Lijf & Lijn
alle pijlers
Maatschappij versus figuur
maandag 12 april 2010 om 16:18
Sinds half februari ben ik aan het lijnen en het vlot echt niet. Ben ondertussen 5 kg afgevallen. De laatste tijd wandel ik meer en het loopt echt niet los. Nu moeten jullie weten dat er echt veel af moet. Ben 1.76m en weeg 132 kg. Mede veroorzaakt wegens bijkomen van antidepressiva na postnatale depressie. Nu slik ik nog een kleine dosis antipsychotica. Mijn psychiater heeft me verteld dat het niet simpel zal zijn om af te vallen. Nu vandaag werd ik er weer op aangesproken door mijn schoonmoder dat ik te veel weeg en moet afvallen. Zij weet van de antipsychotica en weet dat ik lijn. Antwoordde haar beleefd dat ik al 5 kg kwijt was, ze zei dat ze het niet zag en dat het door mijn eetpatroon kwam dat ik zo dik was en dat het niet door die kleine dosis medicatie kan komen. Tot een half jaar terug slikte ik nog 200 mg seroquel.
Het deed me serieus pijn dat te horen, mede dat ze het niet vinden van een baan koppelde aan mijn gewicht. En serieus ik denk wat die baan betreft dat ze gelijk heeft.
Voel me steeds minder en minder au serieux genomen door mijn gewicht, het is alsof ik me maar volvreet terwijl dat echt niet waar is. En al zeker niet sinds mijn aangepaste levensgewoontes.
Pff ik voel me geen barst beter met 5 kg minder. En om aan de norm te voldoen van de maatschappij zou ik maar 60 kg mogen wegen. Dat is nog 72 kg afvallen.
Zie het even niet meer zitten, en de honger is al helemaal nu over.
Het deed me serieus pijn dat te horen, mede dat ze het niet vinden van een baan koppelde aan mijn gewicht. En serieus ik denk wat die baan betreft dat ze gelijk heeft.
Voel me steeds minder en minder au serieux genomen door mijn gewicht, het is alsof ik me maar volvreet terwijl dat echt niet waar is. En al zeker niet sinds mijn aangepaste levensgewoontes.
Pff ik voel me geen barst beter met 5 kg minder. En om aan de norm te voldoen van de maatschappij zou ik maar 60 kg mogen wegen. Dat is nog 72 kg afvallen.
Zie het even niet meer zitten, en de honger is al helemaal nu over.
donderdag 15 april 2010 om 12:45
Ik wil alsnog reageren op je schoonmoeder-affaire.
Volgens mij is het wel heel belangrijk dat je haar laat weten hoe het voor jou is als ze jou zo benadert. Ik las het en voelde het stoom bijna uit mijn eigen oren komen..namelijk.
Het zou zelfs een onbewuste reden tot zelf-sabotage kunnen zijn, vanuit het idee; ze moeten me toch gewoon accepteren zoals ik ben? JA, dat klopt. Maaaaaaaaar: jezelf accepteren zoals je bent, begint niet bij de ander, het begint bij jezelf.
Je hebt misschien een goede reden om af te vallen, namelijk moeilijk kunnen bewegen, en dat kan ik begrijpen, maar als je wilt afvallen omdat je jezelf op deze manier niet acceptabel vind, zou ik mezelf eens achter de oren krabben.
Want wie wil er nou echt voor zichzelf afvallen omdat ie onacceptabel is? Dat is zo'n rotte motivatie dat ik al depressief zou worden bij het idee. Dus vertel jezelf dat je acceptabel bent zoals je bent, dat je misschien wel minder wilt wegen, omdat je er last van hebt, maar dat je er zo ook mag zijn, want dat gewicht gaat behalve die kilogrammen niets aan je leven veranderen, hooguit dat je makkelijker kunt bewegen and THAT'S IT!! En wellicht weeg je eingelijk wel zoveel omdat je al zoveel moeite met zelfacceptatie hebt om te beginnen.
En vanuit daar zou ik schoonLoeder eens heel duidelijk uitleggen dat zij mag denken wat ze wil, maar dat jij al moeite genoeg hebt met je acceptatie van jezelf zonder negatieve reacties van haar. Die ook nog eens getuigen van een KORTZICHTIGHEID, waar zelfs een eencellige levensvorm .. nog niet aan zou kunnen tippen. Want echt; iemand met een beetje EQ, gaat echt niet zo met je om.
PS. En met seroquel kun je best prima afvallen, het duurt alleen iets langer en je zult misschien vaker een hongergevoel hebben.
Maar als je daarmee om weet te gaan, door jezelf bemoedigend toe te spreken, kun je daarmee echt wel afvallen.
Volgens mij is het wel heel belangrijk dat je haar laat weten hoe het voor jou is als ze jou zo benadert. Ik las het en voelde het stoom bijna uit mijn eigen oren komen..namelijk.
Het zou zelfs een onbewuste reden tot zelf-sabotage kunnen zijn, vanuit het idee; ze moeten me toch gewoon accepteren zoals ik ben? JA, dat klopt. Maaaaaaaaar: jezelf accepteren zoals je bent, begint niet bij de ander, het begint bij jezelf.
Je hebt misschien een goede reden om af te vallen, namelijk moeilijk kunnen bewegen, en dat kan ik begrijpen, maar als je wilt afvallen omdat je jezelf op deze manier niet acceptabel vind, zou ik mezelf eens achter de oren krabben.
Want wie wil er nou echt voor zichzelf afvallen omdat ie onacceptabel is? Dat is zo'n rotte motivatie dat ik al depressief zou worden bij het idee. Dus vertel jezelf dat je acceptabel bent zoals je bent, dat je misschien wel minder wilt wegen, omdat je er last van hebt, maar dat je er zo ook mag zijn, want dat gewicht gaat behalve die kilogrammen niets aan je leven veranderen, hooguit dat je makkelijker kunt bewegen and THAT'S IT!! En wellicht weeg je eingelijk wel zoveel omdat je al zoveel moeite met zelfacceptatie hebt om te beginnen.
En vanuit daar zou ik schoonLoeder eens heel duidelijk uitleggen dat zij mag denken wat ze wil, maar dat jij al moeite genoeg hebt met je acceptatie van jezelf zonder negatieve reacties van haar. Die ook nog eens getuigen van een KORTZICHTIGHEID, waar zelfs een eencellige levensvorm .. nog niet aan zou kunnen tippen. Want echt; iemand met een beetje EQ, gaat echt niet zo met je om.
PS. En met seroquel kun je best prima afvallen, het duurt alleen iets langer en je zult misschien vaker een hongergevoel hebben.
Maar als je daarmee om weet te gaan, door jezelf bemoedigend toe te spreken, kun je daarmee echt wel afvallen.
vrijdag 16 april 2010 om 09:30
Pff zit ff in een goede dip. Was maandag gaan solliciteren, en nu lees ik dat ze een vacature online hebben gezet, waarin ze vragen voor iemand met een goed voorkomen. Leuk hoor, ik droeg maandag een nette blouse en een nette broek. Verder keurig gekamd haar en fris gewassen. En dan krijg je zoiets. Ik baal gewoon van mijn gewicht. Ik hoop dat ik volgende week echt de 129 zie. Toen ik de advertentie las was mijn honger al over. ;(((
vrijdag 16 april 2010 om 16:23
Witchke, focus je nou niet te veel op de kilo's. Zeker als je zoveel moet/ wil afvallen als jou, gaat het gewoon even duren voor je zelf tevreden gaat zijn met het resultaat. Het gaat erom dat jij je goed voelt, omdat je afvalt, niet om een bepaald gewicht. Als ik je zo lees, denk je misschien dat je je veel beter zou voelen als je de 129 bereikt. keerzijde is, dat je je dan ook heel rot voelt als je die niet bereikt. Maar ik denk echt dat je de kilo's moet loslaten. Waar jij blij van zou moeten worden, is dat je aan jezelf werkt. Dat je fitter wordt, gezonder. Dat je daarnaast afvalt, dat je uiterlijk aan het aanpassen bent aan de persoon die je bent of wil zijn. 129, dat is maar een getal...
...
vrijdag 16 april 2010 om 16:55
Ik weet niet of jij pijn hebt in je gewrichten als je sport, maar zo ja, dan zou ik het even houden bij wandelen (lange wandelingen, opbouwen naar steeds langere wandelingen) en evt. fietsen en zwemmen (als je je daar comfortabel bij voelt). Deze sporten zijn niet zo zwaar voor de gewrichten (uit ervaring).
Veel succes!
Veel succes!
