Lijf & Lijn
alle pijlers
Mijn moeder is te zwaar
vrijdag 14 oktober 2011 om 14:15
Hoi,
Ik zou graag jullie advies hebben op het volgende.. Mijn moeder is te zwaar, veels te zwaar. En ik zie haar gewoon elk jaar dikker worden. En ik wil haar helpen, maar ik weet niet hoe. Ik denk dat ze een echte emotie eter is, maar ik vind het moeilijk om daar met haar over te praten, omdat ik zelf erg gesloten ben naar mijn ouders toe.. Wat haar ook weer verdrietig maakt, dat weet ik. Maar verder heeft ze een goed leven, ze is blij met haar baan, heeft vriendinnen waar ze wel leuke dingen mee doet en het is niet zo dat ze niets meer kan vanwege haar gewicht, hoewel ze nooit in een badpak zou gaan lopen o.i.d. en ze haat foto's.
Ze wil zelf niet naar een diëtiste, omdat ze zelf ook wel weet wat gezond eten is en dat ze te veel eet, maar om de een of andere manier doet ze er niets mee.
Nou ben ik zelf veel bezig met gezond eten en ik zou haar wel willen helpen, maar hoe kan ik dat het beste aanpakken? Hoe kan ik haar motiveren?
Elke tip is welkom
Ik zou graag jullie advies hebben op het volgende.. Mijn moeder is te zwaar, veels te zwaar. En ik zie haar gewoon elk jaar dikker worden. En ik wil haar helpen, maar ik weet niet hoe. Ik denk dat ze een echte emotie eter is, maar ik vind het moeilijk om daar met haar over te praten, omdat ik zelf erg gesloten ben naar mijn ouders toe.. Wat haar ook weer verdrietig maakt, dat weet ik. Maar verder heeft ze een goed leven, ze is blij met haar baan, heeft vriendinnen waar ze wel leuke dingen mee doet en het is niet zo dat ze niets meer kan vanwege haar gewicht, hoewel ze nooit in een badpak zou gaan lopen o.i.d. en ze haat foto's.
Ze wil zelf niet naar een diëtiste, omdat ze zelf ook wel weet wat gezond eten is en dat ze te veel eet, maar om de een of andere manier doet ze er niets mee.
Nou ben ik zelf veel bezig met gezond eten en ik zou haar wel willen helpen, maar hoe kan ik dat het beste aanpakken? Hoe kan ik haar motiveren?
Elke tip is welkom
vrijdag 14 oktober 2011 om 16:44
quote:madamemicmac schreef op 14 oktober 2011 @ 16:04:
[quote]wilsonking schreef op 14 oktober 2011 @ 15:58:
Wilsonking, mag ik vragen waarom je niemand verteld waarom je wilt afvallen? Omdat je je schaamt? Dat hoeft toch niet? Ik vind je juist heel sterk dat je er wat aan doet.
Mijn man ziet het probleem ook niet. Maar gelukkig respecteert hij mijn mening. Hij is natuurlijk ook al lang blij dat ik er eindelijk wat aan doe en beter in mijn vel zit.
Maar ik denk dat het toch een onderwerp blijft waar ik niet graag over praat en ergens schaam ik me ook wel voor die uiteindelijke kiloos die eraan zaten. Nergens voor nodig natuurlijk, maar toch je gevoel kan je maar moeilijk uit schakelen...
Maar bedankt voor je knuffel. Zal er nog vaak aan denken als ik een moeilijk moment heb. Bedankt.
[quote]wilsonking schreef op 14 oktober 2011 @ 15:58:
Wilsonking, mag ik vragen waarom je niemand verteld waarom je wilt afvallen? Omdat je je schaamt? Dat hoeft toch niet? Ik vind je juist heel sterk dat je er wat aan doet.
Mijn man ziet het probleem ook niet. Maar gelukkig respecteert hij mijn mening. Hij is natuurlijk ook al lang blij dat ik er eindelijk wat aan doe en beter in mijn vel zit.
Maar ik denk dat het toch een onderwerp blijft waar ik niet graag over praat en ergens schaam ik me ook wel voor die uiteindelijke kiloos die eraan zaten. Nergens voor nodig natuurlijk, maar toch je gevoel kan je maar moeilijk uit schakelen...
Maar bedankt voor je knuffel. Zal er nog vaak aan denken als ik een moeilijk moment heb. Bedankt.
vrijdag 14 oktober 2011 om 17:19
quote:kissthequeen schreef op 14 oktober 2011 @ 16:28:
Bloemetje, ik ben heel erg benieuwd hoe je van plan bent het aan te pakken. Heb je al een idee?
Hoe vaak zie je je moeder? Woon je bij haar in de buurt?
Ik woon nog thuis!
En ik ben van plan het op een rustig moment er over te hebben en vragen of ze mijn steun op prijs stelt en zo ja, dan wat suggesties doen die wilsonking ook aangeeft. En dan zien we wel hoe dat gaat
Bloemetje, ik ben heel erg benieuwd hoe je van plan bent het aan te pakken. Heb je al een idee?
Hoe vaak zie je je moeder? Woon je bij haar in de buurt?
Ik woon nog thuis!
En ik ben van plan het op een rustig moment er over te hebben en vragen of ze mijn steun op prijs stelt en zo ja, dan wat suggesties doen die wilsonking ook aangeeft. En dan zien we wel hoe dat gaat
vrijdag 14 oktober 2011 om 17:41
@bloemetje: ik vind het heel goed wat je probeert te doen. Waarschijnlijk heeft je moeder heel goed door dat ze te zwaar is, maar heeft ze een stok achter de deur nodig en die kan jij haar bieden zonder je te 'bemoeien' met haar leven. Ik zou idd niet tegen haar zeggen 'joh mam eet je de laatste tijd niet wat veel' maar je zou wel tegen haar kunnen zeggen dat je zelf graag wat gezonder wilt eten. Aangezien je nog thuis woont lijkt me dat vrij makkelijk om haar dan mee te krijgen. Of idd na het eten een stuk gaan wandelen.
Ik vind het absoluut geen bemoeienis. Je maakt je zorgen en daar mag je echt wel wat mee doen. Mijn vader drinkt in periodes heel veel en daar zeg ik dan ook wat van. Dat verandert niks aan onze ouder-kind relatie, ik laat alleen zien dat zijn gedrag me opvalt en me daar zorgen over maak. Dat kan je beter eerlijk uitspreken dan dat je het opkropt en dan misschien onbewust een keer een lullige opmerking maakt.
Ik vind het absoluut geen bemoeienis. Je maakt je zorgen en daar mag je echt wel wat mee doen. Mijn vader drinkt in periodes heel veel en daar zeg ik dan ook wat van. Dat verandert niks aan onze ouder-kind relatie, ik laat alleen zien dat zijn gedrag me opvalt en me daar zorgen over maak. Dat kan je beter eerlijk uitspreken dan dat je het opkropt en dan misschien onbewust een keer een lullige opmerking maakt.
vrijdag 14 oktober 2011 om 18:02
vrijdag 14 oktober 2011 om 18:13
ik vind het zo opvallend dat veel reacties zijn: 'waar bemoei je je mee'. Vraag me af of dat ook zo zou zijn als ze had gevraagd mijn moeder is een kettingroker. Ze baalt ervan en hoest haar longen uit haar keel. Hoe kan ik haar helpen?
Gewicht is voor veel vrouwen zo'n enorm (over)gevoelig gebied. Ik kan me wel goed voorstellen dat het niet leuk is om te horen van naasten, je bent te zwaar het is niet gezond voor je. Het klinkt al snel als een veroordeling van je uiterlijk, of zwakheid.
Het enige wat je denk ik kan doen is zeggen dat je merkt dat ze er zelf problemen mee heeft en of jij misschien iets voor haar zou kunnen betekenen. Als ze dan nee zegt, mag je vind ik best zeggen dat je dat niet slim is en bang bent voor haar gezondheid. Verder zou ik het daarbij laten, omdat het dan toch geen zin heeft.
Gewicht is voor veel vrouwen zo'n enorm (over)gevoelig gebied. Ik kan me wel goed voorstellen dat het niet leuk is om te horen van naasten, je bent te zwaar het is niet gezond voor je. Het klinkt al snel als een veroordeling van je uiterlijk, of zwakheid.
Het enige wat je denk ik kan doen is zeggen dat je merkt dat ze er zelf problemen mee heeft en of jij misschien iets voor haar zou kunnen betekenen. Als ze dan nee zegt, mag je vind ik best zeggen dat je dat niet slim is en bang bent voor haar gezondheid. Verder zou ik het daarbij laten, omdat het dan toch geen zin heeft.
vrijdag 14 oktober 2011 om 18:26
quote:madamemicmac schreef op 14 oktober 2011 @ 18:02:
[...]
Bah wat een nare ondertoon. Misschien is bloemetje juist omdat ze lekker afvalt er meer mee bezig. Is toch logisch??
En als de moeder van bloemetje vind dat ze ongezond bezig is en dat ze moet stoppen met afvallen?
Gaat ze daarnaar luisteren of trekt ze dr schouders op van doe wel lekker wat ik zelf wilt.
Omdat ze vind dat het haar leven is.
[...]
Bah wat een nare ondertoon. Misschien is bloemetje juist omdat ze lekker afvalt er meer mee bezig. Is toch logisch??
En als de moeder van bloemetje vind dat ze ongezond bezig is en dat ze moet stoppen met afvallen?
Gaat ze daarnaar luisteren of trekt ze dr schouders op van doe wel lekker wat ik zelf wilt.
Omdat ze vind dat het haar leven is.
vrijdag 14 oktober 2011 om 18:30
Sjah, wat een rare reacties zeg? Bij obese (het tvprogramma) roept iedereen : waarom heeft de omgeving niet ingegrepen etc etc, en als een dochter zich zorgen maakt om haar moeder met overgewicht, dan mag dat niet?
Overgewicht is ongezond, en idd er zijn een paar mensen die alsnog gezond zijn, maar als ik het zo lees heeft moeders niet 5 kilootjes teveel, maar heel wat meer. Het is toch niet raar dat ze zich dan zorgen maakt?
En wat bloemetjes eigen afvallen hiermee tem aken heeft geen idee. Is het weer zover, moeten we weer gaan loepen om elkaar ergens mee te kunnen 'pakken' ?
Overgewicht is ongezond, en idd er zijn een paar mensen die alsnog gezond zijn, maar als ik het zo lees heeft moeders niet 5 kilootjes teveel, maar heel wat meer. Het is toch niet raar dat ze zich dan zorgen maakt?
En wat bloemetjes eigen afvallen hiermee tem aken heeft geen idee. Is het weer zover, moeten we weer gaan loepen om elkaar ergens mee te kunnen 'pakken' ?
vrijdag 14 oktober 2011 om 18:54
quote:redband schreef op 14 oktober 2011 @ 18:26:
[...]
En als de moeder van bloemetje vind dat ze ongezond bezig is en dat ze moet stoppen met afvallen?
Gaat ze daarnaar luisteren of trekt ze dr schouders op van doe wel lekker wat ik zelf wilt.
Omdat ze vind dat het haar leven is.
Dat weet ik toch niet en dat doet er toch ook niet toe??? Wij weten toch niet hoe ze precies met elkaar omgaan? Ze heeft het beste met haar moeder voor en dat vindt de 1 bemoeien maar de ander vindt het lief. En ik vind het lief en waarschijnlijk ook terecht. Ze zal niet 5 kilo te zwaar zijn, wat hier al geschreven is.
Als je alles als bemoeien opvat kan je nooit meer wat tegen elkaar zeggen.
[...]
En als de moeder van bloemetje vind dat ze ongezond bezig is en dat ze moet stoppen met afvallen?
Gaat ze daarnaar luisteren of trekt ze dr schouders op van doe wel lekker wat ik zelf wilt.
Omdat ze vind dat het haar leven is.
Dat weet ik toch niet en dat doet er toch ook niet toe??? Wij weten toch niet hoe ze precies met elkaar omgaan? Ze heeft het beste met haar moeder voor en dat vindt de 1 bemoeien maar de ander vindt het lief. En ik vind het lief en waarschijnlijk ook terecht. Ze zal niet 5 kilo te zwaar zijn, wat hier al geschreven is.
Als je alles als bemoeien opvat kan je nooit meer wat tegen elkaar zeggen.
vrijdag 14 oktober 2011 om 21:57
Ik vind het lief dat je je zorgen maakt en haar wilt helpen. Toch kan ik het niet helpen een beetje een naar gevoel erbij te krijgen.
Dat gevoel komt puur voort uit herkenning. Ik kom uit een gezin met alleen vrouwen die altijd en eeuwig aan de "lijn" deden. Door de doctrine die hier mee gepaard ging weet ik als geen ander hoe het wel en niet moet.
Het heeft me echter jaren therapie gekost om mezelf te kunnen accepteren zoals ik ben. Wellicht nog meer moeite kost het me, om mijn omgeving dat duidelijk te maken.
Zelf heb ik door die focus op gewicht uiteindelijk -als emotie eter- overgewicht ontwikkeld. Wonder boven wonder, nu ik mezelf geaccepteerd heb zoals ik ben en mijn omgeving dat ook "dwing" te doen; val ik af.
Goed, nu is jouw moeder een volwassen vrouw. Toch denk ik dat het heel belangrijk is dat je goed bedenkt OF je haar echt wel helpt door het aan te kaarten.
Het zal niet je bedoeling zijn om haar verdrietig te maken. Sta er wel echt bij stil dat dit een delicaat onderwerp kan zijn, met precies dat als gevolg.
Laat je moeder weten dat je van haar houdt zoals ze is. Een paar pondjes meer of minder.
Pas goed op je moeder, wees lief voor haar, je hebt er maar een van!
Dat gevoel komt puur voort uit herkenning. Ik kom uit een gezin met alleen vrouwen die altijd en eeuwig aan de "lijn" deden. Door de doctrine die hier mee gepaard ging weet ik als geen ander hoe het wel en niet moet.
Het heeft me echter jaren therapie gekost om mezelf te kunnen accepteren zoals ik ben. Wellicht nog meer moeite kost het me, om mijn omgeving dat duidelijk te maken.
Zelf heb ik door die focus op gewicht uiteindelijk -als emotie eter- overgewicht ontwikkeld. Wonder boven wonder, nu ik mezelf geaccepteerd heb zoals ik ben en mijn omgeving dat ook "dwing" te doen; val ik af.
Goed, nu is jouw moeder een volwassen vrouw. Toch denk ik dat het heel belangrijk is dat je goed bedenkt OF je haar echt wel helpt door het aan te kaarten.
Het zal niet je bedoeling zijn om haar verdrietig te maken. Sta er wel echt bij stil dat dit een delicaat onderwerp kan zijn, met precies dat als gevolg.
Laat je moeder weten dat je van haar houdt zoals ze is. Een paar pondjes meer of minder.
Pas goed op je moeder, wees lief voor haar, je hebt er maar een van!
vrijdag 14 oktober 2011 om 22:46
Ik kan me wel voorstellen dat Bloemetje zich zorgen om haar
moeder maakt.En sommige reacties zijn erg hard!Het lijkt
namelijk soms alsof jij gewoon je schouders op moet halen en helemaal niets meer mag zeggen.Als mijn vriend of iemand anders waar ik om geef b.v.aan de drugs op drank was of iemand anders,dan zou ik er zeker ook wat van zeggen (uiteraad niet 10 keer op een dag want ik weet ook wel dat dit op den duur gaar vervelen).Want gewoon de ogen sluiten,het helemaal voor jezelf houden en er maar mee moeten leren leven werkt niet.Je kunt er soms ook van wakker liggen als je nergens je ei kwijt kunt of mag.Aan de andere kant kan je iemand ook niet dwingen.Degene moet het zelf doen en ook zelf willen.Wat ze wel kan doen is tijdens een rustig moment met haar moeder gaan praten dat zij zich zorgen maakt om haar.Gewoon een rustig gesprek aangaan (als dat kan).Maar
nogmaals,ze moet het natuurlijk zelf willen.
moeder maakt.En sommige reacties zijn erg hard!Het lijkt
namelijk soms alsof jij gewoon je schouders op moet halen en helemaal niets meer mag zeggen.Als mijn vriend of iemand anders waar ik om geef b.v.aan de drugs op drank was of iemand anders,dan zou ik er zeker ook wat van zeggen (uiteraad niet 10 keer op een dag want ik weet ook wel dat dit op den duur gaar vervelen).Want gewoon de ogen sluiten,het helemaal voor jezelf houden en er maar mee moeten leren leven werkt niet.Je kunt er soms ook van wakker liggen als je nergens je ei kwijt kunt of mag.Aan de andere kant kan je iemand ook niet dwingen.Degene moet het zelf doen en ook zelf willen.Wat ze wel kan doen is tijdens een rustig moment met haar moeder gaan praten dat zij zich zorgen maakt om haar.Gewoon een rustig gesprek aangaan (als dat kan).Maar
nogmaals,ze moet het natuurlijk zelf willen.
vrijdag 14 oktober 2011 om 22:49
quote:madamemicmac schreef op 14 oktober 2011 @ 18:54:
[...]
Als je alles als bemoeien opvat kan je nooit meer wat tegen elkaar zeggen.
Daar zat ik net ook aan te denken.Aan de ene kant kan je er wel
iets van zeggen maar aan de andere kant,zoals ik al eerder schreef,moet ze het zelf doen en willen.Ik zou daar zelf ook niet altijd iets van zeggen,vooral is het ook de manier waarop.Uiteraard is de moeder natuurlijk een volwassen persoon.Maar ik kan me heel goed voorstellen dat als je van iemand houdt dat jij je daar zorgen om degene maakt en er af en toe iets van zegt.
[...]
Als je alles als bemoeien opvat kan je nooit meer wat tegen elkaar zeggen.
Daar zat ik net ook aan te denken.Aan de ene kant kan je er wel
iets van zeggen maar aan de andere kant,zoals ik al eerder schreef,moet ze het zelf doen en willen.Ik zou daar zelf ook niet altijd iets van zeggen,vooral is het ook de manier waarop.Uiteraard is de moeder natuurlijk een volwassen persoon.Maar ik kan me heel goed voorstellen dat als je van iemand houdt dat jij je daar zorgen om degene maakt en er af en toe iets van zegt.
zaterdag 15 oktober 2011 om 09:14
Ik kan me je zorg ook voorstellen. Mijn moeder is ook veel te zwaar en het zou voor haar gezondheid echt beter zijn om af te vallen tot een gezonder BMI. Ik weet precies waardoor mijn moeder aankomt en zij weet het zelf ook. Ik weet ook dat er achter al dat eten een psychische oorzaak zit die mijn moeder niet wil aanpakken. En daar houdt het voor mij een beetje op... Zij maakt dus de keuze, zij wil het zo. Als ze er wel aan wil gaan werken zal ik er zijn, maar ze moet er wel zelf achter staan.
zaterdag 15 oktober 2011 om 09:50
Eens met Yellow. Waarom zou je je geen zorgen over je moeder mogen maken en dit met haar bespreken. Het is heel goed mogelijk dat de moeder van TO geen idee van gezond en goed voedsel heeft en omdat TO zelf bezig is met afvallen en hiermee bezig is juist wel. Waarom mag je tegenwoordig niet meer een ander helpen en is dat meteen bemoeien. Natuurlijk gaat afvallen alleen maar als men er zelf achterstaat, maar moet je dan maar lekker niks zeggen tegen je moeder en haar dicht laten slibben?
You know how I know? Because I reeaally think so!
zaterdag 15 oktober 2011 om 10:16
Zorgen maken mag altijd. Laten weten dat je wil helpen, tuurlijk mag dat. Maar haar moeder geeft aan dat ze zelf wel weet hoe ze gezond moet eten en niet naar een diëtist wil.
Dan houdt het een beetje op toch?
Als iemand er zelf niet achter staat....
Als moeders de knop om heeft, dan kan TO steunen.
En dat geldt ook voor kettingrokende en alcoholdrinkende moeders
Dan houdt het een beetje op toch?
Als iemand er zelf niet achter staat....
Als moeders de knop om heeft, dan kan TO steunen.
En dat geldt ook voor kettingrokende en alcoholdrinkende moeders
zaterdag 15 oktober 2011 om 10:43
Misschien heeft moeders wel onjuiste assumpties over wat een diëtistevoor haar kan betekenen, denkt ze bijvoorbeeld dat ze dan nog minder mag eten en alles moet laten staan. TO hoeft toch niet werkeloos te wachten tot er bij moeders een knop omgaat? En weet ze echt wel wat gezonde voeding is, heel veel mensen denken dat te weten, maar als het puntje bij het paaltje komt weten ze er bar weinig van. Een bezoek aan de diëtiste brengen samen vind ik geen slecht idee eigenlijk.
You know how I know? Because I reeaally think so!
zaterdag 15 oktober 2011 om 11:15
Kom op, moeder is 55, naar mijn idee, na een aantal berichten op de viva door terug te hebben gelezen is dochter te veel bezig met haar eigen lijn, haar eigen uiterlijk haar eigen schoonheidsideaal .
Naar mijn idee is dat het probleem. Ze wil dit, ze wil dat, ze vind zus, ze vind zo..Leven en laten leven.
Naar mijn idee is dat het probleem. Ze wil dit, ze wil dat, ze vind zus, ze vind zo..Leven en laten leven.
zaterdag 15 oktober 2011 om 11:27
quote:redband schreef op 15 oktober 2011 @ 11:15:
Kom op, moeder is 55, naar mijn idee, na een aantal berichten op de viva door terug te hebben gelezen is dochter te veel bezig met haar eigen lijn, haar eigen uiterlijk haar eigen schoonheidsideaal .
Naar mijn idee is dat het probleem. Ze wil dit, ze wil dat, ze vind zus, ze vind zo..Leven en laten leven.
Mijn analyse over jouw berichtenhistorie is dat je verdacht veel op lijf en lijn, eten en relaties rondhangt. hmm,, wat zou dit zeggen? Ik ga even nadenken over mijn conclusies hoor. Ook de dingen die je over chihuahua's zegt , zo nou, hey, goh.
Jouw ideeen over de bioindustrie gut, nou, tjeetje.
En je houdt van as the world turns. Zo. Dan weet ik het al. Ofzo.
Loepen, het brengt je zoveel verder....
Kom op, moeder is 55, naar mijn idee, na een aantal berichten op de viva door terug te hebben gelezen is dochter te veel bezig met haar eigen lijn, haar eigen uiterlijk haar eigen schoonheidsideaal .
Naar mijn idee is dat het probleem. Ze wil dit, ze wil dat, ze vind zus, ze vind zo..Leven en laten leven.
Mijn analyse over jouw berichtenhistorie is dat je verdacht veel op lijf en lijn, eten en relaties rondhangt. hmm,, wat zou dit zeggen? Ik ga even nadenken over mijn conclusies hoor. Ook de dingen die je over chihuahua's zegt , zo nou, hey, goh.
Jouw ideeen over de bioindustrie gut, nou, tjeetje.
En je houdt van as the world turns. Zo. Dan weet ik het al. Ofzo.
Loepen, het brengt je zoveel verder....
zaterdag 15 oktober 2011 om 11:31
quote:kissthequeen schreef op 14 oktober 2011 @ 21:57:
Ik vind het lief dat je je zorgen maakt en haar wilt helpen. Toch kan ik het niet helpen een beetje een naar gevoel erbij te krijgen.
Dat gevoel komt puur voort uit herkenning. Ik kom uit een gezin met alleen vrouwen die altijd en eeuwig aan de "lijn" deden. Door de doctrine die hier mee gepaard ging weet ik als geen ander hoe het wel en niet moet.
Het heeft me echter jaren therapie gekost om mezelf te kunnen accepteren zoals ik ben. Wellicht nog meer moeite kost het me, om mijn omgeving dat duidelijk te maken.
Zelf heb ik door die focus op gewicht uiteindelijk -als emotie eter- overgewicht ontwikkeld. Wonder boven wonder, nu ik mezelf geaccepteerd heb zoals ik ben en mijn omgeving dat ook "dwing" te doen; val ik af.
Goed, nu is jouw moeder een volwassen vrouw. Toch denk ik dat het heel belangrijk is dat je goed bedenkt OF je haar echt wel helpt door het aan te kaarten.
Het zal niet je bedoeling zijn om haar verdrietig te maken. Sta er wel echt bij stil dat dit een delicaat onderwerp kan zijn, met precies dat als gevolg.
Laat je moeder weten dat je van haar houdt zoals ze is. Een paar pondjes meer of minder.
Pas goed op je moeder, wees lief voor haar, je hebt er maar een van!
Dat is zeker zo, en dat weet zij ook, het is echt niet zo dat ik haar elke dag eraan herinner dat ze te zwaar is, we hebben het er bijna nooit over.
Maar zij heeft mij wel een aantal keer gevraagd om haar te helpen, met dingen als opschrijven wat ze eet en gezonde keuzes maken. Dus ze wil er wel wat aan doen, ik denk alleen dat ze een beetje steun nodig heeft. En misschien dat mijn steun wel helpt, en zo niet, dan geeft zij dat aan.
Ik vind het lief dat je je zorgen maakt en haar wilt helpen. Toch kan ik het niet helpen een beetje een naar gevoel erbij te krijgen.
Dat gevoel komt puur voort uit herkenning. Ik kom uit een gezin met alleen vrouwen die altijd en eeuwig aan de "lijn" deden. Door de doctrine die hier mee gepaard ging weet ik als geen ander hoe het wel en niet moet.
Het heeft me echter jaren therapie gekost om mezelf te kunnen accepteren zoals ik ben. Wellicht nog meer moeite kost het me, om mijn omgeving dat duidelijk te maken.
Zelf heb ik door die focus op gewicht uiteindelijk -als emotie eter- overgewicht ontwikkeld. Wonder boven wonder, nu ik mezelf geaccepteerd heb zoals ik ben en mijn omgeving dat ook "dwing" te doen; val ik af.
Goed, nu is jouw moeder een volwassen vrouw. Toch denk ik dat het heel belangrijk is dat je goed bedenkt OF je haar echt wel helpt door het aan te kaarten.
Het zal niet je bedoeling zijn om haar verdrietig te maken. Sta er wel echt bij stil dat dit een delicaat onderwerp kan zijn, met precies dat als gevolg.
Laat je moeder weten dat je van haar houdt zoals ze is. Een paar pondjes meer of minder.
Pas goed op je moeder, wees lief voor haar, je hebt er maar een van!
Dat is zeker zo, en dat weet zij ook, het is echt niet zo dat ik haar elke dag eraan herinner dat ze te zwaar is, we hebben het er bijna nooit over.
Maar zij heeft mij wel een aantal keer gevraagd om haar te helpen, met dingen als opschrijven wat ze eet en gezonde keuzes maken. Dus ze wil er wel wat aan doen, ik denk alleen dat ze een beetje steun nodig heeft. En misschien dat mijn steun wel helpt, en zo niet, dan geeft zij dat aan.
