Lijf & Lijn
alle pijlers
Obese en waarom het niet lukt..
woensdag 27 mei 2015 om 22:15
Op de entertainment pijler loopt het Obese topic. En daar voerden we een mooie discussie over waarom het de kandidaten niet lukt om het vol te houden en hun doel te halen. Is de druk te groot, moeten ze teveel afvallen, zijn het watjes die niet willen, pushed Radmillo te hard?
Hier de discussie verder voeren?
Hier de discussie verder voeren?
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 28 mei 2015 om 07:11
Wat ik jammer vind is dat te dik zijn vaak toegeschreven wordt aan psychische problemen. Dit is heus niet altijd 't geval. Ik was als kind mager met 'n ingevallen smoeltje. Ik moest eten als 'n bouwvakker om niet van m'n stokje te gaan. Had toen ook een sportief leven, want dagelijks een paar uur op de fiets naar school en in m'n vrije tijd altijd op de manege te vinden. Logisch dat ik toen niet overleefde op alleen ca. 10-12 rijkelijk belegde boterhammen inclusief een flinke portie avondeten, maar dat ik daarnaast ook nog een hoop andere calorierijke dingen wegwerkte. En nog woog ik maar 52 kilo en bleef m'n gezicht ingevallen. En dan breekt het moment aan dat je een zittend beroep krijgt waar je met de auto naartoe gaat. Eindelijk zag ik er goed uit met m'n ca 57 kilo. Maar halverwege de 20 werd het sporten minder, ik verruilde de gewone pil -heel dom- voor de prikpil en *poef* de kilo's vlogen er opeens in 'n moordtempo aan. Na ruim 10 jaar alles onbeperkt naar binnen te hebben kunnen proppen was dat 'n heel onaangename verrassing. Na 'n paar jaar prikpil de deur uit en binnen een jaar 50 kilo afgevallen, terug naar de 57. Dit gewicht nog bijna 2 jaar schommelend rond de 60 weten te houden. Maar het vrijwel dagelijks moeten sporten om dit vast te kunnen houden, vond ik toch een te grote opgave, uiteraard in combinatie met het altijd op je eten moeten letten. Ik zie eten zeker wel als 'n verslaving. Ik krijg er 'n grotere kick van dan van alcohol. Kan makkelijk dagen niet talen naar alcohol, maar doe mij 'n vers afgebakken broodje met 'n lik roomboter en ik krijg haast 'n orgasme. Voor mij blijft afvallen/aankomen dus een levenslang gevecht. Het gevecht tussen enerzijds graag slank willen zijn en anderzijds graag bourgondische kunnen blijven eten.
Shoot first, ask questions later!
donderdag 28 mei 2015 om 07:21
quote:hatsetats schreef op 28 mei 2015 @ 07:00:
Verkeerd gelezen Anky. Sporten, sportief zijn, afvallen, dat is allang mijn doel niet meer. Afvallen bleek ook helemaal het doel niet te zijn.
Gelukkig ben ik niet de enige die niet goed heeft gelezen. Maar wat is dan je doel?
Door de manier van vraagstelling in je OP, dacht ik ook dat het een retorische vraag was.
Het is nu eenmaal moeilijk en iedereen zal zijn eigen reden daarvoor hebben. Of die reden vervolgens ook terecht is, is een andere vraag. Voor die persoon is het in ieder geval echt genoeg.
Verkeerd gelezen Anky. Sporten, sportief zijn, afvallen, dat is allang mijn doel niet meer. Afvallen bleek ook helemaal het doel niet te zijn.
Gelukkig ben ik niet de enige die niet goed heeft gelezen. Maar wat is dan je doel?
Door de manier van vraagstelling in je OP, dacht ik ook dat het een retorische vraag was.
Het is nu eenmaal moeilijk en iedereen zal zijn eigen reden daarvoor hebben. Of die reden vervolgens ook terecht is, is een andere vraag. Voor die persoon is het in ieder geval echt genoeg.
donderdag 28 mei 2015 om 07:47
quote:redbuIIetje schreef op 28 mei 2015 @ 07:11:
Het gevecht tussen enerzijds graag slank willen zijn en anderzijds graag bourgondische kunnen blijven eten.
Ik denk dat dat voor heel vele mensen opgaat, ook voor slanke mensen. Je kunt (althans de meeste niet) van twee walletjes eten. Schijnbaar heb je voor jezelf niet helemaal duidelijk waar dus voor jezelf echt prioriteit ligt.
zelf heb ik dan het geluk een redelijk zwaar beroep te hebben in die zin dat ik de hele dag in de weer ben, heb de mogelijkheid op de fiets naar mijn werk te gaan, zie sporten niet als een belasting maar juist als een sportieve uitdaging. Maar daarmee blijf je ook niet vanzelf op gewicht. Want al die beweging vreet energie waardoor je extra de behoefte hebt op dat aan te vullen. En je mag dan ook meer eten maar als ik voor mezelf geen paal en perk zou stellen aan wat ik naar binnen werk en waar ik best wel zin in heb zou ik ondanks al die beweging evengoed heel erg aankomen.
En dat gebeurde inderdaad niet toen ik kind was maar vanaf een bepaalde leeftijd moet je gewoon opletten en op blijven letten.
Het gevecht tussen enerzijds graag slank willen zijn en anderzijds graag bourgondische kunnen blijven eten.
Ik denk dat dat voor heel vele mensen opgaat, ook voor slanke mensen. Je kunt (althans de meeste niet) van twee walletjes eten. Schijnbaar heb je voor jezelf niet helemaal duidelijk waar dus voor jezelf echt prioriteit ligt.
zelf heb ik dan het geluk een redelijk zwaar beroep te hebben in die zin dat ik de hele dag in de weer ben, heb de mogelijkheid op de fiets naar mijn werk te gaan, zie sporten niet als een belasting maar juist als een sportieve uitdaging. Maar daarmee blijf je ook niet vanzelf op gewicht. Want al die beweging vreet energie waardoor je extra de behoefte hebt op dat aan te vullen. En je mag dan ook meer eten maar als ik voor mezelf geen paal en perk zou stellen aan wat ik naar binnen werk en waar ik best wel zin in heb zou ik ondanks al die beweging evengoed heel erg aankomen.
En dat gebeurde inderdaad niet toen ik kind was maar vanaf een bepaalde leeftijd moet je gewoon opletten en op blijven letten.
donderdag 28 mei 2015 om 07:51
quote:zeeuwsmeisje1981 schreef op 27 mei 2015 @ 23:36:
Weet niet of dat klopt Meds. Mijn eetbuien zou ik zeker als een "rush" omschrijven. Inclusief een downer na je up. Maar dat is gebaseerd op n=1
Met mij erbij n=2.
quote:redbuIIetje schreef op 28 mei 2015 @ 07:11:
Wat ik jammer vind is dat te dik zijn vaak toegeschreven wordt aan psychische problemen. Dit is heus niet altijd 't geval.
[...]
Ik zie eten zeker wel als 'n verslaving. Ik krijg er 'n grotere kick van dan van alcohol. Kan makkelijk dagen niet talen naar alcohol, maar doe mij 'n vers afgebakken broodje met 'n lik roomboter en ik krijg haast 'n orgasme. Voor mij blijft afvallen/aankomen dus een levenslang gevecht. Het gevecht tussen enerzijds graag slank willen zijn en anderzijds graag bourgondische kunnen blijven eten.Bij jou is je overgewicht dus ook psychisch...
Weet niet of dat klopt Meds. Mijn eetbuien zou ik zeker als een "rush" omschrijven. Inclusief een downer na je up. Maar dat is gebaseerd op n=1
Met mij erbij n=2.
quote:redbuIIetje schreef op 28 mei 2015 @ 07:11:
Wat ik jammer vind is dat te dik zijn vaak toegeschreven wordt aan psychische problemen. Dit is heus niet altijd 't geval.
[...]
Ik zie eten zeker wel als 'n verslaving. Ik krijg er 'n grotere kick van dan van alcohol. Kan makkelijk dagen niet talen naar alcohol, maar doe mij 'n vers afgebakken broodje met 'n lik roomboter en ik krijg haast 'n orgasme. Voor mij blijft afvallen/aankomen dus een levenslang gevecht. Het gevecht tussen enerzijds graag slank willen zijn en anderzijds graag bourgondische kunnen blijven eten.Bij jou is je overgewicht dus ook psychisch...
donderdag 28 mei 2015 om 08:04
quote:anke39kg schreef op 28 mei 2015 @ 07:21:
[...]
Gelukkig ben ik niet de enige die niet goed heeft gelezen. Maar wat is dan je doel?
Door de manier van vraagstelling in je OP, dacht ik ook dat het een retorische vraag was.
Het is nu eenmaal moeilijk en iedereen zal zijn eigen reden daarvoor hebben. Of die reden vervolgens ook terecht is, is een andere vraag. Voor die persoon is het in ieder geval echt genoeg.
Tja, daar kan ik ook weinig aan doen dat je het verkeerd leest. We hadden een goedgesprek op de E pijler dus even terug lezen misschien?
Mijn doel is privé. En het leven is zo moeilijk als je het jezel maakt. Dat geldt met alles.
[...]
Gelukkig ben ik niet de enige die niet goed heeft gelezen. Maar wat is dan je doel?
Door de manier van vraagstelling in je OP, dacht ik ook dat het een retorische vraag was.
Het is nu eenmaal moeilijk en iedereen zal zijn eigen reden daarvoor hebben. Of die reden vervolgens ook terecht is, is een andere vraag. Voor die persoon is het in ieder geval echt genoeg.
Tja, daar kan ik ook weinig aan doen dat je het verkeerd leest. We hadden een goedgesprek op de E pijler dus even terug lezen misschien?
Mijn doel is privé. En het leven is zo moeilijk als je het jezel maakt. Dat geldt met alles.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 28 mei 2015 om 08:09
donderdag 28 mei 2015 om 08:51
Eten spreekt de neurotransmitter dopamine aan waardoor we een (onbewust) goed gevoel krijgen als we eten, met name vet en suiker. Het is maar goed ook, want dat motiveert ons om eten te blijven zoeken en het te blijven nuttigen. Als we daar niet voor gemotiveerd waren hadden we al deze jaren niet overleefd.
donderdag 28 mei 2015 om 08:55
Het zijn toch verkeerde eetgewoontes die je aangeleerd hebt. Eten is ook overal. Als je van de coke of alcohol af moet blijven, kun je daar nog mee stoppen en geen situaties opzoeken waarbij je er mee in aanraking komt. Bij eten is dat moeilijker. Vaak is er ook geen groot zelfvertrouwen of respect voor jezelf en troost je jezelf met eten. Als ik vier kilo af val, is dat meteen te zien, maar op 180 of 120 kilo zie je dat niet, en is het geen wow-effect. Daar komt ook nog bij dat je de wereld ook wel nep gaat vinden omdat als je dan bij de slankeren hoort, mensen opeens aardiger doen, terwijl jij nog gewoon dezelfde persoon bent. Waarom was je dik niet interessant en nu wel?
Tot zover mijn amateur-psychologie (al was mijn studie wel deels psychologie/sociologie )
Tot zover mijn amateur-psychologie (al was mijn studie wel deels psychologie/sociologie )
donderdag 28 mei 2015 om 09:03
quote:blijekip schreef op 28 mei 2015 @ 08:51:
Eten spreekt de neurotransmitter dopamine aan waardoor we een (onbewust) goed gevoel krijgen als we eten, met name vet en suiker. Het is maar goed ook, want dat motiveert ons om eten te blijven zoeken en het te blijven nuttigen. Als we daar niet voor gemotiveerd waren hadden we al deze jaren niet overleefd.Lees even terug daar zijn de meningen over verdeeld.
Eten spreekt de neurotransmitter dopamine aan waardoor we een (onbewust) goed gevoel krijgen als we eten, met name vet en suiker. Het is maar goed ook, want dat motiveert ons om eten te blijven zoeken en het te blijven nuttigen. Als we daar niet voor gemotiveerd waren hadden we al deze jaren niet overleefd.Lees even terug daar zijn de meningen over verdeeld.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 28 mei 2015 om 09:04
Toch vind ik het raar dat anorexia gezien wordt als een psychische aandoening, terwijl iemand die obese is maar gewoon es op moet houden met al dat vreten!
Ik ken twee obese mensen, allebei hebben ze psychische problemen gehad toen ze jong waren, de een is verkracht op haar 14e door een grote groep jongens en de ander is jarenlang gepest op school vanwege een huidaandoening.
Dus tja, ik vind het een beetje te gemakkelijk om dan te zeggen, kom van je luie reet en ga sporten!
Ik ken twee obese mensen, allebei hebben ze psychische problemen gehad toen ze jong waren, de een is verkracht op haar 14e door een grote groep jongens en de ander is jarenlang gepest op school vanwege een huidaandoening.
Dus tja, ik vind het een beetje te gemakkelijk om dan te zeggen, kom van je luie reet en ga sporten!
If you say one more time that islam is NOT a believe of peace..I will kill you!
donderdag 28 mei 2015 om 09:05
quote:mia_e schreef op 28 mei 2015 @ 08:55:
Het zijn toch verkeerde eetgewoontes die je aangeleerd hebt. Eten is ook overal. Als je van de coke of alcohol af moet blijven, kun je daar nog mee stoppen en geen situaties opzoeken waarbij je er mee in aanraking komt. Bij eten is dat moeilijker. Vaak is er ook geen groot zelfvertrouwen of respect voor jezelf en troost je jezelf met eten. Als ik vier kilo af val, is dat meteen te zien, maar op 180 of 120 kilo zie je dat niet, en is het geen wow-effect. Daar komt ook nog bij dat je de wereld ook wel nep gaat vinden omdat als je dan bij de slankeren hoort, mensen opeens aardiger doen, terwijl jij nog gewoon dezelfde persoon bent. Waarom was je dik niet interessant en nu wel?
Tot zover mijn amateur-psychologie (al was mijn studie wel deels psychologie/sociologie )Wat jij zegt over dat mensen aardiger. doen herken ik niet. Het gros van mijn omgeving doet zoals anders. Ik ben wel wat vriendinnen kwijt. Maar ja dat is achteraf ook beter.
Het zijn toch verkeerde eetgewoontes die je aangeleerd hebt. Eten is ook overal. Als je van de coke of alcohol af moet blijven, kun je daar nog mee stoppen en geen situaties opzoeken waarbij je er mee in aanraking komt. Bij eten is dat moeilijker. Vaak is er ook geen groot zelfvertrouwen of respect voor jezelf en troost je jezelf met eten. Als ik vier kilo af val, is dat meteen te zien, maar op 180 of 120 kilo zie je dat niet, en is het geen wow-effect. Daar komt ook nog bij dat je de wereld ook wel nep gaat vinden omdat als je dan bij de slankeren hoort, mensen opeens aardiger doen, terwijl jij nog gewoon dezelfde persoon bent. Waarom was je dik niet interessant en nu wel?
Tot zover mijn amateur-psychologie (al was mijn studie wel deels psychologie/sociologie )Wat jij zegt over dat mensen aardiger. doen herken ik niet. Het gros van mijn omgeving doet zoals anders. Ik ben wel wat vriendinnen kwijt. Maar ja dat is achteraf ook beter.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 28 mei 2015 om 09:29
Hatsetats, hoe lang ben jij nu al helemaal bezig en op gewicht? Een jaar? 2 jaar?
Ik vind het knap hoor, dat ten eerste, maar blaas niet te snel hoog van de toren. Wie zegt dat je niet bij de eerste beste tegenslag weer naar je oude levensstijl pakt?
Ik heb in mijn zwangerschappen een verschrikkelijke honger gekend waarmee ik een beetje heb kunnen proeven aan hoe het is om eetverslaafd te zijn. Gelukkig was dit na de zwangerschap meteen weer over maar het heeft me wel te denken gezet over de mensen die dit structureel beleven.
Ik heb besloten om maar niet meer zo snel hierover te oordelen.
Ik vind het knap hoor, dat ten eerste, maar blaas niet te snel hoog van de toren. Wie zegt dat je niet bij de eerste beste tegenslag weer naar je oude levensstijl pakt?
Ik heb in mijn zwangerschappen een verschrikkelijke honger gekend waarmee ik een beetje heb kunnen proeven aan hoe het is om eetverslaafd te zijn. Gelukkig was dit na de zwangerschap meteen weer over maar het heeft me wel te denken gezet over de mensen die dit structureel beleven.
Ik heb besloten om maar niet meer zo snel hierover te oordelen.
donderdag 28 mei 2015 om 09:30
quote:mienietjefietje schreef op 28 mei 2015 @ 09:04:
Toch vind ik het raar dat anorexia gezien wordt als een psychische aandoening, terwijl iemand die obese is maar gewoon es op moet houden met al dat vreten!
Ik ken twee obese mensen, allebei hebben ze psychische problemen gehad toen ze jong waren, de een is verkracht op haar 14e door een grote groep jongens en de ander is jarenlang gepest op school vanwege een huidaandoening.
Dus tja, ik vind het een beetje te gemakkelijk om dan te zeggen, kom van je luie reet en ga sporten!
Er zijn zo veel mensen die nare dingen doormaken in hun jeugd, maar niet iedereen is obees. Je kan ook een andere manier gana zoeken om hier mee om te gaan dan eten.
Ik vind het een beetje makkelijk om te zeggen 'je hebt wat naars meegemaakt, eet je maar lekker dood'
Toch vind ik het raar dat anorexia gezien wordt als een psychische aandoening, terwijl iemand die obese is maar gewoon es op moet houden met al dat vreten!
Ik ken twee obese mensen, allebei hebben ze psychische problemen gehad toen ze jong waren, de een is verkracht op haar 14e door een grote groep jongens en de ander is jarenlang gepest op school vanwege een huidaandoening.
Dus tja, ik vind het een beetje te gemakkelijk om dan te zeggen, kom van je luie reet en ga sporten!
Er zijn zo veel mensen die nare dingen doormaken in hun jeugd, maar niet iedereen is obees. Je kan ook een andere manier gana zoeken om hier mee om te gaan dan eten.
Ik vind het een beetje makkelijk om te zeggen 'je hebt wat naars meegemaakt, eet je maar lekker dood'
donderdag 28 mei 2015 om 09:33
quote:smulrol schreef op 28 mei 2015 @ 09:30:
[...]
Er zijn zo veel mensen die nare dingen doormaken in hun jeugd, maar niet iedereen is obees. Je kan ook een andere manier gana zoeken om hier mee om te gaan dan eten.
Ik vind het een beetje makkelijk om te zeggen 'je hebt wat naars meegemaakt, eet je maar lekker dood' iedereen gaat op zijn eigen manier om met nare ervaringen, de een zet zich er makkelijker overheen dan de ander, maar is de een daardoor ook beter dan de ander? Ik krijg het idee dat jij mensen met overgewicht maar een stel slapjanussen vindt die gewoon een schop onder hun kont moeten hebben
[...]
Er zijn zo veel mensen die nare dingen doormaken in hun jeugd, maar niet iedereen is obees. Je kan ook een andere manier gana zoeken om hier mee om te gaan dan eten.
Ik vind het een beetje makkelijk om te zeggen 'je hebt wat naars meegemaakt, eet je maar lekker dood' iedereen gaat op zijn eigen manier om met nare ervaringen, de een zet zich er makkelijker overheen dan de ander, maar is de een daardoor ook beter dan de ander? Ik krijg het idee dat jij mensen met overgewicht maar een stel slapjanussen vindt die gewoon een schop onder hun kont moeten hebben
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
donderdag 28 mei 2015 om 09:34
quote:mienietjefietje schreef op 28 mei 2015 @ 09:04:
Toch vind ik het raar dat anorexia gezien wordt als een psychische aandoening, terwijl iemand die obese is maar gewoon es op moet houden met al dat vreten!
Ik ken twee obese mensen, allebei hebben ze psychische problemen gehad toen ze jong waren, de een is verkracht op haar 14e door een grote groep jongens en de ander is jarenlang gepest op school vanwege een huidaandoening.
Dus tja, ik vind het een beetje te gemakkelijk om dan te zeggen, kom van je luie reet en ga sporten!
Dat is ook veel te makkelijk gezegd.
Er zullen verschillende redenen ten grondslag liggen, en niet altijd zal het flinke psychische problematiek zijn. Maar dat je een ongezonde relatie met eten hebt staat wel vast.
De achterliggende reden zal wellicht ook verschil maken in welke mate het iemand lukt. Naast een hoop andere factoren.
De combinatie maakt dat het voor de 1 uiteindelijk lukt een complete levensstijl te veranderen, terwijl de ander blijft worstelen en er maar moeilijk uitkomt.
Ik ben zelf jarenlang in behandeling geweest voor anorexia, en daar was ook een groep voor mensen met binge eating disorder.
Wel degelijk werd dit gezien als een psychische ziekte.
Gek genoeg bestond de behandeling voor deze mensen uit 1 dag per week, terwijl wij er 5 dagen per week zaten.
Ook al had de problematiek psychisch gezien veel dezelfde kenmerken,ongezonde relatie met eten, laag zelfbeeld, verstoorde lichaamsbeleving,trauma.
Toch vind ik het raar dat anorexia gezien wordt als een psychische aandoening, terwijl iemand die obese is maar gewoon es op moet houden met al dat vreten!
Ik ken twee obese mensen, allebei hebben ze psychische problemen gehad toen ze jong waren, de een is verkracht op haar 14e door een grote groep jongens en de ander is jarenlang gepest op school vanwege een huidaandoening.
Dus tja, ik vind het een beetje te gemakkelijk om dan te zeggen, kom van je luie reet en ga sporten!
Dat is ook veel te makkelijk gezegd.
Er zullen verschillende redenen ten grondslag liggen, en niet altijd zal het flinke psychische problematiek zijn. Maar dat je een ongezonde relatie met eten hebt staat wel vast.
De achterliggende reden zal wellicht ook verschil maken in welke mate het iemand lukt. Naast een hoop andere factoren.
De combinatie maakt dat het voor de 1 uiteindelijk lukt een complete levensstijl te veranderen, terwijl de ander blijft worstelen en er maar moeilijk uitkomt.
Ik ben zelf jarenlang in behandeling geweest voor anorexia, en daar was ook een groep voor mensen met binge eating disorder.
Wel degelijk werd dit gezien als een psychische ziekte.
Gek genoeg bestond de behandeling voor deze mensen uit 1 dag per week, terwijl wij er 5 dagen per week zaten.
Ook al had de problematiek psychisch gezien veel dezelfde kenmerken,ongezonde relatie met eten, laag zelfbeeld, verstoorde lichaamsbeleving,trauma.
donderdag 28 mei 2015 om 09:35
quote:smulrol schreef op 28 mei 2015 @ 09:30:
Er zijn zo veel mensen die nare dingen doormaken in hun jeugd, maar niet iedereen is obees. Je kan ook een andere manier gana zoeken om hier mee om te gaan dan eten. Je denkt dat je dat voor het uitkiezen hebt? Dat je na een ingrijpende gebeurtenis rationeel beslist dat je je maar gaat overeten, stopt met eten, in jezelf gaat snijden, depressief wordt, suïcidale gedachten krijgt of een maagzweer of een te hoge bloeddruk en hartkwaal ontwikkelt?
Er zijn zo veel mensen die nare dingen doormaken in hun jeugd, maar niet iedereen is obees. Je kan ook een andere manier gana zoeken om hier mee om te gaan dan eten. Je denkt dat je dat voor het uitkiezen hebt? Dat je na een ingrijpende gebeurtenis rationeel beslist dat je je maar gaat overeten, stopt met eten, in jezelf gaat snijden, depressief wordt, suïcidale gedachten krijgt of een maagzweer of een te hoge bloeddruk en hartkwaal ontwikkelt?
donderdag 28 mei 2015 om 09:39
donderdag 28 mei 2015 om 09:40
quote:prik schreef op 28 mei 2015 @ 09:35:
[...]
Je denkt dat je dat voor het uitkiezen hebt? Dat je na een ingrijpende gebeurtenis rationeel beslist dat je je maar gaat overeten, stopt met eten, in jezelf gaat snijden, depressief wordt, suïcidale gedachten krijgt of een maagzweer of een te hoge bloeddruk en hartkwaal ontwikkelt? Nee maar ook daar heb je wel weer n keuze uiteindelijk. Niet met fysieke problemen wel met psychische.
[...]
Je denkt dat je dat voor het uitkiezen hebt? Dat je na een ingrijpende gebeurtenis rationeel beslist dat je je maar gaat overeten, stopt met eten, in jezelf gaat snijden, depressief wordt, suïcidale gedachten krijgt of een maagzweer of een te hoge bloeddruk en hartkwaal ontwikkelt? Nee maar ook daar heb je wel weer n keuze uiteindelijk. Niet met fysieke problemen wel met psychische.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 28 mei 2015 om 09:54
quote:hatsetats schreef op 28 mei 2015 @ 09:40:
[...]
Nee maar ook daar heb je wel weer n keuze uiteindelijk. Niet met fysieke problemen wel met psychische.
Ik vind het toch altijd wel bijzonder dat men denkt in psychische problematiek altijd een keuze te hebben.
De psychische lijdensdruk kan zo hoog zijn voor iemand , dat overleven de enige manier is om deze te handelen.
Overleven kan hele destructieve vormen aannemen, en om die te veranderen moet je de draagkracht bezitten om de lijdensdruk te gaan verdragen, alvorens je dit met een gezonder gedrag kan gaan handelen.
Je kan kiezen dit te gaan doen, maar niet altijd kiezen dit aan te kunnen.
Zeker wanneer iemands draagkracht zo laag is geworden door trauma.
Daarnaast is psychische problematiek ook een probleem wat in de hersenen terug te vinden is.
Het is niet enkel gedrag, maar ook verstoring in het maken van verbindingen en stoffen in je hersenen die je nodig hebt die van invloed zijn.
[...]
Nee maar ook daar heb je wel weer n keuze uiteindelijk. Niet met fysieke problemen wel met psychische.
Ik vind het toch altijd wel bijzonder dat men denkt in psychische problematiek altijd een keuze te hebben.
De psychische lijdensdruk kan zo hoog zijn voor iemand , dat overleven de enige manier is om deze te handelen.
Overleven kan hele destructieve vormen aannemen, en om die te veranderen moet je de draagkracht bezitten om de lijdensdruk te gaan verdragen, alvorens je dit met een gezonder gedrag kan gaan handelen.
Je kan kiezen dit te gaan doen, maar niet altijd kiezen dit aan te kunnen.
Zeker wanneer iemands draagkracht zo laag is geworden door trauma.
Daarnaast is psychische problematiek ook een probleem wat in de hersenen terug te vinden is.
Het is niet enkel gedrag, maar ook verstoring in het maken van verbindingen en stoffen in je hersenen die je nodig hebt die van invloed zijn.
donderdag 28 mei 2015 om 10:12
Het is allemaal wel makkelijk om het toe te schrijven aan de persoon zelf. Het valt mij op, zeker nu ik kinderen heb, hoe zeer eten/snoep en belonen gelijk getrokken wordt. Traktatie? Vanzelfsprekend snoep, chips etc. Het 'verwennen' door Oma bestaat uit spekjes, slagroomtaart en chips.
Vanaf kleins af aan krijgen we blijkbaar mee dat eten en snoep een beloning is, iets fijns. En als we ouder zijn gaan we gewoon hier mee door, zeker als je je even rot of gestressed voelt. Alleen ligt het overgewicht dan op de loer. En ineens wordt er dan gezegd: tsja, eigen schuld hoor. Is natuurlijk ook wel waar enerzijds omdat je verstandelijk weet dat het zo werkt, maar je programmering is wel anders ingericht.
Ik vind het in ieder geval enorm lastig.
Vanaf kleins af aan krijgen we blijkbaar mee dat eten en snoep een beloning is, iets fijns. En als we ouder zijn gaan we gewoon hier mee door, zeker als je je even rot of gestressed voelt. Alleen ligt het overgewicht dan op de loer. En ineens wordt er dan gezegd: tsja, eigen schuld hoor. Is natuurlijk ook wel waar enerzijds omdat je verstandelijk weet dat het zo werkt, maar je programmering is wel anders ingericht.
Ik vind het in ieder geval enorm lastig.
donderdag 28 mei 2015 om 10:49
quote:consuelabananahammok schreef op 28 mei 2015 @ 09:54:
[...]
Ik vind het toch altijd wel bijzonder dat men denkt in psychische problematiek altijd een keuze te hebben.
De psychische lijdensdruk kan zo hoog zijn voor iemand , dat overleven de enige manier is om deze te handelen.
Overleven kan hele destructieve vormen aannemen, en om die te veranderen moet je de draagkracht bezitten om de lijdensdruk te gaan verdragen, alvorens je dit met een gezonder gedrag kan gaan handelen.
Je kan kiezen dit te gaan doen, maar niet altijd kiezen dit aan te kunnen.
Zeker wanneer iemands draagkracht zo laag is geworden door trauma.
Daarnaast is psychische problematiek ook een probleem wat in de hersenen terug te vinden is.
Het is niet enkel gedrag, maar ook verstoring in het maken van verbindingen en stoffen in je hersenen die je nodig hebt die van invloed zijn.Jij trekt het meteen extreem door.
[...]
Ik vind het toch altijd wel bijzonder dat men denkt in psychische problematiek altijd een keuze te hebben.
De psychische lijdensdruk kan zo hoog zijn voor iemand , dat overleven de enige manier is om deze te handelen.
Overleven kan hele destructieve vormen aannemen, en om die te veranderen moet je de draagkracht bezitten om de lijdensdruk te gaan verdragen, alvorens je dit met een gezonder gedrag kan gaan handelen.
Je kan kiezen dit te gaan doen, maar niet altijd kiezen dit aan te kunnen.
Zeker wanneer iemands draagkracht zo laag is geworden door trauma.
Daarnaast is psychische problematiek ook een probleem wat in de hersenen terug te vinden is.
Het is niet enkel gedrag, maar ook verstoring in het maken van verbindingen en stoffen in je hersenen die je nodig hebt die van invloed zijn.Jij trekt het meteen extreem door.
AFSCHEID NEMEN BESTAAT PIET
donderdag 28 mei 2015 om 10:50
quote:smulrol schreef op 28 mei 2015 @ 09:30:
[...]
Er zijn zo veel mensen die nare dingen doormaken in hun jeugd, maar niet iedereen is obees. Je kan ook een andere manier gana zoeken om hier mee om te gaan dan eten.
Ik vind het een beetje makkelijk om te zeggen 'je hebt wat naars meegemaakt, eet je maar lekker dood'
Denk jij dat mensen er bewust voor kiezen om hun problemen weg te eten?
Dat ze denken 'Goh, Ik kan veel gaan eten, ik kan mezelf uithongeren, Ik kan mezelf snijden, ik kan naar de psych of Ik kan erover praten met familie/vrienden. Laat Ik maar voor overmatig eten gaan, dat is voor mij de beste optie.'
[...]
Er zijn zo veel mensen die nare dingen doormaken in hun jeugd, maar niet iedereen is obees. Je kan ook een andere manier gana zoeken om hier mee om te gaan dan eten.
Ik vind het een beetje makkelijk om te zeggen 'je hebt wat naars meegemaakt, eet je maar lekker dood'
Denk jij dat mensen er bewust voor kiezen om hun problemen weg te eten?
Dat ze denken 'Goh, Ik kan veel gaan eten, ik kan mezelf uithongeren, Ik kan mezelf snijden, ik kan naar de psych of Ik kan erover praten met familie/vrienden. Laat Ik maar voor overmatig eten gaan, dat is voor mij de beste optie.'
