in de schaduw van de ander staan

haha ik dacht dus dat dit over een heel dik iemand ging

misschien moet je eens stoppen met zelf medelijden en iets aan je houding gaan doen

Je zelf accepteren en gelukkig zijn met wie je bent.

Bedenken wat er leuk is aan je werk en er blij mee zijn.

Niet neerkijken op je zelf, je werk, je huis. Wees gelukkig met wat je hebt.

Ga naar de kapper, koop een leuk shirt, koop een leuk make up dingetje en geniet van het mooie weer!

Veel plezier!

Mijn ervaring is dat dit soort gevoelens vooral vanuit jezelf komen. Anderen kijken hier heel anders tegenaan. Voelen zich juist misschien jouw 'mindere'. Zijn misschien jaloers op jouw meer relaxte baan, op het feit dat je lekker je eigen plan kan trekken en geen rekening hoeft te houden met anderen. Dat klinkt misschien gek, dat laatste, maar ondanks dat ik heel gelukkig ben met relatie en kinderen, kan ik er soms enorm naar verlangen alleen te wonen. Zo blijft het gras bij de ander nogal makkelijk groener. Omdat we eigenlijk allebei willen.



Wat ik bij jou lees, is vooral onvrede over je eigen situatie. Ten eerste straal je dat natuurlijk uit. Ben je met een vriendin op stap en zij krijgt aanspraak, trek jij je 'ziejewel-gezicht' waardoor je er ontoegankelijker uitziet.



Bij je familie lijkt het vooral over je broer en zus te gaan, maar vertel jij wel eens wat over jezelf, of laat je hen maar gaan, omdat je bij voorbaat al vindt dat wat zij doen 'belangrijker' en 'groter' is?



Als laatste denk ik dat je vooral moet genieten van wat je doet. Doe je niet genoeg dingen, waarvan je geniet, ga dan eens kijken wat jou blij maakt. Daarvan ga je meer stralen, voel je je meer op je gemak. Ben je leuker gezelschap voor anderen (je hebt wat te vertellen, waarvan je gaat stralen) en lijkt er ineens 'succes' op je af te komen. Succes is niet een geweldige baan en een groot huis, naar mijn idee. Succes is (meer dan) tevreden zijn met wie je bent en wat je doet.

Mensen om je heen bijvoorbeeld tijdens een sollicitatie gesprek of bij het stappen zien dat je onzeker bent. dat heeft heel weinig met dik/dun of mooi/lelijk te maken. Je straalt uit wat je voelt en tijdens over het algemeen zijn onzekere mensen niet zulke fijne werknemers in wat hogere functies en als je onzeker als een muurbloempje in de hoek staat een leuke stevige meid gaat helemaal los op de dansvloer dan zien ze je niet staan.

Klinkt alsof het nogal wat met je doet. Niet vervelend bedoeld maar volgens mij heb je meer aan een goede psych dan aan een forum. Zit diep geloof ik. Lijkt me heel vervelend zo over jezelf te denken, veel sterkte TO.