Lijf & Lijn
alle pijlers
Obesitas...ik snap 't niet....of misschien juist wel?
zaterdag 1 augustus 2009 om 13:26
Ik ken persoonlijk geen 1...en dan bedoel ik ook écht geen 1 persoon met overgewicht die niet te veel en/of ongezond eet. Nu ben ik zelf heel erg mager...ik praat oa daarom regelmatig met dikke mensen over dik en dun zijn...ik zeg steeds ik ben in 1e instantie te dun omdat ik te weinig eet en slecht voor mezelf zorg......maar dikke mensen zeggen allemaal (althans degene met wie ik praat) dat het bij hun ligt aan zaken als bv spijsvertering en/of aanleg. Als ik dan zeg dat je van 1 kilo aardappelen nooit meer dan 1 kilo aan kan komen kappen de meeste het gesprek af en sommige worden gewoon echt boos....een enkeling geeft me gelijk maar gebruikt vervolgens wel weer direct termen als aanleg en Obesitas.
Als ik in het woordenboek of bij Wikipedia of waar dan ook kijk bij het woordje Obesitas dan zie ik bv steeds woorden als 'vetzucht' staan....daar hoor ik nooit iemand over....het is ook nooit iets van gedrag en/of gewenning maar altijd een kwaal of aandoening. Qua oplossingen praat ook niemand (althans de mensen met wie ik sprak) over minder en/of gezonder eten...maar wel over zaken als zware diëeten, medicijnen en maagverkleining.
Geloof me ik weet dat onderwerpen als Obesitas maar bv ook Borderline soms gevoelig liggen....ik wil dan ook duidelijk benadrukken dat ik met dit alles absoluut niemand wil kwetsen....ik wil ook niet generaliseren want uiteraard zijn er altijd uitzonderingen op de regel......maar kan iemand mij uitleggen waarom het steeds meer geaccepteerd word dat iemand, die bv verslaafd is aan (ongezond) eten, Obesitas heeft en geholpen moet worden met oa een maagverkleining?...en waarom bv ik, die verslaafd is aan roken, gewoon een slappeling zonder discipline ben die men eigenlijk 't liefst op een rookvrije brandstapel wil gooien? En stel ik was niet verslaafd aan roken maar ik zou lijden aan "Smokitas" oid....zou men mij dan anders gaan bekijken en behandelen?...en zou dat helpen?
Want wat ik me afvraag.....ondanks alle miljarden en miljarden aan euro's die worden uitgegeven aan aandacht, studies, medicatie, therapieën en medische ingrepen groeit 't aantal mensen met Obesitas (net als met Borderline) heel erg snel...de manier hoe we er nu tegenaan kijken en 'bestrijden' werkt dus gewoon niet. Sterker nog ik vind dat we het in de hand werken door oa de verantwoordelijkheid af te schuiven. Als ik zie dat met welvaart juist zaken als Obesitas en Borderline in opmars zijn dan denk ik dat de kern van deze problemen eerder gedrag en gewenning is....en zolang we het beessie niet gewoon eerlijk bij de naam noemen en onze koppen in 't zand steken zal het aantal alleen maar explosief stijgen...ik vind dat je een probleem ook pas echt kan aanpakken nadat je het (h)erkend....wat vind jij?
Als ik in het woordenboek of bij Wikipedia of waar dan ook kijk bij het woordje Obesitas dan zie ik bv steeds woorden als 'vetzucht' staan....daar hoor ik nooit iemand over....het is ook nooit iets van gedrag en/of gewenning maar altijd een kwaal of aandoening. Qua oplossingen praat ook niemand (althans de mensen met wie ik sprak) over minder en/of gezonder eten...maar wel over zaken als zware diëeten, medicijnen en maagverkleining.
Geloof me ik weet dat onderwerpen als Obesitas maar bv ook Borderline soms gevoelig liggen....ik wil dan ook duidelijk benadrukken dat ik met dit alles absoluut niemand wil kwetsen....ik wil ook niet generaliseren want uiteraard zijn er altijd uitzonderingen op de regel......maar kan iemand mij uitleggen waarom het steeds meer geaccepteerd word dat iemand, die bv verslaafd is aan (ongezond) eten, Obesitas heeft en geholpen moet worden met oa een maagverkleining?...en waarom bv ik, die verslaafd is aan roken, gewoon een slappeling zonder discipline ben die men eigenlijk 't liefst op een rookvrije brandstapel wil gooien? En stel ik was niet verslaafd aan roken maar ik zou lijden aan "Smokitas" oid....zou men mij dan anders gaan bekijken en behandelen?...en zou dat helpen?
Want wat ik me afvraag.....ondanks alle miljarden en miljarden aan euro's die worden uitgegeven aan aandacht, studies, medicatie, therapieën en medische ingrepen groeit 't aantal mensen met Obesitas (net als met Borderline) heel erg snel...de manier hoe we er nu tegenaan kijken en 'bestrijden' werkt dus gewoon niet. Sterker nog ik vind dat we het in de hand werken door oa de verantwoordelijkheid af te schuiven. Als ik zie dat met welvaart juist zaken als Obesitas en Borderline in opmars zijn dan denk ik dat de kern van deze problemen eerder gedrag en gewenning is....en zolang we het beessie niet gewoon eerlijk bij de naam noemen en onze koppen in 't zand steken zal het aantal alleen maar explosief stijgen...ik vind dat je een probleem ook pas echt kan aanpakken nadat je het (h)erkend....wat vind jij?
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:36
Ik kan alleen voor mijzelf spreken. Toen ik heel dik was, at ik emoties weg. Ik was ongelukkig, mocht geen vette dingen, dus als ik verdrietig was, dan nam ik een saucijzenbroodje. Nouja, 2, want na 1 had ik nog honger. En ik was vaak verdrietig, want ik was dik. Ik werd als maar dikker. Want gezelligzijn hield in met een gezellig hapje. Toastjes met brie met mijn toenmalig vriendje, glaasje wijn, want dat was gezellig. Ik luste, en dat is echt waar, geen gekookte groente. Alleen uit de oven met een bak kaas erover en veel saus, want ander kreeg ik nog wat van de smaak mee van groente. Bah. Dus veel ovenschotels met veul kcal. Op het werk at ik altijd gezellig met gebak mee en in de middag ook, want er was altijd wel wat over. Soms nam ik 4 punten gebak. Dat was niet omdat ik ongelukkig was, maar omdat ik graag wilde laten zien dat ik niet met mijn dikke lijf zat en gewoon gebak nam in plaats van zuur zat te kijken naar gebakjes en er wel zin in had, zoals mijn collega's die in hun bikini wilde. Nouja.. dan had ik weer een periode van dat ik zag, meestal na het zien van een foto, hoe enorm dik ik was en wilde weer afvallen. En dan ging ik of Weight Watchers doen of 1000kcal dieet, of gewoon 3 maaltijden en fruit tussen door. Want ik weet heel goed wat gezond is en wat niet. Maar, dan was het honger.. honger.. de hele dat alleen maar aan eten kunnen denken. Om 9u in de ochtend verbeelde ik me dat ik shoarma rook en dan kreeg ik er zo een zin in. Ik moest en zou shoarma... Nouja.. ik hield het dan een paar dagen vol en verviel weer in mijn oude patroon.
Nu, na mijn operatie, welke niet over 1 nacht ijs is gegaan, ben ik gek op groente en vis. Ik hoef geen kaas meer over ovenmaaltijden want vind het te machtig. Patat hoeft vanmij niet meer. Mijn smaak is veranderd. Ik ben in mijn hoofd niet meer verslaafd. Ik hoef geen eten meer om iets te vieren. Als ik verdrietig ben hoef ik geen eten, maar ga ik lekker in een warm bad als troost en vroeg naar bed. Ik ben nog wel dik in mijn hoofd. Dat wel. Ik sta elke dag op de weegschaal. Doe ik dat niet, raak ik in paniek.... Ook niet gezond, maar dat beter dan dat ik weer kilo's aankom. Want dat wil ik absoluut niet meer. Nooit niet meer. Nooit wil ik me meer zo ongelukkig voelen.
Nu, na mijn operatie, welke niet over 1 nacht ijs is gegaan, ben ik gek op groente en vis. Ik hoef geen kaas meer over ovenmaaltijden want vind het te machtig. Patat hoeft vanmij niet meer. Mijn smaak is veranderd. Ik ben in mijn hoofd niet meer verslaafd. Ik hoef geen eten meer om iets te vieren. Als ik verdrietig ben hoef ik geen eten, maar ga ik lekker in een warm bad als troost en vroeg naar bed. Ik ben nog wel dik in mijn hoofd. Dat wel. Ik sta elke dag op de weegschaal. Doe ik dat niet, raak ik in paniek.... Ook niet gezond, maar dat beter dan dat ik weer kilo's aankom. Want dat wil ik absoluut niet meer. Nooit niet meer. Nooit wil ik me meer zo ongelukkig voelen.
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:37
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:38
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:38
Mijn "verslaving" was een slechte relatie, met Dude. En ja, zijn gedrag had ik niet in de hand, hij deed waar hij zin in had. Echter, ik heb hem de ruimte verschaft om te doen wat ie deed bij mij. Hij ging zo ver als dat ik hem liet gaan. Ik had het al veel eerder kunnen stoppen. Maar dat deed ik niet. Om allerlei redenen, maar het komt er op neer dat ik het niet deed.
Dat is mijn eigen verantwoordelijkheid. Dat is mijn stukje. En dat onder ogen zien is al een grote stap naar voorkomen dat dit ooit nog gebeurt.
We zijn geen willoze poppetjes, we hebben het zelf in de hand. Neem die verantwoordelijkheid.
Dat is mijn eigen verantwoordelijkheid. Dat is mijn stukje. En dat onder ogen zien is al een grote stap naar voorkomen dat dit ooit nog gebeurt.
We zijn geen willoze poppetjes, we hebben het zelf in de hand. Neem die verantwoordelijkheid.
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:39
quote:Metatron schreef op 04 augustus 2009 @ 20:29:
Maakt qua ruimte toch niets uit of je chips eet, of eerst je chips in de blender gooit..? Of snap ik iets niet..
Wat vaak het nadeel is van het maagbandje, dat je geen vast eten meer kan eten, zoals brood of vlees. Maar dat je alles in de blender moet gooien. Chips gaat dan weer wel, want dat kan je tot een papje kauwen. Chocola gaat ook, want dat smelt in je mond. Net als snoep.
Chips met satesaus zou ook favoriet kunnen zijn.... Daar ken ik ook iemand van. Hamka's om precies te zijn.
Maar het is verdomt kut als je dan zo een bandje hebt, en alles moet vloeibaar. Dat weet je van tevoren niet... Want, ieder lichaam is anders.
Maakt qua ruimte toch niets uit of je chips eet, of eerst je chips in de blender gooit..? Of snap ik iets niet..
Wat vaak het nadeel is van het maagbandje, dat je geen vast eten meer kan eten, zoals brood of vlees. Maar dat je alles in de blender moet gooien. Chips gaat dan weer wel, want dat kan je tot een papje kauwen. Chocola gaat ook, want dat smelt in je mond. Net als snoep.
Chips met satesaus zou ook favoriet kunnen zijn.... Daar ken ik ook iemand van. Hamka's om precies te zijn.
Maar het is verdomt kut als je dan zo een bandje hebt, en alles moet vloeibaar. Dat weet je van tevoren niet... Want, ieder lichaam is anders.
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:42
quote:Digitalis schreef op 04 augustus 2009 @ 20:38:
Jemig Pilous. Cirkeltje dus bij jou. Snap ik. Gelukkig ben je nu fysiek gezond en psychisch heb je het eten kunnen loskoppelen van gevoel. Hoe lang heb je het bandje al? Misschien dat die obsessie nog weggaat. Het zal wel altijd een zwak punt blijven, dat geloof ik maar al te goed.
Ik heb geen maagbandje maar een Gastric Bypass. Dat is een maagverkleining en een darmomlegging. Dat houdt in dat ik geen maagzuur en maagportier heb en al het eten direct in mijn darm komt. Als ik teveel suiker of vet eet, word ik daar ziek van. Het zogenaamde dumpingsyndroom. Suiker trekt vocht uit je darm, en daar word je heel naar van. Dus, dat is te zwaar voor mijn lijf en dan krijg je dus automatisch meer zin in licht verteerbare voedingsstoffen. Dus, zo werkt het.
Ik heb nu (14 augustus) 5 jaar de gbp. En inderdaad... het blijft altijd een zwak punt. Maar dat geeft niet. Dat mag Ik ben blij dat deze ingreep bestaat en dat ik hem heb ondergaan
Jemig Pilous. Cirkeltje dus bij jou. Snap ik. Gelukkig ben je nu fysiek gezond en psychisch heb je het eten kunnen loskoppelen van gevoel. Hoe lang heb je het bandje al? Misschien dat die obsessie nog weggaat. Het zal wel altijd een zwak punt blijven, dat geloof ik maar al te goed.
Ik heb geen maagbandje maar een Gastric Bypass. Dat is een maagverkleining en een darmomlegging. Dat houdt in dat ik geen maagzuur en maagportier heb en al het eten direct in mijn darm komt. Als ik teveel suiker of vet eet, word ik daar ziek van. Het zogenaamde dumpingsyndroom. Suiker trekt vocht uit je darm, en daar word je heel naar van. Dus, dat is te zwaar voor mijn lijf en dan krijg je dus automatisch meer zin in licht verteerbare voedingsstoffen. Dus, zo werkt het.
Ik heb nu (14 augustus) 5 jaar de gbp. En inderdaad... het blijft altijd een zwak punt. Maar dat geeft niet. Dat mag Ik ben blij dat deze ingreep bestaat en dat ik hem heb ondergaan
dinsdag 4 augustus 2009 om 20:56
Ja, vind ik wel Roosies. Helaas blijkt dat bij een enorm groot percentage, zoals bv bij MissChicken, dat het maagbandje door de maagwand heen slijt, of dat je jezelf overeet en het maagje over het bandje heen klapt met alle gevolgen van dien (rottend eten, want het kan je maag niet meer in en dan dus maagwand kapot). Meestal wordt het maagbandje dan alsnog verwijderd en omgezet naar een Gastric Bypass.
dinsdag 4 augustus 2009 om 21:01
Jeetje wat een bijwerkingen :S ik heb me ooit eens laten voorlichten is echt al lang geleden alleen ik wist niet goed wat ik er van kon verwachten en of het mijn daadwerkelijke probleem (die tussen de oren) zou oplossen. Maar er is toen niets verteld dat dat zulke gevolgen kon hebben. En dat het in je maagwand heen slijt sjee? Was dat al snel of pas na jaren? Ik denk idd de oplossing die jij hebt ondergaan het beste is. Ik ken een paar mensen met een maagbandje die tussen de oren nog steeds honger hebben, vaak overgeven. En ik ken maar dat is ook alweer een paar jaar geleden iemand die toen een maagballon had laten plaatsen. Maar volgens mij is dat helemaal geen succes geweest. Want daar hoor je niemand meer over.
