Lijf & Lijn
alle pijlers
Praattopic over dik zijn
woensdag 31 maart 2021 om 19:58
Ik merk dat ik behoefte heb om met anderen te praten over dik zijn. Waar anderen tegenaan lopen zoals de eeuwige strijd tegen de kilo's of de lange weg naar acceptatie. Hoe reageren anderen op jou? Voel je weleens gediscrimineerd met sollicitatiegesprekken of in het daten? Hoe beleef jij de maatschappelijke stigma's: dikke mensen zijn stom en lui. Hebben geen wilskracht. Iedereen kan afvallen, je moet alleen die knop omzetten (waar is die knop dan?!)
Verder ben ik benieuwd naar verhalen, van anderen mbt het wel/niet afvallen, je lichaamsbeeld en eigenwaarde. Hoe is dat in de loop van de jaren ontwikkeld? Wat heeft jou goed geholpen? Wie weet hebben anderen er wat aan
Mijn verhaal.
Ik ben altijd dik geweest en heb issues met kilo's en voeding. Ik kom uit een gezin waar eten een centrale rol speelt in ons leven. Mijn brusjes zijn allemaal Bourgondiërs. Mijn ouders waren afwezig en hadden weinig pedagogische vaardigheden en kennis wat betreft voeding. Ik heb niet al een te beste jeugd gehad, waarbij ik soms niet wist wanneer er wel eten was. Ik heb vaak met mijn broertje in huis lopen zoeken naar eten (ouders waren niet thuis). Ik weet niet wat oorzaak-gevolg is, want ik denk dat niet alles terug te leiden is naar opvoeding en slechte jeugd. Maar hoe het nu is dat ik overeet. Zeker als het eten lekker is. Het komt bij mij uit denk ik voort uit een angst dat het straks niet meer is en ook wanneer er wel eten is.
Ik heb een extraverte persoonlijkheid en hou van prikkels. Eten is wat dat betreft ook echt iets waar ik plezier aan beleef. Aan het bedenken van maaltijden, koken en samen eten. Met name koken vind ik heerlijk therapeutisch. Tafelen met vrienden en familie
Geur, smaak en textuur van eten kan ik echt van genieten.Wat betreft het afvallen was ik jongsaf aan bezig. Als kind was ik bezig met minder snoepen, minder eten. Minder van alles wat slecht was. Heb ook periodes gehad dat ik er niet zo bezig was. Ik denk dat het eerste dieet wat ik probeerde is van Atkins, koolhydraatarm. Ik werd er hangry van, omdat ik onwijs brood, aardappels en rijst miste. Heeft het geholpen, geen idee. Door de jaren heen heb ik wel mijzelf aangeleerd om minder koolhydraten (dus niet volledig schrappen, maar beperken) te eten en vervangen door groenten, proteïnen (eieren, gezonde keuzes vlees, bonen) en groenten.
Ik ben naar 2 diëtistes geweest. Daar heb ik inzicht gekregen in hoeveel voeding ik nodig heb, gezonde keuzes maken. Ik heb periodes gehad dat ik op mijn voeding lette en ging sporten. Of alleen op voeding of alleen sporten. Ik kwam niet aan, verloor soms wat. Maar niets duurzaams.
Op een gegeven moment merkte ik dat ik mijzelf saboteerde. En dat er wellicht meer dingen speelde en problemen moet je bij de wortels aanpakken. Ik ben toen naar een eetstoornissen kliniek gegaan. Ik had niet een specifieke eetstoornis. Multidisciplinair aan de slag gegaan. Met name de EMDR en de gesprekken hebben mij geholpen. Ik ben denk ik 5 a 10 kg afgevallen. Heb hier veel dingen geleerd, maar het heeft niet geleid dat ik structureel ben afgevallen,
Jaren later, vorig jaar ben ik weer naar een GZ-psycholoog gegaan. Ik had last van de strijd die ik jarenlang voer tegen het dik zijn, afvallen, stigma's. Heeft mij zeker geholpen, maar niet bij die knop omzetten of dat er kg's ervan af zijn. Ik kan zeggen dat ik, los van ongelukkig voelen over het dik zijn, gelukkig ben met mijzelf
Ik heb altijd interesse gehad in het dik zijn, oorzaak, oplossingen, verhalen en onderzoeken. Mogelijk spelen bij mij ook andere factoren die het psychisch en fysiek het afvallen lastiger maken. Ik gebruik al jarenlang medicatie tegen allergieën. Ik heb slaapapneu. Ik heb gelezen dat als je op een bepaald overgewicht komt, je vethuishouding hormonaal een rol gaan spelen. Het afvallen is niet zo eenvoudig meer.
Ik heb mij laten doorverwijzen naar een internist. Om te kijken naar medische, fysieke
factoren. Wie weet geeft dit een aantal inzichten. Ik hoop iemand te treffen die het wat meer holistischer kan kijken. Dus niet alleen leefstijladviezen, psychische problematiek aanpakken of alleen de fysieke.
Lang verhaal
Ik heb een moeizame relatie met mijn lijf, zelfbeeld en acceptatie. Soms accepteer ik het en soms ook niet. De hele tijd bezig zijn met (niet) eten en mijn zelfbeeld is zwaar. Ik dacht vaak dat ik beter de energie kon stoppen in acceptatie. En dat gaat wisselend. Ik heb lang gedacht dat ik moest afvallen, want dan ben ik leuker. Op dik zijn heersen stigma's zoals dom, lui zijn en geen wilskracht. Dus als ik niet bezig was met afvallen, dan was ik dat. Ik snap dat hele afvallen en wilskracht niet. Hoe houden mensen dat toch vol? Ik hou het gezonde leefstijl voor maximaal 2 weken vol en dan kruipen langzamerhand dingen weer bij in. Weer een beetje overeten, minder gaan bewegen. En dan ben ik weer terug bij af. Overigens zit ik al een tijdje op hetzelfde gewicht, misschien een paar kg meer door de Corona
Ik denk dat dit het wellicht is voor mij. Ik ga nog naar de internist, ik blijf mijn best te doen om een gezonde levensstijl te hanteren. Ik heb weleens gedacht aan een maagverkleining oid. Ik heb alleen de risico's en de mate van impact op mijn geluk niet voor over. Dik zijn is ook geen pretje en zeker niet gezond. Misschien ben ik er nog niet in het beslisproces.
Ik ben benieuwd naar de verhalen van anderen. Wat is jouw proces? Heb je het geaccepteerd of is het je gelukt om af te vallen en op gewicht te blijven? Wat hoor je zoal van anderen over dik zijn. Wat voor vragen en opmerkingen krijg je zoal?
Iedereen die een gewicht heeft is welkom
Graag respectvol naar elkaar toe blijven en aan dooddoeners hebben we niet zoveel aan
anoniem_82224 wijzigde dit bericht op 31-03-2021 21:26
1.28% gewijzigd
zondag 11 april 2021 om 15:39
Ik vind het wel schokkend dat jullie aangeven dat er zo vaak opmerkingen door andere gemaakt worden over gewicht/ figuur.
Dat herken ik, gelukkig, helemaal niet.
Vraag mij af of ik dan totaal niet toenaderbaar ben daarover, of al duidelijk genoeg laat weten dat ik er niet gelukkig mee ben en er niets over gezegd hoeft te worden.
Énige ervaring is dat mensen echt oprecht het beste met je voor hebben en heel voorzichtig vragen of ik het er misschien over wil hebben.
Maar absoluut niet oordelen.
Wel over anderen (bijvoorbeeld lui, geen doorzettingsvermogen enz) en als ik ze er dan op wijs dat dat niet oke is en je het verhaal niet kent + het mij ook kwetst.
Dan komt altijd het argument ja maar voor jou telt niet, jij kan er zelf niets aan doen.
Dat herken ik, gelukkig, helemaal niet.
Vraag mij af of ik dan totaal niet toenaderbaar ben daarover, of al duidelijk genoeg laat weten dat ik er niet gelukkig mee ben en er niets over gezegd hoeft te worden.
Énige ervaring is dat mensen echt oprecht het beste met je voor hebben en heel voorzichtig vragen of ik het er misschien over wil hebben.
Maar absoluut niet oordelen.
Wel over anderen (bijvoorbeeld lui, geen doorzettingsvermogen enz) en als ik ze er dan op wijs dat dat niet oke is en je het verhaal niet kent + het mij ook kwetst.
Dan komt altijd het argument ja maar voor jou telt niet, jij kan er zelf niets aan doen.
zondag 11 april 2021 om 16:08
LieverLustDanLiefde schreef: ↑09-04-2021 21:19Waar ik zelf vooral last van heb, is toch schaamte dat ik het "zover heb laten komen" Want ik ben toch gezond en weet toch best wat ik moet doen en laten om een voor mij gezond gewicht te krijgen. Ik heb gewoon op snoep-gebied nul discipline en ga telkens weer voor de bijl.. Dan heb ik nog het geluk dat ik van sporten hou en ook als ik geen zin heb daar dus wel de discipline voor kan opbrengen. Maar oh wat zou ik graag zo iemand zijn die 1 koekje kan eten. Of iemand die bij een halve kilo aankomen even een weekje streng is en het er weer af heeft.
Herkenbaar. Ik heb geen super conditie, maar zeker geen slechte. Ik baal ook op momenten dat ik het moeilijker heb dan de mensen waarmee ik ben. Merk bij mijzelf ook een soort van schaamte. Dat het komt door mijn overgewicht. Komt het ook, daar niet van. Het beeld van: je hebt geen conditie. Niet gek als je overgewicht heb. Zelf heb ik die negatieve oordelen over dik zijn ook.TsumTsum schreef: ↑09-04-2021 21:40Ik ben mezelf op vakantie ook een paar keer tegen gekomen terwijl ik dacht altijd wel een redelijk goede conditie te hebben. Maar tig trappen omhoog of een stukje bergopwaards fietsen... Ik was helemaal buiten adem terwijl mijn reisgenoten bijna nergens last van hadden. Hier geen snoep in huis want ik weet dat dat niet goed gaat. Met hartige dingen kan ik me nog wel inhouden.
En lovestar, heb deze week een highwaist broek gekocht met smalle pijpen en ik moet zeggen dat ik mezelf er goed uit vond zien in die broek. Het accent lag meer op m'n waist nu inplaats van m'n buik/muffintop. En m'n buik leek er ook wat platter in, ook mooi meegenomen.
Als eten geen issue zou zijn bij mensen met overgewicht, dan zouden er veel ook geen problemen hebben. Wilskracht, discipline en eten is ingewikkeld.
Wat leuk Tsum! Gelijk een paar extra besteld? Als je iets gevonden heb qua kleding wat mooi staat en goed zit dan is het fijner om er meer van te hebben
zondag 11 april 2021 om 16:23
Lalize, ik heb er zelf niet vaak last van. Vroeger wel vaker, zoals gezegd, opvallend vaak door mannen die een stuk ouder waren. Misschien ligt het wel aan mijn/jouw omgeving?
Ik ben gelukkig vrij adrem en heb er altijd iets van durven zeggen. Vooral omdat ik mijzelf nooit als dik of zo gezien heb.
Dat is eigenlijk het enige dat je kunt doen met rare opmerkingen op welk vlak. Of vragen wat ze daar nu mee bedoelen of er knal tegen in en aangeven hoe ongelofelijk dom/kwetsend zo'n opmerking is. Maar ja, zo makkelijk is dat natuurlijk niet.
Ik ben gelukkig vrij adrem en heb er altijd iets van durven zeggen. Vooral omdat ik mijzelf nooit als dik of zo gezien heb.
Dat is eigenlijk het enige dat je kunt doen met rare opmerkingen op welk vlak. Of vragen wat ze daar nu mee bedoelen of er knal tegen in en aangeven hoe ongelofelijk dom/kwetsend zo'n opmerking is. Maar ja, zo makkelijk is dat natuurlijk niet.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zondag 11 april 2021 om 16:48
Thanks!sailship schreef: ↑10-04-2021 11:38.
https://www.iamafoodie.nl/intuitief-eten/
Ik vind de omschrijving de inhoud nog niet helemaal de lading dekken, ik denk omdat ze het nog over een 'methode' hebben, maar goed, de inhoud is een vertaling en de Engelse versie vind ik zeer waardevol en kan helpen oude patronen en vicieuze cirkels te doorbreken.
zondag 11 april 2021 om 16:56
Het gesprek over dik zijn en uiterlijk is ook een lastig iets. Hoe je er zelf onder voelt en hoe de samenleving en je omgeving op reageert.MevrouwTomatensoep schreef: ↑10-04-2021 12:10Ik merk dat ik dit een lastig topic vind. Ja, ik heb zeker overgewicht. Ben ik echt dík? Ik vind van niet. Ik pas in maat 42-44 maar ik ben ook 1.72. Bij mij zit er overigens ook vanalles psychologischs achter met ouders die de koelkast op slot deden toen ik in de puberteit zat en bij alles zeiden 'zit je nu alweer te vreten?' Op mijn 18e had ik maat 38 en vond iedereen dat ik ontzettend dik was geworden.
Ik vind het dus ontzettend lastig om te bepalen wat nu wel en niet goed is en er zit ook veel verdriet, frustratie en dwarsheid achter.
Dat stuk over bodypositivity vind ik dan weer goed. Jezelf accepteren en je bent goed zoals je bent.
*Disclaimer: ik ben ook nog niet uit over het verheerlijken van ongezonde/forse lichamen.
zondag 11 april 2021 om 16:58
Ja, ik zag 2 kleuren liggen in de winkel maar had er een terug gelegd onder het nom van eerst maar even kijken of het past. Volgende week even een nieuwe afspraak inplannen zodat ik de andere kleur ook kan halen.
zondag 11 april 2021 om 18:13
Maar waarom zou je het er over moeten willen hebben? Waarom is dat een vraag? Dat insinueert al dat je er een probleem mee hebt. Of vragen ze dat ook aan mensen die niet dik zijn?
zondag 11 april 2021 om 21:56
Vind het zo verdrietig om te lezen dat er veel mensen al op zeer jonge leeftijd en vaak waarschijnlijk zeer onterecht werden geconfronteerd met opmerkingen over hun gewicht en figuur.
Eerlijk is eerlijk, toen ik als kind flink aankwam hebben mijn ouders ook wel op de rem getrapt vwb snoepen of bepaalde dingen eten (zo ben ik al heel mijn leven enorm gek op pindakaas, en dat mocht ik toen ineens nog maar 1x per dag). Maar toen ik een jaartje later een groeispurt kreeg werd dat ook weer losgelaten. Dubbel: Ik weet nog dat ik het destijds vervelend vond, ook de manier waarop het gezegd werd - nu ben ik me ervan bewust dat het uit goede bedoelingen gedaan is en dat de manier waarop zoiets kenbaar gemaakt moest worden gewoon de onkunde van mijn moeder was om zich anders uit te drukken.
Er lag gelukkig weinig nadruk op uiterlijkheden. Dit was puur een gezondheids-ding. Dit heeft mij waarschijnlijk geholpen overgewicht zelf ook vooral te zien als een gezondheids-obstakel en niet als een schoonheidsissue.
Sailship complimenten voor jouw prachtige, lieve, uitgebreide post!
Eerlijk is eerlijk, toen ik als kind flink aankwam hebben mijn ouders ook wel op de rem getrapt vwb snoepen of bepaalde dingen eten (zo ben ik al heel mijn leven enorm gek op pindakaas, en dat mocht ik toen ineens nog maar 1x per dag). Maar toen ik een jaartje later een groeispurt kreeg werd dat ook weer losgelaten. Dubbel: Ik weet nog dat ik het destijds vervelend vond, ook de manier waarop het gezegd werd - nu ben ik me ervan bewust dat het uit goede bedoelingen gedaan is en dat de manier waarop zoiets kenbaar gemaakt moest worden gewoon de onkunde van mijn moeder was om zich anders uit te drukken.
Er lag gelukkig weinig nadruk op uiterlijkheden. Dit was puur een gezondheids-ding. Dit heeft mij waarschijnlijk geholpen overgewicht zelf ook vooral te zien als een gezondheids-obstakel en niet als een schoonheidsissue.
Sailship complimenten voor jouw prachtige, lieve, uitgebreide post!
zondag 11 april 2021 om 22:08
Het ligt er erg aan wie het vraagt en op welke manier natuurlijk. Ik zit niet te wachten op zo'n vraag van een kennis of collega, maar een zus of een goede vriendin zou bij mij best mogen vragen of alles goed met me gaat omdat ze zien dat ik veel ben aangekomen. Maar dat is heel persoonlijk. Bij mijn altijd al flinke postuur is aankomen (vermoedelijk) iets erger dan bij iemand die eerder slank was en nu wellicht ietsje overgewicht heeft. Bovendien weten mijn naasten dat ik niet doodongelukkig ben met mijn gewicht, maar wel liever wil afvallen.Wattenbolleke schreef: ↑11-04-2021 18:13Maar waarom zou je het er over moeten willen hebben? Waarom is dat een vraag? Dat insinueert al dat je er een probleem mee hebt. Of vragen ze dat ook aan mensen die niet dik zijn?
Ik heb een naaste die erg flink aankwam in korte tijd ook wel eens gevraagd hoe dat kwam en of er misschien hulp of steun gewenst was. Diegene reageerde er erg positief op. Ik heb het wel voorzichtig gevraagd en erbij vermeld dat ik het graag hoor als mijn bemoeienis niet op prijs wordt gesteld. Want dan laat ik het voortaan absoluut.
maandag 12 april 2021 om 07:42
Omdat ik er idd een probleem mee heb.Wattenbolleke schreef: ↑11-04-2021 18:13Maar waarom zou je het er over moeten willen hebben? Waarom is dat een vraag? Dat insinueert al dat je er een probleem mee hebt. Of vragen ze dat ook aan mensen die niet dik zijn?
Omdat ze weten dat ik er mee bezig ben, dat het niet lukt en mij ongelukkig maak.
Ik vind het wel fijn dat de dan vragen of ik het er überhaupt over wil hebben dan ze in eens zomaar met tips en ervaringen van anderen aan komen en zo.
De intentie is dan echt alleen maar goed.
En ik kan dan ook gewoon nee zeggen als ik er niets over kwijt wil.
maandag 12 april 2021 om 10:25
Ik probeer te bedenken op welk moment het ik iets zou zeggen. Maar ik geloof niet dat ik iets zou zeggen over het dikker zijn/worden zelf. Want als iemand ineens veel aankomt, zou ik gewoon willen weten hoe het met diegene gaat. Dus neutraal in zetten.Wattenbolleke schreef: ↑11-04-2021 18:13Maar waarom zou je het er over moeten willen hebben? Waarom is dat een vraag? Dat insinueert al dat je er een probleem mee hebt. Of vragen ze dat ook aan mensen die niet dik zijn?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 19 april 2021 om 10:42
Even up.
En ook een update. Sinds ik hier heb 'uitgesproken' (naja, in elk geval getypt dan he) dat ik een suikerverslaving heb, is het me gelukt om vorige week door de weeks 's avonds niet naar de chocola te grijpen. Nu had ik het ook niet in huis, wat het makkelijker maakte maar ook de pot chocopasta bleef dicht. Toch heb ik een beetje gecheat, want ik heb wel een paar keer een bak cruesli met soyayoghurt genomen. Toch lijkt me dat minder slecht dan chocola en chips.
Heb wel heel veel last gehad van hoofdpijn, het lijkt erop dat dat toch door het afkicken komt?
En ook een update. Sinds ik hier heb 'uitgesproken' (naja, in elk geval getypt dan he) dat ik een suikerverslaving heb, is het me gelukt om vorige week door de weeks 's avonds niet naar de chocola te grijpen. Nu had ik het ook niet in huis, wat het makkelijker maakte maar ook de pot chocopasta bleef dicht. Toch heb ik een beetje gecheat, want ik heb wel een paar keer een bak cruesli met soyayoghurt genomen. Toch lijkt me dat minder slecht dan chocola en chips.
Heb wel heel veel last gehad van hoofdpijn, het lijkt erop dat dat toch door het afkicken komt?
maandag 19 april 2021 om 10:44
Kan. Of gewoon spanning omdat je er zo mee bezig bent. Drink je verder wel genoeg? Eet je verder wel genoeg?HobbeltVerder schreef: ↑19-04-2021 10:42Even up.
En ook een update. Sinds ik hier heb 'uitgesproken' (naja, in elk geval getypt dan he) dat ik een suikerverslaving heb, is het me gelukt om vorige week door de weeks 's avonds niet naar de chocola te grijpen. Nu had ik het ook niet in huis, wat het makkelijker maakte maar ook de pot chocopasta bleef dicht. Toch heb ik een beetje gecheat, want ik heb wel een paar keer een bak cruesli met soyayoghurt genomen. Toch lijkt me dat minder slecht dan chocola en chips.
Heb wel heel veel last gehad van hoofdpijn, het lijkt erop dat dat toch door het afkicken komt?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 19 april 2021 om 10:51
Ja dat wel, ik let extra op mijn eten en drinken ook omdat ik pas corona heb gehad en helaas nog (verre van) klachtenvrij ben.
Ik besef ineens,ik was ook ongesteld vorige week, dan heb ik ook altijd (veel) meer hoofdpijn, maar het was nu wel echt extreem.
Anyway, nu al 2 dagen geen hoofdpijn dus genieten
Overigens qua gewicht of strakheid van broeken nog niets te merken van het minder snoepen (en minder koolzuurhoudend frisdrank!), mijn buik blijft onverminderd dik / opgezet.
Merk dat ik dat nog wel het moeilijkst te accepteren vind,die buik.
maandag 19 april 2021 om 11:13
Moet dat dan? En ook, wat zie jij als accepteren?HobbeltVerder schreef: ↑19-04-2021 10:51Ja dat wel, ik let extra op mijn eten en drinken ook omdat ik pas corona heb gehad en helaas nog (verre van) klachtenvrij ben.
Ik besef ineens,ik was ook ongesteld vorige week, dan heb ik ook altijd (veel) meer hoofdpijn, maar het was nu wel echt extreem.
Anyway, nu al 2 dagen geen hoofdpijn dus genieten
Overigens qua gewicht of strakheid van broeken nog niets te merken van het minder snoepen (en minder koolzuurhoudend frisdrank!), mijn buik blijft onverminderd dik / opgezet.
Merk dat ik dat nog wel het moeilijkst te accepteren vind,die buik.
Sommige dingen kun je gewoon niet echt accepteren. Een beetje zoals:
Je hebt een vervelende oom/schoonmoeder/zus, maar ja, gezien de omstandigheden kun je het niet maken diegene niet uit te nodigen op jouw feestje. Dan heb ik de keuze om op mijn feestje enorm te balen dat diegene er is (Je denkt dan: wees op zijn minst zo beleefd om niet te komen) of ik maak het gezellig met die ander. Want in het eerste geval maak ik diegene de hoofdact van mijn feestje, terwijl diegene hoogstens figurant mag spelen. Oftewel ik heb soort van berust in het feit dat diegene er is, maar ik negeer de verdere aanwezigheid. Niet echt acceptatie, maar diegene speelt ook geen verdere rol in mijn leven dus ook niet op mijn feestje.
Dus tja, je hebt die buik, maar probeer hem te negeren? (Misschien gaat dat met ooms wel makkelijker, daar heb ik in ieder geval ervaring mee.)
Bedenk mij nu dat ik die tactiek (negeren) sowieso wel vaak inzet bij dingen die ik niet echt kan accepteren, maar ook niet kan veranderen. Hmmm....
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 19 april 2021 om 11:51
Het is niet dat ik het niet zou kunnen veranderen (denk ik), ik heb het nog niet hard genoeg geprobeerd.
Plus het is een gevaar voor mijn gezondheid, buikvet rondom de organen is gewoon echt ook gevaarlijk.
Dus in die zin, rust ik niet (accepteer ik niet) tenzij ik er echt alles aan heb gedaan om het te veranderen (en dat is nu dus nog niet het geval, zie de chocola verslavingwaar ik momenteel mee worstel)
Uiteindelijk heb ik allang geaccepteerd dat 'een buikJE' nu eenmaal bij mijn figuur hoort ja, dat was me al duidelijk vanaf prilste begin puberteit zo rond 10, 11 jaar. Is ook niet erg, had ik ook zelfs toen ik maatje 36 had... Maar mijn buik nu is wel (heel) wat meer dan dat, ik zou in bovenkleding maat 42 passen maar door mijn buik moet ik 46.48 hebben. Mijn hele lijf is uit proportie en daarom lijk ik ook zo zwanger, want heel dik ben ik verder niet, gewoon, flink aan de stevige kant ja (benen en heupen).
Plus het is een gevaar voor mijn gezondheid, buikvet rondom de organen is gewoon echt ook gevaarlijk.
Dus in die zin, rust ik niet (accepteer ik niet) tenzij ik er echt alles aan heb gedaan om het te veranderen (en dat is nu dus nog niet het geval, zie de chocola verslavingwaar ik momenteel mee worstel)
Uiteindelijk heb ik allang geaccepteerd dat 'een buikJE' nu eenmaal bij mijn figuur hoort ja, dat was me al duidelijk vanaf prilste begin puberteit zo rond 10, 11 jaar. Is ook niet erg, had ik ook zelfs toen ik maatje 36 had... Maar mijn buik nu is wel (heel) wat meer dan dat, ik zou in bovenkleding maat 42 passen maar door mijn buik moet ik 46.48 hebben. Mijn hele lijf is uit proportie en daarom lijk ik ook zo zwanger, want heel dik ben ik verder niet, gewoon, flink aan de stevige kant ja (benen en heupen).
maandag 19 april 2021 om 11:52
Ik vind jouw tactiek voor vervelende ooms wel een goeie trouwens en ik pas hem ook zo toe, gelukkig door de pandemie amper nog sociale events waar ik mensen tegenkom die ik moet 'verdragen'. En de betreffende oom heb ik op mijn eigen bruiloft ook gewoon uitgenodigd en geen seconde zelfs maar bij stilgestaan dat ie er was 
Kan het ook alleen maar iedereen aanraden hahaha
Kan het ook alleen maar iedereen aanraden hahaha
maandag 19 april 2021 om 12:19
Als je er echt last van hebt (en ja soms is het met kleding gewoon niet fijn), dan snap ik wel dat je het nog niet wil accepteren.
Je bent in ieder geval weer op de goede weg!
Nu ik niet meer thuis woon, vermijd ik die oom zoveel mogelijk. Nodig hem zelf gewoon niet meer uit.
Je bent in ieder geval weer op de goede weg!
Nu ik niet meer thuis woon, vermijd ik die oom zoveel mogelijk. Nodig hem zelf gewoon niet meer uit.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 19 april 2021 om 13:08
Ja ik zie idd mijn ooms en tantes ook nog amper sinds ik uit huis ben, al heel wat jaren inmiddels, heb 1 oom en tante waar man en ik geregeld mee afspreken (lees: 2x per jaar buiten corona tijd) en verder tref ik ze alleen (normaal gesproken dan) op de verjaardagen van mijn ouders, ik ga altijd zo ver mogelijk uit de buurt van betreffende oom zitten. Mijn ouders weten ook wel dat ik hem niet moet maar weten niet waarom (beetje losse handjes maar net niet echt iets doen wat niet door de beugel kan, mij iig vaak genoeg een vies gevoel gegeven vroeger als kleine meid en vind hem dus een vieze smeerlap)
Overigens was ik als kind best mollig en ben ik daar ook flink mee gepest. Dat is toch zo schadelijk he voor kinderen, hoop dat die van mij dat nooit hoeft mee te maken (en, nog meer, ook geen vieze mannen met vieze handjes hoeft tegen te komen!!)
Toen ik echt ging puberen ineens de lengte in geschoten en bijbehorende vrouwelijke vormen en zagen ineens jongens me staat die me daarvoor straal negeerden. Ik heb wat dat betreft ook een verknipt manbeeld 'dankzij' mijn uiterlijk(e veranderingen). Ik vind een man heel snel een schijnheilige smeerlap. En dat vind ik best heel jammer, dat ik dat zo vind.
Overigens was ik als kind best mollig en ben ik daar ook flink mee gepest. Dat is toch zo schadelijk he voor kinderen, hoop dat die van mij dat nooit hoeft mee te maken (en, nog meer, ook geen vieze mannen met vieze handjes hoeft tegen te komen!!)
Toen ik echt ging puberen ineens de lengte in geschoten en bijbehorende vrouwelijke vormen en zagen ineens jongens me staat die me daarvoor straal negeerden. Ik heb wat dat betreft ook een verknipt manbeeld 'dankzij' mijn uiterlijk(e veranderingen). Ik vind een man heel snel een schijnheilige smeerlap. En dat vind ik best heel jammer, dat ik dat zo vind.
maandag 19 april 2021 om 13:30
Oh, zo'n gezelligerd. Die van mij heeft in mijn richting nooit iets gedaan, maar in de richting van mijn tante... en nog altijd. Maar het is zo'n type die zichzelf heel wat vindt, dit luid verkondigd en al jaren op kosten van de maatschappij leeft. De laatste keer dat ik hem sprak, hem aangesproken op zijn gezeik op de overheid. Man, je houdt al je halve leven je hand op, fuck it met je 'rechten'. Ik denk dat ik degene ben in de familie (op zijn kinderen na) die hem wel terecht wijst. En ook nog op een manier waar hij niet tegenop kan. Want ik ben gewoon veeeeeel slimmer. Mwahahahah!
Ahhh... sneu dat je zo gepest bent. Dat doet toch wel iets voor je zelfvertrouwen.
Mijn algemene mening over mannen is ook niet super positief. Ik vind de meeste gemakzuchtig en saai.
En dat is gewoon van observatie... (en veel verhalen op viva lezen )
Ahhh... sneu dat je zo gepest bent. Dat doet toch wel iets voor je zelfvertrouwen.
Mijn algemene mening over mannen is ook niet super positief. Ik vind de meeste gemakzuchtig en saai.
En dat is gewoon van observatie... (en veel verhalen op viva lezen )
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
maandag 19 april 2021 om 17:58
Ik ben een man, 37jr, ben ook al mijn hele leven te zwaar. (Ongeveer vanaf mijn 7e/8e) Dat was het moment waarop een lange periode van pesten aanbrak, die geduurd heeft tot ongeveer mijn 15e.
Ik ben groot (2m + ) en heb de genen van mijn moeders kant, allemaal relatief grove mensen. Ben altijd "te groot" geweest voor mijn leeftijd, maar ben qua karakter erg zacht. Ik ben opgegroeid in een extreem competitief dorp; alles draaide om goed zijn in sport en het halen van hoge cijfers. Viel je hierbij ergens uit de norm, dan was je het mikpunt van pesterijen. Eten was gedurende deze periode een vriendje, daar werd ik tenminste nog blij van. Echter ontwikkelde ik geen erg gezonde verhouding met eten. Tel daarbij op, dat mijn lichaam bij stress alles gaat vasthouden en een vicieuze cirkel is geboren.
Op mijn 22e heb ik een serieuze afvalpoging ondernomen en ben ik 25kg afgevallen, ik ging van 145kg naar 119kg. In de loop van de jaren slopen de kilo's er ongemerkt weer bij. Op dit moment gok ik, dat ik zo'n 135kg weeg, ik heb namelijk al jaren niet op een weegschaal gestaan. Ik merk het aan de kleding die ik draag. Die kan ik overigens gewoon in normale kledingwinkels kopen, ik hoef geen extreme maten te dragen.
Omdat ik erg groot ben, ben ik niet per definitie extreem dik, maar ik val wel buiten de norm en mijn bmi (wat ik een achterlijk fenomeen vind) is te hoog.
Er zijn nog steeds wel mensen die mij menen te moeten wijzen op het feit dat ik dikker ben dan een "standaard" mens. Dit raakt mij na 30 jaar nog steeds.
Op het gebied van dating heb ik weinig succes. Veel dames stranden bij de schil...ik voel me echt buiten de norm. Ik heb niet het veelgezochte uiterlijk. Vriendinnen noemen me qua karakter een schat, maar ik heb schijnbaar niet de looks.
Ik heb zelf ook het idee, dat de lange jaren van pesterijen me een gesloten karakter gegeven hebben. Ik heb moeite om mensen te vertrouwen en laat niet snel iemand toe in mijn leven.
Dik zijn is wat mij betreft een vloek in de huidige maatschappij. Ik vind mensen gemiddeld genomen erg oppervlakkig en alleen maar bezig met uiterlijk. Wijk je af van de gemiddelde norm, dan val je op als de roze olifant in de kamer...
Ik ben groot (2m + ) en heb de genen van mijn moeders kant, allemaal relatief grove mensen. Ben altijd "te groot" geweest voor mijn leeftijd, maar ben qua karakter erg zacht. Ik ben opgegroeid in een extreem competitief dorp; alles draaide om goed zijn in sport en het halen van hoge cijfers. Viel je hierbij ergens uit de norm, dan was je het mikpunt van pesterijen. Eten was gedurende deze periode een vriendje, daar werd ik tenminste nog blij van. Echter ontwikkelde ik geen erg gezonde verhouding met eten. Tel daarbij op, dat mijn lichaam bij stress alles gaat vasthouden en een vicieuze cirkel is geboren.
Op mijn 22e heb ik een serieuze afvalpoging ondernomen en ben ik 25kg afgevallen, ik ging van 145kg naar 119kg. In de loop van de jaren slopen de kilo's er ongemerkt weer bij. Op dit moment gok ik, dat ik zo'n 135kg weeg, ik heb namelijk al jaren niet op een weegschaal gestaan. Ik merk het aan de kleding die ik draag. Die kan ik overigens gewoon in normale kledingwinkels kopen, ik hoef geen extreme maten te dragen.
Omdat ik erg groot ben, ben ik niet per definitie extreem dik, maar ik val wel buiten de norm en mijn bmi (wat ik een achterlijk fenomeen vind) is te hoog.
Er zijn nog steeds wel mensen die mij menen te moeten wijzen op het feit dat ik dikker ben dan een "standaard" mens. Dit raakt mij na 30 jaar nog steeds.
Op het gebied van dating heb ik weinig succes. Veel dames stranden bij de schil...ik voel me echt buiten de norm. Ik heb niet het veelgezochte uiterlijk. Vriendinnen noemen me qua karakter een schat, maar ik heb schijnbaar niet de looks.
Ik heb zelf ook het idee, dat de lange jaren van pesterijen me een gesloten karakter gegeven hebben. Ik heb moeite om mensen te vertrouwen en laat niet snel iemand toe in mijn leven.
Dik zijn is wat mij betreft een vloek in de huidige maatschappij. Ik vind mensen gemiddeld genomen erg oppervlakkig en alleen maar bezig met uiterlijk. Wijk je af van de gemiddelde norm, dan val je op als de roze olifant in de kamer...
maandag 19 april 2021 om 18:36
Hoi Simplex! Ik heb een vriend die zo jou zou kunnen zijn, zoals je jezelf omschrijft.
Op de één of andere manier heb ik altijd vrouwen in mijn hoofd als ik aan last hebben van overgewicht denk. Logisch natuurlijk dat dit bij mannen ook speelt, maar ik vind het wel heel rot om te lezen hoe je je erbij voelt en wat je in je jeugd mee hebt moeten maken
het zegt alles over die anderen en niks over jou!
Ik deel je mening over het oppervlakkig zijn van heel veel mensen. We doen wel alsof we super inclusief zijn met zijn allen maar de middenmoot is de middenmoot en als je daarbuiten valt vinden mensen het toch nodig om je dat te laten voelen.
Gelukkig heb ik in mijn volwassen leven mogen ervaren dat er ook heel veel leuke, lieve mensen zijn die verder kijken. Maar op het gebied van een romance is ook mijn ervaring dat dat voor velen dan weer net een stapje te ver is. Wat natuurlijk belachelijk is. De grootste eikels komen weekend na weekend met een nieuwe vrouw thuis maar een leuke man laten ze lopen om iets als gewicht.
In periodes dat ik normaal was qua figuur durfde ik ook op tinder en soortgelijke sites. Maar dat had ik wel uit mijn hoofd gelaten in mijn dikkere tijden. Altijd die angst voor afwijzing. Niet leuk.
Het lijkt wel alsof er met ‘dik’ ook meteen allerlei andere dingen meekomen: lui, geen discipline, ongezond, onsportief, lelijk..
Op de één of andere manier heb ik altijd vrouwen in mijn hoofd als ik aan last hebben van overgewicht denk. Logisch natuurlijk dat dit bij mannen ook speelt, maar ik vind het wel heel rot om te lezen hoe je je erbij voelt en wat je in je jeugd mee hebt moeten maken
het zegt alles over die anderen en niks over jou!Ik deel je mening over het oppervlakkig zijn van heel veel mensen. We doen wel alsof we super inclusief zijn met zijn allen maar de middenmoot is de middenmoot en als je daarbuiten valt vinden mensen het toch nodig om je dat te laten voelen.
Gelukkig heb ik in mijn volwassen leven mogen ervaren dat er ook heel veel leuke, lieve mensen zijn die verder kijken. Maar op het gebied van een romance is ook mijn ervaring dat dat voor velen dan weer net een stapje te ver is. Wat natuurlijk belachelijk is. De grootste eikels komen weekend na weekend met een nieuwe vrouw thuis maar een leuke man laten ze lopen om iets als gewicht.
In periodes dat ik normaal was qua figuur durfde ik ook op tinder en soortgelijke sites. Maar dat had ik wel uit mijn hoofd gelaten in mijn dikkere tijden. Altijd die angst voor afwijzing. Niet leuk.
Het lijkt wel alsof er met ‘dik’ ook meteen allerlei andere dingen meekomen: lui, geen discipline, ongezond, onsportief, lelijk..
dinsdag 20 april 2021 om 09:11
Simplex, ik geef ook eerlijk toe dat ik bij overgewicht inderdaad vaker denk aan vrouwen dan aan mannen. Maar over het algemeen lijkt het dat de maatschappij dat meer een ding/probleem vindt voor vrouwen, dus afvallen/vermageren ed is vreselijk gefocust op vrouwen. Die zich ook aangesproken voelen.
En dan wordt er ook vaak grappend gezegd dat vrouwen hun hele leven aan de lijn zijn om maar mooi/aantrekkelijk te blijven. En dat mannen die niet hoeven, want vrouwen vallen op andere dingen dan uiterlijk (oa geld). Maar dat is in de praktijk natuurlijk niet zo.
Ik kan mij voorstellen dat als je ook zo lang bent, je dan extra opvalt. (Een struise vrouw natuurlijk ook.) Maar het is gewoon raar dan men daar opmerkingen over maakt.
Waar ik wel benieuwd naar ben, en natuurlijk kun je ook niet voor alle mannen spreken, maar heb jij het wel eens met vrienden of gewicht/afvallen ed?
En dan wordt er ook vaak grappend gezegd dat vrouwen hun hele leven aan de lijn zijn om maar mooi/aantrekkelijk te blijven. En dat mannen die niet hoeven, want vrouwen vallen op andere dingen dan uiterlijk (oa geld). Maar dat is in de praktijk natuurlijk niet zo.
Ik kan mij voorstellen dat als je ook zo lang bent, je dan extra opvalt. (Een struise vrouw natuurlijk ook.) Maar het is gewoon raar dan men daar opmerkingen over maakt.
Waar ik wel benieuwd naar ben, en natuurlijk kun je ook niet voor alle mannen spreken, maar heb jij het wel eens met vrienden of gewicht/afvallen ed?
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
dinsdag 20 april 2021 om 09:25
Haha...óf er zijn meer mensen zoals ik, óf wij kennen elkaar!Palmbomen-zijn-cool schreef: ↑19-04-2021 18:36Hoi Simplex! Ik heb een vriend die zo jou zou kunnen zijn, zoals je jezelf omschrijft.
Ik denk dat veel mensen vanuit een soort eigen onzekerheid de aandacht van zichzelf af willen leiden. Helaas zijn dan de mensen die op wat voor manier dan ook opvallen de klos. Pesten maakt mensen letterlijk kapot.
Op de één of andere manier heb ik altijd vrouwen in mijn hoofd als ik aan last hebben van overgewicht denk. Logisch natuurlijk dat dit bij mannen ook speelt, maar ik vind het wel heel rot om te lezen hoe je je erbij voelt en wat je in je jeugd mee hebt moeten maken
Maar oudere mensen zijn vaak ongefilterd en lomp, het ontbreekt ze aan decorum. Hebben helemaal niet door wat ze zeggen en wat de kracht van hun woorden is.
Omgekeerd snap ik sommige vrouwen ook niet altijd; die komen inderdaad met de allergrootste eikels thuis, die er wellicht leuk uit ziet, maar die alleen om zichzelf denkt. Ik heb prachtige vrouwen enorm beschadigd zien worden door de grootste narcisten. Dan denk ik...dat kan ook anders...maar schijnbaar is het toch het "plaatje" dat een USP is. En vooral ook wat de maatschappij van je vriendje/vriendin/man/vrouw denkt. Net als dat je kleding draagt van een bepaald merk of een auto van een bepaald merk is ook het uiterlijk van je relatie een graadmeter voor je succes geworden.
Ik deel je mening over het oppervlakkig zijn van heel veel mensen. We doen wel alsof we super inclusief zijn met zijn allen maar de middenmoot is de middenmoot en als je daarbuiten valt vinden mensen het toch nodig om je dat te laten voelen.
Gelukkig heb ik in mijn volwassen leven mogen ervaren dat er ook heel veel leuke, lieve mensen zijn die verder kijken. Maar op het gebied van een romance is ook mijn ervaring dat dat voor velen dan weer net een stapje te ver is. Wat natuurlijk belachelijk is. De grootste eikels komen weekend na weekend met een nieuwe vrouw thuis maar een leuke man laten ze lopen om iets als gewicht.
In periodes dat ik normaal was qua figuur durfde ik ook op tinder en soortgelijke sites. Maar dat had ik wel uit mijn hoofd gelaten in mijn dikkere tijden. Altijd die angst voor afwijzing. Niet leuk.
Het lijkt wel alsof er met ‘dik’ ook meteen allerlei andere dingen meekomen: lui, geen discipline, ongezond, onsportief, lelijk..
Door mijn werk was ik een tijdje de directe collega/vriend van iemand die aan alle schoonheidsidealen voldeed. Het type mooiboy...hij had overal aanspraak van dames en ik hing er letterlijk bij. Nu we niet meer samenwerken en onze vriendschap ook is doodgebloed zie ik in, dat zijn aanwezigheid mij ook tegenhield. Je cijfert jezelf automatisch wat weg denk ik. De relatiepogingen die ik de afgelopen jaren heb ondernomen eindigden steevast altijd in: Je bent een hartstikke leuke jongen/man, maar... etc.
Er ligt een maatschappelijk stigma op dikker zijn. Voor sommige mensen is het fatshamen zo normaal, dat ze niet de connectie kunnen maken met de persoon achter dat uiterlijk. Geloven niet dat genen voor een groot deel meespelen in je bouw en kunnen niet begrijpen dat er vaak achterliggende oorzaken zijn van het dik zijn. Geloven dat iedereen maatje 36 kan bereiken, als je maar de wilskracht hebt. Terwijl zij dingen opeten waar ik al van aan zou komen als ik er naar kijk!
Volgens mijn BMI zou mijn gezonde gewicht tussen de 75 en 100 kilo moeten zijn. Maar zo zit mijn bouw niet in elkaar. Ik heb bijvoorbeeld handen als kolenschoppen... Als ik echt mijn best zou doen, elke dag een uur zou sporten en alles wat ook maar enigzins suiker of koolhydraten bevat zou laten staan, dan zou ik wellicht 110/115 kilo kunnen wegen. Maar dat is niet vol te houden.
dinsdag 20 april 2021 om 09:56
Zit je niet een beetje te comfortabel in je slachtofferrol? Net als we eerst met rokers hebben zijn nu de "dikkertjes" aan de beurt. Ik rook, en als je hier soms leest hoe men zich over rokers uitspreekt dan is de term "walgelijk" nog de aardigste. Er zijn rokers die in hun eigen tuin of balkon al gezeik krijgen met hun buren.Simplex schreef: ↑20-04-2021 09:25Haha...óf er zijn meer mensen zoals ik, óf wij kennen elkaar!
Ik denk dat veel mensen vanuit een soort eigen onzekerheid de aandacht van zichzelf af willen leiden. Helaas zijn dan de mensen die op wat voor manier dan ook opvallen de klos. Pesten maakt mensen letterlijk kapot.
Maar oudere mensen zijn vaak ongefilterd en lomp, het ontbreekt ze aan decorum. Hebben helemaal niet door wat ze zeggen en wat de kracht van hun woorden is.
Omgekeerd snap ik sommige vrouwen ook niet altijd; die komen inderdaad met de allergrootste eikels thuis, die er wellicht leuk uit ziet, maar die alleen om zichzelf denkt. Ik heb prachtige vrouwen enorm beschadigd zien worden door de grootste narcisten. Dan denk ik...dat kan ook anders...maar schijnbaar is het toch het "plaatje" dat een USP is. En vooral ook wat de maatschappij van je vriendje/vriendin/man/vrouw denkt. Net als dat je kleding draagt van een bepaald merk of een auto van een bepaald merk is ook het uiterlijk van je relatie een graadmeter voor je succes geworden.
Door mijn werk was ik een tijdje de directe collega/vriend van iemand die aan alle schoonheidsidealen voldeed. Het type mooiboy...hij had overal aanspraak van dames en ik hing er letterlijk bij. Nu we niet meer samenwerken en onze vriendschap ook is doodgebloed zie ik in, dat zijn aanwezigheid mij ook tegenhield. Je cijfert jezelf automatisch wat weg denk ik. De relatiepogingen die ik de afgelopen jaren heb ondernomen eindigden steevast altijd in: Je bent een hartstikke leuke jongen/man, maar... etc.
Er ligt een maatschappelijk stigma op dikker zijn. Voor sommige mensen is het fatshamen zo normaal, dat ze niet de connectie kunnen maken met de persoon achter dat uiterlijk. Geloven niet dat genen voor een groot deel meespelen in je bouw en kunnen niet begrijpen dat er vaak achterliggende oorzaken zijn van het dik zijn. Geloven dat iedereen maatje 36 kan bereiken, als je maar de wilskracht hebt. Terwijl zij dingen opeten waar ik al van aan zou komen als ik er naar kijk!
Volgens mijn BMI zou mijn gezonde gewicht tussen de 75 en 100 kilo moeten zijn. Maar zo zit mijn bouw niet in elkaar. Ik heb bijvoorbeeld handen als kolenschoppen... Als ik echt mijn best zou doen, elke dag een uur zou sporten en alles wat ook maar enigzins suiker of koolhydraten bevat zou laten staan, dan zou ik wellicht 110/115 kilo kunnen wegen. Maar dat is niet vol te houden.
Of je het leuk vindt of niet, die kant zal het ook op gaan voor mensen met overgewicht. Rokers roken ook vaak om stress kwijt te raken, net als gokkers en junkies, ook zij ervaren verlichting na het gebruik van hun verslaving en net als voor overgewicht is er alle hulp om er van af te komen. Lukt het je niet, dan ga je voor straf nog meer betalen voor je verslaving want de accijns op sigaretten gaat elk jaar omhoog. De overheid heeft zo zijn eigen manieren om je te stimuleren je verslaving aan te pakken.
Je hoort rokers dan ook nooit klagen, ze zijn het gewend, de norm is geworden dat je rokers direct mag aanspreken op hun gedrag (ook als men er geen last van heeft) Als ik zeg dat ik rook dan zijn de opmerkingen niet van de lucht.
Overgewicht is ongezond, de kans dat iemand dik is door medicatie is klein, de meeste mensen zijn als jij, het is de schuld van......en dan komt er een hele lijst maar uiteindelijk is de conclusie toch die jezelf ook geeft "Als ik echt mijn best zou doen, elke dag een uur zou sporten en alles wat ook maar enigzins suiker of koolhydraten bevat zou laten staan, dan zou ik wellicht 110/115 kilo kunnen wegen. Maar dat is niet vol te houden.
Het maatschappelijk stigma op overgewicht zal steeds erger worden, het is niet normaal dat de gemiddelde tiener al blubberig is, hun toekomst wordt fysiek een groter probleem dan hun ouders snappen/ of willen snappen. De last die het voor ons zorgstelsel is en wordt is niet betaalbaar.
