
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 13 december 2016 om 18:57
dinsdag 13 december 2016 om 18:57
dinsdag 13 december 2016 om 19:00
Want in feite is "keep it simple" het beste, toch? Of je nou linksom of rechtsom beredeneert, en of de psycholoog, de chirurg of je beste vriendin je nou adviseert, en of je nou wel of geen gbp hebt, het draait in feite toch om hetzelfde? Drie maaltijden per dag, volgens de schijf van vijf. Moet je zien hoe snel je dan op je gewenste spoor bent. Want chips kaas en worst afwegen is voor mensen die allang een fase verder zijn.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
dinsdag 13 december 2016 om 19:02
quote:Marels schreef op 13 december 2016 @ 18:57:
Het voornaamste in die genietmomenten die ik dus aan breng is dat ik bewust om ga met hoeveelheden.
Niet meer snaaien tot ik er klaar mee ben maar ik eet dus echt bewust een afgepaste hoeveelheid zodat ik me niet kan laten gaan.Maar is "niet snaaien" nou zo out of the question, of sla ik met mijn boerenverstand hier een plank volledig mis?
Het voornaamste in die genietmomenten die ik dus aan breng is dat ik bewust om ga met hoeveelheden.
Niet meer snaaien tot ik er klaar mee ben maar ik eet dus echt bewust een afgepaste hoeveelheid zodat ik me niet kan laten gaan.Maar is "niet snaaien" nou zo out of the question, of sla ik met mijn boerenverstand hier een plank volledig mis?
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
dinsdag 13 december 2016 om 19:02
Kan Sjer, maar dat is dus wel wat ik aangeleerd kreeg door de psycholoog
Vanwege dus het aanleren van een normaal eetpatroon en het zoeken van de grijsbalans tussen zwart en wit.
Gebeurt trouwens niet eens elke week drie keer. Soms is het ook gewoon een speculaasje bij de koffie door de weeks, van 50 kcal, maar ik beschreef nu een bewust snackmoment op zaterdagavond.
Ik houd trouwens meestal 2 momenten aan, 3 is het max
Vanwege dus het aanleren van een normaal eetpatroon en het zoeken van de grijsbalans tussen zwart en wit.
Gebeurt trouwens niet eens elke week drie keer. Soms is het ook gewoon een speculaasje bij de koffie door de weeks, van 50 kcal, maar ik beschreef nu een bewust snackmoment op zaterdagavond.
Ik houd trouwens meestal 2 momenten aan, 3 is het max
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 13 december 2016 om 19:10
Ik ben bezig met het hardlopen op te bouwen, met als doel dat ik dus idd straks vaker en ook buiten kan gaan lopen. Dat durf ik nu nog niet aan ivm blessures.
Maar ik kom dus wel elke dag aan mijn 10000 stappen en als ik die niet haal ga ik er een extra rondje voor lopen.
Maar ik kom dus wel elke dag aan mijn 10000 stappen en als ik die niet haal ga ik er een extra rondje voor lopen.
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 13 december 2016 om 19:14
quote:Marels schreef op 13 december 2016 @ 19:02:
Kan Sjer, maar dat is dus wel wat ik aangeleerd kreeg door de psycholoog
Vanwege dus het aanleren van een normaal eetpatroon en het zoeken van de grijsbalans tussen zwart en wit.
Maar lieve Marels. Jij en ik weten allebei dat een psycholoog inspeelt op JOUW hulpvraag. Want daarom bezoek je haar. Zij is er voor jou. Dus als jij aangeeft: ik wil leren mezelf minder te fixeren op wat ik in mijn mond ga stoppen, en ik wil in plaats daarvan weten hoe ik mezelf gemotiveerd krijg om mezelf te leren begrenzen, dan is dat wat je krijgt.
Maar als je zegt: ik wil eigenlijk alleen leren hoe ik wil leren doseren waar ik vroeger in doorsloeg/ aan verslaafd was ( lees: ik wil leren 8 sigaretten per dag te roken ipv 15) en toch afvallen (lees: mijn longen schoonkrijgen), dan gaat ze je daar ook braaf in helpen. En als dan vervolgens blijkt dat het niet werkt, zoals nu, dan praat je samen met haar over een nieuwe doelstelling. Maar blijf liever niet hangen in: de psycholoog schrijft het voor. Want het is JOUW hulpvraag.
Kan Sjer, maar dat is dus wel wat ik aangeleerd kreeg door de psycholoog
Vanwege dus het aanleren van een normaal eetpatroon en het zoeken van de grijsbalans tussen zwart en wit.
Maar lieve Marels. Jij en ik weten allebei dat een psycholoog inspeelt op JOUW hulpvraag. Want daarom bezoek je haar. Zij is er voor jou. Dus als jij aangeeft: ik wil leren mezelf minder te fixeren op wat ik in mijn mond ga stoppen, en ik wil in plaats daarvan weten hoe ik mezelf gemotiveerd krijg om mezelf te leren begrenzen, dan is dat wat je krijgt.
Maar als je zegt: ik wil eigenlijk alleen leren hoe ik wil leren doseren waar ik vroeger in doorsloeg/ aan verslaafd was ( lees: ik wil leren 8 sigaretten per dag te roken ipv 15) en toch afvallen (lees: mijn longen schoonkrijgen), dan gaat ze je daar ook braaf in helpen. En als dan vervolgens blijkt dat het niet werkt, zoals nu, dan praat je samen met haar over een nieuwe doelstelling. Maar blijf liever niet hangen in: de psycholoog schrijft het voor. Want het is JOUW hulpvraag.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
dinsdag 13 december 2016 om 19:18
Voor zover ik het begrepen heb is dat ongeveer het standaard dat ze voorschrijven aan iedereen met een GBP.
Je hebt je standaard schema en daarnaast dus die gewraakte genietmomenten.
Ik ben bang dat als ik ze er helemaal uit gooi dat ik dan weer terug ga naar streng in het regime, één keer de fout in gaan en dan weer als een malle ga vreten "omdat het toch allemaal niet meer uit maakt". Want dat is mijn verleden met eten, zeg maar.
Nu gaat het patroon zoals hierboven beschreven eigenlijk goed, dus ik ben ook bang om daar weer teveel van af te wijken.
Je hebt je standaard schema en daarnaast dus die gewraakte genietmomenten.
Ik ben bang dat als ik ze er helemaal uit gooi dat ik dan weer terug ga naar streng in het regime, één keer de fout in gaan en dan weer als een malle ga vreten "omdat het toch allemaal niet meer uit maakt". Want dat is mijn verleden met eten, zeg maar.
Nu gaat het patroon zoals hierboven beschreven eigenlijk goed, dus ik ben ook bang om daar weer teveel van af te wijken.
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 13 december 2016 om 19:23
Maar goed samengevat; ik blijf "voelen" dat je je fixatie op wat je mag/ moet/ wil eten nog niet kwijt bent. Ik weet nog dat je je hier vlak na je operatie ( je lag nog in het zkh) maar bleef afvragen of je die of die keelsnoepjes moest kiezen of dat en dat smaakje frisdrank (?), en dat iets in aardbeiensmaak zoveel viezer was dan in mocca, etc etc. Terwijl ik dacht, vrouw, hoe gaat het nou eigenlijk met je? Hoe voel je je? Richt je je wel op de juiste focus of blijf je met je hoofd in de snoepwinkel, lekker veilig. Iemand van hier zei toen, rustig VC, het is een proces, geef haar tijd. Logisch.
Maar nu zijn we dus een jaar verder en je weegt nog steeds een blokje kaas af tegen een speculaasje tegen een stukje droge worst. Dat valt me zo op. Dat stukje gedrag blijft hetzelfde.
My two cents.
Maar nu zijn we dus een jaar verder en je weegt nog steeds een blokje kaas af tegen een speculaasje tegen een stukje droge worst. Dat valt me zo op. Dat stukje gedrag blijft hetzelfde.
My two cents.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
dinsdag 13 december 2016 om 19:29
Oh, ik denk ook niet dat ik die fixatie helemaal kwijt ben hoor.
Ik denk zelfs niet dat dat nooit zal gebeuren omdat, zoals iedereen hier zo fijn stelt, op gewicht komen en op gewicht blijven waarschijnlijk wel een levenslang gevecht zal blijven.
Wanneer ik de fixatie loslaat eet ik ook niet OF een speculaasje OF een blokje kaas, maar wordt het gedachtenloos en en.
Dat is mijn valkuil, gedachteloos vanalles in mijn mond stoppen. Dus misschien heb ik die fixatie wel nodig om gefocused te blijven.
Of verlegt mijn fixatie zich van ongezond bezig zijn met teveel eten naar een fixatie op alles volgens het boekje doen.
Ik denk zelfs niet dat dat nooit zal gebeuren omdat, zoals iedereen hier zo fijn stelt, op gewicht komen en op gewicht blijven waarschijnlijk wel een levenslang gevecht zal blijven.
Wanneer ik de fixatie loslaat eet ik ook niet OF een speculaasje OF een blokje kaas, maar wordt het gedachtenloos en en.
Dat is mijn valkuil, gedachteloos vanalles in mijn mond stoppen. Dus misschien heb ik die fixatie wel nodig om gefocused te blijven.
Of verlegt mijn fixatie zich van ongezond bezig zijn met teveel eten naar een fixatie op alles volgens het boekje doen.
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 13 december 2016 om 19:31
Overigens was dat smaakje frisdrank geen frisdrank. Dat was Aquarius wat ik van het ziekenhuis MOEST drinken na de operatie.
En smaakje 1 viel vreselijk slecht, maar smaakje 2 kon ik wel tegen.
Was dus geen kwestie van raar bezig zijn met smaken of gefixeerd bezig zijn met snoep of slecht eten.
Ik moest, het viel slecht, dus ik zocht een alternatief waar ik wel tegen kon
En smaakje 1 viel vreselijk slecht, maar smaakje 2 kon ik wel tegen.
Was dus geen kwestie van raar bezig zijn met smaken of gefixeerd bezig zijn met snoep of slecht eten.
Ik moest, het viel slecht, dus ik zocht een alternatief waar ik wel tegen kon
668, the neighbour of the Beast

dinsdag 13 december 2016 om 19:53
Very Cherry; ze zeggen niet voor niks 'je wordt niet aan je hoofd geopereerd'. Dat ervaar ik zelf in ieder geval zeker wel. De zin in lekkere (en vaak slechte) dingen is er nog, na het grote afvallen door het enorme hulpmiddel is het op een moment toch echt een kwestie van wilskracht om op gewicht te blijven of nog meer af te vallen. Ik heb nog steeds geen normale relatie met eten, het zal altijd lastig voor me blijven. Maar het feit dat ik zoveel gewicht kwijt ben en de enorme voordelen daarvan merk zorgt wel dat ik heel hard werk om niet weer terug te vallen. Maar ik vind het absoluut niet makkelijk.
dinsdag 13 december 2016 om 19:54
Even een stille meelezer. Iemand zei net dat aanleg een factor is, maar ik denk dat vooral het type mens is wat makkelijker slank is en blijft. Ben je een onrustig/beweeglijk type, hou je van sport om de sport/ of 'Moet' je sporten om af te vallen. Pak je altijd de fiets/ of de auto. Etc
Verder denk ik ook wat eten voor gevoelens bij je oproept en de opvoeding die je hebt gehad. Wat is aangeleerd gedrag? Als ik naar mijn schoonfamilie kijk, daar wordt eten gezien als gezelligheid, zorgen voor, hartelijkheid, lekker genieten etc. Ik heb een opvoeding gehad waarbij eten niet zo'n prominente plaats innam. Er werden minder gevoelens aan verbonden.
Bij mijn partner is eten altijd een 'dingetje' terwijl ik nooit zo nadenk over eten. Ik eet als ik honger heb en stop als ik vol zit, maar pak ook iets als ik zin iets lekkers heb maar kan ook een week niet snoepen.
Verder denk ik ook wat eten voor gevoelens bij je oproept en de opvoeding die je hebt gehad. Wat is aangeleerd gedrag? Als ik naar mijn schoonfamilie kijk, daar wordt eten gezien als gezelligheid, zorgen voor, hartelijkheid, lekker genieten etc. Ik heb een opvoeding gehad waarbij eten niet zo'n prominente plaats innam. Er werden minder gevoelens aan verbonden.
Bij mijn partner is eten altijd een 'dingetje' terwijl ik nooit zo nadenk over eten. Ik eet als ik honger heb en stop als ik vol zit, maar pak ook iets als ik zin iets lekkers heb maar kan ook een week niet snoepen.

dinsdag 13 december 2016 om 20:07
Voor mij werkt het idd heel goed om niks in huis te halen wat verleidelijk is. Daarom zorg ik dat ik voor de kinderen lekkers in haal waar ik zelf makkelijk af kan blijven. Maar de verleidingen zijn natuurlijk overal. Jarigen en snoeppotten en koekendag op het werk, afspraken met vriendinnen die dan wat lekkers in huis halen, en ga zo maar door...

dinsdag 13 december 2016 om 20:39
quote:Snorhaar schreef op 13 december 2016 @ 18:54:
(komt even uit meeleesmodus)
Marels en Momo, als ik jullie lijstjes vergelijk met wat ik (BMI 20, al jaaaaren zelfde stabiel gewicht) op een dag eet, dan eet ik duidelijk meer. Van jullie hoeveelheden zou ik afvallen. Ik doe zittend werk, waar ik wel dagelijks op de fiets naar toe ga en doe 2x per week een intensieve sporttraining.
Wat wil ik daar mee zeggen? Dat ik niet zo heel erg geloof in het aantal kcal, maar wel in persoonlijke aanleg. Ik vind het te makkelijk gezegd dat ieder pondje door het mondje gaat. Je kunt pech hebben of geluk. Sommigen komen aan van water en anderen kunnen eten wat ze willen.
Dit is onzin en helpt niemand.
Ik heb nu ook weer een laag BMI, had altijd een té laag BMI, en heb anderhalf jaar op BMI net onder 25 gezeten, en ik kan je zeggen dat ik nooit 'kon eten wat ik wilde' ook al dacht iedereen dat, ik ook. Pas toen ik dat echt ging doen wegens enorm honger gevoel door medicatie, toen kwam ik ook gewoon aan, net als elk energie systeem werkt met energie in, energie uit.
Het is niet makkelijk gezegd 'elk pondje gaat door mondje' net zo als het even niet makkelijk gezegd is 'als je van een flat springt val je naar beneden.'
(komt even uit meeleesmodus)
Marels en Momo, als ik jullie lijstjes vergelijk met wat ik (BMI 20, al jaaaaren zelfde stabiel gewicht) op een dag eet, dan eet ik duidelijk meer. Van jullie hoeveelheden zou ik afvallen. Ik doe zittend werk, waar ik wel dagelijks op de fiets naar toe ga en doe 2x per week een intensieve sporttraining.
Wat wil ik daar mee zeggen? Dat ik niet zo heel erg geloof in het aantal kcal, maar wel in persoonlijke aanleg. Ik vind het te makkelijk gezegd dat ieder pondje door het mondje gaat. Je kunt pech hebben of geluk. Sommigen komen aan van water en anderen kunnen eten wat ze willen.
Dit is onzin en helpt niemand.
Ik heb nu ook weer een laag BMI, had altijd een té laag BMI, en heb anderhalf jaar op BMI net onder 25 gezeten, en ik kan je zeggen dat ik nooit 'kon eten wat ik wilde' ook al dacht iedereen dat, ik ook. Pas toen ik dat echt ging doen wegens enorm honger gevoel door medicatie, toen kwam ik ook gewoon aan, net als elk energie systeem werkt met energie in, energie uit.
Het is niet makkelijk gezegd 'elk pondje gaat door mondje' net zo als het even niet makkelijk gezegd is 'als je van een flat springt val je naar beneden.'
dinsdag 13 december 2016 om 21:14
quote:momo1980 schreef op 13 december 2016 @ 19:53:
Very Cherry; ze zeggen niet voor niks 'je wordt niet aan je hoofd geopereerd'. Dat ervaar ik zelf in ieder geval zeker wel. De zin in lekkere (en vaak slechte) dingen is er nog, na het grote afvallen door het enorme hulpmiddel is het op een moment toch echt een kwestie van wilskracht om op gewicht te blijven of nog meer af te vallen. Ik heb nog steeds geen normale relatie met eten, het zal altijd lastig voor me blijven. Maar het feit dat ik zoveel gewicht kwijt ben en de enorme voordelen daarvan merk zorgt wel dat ik heel hard werk om niet weer terug te vallen. Maar ik vind het absoluut niet makkelijk.
Eens met je eerste zin. Ik ben zelf behandelaar in de verslavingszorg en weet als geen ander dat het belangrijkste deel van een over-gefixeerd zijn zich in je hoofd en in je gedrag afspeelt.
Over "het is een kwestie van wilskracht om op gewicht te blijven" zijn onze meningen verdeeld. Wilskracht is slechts een ondergeschikt deel, het gaat om uitpluizen wat voor relatie je hebt met eten en om jezelf daar minder afhankelijk binnen te maken. Dat leunt op gedragsverandering, anders denken, en alternatieven zoeken. Ook zul je moeten leren omgaan me de nieuwe rol van eten binnen je (sociale) leven, en zul je aan de slag moeten met je "nieuwe" zelf, in de zin van wat doet dit met relaties, vriendschappen, mijn plekje binnen de samenleving, mijn zelfbeeld etc.
Wilskracht is misschien een handige tool. Meer niet.
Very Cherry; ze zeggen niet voor niks 'je wordt niet aan je hoofd geopereerd'. Dat ervaar ik zelf in ieder geval zeker wel. De zin in lekkere (en vaak slechte) dingen is er nog, na het grote afvallen door het enorme hulpmiddel is het op een moment toch echt een kwestie van wilskracht om op gewicht te blijven of nog meer af te vallen. Ik heb nog steeds geen normale relatie met eten, het zal altijd lastig voor me blijven. Maar het feit dat ik zoveel gewicht kwijt ben en de enorme voordelen daarvan merk zorgt wel dat ik heel hard werk om niet weer terug te vallen. Maar ik vind het absoluut niet makkelijk.
Eens met je eerste zin. Ik ben zelf behandelaar in de verslavingszorg en weet als geen ander dat het belangrijkste deel van een over-gefixeerd zijn zich in je hoofd en in je gedrag afspeelt.
Over "het is een kwestie van wilskracht om op gewicht te blijven" zijn onze meningen verdeeld. Wilskracht is slechts een ondergeschikt deel, het gaat om uitpluizen wat voor relatie je hebt met eten en om jezelf daar minder afhankelijk binnen te maken. Dat leunt op gedragsverandering, anders denken, en alternatieven zoeken. Ook zul je moeten leren omgaan me de nieuwe rol van eten binnen je (sociale) leven, en zul je aan de slag moeten met je "nieuwe" zelf, in de zin van wat doet dit met relaties, vriendschappen, mijn plekje binnen de samenleving, mijn zelfbeeld etc.
Wilskracht is misschien een handige tool. Meer niet.
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
dinsdag 13 december 2016 om 21:54
Marels, eet je niet te weinig? Ik ben 25 kg afgevallen en dit was wat ik at:
Ontbijt: havermoutpap met stevia
Tussendoor: appel
Lunch: 4 boterhammen met mager beleg
Tussendoor: cracker met kaas of zak snackwortels
Diner: zelfgemaakte pastasaus met courgetti en geraspte 30+ kaas
Tussendoor: fruit, chocolade of schaaltje yoghurt
Ontbijt: havermoutpap met stevia
Tussendoor: appel
Lunch: 4 boterhammen met mager beleg
Tussendoor: cracker met kaas of zak snackwortels
Diner: zelfgemaakte pastasaus met courgetti en geraspte 30+ kaas
Tussendoor: fruit, chocolade of schaaltje yoghurt
dinsdag 13 december 2016 om 21:54
quote:rosepudding schreef op 13 december 2016 @ 08:51:
Aliva: bedankt voor de link, maar dat zijn de statistieken, de gemiddelden
Maar je hebt voor jezelf toch ook een doel voor ogen. Ik persoonlijk hoop meer dan 70% van mijn over gewicht te verliezen, 100% als dat haalbaar is.
Als ik 90 kilo weeg zit ik ongeveer op die 70%. Nu zou ik dolgraag 90 kilo willen wegen, maar als ik eenmaal op dat punt ben na de operatie, dan wil ik waarschijnlijk meer afvallen.
Dus dat doel zal je steeds gaan bijstellen waarschijnlijk.
Er staan niet alleen statistieken, er staat ook een raadgeving: "Het beste kunt u een streefgewicht kiezen tussen de 15 tot 20 kilo boven uw ideale gewicht. Dan heeft u al veel gezondheidswinst. Dat is verstandiger dan koste wat kost te proberen uw ideale gewicht te bereiken."
Die raadgeving zal zo wel zijn reden hebben.
Dat zou ik eens bevragen.
Aliva: bedankt voor de link, maar dat zijn de statistieken, de gemiddelden
Maar je hebt voor jezelf toch ook een doel voor ogen. Ik persoonlijk hoop meer dan 70% van mijn over gewicht te verliezen, 100% als dat haalbaar is.
Als ik 90 kilo weeg zit ik ongeveer op die 70%. Nu zou ik dolgraag 90 kilo willen wegen, maar als ik eenmaal op dat punt ben na de operatie, dan wil ik waarschijnlijk meer afvallen.
Dus dat doel zal je steeds gaan bijstellen waarschijnlijk.
Er staan niet alleen statistieken, er staat ook een raadgeving: "Het beste kunt u een streefgewicht kiezen tussen de 15 tot 20 kilo boven uw ideale gewicht. Dan heeft u al veel gezondheidswinst. Dat is verstandiger dan koste wat kost te proberen uw ideale gewicht te bereiken."
Die raadgeving zal zo wel zijn reden hebben.
Dat zou ik eens bevragen.