Lijf & Lijn
alle pijlers
Obesitas...ik snap 't niet....of misschien juist wel?
zaterdag 1 augustus 2009 om 13:26
Ik ken persoonlijk geen 1...en dan bedoel ik ook écht geen 1 persoon met overgewicht die niet te veel en/of ongezond eet. Nu ben ik zelf heel erg mager...ik praat oa daarom regelmatig met dikke mensen over dik en dun zijn...ik zeg steeds ik ben in 1e instantie te dun omdat ik te weinig eet en slecht voor mezelf zorg......maar dikke mensen zeggen allemaal (althans degene met wie ik praat) dat het bij hun ligt aan zaken als bv spijsvertering en/of aanleg. Als ik dan zeg dat je van 1 kilo aardappelen nooit meer dan 1 kilo aan kan komen kappen de meeste het gesprek af en sommige worden gewoon echt boos....een enkeling geeft me gelijk maar gebruikt vervolgens wel weer direct termen als aanleg en Obesitas.
Als ik in het woordenboek of bij Wikipedia of waar dan ook kijk bij het woordje Obesitas dan zie ik bv steeds woorden als 'vetzucht' staan....daar hoor ik nooit iemand over....het is ook nooit iets van gedrag en/of gewenning maar altijd een kwaal of aandoening. Qua oplossingen praat ook niemand (althans de mensen met wie ik sprak) over minder en/of gezonder eten...maar wel over zaken als zware diëeten, medicijnen en maagverkleining.
Geloof me ik weet dat onderwerpen als Obesitas maar bv ook Borderline soms gevoelig liggen....ik wil dan ook duidelijk benadrukken dat ik met dit alles absoluut niemand wil kwetsen....ik wil ook niet generaliseren want uiteraard zijn er altijd uitzonderingen op de regel......maar kan iemand mij uitleggen waarom het steeds meer geaccepteerd word dat iemand, die bv verslaafd is aan (ongezond) eten, Obesitas heeft en geholpen moet worden met oa een maagverkleining?...en waarom bv ik, die verslaafd is aan roken, gewoon een slappeling zonder discipline ben die men eigenlijk 't liefst op een rookvrije brandstapel wil gooien? En stel ik was niet verslaafd aan roken maar ik zou lijden aan "Smokitas" oid....zou men mij dan anders gaan bekijken en behandelen?...en zou dat helpen?
Want wat ik me afvraag.....ondanks alle miljarden en miljarden aan euro's die worden uitgegeven aan aandacht, studies, medicatie, therapieën en medische ingrepen groeit 't aantal mensen met Obesitas (net als met Borderline) heel erg snel...de manier hoe we er nu tegenaan kijken en 'bestrijden' werkt dus gewoon niet. Sterker nog ik vind dat we het in de hand werken door oa de verantwoordelijkheid af te schuiven. Als ik zie dat met welvaart juist zaken als Obesitas en Borderline in opmars zijn dan denk ik dat de kern van deze problemen eerder gedrag en gewenning is....en zolang we het beessie niet gewoon eerlijk bij de naam noemen en onze koppen in 't zand steken zal het aantal alleen maar explosief stijgen...ik vind dat je een probleem ook pas echt kan aanpakken nadat je het (h)erkend....wat vind jij?
Als ik in het woordenboek of bij Wikipedia of waar dan ook kijk bij het woordje Obesitas dan zie ik bv steeds woorden als 'vetzucht' staan....daar hoor ik nooit iemand over....het is ook nooit iets van gedrag en/of gewenning maar altijd een kwaal of aandoening. Qua oplossingen praat ook niemand (althans de mensen met wie ik sprak) over minder en/of gezonder eten...maar wel over zaken als zware diëeten, medicijnen en maagverkleining.
Geloof me ik weet dat onderwerpen als Obesitas maar bv ook Borderline soms gevoelig liggen....ik wil dan ook duidelijk benadrukken dat ik met dit alles absoluut niemand wil kwetsen....ik wil ook niet generaliseren want uiteraard zijn er altijd uitzonderingen op de regel......maar kan iemand mij uitleggen waarom het steeds meer geaccepteerd word dat iemand, die bv verslaafd is aan (ongezond) eten, Obesitas heeft en geholpen moet worden met oa een maagverkleining?...en waarom bv ik, die verslaafd is aan roken, gewoon een slappeling zonder discipline ben die men eigenlijk 't liefst op een rookvrije brandstapel wil gooien? En stel ik was niet verslaafd aan roken maar ik zou lijden aan "Smokitas" oid....zou men mij dan anders gaan bekijken en behandelen?...en zou dat helpen?
Want wat ik me afvraag.....ondanks alle miljarden en miljarden aan euro's die worden uitgegeven aan aandacht, studies, medicatie, therapieën en medische ingrepen groeit 't aantal mensen met Obesitas (net als met Borderline) heel erg snel...de manier hoe we er nu tegenaan kijken en 'bestrijden' werkt dus gewoon niet. Sterker nog ik vind dat we het in de hand werken door oa de verantwoordelijkheid af te schuiven. Als ik zie dat met welvaart juist zaken als Obesitas en Borderline in opmars zijn dan denk ik dat de kern van deze problemen eerder gedrag en gewenning is....en zolang we het beessie niet gewoon eerlijk bij de naam noemen en onze koppen in 't zand steken zal het aantal alleen maar explosief stijgen...ik vind dat je een probleem ook pas echt kan aanpakken nadat je het (h)erkend....wat vind jij?
dinsdag 4 augustus 2009 om 21:03
dinsdag 4 augustus 2009 om 21:04
dinsdag 4 augustus 2009 om 21:06
dinsdag 4 augustus 2009 om 22:05
Ik ga de open deur intrappen.
Laat alles vet, suiker en zout staan. En zie het mirakel.
Als je dan ook nog al je eten (wat je godweetwaar vandaan moet halen omdat overal maar dan ook echt overal suiker in zit) op de fiets ga halen.
Dan komt het resultaat vanzelf.
Naar mijn bescheiden mening is overgewicht het gevolg van slechte kennis van voedingsmiddelen.
vergelijk halvanaise maar eens met de fritesaus van de Lidl en zie, er zitten minder calorien in de fritesaus van de Lidl.
Geloof geen light verhalen. Lees etiketten.
Een mars staat gelijk aan 2 kilo wortelen. Ik heb het geprobeerd het koste me een dag om die 2 kilo weg te werken.
En ja ik ben 30 kilo kwijt geraakt op die manier.
Overgewicht is een gevolg eten, eten vaak het gevolg van emoties, te veel gewicht veroorzaakt meer emoties en meer en vooral makkelijker en dus slechter eten.
Laat alles vet, suiker en zout staan. En zie het mirakel.
Als je dan ook nog al je eten (wat je godweetwaar vandaan moet halen omdat overal maar dan ook echt overal suiker in zit) op de fiets ga halen.
Dan komt het resultaat vanzelf.
Naar mijn bescheiden mening is overgewicht het gevolg van slechte kennis van voedingsmiddelen.
vergelijk halvanaise maar eens met de fritesaus van de Lidl en zie, er zitten minder calorien in de fritesaus van de Lidl.
Geloof geen light verhalen. Lees etiketten.
Een mars staat gelijk aan 2 kilo wortelen. Ik heb het geprobeerd het koste me een dag om die 2 kilo weg te werken.
En ja ik ben 30 kilo kwijt geraakt op die manier.
Overgewicht is een gevolg eten, eten vaak het gevolg van emoties, te veel gewicht veroorzaakt meer emoties en meer en vooral makkelijker en dus slechter eten.
dinsdag 4 augustus 2009 om 23:52
quote:Pilous schreef op 04 augustus 2009 @ 20:56:
Ja, vind ik wel Roosies. Helaas blijkt dat bij een enorm groot percentage, zoals bv bij MissChicken, dat het maagbandje door de maagwand heen slijt, of dat je jezelf overeet en het maagje over het bandje heen klapt met alle gevolgen van dien (rottend eten, want het kan je maag niet meer in en dan dus maagwand kapot). Meestal wordt het maagbandje dan alsnog verwijderd en omgezet naar een Gastric Bypass.
Mijn klapmaag kwam niet door overeten.Het bandje zat niet op de goeie hoogte. Na die ellende ben ik opnieuw geopereerd en hebben ze het bandje op een andere plek gezet.
Hadden ze er toen maar gelijk een bypass van gemaakt...nu gaat dat niet meer gebeuren.
Ja, vind ik wel Roosies. Helaas blijkt dat bij een enorm groot percentage, zoals bv bij MissChicken, dat het maagbandje door de maagwand heen slijt, of dat je jezelf overeet en het maagje over het bandje heen klapt met alle gevolgen van dien (rottend eten, want het kan je maag niet meer in en dan dus maagwand kapot). Meestal wordt het maagbandje dan alsnog verwijderd en omgezet naar een Gastric Bypass.
Mijn klapmaag kwam niet door overeten.Het bandje zat niet op de goeie hoogte. Na die ellende ben ik opnieuw geopereerd en hebben ze het bandje op een andere plek gezet.
Hadden ze er toen maar gelijk een bypass van gemaakt...nu gaat dat niet meer gebeuren.
woensdag 5 augustus 2009 om 00:20
woensdag 5 augustus 2009 om 07:14
Een omgeklapte maag voelt hels, alsof je stervende bent. Je hebt een bal met eten in je maag wat er niet van boven of van onderen uitkan omdat het omgeklapt is.Je blijft maar spugen maar er komt niets want de boel is afgesloten. Dat gun je je ergste vijand niet.
Ik heb mijn maagbandje nog, maar hij is leeg. Dat betekent dat ik normale hoeveelheden kan eten. Het komt wel eens voor dat brood niet helemaal lekker doorloopt, maar verder geen problemen. Gevolg daarvan is dat het bandje me nu natuurlijk niet helpt met lijnen, dus ik doe het op eigen kracht.
Die bypass gaat niet meer gebeuren omdat ik het risico niet meer aandurf. Ik zou heel graag willen hoor, daar niet van. Maar ik ben nu al 2 keer geopereerd met ernstig overgewicht, das niet goed voor je lijf en een groot risico. Bovendien is er hier in de omgeving een vrouw overleden op de operatietafel die een bypass zou krijgen. Een moeder...
Zij overleed net op het moment dat ik enorm zat te dubben of ik toch maar een bypass zou aanvragen na de ellende met mijn bandje. Aan die onzekerheid kwam in 1 klap een einde, het gaat niet gebeuren, klaar.
Dus nu doe ik het op eigen kracht. En ik gooi te grote kleding gelijk weg, geen weg terug. En dat helpt. Laatst had ik de boel laten vieren en was ik weer aangekomen...tja en dan zit je broek niet meer zo lekker. Nu zat er maar 1 ding op, weer strak in het regime.
Ik zal nooit meer slank worden, en dat hoeft ook niet. Mijn prioriteit ligt nu bij een gezonder gewicht.
En mijn bandje zit nog in mijn lijf, en dat blijft zitten tot eventueel problemen gaat geven. Zo niet, dan geen operatie.
Ik heb mijn maagbandje nog, maar hij is leeg. Dat betekent dat ik normale hoeveelheden kan eten. Het komt wel eens voor dat brood niet helemaal lekker doorloopt, maar verder geen problemen. Gevolg daarvan is dat het bandje me nu natuurlijk niet helpt met lijnen, dus ik doe het op eigen kracht.
Die bypass gaat niet meer gebeuren omdat ik het risico niet meer aandurf. Ik zou heel graag willen hoor, daar niet van. Maar ik ben nu al 2 keer geopereerd met ernstig overgewicht, das niet goed voor je lijf en een groot risico. Bovendien is er hier in de omgeving een vrouw overleden op de operatietafel die een bypass zou krijgen. Een moeder...
Zij overleed net op het moment dat ik enorm zat te dubben of ik toch maar een bypass zou aanvragen na de ellende met mijn bandje. Aan die onzekerheid kwam in 1 klap een einde, het gaat niet gebeuren, klaar.
Dus nu doe ik het op eigen kracht. En ik gooi te grote kleding gelijk weg, geen weg terug. En dat helpt. Laatst had ik de boel laten vieren en was ik weer aangekomen...tja en dan zit je broek niet meer zo lekker. Nu zat er maar 1 ding op, weer strak in het regime.
Ik zal nooit meer slank worden, en dat hoeft ook niet. Mijn prioriteit ligt nu bij een gezonder gewicht.
En mijn bandje zit nog in mijn lijf, en dat blijft zitten tot eventueel problemen gaat geven. Zo niet, dan geen operatie.
woensdag 5 augustus 2009 om 09:22
Wat klotezooi voor je chicken!!
Een kennis van mij heeft het maagbandje al 2 jaar en nergens last van.
En een kennis uit de straat hier, was afgevallen, zichzelf helemaal laten helpen met haar vellen.
Ze was helemaal aan elkaar geniet, pfffffffff.
En nu is ze weer aangekomen, het bandje moets er ook uit.
Maar zij heeft psychisch niks opgelost voordat ze het maagbandje liet zetten.
Een kennis van mij heeft het maagbandje al 2 jaar en nergens last van.
En een kennis uit de straat hier, was afgevallen, zichzelf helemaal laten helpen met haar vellen.
Ze was helemaal aan elkaar geniet, pfffffffff.
En nu is ze weer aangekomen, het bandje moets er ook uit.
Maar zij heeft psychisch niks opgelost voordat ze het maagbandje liet zetten.
woensdag 5 augustus 2009 om 09:28
woensdag 5 augustus 2009 om 10:10
Ja de laatste keer succesvol 42 kilo. Daar heb ik bijna 2 jaar over gedaan. Meer bewegen, 3 kleine maaltijden op een dag en 2x per dag een 'tussendoortje' varierend van een glas tomatensap tot een stukje osseworst ( ik ben geen zoetbek maar gek op alles wat hartig is vooral kaas). Bij iedere keer dat kleding te groot werd meteen weggegooid. Maar net als iemand anders het al schreef het duurde heel lang voor ik ook in mijn hoofd slanker was. Ook merkte ik dat het lang duurde voordat mijn lichaam zich 'transformeerde'. Als de weegschaal aangaf dat ik 15 kg was afgevallen merkte ik daar vaak weinig van. Pas na 3 weken zaten 'ineens' broeken te ruim. Maar het was een lange best moeilijke weg met vaak weken er tussen dat er niks afging. Omdat ik voor mezelf merkte dat ik dus van 'normaal' eten afviel heb ik voor die tijd gewoon hele verkeerde gedachtes en kennis gehad van voedsel, voedingswaarden en bv light producten. Je lichaam staat enorm op de reserve stand al je al die troep naar binnen werkt, en als je dan een keer iets neemt waar normale suiker in zit dan pfff is dat meteen een aanslag.
Maar voordat ik zover was heb ik echt alle pillen en poeders gebruikt om af te kunnen vallen, alle dieeten die er waren geprobeerd nou ja ik denk dat er hier meer mensen zijn die al die wegen hebben bewandeld. Als ik op mijn 17 had geweten wat ik nu heb geleerd had ik mijn lichaam en mezelf een hoop ellende kunnen besparen. Voor nu net als jij al aangaf voel ik me zo gelukkig, de angst om aan te komen is er elke dag.
Maar voordat ik zover was heb ik echt alle pillen en poeders gebruikt om af te kunnen vallen, alle dieeten die er waren geprobeerd nou ja ik denk dat er hier meer mensen zijn die al die wegen hebben bewandeld. Als ik op mijn 17 had geweten wat ik nu heb geleerd had ik mijn lichaam en mezelf een hoop ellende kunnen besparen. Voor nu net als jij al aangaf voel ik me zo gelukkig, de angst om aan te komen is er elke dag.
woensdag 5 augustus 2009 om 10:23
Fantastisch, wat ontzettend knap van je
En dat afvallen, ook herkenbaar. De weegschaal ging omlaag, maar de omvang bleef. En als de weegschaal bleef hangen, zakte opeens de broeken van mijn kont.
En dat hoofdverhaal, dat was ik Nog ben ik verbaasd als ik foto's van mezelf zie en zelfs op een filmpje schrok ik echt. Jeetje, wat een mager bekkie! Terwijl ik zelf denk dat ik nog 'vol' ben.
En dat afvallen, ook herkenbaar. De weegschaal ging omlaag, maar de omvang bleef. En als de weegschaal bleef hangen, zakte opeens de broeken van mijn kont.
En dat hoofdverhaal, dat was ik Nog ben ik verbaasd als ik foto's van mezelf zie en zelfs op een filmpje schrok ik echt. Jeetje, wat een mager bekkie! Terwijl ik zelf denk dat ik nog 'vol' ben.
woensdag 5 augustus 2009 om 10:41
ja echt he ik begin het nu pas leuk te vinden om op de foto te gaan. En nog heb ik een heel ander beeld van mezelf. Dan is het net of je naar een vreemde kijkt. Net als kleding kopen het zit zo in je systeem om bij de grote maten te kijken of te denken nou dat kan ik niet hebben. Het is nu een soort nieuwe ontdekkingstocht geworden in positieve zin. En ik ben zeker trots dat ik heb volgehouden, maar zonder steun van mijn lief was het echt een stuk moeilijker geweest. Maar echt trots ben ik pas als ik het kan handhaven en het stukje tussen de oren helemaal onder controle heb.
woensdag 5 augustus 2009 om 11:14
Hij werd constant aangevallen, niet? Volgens mij waren zijn bedoelingen niet heel slecht.
Er werd ook een paar keer aan hem gevraagd waarom ie in godsnaam geïnteresseerd was in het onderwerp omdat ie zelf juist mager was. Iedereen was nogal wantrouwend.
Ik snap wel dat je als magere of slanke geïnteresseerd kunt zijn in dit onderwerp, ik ben het zelf ook. Niet uit leedvermaak, integendeel. Ik heb zelf vroeger een milde vorm van anorexia gehad toen ik aan turnen deed, en kan me heel erg goed voorstellen hoe het is om een haat-liefde verhouding met voedsel te hebben.
Er werd ook een paar keer aan hem gevraagd waarom ie in godsnaam geïnteresseerd was in het onderwerp omdat ie zelf juist mager was. Iedereen was nogal wantrouwend.
Ik snap wel dat je als magere of slanke geïnteresseerd kunt zijn in dit onderwerp, ik ben het zelf ook. Niet uit leedvermaak, integendeel. Ik heb zelf vroeger een milde vorm van anorexia gehad toen ik aan turnen deed, en kan me heel erg goed voorstellen hoe het is om een haat-liefde verhouding met voedsel te hebben.
