk ongezond licht is en hij voedt de situatie door zo door te drammen, dan ben ik het weer niet met je eens.
Maar als die vriendin van TO werkelijk ongezond licht is en hij voedt de situatie door zo door te drammen, dan ben ik het weer niet met je eens.
Some flies are too awesome for the wall
donderdag 25 april 2013 om 15:13
Als je zelf weet waardoor je aankomt, dan laat je toch je bloed niet testen?
En welke idioot geeft/ verkoopt / spuit groeihormoon?
http://www.eigenkracht.nl ... itness/2005/groeihormoon2
Ik vind het vrij kwalijk dat TO zich dáár niet druk over maakt.
En welke idioot geeft/ verkoopt / spuit groeihormoon?
http://www.eigenkracht.nl ... itness/2005/groeihormoon2
Ik vind het vrij kwalijk dat TO zich dáár niet druk over maakt.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 25 april 2013 om 15:14
quote:baukje schreef op 25 april 2013 @ 15:00:
Geen idee hoe lang vriendin is dus ook geen idee of 61kilo veel is of niet veel. Maar uitgaande van het feit dat de 50kilo van 1 1/2 jaar terug een gezond gewicht was vind ik 1/5 van je gewicht aankomen in 1 1/2 jaar tijd toch een zorgwekkende ontwikkeling. En dan kun je op je vingers natellen dat het na die 1 1/2 jaar of na die 11 kilo niet ineens stopt als er niet iets drastisch verandert in het eet/beweeg patroon.
Begrijp niet dat hier zo gemakkelijk over die 11 kilo heengestapt wordt als zijnde niets aan de hand. (tenzij die 50kilo van 1 1/2 terug zwaar ondergewicht was-maar volgens TO is dat niet het geval dus daar gaan we dan maar van uit).
Verder verbaas ik me echt wel over het feit dat hier schijnbaar bijna alle vrouwen het niet erg zouden vinden als hun partner zomaar 1/5 van zijn gewicht aankwam in 1 1/2 jaar tijd. Natuurlijk is mijn partner veel meer dan alleen het uiterlijk en ben ik vooral voor zijn innerlijk gevallen. Maar een onderdeel van zijn karakter was ook dat hij sportief in het leven stond. Dus als mijn man door een ongezond eet patroon of gewoon door veel te veel eten in 1 1/2 jaar tijd ineens een buikje zou gaan kweken, zou ik daar inderdaad problemen mee hebben. En andersom kan ik me ook heel goed voorstellen dat mijn man problemen zou hebben al ik lekker eten belangrijker zou vinden dan er in ieder geval mijn best voor zou doen om kwa lijf er in ieder geval nog redelijk uit te blijven zien. En dan redelijk in de zin van zoals hij me altijd gekend heeft. Daarbij incalculerend dat in twintig jaar tijd niet alles even strak kan blijven natuurlijk.
Maar ik krijg het idee dit topic lezende dat het not done is zo over gewichtstoename van je partner te denken.Fijn dat er ook vrouwen zijn die het begrijpen, en er voor uit durven komen dat uiterlijk gewoon een factor is. Niet de belangrijkste natuurlijk, en zeker ook niet in de categorie houden van. Maar als je beweert dat het niet meespeelt, dan ben je vaak zelf... ach nee laat maar.
Geen idee hoe lang vriendin is dus ook geen idee of 61kilo veel is of niet veel. Maar uitgaande van het feit dat de 50kilo van 1 1/2 jaar terug een gezond gewicht was vind ik 1/5 van je gewicht aankomen in 1 1/2 jaar tijd toch een zorgwekkende ontwikkeling. En dan kun je op je vingers natellen dat het na die 1 1/2 jaar of na die 11 kilo niet ineens stopt als er niet iets drastisch verandert in het eet/beweeg patroon.
Begrijp niet dat hier zo gemakkelijk over die 11 kilo heengestapt wordt als zijnde niets aan de hand. (tenzij die 50kilo van 1 1/2 terug zwaar ondergewicht was-maar volgens TO is dat niet het geval dus daar gaan we dan maar van uit).
Verder verbaas ik me echt wel over het feit dat hier schijnbaar bijna alle vrouwen het niet erg zouden vinden als hun partner zomaar 1/5 van zijn gewicht aankwam in 1 1/2 jaar tijd. Natuurlijk is mijn partner veel meer dan alleen het uiterlijk en ben ik vooral voor zijn innerlijk gevallen. Maar een onderdeel van zijn karakter was ook dat hij sportief in het leven stond. Dus als mijn man door een ongezond eet patroon of gewoon door veel te veel eten in 1 1/2 jaar tijd ineens een buikje zou gaan kweken, zou ik daar inderdaad problemen mee hebben. En andersom kan ik me ook heel goed voorstellen dat mijn man problemen zou hebben al ik lekker eten belangrijker zou vinden dan er in ieder geval mijn best voor zou doen om kwa lijf er in ieder geval nog redelijk uit te blijven zien. En dan redelijk in de zin van zoals hij me altijd gekend heeft. Daarbij incalculerend dat in twintig jaar tijd niet alles even strak kan blijven natuurlijk.
Maar ik krijg het idee dit topic lezende dat het not done is zo over gewichtstoename van je partner te denken.Fijn dat er ook vrouwen zijn die het begrijpen, en er voor uit durven komen dat uiterlijk gewoon een factor is. Niet de belangrijkste natuurlijk, en zeker ook niet in de categorie houden van. Maar als je beweert dat het niet meespeelt, dan ben je vaak zelf... ach nee laat maar.
donderdag 25 april 2013 om 15:15
quote:femselien schreef op 25 april 2013 @ 15:12:
Ik ben het bijna met je eens Nepthys. Als het bij je bouw past om slank te zijn, dan snap ik dat je verdrietig bent als je veel aankomt. Zelfs als iedereen zegt dat het je beter staat.
Maar als die vriendin van TO werkelijk ongezond licht is en hij voedt de situatie door zo door te drammen, dan ben ik het weer niet met je eens.Maar ik vertrouw TO er nog altijd op dat vriendin dus niet ongezond licht is. Hij kan natuurlijk liegen, maar ik bouw verder op de gegevens die ik heb.
Ik ben het bijna met je eens Nepthys. Als het bij je bouw past om slank te zijn, dan snap ik dat je verdrietig bent als je veel aankomt. Zelfs als iedereen zegt dat het je beter staat.
Maar als die vriendin van TO werkelijk ongezond licht is en hij voedt de situatie door zo door te drammen, dan ben ik het weer niet met je eens.Maar ik vertrouw TO er nog altijd op dat vriendin dus niet ongezond licht is. Hij kan natuurlijk liegen, maar ik bouw verder op de gegevens die ik heb.
donderdag 25 april 2013 om 15:16
quote:blijfgewoonbianca schreef op 25 april 2013 @ 15:13:
Als je zelf weet waardoor je aankomt, dan laat je toch je bloed niet testen?
En welke idioot geeft/ verkoopt / spuit groeihormoon?
http://www.eigenkracht.nl ... itness/2005/groeihormoon2
Ik vind het vrij kwalijk dat TO zich dáár niet druk over maakt.Le-zen. Heb al geschreven dat ik zwaar tegen groeihormonen ben, het afgeraden heb, etc. heb me sterk uitgesproken, ook over de hardcore dieetpillen die ze nam. Maar ja, zij is baas in eigen lijf he.
Als je zelf weet waardoor je aankomt, dan laat je toch je bloed niet testen?
En welke idioot geeft/ verkoopt / spuit groeihormoon?
http://www.eigenkracht.nl ... itness/2005/groeihormoon2
Ik vind het vrij kwalijk dat TO zich dáár niet druk over maakt.Le-zen. Heb al geschreven dat ik zwaar tegen groeihormonen ben, het afgeraden heb, etc. heb me sterk uitgesproken, ook over de hardcore dieetpillen die ze nam. Maar ja, zij is baas in eigen lijf he.
donderdag 25 april 2013 om 15:19
donderdag 25 april 2013 om 15:19
Haha dan ben je wat zelf...? John?
Mensen die niet enkel naar uiterlijk kijken zijn niet te bevatten voor je? Misschien zegt "the picture of Dorian Gray" je wat. Prachtig uiterlijk maar het innerlijk was niet zo fris, laten we het daar maar op houden. Knappe mensen met zo'n attitude zijn grote afknappers, en later als we oud zijn worden we toch allemaal lelijk. Ben benieuwd wat je dan nog van je insteek vindt, beste John.
Mensen die niet enkel naar uiterlijk kijken zijn niet te bevatten voor je? Misschien zegt "the picture of Dorian Gray" je wat. Prachtig uiterlijk maar het innerlijk was niet zo fris, laten we het daar maar op houden. Knappe mensen met zo'n attitude zijn grote afknappers, en later als we oud zijn worden we toch allemaal lelijk. Ben benieuwd wat je dan nog van je insteek vindt, beste John.
Some flies are too awesome for the wall
donderdag 25 april 2013 om 15:21
quote:john77 schreef op 25 april 2013 @ 15:17:
[...]
Zoek ironie even op in het woordenboek.
Oh, het was een grapje? Leuk, zo over de rug van je partner.
Ik blijf erbij: haar onzekerheid wordt gevoed door jouw ideaalbeeld en het feit dat ze daar niet aan voldoet. Geloof me, ze voelt feilloos aan dat jij haar zo veel minder aantrekkelijk vindt.
[...]
Zoek ironie even op in het woordenboek.
Oh, het was een grapje? Leuk, zo over de rug van je partner.
Ik blijf erbij: haar onzekerheid wordt gevoed door jouw ideaalbeeld en het feit dat ze daar niet aan voldoet. Geloof me, ze voelt feilloos aan dat jij haar zo veel minder aantrekkelijk vindt.
