Lijf & Lijn
alle pijlers
Ik moest iets ondernemen #3 gastric bypass!
vrijdag 13 mei 2016 om 10:14
Omdat we het vorige topic vol gekletst hebben gaan we hier verder.
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
Over leven met een gastric bypass.
Oorspronkelijk opende ik dit topic bijna een jaar geleden. Bijna 130 kilo en gefrustreerd omdat het me met geen mogelijkheid lukte om definitief af te vallen.
Ik overwoog de keuze te maken voor een gastric bypass, een operatie die hopelijk definitief het tij zou keren.
Omdat ik wist dat ik op deze manier, met dit gewicht, de honderd niet zou halen. En dat was ik wel van plan.
Inmiddels is het bijna vijf maanden geleden dat ik geopereerd ben. 16 december 2015 kreeg ik mijn gastric bypass.
Inmiddels ben ik bijna 30 kilo lichter en verbaas ik me nog elke dag over hoeveel meer ik kan, dan toen.
Ik ben er nog niet, nog lang niet, maar ik ben op de goede weg.
Inmiddels groeide dit topic niet alleen uit tot een soort virtueel dagboek voor mij, maar wisselden we van gedachten met nog veel meer mensen in hetzelfde schuitje.
Ik hoop dat we daar hier mee verder kunnen gaan.
En omdat ik niet wil vergeten waar ik vandaan kom, hieronder mijn oorspronkelijke OP van het vorige topic, die ik schreef op 15 augustus 2015;
Oorspronkelijk had ik mijn topic van een jaar geleden geupdate, maar omdat er telkens reacties komen op de -niet meer zo relevante- OP is het misschien handiger toch een nieuw topic te openen.
De korte samenvatting; ik ben veel te dik. Morbide obesitas.
En ja, dat brengt klachten met zich mee. Ik ben net 30 geworden en ik slik pillen voor mijn hoge bloeddruk. Ik voel me slap en lusteloos. Ik heb een belachelijk slechte conditie, ik heb last van mijn gewrichten. En ik beweer altijd dat ik geen last heb van mijn overgewicht, maar dat is wel zo.
Dus, er moet iets gebeuren. En iets drastisch, iets dat werkt.
Want 39231 dieetpogingen later ben ik nog altijd gewoon veel te dik. Ik heb het met diëtistes geprobeerd, op eigen kracht, meer bewegen, gewoon gezond eten, maffe diëten.... Ik heb zelfs een paar maanden geleden dieetpillen gekocht. Wat uiteraard voor geen meter werkt, behalve dat je er stinkende scheten van laat.
Mijn huisarts heeft me doorgestuurd naar het ziekenhuis, naar de obesitaskliniek. Mijn huisarts denkt dat een gastric bypass de enige echte blijvende oplossing gaat zijn voor mij, dus we gaan het eens bekijken.
De laatste weken heb ik heel, heel veel na gedacht. Over mijn leven nu, over de impact van zo'n operatie, over hoe mijn leven er na de operatie uit zal zien.... Ik kan het me eigenlijk niet helemaal voorstellen.
Ik weet dat het geen wondermiddel is. Ik weet dat het slechts een hulpmiddel is. Ik weet dat ik nog steeds mijn levensstijl om moet gooien maar zoals ik het begrijp van mensen die een gastric bypass gehad hebben gaat dat na de operatie zoveel makkelijker zijn...
Anyhow, 24 augustus heb ik een informatiebijeenkomst in het ziekenhuis. Als ik dan door durf te zetten volgt een screeningsochtend en daarna een eventueel akkoord voor de operatie.
Wat ik dus in mijn vorige topic ook vroeg, waren ervaringen van mensen die eventueel een gastric bypass ondergaan hebben.
Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet? In hoeverre heeft het je geholpen? En misschien zijn er ook mensen met een negatieve ervaring? Ook die zijn uiteraard welkom.
In het vorige topic heb ik al heel veel lieve, leuke fijne reacties gehad.
De reden dat ik dit topic toch opnieuw open is omdat ik zo heerlijk van me af kan schrijven, en ik heel veel heb aan de input van mensen die het traject al doorlopen hebben.
Dus bij deze gewoon een nieuw topic dat voortborduurt op het zelfde, omdat de OP van het vorige topic totaal niet up to date meer is.
Wat ik dus vooral wil met dit topic is ervaringen uitwisselen, en misschien gewoon af en toe een schop onder mijn kont of hart onder de riem
668, the neighbour of the Beast
donderdag 15 december 2016 om 09:37
quote:gedanst schreef op 14 december 2016 @ 22:27:
[...]
Hoezo 'degenen die wel normaal reageren'?
Wie reageert er dan niet normaal?
Als iemand reageert zoals jij dat wilt word je boos. Of dan zijn mensen zeikerds.
Zo lang iemand maar met jou meepraat is alles goed. De rest zeurt.
Helemaal mee eens.
Ik vind dit een enorm zeiktopic geworden.
Marels kan ook een kijken naar wat ze bereikt heeft. Verdorie ruim 40 kilo eraf!
Komt allemaal zo ondankbaar over.
Vanaf het begin af aan heeft Marels getwijfeld of ze deze operatie wel moest doen. Nooit heeft ze er voor 100% achter gestaan.
[...]
Hoezo 'degenen die wel normaal reageren'?
Wie reageert er dan niet normaal?
Als iemand reageert zoals jij dat wilt word je boos. Of dan zijn mensen zeikerds.
Zo lang iemand maar met jou meepraat is alles goed. De rest zeurt.
Helemaal mee eens.
Ik vind dit een enorm zeiktopic geworden.
Marels kan ook een kijken naar wat ze bereikt heeft. Verdorie ruim 40 kilo eraf!
Komt allemaal zo ondankbaar over.
Vanaf het begin af aan heeft Marels getwijfeld of ze deze operatie wel moest doen. Nooit heeft ze er voor 100% achter gestaan.
Frankly my dear, I don"t give a damn
donderdag 15 december 2016 om 10:09
Over twijfel gesproken, die voel ik sinds gisteren ook, door de 1 op 1 gesprekken waarin vrij diep op mij persoonlijk werd ingegaan. Is dit wel de juiste weg voor mij?
Is dit herkenbaar voor mensen die ook twijfelden, het toch gedaan hebben en nog steeds blij zijn dat ze het toch gedaan hebben?
Normaliter ben ik geen twijfelaar, meer van niet lullen maar poetsen. Ik ben dus wel verbaasd over deze wending bij mezelf.
Mijn vriend is wel blij met deze twijfel en had het wel verwacht haha. Hij staat achter me wat ik ook beslis hoor maar vond dat ik er nogal met hoofd naar beneden in dook zeg maar.
Is dit herkenbaar voor mensen die ook twijfelden, het toch gedaan hebben en nog steeds blij zijn dat ze het toch gedaan hebben?
Normaliter ben ik geen twijfelaar, meer van niet lullen maar poetsen. Ik ben dus wel verbaasd over deze wending bij mezelf.
Mijn vriend is wel blij met deze twijfel en had het wel verwacht haha. Hij staat achter me wat ik ook beslis hoor maar vond dat ik er nogal met hoofd naar beneden in dook zeg maar.
donderdag 15 december 2016 om 10:15
quote:calvijn1 schreef op 15 december 2016 @ 09:37:
[...]
Helemaal mee eens.
Ik vind dit een enorm zeiktopic geworden.
Marels kan ook een kijken naar wat ze bereikt heeft. Verdorie ruim 40 kilo eraf!
Komt allemaal zo ondankbaar over.
Vanaf het begin af aan heeft Marels getwijfeld of ze deze operatie wel moest doen. Nooit heeft ze er voor 100% achter gestaan.
[...]
Helemaal mee eens.
Ik vind dit een enorm zeiktopic geworden.
Marels kan ook een kijken naar wat ze bereikt heeft. Verdorie ruim 40 kilo eraf!
Komt allemaal zo ondankbaar over.
Vanaf het begin af aan heeft Marels getwijfeld of ze deze operatie wel moest doen. Nooit heeft ze er voor 100% achter gestaan.
668, the neighbour of the Beast
donderdag 15 december 2016 om 10:17
quote:Pinacolada2.0 schreef op 15 december 2016 @ 10:09:
Over twijfel gesproken, die voel ik sinds gisteren ook, door de 1 op 1 gesprekken waarin vrij diep op mij persoonlijk werd ingegaan. Is dit wel de juiste weg voor mij?
Is dit herkenbaar voor mensen die ook twijfelden, het toch gedaan hebben en nog steeds blij zijn dat ze het toch gedaan hebben?
Normaliter ben ik geen twijfelaar, meer van niet lullen maar poetsen. Ik ben dus wel verbaasd over deze wending bij mezelf.
Mijn vriend is wel blij met deze twijfel en had het wel verwacht haha. Hij staat achter me wat ik ook beslis hoor maar vond dat ik er nogal met hoofd naar beneden in dook zeg maar.
Ach weet je, het is ingrijpend.
Ik stond er ook voor 200% achter maar het is wel een moeilijke keuze om te maken.
Ik wist heel goed waar ik aan begon en wist heel zeker wat ik wilde, en waarom, maar toch schoot er af en toe door mijn hoofd "ik kan nog terug". Niet dat ik dat écht overwogen heb want ik wist precies waarom ik deze keuze maakte en ik wist heel zeker dat dit de enige optie was, maar het is gewoon ingrijpend. En daardoor is twijfel denk ik ook niet ongezond, geeft aan dat je serieus over je keuze na denkt.
Komt goed joh
Over twijfel gesproken, die voel ik sinds gisteren ook, door de 1 op 1 gesprekken waarin vrij diep op mij persoonlijk werd ingegaan. Is dit wel de juiste weg voor mij?
Is dit herkenbaar voor mensen die ook twijfelden, het toch gedaan hebben en nog steeds blij zijn dat ze het toch gedaan hebben?
Normaliter ben ik geen twijfelaar, meer van niet lullen maar poetsen. Ik ben dus wel verbaasd over deze wending bij mezelf.
Mijn vriend is wel blij met deze twijfel en had het wel verwacht haha. Hij staat achter me wat ik ook beslis hoor maar vond dat ik er nogal met hoofd naar beneden in dook zeg maar.
Ach weet je, het is ingrijpend.
Ik stond er ook voor 200% achter maar het is wel een moeilijke keuze om te maken.
Ik wist heel goed waar ik aan begon en wist heel zeker wat ik wilde, en waarom, maar toch schoot er af en toe door mijn hoofd "ik kan nog terug". Niet dat ik dat écht overwogen heb want ik wist precies waarom ik deze keuze maakte en ik wist heel zeker dat dit de enige optie was, maar het is gewoon ingrijpend. En daardoor is twijfel denk ik ook niet ongezond, geeft aan dat je serieus over je keuze na denkt.
Komt goed joh
668, the neighbour of the Beast
donderdag 15 december 2016 om 10:21
Wat ik overigens moeilijk vond Pina... Misschien helpt dat je ook wel;
Het gekke is, als je een hartaanval krijgt en je moet gedotterd worden, dan móet je wel, is er geen alternatief, dan ga je dood.
Als je morbide obees bent en je hebt een gbp nodig, ga je niet direct dood als je het niet doet. Op de lange termijn wel natuurlijk, uiteindelijk ga je er gewoon hartstikke dood van om zo dik te zijn, maar op de korte termijn gebeurt er niks als je niks doet.
Dat maakte het voor mij lastig om het moment te kiezen dat je echt zegt, zo kan het niet verder, er moet NU iets gebeuren.
En die vraag, het "kan ik het echt niet zelf" en "zal ik het echt niet nog één keer proberen", die is hardnekkig. Zelfs al weet je diep in je hart dondersgoed dat je het zelf niet kunt en dat het de enige oplossing is.
Het gekke is, als je een hartaanval krijgt en je moet gedotterd worden, dan móet je wel, is er geen alternatief, dan ga je dood.
Als je morbide obees bent en je hebt een gbp nodig, ga je niet direct dood als je het niet doet. Op de lange termijn wel natuurlijk, uiteindelijk ga je er gewoon hartstikke dood van om zo dik te zijn, maar op de korte termijn gebeurt er niks als je niks doet.
Dat maakte het voor mij lastig om het moment te kiezen dat je echt zegt, zo kan het niet verder, er moet NU iets gebeuren.
En die vraag, het "kan ik het echt niet zelf" en "zal ik het echt niet nog één keer proberen", die is hardnekkig. Zelfs al weet je diep in je hart dondersgoed dat je het zelf niet kunt en dat het de enige oplossing is.
668, the neighbour of the Beast
donderdag 15 december 2016 om 10:23
Mijn twijfel is: kan ik toch niet zonder operatie met behulp van psych, vegan dietiste, fysio en beweegprogramma (fitness en zwemmen samen met vriend) onder de 100 kilo komen.
Wat weer voor een operatie spreekt is de snelheid waarmee je afvalt zodat de apneu snel verbetert en ik het slaapmasker aan de kant kan flikkeren en de belasting (pijn) van de enkel sneller vermindert. Dat zijn meteen ook de 2 voornaamste redenen dat ik een operatie overweeg. Minder/geen apneu is (veel) meer energie en minder pijn aan de enkel is meer mogelijkheden te bewegen.
Wat weer voor een operatie spreekt is de snelheid waarmee je afvalt zodat de apneu snel verbetert en ik het slaapmasker aan de kant kan flikkeren en de belasting (pijn) van de enkel sneller vermindert. Dat zijn meteen ook de 2 voornaamste redenen dat ik een operatie overweeg. Minder/geen apneu is (veel) meer energie en minder pijn aan de enkel is meer mogelijkheden te bewegen.
donderdag 15 december 2016 om 10:28
Maar diep in je hart weet je waarschijnlijk, net als ik dat wist, dat je het al 100 keer geprobeerd hebt met en zonder hulp, en dat het nog steeds niet gelukt is.
Ik probeerde het ook altijd mezelf wijs te maken; maar kan ik het niet tóch zelf? Maar de waarheid was dat ik het zelf nooit gered zou hebben, en dat besefte ik me diep in mijn hart ook goed genoeg.
Het voelde voor mij als zwakte, dat ik het niet zonder operatie kon, maar dat gevoel moet je echt loslaten.
Je bent niet zwak, je bent juist supersterk dat je deze keuze maakt voor je eigen gezondheid
Ik probeerde het ook altijd mezelf wijs te maken; maar kan ik het niet tóch zelf? Maar de waarheid was dat ik het zelf nooit gered zou hebben, en dat besefte ik me diep in mijn hart ook goed genoeg.
Het voelde voor mij als zwakte, dat ik het niet zonder operatie kon, maar dat gevoel moet je echt loslaten.
Je bent niet zwak, je bent juist supersterk dat je deze keuze maakt voor je eigen gezondheid
668, the neighbour of the Beast
donderdag 15 december 2016 om 10:33
Ja precies Marels, de operaties aan mijn enkel bijvoorbeeld moesten wel dus dan is er totaal geen twijfel.
Ik ben nog niet zo heel lang morbide obees, relatief gezien. Tot 2012 was ik altijd wel mollig maar ruim onder de 100. Sinds 2012 ben ik omhoog geschoten. Depressie, stoopen met roken, apneu en enkel gebroken. Dat maakt ook dat ik twijfel. Omdat ik 'normaliter' onder de 100 was/ben.
Ik ga inderdaad niet dood als ik nu zeg ik stap uit het traject. Maar mijn kwaliteit van leven wordt op dit moment wel zeer negatief beinvloedt door de apneu en de artrosepijn. Dat kan ik inzetten als motivatie voor afvallen, met of zonder operatie.
Toen ik onder de 100 was ging ik lijnen omdat ik slanker wilde zijn. Nu wil ik afvallen omdat ik gezonder wil worden, dat is hoop ik een sterkere intrinsieke motivatie.
Ik ben nog niet zo heel lang morbide obees, relatief gezien. Tot 2012 was ik altijd wel mollig maar ruim onder de 100. Sinds 2012 ben ik omhoog geschoten. Depressie, stoopen met roken, apneu en enkel gebroken. Dat maakt ook dat ik twijfel. Omdat ik 'normaliter' onder de 100 was/ben.
Ik ga inderdaad niet dood als ik nu zeg ik stap uit het traject. Maar mijn kwaliteit van leven wordt op dit moment wel zeer negatief beinvloedt door de apneu en de artrosepijn. Dat kan ik inzetten als motivatie voor afvallen, met of zonder operatie.
Toen ik onder de 100 was ging ik lijnen omdat ik slanker wilde zijn. Nu wil ik afvallen omdat ik gezonder wil worden, dat is hoop ik een sterkere intrinsieke motivatie.
donderdag 15 december 2016 om 10:38
donderdag 15 december 2016 om 10:38
quote:Pinacolada2.0 schreef op 15 december 2016 @ 08:01:
Over dat nog steeds te zwaar zijn na een operatie. Voor mij is een reeel gewicht tussen de 82 en de 91 kilo werd me gisteren verteld. Dan ben ik nog steeds te zwaar maar wel van mijn apneu af en ik kan mijn venusheuvel weer zien en dus veel makkelijker vooruit. Dan zit je tussen de 50 en 70% van je overgewicht.
Het zijn gemiddelden. 100% van je overgewicht kwijt kan wel, maar schijnt een uitzondering te zijn.
Bijna iedereen tuimelt naar beneden in het begin, dan kom je iets bij en stabiliseer je op dat iets (paar kilo) hogere punt van 50 - 70% van je overgewicht.
Daarmee kun je dus denk ik niet stellen dat de operatie niet geslaagd is? Je verwachting loopt dan niet synchroon met de werkelijkheid denk ik. Hebben ze hier niet op gehamerd Marels?
Hier wilde ik nog op reageren
Ik ben zelf nooit uit gegaan van een helemaal gezond gewicht en dat is ook niet het streefgewicht waar ik over spreek
In het ziekenhuis hebben ze bij mij nooit gesproken over welk gewicht haalbaar is en welk niet.
Mijn streefgewicht heb ik voor mezelf gesteld dus.
Ik kom van 128 kilo, en voor een BMI van 25 moet ik 65 kilo wegen. Dat zie ik niet gebeuren, dus ik heb zelf mijn doel op 78/79 kilo gesteld, nog 13/14 kilo boven een gezond gewicht.
Bij dat gewicht heb ik een BMI van onder de 30 en dat vind ik mooi.
Maar ik zit daar dus nu nog boven, ik schommel dus tussen de 87 en 88 en dáár wil ik dus nog tien kilo vanaf om op mijn streefgewicht te komen. Dat BMI onder de 30 zou gewoon zo mooi zijn!
En tuurlijk ben ik superblij met wat ik bereikt heb. Ik heb broekmaat 42, ik kan zoveel meer dan ik vroeger kon.
Ik loop nu een kwartier hard achter elkaar, waar ik het vroeger nog geen minuut vol hield.
Ik heb geen seconde spijt van de operatie en ben superblij met wat ik bereikt heb.
Dat neemt niet weg dat de weg niet altijd rozengeur en manenschijn is en dat ik er voor gekozen heb om ook de moeilijke momenten in dit topic te beschrijven. Omdat het een soort dagboek voor mij geworden is.
Maar over de hele linie heb ik geen seconde spijt gehad en zou ik het zonder nadenken gelijk weer doen. Dit keer met een stuk minder zenuwen.
Over dat nog steeds te zwaar zijn na een operatie. Voor mij is een reeel gewicht tussen de 82 en de 91 kilo werd me gisteren verteld. Dan ben ik nog steeds te zwaar maar wel van mijn apneu af en ik kan mijn venusheuvel weer zien en dus veel makkelijker vooruit. Dan zit je tussen de 50 en 70% van je overgewicht.
Het zijn gemiddelden. 100% van je overgewicht kwijt kan wel, maar schijnt een uitzondering te zijn.
Bijna iedereen tuimelt naar beneden in het begin, dan kom je iets bij en stabiliseer je op dat iets (paar kilo) hogere punt van 50 - 70% van je overgewicht.
Daarmee kun je dus denk ik niet stellen dat de operatie niet geslaagd is? Je verwachting loopt dan niet synchroon met de werkelijkheid denk ik. Hebben ze hier niet op gehamerd Marels?
Hier wilde ik nog op reageren
Ik ben zelf nooit uit gegaan van een helemaal gezond gewicht en dat is ook niet het streefgewicht waar ik over spreek
In het ziekenhuis hebben ze bij mij nooit gesproken over welk gewicht haalbaar is en welk niet.
Mijn streefgewicht heb ik voor mezelf gesteld dus.
Ik kom van 128 kilo, en voor een BMI van 25 moet ik 65 kilo wegen. Dat zie ik niet gebeuren, dus ik heb zelf mijn doel op 78/79 kilo gesteld, nog 13/14 kilo boven een gezond gewicht.
Bij dat gewicht heb ik een BMI van onder de 30 en dat vind ik mooi.
Maar ik zit daar dus nu nog boven, ik schommel dus tussen de 87 en 88 en dáár wil ik dus nog tien kilo vanaf om op mijn streefgewicht te komen. Dat BMI onder de 30 zou gewoon zo mooi zijn!
En tuurlijk ben ik superblij met wat ik bereikt heb. Ik heb broekmaat 42, ik kan zoveel meer dan ik vroeger kon.
Ik loop nu een kwartier hard achter elkaar, waar ik het vroeger nog geen minuut vol hield.
Ik heb geen seconde spijt van de operatie en ben superblij met wat ik bereikt heb.
Dat neemt niet weg dat de weg niet altijd rozengeur en manenschijn is en dat ik er voor gekozen heb om ook de moeilijke momenten in dit topic te beschrijven. Omdat het een soort dagboek voor mij geworden is.
Maar over de hele linie heb ik geen seconde spijt gehad en zou ik het zonder nadenken gelijk weer doen. Dit keer met een stuk minder zenuwen.
668, the neighbour of the Beast
donderdag 15 december 2016 om 10:39
quote:Pinacolada2.0 schreef op 15 december 2016 @ 10:38:
Nee zwak is het allesbehalve, ik denk zelfs dat het met operatie zwaarder is dan zonder! Het eerste jaar misschien niet want dan val je toch wel af ook al smokkel je. Maar daar kom je na dat jaar niet meer mee weg.
Ik ben ook gewoon als de dood voor operaties hoor haha .
En die operatie op zich, die is mij zoooooo meegevallen he
Als ik dat geweten had had ik zoveel stress niet hoeven hebben
Nee zwak is het allesbehalve, ik denk zelfs dat het met operatie zwaarder is dan zonder! Het eerste jaar misschien niet want dan val je toch wel af ook al smokkel je. Maar daar kom je na dat jaar niet meer mee weg.
Ik ben ook gewoon als de dood voor operaties hoor haha .
En die operatie op zich, die is mij zoooooo meegevallen he
Als ik dat geweten had had ik zoveel stress niet hoeven hebben
668, the neighbour of the Beast
donderdag 15 december 2016 om 10:42
Calvijn, je schrijft: ik heb er jaren over gedaan. Misschien is dat wel de crux. Dat ik 'pas' sinds 2012/2013 morbide obese ben. Misschien ga ik te snel.
Eigenlijk hoop ik dat ik een voortraject krijg. Enerzijds langer bedenktijd, anderzijds zijn er mensen die tijdens zo'n voortraject zo goed gaan dat ze van een operatie afzien. Dan heb je inmiddels alle hulp die je dan zelf kunt voortzetten buiten het ziekenhuis. Ik vind het trouwens wel jammer dat ze in mijn zh niet conservatief behandelen.
Eigenlijk hoop ik dat ik een voortraject krijg. Enerzijds langer bedenktijd, anderzijds zijn er mensen die tijdens zo'n voortraject zo goed gaan dat ze van een operatie afzien. Dan heb je inmiddels alle hulp die je dan zelf kunt voortzetten buiten het ziekenhuis. Ik vind het trouwens wel jammer dat ze in mijn zh niet conservatief behandelen.
donderdag 15 december 2016 om 10:50
Marels, wij werden er echt over doorgezaagd gisteren, in de groep maar ook individueel. Ik heb nog gevraagd waarom is 100% niet reeel. Dat heeft te maken met de ziekte. Er zijn mensen die het halen, 80%, 90%, 100%. Het is ook niet 'erg' dit als doel te stellen zei de psych. Als je het maar op een gezonde en verantwoorde manier probeert te bereiken. Nou volgens mij hoeven ze daar bij jou niet bang voor te zijn.
donderdag 15 december 2016 om 10:52
quote:calvijn1 schreef op 15 december 2016 @ 09:37:
[...]
Helemaal mee eens.
Ik vind dit een enorm zeiktopic geworden.
Marels kan ook een kijken naar wat ze bereikt heeft. Verdorie ruim 40 kilo eraf!
Komt allemaal zo ondankbaar over.
Vanaf het begin af aan heeft Marels getwijfeld of ze deze operatie wel moest doen. Nooit heeft ze er voor 100% achter gestaan.
Calvijn, ik vind dat je hier echt te ver gaat. Ik kon me nog enigszins inleven in jouw post als gbp-deskundige, maar nu ga je over een grens. Wat een onzin om hier te verkondigen dat ze er nooit 100% achter heeft gestaan. Jij wel dan? Heb jij nooit getwijfeld? Bijvoorbeeld toen het ineens allemaal wel snel ging en je niet zeker wist of je het op jouw werk geregeld kreeg? En dat je man je niet echt hielp en vond dat je zeurde? Dat je twijfelde omdat je twee jonge kinderen had? Nooit kan iemand 100% achter zo'n operatie staan, want het is nogal wat!
En volgens mij kijkt Marels heel erg goed naar wat ze wel bereikt heeft, maar als je nog 10 kg van je streef van een bmi van onder de 30 zit, dan mag je wat mij betreft best klagen. En ondanks dat ze het misschien in jouw ogen niet goed doet, doet ze wel wat ze denkt dat goed is. Marels is eerlijk, Marels gebruikt dit als een dagboek en ze mag wat mij betreft klagen wat ze wil. Jij blijft maar hameren op het feit dat ze het verkeerd doet en alles negatief ziet. Ik heb in de laatste posts van jou geen enkel positief commentaar gezien. Alleen maar schouderklopjes voor jezelf en een schop voor Marels.
Bah, ik vind dat vreselijk, mensen die zich beter voelen over de rug van een ander.
[...]
Helemaal mee eens.
Ik vind dit een enorm zeiktopic geworden.
Marels kan ook een kijken naar wat ze bereikt heeft. Verdorie ruim 40 kilo eraf!
Komt allemaal zo ondankbaar over.
Vanaf het begin af aan heeft Marels getwijfeld of ze deze operatie wel moest doen. Nooit heeft ze er voor 100% achter gestaan.
Calvijn, ik vind dat je hier echt te ver gaat. Ik kon me nog enigszins inleven in jouw post als gbp-deskundige, maar nu ga je over een grens. Wat een onzin om hier te verkondigen dat ze er nooit 100% achter heeft gestaan. Jij wel dan? Heb jij nooit getwijfeld? Bijvoorbeeld toen het ineens allemaal wel snel ging en je niet zeker wist of je het op jouw werk geregeld kreeg? En dat je man je niet echt hielp en vond dat je zeurde? Dat je twijfelde omdat je twee jonge kinderen had? Nooit kan iemand 100% achter zo'n operatie staan, want het is nogal wat!
En volgens mij kijkt Marels heel erg goed naar wat ze wel bereikt heeft, maar als je nog 10 kg van je streef van een bmi van onder de 30 zit, dan mag je wat mij betreft best klagen. En ondanks dat ze het misschien in jouw ogen niet goed doet, doet ze wel wat ze denkt dat goed is. Marels is eerlijk, Marels gebruikt dit als een dagboek en ze mag wat mij betreft klagen wat ze wil. Jij blijft maar hameren op het feit dat ze het verkeerd doet en alles negatief ziet. Ik heb in de laatste posts van jou geen enkel positief commentaar gezien. Alleen maar schouderklopjes voor jezelf en een schop voor Marels.
Bah, ik vind dat vreselijk, mensen die zich beter voelen over de rug van een ander.
donderdag 15 december 2016 om 10:55
Ik heb daar eerst ook over gedacht Pina, en zelfs naar mijn verzekering gebeld met de vraag of intensieve begeleiding van psych en diëtiste niet vergoed werd.
Ik kreeg als antwoord dat ze dat alleen doen in combinatie met een operatief traject omdat de kans op blijvend resultaat dan zoveel groter is en de kans op blijvend resultaat anders te klein.
Met andere woorden; ze willen geld in je pompen en je van je overgewicht af helpen, maar alleen met een methode die bewezen effectief is.
Ik kreeg als antwoord dat ze dat alleen doen in combinatie met een operatief traject omdat de kans op blijvend resultaat dan zoveel groter is en de kans op blijvend resultaat anders te klein.
Met andere woorden; ze willen geld in je pompen en je van je overgewicht af helpen, maar alleen met een methode die bewezen effectief is.
668, the neighbour of the Beast
donderdag 15 december 2016 om 11:03
Ja daar hebben ze natuurlijk ook een punt Marels.
Ik ga er bij het eventueel zelf doen ook niet vanuit dat het vergoed wordt hoor. Dietiste 3 fysieke zittingen max (daarna mogelijkheid tot goedkoper online consult), fysio 18 zittingen max (maar ik heb een Els Borst verwijzing voor enkel) en we hebben zelf een jaarabbo op fitness en willen in 2017 gaan zwemmen samen (goed voor enkel ook).
Bij een operatie ben je weer je ER kwijt van 385 per jaar.
Maar ik probeer mijn beslissing(en) niet teveel af te laten hangen van het financiele plaatje.
Ik ga er bij het eventueel zelf doen ook niet vanuit dat het vergoed wordt hoor. Dietiste 3 fysieke zittingen max (daarna mogelijkheid tot goedkoper online consult), fysio 18 zittingen max (maar ik heb een Els Borst verwijzing voor enkel) en we hebben zelf een jaarabbo op fitness en willen in 2017 gaan zwemmen samen (goed voor enkel ook).
Bij een operatie ben je weer je ER kwijt van 385 per jaar.
Maar ik probeer mijn beslissing(en) niet teveel af te laten hangen van het financiele plaatje.
donderdag 15 december 2016 om 11:06
.
donderdag 15 december 2016 om 11:35
quote:jules schreef op 15 december 2016 @ 10:52:
[...]
Calvijn, ik vind dat je hier echt te ver gaat. Ik kon me nog enigszins inleven in jouw post als gbp-deskundige, maar nu ga je over een grens. Wat een onzin om hier te verkondigen dat ze er nooit 100% achter heeft gestaan. Jij wel dan? Heb jij nooit getwijfeld? Bijvoorbeeld toen het ineens allemaal wel snel ging en je niet zeker wist of je het op jouw werk geregeld kreeg? En dat je man je niet echt hielp en vond dat je zeurde? Dat je twijfelde omdat je twee jonge kinderen had? Nooit kan iemand 100% achter zo'n operatie staan, want het is nogal wat!
En volgens mij kijkt Marels heel erg goed naar wat ze wel bereikt heeft, maar als je nog 10 kg van je streef van een bmi van onder de 30 zit, dan mag je wat mij betreft best klagen. En ondanks dat ze het misschien in jouw ogen niet goed doet, doet ze wel wat ze denkt dat goed is. Marels is eerlijk, Marels gebruikt dit als een dagboek en ze mag wat mij betreft klagen wat ze wil. Jij blijft maar hameren op het feit dat ze het verkeerd doet en alles negatief ziet. Ik heb in de laatste posts van jou geen enkel positief commentaar gezien. Alleen maar schouderklopjes voor jezelf en een schop voor Marels.
Bah, ik vind dat vreselijk, mensen die zich beter voelen over de rug van een ander.Wat een mooie post Jules. Heel goed en netjes verwoord.
[...]
Calvijn, ik vind dat je hier echt te ver gaat. Ik kon me nog enigszins inleven in jouw post als gbp-deskundige, maar nu ga je over een grens. Wat een onzin om hier te verkondigen dat ze er nooit 100% achter heeft gestaan. Jij wel dan? Heb jij nooit getwijfeld? Bijvoorbeeld toen het ineens allemaal wel snel ging en je niet zeker wist of je het op jouw werk geregeld kreeg? En dat je man je niet echt hielp en vond dat je zeurde? Dat je twijfelde omdat je twee jonge kinderen had? Nooit kan iemand 100% achter zo'n operatie staan, want het is nogal wat!
En volgens mij kijkt Marels heel erg goed naar wat ze wel bereikt heeft, maar als je nog 10 kg van je streef van een bmi van onder de 30 zit, dan mag je wat mij betreft best klagen. En ondanks dat ze het misschien in jouw ogen niet goed doet, doet ze wel wat ze denkt dat goed is. Marels is eerlijk, Marels gebruikt dit als een dagboek en ze mag wat mij betreft klagen wat ze wil. Jij blijft maar hameren op het feit dat ze het verkeerd doet en alles negatief ziet. Ik heb in de laatste posts van jou geen enkel positief commentaar gezien. Alleen maar schouderklopjes voor jezelf en een schop voor Marels.
Bah, ik vind dat vreselijk, mensen die zich beter voelen over de rug van een ander.Wat een mooie post Jules. Heel goed en netjes verwoord.
donderdag 15 december 2016 om 11:57
quote:jules schreef op 15 december 2016 @ 10:52:
[...]
Calvijn, ik vind dat je hier echt te ver gaat. Ik kon me nog enigszins inleven in jouw post als gbp-deskundige, maar nu ga je over een grens. Wat een onzin om hier te verkondigen dat ze er nooit 100% achter heeft gestaan. Jij wel dan? Heb jij nooit getwijfeld? Bijvoorbeeld toen het ineens allemaal wel snel ging en je niet zeker wist of je het op jouw werk geregeld kreeg? En dat je man je niet echt hielp en vond dat je zeurde? Dat je twijfelde omdat je twee jonge kinderen had? Nooit kan iemand 100% achter zo'n operatie staan, want het is nogal wat!
En volgens mij kijkt Marels heel erg goed naar wat ze wel bereikt heeft, maar als je nog 10 kg van je streef van een bmi van onder de 30 zit, dan mag je wat mij betreft best klagen. En ondanks dat ze het misschien in jouw ogen niet goed doet, doet ze wel wat ze denkt dat goed is. Marels is eerlijk, Marels gebruikt dit als een dagboek en ze mag wat mij betreft klagen wat ze wil. Jij blijft maar hameren op het feit dat ze het verkeerd doet en alles negatief ziet. Ik heb in de laatste posts van jou geen enkel positief commentaar gezien. Alleen maar schouderklopjes voor jezelf en een schop voor Marels.
Bah, ik vind dat vreselijk, mensen die zich beter voelen over de rug van een ander.
Dankje Jules, wat mooi verwoord dit
Ik krijg eigenlijk zoveel jeuk van de posts van Calvijn, ze zijn zo veroordelend, dat ik het heel moeilijk vind om er nog op te reageren, vooral omdat het niet uit maakt wat ik zeg of tik... Ben blij met deze post van jou die mijn gevoel ook goed weer geeft.
En inderdaad, wat ik net naar Pina schreef; ik ben ongelofelijk gelukkig met wat ik bereikt heb. Ik hoop alleen op nog iets meer.
[...]
Calvijn, ik vind dat je hier echt te ver gaat. Ik kon me nog enigszins inleven in jouw post als gbp-deskundige, maar nu ga je over een grens. Wat een onzin om hier te verkondigen dat ze er nooit 100% achter heeft gestaan. Jij wel dan? Heb jij nooit getwijfeld? Bijvoorbeeld toen het ineens allemaal wel snel ging en je niet zeker wist of je het op jouw werk geregeld kreeg? En dat je man je niet echt hielp en vond dat je zeurde? Dat je twijfelde omdat je twee jonge kinderen had? Nooit kan iemand 100% achter zo'n operatie staan, want het is nogal wat!
En volgens mij kijkt Marels heel erg goed naar wat ze wel bereikt heeft, maar als je nog 10 kg van je streef van een bmi van onder de 30 zit, dan mag je wat mij betreft best klagen. En ondanks dat ze het misschien in jouw ogen niet goed doet, doet ze wel wat ze denkt dat goed is. Marels is eerlijk, Marels gebruikt dit als een dagboek en ze mag wat mij betreft klagen wat ze wil. Jij blijft maar hameren op het feit dat ze het verkeerd doet en alles negatief ziet. Ik heb in de laatste posts van jou geen enkel positief commentaar gezien. Alleen maar schouderklopjes voor jezelf en een schop voor Marels.
Bah, ik vind dat vreselijk, mensen die zich beter voelen over de rug van een ander.
Dankje Jules, wat mooi verwoord dit
Ik krijg eigenlijk zoveel jeuk van de posts van Calvijn, ze zijn zo veroordelend, dat ik het heel moeilijk vind om er nog op te reageren, vooral omdat het niet uit maakt wat ik zeg of tik... Ben blij met deze post van jou die mijn gevoel ook goed weer geeft.
En inderdaad, wat ik net naar Pina schreef; ik ben ongelofelijk gelukkig met wat ik bereikt heb. Ik hoop alleen op nog iets meer.
668, the neighbour of the Beast
donderdag 15 december 2016 om 12:01
quote:calvijn1 schreef op 15 december 2016 @ 09:37:
[...]
Helemaal mee eens.
Ik vind dit een enorm zeiktopic geworden.
Marels kan ook een kijken naar wat ze bereikt heeft. Verdorie ruim 40 kilo eraf!
Komt allemaal zo ondankbaar over.
Vanaf het begin af aan heeft Marels getwijfeld of ze deze operatie wel moest doen. Nooit heeft ze er voor 100% achter gestaan.
Helemaal mee eens.
Zo lang je maar in haar straatje praat ben je lief en aardig.
Anders ben je een zeikerd.
[...]
Helemaal mee eens.
Ik vind dit een enorm zeiktopic geworden.
Marels kan ook een kijken naar wat ze bereikt heeft. Verdorie ruim 40 kilo eraf!
Komt allemaal zo ondankbaar over.
Vanaf het begin af aan heeft Marels getwijfeld of ze deze operatie wel moest doen. Nooit heeft ze er voor 100% achter gestaan.
Helemaal mee eens.
Zo lang je maar in haar straatje praat ben je lief en aardig.
Anders ben je een zeikerd.
donderdag 15 december 2016 om 12:27
quote:calvijn1 schreef op 15 december 2016 @ 09:37:
[...]
Helemaal mee eens.
Ik vind dit een enorm zeiktopic geworden.
Marels kan ook een kijken naar wat ze bereikt heeft. Verdorie ruim 40 kilo eraf!
Komt allemaal zo ondankbaar over.
Vanaf het begin af aan heeft Marels getwijfeld of ze deze operatie wel moest doen. Nooit heeft ze er voor 100% achter gestaan.
Dat zeiktopic heb je anders voor het grootste deel aan jou te danken. Voor de rest zeiken er vrij weinig mensen namelijk...
Waar haal je die twijfels uit dan??? Die heb ik echt nog nóóit gelezen bij Marels.
[...]
Helemaal mee eens.
Ik vind dit een enorm zeiktopic geworden.
Marels kan ook een kijken naar wat ze bereikt heeft. Verdorie ruim 40 kilo eraf!
Komt allemaal zo ondankbaar over.
Vanaf het begin af aan heeft Marels getwijfeld of ze deze operatie wel moest doen. Nooit heeft ze er voor 100% achter gestaan.
Dat zeiktopic heb je anders voor het grootste deel aan jou te danken. Voor de rest zeiken er vrij weinig mensen namelijk...
Waar haal je die twijfels uit dan??? Die heb ik echt nog nóóit gelezen bij Marels.
donderdag 15 december 2016 om 13:23
Er schrijven meerde forummers mee in dit topic, waaronder ikzelf dus, in verschillende fases van het traject.
Ik persoonlijk vind het fijn om te lezen hoe anderen in het traject staan, maar vooral omdat Marels nu een jaar verder is, en ik binnenkort geopereerd word, is het voor ons/mij ook leerzaam om te lezen wat de valkuilen zijn.
Wat als het niet zo gemakkelijk meer gaat.
En ik word er een beetje flauw dat er steeds zo doorgedramd wordt op wat Marels wel of niet goed doet.
Nu is het natuurlijk ook haar topic, gestart over haar proces, dus misschien moet ik overgaan naar een algemeen gbp topic (als die al bestaat tenminste) maar er zijn meer forummers in het traject die hun ervaringen willen delen en er wordt steeds weer een negatieve focus op Marels gelegd
Ik persoonlijk vind het fijn om te lezen hoe anderen in het traject staan, maar vooral omdat Marels nu een jaar verder is, en ik binnenkort geopereerd word, is het voor ons/mij ook leerzaam om te lezen wat de valkuilen zijn.
Wat als het niet zo gemakkelijk meer gaat.
En ik word er een beetje flauw dat er steeds zo doorgedramd wordt op wat Marels wel of niet goed doet.
Nu is het natuurlijk ook haar topic, gestart over haar proces, dus misschien moet ik overgaan naar een algemeen gbp topic (als die al bestaat tenminste) maar er zijn meer forummers in het traject die hun ervaringen willen delen en er wordt steeds weer een negatieve focus op Marels gelegd
