Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik ben dik
maandag 24 februari 2014 om 00:26
Ik ben dik. Zo. Dat is eruit. Verschrikkelijk om toe te moeten geven maar het is nu eenmaal zo. Ik weeg 108 kilo bij 176 cm en moet dus dringend 30 kilo afvallen.
En daar zit het probleem. Ik zit ziek thuis en kan niet sporten, maar eten gaat me prima af helaas. En zo dus in 3 maanden tijd 9 kilo aangekomen. Was al nooit slank maar dit is echt mijn dieptepunt.
Wat ik met dit topic wil? Niet veel, weet wat ik moet doen en dat ik het zelf moet doen maar wellicht wat herkenning of lieve motiverende woorden?
En daar zit het probleem. Ik zit ziek thuis en kan niet sporten, maar eten gaat me prima af helaas. En zo dus in 3 maanden tijd 9 kilo aangekomen. Was al nooit slank maar dit is echt mijn dieptepunt.
Wat ik met dit topic wil? Niet veel, weet wat ik moet doen en dat ik het zelf moet doen maar wellicht wat herkenning of lieve motiverende woorden?
!
woensdag 26 februari 2014 om 01:01
Weet je Life-is-hard, eigenlijk is het dik zijn helemaal niet jouw echte probleem, dat zit hem heel ergens anders, in het gevoel van moeten wat je nu niet kan handelen in combinatie met je burn-out.
Dus, probeer het moeten los te laten, probeer je te zetten tot een blokje om, niet om calorieën te verbranden, maar om je hoofd leeg te krijgen, want dat heb je nodig... En ja, deze ervaringsdeskundige weet dat het gaan ontzettend moeilijk is in het begin, maar je zult merken dat die stappen, het gewoon maar lopen je hoofd leeg maakt, zorgt dat je je beter gaat voelen...
En daarnaast de eerste stap gaat zetten naar een gezond gewicht, want ik ben dik of ik ben dun, laat dat maar los, dat gaat je niet helpen, het streven naar een gezond lijf en een gezond hoofd, dat gaat je behoeden om op dit punt van je leven nooit meer terug te keren...
Sterkte!
Dus, probeer het moeten los te laten, probeer je te zetten tot een blokje om, niet om calorieën te verbranden, maar om je hoofd leeg te krijgen, want dat heb je nodig... En ja, deze ervaringsdeskundige weet dat het gaan ontzettend moeilijk is in het begin, maar je zult merken dat die stappen, het gewoon maar lopen je hoofd leeg maakt, zorgt dat je je beter gaat voelen...
En daarnaast de eerste stap gaat zetten naar een gezond gewicht, want ik ben dik of ik ben dun, laat dat maar los, dat gaat je niet helpen, het streven naar een gezond lijf en een gezond hoofd, dat gaat je behoeden om op dit punt van je leven nooit meer terug te keren...
Sterkte!
woensdag 26 februari 2014 om 08:10
Wauw justofakind, je prikt dwars door mij heen, knap! Mijn gewicht is idd het gevolg van mijn burnout, en eerdere vervelende ervaringen.
Vandaar dat ik doorverwezen wil worden naar een diëtiste én een peut, want als het in mijn koppie beter gaat, volgt mijn eetprobleem vanzelf. Alleen 'diëten' werkt natuurlijk niet als hrt in mijn hoofd nog slecht gaat.
Ik blijf het zeggen: wat een fijne, bemoedigende reacties! Die motiveren mij enorm, ben niet zo van de harde aanpak, dit werkt veel beter voor mij, bedankt allen!
Vandaar dat ik doorverwezen wil worden naar een diëtiste én een peut, want als het in mijn koppie beter gaat, volgt mijn eetprobleem vanzelf. Alleen 'diëten' werkt natuurlijk niet als hrt in mijn hoofd nog slecht gaat.
Ik blijf het zeggen: wat een fijne, bemoedigende reacties! Die motiveren mij enorm, ben niet zo van de harde aanpak, dit werkt veel beter voor mij, bedankt allen!
woensdag 26 februari 2014 om 10:48
Ik ga je proberen een beetje te volgen Life-is-hard,
want ik was vanaf puber een kind met een eetprobleem,
als zijnde emotie-eter.
Nu ben ik door gezond verstand en gewoon goed zorgen voor lijf en hoofd in totaal 50 kilo lichter, en al bijna een jaar op gewicht (hoewel, er gaat nog steeds af en toe iets af)
want ik was vanaf puber een kind met een eetprobleem,
als zijnde emotie-eter.
Nu ben ik door gezond verstand en gewoon goed zorgen voor lijf en hoofd in totaal 50 kilo lichter, en al bijna een jaar op gewicht (hoewel, er gaat nog steeds af en toe iets af)
woensdag 26 februari 2014 om 15:57
Hehoi!
Wat fijn om te lezen dat ik niet in het zelfde schuitje zit/zat!
Ik ben 27 en zit thuis omdat ik overspannen ben. Van een regelmatige daginvulling naar niks 'kunnen' zorgt bij mij ook voor eetbuien. Alles wat voor handen is gaat/ging naar binnen.
Wat mij ontzettend heeft geholpen is een psych (cognitieve gedragstherapie, g-schema's invullen, Google maar eens), geen hoge lat maar wel aan het begin van de dag bedenken wat ik wil en wat ik eventueel uit zou kunnen voeren.
Mijn hond is, naast mijn vriend hoor, mijn steun en toeverlaat. Hij zorgt voor liefde én beweging! Voor meneer hond móét ik dagelijks wel het huis uit, bewegen en een frisse neus halen. Zoals bij alles.... De meters naar de deur zijn het zwaarst!!
Hoe meer ik ging bewegen, hoe beter ik het in mijn hoofd kon fiksen! En... Daar gaan de eetbuikilo's!
Stel geen hoge doelen, ga anders per dag een rondje van een paar minuten wandelen... Kijk of je dit kan opbouwen en misschien lukt het zelfs om over een paar weken (maanden) een stuk te rennen!
En... Ik liet mijn vriend de boodschappen doen. Niet alleen omdat ik de prikkels van een supermarkt niet kon handelen (en ik in een dorp woon, ons kent ons, en er een heeeele grote kans was dat ik steeds weer moest uitleggen hoe het ging en wat er aan de hand was) maar ook omdat mijn lieve vriendje haat heeft aan snaaispul....
Life is hard, misschien wil je het niet horen... Maar ik kan het nu zeggen: the only way is up! En wat heb je daarboven een prachtig uitzicht!
Wat fijn om te lezen dat ik niet in het zelfde schuitje zit/zat!
Ik ben 27 en zit thuis omdat ik overspannen ben. Van een regelmatige daginvulling naar niks 'kunnen' zorgt bij mij ook voor eetbuien. Alles wat voor handen is gaat/ging naar binnen.
Wat mij ontzettend heeft geholpen is een psych (cognitieve gedragstherapie, g-schema's invullen, Google maar eens), geen hoge lat maar wel aan het begin van de dag bedenken wat ik wil en wat ik eventueel uit zou kunnen voeren.
Mijn hond is, naast mijn vriend hoor, mijn steun en toeverlaat. Hij zorgt voor liefde én beweging! Voor meneer hond móét ik dagelijks wel het huis uit, bewegen en een frisse neus halen. Zoals bij alles.... De meters naar de deur zijn het zwaarst!!
Hoe meer ik ging bewegen, hoe beter ik het in mijn hoofd kon fiksen! En... Daar gaan de eetbuikilo's!
Stel geen hoge doelen, ga anders per dag een rondje van een paar minuten wandelen... Kijk of je dit kan opbouwen en misschien lukt het zelfs om over een paar weken (maanden) een stuk te rennen!
En... Ik liet mijn vriend de boodschappen doen. Niet alleen omdat ik de prikkels van een supermarkt niet kon handelen (en ik in een dorp woon, ons kent ons, en er een heeeele grote kans was dat ik steeds weer moest uitleggen hoe het ging en wat er aan de hand was) maar ook omdat mijn lieve vriendje haat heeft aan snaaispul....
Life is hard, misschien wil je het niet horen... Maar ik kan het nu zeggen: the only way is up! En wat heb je daarboven een prachtig uitzicht!
Vandaag is de mooiste dag.
donderdag 27 februari 2014 om 01:58
Ik ben ook dik. 1.82 met 103 kilo. Ben net 3 kilo afgevallen . Toch leuk om de reacties aan jou te lezen . Zitten toch weer mensen tussen van de harde manier. Ga sporten en eet minder en snappen niet dat dat niet ff 123 gaat en zo makkelijk is. Ik haat sporten. Vind het verschrikkelijk en als je dat zegt dan bega je meestal een doodzonde maar ik heb het geaccepteerd. Ik vind het niks. Mijn planning is idd om te gaan wandelen . Eerst klein blokje en hopelijk steeds groter. Er hangt een outfit in de kast en sport schoenen ook. Ben benieuwd of diëtiste wat is. Als je emotie eter bent denk ik dat de psych je beter kan helpen. Hoop dat ie uit je burn-out komt en de energie krijgt om af te vallen en sporten.
donderdag 27 februari 2014 om 06:54
Dank schorpioen! En wat goed dat je al 3 kilo bent afgevallen! Dat is een begin en hopelijk motiveert het je om verder te gaan.
Fijn dat de reacties in dit topic ook anderen helpen. En zelfs de hardere reacties zijn goed bedoeld dus ook die waardeer ik.
Schijnbaar zitten er meer mensen in mijn situatie, misschien kunnen we elkaar motiveren en stimuleren!
Fijn dat de reacties in dit topic ook anderen helpen. En zelfs de hardere reacties zijn goed bedoeld dus ook die waardeer ik.
Schijnbaar zitten er meer mensen in mijn situatie, misschien kunnen we elkaar motiveren en stimuleren!
donderdag 27 februari 2014 om 07:46
quote:life_is_hard schreef op 26 februari 2014 @ 08:10:
Wauw justofakind, je prikt dwars door mij heen, knap! Mijn gewicht is idd het gevolg van mijn burnout, en eerdere vervelende ervaringen.
Vandaar dat ik doorverwezen wil worden naar een diëtiste én een peut, want als het in mijn koppie beter gaat, volgt mijn eetprobleem vanzelf. Alleen 'diëten' werkt natuurlijk niet als hrt in mijn hoofd nog slecht gaat.
Ik blijf het zeggen: wat een fijne, bemoedigende reacties! Die motiveren mij enorm, ben niet zo van de harde aanpak, dit werkt veel beter voor mij, bedankt allen!
Dieten werkt sowieso niet. Je moet jezelf een andere levensstijl aanwennen en blijven aanhouden. Voor de rest van je leven. Dat is echt wat anders.
Focus je in dat verband dan ook niet op het idee van sporten. Begin maar eens met elke dag een uurtje wandelen, even lekker doorstappen. Fietsen, idem dito. Dan kun je als je eenmaal weer wat conditie hebt, altijd nog iets zoeken wat je leuk vindt om te doen. Want tegen je zin in de sportschool staan levert zeker nu niks op.
En leer écht goed en gezond koken, dan voelt het ook allemaal niet als een straf, maar als een beloning, dat je goed vorr jezelf mag en moet zorgen.
Wauw justofakind, je prikt dwars door mij heen, knap! Mijn gewicht is idd het gevolg van mijn burnout, en eerdere vervelende ervaringen.
Vandaar dat ik doorverwezen wil worden naar een diëtiste én een peut, want als het in mijn koppie beter gaat, volgt mijn eetprobleem vanzelf. Alleen 'diëten' werkt natuurlijk niet als hrt in mijn hoofd nog slecht gaat.
Ik blijf het zeggen: wat een fijne, bemoedigende reacties! Die motiveren mij enorm, ben niet zo van de harde aanpak, dit werkt veel beter voor mij, bedankt allen!
Dieten werkt sowieso niet. Je moet jezelf een andere levensstijl aanwennen en blijven aanhouden. Voor de rest van je leven. Dat is echt wat anders.
Focus je in dat verband dan ook niet op het idee van sporten. Begin maar eens met elke dag een uurtje wandelen, even lekker doorstappen. Fietsen, idem dito. Dan kun je als je eenmaal weer wat conditie hebt, altijd nog iets zoeken wat je leuk vindt om te doen. Want tegen je zin in de sportschool staan levert zeker nu niks op.
En leer écht goed en gezond koken, dan voelt het ook allemaal niet als een straf, maar als een beloning, dat je goed vorr jezelf mag en moet zorgen.
donderdag 27 februari 2014 om 07:57
quote:bloempje86 schreef op 25 februari 2014 @ 10:23:
[...]
Met dat laatste punt ben ik het niet helemaal eens. De ongebrande noten zijn een stuk duurder dan een zak chips. Echt fruitsap is duurder dan frisdrank en een pak frikandellen is goedkoper dan het meeste fruit, zoals ananas of mango.Buttsmoes. Nederlanders willen veel voor weinig, dat is onze volksaard. We moeten hier ook maar eens accepteren dat gezond eten een redelijke prijs heeft, en dat wil helemaal niet zeggen dat het heel veel geld hoeft te kosten. In landen als Italie en Spanje, waar mensen gemiddeld minder inkomen hebben dan wij, wordt relatief veel meer aan gezonde, pure voeding uitgegeven. Omdat ze daar meer belang aan de kwaliteit van voeding hechten. Chips, snacks en frisdrank zijn totaal overbodig in het voedingspatroon. En ik ken weinig mensen die dat als maaltijd eten, het is ook nog allemaal extra.
[...]
Met dat laatste punt ben ik het niet helemaal eens. De ongebrande noten zijn een stuk duurder dan een zak chips. Echt fruitsap is duurder dan frisdrank en een pak frikandellen is goedkoper dan het meeste fruit, zoals ananas of mango.Buttsmoes. Nederlanders willen veel voor weinig, dat is onze volksaard. We moeten hier ook maar eens accepteren dat gezond eten een redelijke prijs heeft, en dat wil helemaal niet zeggen dat het heel veel geld hoeft te kosten. In landen als Italie en Spanje, waar mensen gemiddeld minder inkomen hebben dan wij, wordt relatief veel meer aan gezonde, pure voeding uitgegeven. Omdat ze daar meer belang aan de kwaliteit van voeding hechten. Chips, snacks en frisdrank zijn totaal overbodig in het voedingspatroon. En ik ken weinig mensen die dat als maaltijd eten, het is ook nog allemaal extra.
donderdag 27 februari 2014 om 09:24
TO: ik zit in dezelfde situatie nu. Alleen raadde mij psycholoog af om naar een dietiste te gaan. Je gaat dan weer druk op jezelf leggen, waardoor je geestelijk weer minder goed in je vel komt te zitten. Ik kreeg het advies om een dagritme aan te houden en ook regelmaat in eten te houden en elke dag een half uur buiten wandelen. In het begin is dat allemaal lastig. Ik ga nog steeds smiddags liggen om te rusten. Ik wissel inspanning nu af met ontspanning.
Het is in het begin lastig om naar je lichaam te luisteren, maar dat komt vanzelf. Ik had hier ook veel steun van mijn partner, die mij ook gewoon naar bed stuurde 's middags. Af en toe frustrerend, maar hij had het wel altijd eerder door dan ik dat het moest!
Als ik jou was, zou ik dus beginnen met elke dag even naar buiten en dat langzaam opbouwen. Ik weet niet of je in de stad of het platteland woont, maar ik vond het het fijnst om echt in de bossen of op landweggetjes te lopen. Veel minder prikkels die binnenkomen en uiteindelijk merk je dat je er energie voor terug krijgt.
Succes TO!
Het is in het begin lastig om naar je lichaam te luisteren, maar dat komt vanzelf. Ik had hier ook veel steun van mijn partner, die mij ook gewoon naar bed stuurde 's middags. Af en toe frustrerend, maar hij had het wel altijd eerder door dan ik dat het moest!
Als ik jou was, zou ik dus beginnen met elke dag even naar buiten en dat langzaam opbouwen. Ik weet niet of je in de stad of het platteland woont, maar ik vond het het fijnst om echt in de bossen of op landweggetjes te lopen. Veel minder prikkels die binnenkomen en uiteindelijk merk je dat je er energie voor terug krijgt.
Succes TO!
donderdag 27 februari 2014 om 10:05
Hallo
ik zit in dezelfde situatie.
Ik ben reeds 4 maanden thuis door burnout, ben het afgelopen jaar 20 kg aangekomen en weeg nu 105 voor 1m71.
Ik weet dat ik te dik ben, ik zie het cijfer van de weegschaal omhoog gaan, maar het gekke is dat dit me niet veel lijkt te doen.
Ik ken het gevoel van wel willen maar niet kunnen. Al maanden zeg ik tegen mezelf "nu gaat de knop om". Ik zou mezelf echt willen wakkerschudden maar dat lukt niet...
Deze week ben ik weer begonnen met gezonde voeding te kopen. Op dit moment ben ik een gezond stoofpotje aan het maken, maar intussen heb ik alweer een enkele rijstkoeken naar binnen gesmikkeld...
Ik heb ook de indruk dat ik niet uitzonderlijk slecht eet (geen chips, geen koeken, geen chocolade...), maar ik beweeg minder, dus blijft het gewicht sneller aan me plakken...
Ik las ook dat stresshormonen zorgen voor extra vetopname (maar misschien probeer ik mezelf dat wijs te maken).
Ik ga ook naar de psych, deze heeft me afgeraden om te gaan wandelen omdat ik daar meer de kans heb om na te denken, wat niet goed voor me is.
Ik probeer nu enkele dagen per week naar de winkel te fietsen. Het is echt puffen en hijgen, maar het lukt me net. (ben ik ook wel fier op, ook al fiets ik maar 1km)
Ik heb me ingeschreven voor groepssessies in het ziekenhuis om af te vallen: 15 sessies van 3u begeleid door een dietist en een psych en dit over en periode van 1,5 jaar.
Het is behoorlijk duur, er wordt niets terugbetaald maar ik denk (en hoop) dat me dit weer op het juiste spoor kan brengen.
Ik hoop dat ik 2 projecten aankan: burnout onder controle krijgen en het vermageren.
Misschien kunnen we wat voor mekaar betekenen....
Ik wens je alvast heel veel succes toe.
Het lukt je wel, niet te streng voor jezelf zijn.
xxx
ik zit in dezelfde situatie.
Ik ben reeds 4 maanden thuis door burnout, ben het afgelopen jaar 20 kg aangekomen en weeg nu 105 voor 1m71.
Ik weet dat ik te dik ben, ik zie het cijfer van de weegschaal omhoog gaan, maar het gekke is dat dit me niet veel lijkt te doen.
Ik ken het gevoel van wel willen maar niet kunnen. Al maanden zeg ik tegen mezelf "nu gaat de knop om". Ik zou mezelf echt willen wakkerschudden maar dat lukt niet...
Deze week ben ik weer begonnen met gezonde voeding te kopen. Op dit moment ben ik een gezond stoofpotje aan het maken, maar intussen heb ik alweer een enkele rijstkoeken naar binnen gesmikkeld...
Ik heb ook de indruk dat ik niet uitzonderlijk slecht eet (geen chips, geen koeken, geen chocolade...), maar ik beweeg minder, dus blijft het gewicht sneller aan me plakken...
Ik las ook dat stresshormonen zorgen voor extra vetopname (maar misschien probeer ik mezelf dat wijs te maken).
Ik ga ook naar de psych, deze heeft me afgeraden om te gaan wandelen omdat ik daar meer de kans heb om na te denken, wat niet goed voor me is.
Ik probeer nu enkele dagen per week naar de winkel te fietsen. Het is echt puffen en hijgen, maar het lukt me net. (ben ik ook wel fier op, ook al fiets ik maar 1km)
Ik heb me ingeschreven voor groepssessies in het ziekenhuis om af te vallen: 15 sessies van 3u begeleid door een dietist en een psych en dit over en periode van 1,5 jaar.
Het is behoorlijk duur, er wordt niets terugbetaald maar ik denk (en hoop) dat me dit weer op het juiste spoor kan brengen.
Ik hoop dat ik 2 projecten aankan: burnout onder controle krijgen en het vermageren.
Misschien kunnen we wat voor mekaar betekenen....
Ik wens je alvast heel veel succes toe.
Het lukt je wel, niet te streng voor jezelf zijn.
xxx
donderdag 27 februari 2014 om 11:04
quote:post-it schreef op 27 februari 2014 @ 09:24:
TO: ik zit in dezelfde situatie nu. Alleen raadde mij psycholoog af om naar een dietiste te gaan. Je gaat dan weer druk op jezelf leggen, waardoor je geestelijk weer minder goed in je vel komt te zitten. Ik kreeg het advies om een dagritme aan te houden en ook regelmaat in eten te houden en elke dag een half uur buiten wandelen. In het begin is dat allemaal lastig. Ik ga nog steeds smiddags liggen om te rusten. Ik wissel inspanning nu af met ontspanning.
Het is in het begin lastig om naar je lichaam te luisteren, maar dat komt vanzelf. Ik had hier ook veel steun van mijn partner, die mij ook gewoon naar bed stuurde 's middags. Af en toe frustrerend, maar hij had het wel altijd eerder door dan ik dat het moest!
Als ik jou was, zou ik dus beginnen met elke dag even naar buiten en dat langzaam opbouwen. Ik weet niet of je in de stad of het platteland woont, maar ik vond het het fijnst om echt in de bossen of op landweggetjes te lopen. Veel minder prikkels die binnenkomen en uiteindelijk merk je dat je er energie voor terug krijgt.
Succes TO!
Ik kan me hier wel in vinden... en ook in de post van just one of a kind!
Heb ook een fikse burnout (tot het niveau van 0 prikkels aankunnen en alleen in een donkere kamer willen zijn) door gewerkt. Ook ik heb in die periode en in de aanloop zo'n 15-20 kilo overgewicht opgebouwd.. Stress, emotie-eten, niet meer kunnen kiezen in de supermarkt (paniekaanvallen). Dit terwijl ik dondersgoed weet hoe te koken, (zonder pakjes en zakjes) en wat wel of niet te eten. Maar het lukte gewoonweg niet, ik zat teveel in de knoop. Reacties als 'gewoon niet doen/ niet kopen/ niet eten' zijn misschien wel logisch en waar, maar niet altijd toepasbaar als je niet goed in je vel zit.
Ik ben er wel uit gekomen met therapie, maar heb me ook bewust niet direct gefocussed op de kilo's. Dit in overleg met de psych. Een burnout uitkomen was voor mij meer dan een dagtaak, ik had meerdere sessies therapie per week en de 'naweeën' daarvan. Het zou toen niet hebben gepast en hoogstwaarschijnlijk ook niet succesvol zijn. Ook gelet op mijn giga perfectionistische aard toen..
Ik heb natuurlijk wel opgelet dat m'n eet patroon weer langzaam gezonder werd met behulp van m'n ouders, vaak bij hun aanschuiven. Ook ik ben begonnen met wandelen in de natuur, waar zo weinig mogelijk mensen kwamen bij voorkeur. Eerst 5 minuten en zo opbouwend. Maar toen nog niet denkend aan afvallen en hoe snel ik moest lopen e.d.
Met serieus afvallen ben ik nu succesvol bezig. Ik heb er nu rust en ruimte voor in m'n hoofd en ben al goed op weg om wat minder perfectionistisch te zijn. Voor mij was het de manier om het dus los te koppelen, maar dat is persoonlijk..
Ik wens een goed herstel in je eigen tempo op een manier die bij jou past!
TO: ik zit in dezelfde situatie nu. Alleen raadde mij psycholoog af om naar een dietiste te gaan. Je gaat dan weer druk op jezelf leggen, waardoor je geestelijk weer minder goed in je vel komt te zitten. Ik kreeg het advies om een dagritme aan te houden en ook regelmaat in eten te houden en elke dag een half uur buiten wandelen. In het begin is dat allemaal lastig. Ik ga nog steeds smiddags liggen om te rusten. Ik wissel inspanning nu af met ontspanning.
Het is in het begin lastig om naar je lichaam te luisteren, maar dat komt vanzelf. Ik had hier ook veel steun van mijn partner, die mij ook gewoon naar bed stuurde 's middags. Af en toe frustrerend, maar hij had het wel altijd eerder door dan ik dat het moest!
Als ik jou was, zou ik dus beginnen met elke dag even naar buiten en dat langzaam opbouwen. Ik weet niet of je in de stad of het platteland woont, maar ik vond het het fijnst om echt in de bossen of op landweggetjes te lopen. Veel minder prikkels die binnenkomen en uiteindelijk merk je dat je er energie voor terug krijgt.
Succes TO!
Ik kan me hier wel in vinden... en ook in de post van just one of a kind!
Heb ook een fikse burnout (tot het niveau van 0 prikkels aankunnen en alleen in een donkere kamer willen zijn) door gewerkt. Ook ik heb in die periode en in de aanloop zo'n 15-20 kilo overgewicht opgebouwd.. Stress, emotie-eten, niet meer kunnen kiezen in de supermarkt (paniekaanvallen). Dit terwijl ik dondersgoed weet hoe te koken, (zonder pakjes en zakjes) en wat wel of niet te eten. Maar het lukte gewoonweg niet, ik zat teveel in de knoop. Reacties als 'gewoon niet doen/ niet kopen/ niet eten' zijn misschien wel logisch en waar, maar niet altijd toepasbaar als je niet goed in je vel zit.
Ik ben er wel uit gekomen met therapie, maar heb me ook bewust niet direct gefocussed op de kilo's. Dit in overleg met de psych. Een burnout uitkomen was voor mij meer dan een dagtaak, ik had meerdere sessies therapie per week en de 'naweeën' daarvan. Het zou toen niet hebben gepast en hoogstwaarschijnlijk ook niet succesvol zijn. Ook gelet op mijn giga perfectionistische aard toen..
Ik heb natuurlijk wel opgelet dat m'n eet patroon weer langzaam gezonder werd met behulp van m'n ouders, vaak bij hun aanschuiven. Ook ik ben begonnen met wandelen in de natuur, waar zo weinig mogelijk mensen kwamen bij voorkeur. Eerst 5 minuten en zo opbouwend. Maar toen nog niet denkend aan afvallen en hoe snel ik moest lopen e.d.
Met serieus afvallen ben ik nu succesvol bezig. Ik heb er nu rust en ruimte voor in m'n hoofd en ben al goed op weg om wat minder perfectionistisch te zijn. Voor mij was het de manier om het dus los te koppelen, maar dat is persoonlijk..
Ik wens een goed herstel in je eigen tempo op een manier die bij jou past!
donderdag 27 februari 2014 om 15:17
Dankzij levensstijlverandering via een sportschool heb ik mezelf in een jaar naar een bijna normaal BMI gekregen.
Ik had controle nodig en voedingsplannen (exact dit moet je dan en dan eten).
Ik ben nog steeds een emotie/vervelingseter, maar snaai nu appels, nootjes en val nog steeds af.
Wel heel grappig dat ik heel veel dingen nu VEEL te zoet of zout vind terwijl het me eerst niet zoet of vooral zout genoeg kon zijn.
Oh, en ik vind hardlopen leuk. Anderhalf jaar had ik iedereen uitgelachen die zei dat sporten/hardlopen leuk/fijn is. En nu kan ik vaak niet wachten om weer te gaan rennen. Had eerst last van knieen met hardlopen, maar hoe lichter ik word, hoe minder ik daar last van heb.
Sporten; als je eenmaal bezig bent, is het heeerlijk. Als je gesport hebt in wat voor vorm dan ook voel je je erna altijd op z'n minst goed omdat je de aflopen paar uur niet op de bank hebt gezeten (en niet hebt kunnen snaaien). Begin.
Maar goed.. Nu maar zorgen dat ik niet terug val in oude (vr)eetgewoonten en over 5, 10 en 20 jaar nog op of onder m'n huidige gewicht zit.
Trouwens interessant om te merken hoe anders onbekenden op je reageren als je niet veel te dik bent. Vooral hoe je in winkels wordt geholpen.
Maar goed.. Ik had/heb er geen burnout bij.
Goede bruikbare tips heb je al zat gekregen en je hebt zelf de eerste stap al gezet door naar de HA te gaan. Goed bezig!
Wees eerlijk tegen jezelf en je kunt het!
Ik had controle nodig en voedingsplannen (exact dit moet je dan en dan eten).
Ik ben nog steeds een emotie/vervelingseter, maar snaai nu appels, nootjes en val nog steeds af.
Wel heel grappig dat ik heel veel dingen nu VEEL te zoet of zout vind terwijl het me eerst niet zoet of vooral zout genoeg kon zijn.
Oh, en ik vind hardlopen leuk. Anderhalf jaar had ik iedereen uitgelachen die zei dat sporten/hardlopen leuk/fijn is. En nu kan ik vaak niet wachten om weer te gaan rennen. Had eerst last van knieen met hardlopen, maar hoe lichter ik word, hoe minder ik daar last van heb.
Sporten; als je eenmaal bezig bent, is het heeerlijk. Als je gesport hebt in wat voor vorm dan ook voel je je erna altijd op z'n minst goed omdat je de aflopen paar uur niet op de bank hebt gezeten (en niet hebt kunnen snaaien). Begin.
Maar goed.. Nu maar zorgen dat ik niet terug val in oude (vr)eetgewoonten en over 5, 10 en 20 jaar nog op of onder m'n huidige gewicht zit.
Trouwens interessant om te merken hoe anders onbekenden op je reageren als je niet veel te dik bent. Vooral hoe je in winkels wordt geholpen.
Maar goed.. Ik had/heb er geen burnout bij.
Goede bruikbare tips heb je al zat gekregen en je hebt zelf de eerste stap al gezet door naar de HA te gaan. Goed bezig!
Wees eerlijk tegen jezelf en je kunt het!
donderdag 27 februari 2014 om 15:49
quote:matroesjka_ schreef op 27 februari 2014 @ 11:07:
Geen geld voor noten? Ga eens bij lidl of aldi kijken.
Aldi. 2 ons voor 1,89.
Dames, ik ben blij dat jullie beide kanten van het probleem aanpakken. Maar de uitspraak 'ik haat sporten' begrijp ik dan in zoverre, dat het met veel overgewicht niet fijn sporten is. Sporten is bewegen, en dat kan ook op andere manieren. En misschien komt er later dan meer zin in een echte 'sport'.
Geen geld voor noten? Ga eens bij lidl of aldi kijken.
Aldi. 2 ons voor 1,89.
Dames, ik ben blij dat jullie beide kanten van het probleem aanpakken. Maar de uitspraak 'ik haat sporten' begrijp ik dan in zoverre, dat het met veel overgewicht niet fijn sporten is. Sporten is bewegen, en dat kan ook op andere manieren. En misschien komt er later dan meer zin in een echte 'sport'.
donderdag 27 februari 2014 om 16:00
Help! Zee4 slechte dag, kan wel janken. Alsjeblieft hier geen nare, veroordelende reacties op, ik ben al met professionele hulp bezig en er gebeurd momenteel meer in mijn leven dat ik aankan..
Ontbijt begon goed, appel met soya yoghurt, lijnzaad, chiazaad en haverzemelen. Lunch ook nog goed, 4 speltcrackers met kaas. Maar nu net.. 2 (ja TWEE!) bekers ben & jerry's ijs op.. Die heb ik gisteren gekocht (stom, daar ging het al mis). Nogmaals, veroordeel me alsjeblieft niet, ik weet hoe fout het is en dat ik het niet moet kopen maar het is nu al gebeurd en hulp is al aangevraagd. Kan iemand me juist een hart onder de riem steken? Wat lieve woorden dat ik geen verschrikkelijk mens ben, een bankzittende vretende dikzak
Heb echt wat vriendelijke woorden nodig......
Ontbijt begon goed, appel met soya yoghurt, lijnzaad, chiazaad en haverzemelen. Lunch ook nog goed, 4 speltcrackers met kaas. Maar nu net.. 2 (ja TWEE!) bekers ben & jerry's ijs op.. Die heb ik gisteren gekocht (stom, daar ging het al mis). Nogmaals, veroordeel me alsjeblieft niet, ik weet hoe fout het is en dat ik het niet moet kopen maar het is nu al gebeurd en hulp is al aangevraagd. Kan iemand me juist een hart onder de riem steken? Wat lieve woorden dat ik geen verschrikkelijk mens ben, een bankzittende vretende dikzak
Heb echt wat vriendelijke woorden nodig......
donderdag 27 februari 2014 om 16:01
TO:
heb je al een afspraak bij de psycholoog?
Ik zou eerst overleggen wat je het beste kunt doen. Want zoals je hier leest heeft iedereen weer andere adviezen en tips.
Doe wat voor jou het beste is, ook al is dat niet precies wat je wil misschien. Ik wou ook meteen doorpakken, maar juist daarom zit ik nu ook thuis, omdat ik altijd door bleef gaan.....
heb je al een afspraak bij de psycholoog?
Ik zou eerst overleggen wat je het beste kunt doen. Want zoals je hier leest heeft iedereen weer andere adviezen en tips.
Doe wat voor jou het beste is, ook al is dat niet precies wat je wil misschien. Ik wou ook meteen doorpakken, maar juist daarom zit ik nu ook thuis, omdat ik altijd door bleef gaan.....
donderdag 27 februari 2014 om 16:07
Hey Life is hard.
Een kleine misstap kan gebeuren, je zegt het zelf deze ochtend was je goed bezig. Veroordeel jezelf dus niet. Verandering gaat niet in1 keer.
Het ijs heb je op, (hopelijk heeft het wel gesmaakt), daar kan je niets meer aan veranderen.
Dus...Vanaf nu weer knopje omdraaien. Lukt je best!
Een kleine misstap kan gebeuren, je zegt het zelf deze ochtend was je goed bezig. Veroordeel jezelf dus niet. Verandering gaat niet in1 keer.
Het ijs heb je op, (hopelijk heeft het wel gesmaakt), daar kan je niets meer aan veranderen.
Dus...Vanaf nu weer knopje omdraaien. Lukt je best!
donderdag 27 februari 2014 om 16:13
Ik denk dat dieetadviezen aardig bedoeld zijn, maar het probleem zit dieper dan alleen eten. Zelf kon ik pas gaan afvallen toen ik mezelf had geaccepteerd zoals ik was, niet eerder. En voordat ik die acceptatie had bereikt ging er ook weer een hele tijd overheen. Je gaat naar een psycholoog lees ik, ik dat dat al de eerste stap is, heel goed.
Nee, je bent geen vreselijk mens, je bent een mens. En je mag best wat aardiger zijn voor jezelf, dat is al een hele stap, met mildheid naar jezelf kijken. En als je jezelf de moeite waard kunt vinden, ga je ook beter voor jezelf zorgen, want dat verdien je.
Nee, je bent geen vreselijk mens, je bent een mens. En je mag best wat aardiger zijn voor jezelf, dat is al een hele stap, met mildheid naar jezelf kijken. En als je jezelf de moeite waard kunt vinden, ga je ook beter voor jezelf zorgen, want dat verdien je.
Only you can change your life. No one can do it for you.
donderdag 27 februari 2014 om 16:15
quote:toda schreef op 27 februari 2014 @ 16:13:
Ik denk dat dieetadviezen aardig bedoeld zijn, maar het probleem zit dieper dan alleen eten. Zelf kon ik pas gaan afvallen toen ik mezelf had geaccepteerd zoals ik was, niet eerder. En voordat ik die acceptatie had bereikt ging er ook weer een hele tijd overheen. Je gaat naar een psycholoog lees ik, ik dat dat al de eerste stap is, heel goed.
Nee, je bent geen vreselijk mens, je bent een mens. En je mag best wat aardiger zijn voor jezelf, dat is al een hele stap, met mildheid naar jezelf kijken. En als je jezelf de moeite waard kunt vinden, ga je ook beter voor jezelf zorgen, want dat verdien je. Wat een lieve post!
Ik denk dat dieetadviezen aardig bedoeld zijn, maar het probleem zit dieper dan alleen eten. Zelf kon ik pas gaan afvallen toen ik mezelf had geaccepteerd zoals ik was, niet eerder. En voordat ik die acceptatie had bereikt ging er ook weer een hele tijd overheen. Je gaat naar een psycholoog lees ik, ik dat dat al de eerste stap is, heel goed.
Nee, je bent geen vreselijk mens, je bent een mens. En je mag best wat aardiger zijn voor jezelf, dat is al een hele stap, met mildheid naar jezelf kijken. En als je jezelf de moeite waard kunt vinden, ga je ook beter voor jezelf zorgen, want dat verdien je. Wat een lieve post!
