Lijf & Lijn
alle pijlers
Praattopic over dik zijn
woensdag 31 maart 2021 om 19:58
Ik merk dat ik behoefte heb om met anderen te praten over dik zijn. Waar anderen tegenaan lopen zoals de eeuwige strijd tegen de kilo's of de lange weg naar acceptatie. Hoe reageren anderen op jou? Voel je weleens gediscrimineerd met sollicitatiegesprekken of in het daten? Hoe beleef jij de maatschappelijke stigma's: dikke mensen zijn stom en lui. Hebben geen wilskracht. Iedereen kan afvallen, je moet alleen die knop omzetten (waar is die knop dan?!)
Verder ben ik benieuwd naar verhalen, van anderen mbt het wel/niet afvallen, je lichaamsbeeld en eigenwaarde. Hoe is dat in de loop van de jaren ontwikkeld? Wat heeft jou goed geholpen? Wie weet hebben anderen er wat aan
Mijn verhaal.
Ik ben altijd dik geweest en heb issues met kilo's en voeding. Ik kom uit een gezin waar eten een centrale rol speelt in ons leven. Mijn brusjes zijn allemaal Bourgondiërs. Mijn ouders waren afwezig en hadden weinig pedagogische vaardigheden en kennis wat betreft voeding. Ik heb niet al een te beste jeugd gehad, waarbij ik soms niet wist wanneer er wel eten was. Ik heb vaak met mijn broertje in huis lopen zoeken naar eten (ouders waren niet thuis). Ik weet niet wat oorzaak-gevolg is, want ik denk dat niet alles terug te leiden is naar opvoeding en slechte jeugd. Maar hoe het nu is dat ik overeet. Zeker als het eten lekker is. Het komt bij mij uit denk ik voort uit een angst dat het straks niet meer is en ook wanneer er wel eten is.
Ik heb een extraverte persoonlijkheid en hou van prikkels. Eten is wat dat betreft ook echt iets waar ik plezier aan beleef. Aan het bedenken van maaltijden, koken en samen eten. Met name koken vind ik heerlijk therapeutisch. Tafelen met vrienden en familie
Geur, smaak en textuur van eten kan ik echt van genieten.Wat betreft het afvallen was ik jongsaf aan bezig. Als kind was ik bezig met minder snoepen, minder eten. Minder van alles wat slecht was. Heb ook periodes gehad dat ik er niet zo bezig was. Ik denk dat het eerste dieet wat ik probeerde is van Atkins, koolhydraatarm. Ik werd er hangry van, omdat ik onwijs brood, aardappels en rijst miste. Heeft het geholpen, geen idee. Door de jaren heen heb ik wel mijzelf aangeleerd om minder koolhydraten (dus niet volledig schrappen, maar beperken) te eten en vervangen door groenten, proteïnen (eieren, gezonde keuzes vlees, bonen) en groenten.
Ik ben naar 2 diëtistes geweest. Daar heb ik inzicht gekregen in hoeveel voeding ik nodig heb, gezonde keuzes maken. Ik heb periodes gehad dat ik op mijn voeding lette en ging sporten. Of alleen op voeding of alleen sporten. Ik kwam niet aan, verloor soms wat. Maar niets duurzaams.
Op een gegeven moment merkte ik dat ik mijzelf saboteerde. En dat er wellicht meer dingen speelde en problemen moet je bij de wortels aanpakken. Ik ben toen naar een eetstoornissen kliniek gegaan. Ik had niet een specifieke eetstoornis. Multidisciplinair aan de slag gegaan. Met name de EMDR en de gesprekken hebben mij geholpen. Ik ben denk ik 5 a 10 kg afgevallen. Heb hier veel dingen geleerd, maar het heeft niet geleid dat ik structureel ben afgevallen,
Jaren later, vorig jaar ben ik weer naar een GZ-psycholoog gegaan. Ik had last van de strijd die ik jarenlang voer tegen het dik zijn, afvallen, stigma's. Heeft mij zeker geholpen, maar niet bij die knop omzetten of dat er kg's ervan af zijn. Ik kan zeggen dat ik, los van ongelukkig voelen over het dik zijn, gelukkig ben met mijzelf
Ik heb altijd interesse gehad in het dik zijn, oorzaak, oplossingen, verhalen en onderzoeken. Mogelijk spelen bij mij ook andere factoren die het psychisch en fysiek het afvallen lastiger maken. Ik gebruik al jarenlang medicatie tegen allergieën. Ik heb slaapapneu. Ik heb gelezen dat als je op een bepaald overgewicht komt, je vethuishouding hormonaal een rol gaan spelen. Het afvallen is niet zo eenvoudig meer.
Ik heb mij laten doorverwijzen naar een internist. Om te kijken naar medische, fysieke
factoren. Wie weet geeft dit een aantal inzichten. Ik hoop iemand te treffen die het wat meer holistischer kan kijken. Dus niet alleen leefstijladviezen, psychische problematiek aanpakken of alleen de fysieke.
Lang verhaal
Ik heb een moeizame relatie met mijn lijf, zelfbeeld en acceptatie. Soms accepteer ik het en soms ook niet. De hele tijd bezig zijn met (niet) eten en mijn zelfbeeld is zwaar. Ik dacht vaak dat ik beter de energie kon stoppen in acceptatie. En dat gaat wisselend. Ik heb lang gedacht dat ik moest afvallen, want dan ben ik leuker. Op dik zijn heersen stigma's zoals dom, lui zijn en geen wilskracht. Dus als ik niet bezig was met afvallen, dan was ik dat. Ik snap dat hele afvallen en wilskracht niet. Hoe houden mensen dat toch vol? Ik hou het gezonde leefstijl voor maximaal 2 weken vol en dan kruipen langzamerhand dingen weer bij in. Weer een beetje overeten, minder gaan bewegen. En dan ben ik weer terug bij af. Overigens zit ik al een tijdje op hetzelfde gewicht, misschien een paar kg meer door de Corona
Ik denk dat dit het wellicht is voor mij. Ik ga nog naar de internist, ik blijf mijn best te doen om een gezonde levensstijl te hanteren. Ik heb weleens gedacht aan een maagverkleining oid. Ik heb alleen de risico's en de mate van impact op mijn geluk niet voor over. Dik zijn is ook geen pretje en zeker niet gezond. Misschien ben ik er nog niet in het beslisproces.
Ik ben benieuwd naar de verhalen van anderen. Wat is jouw proces? Heb je het geaccepteerd of is het je gelukt om af te vallen en op gewicht te blijven? Wat hoor je zoal van anderen over dik zijn. Wat voor vragen en opmerkingen krijg je zoal?
Iedereen die een gewicht heeft is welkom
Graag respectvol naar elkaar toe blijven en aan dooddoeners hebben we niet zoveel aan
anoniem_82224 wijzigde dit bericht op 31-03-2021 21:26
1.28% gewijzigd
zaterdag 8 mei 2021 om 20:52
Ondanks dat ik inmiddels veel ben afgevallen zie ik vaak nog steeds een dik persoon als ik voor de spiegel sta. Ik weet dat ik niet dik meer ben maar toch zou ik graag mijn buik wat platter willen en m'n bovenbenen wat slanker. Als ik nieuwe kleding aan heb denk ik wel eens wow geen vetrol meer! Laatst ook een shortje gekocht, vond dat al jaren leuk bij anderen maar niet bij mezelf. Ik heb al jaren geen korte broeken meer gedragen die korter waren dan over de knie, behalve dan fietsbroekjes voor onder een jurk/rok. Vandaag liet ik het aan mijn moeder zien en ze zei meteen "Leuk! Je kan het hebben."
zaterdag 8 mei 2021 om 20:54
in theorie klopt het jacappi schreef: ↑08-05-2021 18:38In principe zit hier toch wel een kern van waarheid in? Tenzij er sprake is van medische complicaties maar over het algemeen is het inderdaad een kwestie van regelmatig eten en sporten en niet veel tussendoortjes. Misschien niet iets wat je wil horen maar is denk ik wel de beste manier om af te vallen en het vol te houden i.p.v. allerlei dieten uit proberen die op korte termijn wellicht effect hebben maar niet op lange termijn vol te houden zijn.
Ervaring met langdurig overgewicht en de strijd om af te vallen?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 8 mei 2021 om 21:07
Het is wel makkelijker gezegd dan gedaan. De eerste keer Sonja Bakker vlogen de kilo's er vanaf. De 2de keer lukte het voor geen meter en ging ik van ellende minder eten want dan zou ik vast afvallen. Helaas. Na 3-4 weken veel honger te hebben gehad en daardoor een klote humeur ben ik er mee gestopt.
Ik denk dat afvallen ook veel te maken heeft met mindset en als die niet goed is dan lukt het niet. Bij mij ging vorig jaar echt de knop om van dit kan zo niet langer en sindsdien lukt het wel met calorieën tellen maar ik zeg niet dat ik op dieet ben want ik mag van mezelf alles eten.
Ik denk dat afvallen ook veel te maken heeft met mindset en als die niet goed is dan lukt het niet. Bij mij ging vorig jaar echt de knop om van dit kan zo niet langer en sindsdien lukt het wel met calorieën tellen maar ik zeg niet dat ik op dieet ben want ik mag van mezelf alles eten.
zaterdag 8 mei 2021 om 21:15
ik heb een heel aantal van haar podcasts geluisterd en op zich is het best ok. Op een gegeven moment veel herhaling.cuculuscanorus schreef: ↑08-05-2021 21:06Ik heb wat van haar gelezen. Beetje Mieke Kosters-achtig. Heb je er ervaring mee? Zou het helpen?
Ik heb ook geluisterd naar Afvallen met liefde voor je lijf en daar kon ik wat meer mee.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 8 mei 2021 om 21:19
Ik heb heel veel afvalpogingen gedaan, ook veel afgevallen, maar ook weer veel aangekomen, hoewel ik gelukkig nooit meer terug ben gegaan naar mijn hoogste gewicht. De afgelopen anderhalf jaar heb ik 3 dagen in de week groepstherapie gevolgd, niet vanwege het eten, maar ik heb daar geleerd om stil te staan bij mijn gevoel en dit ook te uiten tegen anderen. Dat lijkt voor nu ook te helpen met afvallen. Ik heb nog zelden de behoefte om mijn gevoelens weg te eten.
Daarnaast eet ik alles, maar wandel ik veel en houd ik me aan een max aantal calorieën per dag.
Daarnaast eet ik alles, maar wandel ik veel en houd ik me aan een max aantal calorieën per dag.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 8 mei 2021 om 21:45
cuculuscanorus schreef: ↑08-05-2021 21:06Ik heb wat van haar gelezen. Beetje Mieke Kosters-achtig. Heb je er ervaring mee? Zou het helpen?
ldp wijzigde dit bericht op 08-05-2021 22:55
34.12% gewijzigd
zaterdag 8 mei 2021 om 22:09
Slim die tips en wat knap dat je zo goed bezig bent!!Jempo schreef: ↑08-05-2021 15:53@Palmbomen Thanks voor je reactie! Heb ik oprecht veel aan. Mijn omgeving bedoelt het vast goed, ze willen me óf behoeden dat ik te extreem ga doen en/of het niet vol ga houden. Desalniettemin is het niet de reactie die ik zou willen.
Ik heb vanochtend met m'n coach gepraat en heb een paar zinnen voor mezelf opgeschreven die ik zou kunnen gebruiken op zo'n moment.
Bijvoorbeeld als iemand zegt: "Joh, je moet wel een beetje blijven genieten, anders hou je het toch nooit vol?"
Kan ik zeggen: Ik hou het prima vol zo hoor en ik hoop dat je me daarin wilt steunen.
En als iemand blijft doordrammen dat ik gezellig mee moet doen:
"Vind je mij soms alleen gezellig met drank/taart/chips ?"
Ik denk dat ik het zelf ook een beetje luchtig moet houden. Omgeving moet ook effe wennen aan deze nieuwe levensstijl.
Dat glas leegkiepen in de gootsteen is trouwens wel een goeie. Ik was van de week bij m'n ouders, ging even naar de WC en toen ik terugkwam stond er een glas wijn voor me klaar. Ik vind het dan wel lastig om dat af te wijzen, omdat ik niet disrespectvol wil zijn (belachelijk, I know!!)... ik kan daarin echt nog groeien...
Maar ik voel me hier al een stuk sterker en krachtiger in dan gisteren nu ik hier even op gereflecteerd is.
vind het erg aso van je omgeving om jouw keuzes niet te respecteren en dan jou bijkans dwingen om wel alcohol te drinken bijv. Dat kan echt niet hoor! vind het een vorm van restpectloos behandelen.
Ik hoop voor je dat dat snel verandert. Voet bij stuk houden hoor!! Het is niet normaal hoe ze doen en HET LIGT NIET AAN JOU.
Zo dat wou ik toch even gezegd hebben.
zaterdag 8 mei 2021 om 22:52
Het obesitasprobleem in de Westerse wereld is natuurlijk wel iets complexer dan "die mensen eten gewoon teveel calorieën". Denk aan maatschappelijke maatstaven, mentale oorzaken, sociaal-economische verschillen etc.cappi schreef: ↑08-05-2021 18:38In principe zit hier toch wel een kern van waarheid in? Tenzij er sprake is van medische complicaties maar over het algemeen is het inderdaad een kwestie van regelmatig eten en sporten en niet veel tussendoortjes. Misschien niet iets wat je wil horen maar is denk ik wel de beste manier om af te vallen en het vol te houden i.p.v. allerlei dieten uit proberen die op korte termijn wellicht effect hebben maar niet op lange termijn vol te houden zijn.
Ik vind dat we obesitas echt wel meer als een eetstoornis mogen zijn, waarin de psychologische oorzaken meegewogen moeten worden.
Als iemand obesitas heeft en de omgeving blijft maar zeggen: je moet gewoon minder eten, terwijl deze persoon worstelt met psychische problemen (trauma's, depressie), dan vind ik dat te makkelijk en niet fair.
zaterdag 8 mei 2021 om 23:00
Dankje, ik verwacht wel dat het verandert... ik heb het er vandaag even met een vriendin over gehad (die super supportive is trouwens), en die zij ook: Jij groeit in je ontwikkelen, en je omgeving moet daar ook aan wennen en zal uiteindelijk meegroeien. Dat vond ik wel mooi gezegd en heb ik ook wel vertrouwen in.HobbeltVerder schreef: ↑08-05-2021 22:09Slim die tips en wat knap dat je zo goed bezig bent!!
vind het erg aso van je omgeving om jouw keuzes niet te respecteren en dan jou bijkans dwingen om wel alcohol te drinken bijv. Dat kan echt niet hoor! vind het een vorm van restpectloos behandelen.
Ik hoop voor je dat dat snel verandert. Voet bij stuk houden hoor!! Het is niet normaal hoe ze doen en HET LIGT NIET AAN JOU.
Zo dat wou ik toch even gezegd hebben.
zaterdag 15 mei 2021 om 22:21
Wat een waardevol en herkenbaar topic is dit. Ik heb altijd gedacht dat ik veel gelukkiger zou zijn als ik niet meer (morbide) obees was. En grotendeels is dat ook echt zo. Ik ben ruim 40 kilo afgevallen en ik voel mij zo anders, meer zelfvertrouwen en meer happy met mijzelf. Maar de strijd met eten is niet voorbij en dat zal ook nooit anders zijn denk ik. Toch geeft het niet meer dik zijn me echt meer levensgeluk. Als ik nu mensen zie met voorheen mijn postuur denk ik regelmatig, ik hoop dat het jou ook gegund is hier vanaf te komen.
Een fitter gevoel, dingen kosten geen moeite meer, ik kan sporten met mijn kinderen. En winkelen met mijn dochter is nu gewoon superleuk
Een fitter gevoel, dingen kosten geen moeite meer, ik kan sporten met mijn kinderen. En winkelen met mijn dochter is nu gewoon superleuk
zondag 16 mei 2021 om 09:40
Ik ben slank maar door leeftijd en medicijnen kan ik niet eten wat ik wil en ik denk dat dit voor de meeste mensen geldt. Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar het geldt echt voor de meeste mensen. Ik krijg een goed gevoel als ik het "verstandige" besluit neem om niet in te gaan op impuls aankopen i.p.v. balen dat ik iets "niet mag hebben". Discipline is een stuk makkelijker als je aardig blijft voor jezelf en het geen halszaak wordt want als ik dan een frietje met koop dan geniet ik er ook echt van. Knap hoor dat je zo veel bent afgevallen en zo veel voordelen ziet dat dit ook meteen je motivatie is.moppie0407 schreef: ↑15-05-2021 22:21Wat een waardevol en herkenbaar topic is dit. Ik heb altijd gedacht dat ik veel gelukkiger zou zijn als ik niet meer (morbide) obees was. En grotendeels is dat ook echt zo. Ik ben ruim 40 kilo afgevallen en ik voel mij zo anders, meer zelfvertrouwen en meer happy met mijzelf. Maar de strijd met eten is niet voorbij en dat zal ook nooit anders zijn denk ik. Toch geeft het niet meer dik zijn me echt meer levensgeluk. Als ik nu mensen zie met voorheen mijn postuur denk ik regelmatig, ik hoop dat het jou ook gegund is hier vanaf te komen.
Een fitter gevoel, dingen kosten geen moeite meer, ik kan sporten met mijn kinderen. En winkelen met mijn dochter is nu gewoon superleuk
zondag 16 mei 2021 om 09:47
Ik denk ook dat bijna niemand kan eten wat hij of zij wil. Wel denk ik dat veel mensen van nature een soort rem hebben, of een gezonde gedachte ‘nee, ik heb al een stuk taart op dus ik neem nu geen nootjes’ zonder het gevoel te hebben dat ze dan geen nootjes mogen of zichzelf te moeten dwingen die nootjes te ontzeggen.
zondag 16 mei 2021 om 19:24
Ik ben zo lang dik geweest dat mijn relatie met eten toch nog steeds verstoord is. Een volle buik (als zijnde verzadigd, genoeg gegeten) associeer ik nog altijd met "ik heb weer eens teveel gegeten"Geronimo2 schreef: ↑16-05-2021 09:40Ik ben slank maar door leeftijd en medicijnen kan ik niet eten wat ik wil en ik denk dat dit voor de meeste mensen geldt. Natuurlijk zijn er uitzonderingen maar het geldt echt voor de meeste mensen. Ik krijg een goed gevoel als ik het "verstandige" besluit neem om niet in te gaan op impuls aankopen i.p.v. balen dat ik iets "niet mag hebben". Discipline is een stuk makkelijker als je aardig blijft voor jezelf en het geen halszaak wordt want als ik dan een frietje met koop dan geniet ik er ook echt van. Knap hoor dat je zo veel bent afgevallen en zo veel voordelen ziet dat dit ook meteen je motivatie is.
En ik voel me toch nog bekeken als ik eens een frietje eet, alsof ik iets doms doe.
Dus vandaar dat ik het nog wel als strijd ervaar. Ik moet hier mee aan de slag, maar idd voelen de voordelen zo waardevol dat ik ook wel vertrouwen heb dat dit goed komt
zondag 30 mei 2021 om 21:29
Beetje een late reactieJempo schreef: ↑07-05-2021 23:13Wat een super mooi topic is dit zeg. Wat zijn jullie open! En ik herken heel veel van wat er geschreven wordt.
Ik ben benieuwd wat jullie mening en ervaring is over het volgende:
Mijn situatie: Ik ben altijd de bourgondiër geweest. Vind alles lekker, dus makkelijk gezelschap, en kook ontzettend graag. Ik woon alleen, en ben gelukkig geen binge-eater, koop zelden snoep, chips of friet voor mezelf. Zoals je ook gezelschapsrokers hebt, ben ik een gezelschapseter. Afspreken met vrienden is standaard samen eten, of een drankje doen (met een hapje).
Nu ben ik - na vele mislukte afvalpogingen - strak bezig bij een personal trainer met een strict eetschema en hoewel ik nog weinig ben afgevallen, gaat het ontzettend goed.
Maar ik ervaar het als een eenzaam proces. Mijn omgeving ziet dat ik te zwaar ben, en juicht mijn afvalpoging toe, maar vindt dat ik ook moet blijven genieten (conform hun maatstaven...). Ik was deze week op de verjaardag van een vriendin en werd zowat gedwongen om alcohol te nuttigen. Ik vond het ontzettend verdrietig, alsof ik niet leuk genoeg ben als ik water drink. Ik merk dat ik steeds meer drempelvrees krijg voor dit soort sociale situaties en mijn wereldje kleiner wordt. Je kunt wel begrijpen dat dit me totaal niet helpt om een gezonde relatie met eten te ontwikkelen, waar het uiteindelijk voor mij om draait.
Ik ben benieuwd hoe jullie hiermee omgaan.
Afvallen kan een eenzaam proces zijn. Het is altijd jij die de keuzes moet maken wat betreft leefstijl. Het is fijn als er mensen zijn die je steunen en motiveren. Het tegenovergestelde: een uitdaging opwerpen door je in situaties te plaatsen waar je je grens moet aangeven, dingen moet uitleggen is extra vervelend. Je zit al in je eigen proces.
Ik zou nóg duidelijker je grens stellen en als het echt onprettig wordt, weg gaan. Op een ander moment het gesprek aan gaan dat het echt vervelend voor je was.
zondag 30 mei 2021 om 21:33
Lunch is een moeilijk eetmoment voor mij. Ik weet niet wat ik moet eten. Kom vaak uit bij (zelfgemaakte) soep en brood. Zelf vind ik het niet te gek, maar kan mij voorstellen dat het brood voor die dip kan zorgen. Ik heb eerder het gevoel dat ik er niet genoeg aan heb. Want als ik wat steviger lunch, dan hou ik het beter vol tot het avondeten. Ik heb op werk er juist minder last van. Denk dat het komt omdat ik op werk minder toegang heb tot eten en drinken. En de sociale situatie.Geronimo2 schreef: ↑08-05-2021 00:45Het beste is om dan te kijken wat je met de lunch gegeten hebt, witbrood, zoet, vet, allemaal voedsel dat leidt naar een suikerpiek en als die rond 15.00 uur instort heb je suikers nodig om weer energie te krijgen. Thuis heb je er geen last van omdat je dan niet de hele tijd "aan" hoeft te staan en dus minder energie verbruikt.
zondag 30 mei 2021 om 21:34
Dat mentale kan denk ik lang duren. Het zit redelijk diep dat soort beelden en gevoelens.TsumTsum schreef: ↑08-05-2021 20:52Ondanks dat ik inmiddels veel ben afgevallen zie ik vaak nog steeds een dik persoon als ik voor de spiegel sta. Ik weet dat ik niet dik meer ben maar toch zou ik graag mijn buik wat platter willen en m'n bovenbenen wat slanker. Als ik nieuwe kleding aan heb denk ik wel eens wow geen vetrol meer! Laatst ook een shortje gekocht, vond dat al jaren leuk bij anderen maar niet bij mezelf. Ik heb al jaren geen korte broeken meer gedragen die korter waren dan over de knie, behalve dan fietsbroekjes voor onder een jurk/rok. Vandaag liet ik het aan mijn moeder zien en ze zei meteen "Leuk! Je kan het hebben."
Wat heerlijk dat je wel beter van jezelf kan genieten
zondag 30 mei 2021 om 21:37
Wat fijn! Inderdaad even los van het van het eten en afvallen. Gebruik je een bepaalde methode voor het bepalen van je max calorieën? Ik hoor goede dingen over Weightwatchers. Maar volgens mij is dat vergelijkbaar met Sonja Bakker. Alleen heeft zij een hele weekmenu voor je uitgekiend.rosanna08 schreef: ↑08-05-2021 21:19Ik heb heel veel afvalpogingen gedaan, ook veel afgevallen, maar ook weer veel aangekomen, hoewel ik gelukkig nooit meer terug ben gegaan naar mijn hoogste gewicht. De afgelopen anderhalf jaar heb ik 3 dagen in de week groepstherapie gevolgd, niet vanwege het eten, maar ik heb daar geleerd om stil te staan bij mijn gevoel en dit ook te uiten tegen anderen. Dat lijkt voor nu ook te helpen met afvallen. Ik heb nog zelden de behoefte om mijn gevoelens weg te eten.
Daarnaast eet ik alles, maar wandel ik veel en houd ik me aan een max aantal calorieën per dag.
maandag 31 mei 2021 om 13:15
Intelligentie en wilskracht hebben helaas niets met elkaar te maken.daddy_gijs schreef: ↑08-05-2021 20:25Mijn ex-partner is van het type "ver in het rood" qua BMI.
Zij is ook intelligent, snapt ook wel dat er balans moet zijn tussen calorien en bewegen. Wilkracht genoeg, zou ik zeggen. Tientallen dieten, maar geen van hen kon zij volhouden, ondanks mijn support (ik at calorien bij, bij een vriend van mij).
Toch is het haar in de afgelopen 20 jaar nog nooit gelukt om significant af te vallen. Ook niet nu we uit elkaar zijn en zij (naar eigen zeggen) minder stress heeft.
Gewoon gezonder eten en minder snoepen, blijkt toch niet zo eenvoudig. Doorbreken van een zeker patroon is het lastigste.
Dat heeft me wel doen beseffen dat het echt he-le-maal niet zo eenvoudig is, om kilo's kwijt te raken!
Het kan verschillende redenen hebben. Wij mensen zijn toch wel van: we vinden het fijn als iedereen min of meer hetzelfde is. Dat is vertrouwt en geeft een veilig gevoel. Daarom wordt vaak gewacht dat iemand zich aanpast aan de geldende norm. In jouw omgeving staat eten gelijk aan gezellig. Dat vinden ze allemaal, maar als jij minder gaat eten en drinken, dan ga je afwijken van de norm en dat wordt vaak als ongemakkelijk ervaren.Jempo schreef: ↑07-05-2021 23:13[...]
Maar ik ervaar het als een eenzaam proces. Mijn omgeving ziet dat ik te zwaar ben, en juicht mijn afvalpoging toe, maar vindt dat ik ook moet blijven genieten (conform hun maatstaven...). Ik was deze week op de verjaardag van een vriendin en werd zowat gedwongen om alcohol te nuttigen. Ik vond het ontzettend verdrietig, alsof ik niet leuk genoeg ben als ik water drink. Ik merk dat ik steeds meer drempelvrees krijg voor dit soort sociale situaties en mijn wereldje kleiner wordt. Je kunt wel begrijpen dat dit me totaal niet helpt om een gezonde relatie met eten te ontwikkelen, waar het uiteindelijk voor mij om draait.
Ik ben benieuwd hoe jullie hiermee omgaan.
Wat ook kan zijn, jij wilt gezonder worden, waardoor je minder eet/drinkt, waardoor je aangeeft dat je vorige lifstyle niet gezond genoeg was. Dezelfde lifestyle die zij hebben. Misschien zien ze dat als oordeel (jij vindt dat ik niet gezond bezig ben) of ze willen niet erkennen dat die lifestyle niet gezond is. Jij houdt ze dan een spiegel voor die niet prettig gevonden wordt. Dus onbewust willen dan de status quo handhaven door jou eten en drink op te dringen.
Dat laatste zie je ook vaak als iemand minder alcohol wil gaan drinken, omdat ze vinden dat ze te vaak/te veel drinken. Genoeg mensen die dan zullen zeggen, maar zoveel drink je nog niet! (Ik drink zelf net zoveel/meer en ik vind het helemaal niet veel.)
Lovestar, ik lunch nu regelmatig met rijst/pasta ipv brood en ik merk dat ik daar minder een dip van krijg.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 31 mei 2021 om 14:33
Ik ben een aantal jaren geleden te dik geweest, ben een kleine 18 kilo toen afvallen (sporten 4x pw vnl bodypump en eten omgooien). Nu met deze lockdown ben ik beetje aangekomen, merkte het vandaag toen ik een zomer jurkje aan deed, zit niet zoals vorig jaar.
Ik heb een verleden met anorexia dus het is heel moeilijk niet daarin te verzanden, het blijft een strijd en ik ben nooit blij met mijn gewicht, ik heb 3 kinderen en wordt volgende maand 40 dus moet echt niet doorslaan.
Ik voelde me echt dood ongelukkig toen ik dikker was, het past op alle vlakken niet bij me. Ik heb geen oordeel over dikkere mensen, tenzij het zo dik is dat diegenen amper kan lopen, ik vind het dan echt heel sneu, meer omdat ik denk: diegene heeft echt een verhaal je wordt niet op een dag wakker denk ik en je besluit je de komende jaren eens lekker vol te vreten.
Ik heb een verleden met anorexia dus het is heel moeilijk niet daarin te verzanden, het blijft een strijd en ik ben nooit blij met mijn gewicht, ik heb 3 kinderen en wordt volgende maand 40 dus moet echt niet doorslaan.
Ik voelde me echt dood ongelukkig toen ik dikker was, het past op alle vlakken niet bij me. Ik heb geen oordeel over dikkere mensen, tenzij het zo dik is dat diegenen amper kan lopen, ik vind het dan echt heel sneu, meer omdat ik denk: diegene heeft echt een verhaal je wordt niet op een dag wakker denk ik en je besluit je de komende jaren eens lekker vol te vreten.
maandag 31 mei 2021 om 14:34
Rosanna, ja dus ik weet hoe moeilijk het is maar als ik eerlijk naar mijzelf kijk dan weet ik dat het een kwestie is van regelmatiger en gezonder eten, meer sporten en minder tussendoortjes.
maandag 31 mei 2021 om 14:36
maandag 31 mei 2021 om 18:24
ik heb uitgerekend wat mijn BMR is en gekeken wat verschillende sites aangeven wat mijn inname zou moeten zijn om af te vallen.Lovestar schreef: ↑30-05-2021 21:37Wat fijn! Inderdaad even los van het van het eten en afvallen. Gebruik je een bepaalde methode voor het bepalen van je max calorieën? Ik hoor goede dingen over Weightwatchers. Maar volgens mij is dat vergelijkbaar met Sonja Bakker. Alleen heeft zij een hele weekmenu voor je uitgekiend.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
